Мусаллам аст, ки ҷомеаи имрӯзаро яке аз зуҳуроти номатлуб фаро гирифта, он хатари ҷиддиест барои амнияти миллии чаҳони муосир ба ҳисоб меравад. Раванди исломикунонии бархе аз давлатҳое, ки фирефтаи доми терористон гардида, баъзеи онҳо иҷборан барои исломӣ гаштани давлат идао доранд, мо мардуми Тоҷикистониёнро водор сохт, то аз фарҳангу анъанаҳои неки ниёгон ҳамаҷониба бохабар бошему дар ҳифзу ҳимояи он кӯшем. Нагузорем, ки заҳмати чандинсолаи гузаштагони мо барбод равад, зеро барои имрӯзиён ҳазорҳо аҷдодони мо ҷоннисорӣ намуда, барои насли оянда миллати тоҷдореро ба ном Тоҷикистон эҳё намудаанд. Вазъияти ҷаҳони имрӯза болобардории фаъолияти самараноки тамоми сохторҳои давлатиро барои таъмини боэътимоди сулҳу субот ва амнияти кишвар водор месозад, ки ин метавонад барои ҳар як сокини кишвар шароити арзандаи зиндагӣ ва ҳаёти осоиштаро таъмин намояд.

Чуноне ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми худ ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон 23-январи соли 2015 изҳор дошта буданд, «Терроризм ва ифротгароӣ беш аз ҳарвақта авҷ гирифта, бо оқибатҳои даҳшатбору бераҳмонаи худ ба проблемаи ҷиддитарини инсоният дар асри бистуяк табдил ёфтааст. Бинобар ин, роҳбарияти мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва сохторҳои низомии мамлакатро зарур аст, ки дар самти мубориза бар зидди терроризм, ифротгароӣ, муомилоти ғайриқонунии воситаҳои нашъадор, таъмини амнияти давлат ва ҷомеа, баланд бардоштани иқтидори мудофиавии мамлакат ва ҳифзи боэътимоди сарҳади давлатӣ, инчунин омодабошии ҷангии Қувваҳои Мусаллаҳ тадбирҳои иловагӣ андешанд».

Муттассифона,  имрӯз нафароне аз зодагони ҳамин хоки ватан ба кишвари худ ба диёри худ хиёнат намуда, ба ҷои он ки дар пайравии роҳбари давлат барои ободии ватан саҳм гиранд. Баракси ҳол, ки рафтанд фармонбардору мутаккои хоҷагони “бузурги” хориҷӣ шуданд, ки барояшон дар ниқоби исломи пок амалҳои ваҳшиёнаро омӯхт. То ин фиребхӯрдагон дар ватани худ ҷангу маломатро оғоз карданӣ  шудаанд.

         Ин нобакорон за бадбиниву разолати хеш, барои манфиатҳои хоҷагони беруна ва худ ҳар амалеро, ки гарчанде созгор набошад, ба иҷро мерасонанд. Ин буд, ки чанде аз намояндагони ТЕТ ҲНИ тобистони соли ҷорӣ ба амалиёти нангин даст заданд, ки он боиси қатли сайёҳони хориҷи гашта, дар минтақаи ноҳияи Данғара ба амал омадааст. Маълум аст, ки ин амалиёт бо чи аҳдофи ғаразноки ин нохалафон амалӣ гардидааст. Яггона ҳадафе, ки созмони терористии наҳзатиҳо дорад, аз байн рабудани нуфузи миллати мост. Аз ин ҷост, ки бо ҳар тӯҳмату мутаҳамие миллати моро паст заданианд, ки гӯиё ин ҷо амнияти милли вуҷуд надорад. Ва навори иттилоияе, ки дар Додгоҳи Олии кишвар аз ҷараёни ин ҷиноят ки ба панҷ нафари ҳамлагарон тааллуқ дошта пахш гардидааст онро боз шиддан рад карда истодаанд. Инчунин идао доранд, ки ин амал ба худи мақомоти давлати рабт дорад. Магар ба ин суханон касе бовар мекунад, ки мо худ, худро ба алангаи оташ андозем. Ин ҳама мутаҳҳам кунии наҳзатиҳост ва ин ҳама  суханоне, ки аввал ба ДИИШ бор карданд нашуд ва рӯ оварданд ба давлати мо. Бояд донист, ки ин суханони як дурӯғи маҳз асту дигар осоре нест. Зеро ҳатто тариқаи оиланаи нилгун низ омма воқиф гашт, ки дастгиршудагон бо забони худ иқрор шуданд, ки фармондеҳи асоси Кабирӣ буд ва инро ба гардани ДИИШ бор карданд.

Мақсад аз ин амали сиёҳдилон дар он аст, ки миллати морро миёни олам муташанниҷ нишон дода, зери ин максади хеш амалиётҳои манфиатҷӯёнаи хешро ба анҷом расонанд.

Кабирӣ дар умум тамоми наҳзатиҳо ва як унвони дигари Шумо “аъзоёни фаъоли “Паймони милли Тоҷикистон” бояд донед, ки ин сарзамин бесоҳиб нест ва барои якпорчаи мукаддаси он, агар лозим ояд ҳар шаҳрванди баору номус ва шермардони боҷосораташ ҷонфидо кардаааст ва минбаъд низ барои ҳифзу ҳимояи он омода аст. Барои наҳзатиҳо хело фурсати кам мондааст, ки лаққиданро фарҷом диҳанд, зеро дар муддати хело кӯтоҳ ҷаҳониён низ хоҳанд фаҳмид, ки ташкилоти наҳзатиҳо ташкилоти терористист.

Тоҷику Тоҷикистониён худ мардуми босаводу бофарҳанганд ва медонанд, ки кадом роҳ барои зиндагии шоистаи мардум ҷоиз аст. Аз ин рӯ ягон ҳоҷате вуҷуд надорад, ки мардумро бо чунин суханони фитнаангез ва дурӯғ алайҳи якдигар шӯронида, вазъи оромиро муташанниҷ гардонанд.

Маҳмудова Фароғат,

номзади илмҳои техникӣ,

устоди кафедраи нақлиёт ва идоракунии нақлиёт