Дар фосилаи таърихи чандинҳазорсолаи тоҷикон ин миллат аз ҳуҷумҳои ногаҳонии «фарзандони худ» ҷабри зиёд дидааст. Ба ёд орем қаҳрамониву бебокии Темурмаликро вале кӯрдилону носипосон дар ҳамон давра низ ба хотири манфиатҳои хеш мулкро ба дасти чингизиён доданд. Ин насли буздилу риёкор имрӯз низ дар хуни Кабириву Шарофиддин Гадоев ва Илҳом Ёқубовҳо барин хоинони миллат шарён дорад.
Исботашро мо тайи чанд рӯзи охир дидем. Шарофиддин Гадоев ба қавле дар ин чанд рӯз «ситора» шуд. Худро Зоя Космодянская шояд унвон карда бошад. Аммо яқин, ки ӯ ба хотири манфиатҳои хешу дӯстонаш миллати худро фурӯхт. Наход нафаре, ки чунин модари ғамхор дораду 6 сол ин ҷониб ӯро чашминтизор буд, барои ғояҳои зиддимиллаташ фурӯшад. Магар имрӯз чунин шеваи муносибатро фардоиён чун доғи миллат баҳогузорӣ намекунад. Агар Шарофиддин заррае ҳам нангу номус медошт, агар Ваташро бо дил дӯст медошт, чунин амалро намекард. Худ тасаввур кунед, нафаре, ки тайи чанд соли охир ба ҷониби Тоҷикистон санг мепартофту дастовардҳои ин миллатро нодида мегирифт, аз ҷониби мақомоти қудратӣ чӣ гуна қабул шуд. То ҷое иттилоъ дорем, ҳам Стив Свердлов ва ҳам Шарофиддин Гадоев дар мавриди шиканҷаву озор шуданаш дурӯғи маҳз аст. Ӯ ба хотири баланд бардоштани имиҷи хоҷаи худ Муҳиддин Кабирӣ чанд афсонаҳои навро низ бофтааст, ки гӯё ҳадафи мақомоти қудратии Русияву Тоҷикистон дастгир кардани Кабирӣ буд ва ӯ ҳамчун « қурбон шудан» худро ба Русия овардааст. Аммо аслан сенарияи кор дигар буд. Ӯ бо супориши хоҷагонаш мехост риёкорона дидаву дониста таслим шавад ва бо ин васила ҷомеаи ҷаҳониро ҳушдор диҳад, ки бо вуҷуди паноҳандагӣ дар Нидерландия ӯро «мачбуран» боздошт кардаанд. Ӯ бо ин амалаш назди Кабириву ҷамъи ёронаш «қаҳрамонӣ» кард, аммо назди миллат шояд бадбахтарин, нокастарин нафари лаъин ӯ бошад. Дар сӯҳбати онлайни ӯ худро ба қавле назди миллат «ширин» карда, ошкоро мақомоти қудратии Тоҷикистонро тӯҳмат кардааст, ки барои гузаштан ба ҷониби давлат ба ӯ 2 миллион доллар маблағ пешниҳод карданд. Охир ин аз афсонае беш нест. Ӯ кист, ки ба ӯ 2 миллион доллар маблағ пешниҳод мекунанд. Ин як навъ имиҷсозии Кабириву Шарофиддин ҳасту бас. Агар не чунин гуфтори аҳмақонаро намегуфт. Дигар ин ки Шарофиддин «боздошт»-и худро ба Кремель нисбат медиҳад ва дар кори ӯ даст доштани нафари наздики Владимир Путинро низ ёдрас кардааст. Охир давлати Русия дигар кор надорад, ки аз пушти ту сакалту равад.
Шарофиддин Гадоев воқеан ҳам насаби гадогии худро исбот кард. Агар не ӯ бозичаи дасти наҳзатиҳо намешуд. Ӯро Кабирӣ чун презратив истифода бурду яқин, ки бо аввалин имконият ӯро низ мисли дигар ёронаш мефурӯшад. Наҳзатиҳо гумон карданд, ки бо ин амалашон ҷониби Тоҷикистонро 1 бар 0 буриданд. Аммо наандешиданд, ки обрӯи миллат поён не, балки боло рафт. Зеро агар ба гуфтаи онҳо мо тазйиқу фишорро раво медидем, Шарофиддинро дар ин фосилаи кӯтоҳ ҷавоб намедодем. Ӯ мисли дигарон паси панҷара мерафт. Ин ҳама овозаҳо дурӯғ аст, ки имрӯз дар кишвар фишории равониву ҷисмонӣ аз ҷониби кормандони ҳифзи ҳуқуқ раво дида мешавад.
Давлат ба ӯ эътимод карда гуноҳҳашро бахшид. Аммо ӯ ба аҳдаш вафо накард. Ҳеҷ гап не дар муқобили Шарофиддин Гадоев мо садҳо ҷавонони дӯстдори миллат дорем. Мо якдилу яктанем, руҳи шикастнопазир дорем. Миллати моро шикаст доданд амрест маҳол, зеро беху бунаи онро халқи азиз махқам доштаст. Ин сагони лаин, парвардаи наҳзатиҳои террористӣ ягон вақт пирӯз наҳоҳанд шуд. Баръкс ҳамон қадаре, ки моро сиёҳ мекунанд, ҳамон андоза мо пурқуввату нерӯманд мешавем. Имрӯз миллат соҳиб дорад. Соҳиби он халқи ваҳдатшиору заковатпеша. Барои мо беҳтарин неъмат сулҳу осоиш ва дур будан аз риёкорист. Зеро риёкору ватанфурӯшро Худо низ нахоҳад бахшиду миллат низ.
Абдусабури Абдуваҳҳоб,
устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
