Санаи 19 декабри соли ҷорӣ дар толори ДПДТТ ба номи академик М.С.Осимӣ филми “Марди роҳ” тариқи телевизиони “Сафина” намоиш дода шуд. Ҷомеаи устодону донишҷӯёни донишкада аз нақши таърихии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон дар таҳкими сулҳу субот ва оромии ҷомеа тавассути ин филм огоҳии бештар ёфтанд.
Филми “Марди роҳ” дар ҳақиқат баёнгари таърихи навини кишвар, аз вартаи марг наҷот ёфтани давлату миллат, қаҳрамонии Пешвои миллати тоҷикон Эмомалӣ Раҳмон мебошад.
“Марди роҳ” фарогири тамоми ҷанбаҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон маҳсуб меёбад. Филм бо инъикоси вазъи сиёсии Тоҷикистон дар солҳои 90-ум оғоз гардида, тамоми ҳодисаву рӯйдодҳои он вақтаро дар бар мегирад. Мусоҳибаҳои ходимони сиёсиву давлатӣ, адибони машҳури кишвар аз қабили Атахон Сайфуллоев, Усмонҷон Ғаффоров, Гулназар Келдӣ, Бозор Собир бори дигар собит намуд, ки Президент дар роҳи интихобкардаи худ якқавлу якмаром ҳастанд.
Дар филми мазкур порчаҳои таърихӣ аз Иҷлосияи 16-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, суханронии Раиси Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон, харобию вайронаҳои он замон оварда шудааст.
Шахсиятҳои машҳури кишвар, ки иштирокчии Иҷлосияи 16-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон буда, худ шоҳиди бесару сомониҳо гардида буданд, ақидаҳои хешро муфассал баён намуданд.
Худ Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон суханронӣ намуда, вазъияти ҷанги бародаркуширо ёдовар гардиданд.
Замони ҷанги бародаркушӣ дар Тоҷикистон давлат бесоҳиб монда буд. Роҳбаре лозим буд, ки барои сарҷамъии миллати тоҷик ҷони худро дареғ надорад. Пешвои миллат қайд намуданд, ки замони ҷанги шаҳрвандӣ, аз лаҳзаҳои Роҳбари Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб шуданашон тамоми фикру андеша ва амалҳои худро барои осудагии кишвар равона намуда буданд. Ҳангоми Раиси Шӯрои Олӣ интихоб гардидан бисёр нафарон ҳатто таъкид намуда буданд, ки аз ин вазифа даст кашида, ҷони худро азиз доранд. Аммо тамоми фикри Эмомалӣ Раҳмон барои ба дастоварии сулҳ ва мутаҳиддии халқ равона буд.
Эмомалӣ Раҳмон зикр карданд, ки баъди ин суханон бисёр чизҳоро дарк намекарданд. Танҳо лозим буд, ки Тоҷикистонро фазои сулҳ фарогир бошад. Он замон Пешвои миллат тамомии ҳастиии худро барои халқ бахшиданд. Дар лаҳзаҳои душвортарин ба халқ такя намуда, вазъияти мавҷударо ба ростӣ ба мардум фаҳмониданд.
Баъди суханронии пуртаъсири Эмомалӣ Раҳмон, ҷавони 40-сола, дар Иҷлосияи 16-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ки барои пойдории сулҳи тоҷикон қасам ёд намуд, 82% барои роҳбарии ӯ овоз доданд.
Дар Тоҷикистон вазъият хеле ноором буд. Дар ҷанги шаҳрвандӣ 150 ҳазор нафар кушта шуданд, 50 ҳазор кӯдак ятим монда, 25 ҳазор нафар занон шавҳарони худро аз даст доданд. 1400 сарбозу афсар ба ҳалокат расиданд. Зиёда аз 1 миллион нафар аз Тоҷикистон фирор намуданд.
Ҳазорҳо мактабҳо, садҳо шаҳру деҳаҳо ба харобазор табдил ёфта буд. Гуруснагӣ кишварро фаро гирифта буд. Навбатҳои беохир барои буридаи нон ба итмом намерасид. Амнияти кишвар таъмин намуд, зеро кормандон аз вазифаҳои худ даст кашида буданд. Халқ ба ҳукумати кишвар ва осудагии давлат боварӣ надошт.
Азбаски вилояти нисбатан оромтар ин вилояти Суғд буд, хиёнаткорон мехостанд бо ташкили “роҳи озоди иқтисодӣ” роҳро баста, намояндагони аз шаҳри Душанберо ба Иҷлосия роҳ надиҳанд...
Аммо ҳамаи ин нобасомониҳо паси сар гардид. Фарзанде, ки аз баҳри ҷони худ баромада, нестшавии халқу миллати тоҷикро аз байн бурд, ғолиб омад. Тоҷикистонро аз як мамлакати вайрону абгор ба биҳишт мубаддал гардонд. Пас, месазад, ки имрӯз ӯро Пешвои муаззами худ хонем. Арзанда аст, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ эътироф намоем. Дар воқеъ, сулҳи тоҷикон нишонаи якдиливу ҳамфикрӣ ва ҷонфидои халқ будани сарвараш аст.
Донишҷӯён ва устодон бо як рӯҳияи том филмро дастаҷамъона то охир тамошо карданд.
