Терроризми ва экстремизми байналмилалӣ дар ҷаҳони муосир аз масъалаҳои доғи рӯз ва нигаронкунанда ба ҳисоб меравад. Ин хатари даҳшатовару марговар мардуми сулҳхоҳи дунёро ба ташвиш овардааст. Мо бояд дарк кунем, ки авзои сиёсии олам дар ибтидои асри 21 ба куллӣ тағйир ёфт. Экстремизми динӣ ва терроризми байналмилалӣ аз доираи давлатҳои алоҳида баромада ба падидаи ҳалоктовари аҳли башар табдил ёфтааст. Ҷумҳурии мо бошад вобаста ба мавқеи геполитикии худ фоҷеаи экстремизми динӣ ва терроризимро аз сар гузаронид. Солҳои 90-уми асри гузашта ҳаракати фундаментализми исломӣ қисмати ҷанубии Тоҷикистонро пурра фаро гирифта боиси марги ҳазорон нафар мардум гардид. Беҳтарин фарзандони сарсупурдаи миллат ва даҳҳо дигар симоҳои варзида қурбони террор гаштанд.
Ҳизбҳои сиёсии он давр зери ниқоби муборизаи сиёсӣ даст ба экстремизм заданд.
Ҳаракатҳои экстремистӣ ва террористии Тоҷикистон дар қисмати халқи тоҷик бузургтарин фоҷеа буд, ки қариб миллатро аз байн рабуд.
Вобаста ба ин мубориза ба муқобили терроризм ва экстремизм дар сиёсати Президенти кишвар ва Ҳукумати Тоҷикистон аз рӯзҳои аввали барқароршавии Ҳукумати қонунӣ ба мадди аввал баромад. Тоҷикстон ба муборизаи умумӣ бар зидди терроризм ва экстремизм аз ҳама пеш чун кишвари фоҷеаи талхи ин падидаҳоро борҳо аз сар гузаронида хеле фаъолона ҳамроҳ гардид.
Дар иҷроиши ин нишондод масъулияти аъзоёни ҲХДТ даҳчанд аст. Зеро мақсаду мароми ҲХДТ – бунёди ҷомеаи адолатпарвар бе решакан кардани экстремизми динӣ амри маҳол аст.
Созмон додани ин ҳизби сиёсӣ (ҲХДТ) маҳз он нерӯе мебошанд, ки Тоҷикистонро аз ҳалокату парокандашавӣ наҷот дода, ба роҳи ҳақиқату адолат ҳидоят карда, халқи тоҷикро аз маҳалгароӣ , экстремизм ва мазҳабталошӣ наҷот доданд.
Ба хотири якпорчагии Тоҷикистон, Сулҳу Ваҳдат, ислоҳоти конститутсионӣ гузаронида шуд ва дар асоси он интихоботи демократӣ ва одилонаи мақомоти ҳокимияти қонунбарор баргузор гардид. Барои ҳама қувваҳо дар асоси меъёрҳои Конситутсия (Сарқонун) барои иштирок дар рушди устувори кишвар заминаҳои мусоид фароҳам оварда шуд. Вале қувваҳои алоҳидаи сиёсӣ , душманони миллат бо ном ҳизбу ҳизббозӣ бо ҳисси нозуки диндории сокинони мамлакат таъсир расонида, худро ҳомии дини муқаддас муаррифӣ менамоянд ва бо ин роҳ халқи гумроҳ ва зудбоварро ба манфиатҳои ғаразноки сиёсии худ истифода мебурданд. Ин хатари заҳматовару марговар мардуми сулҳхоҳи дунёро ба ташвиш овардааст. Мутаассифона, ҳамарӯза дар як қатор кишварҳои дунё, ки дар онҳо ноамонӣ ҳукмрон аст, бар асри таркишу содир кардани амалҳои террористӣ садҳо нафар аз аҳолии осоишта ҷони худро аз даст медиҳанд ва ё захмиву маъюб мегарданд.
Бинобар аз сабаби паст будани донишу маърифат, сустии таълиму тарбия ва беназоратии волидон дар оила бархе аз ҷавонон таҳти таъсири андешаву ақидаҳои гурӯҳҳои ифротгаро қарор гирифта, ҳаёти худро зери хатар мегузоранд.
Солҳои охир садҳо аъзои гурӯҳҳои террористиву экстремисти ошкору муайян ва даҳҳо нафари дигар бо гуноҳи содир кардани ҷиноят дастгир шудаанд.
Хеле риққатовар аст, ки солҳои охир баъзе аз шаҳрвандони Тоҷикистон ба доми фиреби гурӯҳҳои ҷиноятпеша афтода бо баҳонаи ҷиҳод кардану соҳиби сарвату мол гардидан, рӯзгори осудаву ором, Ватани ободу зебо, волидайн ва ҳамсару фарзандони худро тарк намуда, ба кишварҳои бегона рафта дар шароити вазнину ғайриинсонӣ ва хорию зорӣ алайҳи дигарон меҷанганд.
Қайд кардан бамаврид аст, ки оид ба терроризми байналхалқӣ ва экстремизми динӣ ин нуктаро Рамазон Раҳимзода вазири корҳои дохилии Ҷумҳурии Тоҷикистон , генерал –лейтенанти милитсия дар семинари илмӣ - амалӣ «Ҳамкории ҷавонон бо мақомоти корҳои дохилӣ дар мубориза бар зидди ифротгароӣ » дар Муассисаи давлатии «Китобхонаи миллии Тоҷикистон» баргузор гардид, ироа намудааст.
Мавсуф доир ба арҷгузорӣ ба арзишҳои миллӣ сухан ронда , зикр кардааст, ки сабабҳои бегонапарастӣ ва шомилшавии баъзе ҷавонон ба ҳизбу ҳарактҳои ифротгаро аз наддонистани илмҳои дунявӣ ва исломӣ аст.
Бо ташаббуси Президенти кишвар муҳтарм Эмомалӣ Раҳмон китоби муқаддаси «Қуръон» бо хатти кирилӣ ва ба забони тоҷикӣ тарҷума шуда дастраси ҳамагон гардидаст. Хоҳишмандон метавонанд ин китоби муқаддасро хонда, худ боварӣ ҳосил намоянд, ки оид ба қатлу куштори мусулмон аз ҷониби мусулмон дар ягон ояти он ҳарфе гуфта нашудааст.
Аз ин рӯ алайҳи чунин падидаҳои номатлуб мубориза бурда, танҳо дар якҷоягӣ , ҳамдилӣ , ҳамбастагӣ метавонем кишварамонро боз ҳам ободу хуррам гардонида, дар арсаи ҷаҳонӣ мусбат муаррифӣ намоем.».
Бояд ёдовар шавем, ки ҷаҳони имрӯза ҷаҳонест, ки сияҳкорон ба таблиғи ҳама гуна идеологияҳои тахрифкорона ва хурофотии худ миёни инсоният ҳисси бадбинӣ , нафрат, миллатгароӣ ва қадр накардани арзишҳоро ба вуҷуд оварда, ҷомеаи инсониро носолим мегардонад ва ҳуқуқҳоямонро поймол мекунанд. Ва барои амалӣ кардани барномаҳои сиёсӣ ва ҳадафҳои нопоки худ ҷӯёи он роҳҳо мешаванд, ки тавонанд тавассути истифода аз онҳо ба мақсадҳои ниҳоии худ расанд. Дар ин маврид дар мадди аввал ташкилотҳое, ки ҳадафашон тамоюли террористӣ ва ифротгароидошта , фаъолияташон дар Ҷумҳурии Тоҷикистон пурра маъмнӯъ аст, ба мисли «Ал- Қойида», «Ҳаракати Толибон», «Бародарони мусулмон», «Ҳизби исломии Туркистон (Собиқ Ҳаракати исломии ӯзбекистон»), «Ҷамоати таблиғ», «Ҷамоати Ансоруллоҳ» ва ғайра, ки теъдодашон аз даҳ зиёд аст , мебошанд…
Ҳадфҳои нопок ва ғаразноки ин ҷамоатро моҳи майи соли 2012 Прократураи генералии ҶТ бо ташкилотҳои тунгарои динӣ – экстремистӣ ва террористии «Ҳизби таҳрир », «Салафия», «Ҷамоати Таблиғ» ва «Ҳизби исломии ӯзбекистон»- ро як маром ҳисобид .
Бо таасуф ёдрас мешавем, ки имрӯз на ҳама ҷавонон ба қадри ин сарзамини бароямон муқаддас, ин обу хоки пок, ин кишвари Чӣ тавре, ки аз расонаҳои хабари ва садову симо огаҳ мегардем, бархе аз ҷавонон (аксари онҳое, ки дар муҳоҷирати меҳнатӣ қарор доранд) бо сабаби ноогоҳӣ ва паст будани донишҳои сиёсӣ ба ҷараёну равияҳои тундгаро шомил гашта, ҷавонии худро қурбони сиёсати як гурӯҳ ашхоси бадхоҳ мегардонанд.
Мафҳуми ифрот ва ифротгароӣ , ки истилоҳи байналмилалии экстремист ва ё экстремизм мебошад, ҳамчунин ифротгароӣ як навъи амалест, ки тариқи зӯроварӣ ишғол кардани Ҳокимият, ворид намудани халал ба фаъолияти муназзами сохторҳои давлатӣ , таҳдид карда ба амнияти ҷомеа ва ғайраро дарбар мегирад.
Мо бояд аз сабабҳои ҷанги таҳмиллии бо истилоҳ бародаркуш сабақ гирифта, хулоса намуда, ҷавононро ба роҳи дуруст ҳидоят намоем.
Имрӯз вақти он расидааст, ки ба дарки амиқи ин арзишҳои маънавӣ , маънову мақсад ва аҳамияти он бештар маълумот дошта, чун шахсони сарбаланд огоҳонаву масулиятшиносона ба дастовардҳои беназири Тоҷикистони соҳибистиқлол дастоврадҳои нав ба нав зам намоем. Бо назардошти ваъзи кунунии сайёра ҷавонони моро мебояд, ки зиракии сиёсиро аз даст надода , фирефтаи ҳар гуна ваъдаву таълимоти бегона нашуда, ба қадри Сулҳу Ваҳдат оромиву субот ва осоиштагиву хотирҷамъии кишвар бирасанд.
Тавре дар Паёми имсола омадааст : -«Мо бояд ватани худро сидқан ва баробари ҷони худ дӯст дорем, ватандӯсту меҳанпарасти воқеӣ бошем, шукронаи неъмати бузургтарин ва муқаддаси инсонӣ , яъне соҳибватанӣ ва озодиро ба ҷо орем, барои ҳимояи сарзамини аҷдодӣ ҳамеша омода бошем, ба хотири пешрафту ободии давлати соҳибистиқлоламон ва рӯзгори осудаву ороми ҳар як хонадони кишвари Дар пиёда сохтани чунин ҳадафҳои хирадмандонаи Президенти кишвар, Ҷаноби Олӣ мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон кулли тоҷикистониён, бахусус ҷавонон камари ҳиммат баста , барои гул-гулшкуфии Тоҷикистони азиз ҳиссагузор бошанд. Зеро ин қарзи фарзандии ҳар як шаҳрванд маҳсуб меёбад.
Қ. Бӯриев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
