Ташкилоти террористиву экстремистии наҳзати исломӣ тавассути КШНЗТ-и худ, ки ҳама шуда иборат аз кадом як наҳзатии гумнасабе бо номи Абдусаттор мебошад, эълон намудааст, ки дар назди сафорати Тоҷикистон дар Берлин тазоҳурот мекунад. Ин ҳам дар рӯзи ҷаҳонии ҳуқуқи башар.

Аҷабам меояд... Имрӯз сиёсатҳои духураи Аврупо ба қонунгузориашон то он дараҷа таъсири амиқ гузоштааст, ки ҳуқуқи башарро ҳам ба як василаи бозиҳои сиёсии геополитики табдил додаанд. Дар маҷмуъ, ҳуқуқи башар дар Аврупо кайҳо мурдааст ва мардуми он солҳо боз зери мафҳуми ҳуқуқи башар гейпарадҳоро мефаҳманду якчанд девонаавзои муҳоҷири дигарро, ки бар зидди ватанашон гап мезананд. Ба унвони мисол, инҳо аз Аврупо талаб доранд, ки ба мо гугирд диҳед, то хонаи худро сӯзонем ва дар хонаи шумо ғуломвор хизмат кунем. Намедиҳанд? Албатта медиҳанд! Аз онҳо чи меравад?!

Дар зимн онҳо ба ин қонеъ нашуда, аз Аврупо талаб доранд, ки дигар ба Тоҷикистон ҳамкорӣ накунад ва зинҳор дигар ба давлати ин кишвар гугирд надиҳад, зеро ки онро барои равшан кардани чароғи хонааш истифода мебарад на барои сӯзондани он. Аммо ин гумроҳон фаромӯш кардаанд, ки дар сатҳи роҳбарии давлатҳои Аврупо низ одамони бохирад зиёданд ва ҳеҷ гоҳ ба хотири чанд гейопозитсия муносибатҳои сатҳи олиро вайрон намекунанд. Ҳамзамон, медонанд, ки мо дигар эҳтиёҷи зиёде ба гугирд надорем. Мо чархаи аввали НБО “Роғун”-ро ба кор даровардаем ва минбаъд агрегатҳои дигарашро низ ба кор дароварда,  дунёро ба нуру равшанӣ таъмин мекунем...

Боз бар мегардем сари тазоҳуроти наҳзатиён – аз аққалиятҳои ҷинсӣ то “баёния”-ҳои сиёсӣ. Агар хонанда дар хотир дошта бошад, 30-юми июли ҳамин сол як гурӯҳ наҳзатиён дар Германия гейпарад ташкил карда буданд ва шарм надошта парчами Тоҷикистонро ҳам дар даст гирифта, либосҳои миллии занона пӯшиданд ва лоақал ришҳояшонро ҳам натарошиданд (зеро ришашонро барои мусалмонҳоро фиреб додан минбаъд ба кор мебаранд). Ба хотири чӣ? Ба хотири он ки дар Аврупо муҳлати паноҳгоҳи сиёсиашон чанд соли дигар тамдид карда шавад. Тавре гуфтем, дар Аврупо “ҳуқуқ”-и ақалиятҳои ҷинсиро бахши муҳимми ҳуқуқи башар медонанд. Аммо дар айни замон аврупоиҳо содда нестанд ва ба ҳар кас зуд бовар намекунанд, ҳатто агар дар гейпарад ҳам иштирок кунад. Аммо ба наҳзатиён чи гуна бовар карданд? Хеле зуд! Чунки Кабирӣ ба онҳо босароҳат собит кард, ки саркадагони ташкилоти террористии наҳзати исломӣ солҳои зиёд дар Афғонистон дар баробари таълимоти ҷангӣ гирифтан аз мактаби баччабозии афғонҳо низ гузаштаанд ва имрӯз ин таълимотро ба шогирдони ҷавонашон низ “бо меҳру муҳаббати хоса” таълим додаанд.

Фикр мекунед, барои чӣ ҷавононе, ки ба доми наҳзат меафтанд, ҳеҷ дигар канданӣ надоранд?! Ба хотири идея? Ҳеҷ гоҳ! Чунки ҳама медонад, ки идеяҳои наҳзатиён бо истифода аз дини Ислом гумроҳ кардани мардум аст. Ин чанд ҷавони гумроҳшуда низ ба зудӣ ба моҳияти масъала сарфаҳм мераванд, аммо дигар роҳи бозгашт надоранд. Зеро баъди гузаштан аз мактаби баччабозии роҳбарони наҳзатиашон ба онҳо роҳи дигаре боқӣ намемонад. Ин воқеиятро чун дар Тоҷикистон буданд, ба хотири шарманда нашудан миёни мардуми мусалмони тоҷик сахт махфӣ нигоҳ медоштанд. Аммо муддати чанд соли охире, ки дар Аврупо, хоса дар пойтахти гейҳои ҷаҳон ба сар бурда истодаанд, оҳиста-оҳиста дилашонро кушода истодаанд ва бо ришҳои наҳзатмаобашон озодона ба ҳамоиши ақалиятҳои ҷинсӣ мераванд. Гумон мекунед, наҳзатиён танҳо барои баргузории тазоҳурот назди сафорати Тоҷикистон ба ҳукумати Берлин муроҷиат карда ҷавоби мусбӣ гирифтаанд. Эҳҳааа, хестед, ки хобед! Як ба феҳристи мақомоти сабти асноди ҳолати шаҳрвандии Берлин назар андозед, даҳҳо аризаҳоеро аз номи наҳзатиён мебинед, ки барои никоҳи ҳамҷинсӣ бо якдигар ариза додаанд ва аксарияташон қонеъ низ гаштааст. Шояд гӯянд, ки рақибони сиёсиамон моро туҳмат мекунанду ғайраву ҳоказо. Аммо ба ростӣ, мо шарм медорем ин ниммарду номардҳоро ҳатто рақиби сиёсӣ ном барем, чи расад ба туҳмати ин бандаҳои заифимон. Зимнан, агар касе ба ин гуфтаҳо шакку шубҳа дорад, ҳамроҳии чан нафар наҳзатӣ (барои он ҳамроҳ, ки он ҷо бо розигии худашон ба Шумо маълумот медиҳанд – ҳуқуқи гейҳо баланд-да) ба дафтари сабти асноди ҳолати шаҳрвандии Берлин раванд, метавонанд пурра мутмаин шаванд. Дар дасти мо низ чанд нусхае аз ин санадҳо ҳаст, аммо бо эҳтиром ба ҳуқуқи башар ва ҳурмат ба арзишҳои демократияи Аврупоӣ онҳоро нашр намесозем. Аммо касе сахт хоҳиши диданашро дошта бошад, ба шарти расонаӣ накардан, ҳозирем нишонаш диҳем.

Ҳамакнун, Кумитаи шайтонсириштони наҳзатии зидди Тоҷикистон (КШНЗТ) ба тозоҳуроти нав дар Берлин омодагӣ дида истодаанд. Мавзӯъ – маҳбусони сиёсӣ. Бешармона дар изҳороташон эълон ҳам кардаанд, ки безерар гардонидани ҷинояткорони узви гурӯҳи террористии ДИИШ, ки дар зиндон бетартибӣ андохтаанд ва дар гузашта ҳазорҳо инсони бегуноҳро қурбон кардаанд, ҷинояти зидди башар аст. Аҷаб мантиқи аблаҳонае доранд ин наҳзатиён. Ҳарчанд дар гузашта борҳо кӯшиш карданд, ки Ҳаити террористу Зайди дузд ва Ёрови мошенникро маҳбуси сиёсӣ эълон карда, эътирофи ҷаҳониро ба даст биёранд, аммо муваффақ нашуданд. Зеро барои ҳама симои манфури ин шахсон маълум гаштааст ва кӣ буданашонро ҳама медонад. Ҳоло наҳзатиён дудила ҳастанд, ки аз парвандаҳои ин се нафар муҳри махфии наҳзатро бардошта, эшонро аз роҳи  ақалиятҳои ҷинсӣ муаррифӣ кардан кӯшиши озод намудан кунанд, ё хайр. Тавре гуфтем, наҳзатбаччаҳо дар пойтахти ҳамҷинсгароёни ҷаҳон ҷасуртар шудаанд, шояд қолабшиканӣ кунанд.

Орзу ҲАМИДИЁН, ҷомеашинос 

Нашр шуд: 05 декабри 2018

Дида шуд: 1153 маротиба

Ба мо маълум аст, ки миллати тоҷик дар фазои Истиқлолият, сулҳу ороми ваҳдату ягонагӣ умр ба сар мебаранд, зеро ки дар ин даврон Тоҷикистон  аъзои комилҳуқуқи ҷомеаи ҷаҳони гашт, миллати тоҷик бошад дар дар қатори дигар миллатҳо ҷойгоҳи амиқи худро дар байни миллатҳои дигари ҷаҳон пайдо  намуд. Имрўз бо гузашти айём мардуми Тоҷикистон бо тамоми ҳастӣ дарк менамояд, ки Истиқлолият муќаддастарин ва азизтарин неъмати дунё, рукни асосии давлати озод, рамзи шарафу номуси ватандорӣ, кафолати хонаи ободу сари баланд ва нерўи таконбахши ҳаёти ҳаррўзаи мо мебошад.

Ҳоло қайд кардан ба маврид аст, ки ана ҳамин сулҳу салоҳ, Истиқлолият, Ваҳдати миллӣ ва тинҷиву оромии миллати тоҷик маҳз бо талошу замҳматҳои сарсупурдагони миллат, абармардаони далеру шуоҷоъ ва қаҳрамониву ҷоннисориҳои ҳазорон гузаштагони номдорамон ба даст омадааст.

Ҳадаф аз баёни ин гуфтаҳо дар он аст, ким о дар вақташ бо кӯмаки иқтисодиву иҷтимоии ғарбиён ё дигар мамоликҳо ба мустақилият набаромадаем, ки имрӯз бо қувваи кӯмак ва дасти мадади эшон ба по истем. Ягон қавму миллати ғарб, ҳатто дар ҳамон лаҳзаҳои кишвари тоҷик ба миллати ҷангзада мубаддал гардиду, баробар сӯи бародар тир мекушод, кӯмак накарда буданд. Якчанд давлатҳои аъзои Созмони миллали муттаҳид, танҳо фазои Истиқлолият ва сулҳи тоҷиконро эътироф намудаанд, ки дар ҳақиқат дар Тоҷикистон, Истиқлолият, Ваҳдат ва демократия ба маънои томаш вуҷуд дорад. Ва он имрӯз ҳамчун як давлати комилҳуқуқ аъзои Созмони миллали муттаҳид буда, дар ҳоли рушду тарққиёт қарор дорад.

Имрӯз низ ба касе кӯмаки онҳо лозим нест. Ва ҳоҷати он ҳам нест, ки ин исломгароёни роҳи адоват бо «заҳмати миёншикане» таваққӯъи қатъи кӯмаки иқтисодии ғарб, муҷозоти ошӯбгарон, ва озодии зиндониёни сиёсиёнро карданд, ки : «Мо аз шарикони ҳукумати Тоҷикистон дар Аврупо дархост менамоем, то кӯмакҳои иқтисодӣ ва молии худ ба режими Эмомалӣ Раҳмонро қатъ кунанд; кӯмакҳое, ки барои таҳкими демукросӣ ва барқарории амният дода мешаванд, аммо ҳукумат онро дар саркӯби опозистсия ва дигарандешон сарф мекунад. Аз ҳамаи тоҷикистониёни муқими Аврупо ва ҳизбҳо ва ҷунбишҳо ва алоқамандон ба сарнавишти зиндониёни сиёсӣ дар Тоҷикистон ва низ расонаҳои гурӯҳӣ ва хабарнигорон хоҳиш ба амал меояд бо иштирок дар ин гирдиҳамоӣ, саҳми худро дар раҳоии зиндониёни сиёсӣ бигузоранд» гӯён муроҷиатнома изҳор намуда, дар ҳамин раванд аз СММ хоҳиш намуданд, ки кӯмак қатъ гардида, гирдиҳамоии бузургро ҷонибдорӣ намоянд.

Аз тоҷикони муқимии Аврупо, ки  даъвати ба гирдиҳамоӣ овардаашон дар ҳақиқат, маънои онро дорад, ки шаҳрвандони тоҷикро зидди давлату ҳукумат шӯронида, истодаанд.

Аминам, ки ин ҳадафи нопоку ғаразноки наҳзатиҳоро Созмони миллали мутаҳҳид бо дарки амиқ маҳкум намуда, арзиши амнияти миллати тоҷикро аз ин муғризон  болотар дониста, ҳадафҳои олӣ ва созандаи давлату Ҳукумати Тоҷикистонро пайравӣ менамояд.

Бойматов Тоҷибой Эргашевич, номзaди илмҳои техникӣ, устоди ДПДТТ  

Нашр шуд: 04 декабри 2018

Дида шуд: 1091 маротиба

Дар сомонаҳои ифротӣ «эъломияи Кумитаи ҷаълии шаҳрвандии ба ном зиндониёни сиёсӣ» ба нашр расидааст, ки мардумро ба митинг даъват менамоянд. Корфармои ин ҳама нооромӣ, як қувваи заъиф ва ифротиву хориҷибунёд аст: ТЭТ ҲНИ.

Мақсад аз роҳпаймоӣ чизи дигар аст. Дар ин роҳпаймоӣ наҳзатиёни ифротӣ нақша доранд, ба нооромӣ ва террор даст бизананд ва гуноҳи содиркардашонро ба ҷониби ҳукумат вогузор намоянд. Ба гуфти шоҳидони воқеа, наҳзатиҳо меҳоҳанд парвандаи муҳоҷириашонро дар мақоми паноҳандадиҳандаи Германия, бо ин роҳ такмил кунанд, зеро қонунгузории кишвари иқомат дар робита ба муҳоҷирон тақвият ёфта, ҳиҷрати бесару нуг дар шаҳрҳои асосӣ манъ карда мешавад.

 Наҳзатиҳо мисли солҳои ҷанги шаҳрвандӣ, мардумро боз туъма пиндошта, ҳамчун хаси сари роҳ истифода карданианд. Баҳонаҳои митинги оппозитсия рӯякӣ, сатҳӣ ва аз воқеият дуранд. Ин гуна масоилро бо як муроҷиат ба намояндагии дипломатӣ дар сатҳи кормандони одӣ метавон ҳаллу фасл кард. Инро тарзи ҳалли мутамадини масоил  мегӯянд, на мисли наҳзатиҳо, ки майлу рағбати беандоза ба митинг доранд. Фалсафаи митингбозии ин наҳзатихо аз он иборат аст, ки ҳар қадар тӯдаҳои гумроҳ дар атрофи онҳо ҷамъ шаванд ҳамон қадар онҳо худро боварманд меҳисобанд ва роҳи ботили худро бар дигарон таҳмил мекунанд. Ба гунаи нафаре ки дар оби лойолуд ба моҳигирӣ иштиёқманд аст, онҳо ҳам услубро истифода мекунанд.            

Набуди ҷойдоди сиёсӣ ва дарки шинохти комил аз вазъият, раҳбарони гурезаву ифротии наҳзатро дучори парешонии ҳолу аҳвол ва гуфтору рафтор кардааст.  Роҳи пешниҳодшудаи «кабирӣ» барои митинг, ки мулкро бедарвоза пиндоштааст, майдони таблиғотии наҳзати ошӯбгарро тавсеа бахшиданӣ аст, аз чанд сӯ суст ва бепоя аст: а) манбаъҳои иттилоотии шаккок; б) фосилаи дурӣ аз Ватан ва надоштани дастрасӣ ба тасвири рӯйдодҳои сиёсӣ, таҳлилҳои каззобонаи «кабирӣ»-ро рӯй об меорад; в) душманковии авлодӣ. Бемориҳои бузургманишӣ ба сарони бесари бунёдгароии исломӣ иҷозат намедиҳанд, ки дастовардҳои ноб ва мусбати Точикистони азизро бубинанд. Яъне ба иборати  дигар, уқдаҳои он фирориҳои тундгаро сатҳӣ, бесару нуг ва маҷозист ва ба ҳеч сурат воқеиятро баён намекунад. Ботилманиш аст. Ин митингҳо танҳо роҳи вайрони ҳалли масъалаҳо ҳасту халос. Аз лиҳози ахлоқӣ ҳам ин даъватҳои пуррӯёнаи наҳзатиҳои мардумозор ва ақрабманиш, хиёнат ба давлат шинохта мешавад.

Бозҷӯйиҳои нав бар онанд, ки амволи Кабирӣ бамаротиб болотар аз он будааст, ки 3 млн.доллари ИМА+1,2млн.доллар барои ҳоҷӣ Ҳалим дар соли 2015  будааст. Ин бозёфтҳо нишон медиҳанд, ки ба ғайр аз бозору хонаву дар ва автомшинҳои мутаадид, танҳо дар хориҷа, арзиши хонаҳои истиқоматии ӯ ба 10 млн.доллар мерасад. Заминҳои нави лалмӣ ва обии ӯ ифшо шудаанд ва барои мусодираи онҳо иқдом сурат мегирад.  4 зани ғайриникоҳии ӯ ошкор шудааст ва маълум мешавад, ки амволи ин раҳбари нафсбедори наҳзатиро соҳибӣ мекардаанд (гӯш ба қимор бошед, дар телевизион нишон дода мешавад).  Парасторони хориҷии ӯ ба миқдори миллионҳо доллар барои ноором сохтани Тоҷикистон ба ӯ сармоя сарозер кардаанд, ки санадҳои интиқоли банкии ин амалиёт дар дасти мо қарор дорад.       

Бад ин сабаб, аз шаҳрвандони муҳтарами Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки  муқими Германия мебошанд, даъват карда мешавад, ба таблиғоти ин фитнаангезон фирефта нашаванд ва пойбанди арзишҳои миллӣ бошанд. Наҳзатихо абадан фирорӣ мемонанд, вале шаҳрвандони тоҷикистонӣ бояд ба Ватан рафтуомад кунанд.  

Баҳодур Саидов, коршиноси умури сиёсӣ, ш.Берлин

Нашр шуд: 05 декабри 2018

Дида шуд: 1106 маротиба

Намояндагони наҳзатӣ бо ҳар роҳу усуле, то тавониста истодаанд, миллати моро танқиду тақлиди бардурӯғ намуда, дар расонаҳои ахборотӣ шабакаҳои иҷтимоӣ, ҳар тариқа хабарҳои бемаъниву бемӯҳтаворо паҳн карда истодаанд. Ба ҳамагон маълум аст, ки пас аз мамнӯъ гаштани фаъолияти ТЭТ ҲНИ дар кишвари мо аъзоён ва тарафдорони он, аксар чун қавми тарсу ва фирориву босмачӣ аз Кабирӣ оғоз то дигар шогирдони «сухандону сиёсатшиносу кордонаш» дар кадом мамлакатҳои ғарб парешону бесарпаноҳ гаштаанд.

Ин нобакору нохалафон худ саркардаи ҷанги хонумонсӯзи бародаркушӣ буданд. Кабирӣ майдоннишиноҳоро байни мардум ташкил намуда, ҳамон вақт низ мардумро тафриқа андохта буд, яъне миллатчигиро оғоз карданд. Вале ин мутаҳамони нотавон ин ҳодисаҳоро нақшаи давлуту ҳукумат медонанд, ки ин танҳо тӯҳмат асту халос. Ин хислати рафтори бадкирдоронаи онҳо то ба дараҷае омадааст, ки то кунун нияти нопоки худро бо мардуми худ бо миллати худ амалӣ кардани хастанд. Пас масъалаи ошӯбу исён ва шаҳру тавзеҳоти он ба наҳзатиҳо чӣ лозим? Агар ба миллат ва ҳаёти озоди мардум ёр мешудед. Ҳамон саркардагони исёну ошӯб, ки аксар бо ҷурми даст доштан, дар тарғиботи ТЭТ боздошт шудаанд, зиндонӣ намешуданд. Ва он шумори ҳалокшудагонеро, ки қайд намудед, ин танҳо муболиғаву воҳимаҳои шумост. Бовар кунед вақтҳои охир дурӯғу муболиғоти ин наҳзатиҳо касро дилбазан кардааст. Ба фикратон агар шумо ҳар чи хоҳед амалӣ мешавад. Вале донед, ки ин танҳо хаёлпарастист. Зеро то кай худхоҳиву худписандӣ, то кай гапи ин назҳтиҳо гапу гуфтаҳояшон амалишаванда. Ин давлату ин миллат аз худ соҳибе дорад, ки барои якпорчагии он ҷони худро фидо месозад. Он рӯзҳо гузашту рафт, нияти фаъолият медоштед, инсонвор бояд кор мекардед, на ин ки мардумонро илми ҷангу ҷидол ва силоҳбадастиро медодед.

Мо устодону омӯзгорон ва хосатан волиданро мебояд, ки фарзандонамонро аз чунин оризаҳои нопок дур сохта, дар онҳо ҳисси баланди худоогоҳии миллӣ ва масъулиятшиносиро бедор намоем. Онҳоро дар руҳияи ватандӯстиву хештаншиносӣ тарбия намоем.

         Дар ҳамин радиф вазифаи ҷоноҷони ҳар кадом аз мардуми баору номуси миллат дар он аст, ки бо азму иродаи қавӣ, бо масъулияти ватандорӣ ва бо худогоҳии миллӣ, ба хотири ояндаи дурахшони миллати хеш дар пайрави аз иқдомҳои созандаи Пешвои миллат, мо низ кушишу заҳмат намоем. Ин ватан, ин сарзамин хоки муқаддаси мост. Замине, моро сафо бахшидаву зиндагониамонро нусрат бахшид.

Хоса танҳо ҷавонони соҳибмаърифату босавод метавонанд сулҳу ваҳдат, ягонагӣ ва Истиқлолияти Тоҷикистонро ҳифзу ҳимоя карда, пояҳои онро устувору мустаҳкам менамоянд. Беҳуда нест, ки Пешвои миллат ҷавононро қувваю нерӯи созандаи халк ва ояндаи дурахшони Тоҷикистон наномидаанд. Ҷавононро мебояд, ки ҷавобан ба ғамхориҳои давлату ҳукумат ва Пешвои миллат ҳамеша ватандӯсту меҳанпарвар ва худогоҳ бошанд ва ҳар як зарраи хоки ин марзи мукадасро пос доранду зиракии сиёсии хешро аз даст надиҳанд.

Хайруллоева Н.А. – муовини декани ФСН

Нашр шуд: 04 декабри 2018

Дида шуд: 1165 маротиба

         зеро (Бори каҷ ба манзил намерасад)

Ба ҳамагон мусаллам аст, замоне дар худуди Тоҷикистони сохибистиклол 8 хизби сиёси ба қайд гирифта шуда, амал мекард. Яке аз ин ҳизбҳо ин ҳизби наҳзат буд. Намедонам, ки чи сабаб шуду ин ҳизбро ҳамчун ҳизби сиёсӣ расман ба қайд гирифтанд, ё ин ки дар аввал мардуми тоҷик ба таври кофӣ аз мохияти он бархурдор набуд, ки имрӯз яқинан мардуми тоҷик фаъолияти ТЭТ ҲНИ-ро дар ҳудуди кишвар намехоҳанд. Зеро имрӯз мо дар асри 21 қарор дорем. Агар ин аср аз як тараф асри ҷаҳонишавию пешравӣ бошад, аз дигар тараф муқовимати шадид бар зидди тероризму экстремизм ба тамоми олам маҳсуб меёбад.

Имрӯз замоневу асре ҳукмфармост, ки мардуми соҳибмаърифату донишманд ба пешрафтҳои нанотехнологӣ расиданду ҳамон қабатҳои замину осмонро, ки мо дар бораашон афсонахонӣ дорем, илман мекушоянду фатҳ кардан доранд. Муллоҳои мазҳабию ҳизбию лоҳизбии мо бошад, ҳамоно сари баҳси ришу ҷелаку сатру ангушти ишора ва фосила пойҳо аснои намоз муноқиша доранду мунозира. Ва мехоҳанд, ки наврасону ҷавонон низ идомадиҳандаи ин «амали солеҳ»-и онҳо бошанд.

Шогирдонашон ва ҳатто худи ин наҳзатиҳо дарбадару бечораи дигар малакатҳо шуда, аллакай ҳосили боғи «мурид»-иро дар «размгоҳ»-ҳои кишварҳои ғарб чида истодаанд. Аз ин ҷост, ки пайдо кардани «раҳбаре мутааллиқ ба ҳамаи мусулмонҳо» орзуест, ки ҳаргиз ҷомаи амал ба бар нахоҳад кард. Бори дигар ва такроран гуфтаниам, ки вақте дар асри 21 моро бо ғояҳои давраи тавлиди Ислом пеш бурданӣ мешаванд, дигар чӣ метавон гуфт? Ин роҳ танҳо сӯйи ҷаҳолат асту торикӣ. Тамом, вассалом. Исломро мо на бо ташвиқи наҳзатиҳо балки дар он пос медорем, ки имони комил ҳастем ва мусалмонем, дар виҷдону дар имону инсоният.

Дар ҳоли ҳозир бошад, дар даврае, ки ҷаҳон торафт дар торҳои партофтаи нақшаҳои глобалии абарқудратҳо печидан дорад, қарзи ҳар як фарди миллатпарасту ватандӯст яктост: роҳ надодани ғояҳо ва андешаҳои бегона ба ҳаёти сиёсӣ, иқтисодӣ ва иҷтимоии мо ва махкум намудани терроризму экстремизм. Пойдор намудани сулҳу ваҳдат ва ягонии кишвар, устувор намудани пояҳои Истиқлолияти давлатии Тоҷикистон, шикаст додани қувваи душманоне, ки ҳар лаҳза мақсади аз байн бурдани пешравию тараққиёти миллати моро доранд. Дуруст ба мисоли исёне, ки дар зиндони шаҳри Хуҷанд ба вуқӯъ пайваст. Ин ягон ҳодисаи тасодуфи нест. Балки барномаи тарҳрезишудаи наҳзатиҳое, ки имрӯз ба унвони «Давлати исломӣ» фаъолият оғоз кардаанд, вагар чаро дар ҳар фалокате, кис ар мезанад, таҳқиқ накарда аз ҷониби наҳзатиҳо паём меояд, ки гӯиё онҳо аз амалҳои «Давлати исломӣ» мебошад. Ин дар ҳоле, кик асе аз онҳо талаби онро нокардааст, ки гунаҳкоронро дарёфт намоянд.

Дар ҳар масъалае, ки дар миллати мо бо ҳодисаи зишт сар мезанад, албатта дар он дасти ин наҳзатиҳо вуҷуд дорад. Зеро ин нобакорон намехоҳанд, ки Тоҷикистон пеш равад ва ҳадафҳои олии худро амалӣ созад. Ин исёне, ки дар зиндон ба амал омад, нақшаи худи роҳбарияти наҳзатиҳо буд. Вақти сар задани ин ошӯб айнан дар он вақт буд, ки мардуми шарафманди диёр бо сарфарози ба истиқболи кушодашавии аввалин чархаи НОБ – и Роғун ҳиммат баста буданд. Ҳадафи онҳо ин буд, ки ҳама паи ин паёмади номатлуб машкук гардида, кори нерӯгоҳ ба таъхир гузошта шавад. Хушбахтона, ки маҳорати баланди кордониву ҳукми қонунияти кишвар бар ин ҳадафи онҳо зарбаи сахт зада, нагузошт, ки он амалӣ гардад.

Мо хуб медонем, ки дар шароити имрӯза дар Ватани азизи мо- Точикистони ғайр аз ҳизбҳои сиёсӣ, инчунин гурӯҳу ҳаракатҳои ифротгарое низ ҳастанд, ки фаъолияташон тавассути баъзе аз ин ҳизбҳо ба рох монда шуда, худ паси парда назорат мекунанд. Баъзе ҳизбҳои сиёсӣ бошанд, дар навбати худ фирефтаи ваъдаҳои пучу бемаънӣ ва маблағи муфти ин гуна ташкилоту ҳаракатҳои террористӣ гардида, дар бораи мақсаду мароми ҳизбиашон, манфиатҳои миллӣ, арзишҳои халк, аз ҳама муҳимаш тинҷчу амонӣ ва ҳаёти ширини мардуми азияткашидаи диёрро фаромӯш месозанд. ҲНИ ҳамчун ТЭТ эътироф гардида, фаъолияташ мисоли гуфтаҳои болост. Агар дар аввали фаъолияташ ин ҳизб диққати мардумро бо рафтору кирдорҳои номатлубаш наонқадар ҷалб карда бошад, алҳол роҳбарият ва тамоми намояндагоне, ки аъзои ин азҳоб буданд, бо максади амали намудани максадҳои нопокашон, аллакай ба таври ошкоро фаъолияти зиддидавлатӣ бурда истодааст. Ва бо «ғамхории зиёд» нисбати давлату мардуми тоҷик а бо нияти «паймони ногусастанӣ» пайдо намудан, ихтиёрона миёни худ «Паймони милли Тоҷикистон»- ро созмон додаанд. Натиҷа боз ҳамон беҳудагиву мардумфиребӣ ва амалҳои зиддидавлатӣ, халалдор намудани оромии ҷомеа ва тарғибу таҳрик ба гурӯҳҳои иртиҷоӣ. Нест бод, тероризму экстремизми динии наҳзатиҳо.

Мирхолиқовa Дилaфрӯз, устоди ДПДТТ

Нашр шуд: 05 декабри 2018

Дида шуд: 1110 маротиба

Бо ташаббуси Кумитаи кор бо ҷавонон ва варзиши назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон санаҳои 1-2 декабри соли ҷорӣ мусобиқаи варзишии ҷумҳуриявӣ доир гардид. Мусобиқа дар намуди варзиши “гӯштини камарбандӣ, тарзи классикӣ ва озод” сурат гирифт, ки дар он наврасони соли таваллудашон 1998-2001 байни ҳам қувваозмоӣ намуданд.

Донишҷӯёни ДПДТТ ба номи академик М.Осимӣ низ дар мусобиқаи мазкур ширкат варзида, соҳиби ҷойҳои ифтихорӣ гардиданд. Бобоев Хуррамшо бо вазни 75кг ҳарифи худро мағлуб намуда, соҳиби ҷойи аввал гардид.

Донишҷӯи дигар Саидов Ёрмаҳмад дар вазни 62кг сазовори ҷойи сеюм гардид.

 Ғолибони озмун аз ҷониби раиси Кумитаи кор бо ҷавонон ва варзиши назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон бо диплом қадрдонӣ карда шуда, ба онҳо дар вазъияти тантанавӣ туҳфаҳои хотиравӣ супорида шуд.

Қайд кардан  бамаврид аст, ки дар донишкада ба соҳаи варзиш таваҷҷуҳи хоса зоҳир намуда, варзишгарони донишкада дар мусобиқаҳои гуногуни сатҳи шаҳрию вилоятӣ ва ҷумҳуриявӣ доимо ғолибият ба даст меоранд.

Хуррамшо ва Ёрмаҳмадро бо ғолибияташон сидқан табрик намуда, барори хониш ва муваффақиятҳо дар соҳаи варзиш орзумандем.

Ёдовар бояд шуд, ки мусобиқаи ҷумҳуриявии варзишӣ бахшида ба Соли 2018-Соли рушди сайёҳӣ ва ҳунарҳои миллӣ барпо гардид.

Нашр шуд: 03 декабри 2018

Дида шуд: 1137 маротиба

Ҳукумати Ҷумҳурӣ ба сулҳу субот, ваҳдати миллӣ арҷгузорӣ ба арзишҳои миллӣ ва муносибати давлат ба дин аҳамияти ҳамаҷониба зоҳир карда, ҷиҳати дуруст дарк кардани моҳияти онҳо тадбирҳои зиёдеро роҳандозӣ намуда истодааст.

Ниҳодҳои давлатӣ ва дигар муассисаҳои илмиву пажӯҳишӣ кӯшиш доранд, ки дар атрофи ҳамин масъалаҳои актуалӣ назару андешаҳои мутахассисонро инъикос намоянд ва ба мардум моҳият ва асолати дин, робитаи он бо давлат ва таъсири диниро ба ҷомеа, инчунин, ҳифзи дину мазҳабро аз таъсирҳои манфӣ дар шароити муосир тавассути баргузор намудани конфронсҳо, мизҳои мудаввар ва таҳияи мақолаҳои илмӣ-оммавӣ шарҳ диҳанду воқеиятро ошкор намоянд.

Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон низ ба ин масъалаҳо диққати махсус дода, гаштаву баргашта таъкид менамоянд, ки ба масъалаи низоъҳои идеологӣ ва сиёсӣ дар шароити муосир баҳо дода, ба заминаҳои шиддат гирифтани, ҷангҳои динӣ-мазҳабӣ мардумро хушдор месозанд, ки фирефтаи ҳар гуна таблиғоти бардуруғ нашуда, дину мазҳаби худро бо ҳама арзишҳо нигоҳ доранд ва дар доираи санадҳои ба расмият шинохтаи кишвар эътиқоди динии худро воло дониста, ваҳдати миллӣ ва сулҳу суботро дар мамлакат ҳифз намоянд.

Мураккаб будани вазъият дар он аст, кигурӯҳҳо тундрави гуногун арзишҳо ва муқаддасоти диниро барои барангехтани оташи кинаву адоват ва хушунату хунрезӣ истифода мебаранд.

Имрӯз тамоми мардуми сайёра шоҳиди шаклу намудҳои нангини куштору даҳшатафканиҳои гурӯҳҳои террористӣ дар қаламравӣ кишварҳои мусулмонӣ ва дигар минтақаҳои ҷаҳон шуда истодаанд.

Бадхоҳони миллати тоҷик мардумро мехоҳанд бовар кунонанд, ки суханонашон ҳама аз рӯи адлу адолат аст, аммо дар аслбо роҳи фиреб ҳар гуна камбудиҳои ночизи ҷамъиятро чанд баробар зиёд карда, мехоҳанд, ки ҳукумати ҳозираро, ки поягузори сулҳу ваҳдат аст ва оромии мардумро таъмин мекунанд, ба чашми мардум гунаҳкор нишон диҳанд.

Чунончи, аъзоёни ҲНИ бо ҳар роҳ мехоҳанд, ки ҳаёти орому осоиштаи мардумро халалдор намуда, вазъиятро ба монанди ба ном “Давлати исломӣ” ба хуну халаф кашанд.

Лекин ба ин бозиҳои авомфиребонаи худ халқи ваҳдатофаронаи тоҷикро дигар фиреб дода наметавонанд, зеро халқи мо заҳри ин амалҳои онҳоро дар солҳои навадуми асри гузашта чашида буданд.

Дар ҳар давру замон шахсиятҳое пайдо мешаванд, ки ба тақдиру ояндаи миллат саҳмгузор мешаванд. Бо бахти баланди халқи тоҷик шахсияте бо номи Эмомалӣ Раҳмон ба майдони сиёсат ворид гардида, ин миллати парокандаро сарҷамъ намудааст.

Фаъолияти густурдаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон дар ҷодаи иттиҳоди тоҷикон, ки яке аз аслҳои умдаи ҳадафҳои олӣ буд, шахсияти ӯро аз маснади пешвои ормонии халқ то ба ҳадди Пешвои миллат оварда расонид, ки воқеан арзанда аст.

Дилрaбо Комиловa,

номзaди илмҳои химия,

мудири кaфедрaи мaҳсулоти хӯрокa вa aгротехнология

Нашр шуд: 05 декабри 2018

Дида шуд: 1132 маротиба

 Президенти мамлакат дар ҳамаи мулоқоту паём ва баромадҳояшон иброз менамоянд, ки бояд ҷавонон зиракии сиёсиро аз даст надиҳанд ва кӯшиш намоянд, ки ин ватанро аз ҳамаи оризиҳо пок нигоҳ дошта баҳри вусъат бахшидан дар самти тараққиёти он саҳмгузор бошанд. Бадахшон як пораи хоки муқадасси кишвар аст .Ва мо сокинони кишвар ба рушди ин минтақаи кишвар масъулем.  Воқеан ҳам   агар мо имрӯз сиёсати кунунии давлатро ҳимоя кунем, ҳеҷ гоҳ гирифтори ҳолате намегардем, ки моро табоҳ созад. Тавре ба ҳамаи мо маълум аст, ҷаҳони имрӯза паи ҳар гуна сиёсатбозиҳо мегардаду бо баҳонае давлати орому ободро ба харобазор мубаддал намуда, вазъиятро тангтар карда истодаанд. Мутаассифона, вазъияти он нафароне, ки худро имрӯз қурбони хоҷагони хориҷӣ намудааст, дуруст ба мисоли роҳбарият ва намояндагони ТТЭ ҲНИ Кабирӣ ва шогирдони бесаводаш, ки бо ном “Паймони миллӣ ” ба ҳолашон раҳми кас меояд, зеро имрўз онҳо ба он ҳоле гирифтор гардидаан, ки ҳатто аз ин сарзамин аз зодгоҳи худ дидан наметавонанд, чун баъди ин ҳама хиёнаткори ҷасорати ба ин ҷо омаданро надоранд. Имрўз танҳо зўрашон ба он расида истодааст, ки бо ҳар роҳ аз ин амалкарди худ бо роҳи тўҳмат ба ин миллат дифоъ намоянд. Ба ҳамин нафрони хиёнаткор гуфтанием, ки чунин беҳудагуиро бас кунед, домани мавзўеро пайгирӣ намоед, ки заррае ҳақиқат дошта бошад. Агар натавонистед, хомўширо пеша кунед ва ба осудагии дигарон халал низ ворид насозед, дигаронро низ ба мисли худ хиёнаткор накунед. Агар сокинони кишвар дастҷамъона ин корро пеш баранд, мо пируз хохем шуд

 a

Нашр шуд: 30 ноябри 2018

Дида шуд: 1071 маротиба

Таъмини амният ва оромиву осудаги миёни мардумони кишвар дар мадди аввали таваҷҷӯҳи Пешвои миллат қарор дорад. Ин аст, ки дар баробари дигар масоили ба ин муаммо вобаста аз рафти фаъолияти кормандони мақомтҳои дахлдор натиҷгирӣ карда шуд, ки имрӯз сифати кор ва натиҷаи ба даст омада, ҳукумати кишварро маҷбур сохтааст, то ба хотири рафъ намудани камбудиҳои ҷойдошта чораҳои пешгирикунандаро биандешад.

Чорабинии тарҳрезикадаи наҳзатиҳо, яъне гирдиҳамоии онҳо ва пайравони онҳо, ки Кумитаи шаҳрвандии наҷоти гаравгонҳо ва зиндониёни сиёсии Тоҷикистон (КШНГЗТ) бо дархости ин гирдиҳамоӣ аз мақомоти Тоҷикистон, ки ҳукумати Тоҷикистон бояд фавран дархости Кумитаи ҳуқуқи башари Созмони Милали Муттаҳид дар хусуси озодии зиндониёни сиёсӣ: асосгузори гурӯҳи “Тоҷикистони нав” ва вафири собиқи саноат Зайд Саидов, муовини раҳбари ҲНИТ Муҳаммадалӣ Ҳаит ва вакили дифоъ Бузургмеҳр Ёров, ки аз 28 сол то ҳабси абад ба зиндон маҳкум шудаанд, амалӣ созад, яъне озод намояд. Ин таҳдиди рӯи рост ва зиддидавлатии наҳзатиҳост, ки агар фавран озод накунем, гирдиҳамои ташкил мекардаанд. Мо мардуми кӯчаку бесавод ва тарсончак ҳам нестем. Гирдиҳамоӣ мекунед, оташи ошӯб ё исёнро бармеангезед ин кори шумо наҳзатиҳост.

         Аммо инҳо на гирдиҳамоишгарон, балки саркардагони ошӯби зиндонанд. Ҳадафи ин исён, ки дар нимароҳ монд, ҳоло дар Берлин чунин як ошӯберо таъсис доданианд. Кабирӣ, наҳзатиҳо ва Кумитаи шаҳрвандии наҷоти гаравгонҳо ва зиндониёни сиёсии Тоҷикистон (КШНГЗТ) то ба дараҷае аҳдофатон нопоку пур аз ғараз аст, ки зӯру тавони хешро дар тӯда намудани мардум гузаронида, ба исёну ошӯб даст мезанед.

Муаммои табъу нашри кушташудагони зиндони 3/3 шаҳри Хуҷанд бе гуфтаи наҳзатиҳо низ шарҳ дода шуда истодааст. Аммо ин на ба хотире, ки шумо нохалафон мехоҳед, ин натиҷаи таҳқиқу тадқиқоти коммисия аст. Ва ҳоло боз равшантару возеҳар хоҳад шуд, ки дасти кадоме аз ин наҳзатиҳои беимон дар ин ошӯб ниҳон аст.

Зндониёни сиёсӣ гуфта, киро ба озодӣ баовардан мехоҳед. Онеро, ки ватандӯст нашуду маҳалдуст. Ё худ онеро, ки мардуфиребӣ карда, ҷавонони миллатро ба ташкилотҳои терористиву экстремистӣ тарғиб кард, дар дохили кишвар нақшҳои нопоки худро бар зидди давлату Ҳукумат нияти амали кардан дошт, то амнияти мардум аз байн равад. Ба фикрам асли ин матлаб дар он аст, ки дифоъгари онҳо боз ба хотири амали намудани кадом як нақшаи муғризонаи терористҳо лозим омадааст, ки ба хотир овардаанд. Ва аз «дилсӯзии беандоза», барои ин «сарсупурдаҳои кишвар» гирдиҳамоиро дар Олмон ташкил кардаанд. Ба Кумитаи шаҳрвандии наҷоти гаравгонҳо ва зиндониёни сиёсии Тоҷикистон (КШНГЗТ) гуфтаниам, ки магар Шумо аз ҳамин терористону манфиаҷӯён дифоъ мекунед. Куҷост рисолати шаҳрвандию ватандӯстии шумо, ки ҷонибдори ин ошӯби наҳзатиҳо гардидаед. Ё кумитаро низ наҳзатиҳо бо пули пучи хоҷагонаш харидааст. Вагарна амнияти миллат ва мардумони Тоҷикистон барои сарвари давлат ва Ҳукумат аз ҳама авлотар аст. Он зиндониёни сиёсие, ки аз онҳо ҳимоят мекунед, замоне кишвари моро ба миллати ҷангзада табдил додани буданд. Мардумро ба таҳлука оварда вазъи сулҳу ваҳдати миллиро муташанниҷ кардани шуданд. Пас дар зиндон будани онҳо кафолати амнияти миллии мардумони Тоҷикистон аст.

Раҳмонова Ҷамилахон Абдуҳамидовна, омӯзгори калони ДПДТТ

Нашр шуд: 04 декабри 2018

Дида шуд: 1158 маротиба

Имрӯз Ҷумҳурии Тоҷикистон маҳз ба хотири дубора ноором нагардидани ҳаёти шаҳрвандон дар сафи пеши мубориза бо терроризм ва экстремизм қарор дорад. Ҳамин аст, ки дар байни сарони кишварҳои узви Созмони Миллали Муттаҳид ҷиҳати муборизаи беамон бо ин вабои аср Пешвои миллати мо муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аввалин шуда садо баланд карданд ва аз ҷомеаи ҷаҳонӣ даъват ба амал оварданд, ки дар мубориза бо ин зуҳурот муттаҳид бошанд.

Таҳлилҳо нишон медиҳанд, ки ташкилоти террористии наҳзат бо терраризм ва ифротгароӣ решапайванди азалӣ дорад ва аз ин мақсади нопоки худ гаштанӣ нестанд. Роҳбарони фирории ҳизбӣ мамнуъгардидаи терористӣ дар ҳудуди кишварҳои аврупоӣ ҳамеша талош меварзанд, ки аз неруи бузурги ҷавонони тоҷик, чӣ дар ватан ва чӣ дар хориҷи он барои амалӣ намудани мақсадҳои нопоки худ истифода баранд.

Гурӯҳҳои ифротгаро талош доранд, ки ба ақидаҳои фанатикии худ занону духтарон ва ҷавононеро, ки имрӯзҳо аз фарҳанги миллӣ, ҳисси хештаншиносӣ ва афкори дурусти ислом пурра огоҳӣ надоранд, ба сӯи худ ҷалб намоянд. Бинобар ин дар рӯҳияи ватандӯстӣ, ифтихори миллӣ, худшиносию худогоҳӣ тарбия кардани насли ҷавон, яке аз вазифаҳои муҳими ҷомеаи мо дониста мешавад.

Тамоми шаҳрвандони ҷумҳуриро зарур аст, ки бар зидди нақшаҳои харобкоронаи террористон, хусусан аъзои ташкилоти террористии наҳзат дар ҳамбастагӣ мубориза бурда, иҷозат надиҳанд, ки ин душманони миллат дубора сабабгори ҷангу низоъ дар кишвари биҳиштосоямон гарданд.

Барои решакан кардани ин вабои аср – терраризм ва экстремизм, махсусан ҷавонон, ки неруи қавии ҷомеа мебошанд, бояд дар сафи пеши мубориза қарор дошта бошанд.

Нашр шуд: 30 ноябри 2018

Дида шуд: 1121 маротиба