Даврони Истиқлолият барои мо имкони воқеӣ фароҳам овард, ки роҳи имрўзу ояндаи миллат ва пешрафти минбаъдаи кишвари азизамонро ба сўи ҷомеаи демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ интихоб намоем. Миллати тоҷик аз азал барои мо рамзи олии Ватану ватандорӣ, бузургтарин неъмати давлатсозию давлатдории мустақил, кору пайкорҳои  пайгиронаи  созандагӣ,  азму талошҳои фидокоронаи расидан ба истиқлолияти сиёсӣ, иқтисодӣ ва фарҳангиро омўзонда, меъёрҳои ҷомеаи шаҳрвандиро таҳким бахшид ва дар як вақт ҳаёти озодонаи ҳар фард ва олитарин дараҷаи бахту саодати воқеии  миллатро таъмин намуд. Дастоварду арзишҳои миллие, ки ба мо мушарраф гардид, барои мо нишони барҷастаи пойдории давлат, бақои симои миллат, рамзи асолату ҳувият,  идеалу ормонҳои таърихӣ, шиносномаи байналмилалӣ ва шарафу эътибори ба ҷаҳони мутамаддин пайвастани кишвари соҳибистиқлоли Тоҷикистон мебошад.

Аммо ин ҳама танҳо бар он нафароне, ки барои ба даст овардани ин дастовард, ранҷ бурдаву заҳмат кашида, бештар азизу муқаддас аст. Мо медонем, ки вақтҳои охир аз ҷониби як қабил терористони наҳзатӣ бо ҳар роҳу восита, кишвар ба як ҳодисаҳои нангину мудҳиш рӯ ба рӯ гардида истодааст. Куштори сайёҳони хориҷӣ, ошӯби зиндон дар шаҳри Хуҷанд ва мисоли ин бисёр далелҳоро метавон овард, к и бо ҷурми ин нобакорҳо сар задааст. Амнияти миллатро хатар ворид карда аст. Вале бояд ин наҳзатиҳои худпарасту манфиатҷӯ донанд, ки мо ҳаргиз бар он ҳаводисоте, ки садаи қабл сар зада буд, роҳ нахоҳем дод.

Чанде қабл,  дар шабакаҳои иҷтимоии наҳзатиҳо ба моаннди “Паём. нет”, “Ислоҳ” ва “Ахбор” ҳангомабозиҳои аъзо ва тарафдорони ташкилоти дар Ҷумҳурии Тоҷикистон экстремистӣ-террористӣ эълоншудаи Наҳзати исломӣ перомуни ташкили кадом як гирдиҳамоӣ – тазоҳурот расонаӣ гардида буд, ки он дар назди бинои Сафорати Тоҷикистон дар Германия баргузор гашт.

Бояд зикр кард, ки ташкили ин гирдиҳамоӣ ягон ҷои воҳимавӣ надошта, танҳо аз васвасаҳои наҳзатиҳо дарак медиҳад. Ин шоҳони вазиртабъҳо бо камоли беандоза аз миллати мо хоҳони онро кардааанд, ки ҷинояткоронро аз зиндон озод кунанд. Ин бо мақсадест, ки бо озодии ин ҷиноятпешагон Кабирӣ аз он тарафи олам истода, кишвари моро назорат кунад. Ин ҳангомасозиҳо ва талаботу дархости озодиёни сиёсӣ дар он аст, ки манфиати худ ва фармондеҳони хориҷиатонро аз дигарон боло мебинед. Шуморо мебояд, ки он воҳимаҳои худро дар баробари он, ки дигар ахборотро ба хоҷагонатон мерасонед, воҳимаҳоятонро низ ба онҳо кунед, то бовар кунаннд.

Тавре қайд кардам ин тоифаи наҳзатиҳо аз роҳбарашон сар карда, то аъзои қаториашон ҳаққи муаррифии миллати тоҷикро дар ин қитъаи пешрафтаи олам надоранд. Ҷаҳоннигарии танги динӣ, ҷаҳолату хурофотпарастии онҳо ба миллати шарафманди тоҷик ягон иртибот надорад. Мо, мардуми шарафманди тоҷик ба ҳеҷ ваҷҳ намехоҳем, ки дар кишвари зиндагони мекунем ва онҳое, ки муқимии кишварҳои хориҷианд, миллатамонро ба василаи ин паноҳандаҳои ифротӣ шиносанд.

Шумо наҳзатиҳои ҷангҷӯю ифротгар инро бояд донед, ки дигар ин замини зимини хиёнаткорону бедодгарон нест. Кайҳо ин мардуму ин хок ба мисоли шумо ватанфурӯшонро ба гӯшаи фаромӯши бурдааст. Зеро он нафаре, ки миллати худро азиз намедонад, ҳеҷ гоҳ ба қадри озодиву ободии он нахоҳад расид. Ин кофӣ нест ва ҳатто барои муташанниҷ гардонидани вазъияти кишвари орому осуда халал ворид кардан мехоҳанд. Ҷавононе, ки дар ҳаимн фазои ободу озод дар партави Истиқлолияти давлати зиндагони меунанд, ба доми макру фиреб кашида, эшонро гумроҳ ва ҳаёти минбаъдаи онҳоро ба ящмо мебаранд. Аз ин лиҳоз, бо якдиливу якзабонӣ бар ин наҳзатиҳо гуфтанием, ки “Нест бод қавми беимону бевиҷдони наҳзатӣ”.

Тоҳиров Т.И. сармуаллими кафедраи А ва ИН

Нашр шуд: 25 декабри 2018

Дида шуд: 1144 маротиба

Шинохти ҳар як миллат аз рӯйи урфу анъанот ва фарҳангаш вобаста аст. Либос ва либоспӯшӣ яке аз унсурҳои шинохти фарҳангу маданияти миллист. Дар ин самт барои муаррифии миллат бонувон нақши виҷа доранд ва ин виҷагӣ миёни занони кишварҳои шарқ бештар густурда аст. Дар кишвари мо либоси миллии занону духтарон куртаи атлас маҳсуб меёбад, аммо боз занону духтарони маҳалҳои мухталифи Тоҷикистон либосҳои хоси худро доранд, ки аз урфу одат ва анъанаҳои виҷаи минтақа маншаъ гирифтаанд ва хеле зебою шинам ва дилпазир ҳам ҳастанд.

Аммо аз рӯи нуқтаи назари коршинос Абдуманон Шералиев ва ҳуқуқшинос Файзинисо Воҳидова ин мавзӯъ тамоман дар дигар ҷанба матраҳ гардидааст. Ба гуфтаи коршинос Абдуманнон Шералиев қабули қонун бобати вуруду зинону духтарон дар корхонаҳои давлатӣ бо ҳиҷобу рӯисарӣ зиддиконститутсионӣ ва зиддидинӣ мебошад. Бинобар хоҳишу талаби “ҳуқуқшинос” – и ҳуқуқдон Файзинисо Воҳидова бошад, мардум бояд рӯ ба либоси давлати Эрон оранд. Вагарна пас чаро ин ҳуқуқшинос арзишҳои олии кишварро ба назар ногирифта, майл ба давлатдории кунунии давлати Эрон кардааст. Мусаллам аст, ки бинобар набдуани волоияти қонун ва пойморлкунии ҳуқуқи занону духтарон дар Эрон қариб 50 дар сади занон аз вазъият шикоят дорад ва аз он норозиги баён мекунанд.

Ин коршиносу ҳуқуқшинос, маълум аст, ки пойбанди андешаҳои ифротии наҳзатиҳо гардидаанд. Охир ин наҳзатиҳоро ҳам ҳамон хоҷагони Эронтабор идора карда истодааст – ку? Пас Файзинисо Воҳидова низ пайравии худро ба он хотир баён доштааст, ки ҷонибдори ҳамин наҳзатиҳое, ки барои аз баён бурдани арзишҳои милли кишвари мо саҳм гирифтаанд.

Мо ҳама хуб медонем, ки ин наҳзатиҳо ҳанӯз аз замони Истиқлолияти давлатиамон оромии кишварро бо ҳар роҳу восита халалдор месозанд. Бо Баста шудани фаъолияти ин азҳоб мардум нафаси озод гирифтааст. Зеро дар охир маълум гардид, ки ТЭТ ҲНИТ созмони террористӣ ва экстремистӣ буда, миёни мардум беобрӯ гардид. Шармандагии солҳои навадуми асри бист басанда набуд, ки ТЭТ ҲНИТ ба «иқдом»-и навбатӣ - омода кардани кудатои сиёсӣ-низомӣ, зарба ба арзишҳои миллии кишвар, ноором сохтани вазъият ва таблищи фарҳанги бегонаю гурӯҳҳои иртиҷои даст зада, дар фазои сиёсӣ, иҷтимоӣ ва мадании ҷумҳурӣ батамом шарманда ва ради маърака шуд. Амалҳои террористии содирнамудаи сарони ин ҳизб ошкор намуд, ки ҳадафи асосии онҳо бо ҳар роҳе набошад, бо ивази хуни фарзандони ин миллат ба даст даровардани ҳокимияти сиёсӣ дар кишвар мебошад.

Бо тараққиёти илму техника ва пешрафти фарҳангу тамаддун дар ҷомеаи мо падидаҳои нав ба майдон меоянд, ки бархе аз онҳо бо арзи вуҷудашон дар баробари манфиатҳои маънавӣ, инчунин роҳҳои ифроту тафритро тай менамоянд. Масъалаи либоси занон, ки ҷузъе аз фарҳанги миллати тоҷикро дар бар мегирад, солҳои охир ба зуҳуроти нав рӯ ба рӯ шудааст. Агар гӯем, ки ин хоҳарон роҳи исломро пеш гирифтаанд, пас чаро маҳз либоси сиёҳи мотамиро интихоб намудаанд? Ё ин ки он ҳиҷобпӯшони мӯдпараст, ки бо зебу зинат додани чашму абру ва лабу гунаҳояшон театрҳои ҷопониро ба ёд меоранд, магар аз он бехабаранд, ки ислом ороиш карданро барои ғайр манъ намудааст? Агар ҳам кунанд, танҳо барои шавҳарҳояшон ҳақ доранд. Либосе, ки дар он андоми зан намоён аст, комилан мамнӯъ мебошад. Тибқи қонунҳои ислом, ҳангоми аз хона берун шудан, зан бояд либосеро ба бар намояд, ки бинанда аҷуз ё ҷавон будани ӯро фарқ накунад. Мутаассифона, либоспӯшии хоҳарони исломии мо танҳо зоҳирпарастист. Аз либоси онҳо андозаи миён ва ҳатто ронҳои онҳоро муайян намудан мумкин аст.

Ба тарғибгарони ин навъи либоспӯшӣ гуфтанием, ки барои дар роҳи ҳақ будан аввал қалбҳоро бояд пок карду пок нигаҳ дошт. Нозукиҳову муқаддасотро бояд омӯхт, на ин ки ҳиҷобро реклама кард.

Бояд мо либоси миллии худамонро минбаъд талқин кунем, то оламиён донанд, ки мо тоҷикем.

Зариф Довудов, устоди ДПДТТ, номзади илмҳои физика ва математика

Нашр шуд: 21 декабри 2018

Дида шуд: 1120 маротиба

       Дар ин иртибот мубориза бар зидди терроризм ва экстремизм қисми таркибии таъмини амнияти кишварро ташкил медиҳад. Роҳу воситаҳои он ба таври мушаххас ва муътамад дар “Стратегияи миллии Ҷумҳурии Тоҷикистон оид ба муқовимат ба экстремизм ва тарроризм барои солҳои 2016 – 2020” инъикос ёфтааст.

       Имрӯз моро зарур аст, ки зиракии сиёсиро аз даст надода, алайҳи ин равияи манфур муборизаро пурзӯр намоем ва бар зидди намояндагони ҳизбҳои “ватандӯстон”- бо ном наҳзати Ислом ки имрӯз дар хориҷи кишвар истода мисли рӯбоҳе , ки аз пасмондаи шер худро сер мекунад аз маблағҳои пучаки хоҷагони хориҷии худ истифода карда барои амалҳои  нопоки худро дар давлати тинҷу ороми мо нооромиро ҷорӣ карданӣ ҳастанд вале мо ҷавонони саодатманди замони истиқлол ба ҷавонҳои тамоми тоҷик ки дар амоми гӯшаву канори олам зиндагӣ мекунанд даъват ба амал оварда мегӯем, ки ба суханони ин гуна шахсони “хонашерони майдонғариб”- берун аз ватан бовар накунанд ва ҳамеша ҷонибдори сиёсати пешгирифтаи Пешвои муаззами миллатамон Мӯҳтарам Эмомалӣ  Раҳмон бошанд ва дар пешрафту ободонии кишвари азизамон саҳмгузор бошанд  .

       Имрӯз баӣни ҷавонон тавассути телефонҳои мобилӣ ворид шудан ба шабакаҳои иҷтимоии интернет анъана шудааст. Доир ба ин мавзӯъ низ ҳангоми гузаронидани маҷлиси падару  модарон борҳо таъкид карда шуд, ки фарзандони худро зери назорат нигоҳ доранд. Моро зарур аст, ки тафаккури ҷавононро ба сӯи ақидаҳои солим, созандагиву касбомӯзӣ мутамарказ сохта, дар шаклгирии шахсияти онҳо ва самтёбӣ дар дуроҳаи зиндагӣ, ки яке аз адолат ва дигаре аз ҷаҳолат иборат аст, кӯмак намоем.

        Метавон бо итминони комил иброз дошт, ки бо равона кардани тафаккури ҷавонон ба сӯи донишу касбомӯзӣ, ободгариву созандагӣ мо ба саодати комил мерасем, ҷумҳуриамонро аз хавфу хатарҳои глобалӣ ва эктремистӣ наҷот медиҳем ва ояндаи Тоҷикистонро ба дасти нафарони худогоҳу хештаншинос месупорем.

        Террорист, ки кушандаи шахсони бегуноҳ аст, ҳеҷ гоҳ мусулмон буда наметавонад ва куллан зидди ислом аст. Терроризм ягон дину мазҳаби мушаххас, пайдоиши этникӣ, миллат ва ҷойгиршавии доимии ҷуғрофӣ надорад.

        Ин падидаҳои ташвишовари муосир ҳамчун амали ҷиҳоду хизмат ба дини Худо аз тарафи афроди ҷиноятпеша рӯйпуш карда шуда истода, сафи пайравони ин ақидаи ботилро аз ҳисоби ҷавонони гумроҳу бесавод афзун менамояд. “Ин ташвиқгарони ифротӣ ҷавононро барои иштирок дар амалиётҳои мусаллаҳона дар қаламрави Сурия ва Ироқ ё худ замини Шомро натанҳо бо хизмат ба дини Худо ва ваъдаҳои дунёи охирати биҳиштӣ, балкӣ инчунин бо ваъдаҳои зару зевар, маблағҳои калон диққаташонро ҷалб менамоянд. Ҳамватанони мо, дар ҳудуди Тоҷикистон ва берун аз он дар муҳоҷират, ки сатҳи дониши номукаммал, ҷаҳонбинии танг доранд ва дар ташвиши ёфтани сарчашмаи даромади устувор ҳастанд, ба ин ваъдаҳо бовар карда рӯ ба гумроҳӣ меоранд.” Боиси таассуф аст, ки баъзе аз созмонҳои байналмиллалӣ аз ҷониби як қатор доираҳо ва давлатҳову фондҳо ошкоро маблағгузорӣ кардани созмонҳои террористиву ифродгаро ба монанди маблағгузорӣ намудани Ҳизби Наҳзати Исломии Тоҷикистон аз ҷониби давлатҳои хориҷа барои ноором сохтани сулҳу ваҳдати мустаҳками тоҷиконро, ки бо муборизаю ҷонфидоиҳои фарзандони баруманди ин миллати куҳанбунёд ба даст оварда шуда буд дар соли 2014 хостанд ки табаддулоти давлатӣ гузаронанд ба назар гирифта шуд, аммо ҳомиёни ватани азизи мо садди роҳи ин хиёнаткорони хоҷапарастро гирифтанд ва оромии давлати азизамонро пойдор гузоштанд. Поймолшавии ҳуқуқи инсон, бад шудани аҳволи тоқатфарсо ва дар роҳи муҳоҷират дар баҳрҳо ғарқ шудани ҳазорон нафар гурезаҳо аз ҷумла занону кӯдаконро нодида мегиранд ки ин бераҳмии бузург аз ҷониби шахсони пулпараст нисбат ба мардуми одии бегуноҳ мебошад. Аз ин лиҳоз метавон гуфт, ки бар асари истифодаи қувва ва зӯрӣ дар равобити байналмиллалӣ, дар ҳифзи манфиатҳои хеш рӯ ба рӯ омадани қудратҳои ҷаҳонӣ ва минтақавӣ, зери фишори нерӯву унсурҳои бегона амалан аз байн рафтани низоми давлатдории як силсила кишварҳо ва вусъати торафт афзояндаи терроризму экстремизм вазъи ҳуқуқи байналмилалӣ хеле заиф шуда истиқлолияти давлатҳои миллӣ осебпазир гардидааст. “Намуна ва пайомадҳои чунин вазъро мо дар мисоли Сурия, Ироқ, Либия, Яман ва Афғонистон мебинем”.

       “Ислоҳи ин вазъ таҳкими пойгоҳи ҳуқуқии мубориза бо терроризм ва экстремизм, аз ҷумла дар санадҳои байналмиллалӣ муқаррар намудани муҷозоти кишварҳои ба терроризм мусоидаткунанда, роҳандози намудани тафтиши байналмиллалии зуҳуроти терроризм ва мавриди муҳокимаи Суди байналмиллалӣ қарор додани роҳбарони сиёсӣ ва ҳарбӣ, фондҳои ба ном хайрия, соҳибкорон ва дигараш хоси ба тероризм мусоидаткунандаро тақозо менамояд.”

       Бо итминони комил метавон гуфт, ки оиди фаъолияти сохторҳои давлатӣ ва ҷамъиятӣ дар пешгирӣ намудани зуҳуроти эктремистӣ ва террористӣ дар баӣни ҷавонон, дастуру супоришҳо ва роҳнамоии Асосгузори сулҳу ваҳдат, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон хеле назаррас аст.

Норов Исматулло, асистенти Кафедраи Забони давлатӣ ва  ҷомеашиносӣ

Нашр шуд: 21 декабри 2018

Дида шуд: 1110 маротиба

Имрӯзҳо ҷомеаи мо бо ворид гардидан ба марҳалаи ҷаҳонишавӣ бо хатарҳое рӯ ба рӯ мегардад, ки ин хатарҳо на танҳо ба амнияту суботи кишварҳои алоҳида, балки ба ҳамаи давлатҳои курраи замин новобаста аз дину мазҳаб таҳдид мекунанд. Коршиносон ва сиёсатмадорон як қатор омилҳоро сарчашма ва заминаи афзоиши терроризм ва экстремизми динӣ, яъне падидаи хавфноки замони муосир меҳисобанд.

Пеш аз ҳама, ин омилҳо, шомилшавии ҷавонон ва наврасон ба ҷараёнҳои экстремистии динӣ, афзоиши ақидаи фундаменталистӣ дар байни онҳо ва тағйир додани мафкураи ҷавонону наврасон мебошад.

Дар ҷомеъа ба пастравии руҳияи ҷавонон аз ниҳодҳои салоҳиятдор яъне, таъмин ва тарғиби ҳаёти солим, арзишҳои суннатии ахлоқию мазҳабӣ, паст рафтани сатҳу сифати чорабиниҳои фарҳангӣ ва тарбиятӣ, бетарафӣ зоҳир намудани ҷомеа, хосса аҳли илму фарҳанг, устодон, волидайн ва умуман ҷомеаи шаҳрвандӣ мусоидат менамояд.

Дар натиҷаи камфаъолиятии аҳли ҷомеа, оила ва мактабу маориф дар зеҳни насли ҷавон дар даҳсолаҳои охир холигӣ ба вуҷуд омада истодааст, ки метавонад, ин холигиро ҳар гуна мафкураи идеологияи ҷадид пур кунад.

Тарғибгарони ақидаҳои экстремистӣ аз васоитҳои муосири иттилоотӣ, интернет ва хосса шабакаҳои иҷтимоӣ истифода менамоянд, ки хавфи бештареро дар ташаккули ақидаҳои экстремистӣ дар байни ҷавонон шароит фароҳам меоварад.

Бо роҳҳои тарғиби фикри солим ақидаҳои зарароварро шояд маҳдуд карда тавонем, аммо раванди ҳиҷрат ва муҳоҷирати ҷавонон бо сабабҳои гуногун ба кишварҳои дигар падидаи идоранашаванда гардидааст.

Солҳои охир аксари ҷавононе, ки ба гурӯҳҳои террористию экстремистӣ пайвастаанд, аз тариқи муҳоҷират бо онҳо иртибот пайдо кардаанд. Тибқи оморҳои расмӣ, ба ин гурӯҳҳо асосан ҷавононе, ки дар оғози роҳи зиндагии мустақилона қарор доранд, шомил гардидаанд, ки ин хеле ташвишовар мебошад. Таркиби синнусолии ҷавонон, ки ҳамчун узви ин фикру ақидаҳо ба қайд гирифта шудаанд, чунин аст: аз 17 то 19-сола 39 нафар, аз 20 то 25-сола 696 нафар, аз 25 то 30-сола 917 нафар, аз 30 то 35-сола 367 нафар ва аз 35 то 40-сола 424 нафар.

Тибқи ин маълумотҳои дар боло овардашуда, беш аз ҳама ҷавонони аз 25 то 30-сола ба ин равияҳо ҷалб шудаанд. Аз рӯи тадқиқотҳои психологҳо бармеояд, ки инсон дар ин марҳилаи синнусолӣ хеле ҳассос мебошад. Қувваи зиёди ҷисмонию рӯҳониро дар худ эҳсос менамояд ва мехоҳад, ки онро дар ҷое истифода кунад. Вақте ки мо ин неру ва қувваи ҷисмонию рӯҳонии ҷавононро ба самти лозимӣ, ба манфиати ҷомеа ва бо мақсади беҳтар гардонидани сатҳу сифати зиндагии худи онҳо масраф карда наметавонем, бо чунин падидаи нодуруст рӯ ба рӯ мегардем.

Мувофиқи омори расмӣ то сентябри соли 2018 шумораи ҷавонони ба сафҳои созмони террористии давлати исломӣ ҷалбшуда аз Ҷумҳурии Тоҷикистон 1899 нафарро ташкил медиҳад. Илова бар ин, оилаҳои зиёде бо роҳҳои гуногун ба ин созмонҳо ҷалб шудаанд ва имрӯз дар Сурияву Ироқу Афғонистон ҳастанд. Ин хонаводаҳо ба кушта шудани саробонашон дар ҷангҳо дар кишварҳои бегона сарсону саргардон ҳастанд.

Бояд қайд намуд, ки айни замон масъалаи хатарҳои экстремистию террористӣ ба як мушкилии глобалии ҷаҳони муосир табдил ёфтааст. Имрӯз ягон давлати курраи замин аз ин хатарҳо дар канор монда наметавонад.

Инсоният барои аз байн бурдани ин падидаи хатарнок бояд роҳу васила ва имкониятҳои мавҷударо муташаккилона, ҳадафмандона ва бо самар истифода барад, ва ин хатарҳо бояд беш аз ҳарвақта ҷомеаи ҷаҳониро бо ҳам муттаҳид созанд.

Ҷумҳурии Тоҷикистон ба хотири иштироки фаъолона дар самти мубориза ба муқобили хатарҳои ҷаҳони муосир “Стратегияи муқовимат ба терроризм ва экстремизм барои солои 2016-2020”-ро таҳия ва қабул намуд. Тибқи ин барнома тайи чанд соли охир, дар кишвари мо байни ҷомеа корҳои зиёди фаҳмондадиҳӣ ва профилактикӣ ташкил карда шуданд. Дар натиҷа нафарони зиёди гумроҳ аз сафҳои гурӯҳҳои террористӣ аз хориҷи кишвар ба ватан баргардонида шуданд. Инчунин раванди шомилшавии ҷавонон ба ин созмонҳо пешгирӣ шуда истодааст, ки ин воқеан натиҷаи амалии барномаи мазкур аст. Мувофиқи оморҳои расмӣ ва дар натиҷаи бурдани корҳои тарғиботию фаҳмондадиҳӣ 175 нафар шаҳрвандони кишвар, ки ба ҷодаи гумроҳӣ афтода буданд, ба ватан баргардонида шуданд. Аз ҷумла, танҳо дар соли 2018 дар маҷмӯъ 75 нафар шаҳрванди Тоҷикистон ба ватан баргардонида шуд, ки ин натиҷаи амалии фаъолияти мақомоти дахлдори кишвар аст. Барои боз ҳам босамартар гардидани раванди амалисозии барномаи мубориза ба муқобили экстремизму терроризм ҳамкории бештари мақомоти дахлдор бо ҷомеаи шаҳрвандӣ лозим аст. Ин ҳамкорӣ бояд мақсаднок, самаранок ва амалишаванда бошад. Чунки масъулияти бехатарӣ, сулҳу субот ва амнияти кишвару ҷомеа дар баробари ниҳодҳои давлатӣ инчунин бар дӯши ҳар як шаҳрванди кишвар низ мебошад.

Абдуллоева Ҳ.Р.,

муаллимаи кафедраи назарияи иқтисодӣ ва идораи ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 19 декабри 2018

Дида шуд: 1159 маротиба

Яке аз ҳадафҳои созандаи Ҳукумати Тоҷикистон, махсусан сарвари давлат дар он аст, ки Тоҷикистон ба давлати мутараққии ҷаҳон табдил ёфта, мақоми байналмималиро аз имрӯза бештар касб намояд.

Имрӯз бошад вазифаи ҷоноҷони ҳар кадоми аз насли ояндасози миллат аст, ки Истиқлолияти кищвари азизамонро ҳифзу ҳимоя намуд, нагузорем, ки он дастранҷи ҳазорон қаҳрамонони миллат, тӯъмаи наҳзатиҳо гардад. Дар ҳамин радиф вазифаи мо ҷавонон аз он иборат аст, ки ҳамсолони худро дар руҳияи ифтихори баланди миллӣ тарбия намоем. Онҳоро ҳушдор диҳем, ки дӯстро аз душман фарқ намоем.

Ба суханони авомфиребонаи душманони миллат ба мисли Кабирӣ бовар накунем. Зеро аз “меҳрубониву щамхори”- и ин “сарсупурдаҳои миллат”, ки ҳатто барои пӯшидани либоси миллии занону духтарон сухан кардаанд асаре аз меҳру муҳаббат ва садоқат ба Ватан нест. Вагарна чаро атрофи худ тӯдаи “коршиносону ҳуқуқшиносонро” дар миосли Файзинисо Воҳидова ва Абдуманон Шералиевро, ки ба доми “исломгарои”и хеш даровардааст, ҷамъ намояд.

Мо насли ҷавону худогоҳи Ватан ин андешаҳои ифротии наҳзатиҳо ва пайравони “кордону ҳуқуқдон”-  ашро маҳкум намуда, баҳри пойдории арзишҳои миллии хеш талош менамоем. Бигзор бо фарҳангу маданияти баланди тоҷик олам моро шиномад, ки мо тоҷикему тоҷикназарем.

Нашр шуд: 21 декабри 2018

Дида шуд: 1122 маротиба

Шукри истиқлолият, ки дар ин даврон Тоҷикистон  аъзои комилҳуқуқи ҷомеаи ҷаҳонӣ гашт, миллати тоҷик бошад,  дар қатори дигар миллатҳо ҷойгоҳи амиқи худро байни миллатҳои дигари ҷаҳон пайдо  намуд. 

Имрўз бо гузашти айём мардуми Тоҷикистон бо тамоми ҳастӣ дарк менамояд, ки Истиқлолият муқаддастарин ва азизтарин неъмати дунё, рукни асосии давлати озод, рамзи шарафу номуси ватандорӣ, кафолати хонаи ободу сари баланд ва нерўи таконбахши ҳаёти ҳаррўзаи мо мебошад.

Боиси хурсандию сарбаландии миллати тоҷик ва Тоҷикистониён аст, ки тўли 27 сол аз партави Истиқлолият тоҷи заррини давлати Тоҷикистони соҳибихтиёри мо бо рангу ҷилои нав медурахшад ва аз шўълаи ҳаётбахши он, рўзгори мо мазмуну таровати тоза ва осоишу баракати рўзафзун пайдо карда, манзилу маъво, шаҳру деҳот, водиҳои сарсабзу хуррам ва қуллаҳои сарбафалаккашидаи кишварамон равшантару пуршукўҳтар гаштааст.

Аммо чашми бархе аз кӯрдилону нобакорон ин пешрафту тараққӣётро нодида гирифта, онҳоро мавриди покӯбӣ қарор доданианд. Наҳзатиҳо бояд ҳар кадоматон донед, ки дар ҳақиқат барои боис шудан ба ин муқаддасоти миллӣ заррае ҳам талош накардаед. Ин аст, ки беихтиёр майли аз байн бурдани онро мекунед. Вале хуб донед, ки ин мақсадҳоятонро дар хобатон амалӣ ҳоҳед кард. Зеро мардуми тоҷик бо муттаҳидиву дастаҷамъишон барои барҳам додани хурсандии ҳатто як нафар аз мардуми тоҷик бароятон иҷозат нахоҳанд дод. Он сиёсату сиёсатбозиҳои кӯр – кӯронаатон дар гузашта монд. Он амалишавии хоҳишу дархостҳоятон замоне буд, ки касе фаъолияти зиддидавлатиатонро намедонист. Ҳоло чун як фарзанди инсон амал кунеду ба он сафсатаҳои бемаъно хотима диҳед. Гирдиҳамоии ташкилкардаатонро дидам. Дар асл ин бечорагиву дар ба дарии шумо наҳзатиҳо сазои хиёнаткориҳост. Ташкили гирдиҳамоиву воҳимаи Тоҷикистон дар рӯйхати сиёҳи Амрико ва пайгирии сиёсати Пешвои миллат, тӯҳматҳо бобати ба танзим даровардани ҷашну маросим ва маъракаҳо ин аз ноилоҷиву беҳудагист.

Ба Майкл Помпео, вазири хориҷаи Амрико гуфтаниам, ки боре вазъи миллати мо ва кишвари худатро мавриди тақозо қарор деҳ пас мебинӣ, ки ҳалати кадом давлат бояд нигаронии хос дошта бошад. Маълум, ки кадоме аз он ҷангҷӯёну ҷангпарастон, хоҷагони наҳзатиҳо киссаи Майкл Помпео, вазири хориҷаи Амрикоро бо подоше ба хотири ворид кардани миллати мо ба рӯйхтаи сиёҳ пур кардааст, ки чунин тасмим гирифтааст.

Тоҷикистон давлати соҳибистиқлолу озод бошад, мардум тинҷу осуда умр ба сар бурда истода бошанд. Сарваре доранд, ки ҳамеша ба хотири пешравию некӯаҳволии мардум талош намоянд, пас чаро Тоҷикистон давлатест, ки мавриди нигаронии хос қарор гирад.

Боиси хурсандист, ки дар ин давраи ҳассосӣ ҳаёти ҷамъиятӣ мардуми волофарҳанги Тоҷикистон зиракии сиёсиро аз даст надода, фарзандони арзандаи худро ба органи олии қонунбарор хамчун Пешвои муаззам интихоб намуд. Мо хама дастгиру пайравони Пешвои миллатем, чун Пешвои миллат ҳамавақт бо мо мардумони босаодати диёранд. Ва барои пойдор намудани озодиҳои мардум аз ҳар ҷиҳат хизмати арзанда кардаанд.

Ф. Ҳасанов, устоди кафедраи молияи ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 19 декабри 2018

Дида шуд: 1117 маротиба

Дар зиёд нигоштаҳои «қаламкашони ватандӯст»-и мо, ки «Payom.net», «Аkhbor.com», «Isloh.net»-ро минбари розу ниёзи худ медонанд, ибораи «фабрикаи ҷавоб»-ро  дучор мешавем. Онҳо бо навиштахои худ онро асос мекунанд, ки давлат ва Ҳукумати Ҷумҳурӣ ба ин ё он «мақолаҳои   баҳсбарангез»- и мухолифон аз ин «фабрикаи ҷавоб» ҷавоб мегиранд. Яъне, ин фабрика роҳбар дорад. Аммо саволи ман ба ин «рӯзноманигорон“ чунин аст: «Фабрикаи савол» роҳбар надорад? Посух ин аст, ки роҳбар ҳамон хоҷагони охундии эронӣ, ки ба қавли Бозор Собир ришак сабзонидаву  бар болои меҳробу минбар ҷилва мекунанду чун ба хилват мераванд он кори дигар мекунанд, мебошанд. Онҳо таввассути наҳзатиҳои манқуртшудаи худ идеяҳои нав ба нави худро пиёда карданӣ мешаванд.

Пешниҳоди манъи вуруди занони ҳиҷобпӯш бо корхонаҳо ба «нақшаҳои барбароси»-и мубаллиғони исломи фундаменталӣ зарбаи ҷонкоҳе зад. Зеро онҳо хуб медонистанд, ки яке аз аслиҳаи асосии ташвиқу тарғиби ғояҳои «исломдӯсти»-и онҳо ин либос ва риояи  оини он аст. Яъне, бо роҳи тарс мехостанд, ки мардумро ба доми худ кашанд. Яқинан наҳзатиҳо бояд  донанд, ки имонро бо зӯриву тарс дар вуҷуди инсон ворид карда намешавад. Ва бадбахтии наҳзатиҳо он аст, ки ба сафҳои худ исломпарастони асилро қабул накардаанд, балки аксаран аз рӯи таассуб ба ин ҳизб шомил шуданд.

Деҳаи Чоркӯҳи шаҳри Исфара яке аз марказҳои мубаллиғони наҳзатиҳо чанд сол пеш маҳсуб мешуд. Ва аксаран аъзои наҳзатиёне ки, ин ҷо сукунат доштанд, худ намедонистанд, ки аъзои ин ҳизбанд. Ҳатто аз моҳияту рисолати он огоҳӣ надоштанд.  Мубаллиғони наҳзатӣ он қадар ба зеҳну тафаккури мардум кора карда буданд, ки ҳар як мусулмони ҳақиқӣ бояд шомили ин ҳизб бошад.  Ҳамагӣ аз рӯи ҳавову ҳавас ва аз тарс  шомили ин ҳизб шуданд. Рӯйсаргириву сатрпӯшии бонувони мо низ маҳз аз рӯи таассубу ҳавас аст. Зеро зани сатрпӯш зуд тавваҷуҳи хосу ом мешавад.

«Ҳуқуқшинос»-и варзида Файзинисо Воҳидова дар мусоҳибааш дар сомонаи «Payom.net» овардааст, ки ҳатто замони шӯравӣ низ ба дин ин қадар ситезӣ намекарданд.  Ин фикри сабукбор ва андешаи носолими як зани аз пайроҳаи ҷодаи ҳуқуқ гузашта маро ба ҳайрат гузошт. Даврони шӯравӣ оё дар ягон минтақаи ин давлат равияҳои ифротӣ мавҷуд буданд, ё ки террорист – камикадзеҳо худро метарконданд, ё ба хотири «ҷиҳод» ҷавононро ба мулки бегона ба майдони корзори ҷанг таблиғ мекарданд? Он нафароне, ки ба дин бовар доштанд, оромона намозашонро ба ҷо меоварданд. Ягон хатар ба амнияти миллат мавҷуд набуд. Манъи ҳиҷобу рӯсарӣ танҳо ба хотири он аст, ки занони мо фарҳанги асили худро гум накунанд. Ин фикр ғалат аст, ки мо ҳиҷобро манъ кунему занонро ба либоси кӯтаҳу нимурён таблиғ кунем. Мо оину фарҳанги қадимаи худро дорем, ки сад солаҳо бобоёну модаркалонҳои мо онро ба ҷо меоранд. Либоси миллии мо адрасу атлас аст. Сониян бо либос андозагирӣ кардани одобу ахлоқи занон комилан хатост. Ба андешаи коршинос Абдуманон Шералиев марде, ки ҳамсараш ҳиҷобу рӯйсар надорад номардтарин инсон будааст. Зиёд мисолҳо дорем, ки  занони ҳиҷобӣ низ даст ба фоҳишагӣ мезананд. Сониян пизишкон исбот кардаанд, ки аксари матоҳои шакли ҳиҷобидошта аз синтетика иборат буда, барои солиму бадан хатар эҷод мекунад. Таърих гувоҳ аст, ки занони террорист зери либоси ҳиҷобии худ моддаҳои таркандаро  ҷо намуда ба ин ё он идора ва ҳатто масҷидҳо медароянд ва худро метарконанд.

Андешаи дигаре, ки чаро наҳзатиён мухолифи ин тарҳи қонунанд, ин аст, ки аксари соҳибкороне, ки ба фурӯши либосҳои ба истилоҳ динӣ машғуланд, ҳамфикр ва ё майли ба гурӯҳҳои наҳзатиён воридмешуда мебошанд. Дар сурати амалӣ шудани  ин қонун бизеси ин нафарон коста хоҳад шуд.

Манъи либоси ҳиҷобро бо ибораи зиддимардумӣ баҳогузорӣ кардан саҳви бузург аст. Зеро чун аз занон назарпурсӣ мекунӣ беибо мегӯянд мо зидди либоси ҳиҷобӣ ва рӯйсарӣ ҳастем. Мо либоси худро дорем. Сониян мантиқ ку? Дар кӯчаву хиёбонҳо занони ҳиҷобпӯшеро дидан мумкин, ки дар боло ҳиҷоб ва дар поён шим пӯшидаанд. Магар шимпӯшӣ низ ба меъёрҳои ахлоқии наҳзатиён зид нест?  

Сониян манъи либос ба ҳиҷрати иҷбории шаҳрвадони мо чи дахл дорад, дар сурате, ки аксаран оилаҳо аз кишварҳои исломӣ бинобар нақзи ҳуқуқҳояшон рӯ ба гурез оварда истодаанд.       

Файзинисо Воҳидова, чаро Эронро дар мусоҳибааш мисол овардааст. Мехоҳад, ки ҷомеаи мо мисли ҷомеаи Эрон  бошад. Ин ҳуқуқшинос, ки худро донандаи ҳамаи фанҳо меҳисобад, бехабар аз он ки ҳазорҳо шаҳрвандони Эронӣ аз давлатдории кунунӣ норозианд.    Ва ахиран бояд иқрор шуд, ки мо ба «диндорон» минбари васеъро додем. Ба хотири он ки дини мубини ислом саропо одоб аст ва бо ин васила мардумро ба таҳаммулпазирӣ даъват намоем. Ба  ин хотир масҷидро аз мактаб бештар сохтем. Ба ин хотир роҳи васеъ ба уламои дин додем. Китоби муқаддаси «Қуръон»-ро бо забони крилӣ баргарон намуда, мардумро ба роҳи рост ҳидоят намудем. Гиромидошти шахсияти маъруфи олами ислом Абӯҳанифаро бо ҳузури беҳтарин донандагони дини ислом таҷлил намудем.  Аммо кӯрдилон, носипосон ба ин имконияти давлат хоинона рафтор карданд. Масҷид ба ҷои ибодат минбари таълимоти экстремистиву террористӣ намудем. Мусулмонро ба тафриқа ҷудо намудем. Гуфтем, оне, ки риш дораду оилааш сатри аврат дорад мусулмони ҳақиқӣ, дигаре ки либоси тоҷикона пӯшид кофир.

Моро зарур аст, ки жарфтар андешем. Фарҳангу амнияти худро ҳифз намоем. Побанди андешаҳои бегонапарасти «дилсӯзони миллат « набошем.

Абдусабур Аблуваҳобов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 21 декабри 2018

Дида шуд: 1042 маротиба

Диёри ҳамешасабзи мо, макони сулҳу оромӣ, меҳнати софдилона ва хизмати беминнат нисбат ба ватан мебошад. На танҳо аҳолии маҳаллаи ҷумҳурии мо, балки одамони  бурунмарзӣ, ки бо сабабҳои гуногун дар дигар давлатҳо мехонанд ё ин ки кор мекунанд аз роҳбари давлати худ мефахранду меболанд. Онҳо боварии комил доранд, ки солҳои наздик Тоҷикистони азизи боз ҳам гул-гул шукуфта истодааст.

Ин аст, натиҷаи муттаҳидии мардуми кишвар, ки ҳадафҳои нопоки мухолифон ҳамеша барбод рафтаву бесамар мемонад. Зеро халқӣ тоҷик бо якдиливу якзабонӣ алайҳи ин наҳзатиҳое, ки имрӯз паи милати мо ҳар гуна ахбороти дурӯғу пур аз воҳимаро паҳн карда, ба ақидаи мардум таъсир расонидани мешаванд. Ин амал баръакси ҳолат худи онҳоро мағлуб карда истодааст.

Мутмаинам, ки хабари ба рӯйхати сиёҳи Амрико шомил гаштани кишвари моро низ ин нохалафон расонаӣ кардаанд. Дар асл инҳо бояд донанд, ки ин ҳодиса ба рӯҳияи ягон мардум тоҷик асар нагузоштааст, зеро то кунун ҳама бо чашми сар дида истодаанд, ки бо ғамхориҳои пайвастаи Пешвои миллат, шароити мусоиди зисту зиндагонӣ дар кишвар муҳайё асту дигар ба кӯмаки Амрикоиҳо эҳтиёҷманд нестанд. Ва то мирӯз низ ниёз ба кӯмаки ин давлат низ надоштанд.

Нашр шуд: 19 декабри 2018

Дида шуд: 1130 маротиба

Тавре ба мо маълум аст, кишвари мо Тоҷикистон давлати соҳибистиқлол, комилҳуқуқ, демократӣ, дунявӣ ва ҳуқуқбунёд аст. Дунявӣ будани давлат кафолати он аст, ки масъалаҳои динӣ аз давлат ҷудо мебошад. Татбиқи ин қонун барои ҳар кадоми мардуми шарифи кишварамон то кунун зиндагии шоиставу арзандаро муҳайё сохтаст.

Мусаллам аст, ки бинобар сабаби муташанниҷ намудани вазъияти кишвар таи солҳои охир аз ҷониби аъзоёни ТЭТ ҲНИТфаъолияти он қатъ карда шуд. Бояд зикр кард, ки ин пеш аз ҳама, ба барои зиндагонии хушу хурраму озоди мардумони кишвар зиминаи мусоидро фароҳам овард. Имрӯз бошад, ин наҳзатиҳо расонаҳои «Ахбор», « Паём» ва «Ислоҳ»- ро минбари розҳои худ карда ба ин воситаи тарщиботи худро амали сохта истодаанд.

 Намояндагони ин ҳизб замоне (махсусан Кабирӣ) мардумро бо роҳи дурӯғу фиреб алайҳи давлату миллат шӯронида ва онҳоро дар нимароҳ монда худ фирор кард ва акнун дар хориҷи кишвар аз қудратҳои минтақавию ҷаҳонӣ пӯшиши молиявӣ гирифта, мехоҳад боз фазои кишварро буғранҷ кунад ва ҳамчун як муҳра бар манфиатҳои бегонагон хизмат намояд.

Нашр шуд: 21 декабри 2018

Дида шуд: 1063 маротиба

Мусаллам аст, ки фазо ва муҳити муосири глобалӣ рӯз ба рӯз вазъи куллии сиёсию иҷтимоии қисмати зиёди мамолики Шарқи мусулмониро бар асари ҷаҳолат ва хурофоти асримиёнагӣ ва сиёсатҳои «диндорон» ноҳамвор сохта, нотинҷиро дар низоми зиндагӣ ба вуҷуд овардааст ва ин гуна шароит, қабл аз ҳама, аз ниҳодҳои фарҳангию маърифатии ҷомеаи мо тақозо менамояд, ки дар самти муттаҳид намудани қишрҳои гуногуни иҷтимоӣ, фарҳангӣ, сиёсӣ ва дар ин замина нерӯманд сохтани ҷомеаи шаҳрвандӣ ҷаҳду талош варзанд.

Ҳамин тариқ моро зарур аст, ки бар хилофи чунин падидаҳои номатлуби ҷаҳолатиу разолати ифротиён дар инзамони ҷаҳонишавии босуръат мо амнияти давлат ва ҷомеа, ваҳдати миллӣ, зиндагии орому осуда ва устувории пояҳои давлатдории миллиамонро ҳамон вақт пурра таъмин карда метавонем, ки барои баланд бардоштани маърифати сиёсӣ ва худогоҳиву худшиносии миллӣ пайваста саъю талош варзем ва кӯшиш намоем, ки арзишҳои диниамон барои рушди давлатамон хизмат намоянд ва ба ҳаёти маънавии мо ранги тоза бахшанд.

Мардум чӣ будани ҷангу низоъ ва даргириҳои қавмию гурӯҳӣ ва динӣ-мазҳабиро дар ибтидои солҳои навадуми асри бист хуб дарк кардааст ва аз нӯшобаи заҳрогини дурӯғ, дасиса, найранг, ҳиллабозӣ, кинатӯзӣ, фурсатталабӣ, мансабталошӣ, авомфиребӣ ва худотарошии «пирон» ва ҳаммаслакони ТЭТ ҲНИ бехабарона нӯш карда, то имрӯз аз таъсири бади он ранҷ мебарад.

Насли миёнсол ва солманд хуб дар хотир доранд, ки ба «шарофат»-и ТЭТ ҲНИ дар Тоҷикистони нав ба Истиқлолиятрасида даргириҳои шармандавори сиёсӣ ба вуқуъ пайваст ва муҳаррикони асосии ҷанги шаҳрвандӣ дар ҷумҳурӣ маҳз пайравони ин ҳизб буданд. Таҳқиру тавҳини мухолифон ба як амри муқаррарӣ бадал шуда буд ва бо фармоиши як муллои чалласавод мумкин буд садҳо нафар маҳкум ба қатл ва ё ҳадди ақал радди маърака гарданд.

Даъвоҳои хурофотӣ, таассубӣ ва қудратталабонаи роҳбарияти ин наҳзатиҳои бевиҷдону беимон  дар гузашта боиси зиддиятҳои сахти қавмӣ, гурӯҳӣ, динӣ-мазҳабӣ дар қаламрави ҷумҳурӣ гардид ва бо дасти олудаи бегонапарастони ватанӣ, ки дар шахсияти симоҳои «авлиёгуна»-и ҳизбӣ рӯи саҳнаи муборизаҳои миллатситез омада буданд, тухми кинаю адовати динию мазҳабӣ кошта шуд.

Имрӯз низ ба фармони хоҷагони хориҷии наҳзатиҳо ин нобакорон ҳар гуна амалиётҳои нопоки хешро бидуни ин, ки миллат бесарусомон мегардад, амалӣ месозанд. Дар умум ин наҳзатиҳо имрӯз бозичаи дасти бозигарони бузурги минтақавӣ будани ин ҳизб ва муллоҳои саршиноси ҷумҳурӣ имрӯз аз чашми ақли солим пинҳон нест. Мо ҳама медонем, ки ҷонибдорони лоиҳаи ба ном ТЭТ ҲНИ чӣ мехоҳанд: шӯрангезӣ, ҷангандозӣ, хирадзудоӣ, хурофапарварӣ, бегонапарастӣ, ҷаҳолатпарешӣ, қатлу куштор, бесаводӣ, нодонӣ, тафриқаандозӣ... Ин созмони терористии сиёсӣ ҳанӯз аз соли 1992 ҷаҳолати саросариро дар қолаби ҷанги муъмину кофар як муддат густариш бахшид.

Ҳоло бошад, ин нохалафон аз ҳар гӯшаву канори олам истода, алайҳи миллати мо садо баланд менамоянд, тазоҳурот ташкил мекунанд, нақшаҳои ғаразона тартиб медиҳад ва билохира амалиётҳои зиддидавлатӣ ва ақидаҳои мазҳабию – ҳурофотии хешро тарщиб менамоянд.

ТЭТ ҲНИ бо роҳбарии Муҳиддин Кабирӣ мисли ҳамешагӣ худ ва ҳамдастони собиқашро бегуноҳ арзёбӣ менамояд, ҳамаи айбро бар гардани мақомот ҳавола мекунад. Бояд қайд кард, ки дар ин кор Кабирӣ ба ҳар роҳу восита мехоҳад хешро аз қабзаи террорист будану ба ҷиноят даст задан орӣ нишон диҳад. Мутмаин ҳастам, дур нест он рӯз, ки Кабирӣ ба аъмоли террористиаш, ки боиси марги садҳо нафар гардидааст, дар назди қонун ва миллати тоҷик ҷавоб хоҳад гуфт.

Музаффар Бобоев, асистенти кафедраи А ва ИН –и ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд 

Нашр шуд: 19 декабри 2018

Дида шуд: 1162 маротиба