Дар замони муосир хусусияти дунявӣ будани мамалакатҳо хислату ҷунбиши ҷаҳонӣ дошта ин тамоил тамомии ҷомеаи Тоҷикистони соҳибихтиёрро низ фаро гирифтааст ва ҳамеша ин ғояҳою арзишҳои онро ҳифз карда метавонанд. Ифротгароиву куштори инсоният барои дини мубини ислом ноҷоиз аст ва албатта Президенти кишвар муҳтарам Пешвои миллат, Эмомалӣ Раҳмон дар даврони Истиқлолият тўли чандсолаҳо дар гузоришҳои худ таъкид месозанд, ки ба ҳар гуна амалҳову ҳаракатҳои ғайридавлатӣ мардум дода нашаванд, зеро ки мо мардуми тоҷик осудагиву оромӣ ва ҳамчун ободиву сарсабзиву хуррамии кишвари худро карда бошем. Ин ҳама амалҳои бад аз сабаби надоштани мафкураи дуруст, илм ва маърифат, меҳру садоқат , хоксорӣ ва мисоли инҳо мебошад. Мо набояд ба ин “ғамхориҳо” бовар карда, хуро ба гирдоби ҷаҳолат партоем. Зеро дини ин ифротгарон ҳеҷ ба дини мубини Ислом рост намеояд. Мо медонем, ки аз дасти ин “дилсӯзони миллат” бахусус Кабирӣ мо чанд сол қабл ҳодисаи даҳшатнокеро паси сар кардем. Дар кадом ҷиҳати низоъи ташкилкардаи онҳо ахлоқе ниҳон буд, ки онро дини Ислом исбот мекунад. Гузашта аз ин омезиш додани дин ба сиёсат дар Конститутсияи миллати мо нест, зеро ки миллати моро ҳамчун давлати дунявӣ эътироф кардаанд.
Мусодараи мулки Кабирӣ бошад тамоман як масъалаест, ки имрӯз барои ӯ як мавзӯъи бо маърузаи калон баромад карданӣ гаштааст. Ин суханони ӯ низ ба қавли худаш аз тариқи расонаҳое, ки ба манфиати худи онҳо кор мекунанду бо маслиҳати якдигар ба шӯру иӯво ангехтани мардум фаъолият доранд. Бобати муколама ва якдигарфаҳмии тарафҳо гуфтаниам, ки бидуни муколама низ мо худ шоҳиди он гашта истодаем, ки тариқи расонаҳо чи гуна муколамаҳо баргузор гашта истодааст. Далели ин гуфтаҳо ҳамин мусоҳибае, ки дар “Ахбор” тарҳрезӣ шудааст. Охир ҳамаи муколамаву мусоҳибаро бо рузноманигорон кардаед, дигар чи ҳоҷат, ки бо давлату Ҳукумат муколам карданиед.
Имрўзҳо наҳзатиҳо аз пеш беш бо ҳар баҳонае нисбати миллати мо ва мардумони тоҷик сухан мекунанд, тӯҳмат мезананд, дурӯғҳо мебофанд, зидди якдигар мешӯронанд, нисбати нафаре, ки ба миллати мо сулҳ овардааст носазо мегуянд. Пас вазифаи мост, ки дар ин марҳилаи ба сухан даромдани “булбулони хушхон” мо лаб ба хомўшӣ карда набошем , чунки амалу суханҳои ноҷо ва ҳаракатҳои гуногун хатари нохушро пеш меорад. Барои аз байн бурдани амалҳои ғайридавлатӣ ва суханони дурӯғи онҳо бешарафу бетараф набошем.
Бакаев Мирзохамид Хабибович, мудири кафедра,
номзади илмҳои техникӣ, дотсент
