Раванди глобалии чахони муосир имрӯзҳо пуртуғён дар рушду нумӯъ мебошад. Асри навин тақозои ихтироот ва навовариҳои тоза буда, талаботи рӯзафзӯни ҷомеаи мутамаддин ба ноил гардидан барои дастовардҳои навро талалб менамояд. Ҳамаи ин тозакориҳо барои шароити беҳтар фароҳам овардан бо мақсадҳои наҷиби инсоният: меҳнат, истиқомат ва фароғат беҳтарин махлуқ-инсоният мебошад.
Аммо фазои ин тозакориҳоро як зумра ашхоси тангназар ва манфуру худхоҳ бо иҷборан таҳмил намудани сиёсати зиддиинсонии худ , дар кишварҳои мусулмонӣ, аммо бо мусоидату иғвои давлатҳои абарқудрати ғайримусулмон мехоҳанд таҳмил намоянд.
Дар марҳилаҳои гуногуни тамаддуни олам террористон дар тамоми кишварҳо фаъолият доштанд ва ҳар гоҳ бо содир намудани амалиёти пурдаҳшат ва кирдори ношоиста чеҳраи разилонаи худро нишон додаанд. Дар баробари рушди тамаддунҳо, кашфиёти илмию техникӣ ва тағйирпазирии авзои ҷаҳон террористон низ такмили амалиёт намудаю бештар мусаллаҳ шудаанд ва кирдорҳои авбошонаи худро густариш бахшидаанд. Ҷои таассуф аст, ки террористон дар ҳар давру замон миёни масъулини баландпоя, сарватмандони бехирад ва гурӯҳҳои алоҳидаи ҷомеа ҷонибдорон ва гурӯҳҳои алоҳидаи худро доранд ва аз онҳо кӯмаки молию дастгирӣ мебинанд. Баъзе кишварҳою аҳзобу гурӯҳҳои тундгаро ва манфиатҷӯ таваҷҷӯҳи террористонро ба ҳар васила ба худ ҷалб намуда, нерӯи тахрибкори онҳоро баҳри пиёдасозии кирдори ношоиста ва барои ҷомеаи зиёновари хеш истифода мебаранд.
Дар тамаддуни муосир ҳаракатҳои террористон дар минтақаҳои гуногуни олам авҷ гирифтааст ва хатари амалиёти онҳо барои ҷомеаи дучанд афзӯдааст. Ин хеле пурхатар аст, ки имрӯз террористон кӯшиши худро барои тасарруф кардану ба итоати худ даровардани тафаккури инсонӣ равона кардаанд ва барои ин аз воситаҳои гуногун, мисли дастгоҳҳои иттилоотӣ, технология муосир ва таблиғоти бавусъат истифода мебаранд. Ҳамлаи иттилоотию идеологӣ ва тарғиботии гурӯҳҳои терористӣ ҳоло бештар ба ҷалби ҷавонон равона шудааст. Зеро ҷавонон ҳам нерӯи тавоноянду ҳам ҳанӯз ҷаҳонбинии васеъ ва таҷрибаи кофӣ надоранд ва табиатан ба калавишҳои мафкуравӣ роҳ медиҳанд, аксаран зудбоварию соддалавҳӣ содир менамоянд. Мо аз воситаҳои ахбори умум мунтазам ба доми фиреби террористон гирифтор шудани ҷавоне ё гурӯҳи ҷавонон огаҳӣ дармеёбем ва таассуф мехӯрем. Террористон бо ҳамин васила ҷавонони булҳавас ва зудбоварро аз Ватан берун, аз хешу ақрабо ҷудо месозанд, бо ваъдаҳои пучу маблағҳои фиребо, бо ҳидоятҳои хоинона онҳоро бо содир намудани кирдорҳои номатлубу барои аҳли ҷомеа зиёновар ва ҳатто ба куштору сӯхтору маҳв водор менамоянд. Мутаассифона, чанде аз ҷавонони тоҷик низ фирефтаи доми макру тазвири гурӯҳҳои террористӣ мисли ДОИШ, Салафия, Ваҳҳобия ва монанди инҳо гардида ба нокомию фалокатхои зиёде дучор омада, аз карда пушаймон шудаанд.
Дар робита ба ин дар кишварамон чораҳои таъҷилию фарогир андешида шудаанд. Муҳимтар аз ҳама, корҳои таблиготию ташреҳӣ миёни ҷавонон тақвият ёфта, тарбияи ватандӯстию инсонпарварӣ миёни онҳо пурӯр карда шудааст. Муассиссаҳои таълимӣ, расонаҳо ва нерӯҳои дигари солим баҳри бо донишҳои сиёсӣ, тафаккури солиму созанда, ҷаҳонбинии бунёдӣ мусаллаҳ шудани ҷавонон ҷидду ҷаҳди ҳамешагӣ доранд. Ин ҳама ва тадбирҳои дигар ба воқеъбину мулоҳизакор ва дурандеш гардидани ҷавонон мусоидат намудааст.
Сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Прззиденти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон махсусан баҳри дастгирию роҳнамоии ҷавонон нигаронида шудааст.
Пешвои миллат бобаста ба тавзеҳи амалиёти террористон қайд кардаанд: «Терроризм ва экстремизм, аз як ҷониб чун вабои аср хатари глобалии ҷиддӣ дошта, аъмоли он гувоҳ аст, ки террорист ватан, миллат ва дину мазҳаб надорад, балки тахдиде ба тамаддуни ҷаҳон ва ҷони ҳар як сокини сайёра аст». Пас моро мебояд дар ин ҷода хомӯш набошем.
Зокиров Р.Ш. устоди ДПДТТ ба номи ак. М.С. Осимӣ
