Сафари панҷрӯзаи кории Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва натиҷагирӣ аз фаъолияти соҳаҳои мухталифи хоҷагии халқи Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон миёни аҳолӣ, хосса аз ҷониби «душманони миллат» вокунишҳои гуногуне ба бор овард.  Мо медонем, ки «рақибони сиёсӣ»-и давлат ба ҳар оин ба фаъолияти Пешвои муаззами миллат нуктагирӣ мекунанд. Президент агар зимни сафар аз дастовардҳои ин ё он минтақа зикр намоянд, ҳатман душманон бо чашми ҳасуду нодидагирӣ мегӯянд, ки Президент аз камбудиҳо чашм пӯшиданд. Аммо чун камбудиҳоро фошофош гуфтанд, гӯиё Сарвари давлат ба он минтақа ба таъбири халқи «ганда» шуданд. Аммо ин бор Сарвари давлат дилсӯзона аз камбудиҳои мақомотҳои қудратӣ сухан гуфтанд. Баръакс, ҳар ҳарфу ҳиҷои Сарвари давлатро мардум бо хушнудӣ пазируфтанд.

Эроди Сарвари давлат дар мавриди фармонфармоии иддае аз ба ном саркардагони гурӯҳҳои муташаккили ҷиноятии шаҳри Хоруғ, ноҳияҳои Шуғнону Роштқалъа дуруст аст. Дуруст аст, ки баъди супориши Пешвои миллат нисбати онҳо чораҳои ҳуқуқӣ андешида, нисбаташон протоколҳои эълон намудани огоҳии расмӣ таҳия шудааст. Ва ин нафарон Ғозибек Айёмбеков, Хурсанд Мазоров, Ёдгоршо Мамадасламов, Мунаввар Шанбеев, Амриддин Аловатшоев, Зоир Раҷабов савганд ёд карданд, ки минбаъд ба амалҳои ҷинояткорӣ даст намезананд.

Шӯрои собиқадорони донишкада  бо дарки амиқи вазъияти ба амаломада ин тадбири амниятиро нисбати саркардагони гурӯҳҳои муташаккили ҷиноятӣ дастгирӣ намуда, умед бар он мебанданд, ки дар такя бо мардуми шарифи вилоят ин мушкиливу муаммо зуд ҳалли худро меёбад.

Нашр шуд: 02 ноябри 2018

Дида шуд: 1098 маротиба

Ба доми макру фиреби ифротиён афтидани иддае аз ҷавонони тоҷик, ба амалҳои террористӣ ва ҷангҳои ба ном «Давлати исломӣ» дар Сурияю Ироқ ҷалб гаштани онҳо аз он гувоҳӣ медиҳанд, ки қувваҳои сиёҳдил наврасону ҷавонони моро гумроҳ намудаву ба сафи террористон кашида метавонанд.

Аз ин лиҳоз, мо бояд ҳаматарафа кӯшиш ба харҷ диҳем, то сатҳу сифати дониши насли наврас ва ҷавононро баланд бардошта, онҳоро дар рӯҳияи ватандӯстиву хештаншиносӣ тарбия намоем. Ҷавононро бештар ба касбу ҳунаромӯзӣ ҷалб намуда, аз фикру ақидаи онҳо огоҳ бошем.

Ҷомеаи имрӯзаи мо ҷомеаи ободу озод аст. Мо имрӯз ба шарофати сиёсати ояндабинонаи роҳбари сулҳофари кишвар ба натиҷаҳои назаррас ноил шуда истодаем.  Ин ҳама ободиро аз самараи меҳнати ҳалол ва тинҷиву оромии кишвар дида истодаем.

Баҳри пешгирии падидаҳои номатлуби ҷомеа бояд тамоми мардуми кишвар ҳамҷоя гардида, дар атрофи сиёсати Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷамъ гардем. Барои амнияти кишвар, осудагии мардум ва фазои озод кӯшиш намуда, баҳри ҳифзи истиқлолият ва ваҳдати Ватани маҳбубамон саҳмгузор бошем.

Нашр шуд: 02 ноябри 2018

Дида шуд: 1064 маротиба

Имрӯз Тоҷикистони азизи мо дар айни шукуфтанҳост ва рӯз то рӯз шуҳратманду шуҳратёр гашта истодааст. Бо вуҷуди камзамин будан, диёри ман, диёри номдори ман, дари худро ба рӯи миллионҳо нафар хориҷиён боз намудааст.

Вале бо гузашти айём чунин тарзи ҳаёт, яъне дар фазои сулҳу оромӣ ва истиқлолият зистани миллати тоҷик барои қабилае аз афродони алоҳида он қадар писанд науфтодааст. Онҳо аз камназариву кӯтоҳандешии беше, ба ҳар роҳу восита мехоҳанд суботи ҷомеаро халалдор намоянд, ҷавононро ба доми фиреб кашанд ва бори дигар миллати тоҷикро ба бадбахтӣ оварда расонанд.

Чунин нафарони нохалаф, намояндагон ва шогирдони хоҷагони хориҷии манфиатхоҳ, вақтҳои охир ба воситаи сомонаҳои интернетӣ аз хориҷи кишвар вазъияти имрӯзаи Тоҷикистонро бо фикру ақидаҳои барғалати хеш шарҳ дода, мардумро ба бесуботӣ ва бетартибиҳо, ки бар хилофи қонун аст, даъват мекунанд.

Дар ҳама гуна мусоҳибаю таҳлилҳое, ки аз сўйи ба истилоҳ, назарияпардозони берунӣ, минҷумла коршиносони наҳзатӣ сурат мегиранд, ҳатто як нуқтаи калидӣ ба назар гирифта намешавад ва он, бешубҳа, надонистани авзоъ ва дуруст ташхис карда натавонистани ҳолати сиёсию иҷтимоӣ ва мафкуравию мадании минтақа мебошад.

Ин бори аввал нест, ки ба ном коршиносону таҳлилгарони хориҷӣ, ки ба ин ва ё он восита ба наҳзат иртибот доранд, дар масъалаи Бадахшон аз ҳассосиятҳои маҳаллӣ ва мазҳабӣ кор мегиранд, то авзоъро муташанниҷ сохта, ихтилофотро миёни мардум ва мақомоти давлатӣ барангезанд. Агар ба навиштаҳои расонаҳои наҳзатӣ ва ба ном мухолифини давлатӣ дар як моҳи ахир таваҷҷуҳ намоем, ин нукта равшан мешавад ва василаҳои ангезиш ва ё дақиқтараш, барангехтани ҳассосиятҳои мазҳабӣ ва маҳаллӣ худ аз худ маълум мегарданд. Ин афродони нохалаф бо ҳар роҳу равиш оғоз аз Кабирии нобакор то шогирдону фармонбардоронаш, Алим Шерзамонов, Давлат Мирзобеков ва дигар фармонбордору муттакои хориҷиён вазъи кунуии Тоҷикистонро аз рӯи “дилсӯзӣ”-и худ изҳори нигаронӣ намудаанд. Гӯиё мардум ба ин “хушгӯиҳои наҳзатиҳо” бовар мекарда бошанд. Ба қавле гуфтаҳои Фаридун Ориёӣ, таҳлилгари масъалаҳои сиёсӣ, ки дар ҳамаи он баёнияҳои иброздоштаи ин наҳзатиҳо ҳатто ягон нуқтаи калидӣ дар назар наметобад. Гузашта аз ин изҳори нигарони кардани онҳоро касе талаб накардааст. Хиёнаткориву дурӯяги аз ин беш нест, ки аз як ҷониб дасисаву ҳангома сохта, мардумро таҳти таъсири хеш қарор медиҳанд ва аз як ҷониб онқадар ” меҳрубонанд”, ки ташвиш карда истодаанд.

Дар масъалаи муаммои мубориза зидди саркардагони гурӯҳи муташаккилаи ҷинояткорони видлояти Бадахшон бароятон иброз медорам, ки аввал ин масъалаест, масъалаи дохилӣ, дуюм ҳамаи ин ба мақомотҳои дахлдори дохили мамлакат иртибот дорад. Ҳукумати кишвар аз касе талаб накардааст, ки ёрои ин мушкилотро кунад. Дигар ин ки мо маҷбур ва вазифадор нестем, ки атрофи ин масъалаҳои дхили кишвар ба касе маълумоту ҳисобот дтҳем. Ҳаминро донед, кофист, ки барои имрӯзу ояндаи дурахшони Тоҷикистон давлату ҳукумати кишвар таҳти дастуру ҳидоятҳои Пешвои миллат тадбирҷӯӣ намуда, барои осоиштагии мардуми Бадахшон ва солимгардонии ҷомеа бо ҷинояткорон мубориза мебарад ва дар ин роҳ бисёр ба зудди муваффақ низ гашт. Зеро мақомотҳои дахлдор зимни амалиётҳои ҷустуҷӯи ба кори ҷиноии якчанд нафар ҷинояткорон нуқтаи ҳамешаги гузошт ва теъдоди зиёди силоҳу лавозимоти ҷангӣ инчунин маводи мухаддиро мусодира намуд.

Имрӯз Тоҷикистон яктост, қисматҳо надорад, якрангу якмаром аст. Мардуми ин сарзамин аз хурд то бузург якдигарро эҳтирому эътироф мекунанд, чунки қавми як миллат як мазҳаб ва як нажоданд.

АКРАМОВ А.А.

декани факултети сохтмон ва нақлиёти ДПДТТ,

номзади илмҳои техникӣ

Нашр шуд: 02 ноябри 2018

Дида шуд: 1190 маротиба

ҲНИ ҳизбест, ки хусуматҳои зиёди сиёсӣ, динӣ буда, мухолифи оромию суботи ҷомеа мебошад. Ин ҳолатро воқеаҳои солҳои ҷанги шаҳрвандӣ дар Тоҷикистон нишон дод. Новобаста аз он, ки бо Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ ҷиноятҳои вазнини аъзоёни он бахшида шуданд, аммо онҳо хулосаи зарурӣ набароварда, то ҳол мухолиф ба ҳукумату давлат ва сулҳи байни тоҷикион боқӣ мондаанд. Далели ин гуфтаҳо баёнияи навбатии Шӯрои сиёсии ҲНИ мебошад, ки чун ҳарвақта пур аз фитнаву бадбиниҳо нисбати ҳукумат ва давлат рӯи  қоғаз оварда шудааст. Дар баёния қайд карда шудааст «гӯё мақомоти давлатӣ ҳадафи ғайриқонунӣ заиф ва аз саҳнаберун кардани ҳамаи неруҳо, аз ҷумла ҲНИ мебошад», ки ин туҳмати соф нисбат ба давлат мебошад. Дар Ҷумҳурии Тоҷикистон ба ғайр аз ҲНИ  боз ҳафт ҳизби сиёсӣ ва якчанд иттиҳодияҳои ҷамъияти озодона амал менамоянд ва ягонтои онҳо мисли раёсат ва баъзе аз аъзоёни  ҲНИ кӯрнамакӣ ва бе шармуҳаёӣ накардаанд. Бояд таъкид намуд, ки раёсат ва шӯрои ин ҳизб аз дасткашии оммавии аъзоёнаш ба қаҳр омада, алами худро намедонанд аз ки бигиранд ва бо ин амалҳои номатлуби худ ҳамаи ҳадду ҳудуди меъёрҳои қонунгузориро гузаштанд.

Ба мазмуни баёния назар афканед, баралло ҳис мекунед, ки аз он бӯи ифрот ва ифротгароӣ меояд. Онҳо таҳдиди рӯирост ба асосҳои сохтори конститутсионӣ, суботу оромии давлату ҷамъият ва даъвати оммавӣ барои бетартибиҳо карда истодаанд, ки бояд дар назди қонун ҷавоби зарурӣ диҳанд.

Муаллифони баёния фикр мекунанд, ки оромию суботи ҷомеа дар дасти гурӯҳи кӯчаки аъзои ҲНИ мебошад ва хабар надоранд, ки бархе аъзони пешинаи он дигар пайравӣ ба онҳо надоранд.

Интихоботи соли 2015 ғалберро аз об бардошт ва баъд ба раёсати олии он аён гардид, ки тарафдоронашон кам мондааст ва бад ба навиштани баёния ва эътирозҳои ғайриқонунӣ пардоха истодааст.

Боварӣ дорем, ин дасисабозиҳои раёсати ҲНИ –ро дигар созмонҳои бонуфузи байналмиллалӣ ва Ҷумҳурии Исломии Эрон минбаъд дастгирӣ намекунад

Нашр шуд: 02 ноябри 2018

Дида шуд: 1038 маротиба

Худоё Тоҷикистнро нигоҳ дор

Ту ин боғи гулафшонро нигоҳ дор.

Барои ман, барои миллати ман

Ҳамеша Тоҷикистонро нигоҳ дор.

Тоҷикистони соҳибистиқлол дар тӯли начандон дароз имрӯз миёни садҳо давлатҳои рӯи олам нуфузу шӯҳраташро ҳамчун як давлати мустақил пайдо намуддааст. Ин ҳама шону шӯҳрати миллати мо бо талошу заҳматҳои Пешвои муаззаму хирадманд ба даст омадааст. Аз ин ҷост, ки ба хотири аз пеш беш намудани тинҷиву ороми дар кишвар давлату ҳукумат тибқи дастури Сарвари давлат камар бастаанд.    

Ҳимоятгари  ваҳдату ягонагӣ, ҳамдиливу ҳамдастии мардуми сарсабзу сарфарози тоҷик, пойдории сулҳу салоҳи миллат ва рушду тараққиёти давлат ва зиндагии шоистаи халқ моем. Мардуми ин сарзамин, сарзамине, ки як порчаи он ватан ном дораду як каф хоки он бароямон арзиши воло дошта, муқаддастарин неъмати рӯи дунёст. Аммо таассуфовар он аст, ки бархе аз нафарони нотавонбин  ин қадар арзишу муқаддасоти миллиро, ки барои ба даст оварданаш ҳазорҳо нафарони бошахсият дар роҳи ба озодиву демократия баровардани миллати тоҷик ҷони худро фидои сарзамини биҳиштосо намуда, имрӯзи босаодати моро хостанд, пушти по зада истодаанд. Ин нафарони ба мисоле, ки аз “пашша фил” сохта вазъияти дохили кишварро аз кадом як давлатҳои Аврупо истода, шабакаҳои интернетиро барои бесуботу бенизом сохтани ҷомеаи мо васеъ истифода кардаанд. Ва ба ин тариқа ҳарчанд хостаанд, вазъияти кунунии минтақаи Бадахшонро бардурӯғ баён доштаанд. Ба ҳамаи мо маълум аст, ки ин афродони нобакор намояндагони “Паймони миллии Тоҷикистон”, ки дар асл як тӯдакашони босмачии ТЕТ ҲНИ ҳастанд. Нашри баёнияҳое, ки тариқи сомонаи “Паём нет.” Паҳн сохтаанд, танҳо дурӯғи маҳс асту халос. Ва агар аз ҷониби дигар назар андозем ҳамаи ин суханони ибрознамудаи ин наҳзатиҳо аз он шаҳодат медиҳад, ки кӯрнамаку хиёнаткоранд. Барои ҳамин арзишҳои миллиро нодида мегиранд ва то қадаре, ки метавонанд ба осоиштагии халқи мо халал ворид менамоянд. Дар ҷавоби ин вазифаи мо дар он аст, ки ба ҳамаи ин суханони “дилсӯзона”-и онҳо фирефта нашуда, бар ба бари давлату ҳукумат истода, барои бартараф намудани сатҳи ҷинояткорӣ дар вилоят саҳм гузорем.

Дар баёнияи онҳо зикр гардидааст, ки: “Дар вилояти Бадахшон, на танҳо бар зидди ҷинояткорон, балки алайҳи шаҳрвандон низ қуваҳҳо истифода шуда истодаанд”. Ҳоло чанд суханеро иброз медорам, ки ин гуфтаҳои пучу бардурӯғро ботил месозад. Ҳайати 7- нафари саркардагони гурӯҳи муташакилаи ҷинояткорон дар айни замон дар тамоми шаҳру вилоятҳои Тоҷикистон ва хосатан дар шаҳри Душанбе сайру саёҳат  доранд.

Як масъаларо бояд хуб дарк кунед, ки Пешвои миллат барои мардуми шарифи Тоҷикистон, ҳатто аз ҷони худ гузашт мекунад. Ва он суханони бемаънои дар баёния дарҷ гардида, ҳама бӯҳтон асту ягон осоре аз ҳақиқати ҳол дарак намедиҳад. Дуруст аст, ки мақомотҳои марбута алайҳи ҷинояткорон дар вилояти Бадахшон мубориза бурда истодааст. Ин тадбирҷӯии Сарвари давлат, ба хотирест, ки мардум аз ҳар гуна зуҳуроти номатлуби ҷинояткорон эмин бошанд.

Дар тамоми дунё давлат муқобили гурўҳҳои муташаккили ҷиноӣ мубориза мебарад ва манофеи миллию давлатиро ҳимоят мекунад. Бадахшон марзу бум ва хоки аҷдодии мост ва мардуми ин минтақаи зебо ҳаргиз зидди манофеи миллию давлатӣ набаромадаанд. Дигар ин ки чаро давлат ва Ҳукумат бар зидди мардуми  Бадахшон, ки ҷузъи ҷудонопазири кишварамон мебошад, амалиёти низомӣ гузаронад? Диагр ин ки масъалаи Бадахшон, муаммои дохилист ва ҳалли он низ ба мақомотҳои дохилӣ давлат тааллуқ дорад. Ба моананди мақоле, ки: “Ба ҳар кор бинӣ халонидан” ин кори нотавонбинони намояндагони “Паймони миллии Тоҷикистон” аст.

МО МАРДУМИ ШУКРГУЗОРУ СУЛҲПАРВАР, АЗ ХУДОВАНД ТАЛАБИ ОНРО ДОРЕМ, КИ ТОҶИКИСТОНИ МОРО НУСРАТУ САОДАТ БАХШАД!

Фарзонаи Эраҷ,

устоди кафедраи барномарезӣ ва низомҳои иттилоотӣ

Нашр шуд: 02 ноябри 2018

Дида шуд: 1078 маротиба

Ҳаёти осудаву пешрафту шукуфоии мамлакат аз шаҳрвандони босаводу дурандеши он вобастагии калон дорад. Дар солҳои охир маърифати сиёсии мардум, ифтихору ҳуввияти ҷавонон хеле боло рафта, ҳар кадоме бо амри дилу виҷдон барои ободии кишвар саҳмгузор мешаванд. Аммо миёни ҷавонони худогоҳу заковатпеша ҳастанд нафароне, ки пойбанди фиребу макру ҳияли дигарон гардид, даст ба амалҳои нобахшиданӣ мезананд.

Душманони миллат бо истифода аз соддагии мардум мехоҳанд мамлакатро ноором созанд. Махсусан, онҳо бо навиштаҳои ғаразноки хеш  мардуми Бадахшонро ба шӯр андохтанианд. Рафтори ин нотавонбинонро сахт маҳкум намуда, пайравони онҳоро ёдрас мешавам, ки ҳеҷ гоҳ ба мақсад намерасанд, ҳаёти дилхоҳро соҳиб намешаванд. Аз мардуми соҳибназари вилоят даъват ба амал меоварем, ки ин ҳодисаи мудҳишро барои фарзандону пайвандон ҳамчун сабақи зиндагӣ матраҳ намоянд, то онҳо хатогии ҳамсолони худро, ки бо амри хоҷагони ДИИШ дар ҳамкорӣ бо ҲНИ кардаанд, дигар такрор насозанд.

Нашр шуд: 02 ноябри 2018

Дида шуд: 1036 маротиба

Тамоми мардуми шарифи Тоҷикистон Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро кафили сулҳу оромӣ дар кишвар медонанд ва ба ӯ боварӣ доранд. Маҳз заҳмату талошҳои бевоситаи ин шахсият буд, ки миллатро аз вартаи ҷангу хунрезӣ наҷот дод. Мардонагӣ ва ҷонфидоии вайро миллат ҳаргиз фаромӯш нахоҳад кард. Маҳз ин шахсият буд, ки бо хиради азалии хеш дар он замони сахту душвор аз гуноҳи мухолифини силоҳбадаст, ки ҳазорон одамони бегуноҳро ба қатл расондаанд, гузашта, бо онҳо сулҳ баст.

Дар муддати на чандон тӯлонӣ Тоҷикистон тавонист ҳамчун кишвари соҳибистиқлол ва демократӣ масоили сиёсиву иқтисодӣ ва иҷтимоии дохилидавлатии худро ҳал намуда, марҳала ба марҳала дар фазои сулҳу оромӣ рушд кунад. Имрӯз барои кулли ҷомеаи ҷаҳонӣ ваҳдати миллии тоҷикон дарси ибрат ба шумор рафта, аз ҷониби сиёсатмадорону сиёсатшиносони ҷаҳонӣ мавриди омӯзиш қарор гирифтааст.

Аммо бо гузашти замон чунин тарзи ҳаёт, яъне дар фазои сулҳу оромӣ зистани миллати тоҷик барои афроди алоҳида он қадар писанд нест. Онҳо ба ҳар роҳу восита мехоҳанд суботи ҷомеаро халалдор намоянд, ҷавононро ба доми фиреб кашанд ва бори дигар миллати тоҷикро ба бадбахтӣ оварда расонанд.

Дар баёнияи он афродони нобакор омадааст, ки: «давлату ҳукумати Тоҷикистон ба вилояти Бадахшон таваҷҷӯҳ зоҳир намекунанд». Ин ҳама суханон танҳо ба иғвою дасиса овардани мардум буда, мақсади ин нохалафон, танҳо як чизро мемонад, ки миллатгароӣ карда истодаанд. Ин намояндагони «фаъол»-и «Паймони милли Тоҷикистон», ки дар асл созмони ҷадиди ТЭТ ҲНИ мебошад, ҳини фаъолияти ҳизбиаш низ чунин рафтор намуд, ки яке аз иштибоҳоти онҳо дар ҳамин мардумфиребиву миллатгорои маҳсуб меёфт. Онҳо фикр доранд, ки яке аз минтақаи заифи Тоҷикистон ин вилояти Бадахшон аст, шояд то имрӯз барои манфиатхоҳон ба ҳамин унвон мақомотдорони қудратӣ хидматгузорӣ намуда бошад. Вале имрӯз вазъияти кунунии ин минтақа куллан дигар гашт. Дар ҳақиқат бас аст, то имрӯз давлату ҳукумат ба мисоли мақоле, ки арғамчинро дароз баста буд, ҳоло бошад навбати он расидааст, ки онро кӯтоҳу мустаҳкам намояд.

Барои ҳамаи мо маълум гардида истодаст, ки нафарони манфиатҷӯи «Паймони милли Тоҷикистон» аз сомонаҳои манфиатхоҳ ба монанди «Ахбор.ком», «Ислоҳ.ком», «Паём.нет», «Кимиёи саодат» бо нашри мақолаҳои муғризонаву ҳангомаҷӯёна васеъ истифода намуда истодаанд ва мехоҳанд ба ин тариқа вазъияти имрӯзаи Тоҷикистонро бо фикру ақидаҳои барғалати хеш шарҳ дода, мардумро ба бесуботӣ ва бетартибиҳо, ки бар хилофи қонун аст, даъват мекунанд.

Бояд гуфт, ки миллати тоҷик дигар ҳеҷ вақт ба фиребу найранги фитнагарон бовар нахоҳад кард ва кору рафтори чунин афродро, ки аз хориҷи кишвар ба ин давлату миллати муқаддас дар арсаи ҷаҳон доғ мемонанд, ҳаргиз нахоҳад бахшид, зеро хиёнат ба Ватан ва бозӣ кардан бо тақдири 9 миллион  нафар аҳолӣ кори нобахшиданист.

Аз ин лиҳоз, имрӯз беш аз ҳарвақта ҷомеа ва махсусан ҷавонони шарафманди кишварамонро зарур аст, ки зиракии сиёсиро аз даст надода, дар атрофи Пешвои миллат сарҷамъ шавем ва ҳаргиз нагузорем аз номи миллати мо чанд тан бозичаи дасти хоҷагони хориҷӣ ба монанди Алим Шерзамонови «хушсухан» ва фиребгар сухан гӯянду дар ақидаи мардумони мо, хосатан мардумони минтақаи Бадахшон ақидаҳои ифротиро ҷой диҳанд.

Хулоса аз ҳамаи шаҳрвандони баору номуси миллати азизамон Тоҷикистон даъват ба амал меорам, ки кӯшед, то ҳама вақт ҳампару боли давлату ҳукумат шуда, дар решакан намудани дарахти мухолифони Ватан саҳм дошта бошед. Нагузоред, ки ин хиёнаткорон бо ақидаҳои ифротии худ ҷомеаи моро носолим сохта, мардумони моро ба манфиати хеш истифода намоянд.

Маҳмудова Фароғат,

номзади илмҳои техникӣ,

устоди кафедраи нақлиёт ва идоракунии нақлиёт

Нашр шуд: 02 ноябри 2018

Дида шуд: 1110 маротиба

Дар сомонаи «Паём.нет» санаи 23 октябри соли 2018 баёнияе оид ба вазъи Вилояти Мухтори Куҳистони Бадахшон аз ҷониби созмони “Паймони миллии Тоҷикистон” чоп шудааст. Аммо дар асл ин суханони пур аз дурӯғ ва бофтаву хаёлии роҳгумзадаи ТЭТ ҲНИ мебошад. То кай чунин фирефтакунии мардум давом меёбад? То кай душманони халқ бар зидди давлат суханони беҷову бемантиқ мебофанд? Авомфиребӣ ва дурӯғ то кай?

Хушбахтона, имрӯз мардуми сарбаланди тоҷик дар давлати осоишта, дар фазои сулҳу оромии босубот зисту зиндагӣ дораду ба қадри ҷонфидоии қаҳрамонони Ватан мерасанд.

Тоҷикистони мо ҳамчун давлати соҳибихтиёру соҳибистиқлол қисми ҷудонашавандаи ҷомеаи ҷаҳонӣ буда, мақому манзалати хешро дар арсаи ҷаҳонӣ дорост. Тоҷикистон гарчанде ҷавон бошад ҳам, тавонист масъалаҳои дохилидавлатии худро ҳал намуда, фазои орому осударо ба миён орад.

Мутаассифона, бо мурури замон  дар фазои сулҳу оромӣ зистани миллати тоҷик барои баъзе нафарон он қадар писанд нест. Эшон  бо ҳар роҳу восита мехоҳанд суботи ҷомеаро халалдор намоянд.  Ҷавононро ба доми фиреб кашанд ва бори дигар миллати тоҷикро ба бадбахтӣ оварда расонанд. Ин гуна афрод вақтҳои охир ба воситаи сомонаҳои интернетӣ аз хориҷи кишвар вазъияти имрӯзаи Тоҷикистонро бо фикру ақидаҳои барғалати хеш шарҳ дода, мардумро ба бесуботӣ ва бетартибиҳо, ки бар хилофи қонун аст, даъват мекунанд.

Аз муносиботи хуби Сарвари давлати Тоҷикистон ва аълоҳазрат Оғохон тамоми мардуми Бадахшон огоҳ аст ва пояҳои муносибат дар тўли солҳои дароз устувортар шудааст. Пешвои исмоилиёни ҷаҳон кори дигар надорад, ки ба ҳар гуна қазияи росту дурўғ дахл кунад ва вақти қиматашро барқадар бидиҳад. Ташриф наовардани ўро ба минтақа нишони эътироз донистан иштибоҳе беш нест. Давлат ва Ҳукумати Тоҷикистон ҳамеша ба ин симои бузурги сиёсию фарҳангӣ арҷ мегузорад ва иқдомотеро, ки солҳои тўлонӣ дар Бадахшон пиёда кардааст, ҳаргиз фаромўш намекунад.  Аммо гурўҳҳои манфиатхоҳ ҳатман ба ин масъала «расидагӣ» мекунанд ва ҷиҳати афрўхтани оташи ихтилофоти мазҳабӣ ва маҳаллӣ аз политтехнологияи дасисаю дурўғ истифода мебаранд

Баёнияи созмони ба ном «Паймони миллии Тоҷикистон» (дар асл ТЭТ ҲНИ), ки   дар сомонаи «Паём.нет.» ҷой дода шудааст,    далели гуфтаҳои болост. Дар сароғози баёния омадааст, ки гӯё мақомоти Тоҷикистон  дар макони орому осуда вазъияти ноором ба миён овардааст. Вазъиятеро, ки дар Бадахшон хунрезӣ ва кушторҳои пайдарпайро ба вуқуъ меорад. Магар мақомоти Тоҷикистон метавонад “хунрезӣ” ва “куштор”- и мардумашро роҳ диҳад? Тоҷикистон метавонад сулҳу ваҳдати бо ҷонбозиҳои фарзанди миллат ба дастомадаро несту нобуд намояд? Ақли кадом инсон ин гапро қабул медорад, ки мақомоти Тоҷикистон бар зарарари худ кор мекунанд? Охир дигар ин  мамлакат бесоҳиб нест.  Сарвари тавоно дорад ва намегузорад, ки ба кӯчактарин ҳаракати қувваҳои чӣ дохилӣ ва чӣ берунӣ ҷиҳати норром сохтани вазъи ҷомеа роҳ дода шавад.

Тамоми мардуми шарифи Тоҷикистон Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро кафили сулҳу оромӣ дар кишвар медонанд ва ба ӯ боварӣ доранд. Маҳз ин шахсият буд, ки миллатро аз вартаи ҷангу хунрезӣ наҷот дод. Мардонагӣ ва ҷонфидоии вайро миллат ҳаргиз фаромӯш нахоҳад кард. Маҳз ин шахсият буд, ки бо хиради азалии хеш дар он замони сахту душвор аз гуноҳи мухолифини силоҳбадаст, ки ҳазорон одамони бегуноҳро ба қатл расондаанд, гузашта, бо онҳо сулҳ баст.

Умедҷон Мақсудов,

номзади илмҳои филологӣ,

устоди кафедраи забонҳои хориҷӣ

Нашр шуд: 02 ноябри 2018

Дида шуд: 1135 маротиба

Тавре маълум аст, дар ҷумҳурӣ ба гирифтани донишҳои динӣ аз тарафи ҳукумат тамоми шароитҳо фароҳам оварда шудааст. Пўшидани сатру аврат ва мондани ришҳои дарози дилгиркунандаву безеб ба либоси миллию анъанаҳои давлатдории тоҷикон мухолифат менамояд.

Дар натиҷаи дастгирии ҲНИ зиёда аз 500 нафар ҷавонони тоҷик дар сафҳои ҷангиёни ДИИШ ба муқобили Сурия меҷангиданд.

Фаъолияти хоинонаву ғайриқонуни  ин ҳизб бар хилофи Конститутсия ва дигар қонунҳои давлат ба шумор рафта, аз характери экстремистию террористии ҲНИ шаҳодат медиҳад.

Ҷомеаи демократӣ волоияти қонун ва риояи онро аз ҳамаи ҳизбу ҳаракатҳо талаб менамояд.

Баста шудани фаъолияти ҲНИ бо қорори Суди Олии Тоҷикистон минбаъд барои пешгирӣ кардани фаъолияти ифротгароӣ ва бо сиёсат омезиш додани динро пешгирӣ намуда, ҷомеаро дар руҳияи арзишҳои солими қонунию динӣ тарбия менамояд.

Ҷомеаи имрӯзаи мо ҷомеаи ободу озод аст. Касе ки қонунҳои кишварро риоя мекунад, ӯ зиндагии осудаҳолона дорад. Ба рӯяш мактабу масҷидҳо кушодааст. Хонад, маърифатнок шавад. Онҳо аз Паёми Асосгузори сулҳу ваҳдат- Пешвои миллат интиқод карда, чунин болоназар будани Сарвари муаззами кишварро чашми дидан надоранд. Чашми ҳасуд кӯр аст. Магар роҳбари давлат сазовори чунин баҳо нест, дар ҳоле ки миллат ба ҳадди нестӣ мерасид, маҳз ӯ ҷон ба каф гирифт ва масулияти дирӯзу имрӯзи кишварро бар дӯш гирифт. Мулкро тинҷ кард, кинву кудуратро аз дили размандагон берун сохт ба гузашта салавот гуфт. Бо гузашти беш аз 26 сол танҳо барои ободӣ ва беҳдошти рӯзгори мардум кӯшиш варзид. Халқи тоҷикро ба оламиён чун миллати соҳибтамаддун ва фарҳангофар муаррифӣ кард. Халқ худ ӯро ҳомӣ ва пешвои худ интихоб кард. Ботини Сарвари давлат, ки пок аст ҳамвора кишварамон пеш меравад.

Мо имрӯз ба шарофати сиёсати ояндабинонаи роҳбари муаззами кишвар  ба натиҷаҳои назаррас ноил шуда истодаем.  Ва ин ҳама ободиро аз самараи меҳнати ҳалол ва тинҷиву оромии кишвар дида истодаем.

Мо фарзандони содиқи Ватанем ва ҳаргиз намегузорем, ки идеяи бегона мафкураи моро пойбанди ифротгароӣ гардонад. Зеро фардои ин миллат бо Сарвари оқилу донояш дурахшон аст.

Нашр шуд: 02 ноябри 2018

Дида шуд: 1054 маротиба

Оғози моҳи сентябр, аниқтараш пас аз тақлили Истиқлолияти давлатӣ Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо сафари 5 рӯза озими вилояти мухтори Кӯҳистони Бадахшон шуданд. Ҳадаф аз наздик ошноӣ пайдо намудан бо рӯзгори мардум, омодагӣ ба фасли тирамоҳу зимистон ва мавриди истифода қарор додани чанд иншоот буд. Президент сафари 5 рӯзаи худро дар ҷамъбасти 9 моҳаи хоҷагии халқи вилоят мӯшикофона таҳлилу баррасӣ намуда, ҳамчунин аз низоми тартиботии вилоят изҳори норозигӣ намуданд. Зеро тавре аз маълумотҳои оморӣ бармеояд, дар вилоят сатҳи ҷинояткорӣ, бемории вируси СПИД ва нашъмандӣ ба ҷои кам шудан рӯ ба афзоиш ниҳодааст. Маълум ки пушти ин ҳама носабомониҳо гурӯҳе меистанд, ки аз додугирифти силоҳ, мубодилаи мавод нашъадор манфиатҳои беш мебинанд. Зеро минтақаи Бадахшон бо марзи Афғонистон сарҳади тӯлонӣ дорад ва мусаллам аст, ки бинобар фаъолияти сусти мақомоти қудратии вилоят решаи амалҳои ҷинояткории гурӯҳҳои муташакила ба ҷои хушк шудан майл ба сабзидан доштанд.  Агар пеши роҳи ин амалҳо гирифта намешуд, хоҳ- нохоҳ воридоти силоҳу маводҳои нашъаовор оқибатҳои нангин ба бор меовард. Гузашта аз ин Қонуни Ҷумҳури Тоҷикистон «Дар бораи танзиму расми оинҳо» агарчи дар байни халқ риоя шавад, миёни гурӯҳҳои муташакила не. Яъне, роҳбарони гурӯҳҳо шабинишиниҳои пурдабдаба доир месохтанд. Чандин тарабхонаҳои шаҳри Хоруғ ва атрофи он хидматгузори онҳо буд. Албатта ин ҳама зӯргӯиву фишороварӣ ба мақомоти қудратӣ ва иҷроия таъсири равонӣ мерасонд ба руҳияи мардум. Касе ёрои ҳал кардани масъаларо надошт ва ҳадафи сафари Президент ҳам маҳз нукта гузоштан ба ҳамин  бесомониҳо буд.

Аммо пас аз вазифагузориву тадбирҷӯиҳои Сарвари давлат вобаста ба паст кардани вазъи ҷинояткорӣ, гирифтани пеши роҳи додугирифти маводи мухаддир, халъи силоҳ як гурӯҳ «дилсӯзони Бадахшон» пайдо шуданд, ки ба ин гуфтаҳои Сарвари давлат «ҷомаи сиёсӣ» пӯшониданд. Ҳатто ба ном генералҳо пайдо шуданд, ки пешниҳод намудан то аз ҳисоби кадрҳои маҳаллӣ роҳбарони мақомотҳои қудратӣ интихоб шаванд. Яъне, маҳалгароӣ намуданд. Сониян ин «нависандаҳои халқӣ» кӯшиш намуданд, ки дар зеҳну шуури мардум андешаро ворид намоянд, ки ин минтақа барои Тоҷикистон чун бачаи ӯгай аст. Ҳатто навиштанд, ки Президент барои дигар минтақаҳо маблағҳои зиёд сарф мекунанду барои Бадахшон не. Охир эй ноинсофон, Шумо инсонед ё ҳайвон. Магар имрӯзи Бадахшонро ба даҳ соли пешин қиёс карда мешавад? Магар сатҳи зиндагии имрӯза беҳтар аз пештара нест. Бунёди даҳҳо мактабҳои замонавӣ, азнавсозии қисмҳои ҳарбӣ, соҳаҳои тандурустӣ ин ҳама барои некӯаҳволии мардум равона карда шудааст. Чаро ин ҳамаро нодида мегирем. Чар намегӯем, ки дар минтақа танхо дар замони роҳбарии Сарвари давлат таъминоти барқ доимӣ шуд, дар ҳоле, ки дар дигар минтақаҳо маҳдудият буд? Чаро намегӯем, ки имрӯз роҳҳои сатҳи байналмилалӣ дар ин минтақа бунёд шуд? Чаро намегӯем, ки бо мақсади таъминоти мардум бо маҳсулоти ғаллагӣ дар минтақа корхонаи ордбарорӣ бунёд шудаасту имрӯз новобаста аз мавсими сармо мардум метавонанд ордро аз ҳамин ҷо харидорӣ мекунад?

Мусаллам аст, ки сомонаҳои манфиатхоҳи «Ахбор.ком», «Ислоҳ.ком», «Паём.нет», «Кимиёи саодат» бо наши мақолаҳои муғризонаву ҳангомаҷӯёна мехоҳанд вазъияти имрӯзаи Тоҷикистонро бо фикру ақидаҳои барғалати хеш шарҳ дода, мардумро ба бесуботӣ ва бетартибиҳо, ки бар хилофи қонун аст, даъват мекунанд.

Баёнияи созмони ба ном «Паймони миллии Тоҷикистон» (дар асл ТЭТ ҲНИ), ки   дар сомонаи «Паём.нет.» ҷой дода шудааст,    далели гуфтаҳои болост. Мақсади ин афрод аз паша  фил сохтан ва вазъиятро  ноором сохтану  афкори нопоки хешро бар сари мардум бор кардан аст.  Мехоҳанд обро лой карда, моҳӣ доранд.

Мо тасмим гирифтем, ки чанд нуқтаро доир ба ботил будани андешаҳои дар ин баёния овардашуда ва нияти барангехтани бадбиниву ноором сохтани фазои кишвар аз тарафи муаллифони онро нишон диҳем.

Дар ибтидои баёния омадааст, ки мақомоти Тоҷикистон гӯё «дар як макони ором вазъияти буҳронӣ эҷод кардаанд»; вазъияте, ки гӯё «хунрезиҳои дигар ва кушту кушторҳои шаҳрвандони бегуноҳро дар Бадахшон дар пай дорад»…

Ақли кадом инсон ин гапро қабул медорад, ки мақомоти Тоҷикистон бар зарарари худ кор мекунанд ва вазъиятро ноором мекунанд, дар ҳоле, ки вазифаи асосии онҳо таъмини сулҳу субот дар ҷомеа аст ва аз рӯи ин ба фаъолияти онҳо баҳо дода мешавад?!

Аммо воқеияти ҳол ин тавр нест. То ҷое иттилоъ дорем, мардуми ваҳдатшиори Бадахшон чун дигар минтақаҳои Бадахшон сиёсати давлатро дастгирӣ мекунанд.

Аз сокинони воқеан ҳам соҳибдилу механпарасти Бадахшон даъват ба амал меорем, ки  ҳаргиз ба шиорпартоии нафарони “дилсӯзи” Бадахшон дар хориҷи кишвар дода нашаванд. Махсусан  ба “зебо ва шево” сухангӯии Алим Шерзамонов, ки худ зодаи ҳамин диёр асту аҳдшиканона ба чанд ҳизб иснод овардаасту маблағҳои калони бонкро барнагардонда, имрӯз дар Аврупо ғуломвор ба хоҷагон кор мекунад,  бовар накунанд. Ӯ як нафар ҷосуси хориҷиён аст. Вазифаи ӯ тухми нифоқу низоъ коштану ҷангро оғоз бахшидан аст. Он гоҳ хоҷагон бемалол яроқу аслиҳаи худро ба савдо мезананд.

Мо ин бор набояд хато кунем, баръакс пушт ба пушти давлат барои решакан кардани нафарони манфиатхоҳ кӯшиш варзем. Зеро ҳар як амали содиршуда бояд дар назди наслҳои оянда чун оина мусаффо мемонад.

Абдусабури Абдуваҳҳоб,

сармуҳаррири нашрияи «Меҳвари дониш»-и

ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 02 ноябри 2018

Дида шуд: 1154 маротиба