Кишвари тоҷик, аз азал дорои фарҳангӣ бою ғанист. Албатта инро касе қадр мекунад, ки онро медонад. Бо кӯшиши пайгиронаю дастгирии бевоситаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомоалӣ Раҳмон ба мақсади мукаммал гардондани ҳаммаи ҷанбаҳои фарҳанги милли тоҷикӣ таваҷҷӯҳи махсус равона гардидааст.

Дар ҷавоби изҳороти Кабирӣ, раиси Паймони милии Тоҷикистон гуфтаниам, ки шумо худ, кӣ ҳастед, ки аз фарҳанг сухан мекунед. Оё наҳзатиҳо фарҳангро медониста бошанд? Бале шояд шинохту донистани шумо фарҳанги азҳоби худатон бошад, фарҳанги ботини нопоки худатон бошад. Вале айнан ҳамон фарҳангеро, ки пушти он фасодкориҳои шумо паси парда мемонад, бо фарҳанги милли мо тавъам нест. Зеро арҷгузори ва гиромидошти зан ва модари тоҷик барои фарҳанги ахлоқи ва маънавии халқи азизам аз ҳама болотар аст. Ва васвасаҳи Кабирӣ, ки гуноҳи зан чист ва гуноҳи кудак чист, маънои онро дорад, ки бигузор мардҳо барои фиреб надодани нафси худ бояд занро фиреб диҳанд.

Ҳамватанони азиз! Бори дигар аз он, ки фаъолияти ин азҳоб дар марзи кишвар баста шуд, шукр гуфтам. Ва боварӣ дорам, ки  решаи ин бетамизон ҳамин тавр оҳиста хушк мешавад ва тамоми олам аз олудагиҳо эмин хоҳанд монд.