Ҳар иқдоме, ки аз ҷониби давлат амалӣ мешавад, танҳо ба  хотири некўаҳволии мардум, ба хотири сулҳу субот аст.  Аз ин рӯ мо низ дар ҷавоби ҳамин ғамхориҳои бевоситаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пайрави давлату миллат бошем на дуравони наҳзатиҳое, ки моро ба бало гирифтор мекуннанд.

Васвасаҳои пучу бемаънои Кабирӣ аллакай ҳамаро дилбазан кардаву такроргӯиҳояш касро бештар нисбати ин нобакорон нафратманд кардааст. Ин қадар дурӯғу пуписаҳо нисбати миллати мо. Аммо янҳо чизеро намедонанд, ки ба ин хомфикриҳои хаёлиашон дигар касе бова намекунад, зеро бар қавли худи Кабирӣ мардум аз ҷангу низоъ безоранду чунин ҷангҷӯёну бадкешонро чашми дидан надоранд. Ба он хотир, ки ҳама медонанд, ки Тоҷикистон биҳиштосои рӯи замин аст.