Тоҷикистони соҳибистиқлол имрӯз дар ҷомеаи ҷаҳонӣ ҳамчун давлати ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва демократӣ шинохта шудааст ва ин амал аз ҳар як шаҳрванди соҳибҳуқуқи кишвар тақозо менамояд, ки сатҳи маърифат ва фарҳанги сиёсии худро афзун намоянд. Дар воқеъ, имрӯз маърифати сиёсии шаҳрвандон боло рафтааст, ки инро мо дар хаёти харруза аллакай мушоҳида карда истодаем.

Мардуми шарифи Тоҷикистонро лозим аст, ки ҷонибдории давлатдории демократӣ, дунявӣ, ҳуқуқбунёд ва ягонаи худ бошанд, барои ҷомаи амал пӯшидаи орзуҳои ҳазорсолаи миллат ва рӯй ба инкишофу пешравӣ овардани Ватани азизамон, ки хонаи умеди тамоми тоҷикони ҷаҳон аст, бо ҳар гуна гурӯҳҳои ифротгарон ва радикалии динӣ муборизаи беамони худро эълон доранд.

Намояндагони наҳзатӣ бо ҳар роҳу усуле, то тавониста истодаанд, миллати моро танқиду тақлиди бардурӯғ намуда, дар расонаҳои ахборотӣ шабакаҳои иҷтимоӣ, ҳар тариқа хабарҳои бемаъниву бемӯҳтаворо паҳн карда истодаанд. Мусаллам аст, ки пас аз мамнӯъ гаштани фаъолияти ТЭТ ҲНИ дар кишвари мо аъзоён ва тарафдорони он, аксар чун қавми тӯдагурези босмачӣ аз Кабирӣ оғоз то дигар шогирдони «сухандону сиёсатшиносу кордонаш» дар кадом мамлакатҳои ғарб парешону бесарпаноҳ гаштаанд. Имрӯз онҳо дарбадару худ гумроҳанд, ин танқиду тақлиди беасоси мухолифон аз ночориву ноилоҷист. Аз ин пас муқтазои ин беимонон ҳамин аст, лагандбардору фармонбардорӣ беимонон гардидаанд.

Кабирӣ имрӯз як – як шогирдонашро сӯи минбари худсохташон фурӯ андохта ба онҳо сухан ёд дода истодааст. Кӣ медонад, ки пас аз ба анҷом расидани ҳадафаш ҳоли ун нафарон чӣ хоҳад шуд? Ё аз ҷаҳолати номардии наҳзатиҳо ба қатл мерасад, ё зиндагии он фиребхӯрадагони бечора ҳайвонвор мегузарад. Кабирӣ ба ин дурӯғу васвасаҳои бемаънои худ ва ҳамқадаҳонат хотима деҳ, то чакрае аз дараҷаи инсониятат осор монад ва агар ин корро карда натавонистӣ, пас бидон, ки ин ҳаёту зиндагӣ аз они ту нест, зеро хиёнати ватан худ туро беватан кардааст. Агар нону намаки Ватан мехостӣ, онро пос медоштӣ, арзишҳои он ва ахлоқатро гироми медоштӣ.

Замоне, ҳатто то кунун нияти нопоки худро бо мардуми худ бо миллати худ амали карданӣ ҳастӣ. Пас масъалаи роғунсозии ту аз куҷо буромад? Бовар кунед, вақтҳои охир дурӯғу муболиғоти ин наҳзатиҳо касро дилбазан кардааст. Ба фикратон агар шумо ҳар чи хоҳед амалӣ мешавад? Вале донед, ки ин танҳо хаёлпарастист. Хаёлпарастии наҳзатиҳо асту бас. Зеро то кай худхоҳиву худписандӣ, то кай гапи ин наҳзатиҳо гапу гуфтаҳояшон амалишаванда. Он рӯзҳо гузашту рафт, нияти фаъолият медоштед, инсонвор бояд кор мекардед, на ин ки мардумонро илми ҷангу ҷидол ва силоҳбадастиро медодед.

Мо бояд Тоҷикистонро озод аз ҳама гуна равияҳои тундгароии динӣ эълон дошта, дар паноҳи рӯҳи бузурги гузаштагони миллат ва арзишҳои таҳаммулгарое, ки аз онҳо боқӣ мондаанд, барои ободию шукуфоии ин сарзамин кору пайкор намоем.

Раҳмонова Ҷамилахон Абдуҳамидовна,

омӯзгори калони кафедраи Кафедраи маҳсулоти хӯрока ва агротехнология

 

   Дар ҷаҳони муосир терроризм ва экстремизм аз хатарҳои асосӣ барои инсоният маҳсуб меёбанд. Тоҷикистони азизи мо низ ҳамчун ҷузъи ҷудонашавандаи ҷомеаи ҷаҳонӣ ба ин вабои аср рӯ ба рӯ аст. Пешвои миллат - Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон беҳтар аз ҳама тағйирёбии вазъи сиёсӣ, иқтисодию амниятии ҷаҳон ва дар гӯшаҳои гуногуни фаоли идома ёфтани нооромию низоъро дарк карда, дар Паёми хеш ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 26 декабри соли 2017 қайд намуданд:»Дар ин давра зиёда аз 100 давлати  дунё мавриди ҳамлаҳои ғайрииисонии террористон ва ифротгароён қарор гирифт »  Пешвои миллат дар таъмини амнияти ҷаҳониву минтақавӣ манфиатдор ва ҷонибдор будани давлати Тоҷикистонро иброз доштанд.

   Ҳадафи  қувваҳои пешбар, хатарзо ва таҳдидовари терроризм, намояндагони зархариди ҳизбу ҳаракатҳои ҷудоиандоз ва аз тарафи ҷомеаи ҷаҳонӣ маҳкумшудаю эътирофнашуда,  даҳшатафканию куштор, ифротгарию тундгароӣ, зӯрию тахрибкорӣ аст. Аз садою симо, воситаҳои ахбори омма мо ҳар рӯз шоҳиди манзараҳои қатлу ғорати бачагон, занону духтарон, аҳолии осоишта, ваҳшонияту кирдорҳои бешарафонаи ин гӯрӯҳҳо мегардем. Новобаста аз он ки ин доираҳои экстремистӣ ба тамоми инсоният хатарҳо эзод кардаанд, иддае аз ҷавонони ноогоҳу гумроҳ ба сафи онҳо мепайванданд. Аламовар он аст, ки чунин ашхос дидаву дониста фирефтаи шиору мақсадҳои нопоки гӯрӯҳҳои даҳшатафкан гаштаанд. Ба назари мо камсаводию нодонӣ, роҳи дурусти зиндагиро надонистану наёфтан, ба душвориҳои муваққатию муқаррарии ҳаёт тоб оварда натавонистан, нокомиҳои зиндагӣ, набудани ҷойи кору ихтисоси ҷавобгӯ ба бозори меҳнат, роҳи осони кор кардани маблағ, яккаву танҳо мондан рӯ ба рӯйи мушкилот, рафтан  ба муҳоҷирати меҳнатӣ омилҳои асосии пайвастани ҷавонон ба гӯрӯҳҳои моҷароҷӯю ифротианд. Давлату ҳукумати Тоҷикистон таҳти роҳбарии хирадмандонаи  Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ  -Пешвои Миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо дарки амиқи хатари ин вабои аср барои пеши роҳи онро гирифтан чораҳои қонунӣ меандешад. Дар Тоҷикистон фаъолияти ҳизбу ҳаракатҳои иртиҷоӣ, ки бо нишондоду маблағгузории хоҷагони берунии хеш амал мекунанд, амнияти мардуму давлатро халалдор менамоянд, мамнӯъ эълон шудаанд. Ҳалқи шарифи Тоҷикистон сиёсати дурандешонаи роҳбарияти олии мамлакатро пурра дастгирӣ ва тарафдорӣ мекунад. Ба қувваҳои ифротӣ дар миёни мо ҷой нест! Оилае дар маҳаллаи мо зиндагии осуда,тинҷу ором  доштанд. Ҳама бо меҳнати ҳалол мезистанд. Ба ягон ҳизбу ҳаракате майл надоштанд.Мушкилӣ ҳамон вақт пеш омад, ки фарзанди хурдиашон ба муҳоҷирати меҳнатӣ ба Россия сафар кард, то ки барои пешбурди рӯзгори хоксоронаи аҳли оила ҳиссагузор шавад. Бо дарёфти маблағи муайяне соҳиби манзили алоҳида ва шавад  оила барпо намояд. Вале ҳайҳот....

   Аз ноогоҳӣ, ноустуворӣ ва зудбоварӣ, бехабар аз нияти нопоку ҳиллаю найрангҳои зархаридони гурӯҳҳои ифротӣ ба доми онҳо, ки чун лошахӯрони  макони ифлоси вайрона интизори тӯъма буданд, гирифтор шуд. Гумоштагони  ин ташкилотҳои  мамнӯъ, ки баъдтар маълум шуд, ки мубаллиғони ҲНИ одамонро бештар ба сафи онҳо ҷалб намоянд, аз хоҷагони хеш бисёртар маблағ мегирифтанд. Бо фиреб, зӯру тааддӣ, афсонаҳои  озодию демократия, муҳайё будани  шароити хубу ҷоӣи кор  ҷавононро фирефтаи ниятҳои нопокашон мекарданд. Гумроҳӣ ба фалокат мебарад, қисмати шахсро ба фоҷиа наздиктар мегардонад.Ҷойи бегона ҳеҷ вақт ба касе хушбахтӣ намеорад.

   Терроризм, ки мувофиқи фармудаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Ватан, миллат, дину оин надорад, мақсади ниҳоии он ба ҳаросу таҳлука андохтани мардум,  зӯрию хушунат, хонавайронӣ ва харобкорӣ мебошад.Ҷавонон набояд ба роҳи хато раванд, чаро ки роҳи нодуруст ба хорию зорӣ, мутеъгӣ, коҳиши ёфтани шаъну шараф, аз даст рафтани обрӯю эътибори худи шахс, оилаю хешу ақрабо, парешонию нотинҷии оилаҳои хушбахт, боиси тарки Ватан, ҷудоию бадбахтии фарзандон, гирифтори ғарибӣ, ихтиёран хешро ба коми оташ партофтан, ниҳоят ба марги ногузиру маҷбурӣ мебарад.

  Дар пешгирии шомилшавии ҷавонон ба ҳизбу ҳаракатҳои хавфноку ҷиноятпеша дар қатори ниҳодҳои давлатию ҷамъиятӣ мактаб низ муаззаф аст. Касе ҷинояткор таваллуд намешавад.Ҳамаи фирефташудагон дар оилае, мактабе таълиму тарбия гирифтаанд. Аз ҷамъият низ дур набуданд. Шояд ягон ҷиҳати тарбияи фиребхӯрдагон аз доираи назари мо берун мондааст, дар ҳалли дурусти масъалае дар ғафлат мондаем ё ба иштибоҳе роҳ дода бошем. Талаба аз рӯзи қадамҳои аввалинро ба остонаи мактаб гузоштан бояд аз ҷиҳати маънавӣ сиёсӣ, ҷисмонӣ, илмӣ ва иттилоотӣ ба таълиму тадрис фаро гирифта шуда бошад. Мактаб  бояд дар ҳамкорию ҳамбастагӣ бо оила дар тарбияи зеҳнӣ ва ахлоқии бачагон мавқеъ ва мақоми созгор дошта бошад. Ҳар соату дақиқа дар ҷамъомадҳои пагоҳирӯзию нисфирӯзӣ, дар дарсҳо, соатҳои тарбиявӣ ва корҳои тарбиявӣ, дар ҷамъомаду маҳфилҳо, вохӯриҳо  бо падару модарон бо иштироки намояндагони  сохторҳои қудратӣ, баромадҳои омӯзгорони собиқадору пуртаҷриба назди талабагону волидайн, ҳангоми сӯҳбатҳои инфиродӣ бо хонандагони душвортарбия ва  беҳудагард  доштани алоқаи зич ва ҳамкорӣ бо кумитаи падару модарон ва хонаводаҳои осебпазир бояд  пешорӯи фаъолияти ҳаррӯзаи омӯзгорону мактаб қарор гиранд. Бачагон ҳангоми мактабхонӣ ба касбу   ҳунаромӯзӣ, интихоб ва аз худ кардани ихтисосҳои гуногун ҳангоми мактабхонӣ имкон доранд. Агар хонанда аз ҷиҳати  сиёсию ахлоқӣ обутоб ёфта бошад, ҳеҷ вақт  ба равия  ва ташкилотҳои  хатарнок  майл намекунад.Зеро медонад, ки оқибати амали  нодурусташ   ба костагии  ахлоқ, хиёнат ба Ватан, маҳрумӣ аз озодӣ ва маҳрумиятҳои дигари маънвавию иқтисодӣ оварда мерасонад.

   Фаъолияти мактаб бояд, ба он равона карда шавад, ки дар ҳастии талабагон, ҳаёту зиндагии онон фазои холӣ намонад. Хонандагон  бояд некро аз бад, сулҳу суботро  аз ҷангу низоъ ва нооромию ноамнӣ, ватанхоҳию ватандӯстӣ, муҳаббату садоқат ба халқу  миллатро аз носипосӣ, обрӯю эътибори  некро  аз лаънату нафрати халқ, муҳаббатро  аз хиёнат, ободию ободкориро аз харобкорию вайронӣ, покиро аз бадниятию бадахлоқӣ, дӯстиро аз бухлу кина, бедории фикриро  аз тирагии ақлу шуур фарқ карда тавонад. Боварӣ ба ояндаи неку  дурахшонро нисбати яъсу навмедӣ, риояи қонун ва волоияти онро аз ҷинояту ҷинояткорӣ, инсондӯстию халқпарвариро аз одамбадбинию одамфиребӣ, бартарии ахлоқи арзишманди гузаштагону имрӯзиёни халқи тоҷикро нисбати пайравию парастиши  ахлоқи бегонагон, волоияти арзишҳо ва  манфиатҳои ғоявии  давлатию миллиро  нисбат ба арзишҳои мазҳабию динӣ,эътиқодро аз нобоварию шубҳа, далерию шуҷоатро аз нотавониву тарсуи, ҳаёти орому осоишта дар кишвари  азизу баробар ба  ҷон Тоҷикистонро беҳтар доштани хонандагон шарти зарурист. Инчунин онҳо бояд   ақидаҳои авомфиребонаю каромотҳои бебунёду сохтаю бофтаи намояндагони неруҳои манфиат хоҳи  ташкилотҳои давлатҳои Шарқу Ғарбро аз ҳақиқати растин  фарқ карда тавонанд. Бехабарӣ аз гуфтаҳои боло бачагонро  ба сӯӣи ҷиноят, фалокат, хушунат, маҳрумиятҳо  мебарад.Хуб мебуд агар  наврасон  дар  симои мактаб, оила, ҷамъият маслиҳатгар, мададгор, раҳнамо ва такягоҳи хешро  ёфта  ва дида тавонанд. Дар  ҳолати  таъсиррасонӣ бо роҳу воситаҳои  гуногун аз тарафи  мактабу оила, ҷомеаи шаҳрвандӣ, сохторҳои дигари  давлатӣ ҷинояту  ҷинояткорӣ кам гашта, ба  пешгирӣ кардани  майли ҷавонон ва  дохилшавии  онҳо  ба ҳизбу ҳаракатҳо, равияҳои динию ифротии номатлуб муваффақ шуда метавонем.

Бойматов Тоҷибой Эргашевич,

номзади илмҳои техникӣ, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

                  

 

Иззат Аммон, фориғутаҳсили Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон ва Академияи дипломатии Вазорати умури хориҷаи Русия, номзади улуми сиёсӣ. Ӯ паёмномаи худро таҳти унвони “Ташкилоти Уруосиё; равандҳо ва ҳалли мушкилот” дар Академияи дастгоҳи Риёсати Ҷумҳурии Русия дифоъ кардааст. Дар айни замон, дар ҳамин Академия дар мақтаъи докторантӣ машғули таҳсил аст ва ҳамзамон раҳбарии ташкилоти ғайридавлатии “Маркази ҳимоя аз ҳуқуқи инсон”-ро бар ӯҳда дорад.

Иззат Амон тасмиме гирифтааст, ки ба хотири «беҳбудӣ» - и муҳоҷирони тоҷик дар шаҳри Русия шабакаи телевизиониеро боз кушояд, бо номи МИГРАНТ – ТВ. Иззат қайд кардааст, ки дар он давоми 24 соат аз шароити муҳоҷирони тоҷик дар Русия барнома пахш мешавад. Дар ҳамин асно дар шабакаи иҷтимоӣ хабар паҳн намудааст, ки мардуми тоҷик барояш дасти дуо бардоранд. Ин дар ҳолест, ки бо ин иқдоми хеш барои амали гаштани ҳадафҳои мухолифон саъй кардааст. Дар ҷавоби ин изҳороти Иззат Амон, Сайфулло Сафаров, муовини аввали раиси Маркази таҳқиқоти стротегии Раёсати Ҷумҳурии Тоҷикистон, дар вокуниш ба тарҳи роҳандозии шабакаи телевизионии интернетӣ аз сӯи фаъоли иҷтимоӣ, Иззат Амон дар Русия, бо лаҳне ҳушдоркунанда хитоб ба ӯ гуфтааст: “Иззат! Изатти худ нигоҳ дор, то дар Амон бошӣ!” Боз дар идомаи сухани худ Сайфулло Сафаров, муовини аввали раиси Маркази таҳқиқоти стротегии Раёсати Ҷумҳурии Тоҷикистон, иброз доштааст, ки «Агар аз муҳоҷирон ба манфиати террористон истифода барӣ, медонӣ, ки оқибат чист!”. Пас аз шунидани ин ҷавоб шояд Иззат девона гаштааст, ки даъво намуда гуфтааст: «“Террорист гуфта киро дар назар доред? Наход 2 миллион муҳоҷири бечораю бекасу бесоҳиб, барои шумо террорист бошанд?

Иззат Амон аввал ту бояд мақсадро хуб дарк намоӣ. Сайфулло Сафаров муболиғаи муҳоҷирони 2 миллион нафараро терорист наномидааст. Танҳо қайд кардааст, ки ба нақшагирии чунин  иқдом ва амали созии ҳадафҳои нопоки терористон бо воситаи муҳоҷирони тоҷик ба роҳ монда шавад, оқибати ин амалро ба ту нишон доданист.

Сарфи назар аз ин иқдоми пешгирифтаи ту, ки тарҳи роҳандозии шабакаи телевизиониро мақсад гузошт. Муболиғаро бинед, ки гӯиё ҳукумати кишварро иқдоми Иззат барошуфтааст ва Сафаровро беш аз он. Дар мавриде дигар, гуфтаниам, кимасъалаи ман ҷузъи мухолифин нестам гуфтани «ҷаноб»-и Иззат Амонро кӣ бовар мекунад. Чун дар боло зикр доштаст, ки дар Конфронси байналмиллалии САҲА, дар нишасти Варшава тавре худи Иззат қайд кардааст: «Аммо барои чӣ ин тасмим ҷаноби Сафаровро барошуфтааст, имкон дорад далелаш ширкати банда дар нишасти ОБСЕ дар Варшава бошад, он ҷо, ки мо бо мухолифин сӯҳбату саломалейкҳо доштем.»

Иззат худро фарзанди азизи ватанаш шуморидааст. То имрӯз тамоми кӯшишу тало шва хидматҳояшро ба ватан бахшидааст. Пас чаро имрӯз бо мухолифон ҳамрозу ҳамнишин аст. Ин сӯҳбату саломалейкҳоро метавон «махсус» қайд кард, зеро натиҷаи ин гуна сӯҳбату саломалейкҳо бо мухолифон, замоне миллати моро ба ҷанги хонумонсӯз оварда расонд.

Иззат ту фикр накун, ки тасмимоти ту ҳукумати кишварро барошуфтааст. Ин барошуфтаги ва нотавонии туст, ки даъворо алайҳи ҳукумат баракси ҳол карда истодаӣ. «Просто так» намондани ту таҳдид аст ё «хизмат ба ватан». Охир ту тамоми ҳаёт ба халқу ватан «хизмат» кардаӣ – ку!

То метавонӣ ва аз кадом минбар, ки нахоҳӣ сухан рон. Мардумони рӯи олам медонанд, ки Тоҷикистон дар қатори кишварҳои озоду ободи ҷаҳон то кунун муаррифӣ гардидааст. Ин сарзаминро хурду бузург медонанд ҳатто эътироф менамоянд, ки ин хок, хоки муқаддас аст ва мардумони муқаддас он ин арзишҳоро бод илу бо ҷон ҳмиоя мекунанд.

Абдуллоев Б.Б. – асситенти кафедраи А ва ИН

 

Бо мақсади баландбардории сатҳи дониш ва пешрафти раванди таълим дар доираи ҳамкорӣ бо лоиҳаи GIZ санаҳои 20 - 21 ноябри соли равон дар ДПДТТ ба номи академик М.Осимӣ семинар оид ба масъалаҳои  "Истифодаи барномаҳои таълимӣ"   баргузор гардид.

Рӯзи аввал  муовини директор оид ба таълим, номзади илмҳои физика ва математика, дотсент Мақсудов Х.Т. иштирокчиёни семинарро ба ҳамагон шинос гардонида, ба донишкада хайрамақдам намуданд. Баъдан маърӯзаи сардори шуъбаи идораи сифат ва банақшагирии стратегӣ Тошхӯҷаев  Н. оид ба натиҷаи компоненти "Маълумоти олӣ дар соҳаи технологияи маҳсулоти хӯрока ва маълумоти касбӣ" шунида шуд.  Бояд қайд намуд, ки дар доираи ҳамкории донишкада бо  барномаи GIZ  лоиҳаи"Таҳсилоти касбӣ дар Осиёи Марказӣ" аз моҳҳои  феврал то ноябри соли 2018 амал намуда истодааст. Омодакунии кадрҳо аз рӯи барномаи технологияи маҳсулоти хӯрока дар ДПДТТ барои моҳи ноябри соли равон ба Раҳмонова Ҷ. вогузошта шудааст.

Аз ҷониби Мақсудов Х.Т. нақшаи корӣ ва марҳилаҳои асосии кори семинар баён карда шуд. Баъдан иштирокдорони семинар масъалаҳои вуҷуддоштаро дақиқ муайян намуда, шарҳу эзоҳот ва фикру ақидаи хешро манзури ҳамагон намуданд. Аз ҷониби устодони ДПДТТ Комилова Д. ва Раҳмонова Ҷ. нақшаи таълимӣ пешниҳод карда шуд. 

Натиҷаҳо хулосабарорӣ карда шуда, бо ҳамин рӯзи аввали семинар хотима ёфт.

Санаи 21 ноябр рӯзи дуввуми семинар баргузор гардид, ки ба кори худ шуруъ кард. Кор бо нақшаҳои таълимӣ идомаи фаъолияти  семинар гардид. Иштирокчиёни семинар - намояндагони ширкату ташкилотҳо  назари худро оид ба мавзуъ ифшо намуданд. Аз ҷониби Мақсудов Х.Т. натиҷаи таҳлили нақшаи таълимӣ баррасӣ карда шуд.  Мақсадҳо, вазифаҳо ва муҳлати банақшагирифташуда барои иштироки тарафҳои ҳавасманд аниқ карда шуд. Инчунин, нақши стейк-холдерҳо дар коркарди барномаҳои таълимӣ, таҷрибаи донишгоҳҳои Олмон ва Осиёи Марказӣ мавриди барассӣ ва таҳлили семинар гардид. 

Бо ҳамин кори семинар анҷом ёфт. Дар семинар масъалаҳои таълим ва нақшаву барномаҳои он, муаммо ва ҳалли онҳо таҳлил карда шуд, ки барои баландбардории сатҳи таълим дар ДПДТТ мусбат мусоидат хоҳад кард. 

Радости и ликованию славного народа суверенного, независимого Таджикистана нет предела, потому что осуществилось заветное чаяние каждого жителя страны, от мала до велика, это связано с пуском первого агрегата судьбоносного объекта государства – Рогунской гидроэлектростанции и началом производства электричества на ней.

Эта незабываемая дата золотыми буквами будет вписана в новейшую историю свободного и независимого Таджикистана и будет предметом гордости для сегодняшнего и будущих поколений нашего народа.

По этому случаю искренне, от всего сердца поздравляю всех и наших зарубежных соотечественников. В эти исторический день хотель бы особо поздравить всех строителей этого грандиозного проекта, проявивших поразительную самоотверженность и превративших стройку в арену чести, мужества, олицетворивших высокое чувство патриотизма, и выражаю вам глубокую благодарность.

Рогунской ГЭС –  Основатель мира и национального единства – Лидер нации, Президент Республики Таджикистан уважаемый Эмомали Рахмон дал пуск главному энергетическому объекту страны – Рогунской ГЭС. И это стал одним из самых главных событий в новейшей истории Таджикистана. Событием, в реальность которого ещё вчера многие просто не верили, этот день большой праздник для граждан и для всех жителей Республики Таджикистан.

Рогунская ГЭС - самая крупная гидростанция региона (Центральной Азии), первоначально была спроектирована в ташкентском институте «Средазгидропроект» и 1974 году проект был утвержден Госстроем СССР.

Рогунский гидроэнергетический проект (Рогунский ГЭП) впервые был задуман в Советском Союзе в 1950х и 1960х как часть регионального развития ряда стран, которые сегодня являются независимыми.

Рогунская ГЭС после сдачи всех шести агрегатов в эксплуатацию сможет вырабатывать ежегодно 13, 4 млрд. киловатт-часов электроэнергии. Это почти годовая выработка всех существующих в Таджикистане электроэнергетических мощностей.

 

Зуфар Башиков,

предподователь ПИТТУ в город Худжанде

 

 

Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон муқаддасоти давлатии Тоҷикистон буда, рамзи Истиқлолияти давлатӣ мебошад. Парчами Ҷумҳурии Тоҷикистон 24 ноябри  соли 1992 дар қасри таърихии “Арбоб”аз ҷониби вакилони Маҷлиси Олии кишвар қабул карда шудааст.

Парчами Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 3 ранг иборат буда, ҳар як ранг маънои худро дорад. Ранги сурх  мубориза ва ҷоннисориҳои халқ баҳри озодист. Ранги сафед – рамзи покӣ, бахту иқболи сафед ва ранги сабз ин сарсабзию хуррамии диёрамон маҳсуб меёбад. Расми тоҷ дар рӯйи парчам нишони тоҷдор будани халқи тоҷик аст.

Бахшида ба ин санаи таърихӣ санаи 22 ноябри соли равон дар факултети информатика ва энергетика, дар гурӯҳҳои 1.43.01.03тВ ва 3.40.01.02ра дарси тарбиявии кушод  таҳти роҳбарии устоди кафедраи забони давлатӣ ва ҷомеашиносӣ, номзади илмҳои педагогӣ Темирова Хайриниссо дар сатҳи баланд баргузор гардид.

Дар ин дарси тарбиявӣ намояндаи Кумитаи иҷроияи Ҳизби халқии демократии Тоҷикистон дар шаҳри Хуҷанд Дадобоева М., муовини декани ФИЭ Нуриддинова З. иштирок намуда, ба сатҳи баргузории чорабинӣ баҳои баланд доданд.

Темирова Х. бо намоиши слайдҳо оид ба таърихи парчам, 24 ноябр – қабули Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон маълумотҳои муфассал доданд.

Аз тарафи донишҷӯён шеърҳо дар васфи Ватан, Тоҷикистон ва Парчам ифоданок қироат карда шуд. Ҳамчунин, саволҳои сиёсӣ пешкаши донишҷӯён гардид, ки ба он ҷавобҳои хуб доданд.  Хеле бамаврид буд, ки дар ин рӯз ҳамаи донишҷӯёни гурӯҳ бо худ парчам оварда буданд ва он муҳити чорабиниро боз ҳам зеботар намуд. Ёдовар бояд шуд, ки чорабинии мазкур баҳри баланд бардоштани ҳисии ифтихори миллӣ, огоҳӣ ёфтан аз донишҳои сиёсӣ ва гирифтани пеши роҳи амалҳои номатлуб роҳандозӣ гардид.

Ҷавононро зарур аст, ки аз амалҳои наҷибу ҷавонмардонаи Пешвои миллат дар роҳи инсондӯстӣ, хештаншиносӣ, ватанпарастӣ, ифтихор аз миллату давлат ва арзишҳои миллӣ доштанро омӯхта, онҳоро дар зиндагии ҳарӯзаи хеш истифода намоянд ва зери парчами парафшони Тоҷикистони азиз сарҷамъона саф кашанд.

               

Барои мо, ки аз наздик ҳадафҳои пардапӯшонаи роҳбарони ҲНИ, ки аслан ғуборолуди бегонапарастӣ буд, аз аввали таъсисёфтанаш ҲНИ дар тамоми гӯшаю канори ҷумҳуриамон сафи худро аз ҷавононе пур мекард, ки асосан аксари онҳо дар мактаби таҳсилоти ҳамагонӣ ё нахондаанд ё хонда натавонистаанд. Роҳбарони ҲНИ бо истифода аз ин ҷавонони дар асл “босавод”, ки фақат баъзе аз оётҳои қуръони азимушаънро ба мазмуни аслаш сарфаҳм нарафта аз худ кардаанд тавонистанд, ки ҷанги бародаркушро дар ҷумҳурии азизамон ба вуҷуд оранд. Имрӯз баъд аз гузашти солҳои зиёд ман бори дигар боварии комил ҳосил намудам, ки ҳамаи роҳбарони ҲНИ аз хориҷа идора ва аз хориҷа маблағгузорӣ мешудаанд. Агар гуфтаҳои банда ҳақиқат надошта бошад, чаро кабирию думравонашро дар хориҷӣ кишвар ба воситаҳои ахбори умум роҳ медиҳанд, ки ӯ суханфурӯшиву сафсатагӯиҳои гӯшношунидро нисбати ватану сиёсати дохилаи давлати мо баён месозад? Ва ё чаро бо кӯмаки ӯ (Кабирӣ дар назар аст) Ҳоҷи Назар, ки дар мақоми хело баландаш Вазорати Мудофиа кор мекард ба табаддулоти давлати бо тарзи мусаллаҳона даст зад? Ҳамаи ин гуфтаҳои ман аз он шаҳодат медиҳанд, ки ҳамаи роҳбарони ҲНИ таълимоти диниву сиёсиро дар хориҷа гирифтаанд ва нияти онҳо нопок буда, ҳеҷ алоқамандие ба дини муқаддаси ислом надорад. Агар онҳо дар асл аз Худо метарсиданду Қуръони азимушаъни ӯро эътироф мекарданд, ду маротиба дар қаламрави Ҷумҳурӣ хуни ҷавонони нозанини Тоҷикистониро бо роҳи фиреб намерехтанд ва мардуми тоҷикро куллан мотамзада намекарданд. Ман ба ҷавонони ғаюру арҷманди ватани азизам муроҷиат намуда иброз доштаниам, ки ҳеҷ гоҳ роҳбарияти ҲНИ бо дилу нияти пок аз арзишҳои волои ислом ҳарф назадаанд ва дар оянда ҳам суханони асли исломиро гуфтани нестанд, чунки онҳо дар назди хадамотҳои махсуси ҷосусони хориҷӣ таълим ва раҳнамоӣ гирифтаанд ва ба мақуртоне табдил ёфтаанд, ки ба онҳо миллату ватану модар дар назди ҳидоятҳои роҳбарони пасипардагиашон ҳеҷ эътибору мазаллате надоранд. Бинобар ин ҳеҷ гоҳ ва дар оянда ҳолат аз зебо сухан гуфтану муғризона аз оятҳои Қуръони мисол овардани онҳо бовар накунед. Онҳо гандумнамову ҷавфурӯшанд. Ҷавонони мо имрӯзҳо хело бедортару зирактару хештаншиносу ватандӯст гаштаанд, ки ба ҳар гуна суханони беасосу бепоя ва ғаразноку буҳтаномез, бовар намекунанд ва имрӯз дастовардҳои беназири ватанро дар ҳамаи ҳаёти ҷомеа дида, хулоса бароварда дар атрофи Асосгузори Сулҳу Ваҳдати Милли – Пешвои Миллат, Президенти муҳтарами кишвар ҳамчун ҷону тан муттаҳид гаштаанд, ки дигар ҳеҷ гуна тарғиботҳои дурӯғин ва баромадҳои ба монанди мор афзункунандаи роҳбарони (ТЭТ) ҲНИТ бо зеҳну тафаккури онҳо таъсир нахоҳад кард ва баръакс меҳру муҳаббати ҷавонон ба Ватану Пешвои арҷманди ман боз бештару амиқтар гашта истодааст. Дар тамоми ҷабҳаҳои ҳаёти сиёсиву иқтисодӣ, иҷтимоиву фарҳангӣ, илмиву варзишӣ ба дастовардҳои беназир дастёфтани ҷавонони тоҷик гувоҳи гуфтаҳои моянд.

 

Акбаров Акбаров,

номзади илмҳои филологӣ,

устоди кафедраи забонҳои хориҷии ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

 

Сиёсати сулҳхоҳонаи Ҳукумати Ҷумҳурӣ бо Сарварии Асосгузори сулҳу ваҳдати милли Пешвои миллат, Президенти кишвар, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пеши роҳи Ҷиноятпешагон ва ифротгароёнро мегиранд. Азбаски халқи Тоҷикистон нисбат ба сарвари оқили худ меҳру муҳаббати беандоза дорад ин ғояҳои вайронкорона ҳоло дар ибтидои сабзиш решакан мешаванд.

Таъмини амният ва оромиву осудаги миёни мардумони кишвар дар мадди аввали таваҷҷӯҳи Пешвои миллат қарор дорад. Ин аст, ки дар баробари дигар масоили ба ин муаммо вобаста аз рафти фаъолияти кормандони мақомтҳои дахлдор натиҷгирӣ карда шуд, ки имрӯз сифати ко рва натиҷаи ба даст омада, ҳукумати кишварро маҷбур сохтааст, то ба хотири рафъ намудани камбудиҳои ҷойдошта чораҳои пешгирикунандаро биандешад.

Моҳи сентябри соли ҷорӣ Пешвои миллат ба вилояти Бадахшон сафари корӣ анҷом доданд, ки аз ин ташрифоти Сарвари давлат ба минтақаҳои вилоят, зиндагии мардумон ҳам аз ҷиҳати иқтисодӣ ва аз тарафи дар амн будани аҳолӣ беш аз пеш хубтару беҳтар гардид. Имрӯз бо итминони комил гуфта метавонам, ки Бадахшонро танҳо Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо ин тадбири дурбинонаи худ ба Бадахшони воқеи ба сарзамини зарзамини Бадахшон, ба минтақаи тамошобоби ҳазорон сайёҳон мубаддал сохтанд.

Дар умум то ин, ки давлату ҳукумати Тоҷикистон нисбат ба вилояти Бадахшон таваҷҷӯҳашро қатъи ва беш аз пеш сохт, ҳамагӣ дар тӯли як моҳ тавонистанд, нафарони ватандӯсту дар кори хеш устувор ба натиҷаву нишондиҳандаҳои назаррас ноил гарданд. Самараи бардошти натиҷаи якмоҳаинаи кории Кумитаи амнияти миллӣ ва дигар сохторҳои марбута, дар ин вилоят буд, ки якчанд нафари ҷинояткоронро дастгир намуданд. Эшон аз кори кардаи хеш изҳори пушаймони намуда, дар бинои Прокуратураи вилоят маросими савганди ҷинояткорони дастгиршуда расман баргузор гардид ва дар он қасам ёд карданд, ки ҳаёти минбаъдаи хешро танҳо ба нафъи ҷомеа ва татани хеш нисор хоҳанд кард.

Дар гузашта наҳзатиҳои нобакор нависта буданд, ки бигзор таъиноти кадрии ба роҳмонда амалӣ нагардад. Зеро нафарони ба ин шаҳру вилоят таъиншуда то имрӯз бо мардуми инҷо забон як карда натавониста, низоъҳо ба вуҷуд омаданд. Имрӯз низ нохалафону хиёнаткорони ватан, ин ақидаҳои душманонаро тарафдори мекунанд. Иддао доранд, ки кадрҳои маҳалли бошанд, метавонанд, низомро ба тартиб ҷорӣ созанд. Хуб! Вале то ин даме, ки ин қадар ҷиноят содир шудааст, кадом намояндаи мақомот пешгирӣ намудааст. Кӣ ин бадтинатону ношукронро дастгирӣ мекунад. Аминам, ки ҳамон кадрҳои маҳаллӣ дар амалиёти ҷинояткорон худ даст доранд. Вагарна то имрӯз ба кишвар 3 тонна маводи мухаддир ба пои худ намеояд – ку! Сол то сол ншондиҳандаи баландро воридоти  маводи мухаддир нишон додааст. Тибқи дастурҳое, ки мусодираи маводи мухаддир бо мақсади солим нигоҳ доштани ҷомеа, бо мақсади мубориза бурдан бо ин вабои аср, яъне нашъамандӣ Пешвои миллат ҳамеша мекӯшад, ки воридоти ин мавод дар дохили кишвар ба роҳ монда нашавад, бар зидди ин амалҳо мубориза намуда истодааст. Вале аз чи бошад, ки тарафҳои мухолифин бо мутаҳҳам намудани сарвари давлат, иброз доштаанд, ки дар воридоти он гӯё мақомот даст дорад. Ин девонагист ё ягон аҳмақии дигар, ки ҳам мубориза мебаранд ва ҳам ин ҷиноятро содир менамоянд. Ба фикрам мардуми моро аз сарвари давлат оғоз намуда, то дигар намояндагони ватанпарвараш ба мисоли худ гумон намудед, ки гумони шумо нохалафон ботил аст. Ин рафтор ва феълу хислати бади шумост, ки худро алайҳи худ таҳрик менамоед.

Гузашта аз ин дар вилояти Бадахшон хосатан минтақӣ Хоруғ ба роҳ мондани таъиноти кадрӣ аз ҷониби давлату ҳукумат аз манфиат холӣ нест. Зеро камбудии фаъолияти кормандони мақомотҳои марбута зидди ҷинояткорон ва қочоқчиёни маводи мухаддир, танҳо камбудии оддии ислоҳшаванда нест, балки он ҷинояткорони минтақаҳо эшонро низ ҷинояткор кардаааст. Ба хотире, ки то ҳамин дараҷа бо осони ғайриқонунӣ фаъолияти ҳамон ҷиноятпешагонро сарфи назар менамояд.

Ба муаллифи баёнияи «Аз Хуталон омадия» таъкид меанмоям, ки бадахшию бадахшони ва Хоруғиҳо гуфтани худро бас кун. Ҳар қвму миллате, ки набошем дар як замини муқаддас умр ба сар бурдаву зиндагонии шоистаро бо шарофати Пешвои миллат шарафёб гардидем. Назаре, ки сарвари давлат ба вилояти Бадахшон зоҳир менамоянд, сатҳу сифати зиндагии мардуми вилоятро боло бардошта, ба некӯаҳволии мардум  равона гардидааст. Ақидаҳои пешниҳодкардаи ту аз дили сиёҳу нобиногиат аст. Вагарна хоҳад дидӣ, ки давлату ҳукумат, таҳти сарвари дурандеши миллат барои дар фазои орому осоишта зиндагӣ кардани халқ тамоми кӯшиши худро ба харҷ дода истодааст. То кунун касе нагуфтааст, ки вилояти Бадахшон ба дигар вилоятҳо лашкар кашидааст, ин сарзамин замини ҷангзадаҳо нест, ки алайҳи якдигар лашкаркашиву ғасбкуни шавад. Гузашта аз ин бок адом ақлу фаросат иброз кардаӣ, ки Пешвои миллат ба Бадахшон лашкар мекашад. Суханонеро мегуфтӣ, ки ба он касе бовар намоянд. Шумо наҳзатиҳои аз олам бехабар, аз кадом як таҳхонаи ба заҳ олудаи Олмониҳо худро пинҳон карда, зӯри худро ба шабакаҳои интернетӣ ва суханони пучу бемаъно бахшидаед. Ин сухандонии шумо нест, балки нотавонист.

АКРАМОВ А.А. , декани факултети сохтмон ва нақлиёти ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд,

номзади илмҳои техникӣ

Мардуми сарбаланди тоҷик бо шукргузорӣ аз кишвари ободу озод ва сарвари бунёдкору созандаи хеш, ба имрӯзи мубораку фаромӯшнашаванда расид. Шукр, ки барои бахти мардуми тоҷик, Худованд  Эмомалии Раҳмонро фиристод то бо нури раҳмониаш зиндагии моро равшантару гуворотар созад. Фарзандаи фарзонаи миллати тоҷик, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳанӯз аз аввали ба сари қудрат омадани хеш мақсад дошт, ки кишварро ба Истиқлолияти энергетикӣ мерасонад.  Бо гузашти замонҳо миллати мо ба ин рӯзи фараҳбахшу фаромӯшнопазир мушараф гардид. Зеро маҳз дар таҷлили Рӯзи Президент, аввалин чархаи НБО – и Роғун ба фаъолият оғоз намуд ва ба хонадони тамоми мардуми шарифи тоҷик шодии беназирро танинандоз сохт.

Мутаасифона,  нафарони мухолифин, ки ин пешравиҳою саодати мардумро дидан намехоҳанд ва ба ин муваффақиятҳо бо суханони дурӯғини хеш зарба заданианд, хело бисёранд. Изҳоротеро, ки аз ҷониби яке аз намояндагони мухолифон нашр гардидааст, хондам ва аз ин ношукриҳои ӯ нафрат кардам, ки Пешвои муаззами мо барои миллати мо ин қадар фазои орму озодро фароҳам оварданд, зиндагии шоистаро муҳайё сохтанд, аз ҳама муҳимаш истиқлолиятро барпо намуданд. Пас имрӯз ҳамаи он корнамоиҳо шоистаи таҳсин ва арзандаи ҷашн нест магар.

Ин қадар Кабириро ситоиш карданро тавонистӣ, чаро дар суханат нагуфтӣ, ки агар дар шаш моҳ кори мешуданӣ бошад, ба ҳайси як Раиси азҳоб иқдом накарда,  он вақт ҳизб фаъолият дошт – ку? На ҳама вақт танҳо бо сухан гуфтан кор ҳалли худро меёбад, ба гуфтаҳои худ назар кун, ки бобати Кабирии хиёнаткор чи ситоише кардаӣ: «Агар рӯзноманигорон ва инсонҳое, ки онҷо ҳузур доштанд, ҳамин ҳодисаро пайгирӣ кунанд, воқеан таҳлили аҷибе дошт он замон раҳбари наҳзат. Ин ки баъдан Раҳмон бо ҷалби як ширкати итолиёвӣ, ки муомилоташ то ҳол шубҳабарангез аст, дар зарфи беш аз як сол чархаи аввали нерӯгоҳи Роғунро ба кор андохт, ин дар сурате буд, ки Кабирӣ тарҳи сохтмони сареъи онро панҷ сол пеш пешниҳод карда буд ва барномаи амалии онро ИНИТ рӯи даст дошт». Боре фикр кун танҳо дар даст доштани нақша, чиро иваз мекунад. Ин ки бо дастгирии кадом ширкат сохта ба истифода доданд, кори дахлкунандаи мо нест. Муҳим некӯаҳволии мардумро андешида барои ба ҳақиқат мубаддал кардани «афсона»-ҳои наҳзатиҳо бо роҳбарии Кабирӣ, Пешвои миллат талош карда,уваффақ низ шуданд. Дар кадом суханони барномаи пешазинтихоботии Кабирӣ, таҳлилоти аҷоибро дидӣ. Агар иштибоҳ накунам, ҳамон хаёлпардозиҳои наҳзат, ки ба боварии мардум дароман аст, бароят аҷоиб афтодааст. Дар ҳақиқат бо роҳи дурӯғу фитна сухан ронда, «нақшаи кори Роғунсозӣ дар,  ки дар шаш моҳ амалӣ мегардад, дар дастам аст» гуфтани Кабирӣ низ бениҳоят аҷоиботи «бузург» аст. Дар асл зӯри наҳзатиҳо танҳо аз як кунҷ истода, суханони фитнаангезу авомфиребона мерасаду халос. Дар амалкардҳо нишондоди сифрро пешниҳод мекунанд. Шояд муаллифи ин баёния низ инро донад ва барои «хотире» инҳоро сарфи назар карда, миллати моро аз худхоҳии беш мавриди танқиди беасос қарор медиҳад.

 «Афсонаи роғунсозӣ»-и гуфтаи туро,  Пешвои муаззами кишвар имрӯз ба ҳақиқат табдил дод. Ин амали мардонагие, ки Эмомалӣ Раҳмон иҷро кард, амали саҳл нест. Онҳое, ки гуфтанд танҳо дар сухан монд. Айнан ба мисоли Кабирӣ. Дар куҷои кори Эмомалӣ Раҳмон худнамоиро дидаӣ, ки ҷашн карду намоиш. Агар онҳое, ки гуфтанд, гуфтаҳояшон дар ҳамон ҷаласоти пешазинтихоботиву дигар монд. Вале Эмомалӣ Раҳмон бидуни худтаърифкуниву худситоӣ ин корро оғоз бахшидаву аввалин  чархи Роғунро ба истифода доданд. Имрӯз аз нури Роғун хонадони мо чароғону равшан ва зинадагониамон гармтару самимитар гашт.

Дар фарҷом гуфтанӣ ҳастам, ки иқдоми неки Пешвои миллат, мардуми саодатманди диёрро беш аз пеш  рӯҳбаланду хурсанд намуд ва умед бар он мебандам, ки минбаъд низ оғози кори Роғун ба зиндагии мардум фараҳу шоди хоҳад овард.

Насим Тошхӯҷаев,

устоди ДПДТТ,

 номзади илмҳои химия

Имрўз бо гузашти айём мардуми Тоҷикистон бо тамоми ҳастӣ дарк менамояд, ки Истиқлолият муқаддастарин ва азизтарин неъмати дунё, рукни асосии давлати озод, рамзи шарафу номуси ватандорӣ, кафолати хонаи ободу сари баланд ва нерўи таконбахши ҳаёти ҳаррўзаи мо мебошад.

Шукри истиқлолият, ки дар ин даврон Тоҷикистон  аъзои комилҳуқуқи ҷомеаи ҷаҳонӣ гашт, миллати тоҷик бошад дар дар қатори дигар миллатҳо ҷойгоҳи амиқи худро дар байни миллатҳои дигари ҷаҳон пайдо  намуд.

Ношукрону носипосон, ин  қадар дар доми ҷаҳолату разолати наҳзатиҳо дарафтодаанд, ки чашмонашон ҳақиқатро намебинад. Дилашон нур надорад, саводи мактаби наҳзатиҳо то ба дараҷае эшонро сиёҳдилу бадтинат сохтаанд, ки хостаи онҳоро бечинну чаро иҷро менамоянд. Новобаста аз он, ки онҳоро дар дарёи пуртуғёни ҷаҳолат таҳрик менамоянд. Он қадар фирефтаву муртакиби фармони кабириён гаштаанд, ки сафедро аз сиёҳ фарқ карда наметавонанд. Яке аз ин носипосон мақолаеро дар шабакаи иҷтимоӣ паҳн кардааст, таҳти унвони «Кабирии роғунсоз». Боз он қадар муболиға кардааст, ки агар Кабирӣ бошад, дар шаш моҳи соли 2013 кори Роғунро ҷамбаст месохт ва лоиҳаи аҷибе дошт. Ман ба ин аҷибии ту ҳайронам, ки ба чунин суханони дурӯғин бо он ақли соддаат бовар кардаӣ.

Аслан, ҳар як пешравӣ, дастовард, муваффақияте, ки насиби мардуму миллату давлати Тоҷикистон мегардад, барои онҳо мусибат аст, мотам аст. Аз қаҳру ғазаб даруни хешро мехӯранду аламашонро аз қалам мегиранду аз саҳифаҳои иҷтимои дар “фейсбук”, “твиттер”, “ютуб” ва ғайра. Чунон чирк аз зери нохун меҷӯянд, ки худ дар он ғарқ мегарданд ва чун пайдо накарданд, пайи афсонабофӣ меафтанд. Барои таскини қалбашон мебофанду менависанду мехонанд. Ин бечораҳои ғариб, ки дар таҳхонаҳои заҳноки Олмону дигар кишварҳои аврупоӣ, бо чанд пайсаи барояшон партофтаи хоҷагон рӯзи торики худро то шаби аз он ториктар мерасонанд ва шояд ҳар лаҳзаю дақиқа дилашон дар ёди Тоҷикистон гум мезанад, ин суханон бошад аз ноилоҷу нотавонии наҳзатиҳост. Чи тавре, ки ҳоло корашон танқиду тақиди беҳуда аст, ана ҳамон афсонаи «роғунсозии Кабирӣ» низ танҳо дар лафз буду дар амал бенатиҷа. Ба куҷои он афсона бовар кардӣ. Аз ин хоби ғафлат бедор шаву ҳақиқатро бо чашми сару дил бубин, ки Пешвои миллат имрӯз хонадони моро бо нури Роғун фурӯзон кард. Дар умум афсонаи нақлкардаи Кабириро ба ҳақиқат табдил кард. Ин бадбахтони гумроҳшуда ва худбохтаро ҳатто боридани борону барф дар Тоҷикистон шод мекунад. Чанде пеш аз хунук задани ҳосили ангур дар Ҳисор “Ахбор.ком” он қадар табли шодӣ зада буд, ки ба гуфтан тасвираш мушкил аст. Касеро дар Тоҷикистон саг газид, нафаре аз хар ғалтид, хурсандиашон ҳадду канор надорад. 

Чӣ илоҷ? Муқтазои ин бечорагони дарбадар ҳамин аст. Ҳамеша дар хурсандии миллат мотам гирифтан. Тобу тавони дидани чеҳраи хандони тоҷикро надоранд. Зеро луқмаи нонашон аз интиқоди Тоҷикистон аст. Дастури охунди раҳбар доранд. Ба ҳеҷ минвол бояд дар хурсандии миллати худ шарик нашаванд. Онҳо бояд тоҷикро танҳо ва танҳо бо хоку хун олуда бинанд. Тоҷики орому осуда, бо давлати мустақилу озод барояшон лозим нест. Барои ҳамин ҳам “Паймони зиддимиллӣ” сохтаанд. То ҳар қадар, ки тавонанд дар чархаи рушду тавсиаи Тоҷики куҳанбунёд ва Тоҷикистони навину дунявӣ чӯб гузоранд. Вале ҳар дафъа чӯбашон мешиканаду тарошаҳои он чунон дар фарқи сарашон мезанад, ки моҳҳо ба худ намеоянд. На худу на хоҷагони ғаразҷӯяшон.

Инак дар Тоҷикистон чархаи нав ба гардиш даромад. Чархае, ки барои ҳар як сокини Тоҷикистон тӯй овард. Тӯйи пур аз нуру сафо. Чархае, ки бо як расидани сари ангушти мардонаи Фарзанди фарзонаи миллати тоҷик кори НОБ-и Роғунро ҳусни оғоз бахшиду аз нури он чеҳраи ҳар як сокини Тоҷикистон шукуфт, нурборон гардид, камбуди барқ дар саҳфаҳои гузаштаи таърихи миллат боқӣ мемонад ва мо роҳ мегирем ҷониби фардои дурахшону ниронитар. Ин нур дили сиёҳи онҳоро ториктар хоҳад кард. Чашмони аз гиряҳои ғарибӣ хирагаштаашонро хиратар хоҳад сохт. Ва шояд ин қалбҳои сиёҳу залилгашта, қуввати бардошти ин рӯзи хушбахтии миллат, ин нури зиё, ҷонбахшу ҷонфизоро накарда бо фоҷиаи охирини умри худ рӯ ба рӯ шаванд. Рӯзи бадтарини ин бадбахтону кӯрдилон мешавад.

 

Маҳмудова Ф.М., номзади илмҳои техникӣ,

устоди кафедраи автомобилҳо ва идоракунии нақлиёт

 

 

 

Ҳизби наҳзати исломӣ аз ҷониби суди олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ташкилоти терористиву экстремистӣ эътироф гардида, фаъолияташ мамнӯъ дониста шудааст. Имрӯз бо пахши як изҳорот намояндагони ин ташкилот иттилоияеро, ки Додгоҳи Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дирӯз пахш карда буд, беасос ва идомаи сиёҳкориҳои мақомот алайҳи ин ҳизб донистааст. Дар ҳақиқат маълум гашт, ки нафарони дар гирдбоди хоҷагони хориҷӣ ва Кабирӣ ба бод рафта, ба ҷуз муттаҳамкунии Тоҷикистон дигар дар зиндагии худ ягон ҳадаф надоштааанд. Ҳар кадоме изҳор менамоянд, ки хатогиҳои мақомот, сиёҳкориҳои макомот, гуноҳи мақомот, хоҳиши мақомот ва чанд васвасаҳои дигари бофтаи наҳзатиҳо дигар дилгиркунанда шуд. Кӣ ба ҳамаи ин дурӯғу фиреб бовар мекунад? То кай чунин дурӯғу тӯҳмат алайҳи мардум ба кор меояд? Наҳзатиҳо бояд кадоматон хуб донед, ки вақту замони худхоҳиву худситоии шумо кайҳо гузашта рафтааст. Тамоми мардум аз сулҳи кишвар мефахранду меболанд. Якбор, ки ба доми макру фиреби чуинин исломгароён афтода, натиҷаашро дидаанд. Дигар ба касе иҷозаи онро намедиҳанд, ки пои нохалафон ба ин сарзамин дарояд. Дар баёнияе, ки наҳзатиҳо изҳор доштаанд, амадааст, ки: «дирӯз Додгоҳи Олии Тоҷикистон бо пахши як иттилоия ҳамаи муттаҳамони ҳамла ба сайёҳони хориҷиро аъзои ҲНИ муаррифӣ карда буд.

Ин иттилоияи Додгоҳи Олӣ дар ҳоле садо дод, ки додраси парванда дар мусоҳибааш изҳор дошт муттаҳами асосии ҳамла Ҳусейн Абдусамадов гуфтааст амалиёти террористӣ бо дастури ДОИШ иҷро шуд».

         Бори дигар дурӯғи маҳз будани суханони наҳзатиҳоро собит месозам, ки ман ҳатто аз шабакаи телевизиунӣ навори изҳороти дастгиршудагонро дидаму шунидам, ки эшон чи баёнот доданд. Байни дастгиршудагон, ду нафари он ҷинояткор бародарон буданд, ки баён доштанд: «фармони ин амалиёт, яъне қатли сайёҳони хориҷиро дар минтақаи Тоҷикистон, роҳбари ТЭТ ҲНИ, Муҳиддин Кабирӣ дод ва фармуд, ки ҷавоби инро ДОИШ хоҳад дод. Амалиётро мо содир карда, гуноҳро бар дӯши ДОИШ бор намудем. Кабирӣ шахсан бо намояндагони ДОИШ мувофиқа кардааст, ки ҷиноятро ба гардан гирад».

Инчунин дар изҳороти наҳзатиҳо омадааст, ки: «Раёсати Олии Ҳизби Наҳзати Исломии Тоҷикистон (ҲНИТ) иттилоияи Додгоҳи олии кишварро дар бораи узви ҲНИ эълон кардани 5 нафар ҳамлагарони ҳодисаи Данғара мавриди баррасӣ қарор дода, тамоми иттиҳомотро беасос медонад ва шадидан рад мекунад».

Маълум, ки ҳақиқатро намедонад ва ҳатто донистан намехоҳад. Дар баробари он ки ин изҳоротро пахш намудаанд, ба ҳоли эшон хандаам омад, зеро нав дидему аз даҳони он ҷиноятпешагон шунидем, ки фармони ин амалиётро Кабирӣ додаву онро назорат бурда. Пас баъди чанде Раёсати азҳоб, таҳти роҳбарии Кабирӣ гуфтааст, ки ДИИШ масъулиятро ба ӯҳда гирифт.

Кабирӣ ба ин дурӯғу васвасаҳои бемаънои худ ва ҳамқадаҳонат хотима деҳ, то чакрае аз дараҷаи инсониятат осор монад ва агар ин корро карда натавонистӣ, пас бидон, ки ин ҳаёту зиндагӣ аз они ту нест, зеро хиёнати ватан худ туро беватан кардааст.

 

БОБОЕВ М.М.,

асистенти кафедраи автомобил ва идоракунии нақлиёт