Бо мақсади баланд бардоштани ифтихор ва ҳуввияти миллӣ, ҳимояи марзу буми Ватан, даъват ба ҷавонмардию далерӣ, нишон додани иқтидори ҳарбӣ, тақвияти маҳорати ҷангӣ дар доираи баргузории “Марз - 2021”, ки бори нахуст дар таърихи давлатдории навини тоҷикон дар сатҳи баланд доир гардид, тибқи  созишномаҳои қаблан ба тасвиб расида миёни Ҷумҳурии Тоҷикистон, Федератсияи Русия ва Ҷумҳурии Узбекистон дар машқгоҳи низомии «Ҳарбмайдон»-и гарнизони Хатлон бо ҷалби ҷузъу томҳои Қувваҳои Мусаллаҳи се давлат машқҳои муштараки васеи низомӣ  доир гардид.  Ҳадафи чорабинии мазкур ҳамоҳангии ҷузъу томҳо дар сурати ба вуқӯъ пайвастани ҳама гуна таҳдиди хатар, вусъат додани қувва ва воситаҳои моддӣ-техникӣ,  ҳамкории қавии ҳарбии ин давлатҳо, табодули таҷрибаи маҳорати ҷангӣ ва нишон додани иқтидори ҳарбии давлатҳо маҳсуб мешуд. Ҷанбаи дигари ин машқҳои муштарак хотима додан бо ҳар гуна овозаҳо, ки Ҷумҳурии Тоҷикистону Ӯзбекистонро хатари воридшавии Ҷунбиши исломии Толибон таҳдид мекунад, буд.

Дар машқҳои муштараки васеи низомӣ зиёда аз ду ҳазор нафар хизматчиёни ҳарбии Қувваҳои Мусаллаҳи се давлат иштирок намуда, дар он 25 адад чархболҳои ҷангиву нақлиётӣ, ҳавопаймоҳои бомбаандозу қиркунанда, қариб 300 адад техникаҳои зиреҳпӯши ҷангиву махсус, тӯп ё воситаҳои гуногуни артиллерӣ, техникаҳои автомобилӣ, силоҳу муҳимоти мухталифи ҳозиразамони ҳарбӣ ва дигар лавозимоти махсуси низомӣ истифода шуданд.

Баргузории машқҳои муштарак бори дигар шаҳодат аз он дод, ки ягон нерӯ ва қувваҳои ҷудоиталаб қудрати ворид шудан ба сарҳади Тоҷикистонро надорад. Зеро таҷрибаҳои ҷангии марзбонони мо дар омӯзиш ба таҷрибаҳои пешрафтаи Федератсияи Русия такмил ёфтаанд. Ин чорабинии муштарак барои  омўзишу аз бар намудани минтақаву мавзеъҳои ҷуғрофӣ зимни доир кардани амалиёти ҷангӣ ва сафарбарии қӯшунҳо дар самти гузаронидани тамринҳои мухталифи зиддитеррорӣ дар минтақаҳои марзӣ, шароити дашту саҳро ва кӯҳистони ҳудуди Ҷумҳурии Тоҷикистон хеле саривақтӣ буд.

Ин рӯйдоди муҳим бори дигар аз нерӯмандӣ, пурқувватӣ ва сарҷамъии миллати тоҷик дар арсаи байналмилалӣ дарак медиҳад. Тавре аз мушоҳидаҳо бармеояд, мардуми бонангу ори кишвар, хосса ҷавонон омодаанд, ки ҳар лаҳзаву соат, аз як гиребон сар бароварда, пайи  омодагии марзу буми ин миллати бузург ҳастанд. Бояд иқрор шуд, ки дар саргаҳи ин ҳама тифоқӣ ва тавоноии Артиши миллии кишвар Садри аввалмақоми кишвар, Президенти мамлакат, роҳнамову пешгоми миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қарор доранд. Ҳамаи мо хуб медонем, ки Қувваҳои мусаллаҳи кишвар дар кадом шароит ва дар кадом лаҳзаи сиёсӣ таъсис ёфт. Касе гумон намекард, ки Тоҷикистони аз собиқ Иттиҳоди Шӯравӣ ба ҷузъ аз чанд танку тӯпи вайрона чизеро мерос нагирифта, имрӯз ба як ниҳоди хеле ҳам пурқудрат табдил ёфтааст. Чанд рӯзи охир бо ширкати бевоситаи Сарвари давлат баргузор шудани машқҳои низоми дар сарҳади кишвар, омодагии ҷангии афсарону сарбозон,  намоиши нерӯву асбобҳои ҷангӣ бори дигар халқи моро ба он ҳушдор дод, ки давлат ва Ҳукумат ягон лаҳза намегузорад, ки душманони ғаддор вориди марзи мо шуда, оромиву осудагии мардумро халалдор намояд. Ба ҳифзи марзу бум мо қудрат дорем ва аҳлию тифоқии сокинон моро дар ин ҷода роҳнамову пуштибон аст. Гуфтанием, ки Миллати тоҷик аз гузаштаҳои худ дарси ибрат гирифтаву як қавму миллат будани хешро амиқ дарк кардааст. Зеро ҳар қавму миллате агар сарҷамъу якдилу якзабон бошад, пас беватану бехона нахоҳад монд. Таърихи ҳастии тоҷикон, ки асрҳои зиёдеро дарбар мегирад бо ваҳдату якдилӣ, зиндагӣ карда, миллати тоҷикро номдору шӯҳратдор ва кишвари мутамаддину устувор ба мо мерос додаанд.

Мо, сокинони саодатманди диёр, дар рӯҳияи баланди хештаншиносӣ изҳор менамоем, ки дар ин марҳилаи созандагию бунёдкории Тоҷикистони соҳибистиқлол ҳамчун як узви фаъоли ҷомеаи муосир бо ҳисси ифтихори миллӣ худро масъул ва вазифадор медонем, ки баҳри истиқлолияти комили мамлакат, рушду тараққиёти кишвар ва ниҳоят амнитяту осоиши он  дар радифи сиёсати пешгирифтаи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон, таҳти роҳбарии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон саҳм гузорем.

Мо шукри он дорем, ки чунин Пешвои муаззаму қавиирода ва саховатманд дорем. Якдилонаю якзабона ба душманони миллат гуфтанием, ки мо миллати воҳидем ва Ватандориро як гӯшаи имони худ медонем.

Абдусабур Абдуваҳҳобов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 13 августи 2021

Дида шуд: 716 маротиба

Паёми Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба мақоми олии қонунбарори кишвар - Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи самтҳои асосии сиёсати дохилӣ ва хориҷии ҷумҳурӣ» дар соли барои мардуми шарифи Тоҷикистон воқеан таърихӣ – сиюмин солгарди истиқлолу озодии Ватани азизамон пешниҳод гардид.

  Дар давоми ироаи Паёми Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ба Маҷлиси Олӣ ба соҳаи кишоварзи низ диққати алоҳида дода шуд. Мо кишоварзон дастуру супоришҳои Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро доир ба афзоиш додани истеҳсоли маҳсулоти кишоварзӣ, истифодаи самараноки обу заминҳои корам, ҷорӣ намудани технологияҳои инноватсионӣ ва агротехникаи пешрафта ва аз ҷумла бунёди боғҳои интенсивӣ шиори худ дониста кӯшиш ба ҳарҷ медиҳем, ки барои рушду равнақ ёфтани диёри азизамон ҳиссаи назаррас гузорем. Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон бо роҳбарии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамасола дар пайи дастгирии ҳамаҷонибаи соҳаи кишоварзӣ мебошад. Имсол низ дар Паёми худ, роҳбари давлат пешниҳод намуданд, ки бо мақсади дастгирии давлатии кишоварзони мамлакат ва таъмини фаровонии бозори истеъмолӣ тамоми кишоварзони мамлакат барои як сол, яъне соли 2021 аз пардохти андози ягонаи замин озод карда шавад. Мо кишоварзон аз ин дастгирӣ ва ғамхориҳои роҳбари давлату Ҳукумат руҳбаланд шуда, арзи сипоси худро бо як миннатдори хоса ба Ҳукумату давлат ва шахсан ба Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон изҳор менамоем. Барои пешрафт ва таъмини зиндагии шоистаи мардум кӯшиш ба ҳарҷ медиҳем, ки меҳнати худро дучанд намуда, на балки амнияти озуқавории кишварро таьмин намоем ва боз маҳсулоти худро ба давлатҳои хориҷӣ низ содирот намоем.

Муаттара Раҳматова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 06 августи 2021

Дида шуд: 852 маротиба

                            Ба душман барад устуворӣ мабод,

                             Ки душман дарахтест талх аз ниҳод...

     Бале, душман дарахтест, ки  талх ва мевааш низ талх хоҳад буд. Инро дар мисоли хоинони миллат мегӯем. Дарахти талхро решакан бояд кард. Ҳофиз ҳам фармуда:

               Ниҳоли душманӣ баркан, ки ранҷи бешумор орад...

     Эй мардуми сарбаланди тоҷик, биёед, ҳама якҷоя боз ҳам иттифоқтар шавему негузорем, ки душманони миллат  ҷавонони моро гумроҳ намоянд. Нисбати Ватани азизамон Тоҷикистон ва Пешвои миллатамон бадгӯиҳо намоянд.

     Эй хоинони миллат, ин қадар ҳам худро доно ва беайб мегиреду ҳамеша санги маломат бар сари миллати мо мезанед. Худ бигӯед, ки дар куҷо ва кай бадӣ ғалаба кардааст?  Ҳамеша ва ҳама вақт некӣ пирӯз ва ҷовидон аст. Бас  аст фитнаангезиву хиёнаткорӣ ва тухми бадӣ коштан. Ба дилатон назад дур аз Ватан ғуломи хоҷагони зархарид будан. Чӣ қадар ба сари миллати  тоҷик солҳои 1992 ғаму андуҳ овардед. Гуноҳҳои бисёр содир намудед. Филми “Хиёнат” ба насли имрӯза низ амалҳои ваҳшиёнаатонро фош намуд. Ба ҷойи аз қабати нохун чирк кофтану туҳмат кардан дар умри боқимондаатон ақалан тавба ба даргоҳи Худованд кунед, ободкорӣ, накӯкорӣ кунед.

Муҳайё Абдусаломова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 06 августи 2021

Дида шуд: 862 маротиба

Роҳбари созмони ғайриқонунии “Паймони миллӣ”, раиси ҳизби экстремистиву террористии ҲНИ Муҳиддин Кабирӣ дар як суҳбати онлайни бо дӯстони гурезаву анҷабии худ мавзӯи “Оё болои мусалмонон ҳамеша бояд як диктотур бошад? Таҷрибаи Тунис, Туркия ва Толибон” матраҳ намуд. Чун ҳамешагӣ суҳбати ӯ ба ҷузъ аз санги маломат ба сари давлат ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон задан чизе набуд. Мусоҳибони қаблан омода намудаи ӯ мушкилиҳои умдаи сатҳи ҷаҳониро ба Тоҷикистон рабт доданд, ки комилан аз рӯи адолат нест.

Барои мо шахсан он чиз аҷиб буд, ки роҳбари  созмони “Паймони миллӣ” Муҳиддин Кабирӣ худро мусулмони асил гирифта, аз худ моҳии беайб метарошид. 

Шукри Худо сатҳи зиндагии мардум хуб аст ва дастурхонҳояшон низ аз неъматҳои мавҷуда канда нест. Шумо чаро фазои ороми кишварро нодида мегузаред?  Дар ҳоле, ки зиндагии мардум тинҷу ором ва дастурхонҳояшон пур аз нозу неъмат ва дар фазои истиқлолият ба сар мебаранд. Беҳтарин ганҷ ин дар фазои сулҳу оромӣ ва Ваҳдати миллӣ зистан аст. Шумо манфиатҳои худиро аз манфиатҳои миллӣ боло нагузоред.

Чун суханрониҳоятонро дар шабакаҳои иҷтимоӣ ва “барнома”-и пеш аз интихоботиатонро тамошо кардем дар ҳама маврид дастовардҳои даврони истиқлолро нодида мегузаред ва ҳамеша аз камбудиҳои кучак ҳарф мезанеду дастовардҳои бузургро бо чашми сар намебинед, ки ба Шумо гуфтаниям: “Ин айби чашми туст, ки зебои надидаӣ”...

Абдусабур Абдуваҳҳоб, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд 

Нашр шуд: 06 августи 2021

Дида шуд: 664 маротиба

Чанде пеш аз паҳн гардидани боз як матолиби буҳтонангезу иғвогаронаи душманони халқу миллат ва давлат дар расонаҳои интернетӣ бохабар гардида, афсӯс ки бинобар серташвишию серкорӣ ва ба чунин маводҳои ботилу фач аҳамияти хоссае надоданам, зеро ки сомонаҳои интернетӣ ва «расонаҳои зард» аз партовҳои афкору андешаронии фисқу фасоди гумоштагону ватану миллатфурӯшон пур гардидаанд, ибрози назарам каме тӯл кашид. Ба ин ҳам, дар кадом кунҷи кӯчаю паскӯча ва ё пушти дару таги девор куч-кучу пич-пичи бархе аз нафарон водорам сохт. Аз «маълумот»-и дар сомонаҳои интернетӣ паҳнгардида, «чашмдавон мутолиа» намудам, зеро он мисли дигар матолиби паҳншавандаи «лухтакон»-и душманони Ватан ягон мантиқу асосе надошт, танҳо ва танҳо ғайбату аз «пашша фил сохтан»-у мисли иғвои аҷузкампири Бабариха аз «Афсонаи шоҳзода Султон»-и замони Шӯравӣ ба наворгирифта иборат буд.

            Аз кадом матлабу дар кадом сомона нашр гардидани чунин маълумоти туҳматангез сухане намегуям, зеро намехоҳам, ки нафарони дигар низ бо ҳисси кунҷкобӣ ба гирдоби дасисаву иғво ангехта шаванд, азбаски ба халқу миллати мо хусусияти хоксорӣ хос аст, онҳо зуд бовар мекунанд, ман бошам дар ин ҷо иктифо мекунам танҳо бо ибрози даъвати худ ва чанд саволе ба муаллифони «худӣ»-и «тезқалам»-у бешараф, ки нангу номуси диёрдориву ватанпарастиро гум кардаанд. Оё Шумо фикр намекунед, ки бо паҳн намудани чунин «иттилоъ»-и бардурӯғ сабабгори хуш гаштани кайфияти миллату ватанбезорон мегардед? Оё боре андеша намудаед, ки бо чунин аъмоли худ дастовардҳои даврони соҳибистиқлоливу Ваҳдати миллиро нодида гирифта, бо пайгирӣ намудан аз манфиатҳои шахсиву гуруҳӣ манфиатҳои халқу миллату давлатро поймол месозед? Наход эҳсосу ғурури ватандорӣ надошта бошеду ҳамкорӣ намудан бо душманони берун аз Ватан қарордоштаро барои худ авло донед? Бо ин рафторатон Шумо шарики ҷинояткорону ҷиноятпешагон ва хоинони давлат ҳастед? Онҳо-ку орияту ҷавонмардӣ надоранд, паси парда нишаста, бо лақабҳои бофтаву аз хориҷи кишвар истода, бо пулу молу пуштибонии хоҷагони хориҷиашон тухми маломату кинаву адоват кошта, ҳар чизу ночизро бофтаву кофтаву таҳриф намуда, бо паст задани шаъну шарафи фарзандони шарафманди тоҷикистонӣ туҳматангезӣ менамоянд. Кӣ ба Шумо кафолат медиҳад, ки пагоҳ нисбати Шумову наздиконатон чунин санги буҳтон ҳаво дода намешавад? Барои онҳо фарқ надорад, ки КӢ кисту ЧӢ чист ва чӣ кореро ба манфиати давлату ҷомеа ба анҷом расонидааст, асос – пули ҳароми гирифтаашонро «ҳалол» кунанду сафи гумроҳону гумоштагонро афзун намоянд.

            Ростӣ, шармам меояд, ки мо дидаву дониста, бе ягон андешаву таҳлил, бе некбиниву бевиҷдонона, бе дарки он, ки бо чунин кирдору андешаамон сафи бандагони ношукру беаҳду паймон ва нотавонбину қадрношиносро зиёд мегардонем, гузаштаи талхи начандон дури худро фаромӯш кардаем, имкониятҳои имрӯзҳо аз ҷониби Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон фароҳамовардашударо нодида мегирем, гӯиё ҳама чиз худ аз худ шуда бошад…

            Ҳама он чизе, ки имрӯз мо бархурдор ҳастему фарзандонамон аз маҳрумиятҳои солҳои 90-уми асри гузашта чашидаамон бехабаранду падару модарони нуронии мо дар осудагиву амонӣ дуогӯи мо ҳастанд, маҳз ба шарофати сиёсати хирадмандонаи роҳбарияти мамлакат ба даст омадааст. Давлату Ҳукумат аз камбудиҳои мавҷуда хуб огаҳ ҳаст ва барои рафъи он аз ҳамаи имкониятҳо истифода бурда, барои рушди устувори иқтисодӣ ва зиндагии шоистаи мардум тамоми чораҳоро андеша менамояд. Ватани моро ба ҷуз худи мо касе обод намекунад, пас биёед ба фитнаангезиву гуруҳбозӣ дода нашавему даст ба дасти якдигар гирифта, китф ба китф истода, хиштеро барои эъмори Ватани соҳибистиқлоламон гузорему мустаҳкамии пойдевори маънавию иқтисодӣ ва фарҳангию сиёсии кишвари маҳбубамонро таъмин созем, ваҳдати миллӣ, сулҳу оромӣ, суботи сиёсӣ ва созандагиву ободониамонро эҳтиёт намоем. То ба ин кор машғул нашавем, душманони халқи Тоҷикистон аз беиродагиву ноустувории сиёсии бархе аз нафарон истифода бурда, радифи ифроту терроризм, кинаву адоват, ҷудоиандозиву бадбиниро васеъ месозанд, ҳаловат мебаранд, ки дар дохили мо гуруҳбозӣ мавҷуд ҳасту барои онҳо «маълумот» пешниҳод шуда истодааст...

            Барои мо душманони берунаю хориҷӣ басандагӣ мекунад, мо бояд танҳо манфиати давлату тоҷикистониёнро пайгирӣ намуда, аз манфиатҳои шахсиву гуруҳӣ даст кашем, бо аҳливу тифоқӣ исбот намоем, ки ногусастанием, дар атрофи сиёсати бунёдкоронаву ободгаронаи Пешвои муаззами миллат муттаҳидем ва бо бадномкунандагону сияҳкунандагон муборизаи шадид мебарем, фарҳангу тамаддуни худро арҷ мегузорем, ба қадри имрӯзу фардои худ мерасем, аз фарзандони шоистаи худ фахр мекунем, як каф хоку як хаси Ватанро аз зару зевари дунё авло медонем, мо Ватан дорем – Тоҷикистон дорем. Шарафи тоҷику тоҷикистониро пос медорем.

                      Амиртемур Ваҳҳобов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 06 августи 2021

Дида шуд: 672 маротиба

Бо Фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 31 январи соли 2020 «Бистсолаи омӯзиш ва рушди фанҳои табиатшиносӣ, дақиқ ва риёзӣ дар соҳаи илму маориф» эълон гардид.

Маҳз туфайли эълон гардидани «Бистсолаи омӯзиш ва рушди фанҳои табиатшиносӣ, дақиқ ва риёзӣ дар соҳаи илму маориф» аз ҷониби Вазорати маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон дар баробари дигар олимпиадаҳо аз фанҳои ҷамъиятӣ-гуманитарӣ олимпиадаҳои зерин, аз қабили олимпиада аз фанни математика ба номи Умари Хайём, аз  фанни технологияи иттилотӣ ба номи Ал- Хоразмӣ, аз  фанни физика (астрономия) ба номи Абурайҳони Берунӣ, аз фанни химия ба номи Закариёи Розӣ, аз фанни биология ба номи Абӯалӣ Сино, аз фанни география ба номи Носири Хусрав, олимпиадаи даставӣ аз фанҳои табиӣ-риёзӣ, даставии хонандагони мактабҳои Президентӣ ва литсейҳо барои хонандагони болаёқат аз фанҳои табиӣ-риёзӣ, олимпиадаи лоиҳавӣ-ихтироъкорӣ «INTEX» ва оид ба шоҳмот байни хонандагони муассисаҳои таҳсилоти умумӣ баргузор мегарданд.

Дарвоқеъ, пешниҳоди «Бистсолаи омӯзиш ва рушди фанҳои табиатшиносӣ, дақиқ ва риёзӣ дар соҳаи илму маориф» барои рушду нумӯи ояндаи мамлакатамон моҳияти калидӣ дошта, таваҷчуҳи на танҳо олимони соҳаҳои гуногуни илмҳои табиӣ ва риёзиро ба худ ҷалб намуд, балки ин иқдом минбаъд барои пешрафти технологияҳои иттилоотию коммуникатсионӣ дар ҳама соҳаҳои ҳаёти ҷамъиятӣ ва саноатикунонии босуръат заминаи бузурге гузошта метавонад.

Бо мақсади рушди тафаккури техникӣ, васеъ намудани ҷаҳонбинии илмӣ, дастрасӣ пайдо кардан ба техникаву технология, тавсеаи ихтироъкорӣ ва навоварӣ, пайвасти илм бо истеҳсолот, ҷалби бештари хонандагону донишҷӯён ва дигар қишрҳои ҷомеа ба омӯзиши фанҳои риёзӣ, дақиқ ва табиӣ, ҳамчунин дарёфти истеъдодҳои нав дар ин самтҳо байни хонандагони муассисаҳои таҳсилоти миёнаи умумӣ, донишҷӯёни муассисаҳои таҳсилоти ибтидоӣ, миёна ва олии касбӣ (бакалаврон ва магистрон), ходимони илмӣ, аспирантон, докторантон, унвонҷӯён, докторантҳо аз рӯйи ихтисос ва докторантони ҳабилитат, омӯзгорони муассисаҳои таълимии ҳамаи зинаҳои таҳсилот, муҳандисон, конструкторон ва дигар намояндагони касбу кори гуногун таҳти сарпарастии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон бо мақсади амалисозии «Бистсолаи омӯзиш ва рушди фанҳои табиатшиносӣ, дақиқ ва риёзӣ дар соҳаи илму маориф» ҳамасола гузаронидани озмуни ҷумҳуриявии
«Илм-фурӯғи маърифат» ба нақша гирифта шудааст.

Аз тарафи Вазорати маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон  дар якҷоягӣ бо Маркази ҷумҳуриявии дарёфт ва рушди истеъдодҳо олимпиадаҳои фанҳои дақиқ роҳандозӣ мегарданд.  Дар ин робита, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми  навбатиашон 26 декабри соли 2019 пешниҳод намуданд, ҳамасола олимпиадаҳои ҷумҳуриявӣ, вилоятӣ, шаҳрӣ ва ноҳиявӣ оид ба илмҳои табиатшиносӣ, дақиқ ва риёзӣ дар ҳамаи зинаҳои таҳсилот баргузор карда шуда, ғолибони озмунҳо аз ҷониби вазорату идораҳо, мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии вилоятҳо ва шаҳру ноҳияҳо аз лиҳози моддиву маънавӣ қадрдонӣ ва ҳавасманд гардонида шаванд.

Дар ин замина бо амри Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 11 феврали соли 2021, № АП-44 Низомномаи озмуни ҷумҳуриявии
«Илм-фурӯғи маърифат» ба тасвиб расидааст, ки мувофиқи он ба ғолибон ва ҷоизадорони озмуни мазкур имтиёзҳои мухталиф пешбинӣ карда шудааст.

Тоҷикон дар арсаи ҷаҳон бо бузургтарин донишмандон, ахтаршиносон, кимёдонон, заминшинос, мантиқдон, риёзидон, физикдон, аз қабили Умари Хайём, Ал- Хоразмӣ, Абурайҳони Берунӣ, Закариёи Розӣ, Абӯалӣ Сино ва Носири Хисрав ва ғайраҳо ифтихор доранд.

Мо, устодон ва дӯстдорони фанҳои табиатшиносӣ, дақиқ ва риёзиро зарур аст, ки аз имкониятҳо ва имтиёзҳои пешбининамудаи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон истифода бурда, баҳри аз худ намудани фанҳои дақиқ пайваста ба омӯзиш машғул шавем.

Ёдовар бояд шуд, ки ин ҳама дастовардҳо пеш аз ҳама туфайли заҳматҳои шабонарӯзии маорифпарваронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мебошад.

Таҷҳизонидани кабинетҳои фанҳои риёзиву дақиқ ва табиӣ дар муассисаҳои таълимӣ ба мо ҷавонон имконият медиҳад, ки бо баҳои хубу аъло таҳсил намуда, баҳри баланд бардоштани сатҳи дониш кӯшиш намоем.

Ин ҳама пешравиҳо аз сиёсати оқилона ва маорифпарваронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мебошад.

Амон Раҳимов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 30 июли 2021

Дида шуд: 738 маротиба

     Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар яке аз суханрониҳои худ таъкид дошта буданд, ки раванди ободониву созандагӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон асосан баъди солҳои 2000 – ум оғоз гардидааст. То ин замон наҳзатиҳо зери парчами “адолату ҳақиқат” барои рехтани хуни ноҳақ саъю талош варзиданд.  Чун сирри “пешравиҳояшон” фош шуд фирор аз Тоҷикистон намуданд. Ва имрӯз Кабирӣ ва ҷамъи дӯстони ӯ барои дасисаву иғво ба ҳама чиз қодиранд.  Кори онҳо танҳо таънаву маломатзанӣ ва нуқсон ҷустан аз кору фаъолияти Роҳбари давлат, сиёсати имрӯзаи ҳукумат ва паст задани обрӯву эътибори давлату миллат мебошад.

         Мардуми Тоҷикистон, хушбахтона дар фазо суботу оромӣ ва бо сарварии Пешвои миллат дар давраи соҳибистиқлолӣ ҳамагуна сахтиву мушкилиҳоро паси сар намуда истодааст. Ин нафарон ба қадри заҳмату рафоқати ҳамдилии тоҷикон намерасанд.  

         Вақте ба қадри тамоми дастовардҳо мерасем, хизмати дигаронро қадр менамоем, аз натиҷаҳои кам ҳам бошад, хурсанд гашта, боз ҳам бештару хубтар меҳнату талош намоем, хоҳу нохоҳ зиндагиамон аз дирӯза беҳтар мегардад. Ҳадафи фаъолияти Роҳбари давлат ҳам ҳамин аст, ки мардум ба шароити аз имрӯза дида боз ҳам ба хубтару беҳтар ббирасанд. Чун дар яке аз Паёмҳои пешинаи хеш зикр намуда буданд, ки «мардуми Тоҷикистон ҳуқуқи зиндагии шоистаро дорад».

 Пас, имрӯз аз Ватани ободу зебо, сулҳу оромии кишвар, комёбиҳои давлат, ободиву зебоӣ ва пешравиҳои ҳар соҳа шукр мебояд. Шукр бояд гуфт, ки бо сарварии Пешвои миллат қадам ба қадам чор ҳадафи стратегии кишвар амалӣ гардида истодааст ва Тоҷикистон дар арсаи байналмилалӣ ҳамчун кишвари ташаббускор ва мардуми онро ҳамчун миллати қадимаву шаҳрсозу тамаддунофар шинохтанд.

Муҳаррама Темурова,  устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 06 августи 2021

Дида шуд: 705 маротиба

        Фарзанд неъмат ва амонатест аз Оллоҳи бузург барои ҳар падару модар, бояд аз ин неъмат самаранок истифода кард ва ба амонат хиёнат накард. Ин неъмат ба ҳар шахс сазовор намегардад ва ҳар шахс ҳам амонатдори хуб нест.

          Вақте кӯдак ба дунё меояд маъсуму зебо поку беолоиш аст. То ба роҳ даромадан то сухан кардан, умуман то бузург шудан ихтиёри ӯ дар дасти волидонаш аст, хоҳ ӯро ба роҳи рост ҳидоят кунанд хоҳ аз ташвиши зиндагӣ ва беаҳамияти ҳар гунае, ки ҳаст ба воя расад. Кӯдакон як хислати аҷоиб доранд, пайрави ба бузургон мекунанд фақат аз мо бузургони оила вобаста аст, ки чи гуна рафтор кунем. Чун рафтори мо метавонад онҳоро тарбия кунад. Бузурге гуфтааст:

          Меҳрубониро ба ман гуфтори модар ёд дод,

          Хоксориро зи рафтори падар омӯхтам.

       Ин гуфтаҳо бисёр маънии бузург дорад, воқеан ҳар коре, ки мо мекунем ва ҳар сухане, ки мо мегӯем боиси ба ин ё он роҳ рафтани наврасонамон мегардад. Пеш аз ба дунё омадани тифл ҳама шароитҳояшро фароҳам мекунем либосҳои гаронбаҳо, асбобҳои бозию дигару дигар...  . Вале боре ҳам фикр намекунем,ки ӯро чи гуна тарбия мекунем. Дар ҳақиқат тарбияи фарзанд кори осон нест заҳмату кӯшиши зиёдро талаб мекунад. Аммо ҳамин заҳмату кӯшишҳо натиҷаи беназир дорад, вақте фарзанди мо  аз хурди бо ахлоқи ҳамида ва рафтори намунавӣ ба камол мерасад. Дар масъалаи тарбияи кӯдак, бояд аз ҳамон рӯзе, ки чашм ба олами ҳасти кушод тарбияи ӯро оғоз намоем. Тифлакон зеҳни тезу бурро доранд дар баробари ин майнаи тоза, аввал бояд тарзи салом додан, барои коре, ки мекунад иҷозат гирифтан, яъне дар мадди аввал одобу рафтор, баъдан вақте ки бузургтар шуд илмҳои динию дунявиро омӯзонем, зеро донише, ки дар кӯдаки омӯхта мешавад мисли нақше, ки дар рӯи санг кашида шудааст, ҳатто сахттарин селу борон ҳам онро шуста наметавонад. Асоситарин чизе, ки барои тарбияи кӯдак таъсири бевосита мерасонад ин муҳити оила мебошад. Чун ҳар воқеаву ҳодиса ва ҳар гуфтору рафторе, ки дар муҳити оила ҳаст кӯдак ҳамингуна барои худ қабул мекунад.              

        Аз соли 2011 инҷониб Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон"Дар бораи масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд" қабул гардида амал карда истодааст. Мақсади қонуни мазкур пурзӯр намудани масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд дар рӯҳияи инсондӯстӣ, ифтихори ватандорӣ, эҳтироми арзишҳои миллӣ, умумибашарӣ ва фарҳангӣ, ҳифзи ҳуқуқу манфиатҳои фарзанд мебошад.

        Инҷо ҳамсуҳбат шудем бо модаре, ки соҳиби се фарзанд ҳастанд. Сокини шаҳри Хуҷанд  Парвина Шокирова ҳангоми суҳбат бо ин модар пай бурдем , ки аз сабаби тангии тангии шароити иқтисодӣ ва иҷоранишинӣ маҷбур ҳастанд дар баробари шавҳар худ низ кор кунанд ва қуттии лоямуте ба даст оранд. Мегӯянд вақте бачаҳо ба мактаб мерафтанд бенигарони ба кор мерафтам, чун баъд аз нисфирӯзӣ ба вазифаҳояшон машғул мешуданду бо ҳамин бегоҳ мешуд. Аммо айниҳол, ки таътил оғоз шуд ин модарро нигарон кардааст, чунки фарзандонашон аз субҳ то бегоҳ дар хона ҳастанд. Ҳарчанд модар таъкид менамоянд, ки китоб хонанду соати муайяне оинаи нилгун тамошо кунанд, вале эҳтимоли дур мондани фарзандон аз тарбия вуҷуд дорад .

           Тавре дар суҳбат мураббияи кӯдакистони "Парвози тобон" Мақсудова Маҳбубахон иброз дошт, таваҷҷӯҳи хосаи Сарвари давлат дар мавриди баланд бардоштани тафаккуру дониши кӯдакон ва омӯзондани забонҳои русиву англисиро дар мадди аввал гузошта, фаъолият намуда истодаанд. Боз ҳангоми суҳбат иброз доштанд, ки кӯдак ҳама вақт кӯдак аст, фикри худашро дорад, орзуҳои зиёд дорад. Бояд ҳангоми суҳбат бо кӯдакон то охир ба гуфтаҳояшон гӯш диҳем, чунки гӯш кардани мо, ҳам волидону ҳам мураббияҳо ба кӯдак нерӯ мебахшад. Бо ҳамин тарзи озод баён карданро меомӯзад. Вақте ба суханҳои кӯдакон аҳамият намедиҳем ва ё фурсати сухан кардан намедиҳем онҳо то охири умр дар назди ҳама худро заифу нодаркор ҳис мекунанд ва озод сухан карда наметавонанд.

         Дар ҳақиқат озодандешӣ ва озодбаёнӣ кафолати пешрафти ҳар шахс аст.

        Мувофиқи таълимоти Добрович дар илми психология якчанд намуди тарбия вуҷуд дорад. Ҳар як намуд ҷиҳатҳои мусбӣ ва манфии худро дорад. Тарбияи васояткунӣ, ҷиҳатҳои манфии ин намуди тарбия ба мустақилиятнокӣ ба қавӣ будани иродаи кӯдакон ё ки ба худбоварии онҳо монеа эҷод мекунад. Яъне аз ҳад зиёд васоят кардан эрка кардан ҳиссиёти тайёрхуриро ба вуҷуд меорад, ки ин дар оянда ба ҷамъият мутобиқ шудани кӯдак халал мерасонад. Вақте ба воя мерасад хусусиятҳои шахсии ӯ ташаккул намеёбад, зеро то ин дам волидон ӯро таъмин карданд. Ҷиҳатҳои мусбии намудҳои тарбия ҳамаи шароитҳои кӯдак фароҳам оварда мешавад.

          Дигар намуди тарбия ин назорати сахт мебошад, яъне ҳар амале, ки кӯдак анҷом медиҳад таҳти назорати сахт аст. Дар натиҷаи доимо дар назорати сахт будан дар вуҷуди бача ҳисси тарс, ҳамавақт иҷрои кор ё амале мавҷуд аст. Ҳарду намуди тарбия сарҳади мебошанд, яъне аз ҳад зиёд васоят кардан ва ё аз ҳад зиёд эрка кардан натиҷаи якхела медиҳад.

       Боз дигар намуди тарбия ин бефарқиятӣ, яъне умуман ба кӯдак эътибор дода намешавад. Ин гуна кӯдакон вақте бузург мешаванду худ роҳи зиндагиро меёбанд, оянда барои падару модарашон ягонхел ғамхориву меҳрубониро зоҳир карда наметавонанд, зеро аз хурди ин муҳитро надидаанд.

       Тарбияи ҳамкорӣ ин намуди беҳтарини тарбия аст. Дар муҳити оила ғамхорӣ нисбати кӯдак муносибати хуби аҳли оила, кӯдаке, ки дар ин муҳит ба воя мерасад дар вай ҳисси ғамхорӣ, меҳрубонӣ, инсондӯстӣ ташаккул меёбад.

        Тарбия ин раванди дуру дароз аст барои ҳамин ҳам ҳар як волидон бояд андеша кунанд, ки чигуна тарбия карда истодаем ва чи гуна натиҷа медиҳад. Аз нав тарбия ё ислоҳ кардани кӯдак бисёр вақт ғайриимкон мебошад. Арзишҳои асосие, ки дар кӯдак ташаккул меёбад ҳамааш аз оила сарчашма мегирад. Мактабу кӯдакистонҳо бошад воситаи ёрирасон ба ҳисоб меравад, қайд намуданд сармуаллимаи кафедраи психологияи иҷтимоӣ ва касбӣ факултети психология ва таҳсилоти томактабии МДТ ДДХ ба номи академик Б.Ғафуров Раҳимова Муҳаррам.

       Воқеан дар ташаккул ва рушди кӯдакону наврасон оила зина ва сарчашмаи аввалин мебошад. Барои ҳамин ҳам бояд ҳар яки мо кӯшиш кунем то фарзандони ростгӯю ростқавл тарбия намоем.  Аксарият дурӯғ гуфтани кӯдаконро амри оддӣ мешуморанд гӯё кӯдак асту боке надорад дар асл чунин нест. Кӯдак замоне дурӯғ мегӯяд, ки таваҷҷӯҳи бузургон ба ӯ кам шавад. Вақте дид касе ба ӯ диққат намекунад бо дуруғ мехоҳад таваҷҷӯҳи дигаронро ба худ ҷалб кунад.  Пеш аз ҳама бояд ба кӯдакон омӯзонем, ки дурӯғгӯи чи гуна хислати бад аст... .Чун мегӯянд фарзанде, ки аз хурди бо ахлоқи ҳамида бузург мешавад обрӯи волидонаш мегардад.

Темирова Хайринисо, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 30 июли 2021

Дида шуд: 778 маротиба

Дар ҳамаи давру замон гурӯҳҳои террористию ифротгароӣ вуҷуд доштанд, бо ин ё он тарз фаъолияти мафкуравию  амалӣ зоҳир мекарданд ва ҳамеша нодурустию арзиш надоштани ақидаҳои онҳоро таъриху фарҳанги башарият собит намудааст. Хусусан дар ҷараёни пайдоиш ва таҳаввули паҳншавии динҳои ҷаҳонӣ (буддоия, насрония, исломия) ақидаҳои гуногуни динию мазҳабӣ, иҷтимоию сиёсӣ ва фалсафию ахлоқӣ эҷод шуданд, ки боиси сар задани низоъ ва муноқишаҳо гардиданд. Мо хуб дарк мекунем, ки таъмини тартиботи ҳуқуқӣ, таҳкими сулҳу субот, мубориза бо ҷинояткорӣ ва пешгирии ҳама гуна ҳуқуқвайронкунӣ, ки ин зуҳуроти номатлуб метавонанд, пояҳои давлатро заиф гардонанд,аз фаъолияти мӯътадилу муназзами  кормандони мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва сохторҳои низомӣ вобастагии  мустақим дорад. Зуҳуроти  ифротгароӣ ва терроризм дар Тоҷикистон аз аввали солҳои 90-уми асри гузашта сарчашма мегирад. Баъди пош хӯрдани Иттиҳоди Шӯравӣ яку якбора низоми маъмурии Ҷумҳурии Тоҷикистон қудрати худро аз даст дод. Фалаҷ гардидани ҳокимияти давлатӣ,  бӯҳрони иқтисодӣ, бекорӣ, паст шудани сатҳи зиндагии аҳолӣ, аз назорат дур мондани таъмини амнияти давлатию ҷамъиятиро ба вуҷуд овард. Вазъияти баамаломада, ки идорааш аз ҷониби фишангҳои ҳокимияти иҷроия ва давлатӣ  ғайриимкон гардид, ба он боис шуд, ки зуҳуроти таҳдид ва зӯроварӣ дар ҷамъият ба худ роҳ кушояд. Албатта дар шароити номуайянӣ мардумро ба як самти барои худ дилхоҳ равона намудан душвор буд ва барои ин маблағҳои калонро масраф намудан лозим меомад. Аз ин лиҳоз муассисони чанде аз  ҳизбу ҳаракатҳои навтаъсиси ҳамонвақта бо баҳонаи ҳифз кардани дин ва аҳли тақво  ба баъзе аз ташкилоту созмонҳои ба ном хайриявии мамолики  дигар, аз ҷумла давлатҳои дигар муроҷиат намуданд. Дар чунин вазъият давлатҳои исломӣ ин равандро истифода бурда, бо тезӣ ва мақсаднок онҳоро маблағгузорӣ карданд. Аз тарафи дигар вуҷуд надоштани назорати қатъӣ, бемасъулиятӣ дар қисмҳои ҳарбие, ки аз собиқ Иттиҳоди Шӯравӣ дар қаламрави Тоҷикистон боқӣ монда буданд, ба он оварда расонид, ки онҳо ба  фурӯхтани  яроқу аслиҳа ба гурӯҳҳои гуногун ва созгор кардани муҳимоти ҷангӣ оғоз намуданд. Бар замми ин сарҳади давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон бо Ҷумҳурии исломии Афғонистон бе назорати қатъӣ монд, ки дар ҳудуди он гурӯҳҳои зиёди террористӣ арзи вуҷуд  мекарданд. Ҳамаи инҳо ба он оварда расониданд, ки дар ҷумҳурӣ яку якбора гурӯҳҳои террористӣ ва экстремистии яроқнок пайдо шуда, бо мақсади ғасб намудани ҳокимияти давлатӣ ва дигар кардани сохти давлатдорӣ фаъолияти худро оғоз намоянд. Сипас дар мамлакат чӣ гуна вазъият ба омал омад, рафти ҳодисаву воқеаҳои ҷанги бародаркуши дохилӣ чӣ тавр сурат пазируфт, ҳамчунин халқи табиатан хирадпеша ва сулҳпарвари тоҷик чӣ гуна пеши оташи хонумонсӯзи ҷангро гирифт, барои мардуми тоҷик маълум аст. Дар ин масъала мақоми Пешвои миллат, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон  Эмомалӣ Раҳмонро махсус қайд кардан меарзад. Аммо гурӯҳҳои манфиатхоҳи экстремистӣ- террористӣ ба мақсадҳои  ниҳоии худ нарасида, ба Ҷумҳурии Исломии Афғонистон  фирор карданд. Бо кӯмаку дастгирии намояндагони ташкилотҳои террористии байналхалқӣ  дар нимаи аввали солҳои 90-уми асри гузашта силсилаи амалҳои террористиро дар Ҷумҳурии Тоҷикистон амалӣ гардониданд.Бо ин мақсад ба ҷумҳурӣ гурӯҳҳои хурди террористӣ равона карда мешуданд. Бо мақсади решакан намудани терроризм соли 1999 дар Ҷумҳурии Тоҷикистон  Қонун “Дар бораи мубориза бар зидди терроризм “ қабул карда шуд. Ин қонун, терроризм- яъне зӯроварӣ ё таҳдиди истифодаи он нисбат ба шахсони воқеъӣ, маҷбур кардан ё таҳдиди истифодаи он нисбат ба шахсони ҳуқуқӣ, ҳамчунин нобуд сохтан, ё таҳдиди нобуд сохтани амвол ё ин ки дигар объектҳои моддии шахсони воқеъӣ ва ҳуқуқиро маҳкум месозад. Бо қарори Суди Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ташкилотҳои террористӣ ё экстремистӣ эътирофшуда, фаъолияти онҳо дар ҳудуди Ҷумҳурии Тоҷикистон манъ карда шудааст. Ба ҳамагон маълум аст, ки дар давраи ҳозираи инкишофи равандҳои гуногуни иҷтимоии ҳаёти инсоният баробари тараққиёти  илму техникаю афзудани шумораи бекорон ва вусъати ҷаҳонишавӣ  ба давлатҳои олами муосир яке аз хатарҳои ҷиддии таҳдидкунанда  ин зуҳуроти экстремизм ва терроризми байналмилалӣ ба ҳисоб меравад.. Ин вабои аср бошад, ба Ҷумҳурии Тоҷикистон низ бетаъсир намемонад ва кишвари офтобии мо аз он дар канор намондааст.   Қувват гирифтани ҳаракатҳои экстремистиву террористӣ, ки аз номи дини Ислом амал карда, номи ин дини мубинро чун воситаи расидан ба мақсадҳои нопоки худ истифода мебаранд, бешак барои  тамоми ҷомеаи ҷаҳонӣ хатари ҷиддӣ  эҷод намудааст. Пешвои миллат, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Ҷаноби Олӣ, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо таъкид намудани ин раванди пурхатар чунин изҳор намуд. “Воқеан дини мубини Ислом сарчашмаи адаб, маҳзани бузурги панду насиҳат ва тарғиби некиву накӯкорист. Бинобар ин, ҳар яки мо бояд, бо арҷ гузоштан ба ин арзишҳо илму фарҳанг ҷавонмардиву саховатмандӣ ва ахлоқи ҳамидаи худ намунаи ибрат бошем ва барои эъмори як ҷомеаи пешрафти солим саъю талош намоем. Хусусан дар шароити торафт тезу тунд гардидани раванди ҷаҳонишавӣ, ки баъзе қувваҳои носолим, дини мубини Исломро ҳамчун воситаи ангезишҳои сиёсӣ ва барои амалӣ намудани манфиатҳои гурӯҳӣ истифода мебаранд, моро зарур аст, ки зиракиву ҳушёриро аз даст надиҳем.”

Мутобиқи моддаи 8 ва 28-и  Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон иттиҳодияҳои ҷамъиятӣ ва ҳизбҳои сиёсӣ дар доираи Конститутсия ва қонунҳо таъсис меёбанд ва амал мекунанд. Таъсис ва фаъолияти иттиҳодияҳои ҷамъиятӣ ва ҳизбҳои сиёсие, ки нажодпарастӣ, миллатгароӣ, хусумат, бадбинии иҷтимоӣ ва мазҳабиро тарғиб мекунанд ва ё барои бо зӯрӣ сарнагун кардани сохтори конститутсионӣ ва ташкили гурӯҳҳои мусаллаҳ даъват менамоянд, манъ аст. Яке аз ҳизбҳо, ки дар Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 4 –уми декабри соли 1991 ташкил шуда, фаъолият менамуд, Ҳизби наҳзати исломии Тоҷикистон ба ҳисоб мерафт. Ҳизби наҳзати исломии Тоҷикистон, аз ҷумла аъзои Раёсати Олии он бинобар даст доштан дар содир намудани ҷиноятҳои хусусияти экстремистӣ ва террористишуда ба ҷавобгарии ҷиноятӣ кашида шудаанд. Маҳз пешбурди чунин фаъолият нуфузи Ҳизби наҳзати исломии Тоҷикистонро дар назди аъзои он низ коста гардонд.

Бо Ҳалномаи Суди Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 29-сентябри соли 2015 аризаи Прокурори Генералӣ қонеъ карда шуда, Ҳизби наҳзати исломии Тоҷикистон  ташкилотӣ террористӣ – экстремистӣ эътироф гардид ва фаъолияташ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон қатъ карда шуда, он ҳамчун шахси ҳуқуқӣ барҳам дода шуд. Нашри рӯзномаи “Наҷот” қатъ  ва вебсайтҳои интернетии он баста шуд, ҳамчунин воридот, паҳн намудани аудио ва видеосабтҳо, рӯзномаю адабиёт ва варақаҳои ин ҳизб дар Ҷумҳурии Тоҷикистон манъ карда шуд.

 Чунин ба назар мерасид, ки ҷомеаи ҷаҳонӣ дар муқобили ифротгароиву терроризм муносибати якрангу якнаво дорад, вале пас аз гузашти вақт воқеият нишон дод, ки манфиатҳои геополитикии қудратҳо муҳимтаранд ва ихтилофҳои лафзиву назарӣ дар шинохти ифротгароиву терроризм ба бор овардаанд. Равандҳои иҷтимоию сиёсии ҷаҳонӣ ва минтақавӣ моро пайваста ҳушдор медиҳад, ки имрӯзҳо нерӯҳои таҳрибкори ба амнияти давлатҳо таъсиррасон  хеле зиёд гардида ва пайваста дар ин ё он шакл таъсири ғаразноку  манфиатхоҳонаи  худро ба вазъи сиёсию иҷтимоии кишварҳо расонанд. Мусаллам аст, ки мо тоҷикон аз ин сабақи талхи таърих огоҳии комил  дошта бошем ва набояд гузорем, то ин гурӯҳҳои ҷудоиандоз бо мақсаду ниятҳои нопоки хеш ҷавононро ба доми худ кашанд ва фазои орому осудаи мамлакатро ноором созанд.Чунин нооромиҳои сайёра барои миллати мо, ки рӯзҳои мудҳиш ва сангинро дар давраи ҷанги ҳамватанӣ паси сар кардаасту сулҳу суботро бо баҳои ҷон ба даст овардааст, ҷиддан нигаронкунанда аст. Зеро гурӯҳҳои моҷароҷӯ ва ифротгаро бештар дар байни ҷавонон таблиғоту ташвиқот бурда, онҳоро ба минтақаҳои даргир ҷалб менамояд.

Имрӯз мо бояд теғ бар решаи терроризм бизанем, гарчанде ки мубориза бо терроризм ва экстремизм  вазифаи асосии мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва сохторҳои қудратӣ мебошад, бе дастгирии ҳаматарафаи шаҳрвандон ин номумкин аст. Барои он ки гаравиш аз тарафи ҷавонон ба ин гуна равияҳои ифротгароӣ аз байн бардошта шавад, бояд масъалаҳои таълим ва махсусан тарбия дар муассисаҳои миёнаи таҳсилоти умумӣ, муассисаҳои таҳсилоти ибтидоӣ, миёна ва олии касбӣ беҳтару хубтар ба роҳ монда шавад.Омӯзгоронро лозим аст, ки дар дарсҳои тарбиявӣ бобати масъалаи мазкур бештар диққат диҳанд.Ҳисси нафрат ва бадбиниро нисбати терроризм, экстремизм ва ҳизбу ҳаракатҳои тундрав ва равияҳои номатлуби мавзӯънок бедор намояд. Ташкил намудани вохӯрию конфронсҳо бо кормандони ҳифзи ҳуқуқ дар доираи шомилшавии ҷавонон ва наврасон ба ҳаракатҳои дар боло зикргардида  дар муассисаҳои таълимӣ зиёд карда шавад. Инчунин дар муассисаҳои таълимӣ бояд кори созмонҳои талабагӣ ва созмони ҷавонон  ҷоннок ба роҳ монда шавад, зеро мубориза алайҳи терроризм ва экстремизм на танҳо вазифаи равшанфикрон, балки вазифаи ҳар фарди ватандӯсту гуманист, ҳар шахси комилҳуқуқи ҷомеа аст.

Анвариддин Муҳиддинов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 06 августи 2021

Дида шуд: 681 маротиба

Тоҷикистони соҳибистиқлол қадамҳои хешро дар арсаи байналхалқӣ устуворона гузошта, кўшиш ба харҷ медиҳад, ки баҳри ободонӣ ва суботи ҷумҳурӣ  ҳар чӣ бештар камари ҳиммат бандад. Халқи тоҷик дар атрофи Пешвои муаззами миллат, Эмомалӣ Раҳмон сарҷамъ гардида, дар осмони софу беғубори кишвар бо меҳнати софдилона арзи ҳастӣ менамояд, ки аз ваҳдату якдилии тоҷику тоҷикистониён дарак медиҳад.

Сулҳу Ваҳдат барои мо тоҷикону тоҷикистониён бо мушкилоти зиёде муяссар гардид ва он қабл аз ҳама натиҷаи талошҳои пайгиронаи хирадмандонаи пешвои тоҷикон, Сарвари давлат маҳсуб меёбад.

 Маҳз иродаи қавӣ ва шикастнопазирии сокинони тамоми манотиқи кишвар аз сиёсати хирадмандонаи Президенти мамлакатамон, ки фарогири тамоми ҷабҳаҳои хоҷагии халқ буд, санаи 27 июни соли 1997 ба имзо расидани «Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризояти миллӣ дар Тоҷикистон ба таври қатъӣ ба ин ҷанги бародаркуш хотима бахшид.

Ҳимоятгари  ваҳдату ягонагӣ, ҳамдиливу ҳамдастии мардуми сарсабзу сарфарози тоҷик, пойдории сулҳу салоҳи миллат ва рушду тараққиёти давлат ва зиндагии шоистаи халқ моем, мардуми ин сарзамин, сарзамине, ки як порчаи он ватан ном дораду як каф хоки он бароямон арзиши воло дошта, муқаддастарин неъмати рӯи дунёст. Аммо таассуфовар он аст, ки бархе аз нафарони нотавонбин  ин қадар арзишу муқаддасоти миллиро, ки барои ба даст оварданаш ҳазорҳо нафарони бошахсият дар роҳи ба озодиву демократия баровардани миллати тоҷик ҷони худро фидои сарзамини биҳиштосо намуда, имрӯзи босаодати моро хостанд, пушти по зада, ҳамаи ин арзишҳои миллиро нодида мегиранд ва то қадаре, ки метавонанд ба осоиштагии халқи мо халал ворид менамоянд.

   Хуб дар хотир дорам, ки сарвари дават дар яке аз баромадҳояшон такя ба неруи созандаи ҷавонони саодатманди диёр намуда, иброз доштанд, ки: “Ватан дар сари шонаҳои Шумо ҷавонон меистад, мабодо онро ба замин нагузоред.” Мо пиру барно бояд сазовори ин боварию ғамхори ва дастгириҳо бошем. Маҳз ҳамон замон миллати тоҷик метавонад тавоно бошад, ки ҳар як шаҳрванди баору номусаш дар атрофи роҳбарияти дават муттаҳид гардида, арзишҳои олии онро ҳифзу ҳимоя намояд.

Мусаллам аст, ки дар ҷавоби ғамхориҳои сидқидилонаи сарвари давлатамон ҷавонони бонангу ор ва бошарафи миллати мо ҳамеша кӯшиш ба харҷ медиҳанд, ки сазовори номи бузурги ҳимоятгари Ватан бошанд. Аз ин хотир оиди бетараф набудани кулли ҷавонон ва зиёи кишвар нисбат ба вазъи муташанниҷи сиёсии ҷаҳон ва гаравидани ҷавонони кишвар ба ҳар гуна ҳаракатҳои носолим ва ҳар гуна хусусиятҳои ифротгароиву ҳодисаҳои террористӣ дошта баён созам. Бетараф ва бетафовут будани мардумон  ин даҳшатноктарин амал аз ҷониби эшон  аст, зеро дар ҷомеа пайдо гаштани ҳаргуна ҳаракатҳо ва гаравидани ҷавонон ба ҳизбу ҳаракатҳои террористӣ аз бетаваҷҷӯҳӣ  ва беандешагии зиёиёни дар умум мардумони кишвар  сарчашма мегирад.

Бо боварии комил метавон гуфт, ки  агар дар ҳар як маҳалла, деҳа, ҷамоат, ноҳия, шаҳр зиёиён тафаккури ҷавонон ва зеҳни онҳоро ба ғояҳои баланди  дӯст доштани ватан ва устувор будан ба мазҳабу  суннати аҷдодӣ пур гардонанд ва мудом дар мулоқоту сӯҳбатҳо аз дастовардҳои ватанамон нақл намоянду аз оқибатҳои хеле бад доштани хизмат кардан  ба хоҷагони халқҳои беруна, ки ҳадафашон бештар кардани беимону бемазҳаб ва террористу ватанфурӯш  аст, огоҳ созанд аминам, ки ҳеҷ гоҳ сафи чунин ҷавонони роҳгумзада зиёд намегардад.

Дар шароити кунунӣ, ки тамаддунҳои олам мақоми ҷаҳонишавиро ғасб менамоянд, пеш аз ҳама ақидаҳои гумроҳкунӣ дар зеҳнӣ ҷавонон зуд мавқеъ мегирад. Агар аз тарафи дигар низ назар намоем, қувваи ҷавононро бо таъсир расонидан дар баланд бардоштани ҳуввияти миллӣ ва бедории сиёсӣ мо бурд мекунем. Яъне ҷавононро аз имрӯз тарбияи ватанпарастӣ диҳем, ояндагон низ меросбари ватандӯстону ҳимоятгарон хоҳанд буд.

Мо зиёиёни кишвар бояд хело хуб дарк намоем, ки  алангаи оташро пешгирӣ насозем, хонаи худамон ҳам дар ин алангаи оташ месӯзад. Барои ин ки хонаатро наҷот диҳӣ қаблан бояд, давлату ватанро аз коми оташ бояд барорӣ, зеро ин марзу бум порае аз ҷисму ҷони мост. Гарчанде, ки як шаҳрванди кӯчаки  тоҷикистониям аз бисёри ҳолатҳои сипарӣ гаштаи кишварам аминам, онҳо дар он замон то чи андоза сарсону саргардон паи як бурдаи нон мегаштанд. Аз гуруснагӣ кам буд нафароне зиёдеро аз даст медодем. Яқин аст, ки дарки масъулияти волои меҳанпарастии мардумон метавонад омили пешрафти диёр бошад, инчунин барои маърифатнокии наслҳои имрӯза ҷомеа ба таҷрибаҳои бойи бузургсолон ҷавонон ниёз доранд. Мутмаинам, ки агар сулҳофару сулҳхоҳ чун сарвари оқили давлат бошем, дигар барои ташвиш асосе боқӣ намемонад.

Ба хотири оромиву субот, ваҳдати миллӣ бунёди давлати ягонаву иҷтимоӣ ва таҳкими асосҳои он дар ҷомеаи мо шароити мусоид фароҳам оварда шудааст. Агар ташкилотҳои динӣ дар доираи қонун барои озодӣ ва ҳуқуқҳои динӣ фаъолият баранд, ҳаргиз монеа эҷод намешавад. Вале, мутаассифона, баъзан қувваҳое рўи кор меоянд, ки зери ниқоби ҳомии дини мубини Ислом, ғаразҳои сиёсию идеологии худро амалӣ кардани мешаванд, ҷавонон, занонро раҳгум занонидан мехоханд ва ба ҳамин сабаби нооромии ҷомеа, халалдоршудани амнияти ҷамъиятӣ ва миллӣ мегарданд.

Тавре Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар мулоқоту баромад ҳояшон ба мардум таъкид менамояд, ки: «Ба ҳар як фарди бонангу номус, аҳли ҷомеа, аз ҷумла ҳизбҳои сиёсӣ ва иттиҳоддияҳои ҷамъиятӣ зарур аст, ки манфиатҳои миллат ва давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистонро аз манфиатҳои ҳизбиву гурӯҳи ва диниву мазҳаби болотар гузошта, аҳамияти ҳаётӣ ва зарурати таърихии ваҳдати миллиро барои рушди давлату давлатдорӣ, рӯзгори осоиштаи халқ ва ободии Ватани азизамон амиқан дарк намоянд». Моро мебояд, ки дар ҷавоби ҳамин суханони дурбинонаи Пешвои муаззамамон манфиатҳои халқу миллатро дар мадди аввал гузошта, барои якпорчагии диёрамон якдилона хидмат намоем. Зеро ҷаҳони имрӯза бо талотумҳои сиёсиву динбозиҳои ифротиён кам мондааст, ки олуда гардад. Ягона амалеро, ки зидди ин нобакорон мо анҷом дода метавонем, қабл аз ҳама ба суханони инсонфиребонаи эшон гӯш надиҳем ва худро аз ҳар гуна хатари шомилшаваи ба чунин гурӯҳҳои тундгаро эмин нигоҳ дорем. Аз сабақҳо ва дастовардҳои нодири сулҳу ваҳдати миллӣ тамоми қишрҳои ҷомеаро огоҳ созем ва онро ба унсури асосии устувори фарҳанги ҷомеа табдил диҳем. Агар мо имрӯз тавонем ин рисолати миллиамонро иҷро намоем, бузургтарин сабақе хоҳад буд, ки аз раванди сулҳу ваҳдати миллӣ бардоштаем. Мо сарбаландӣ аз он хоҳем дошт, ки дар ин ҷодаи сарнавиштсоз ҷумлаи тоҷикони ҷаҳон ва ҳамаи дӯстонамон ҳамеша ҳамроҳу ҳамдам ва дастгиру ёвари тоҷикистониён хоҳанд буд. 

Мо бо шукргузорӣ аз кишвари биҳиштосо ва соҳибистиқлоламон бояд ба ояндагон ганҷе аз меҳанпарастиву худогоҳии миллӣ мерос гузорем, ки ҷавонон танҳо аз гузаштаи бою пурғановати худ ифтихорманд нашуда имрўзро низ ба як фазои ифтихорӣ мубаддал кунанд. Вазифаи қарзии ҳар як падару модар аст, ки фарзандонро барои сохибмаълумоту донишманд, соҳибватану соҳибфарҳанг намудан шароити маънавӣ муҳайё созанд. Ҳамаи онҳоро қабл аз ҳама ба  руҳияи ватандӯстӣ тарбият намуда, ба хотири рӯй бар мактаб ниҳоданашон мусоидат намоем, ки мактаб макони маҳзани илму маърифат ва тамаддуни гузаштаву фарҳанг ва умуман ҷойи муқаддас аст.

Тоҳирова Муҳайё, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд 

Нашр шуд: 30 июли 2021

Дида шуд: 737 маротиба