Дӯстиву ҳамкории малакатҳо аз азал барои рушду такомул ёфтани ҳар ду ҷониб  заминаи мусоид мегузорад. Имрӯз халқу миллати тоҷикро бо шарофати сиёсати хирадмандонаи ва дурандешонаи Асосгузори сулҳу ваҳадати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тамоми кишварҳои рӯи олам бо наслу наҷоди ориёӣ будану соҳиби тамаддуни бойу ғанӣ буданашон мешиносанду сулҳу субот, амнияти миллӣ, ваҳдату ягонагӣ ва қабл аз ҳама истиқлолияти моро эътироф сохтаанд. Ин буд, ки таърихи 3 то 5 октябр Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо чанде аз намояндагони кумитаҳо ва вазирон ба кишвари афсонавии бо миллати тоҷик дӯсту бародар Ҷопон сафари корӣ анҷом доданд.

         Ёдовар бояд шуд, ки зимни ин сафар барои натиҷаи басамар ва сафари мақсаднок барои ҳамкории ҳамаҷониба ҳафт санади муҳим ба имзо расид, ки он метавонад дар ояндаи ду кишвар риштаи дӯстиро мустаҳкам намоянд ва робитаҳои ҳамкорӣ қавитар гардад.  Асосгузори сулҳу ваҳдати милли - Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва ҳамроҳонашро дар фурудгохҳи Ҷопон шахсан воломақоми Ҷопон бо намояндагии дипломатияхо хуш пазируфта, барои сарвари давлат ва намояндагон аз кишвари мо ба хотири эҳтиром меҳмондории боҳашамате оростанд. Аммо аз ин пешравию рушди миллати мо хуши ҷониби мухолифон наомадааст, ки ин кадар булбулвор сароидаанд. Чи тавре хоҳанд, росту дуруғ сухан гуфтаанд.

         Акнун кори ин нафарони хиёнаткору ватанфурӯш ҳамин, дигар зӯрашон ба корҳои дуруст ва ба андешахои дуруст расидагӣ намекунад, ки доим пайгири миллати мо гаштаанд. Бобати миллати тоҷик чиҳое гуфта истодаанд, худ намедонанд. Агар медонистанд чунин намегуфтанд, зеро худ шаҳрванди Тоҷикистонанд, нону обашро хурда аз ношукри по ба ин неъматхо зада истодаанд.

         Аз кай  боз ин нохалафон фикри буҷаву фонди Тоҷикистонро барои беҳбудии миллат меандешидагӣ шудаанд, ки идао намуда истодаанд. Гуиё сарвари давлат аз буҷети давлати сафар намуда, ба он зарар ворид сохтааст.

         Ин ҳама дастовардҳо дар масъалаи дӯстиву ҳамкории давлатҳо бо Тоҷикистон буд, ки дарвозаи тамоми мамолики рӯи олам барои тоҷику Тоҷикистониён боз аст, ҳам барои сайёҳон ва ҳам барои соҳибкорон. Натиҷаи чунин ҳамкорӣ байни ду кишварҳо буд, ки Тоҷикистон баъдии солҳои зиёд бо давлати Ӯзбекистон, ки аслашон як аст ба мувофиқа расида, ҳамаи сарҳадҳоро барои раводиди ҳар ду ҷониб кушоду озод қарор доданд.

         Шумо сиёҳдилони хиёнаткор бояд донед, ки хамаи ин агар барои як Сарвари давлат лозим мебуд, хеҷ гоҳ аз худпарастӣ ин корро намекунад, инро ҳамаи шумо хело хуб медонед. Агар ин худнамоӣ мебуд ва кишвари Ҷопон моро чун меросбарони аҷдодони номдор намешинохт, пас он вақт ин сафарро бенатиҷа номидан мумкин буд. Боиси сарфарозӣ фахри мост, ки ба тамоми олам тавассути расонахои ахбороти маълум гардид, ки Пешвои миллати тоҷиконро чи гуна пешвоз гирифтанд. Ин эҳтироми воло шуморо ба ғазаб овардааст, ки аз ҳасад ин суханонро гуфтаед. Хушбахтона, ба рағми ин душманон дар Ҷопон Пешвои миллат бо ҳамроҳонашон ҳафт санади муҳими ҳамкории Тоҷикистону Ҷопонро имзо намуданд.

         Бо итминони комил гуфта метавонам, ки ҳамаи ин пешравии Тоҷикистон ба ҷониби мухолифон зарбае зада истодааст, ки руҳи онҳоро ба ҳоли ҳалокатбор овардааст. Вагарна чаро ба буҷети давлатву робитаҳои Тоҷикистон бо дигар давлатҳо чашми ҳасуд дӯхтаанд. Дур нест он руз, ки натиҷаи ин санадҳо ба хамагон маълум мегардад ва бори дигар душманони миллатро аз ин гуфтаҳои пучу бемаънояш миёни омма шарманда месозад.

Усмонҷон Ахмедов,

номзади илмҳои иқтисодӣ,

устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 12 октября 2018

Просмотров: 2764

 дар ҳошияи «Чаро оғози музокироти сулҳи Франкфурт фурӯ рехт»

 Дар таърихи давлатдории Тоҷикон бисёре аз сиёсатмадороне буданд, ки давлату миллати тоҷикро то андозае ба орзуву ормонҳои неку солеҳи худ бирасониданд.

Аммо вақте мо таърихро варақгардон менамоем аз ҳама қуллаи баланди давлатдории мутамадиин ва миллии тоҷикро дар давлатдории салтанати Сомониён ва баъди гузашти ҳазор сол ба замони кунунии Тоҷикистон мушоҳида менамоем.

Албатта бояд ёдовар гардид, ки барои ноил гардидан ба сохтмони давлати милливу озод нақши шахсиятҳои миллатдӯсту бовиқор аз заҳмату талошҳои ҷонфидоиашон ҷилвагар мегардад. Хушбахтона, давлату миллати тоҷик чунин як шахсияти умедбахшу дастгири давлату миллати худро дар симои Эмомалӣ Раҳмон дарёфтанд. Вале имрӯз вазъият дигар аст, нафарони зиёдеро вохӯрда истодааем, ки симои аслии онҳо ва ботинашон аз разолат пур шудаасту ба хоки ватан хиёнат мекунанд.

Пешвои миллат ҳамеша барои сулҳу салоҳ талош варзид. Роҳи мақсадноке буд, ки муваффақ гашт. Ин чи гуфтаҳои он равшанзамир Равшани Темуриён, ки «Ҷаноби Эмомалӣ Раҳмон дар нишасти 25-умин солгарди Иҷлосияи 16-уми Шӯрои Олии Тоҷикистон дар Хуҷанд ошкоро ба мавқеи ҷангҷӯёнаи давраи ”сангаксафаровӣ”-и соли 1992 комилан баргашта, боз миллати мазлуму кӯчакро ба ду ҷиноҳи ҷангӣ тақсим карданд. Дигар барномаи нишасти Франкфурт, ки он метавонист равзанаи рӯшноиро барои ояндаи миллат боз намояд, фурӯ рехт».

Равшан Темуров бо пешниҳоди ин посух чӣ гуфтан мехоҳад? Барои оштии раднопазири ду ҷониб, яъне Ҳукумати Тоҷикистон ва ТЭТ ҲНИ Сарвари давлат сабаб шуд, ки амалӣ нашавад. Бисёр мавридӣ гаштааст, ки амалӣ нашуд, зеро бо ҳизбе ки ҳамчун ташкилоти террористӣ эътироф шудааст, паймони дӯстӣ бастанашро ҳеҷ гоҳ халқ қабул намекунад. Гузашта аз ин, Равшан Темуриён ин қадар шахсияти «боҳиссиёт ва ватандӯст аст», ки Тоҷикистони азизам гӯён, рӯирост ба мардумони миллат ва сарвари он бо киноя сухан гуфта истодааст.

         Мардуми Тоҷикистон новобаста аз он, ки ин қадар душманони бешумор дорад, бо вуҷуди ин ҳама дар фазои озод зиндагии шоиста доранд. Аз ин ифтихор доранд ва ба чунин нафарони хиёнаткору бедодгарон чун Кабириву тарафдоронаш нафрат дорад. Дуруст ба мисоли Равшани Темуриён, ки миёнараваки ду ҷониб буд.

Аз оғози иншои ин матн суоле маро водор сохтааст, ки агар Тоҷикистон барои Равшан Темуриён азиз бошад, пас чаро ӯ тарафи мухолифро пайравӣ дорад. Ҷониби нафаронеро гирифта истодааст, ки мехоҳанд Тоҷикистони азизашро ба вартаи нобудӣ бубаранд. Тоҷикистон барояш ин қадар «азиз» аст, ки хостааст роҳбари машваратчиёни «Паймони миллии Тоҷикистон» шавад. Ҳамон паймони миллие, ки ба Тоҷикистон на паймони дӯстӣ, балки оташи ҷанг барангехта дар атрофаш назҳатиҳоро ҷамъ намудааст.

Ин озодиву ободӣ ва истиқлолияти Тоҷикистон бо ҷоннисориву ҷонбозиҳои нафарони зиёде ба даст омадааст ва ин марзу бум барои онҳое азиз мемонад, ки фарзандони асили ин миллат аст, на хиёнаткорону ватанфурӯшон. Дар Тоҷикистон мардум ҳаёти осоишта ва босаодат паси сар менамоянд. Аз ин ҷост, ки ҳама бо саодатмандӣ васфи онро ситоиш мекунанд.

Ҳаёти дилкашу зебо ҳаёти озод аст,

Чунин ҳаёт на осон ба даст омадааст.

Барои он, ки чунин ҳаёт диҳад даст моро,

Ҳазор бор Ватан садҳазорон ҷон додаст.

Маърифат Мавлонова, котиби масъули нашрияи «Меҳвари дониш»

Создано: 28 сентября 2018

Просмотров: 2865

Ҷаҳони имрӯза пур аз ҳодисаю воқеаҳои сиёсӣ буда,  дар  раванди ҷаҳонишавӣ он тамоми халқу миллатҳоро фаро мегирад.  Экстремизм  ё ифротгароӣ яке аз падидаҳои  сиёсии  ҷаҳони муосир буда,  мубориза бар зидди он дар охири асри гузашта ба дараҷаи масоили умумибашарӣ табдил гашта буд. Ақидаҳои ифротӣ тавассути созмонҳои гуногун паҳн гашта, шаклҳои мухталиф дорад. Ифротгароӣ шакли фаъолияти сиёсиест, ки принсипи демократияи парламентиро рад карда,  ба мафкураю амалияи бетаҳаммулӣ, антисемитизм ва миллатгароии ашаддӣ асос меёбад. Мафҳуми экстремизм ин «экстремизм-амалест, барои ба таври зӯрӣ забт кардани ҳокимият, нигоҳ доштани он ва бо  роҳи зӯрӣ дигар кардани сохти конститутсионӣ, дахолати зӯроварон ба амнияти ҷомеа».

Тоҷикистон низ чун иштирокчии созмони Шанхай ин ковенсияро эътироф мекунад ва вазифадор аст, ки дар дохилу хориҷи мамлакат зидди ин зуҳуроти номатлуби чаҳони муосир мубориза барад. Аз ин чост, ки барои амнияти кишварро аз ҳар гуна хатару нопокихо эмин доштан барои манъи фаъолияти ТЭТ ХНИ карор намуд. Имруз тамоми ҷомеа ҷаҳонӣ воқиф аз онанд, ки ин ташкилот, чун ташкилоти терористиву экстремистӣ эътироф гардидааст.

Аз баёноти хизбиён маълум аст, ки рафтори ифротгароёна доранд. Чун дар боло иброз намудам, маънои тероризм ин бо воситаи зӯри ба даст овардани хокимият аст. Чунончи назҳатиҳо худро чун тахдидкунандагон ва ба ин васила нияти ба даст гирифтани мақомотро доранд. Худ қазоват намоед, ки навишти ин хама изҳорот роҳи таҳдид нест магар?  Вале бояд донанд, ки мо дигар аз чунин таҳдидҳо наметарсем.

Дар масъалаи ДОИШ бошад, чунин ибрози андеша мекунам, ки мақомот чизеро аз касе пинҳон намекунад, ягона ҳадафи давлату миллат ва Пешвои миллат он аст, ки ба амнияти кишвар хатаре набояд бошад. Дар хамлаи Данғара низ гуфтаниам, ки аввалку тамоман ба гуноҳатон иқрор  нашудед, пасон гуфтед, ки ин амалиёти махсуси ДОИШ аст. Дар натиҷаи таҳқиқоти мақомот маълум гашт, ки ин ҳама бозиву найрангҳои ТЭТ ҲНИ ва фармонҳои Кабирист. Тамоми мардум ба воситаи оинаи нилгун наворӣ  иқрор шудани нафароне, ки дар ин амалиёт даст доштанд, шоҳид гаштанд ва ба мисоли модари бечораву танхо мондаи он ду бародари дар доми фиреби наҳзатиҳо дармонда, ба онҳо лаънат хонданд.

Ягона чизе, ки баҳона намуда фаъолият доштед, ин барои дин буд, ки ин хам ғайрикунуни будааст, албатта касе намехохад, чунин ифротгароён миёни мардум сайр карда, боз ҷавонони зиёдеро гумроҳ созанд.

Ифротгароён барои ба мақсадҳои сиёсии худ ноил гаштан зери пардаи  динӣ амал мекунанд. Зеро бо ин роҳ мардумро ба воқеаҳои сиёсӣ ҷалб намудан осонтар аст. Чунки ақидаҳои ифротии ин созмонҳо на ба мустаҳкам кардани сохти конститутсионии Тоҷикистон,  балки бар зидди он равона шуда, вахдату якпорчагии онро зери хавф мегузорад.

Имрӯз аз тарафи ҳукумати ҷумҳурӣ чораҳо андешида шуда истодааст, ки пеши роҳи паҳншавии ин зуҳуроти номатлуб гирифта шавад.

         Давлати Тоҷикистон ба ҳайси як субъекти комилҳуқуқи ҷомеаи ҷаҳонӣ дар арсаи байналмилалӣ аз минбари СММ борҳо баҳри пешгирию мубориза алайҳи созмонҳои ифротгароӣ бо таклифҳои мушаххас баромад кард.  Ин иқдоми давлатро мардуми тоҷик бо дарки масъулиятшиносӣ ва амри зарурати марҳилаи кунунӣ дастгирӣ мекунад. 

Абдуқаҳҳор Бӯриев,

номзади илмҳои математика,

устоди кафедраи математикаи ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 05 октября 2018

Просмотров: 2749

Ҳамдиёрони  азиз!

Истиқлолияти комил дар ҳаёти сиёсии ҳар як давлату миллат бебаҳотарин неъмат маҳсуб шуда, тавассути он таърих, тамаддун, фарҳанг ва оини давлатдориро ҷаҳониён мешиносанд. Аз таҷлили 27-солагии Истиқлолияти давлати мо рӯзҳои башумор гузаштанд. Вале шукуҳу ҷалоли ин санаи фархунда то ҳанӯз дар ҳар хонадон эҳсос мешавад. Худ бо чашми ҳақбин дида истодаем, ки чи тавр давлатамон пеш рафта истодааст. Муҳим сулҳу осоиштагӣ, ваҳдату ҳамдилӣ, суботи сиёсӣ дар кишврамон ҳукмфармо буда, мардум бо шукрона аз тинҷиву амонӣ паи меҳнати ҳалоланд. Мо худ шоҳидем, ки чи тавр шодиву сурур, тантанаҳои ҷашнӣ дар пойтахти азизамон шаҳри Душанбе, Хуҷандшаҳри бостонӣ ва Раштонзамин доир гардид. Дар ин ҷашнвораҳо мардуми тоҷик ба оламиён бори дигар исбот намуд, ки барандагони фарҳанги бою рангин аст. Ва ин миллат пеши касе хору залил нест, балки бо шахсияҳои абармардаш чун  Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат ифтихор дорад.  Зеро ин ҳомии давлат ва миллати фарҳангпаноҳ бо дониши баланди сиёсии худ, бо дили чун оина софи худ тавонист ин миллати парокандаро бо ҳам биёрад. Дӯстиву рақобатро пойдор созад. Аммо ин ҳама дастовардҳоро аҳримансифатон дидан намехоҳанд.  Ба таъбири халқӣ аз таги нохун чирк кофтанӣ мешаванд. Бо ҳадафҳои ғаразноки худ кӯшиш менамоянд, обрӯ ва мақоми кишварамонро дар арсаи байналмилалӣ паст созанд. Чун хоиннони Ватан дар хонаи худ ҷой наёфтанд бо роҳнамоии хоҷагони бегонаи худ берун аз марзи кишвар бо дасисаву бӯҳтонҳо мехоҳанд ба номи баланди тоҷик доғ оранд. Аъзои ҳизби мамнӯъшудаи ҲНИ ва думравони онҳо бар зидди сиёсати кунунии ҳукумати кишвар садо баланд карданд, маҳз аз ҳамин тоифаҳоянд. Зеро чашми ҳақбин надоштану бахилӣ ва кинаву кудурат доштани онҳоро ҳамагон чашмдор буданд. Ин нафарон кистанд? Онҳое ҳастанд, ки замоне дар сояи давлат барои таҳсил кардан ба хориҷа рафтан ва имрӯз побанди ақидаву равияҳои ғаразона доранд.  Агар онҳо бегуноҳ бошанд, пас чаро дар мулки ғариб бегуноҳии худро исбот менамоянд. Биёянд ба Ватани худу назди халқ барои амалҳояшон ҷавоб гӯянд.

Мутаассифона, имрӯз дар ҷомеа ақидаву равияҳои мухталифи ғайриқонунӣ роҳ ёфта, бахше аз ҷавононро зери таъсири худ гирифтанд. Онҳо мехоҳанд ба ҳар роҳу васила ин нерӯи созандаро ба манфиати худашон истифода бурда, ҷавонони кишварро ба корҳои номатлуб ва носолим даъват намоянд. Бадбахтиаш он аст, ки дини мубини Исломро бар манфиати гурӯҳиву шахсӣ истифода мебаранд. Мо бояд дастҷамъона бар зидди ин қувваҳо мубориза барем. Нагузорем, ки ҷавонони мо беҳуда умри азизи хешро қурбони дасисаҳо кунанд. Онҳоро тавре тарбия намоем, ки Ватанро чун модари худ эҳтиром намоянд. Ва ҳар пора санги онро чун дурру гуҳар донанд.

Боварӣ дорам, ки ҷавонони банангу номуси диёр дар ин роҳ мавқеи мустаҳкамро интихоб карда, дар пойдевори кохи мӯҳташами амну амонӣ ва фардои кишвар заминаҳои мустаҳкам мегузоранд.

Создано: 25 сентября 2018

Просмотров: 3180

 Имрӯз мо бо ифтихор метавонем, изҳор намоем, ки Ҷумҳурии Тоҷикистон аъзои комилҳуқуқи Созмони байналмилалии савдо мебошад ва ба даҳҳо созмонҳои дигар шомил шуда, намегузорад, ки  дар кишвари азизи мо нобасомониҳо рух диҳанд.

Аз ин рӯ, вазифаи ҷонӣ ва қарзи шаҳрвандии ҳар як фарди бонангу номус, худогоҳу худшинос ва ватандӯсту ватанпараст дар марҳалаи кунунӣ, пеш аз ҳама таҳкими ваҳдати миллӣ, ҳифзи муқаддасоти Ватан ва пос доштани арзишҳои бузурги ватандорӣ, бахусус неъмати муқаддаси Истиқлолияти давлатӣ мебошад, ки ин ҳама дар ягонагиву сарҷамъӣ ва кору фаъолияти аҳлонаи мардуми тоҷик ифода мегардад.

Равшани Темуриёнро зарур аст, ки ба ҷои он ки бо дурӯягии беш як бор зодгоҳи азизам Тоҷикистон ва бори дигар ба олитарин арзишҳои он киноя зада, ки воқеият надорад, боре масъулияти хешро дар ватани азизаш ҳис намояд. Ва агар натавонад, боке нест нафароне фидокору ватандӯст дар миллати мо кам нестанд. Барои ҳамин таъкид мекардам, ки Кабириву Илҳом ва яки дигараш Шумо «ҷаноби Равшан», агар зӯратон ба накӯкори нарасад, пас ихтиёр мекардаед, ки ҷаҳолатро пеша кунед, вале бояд донед, ки оини мардигарӣ на дар ин амалҳои зишту паси пардагӣ ниҳон аст. Аз ҳамин лиҳоз бароятон тавсия медиҳам, ки дигар дилсӯзиву ғамхориҳоятонро ба худ ва хоҷагонатон кунед. Дидем, ки аз ин « фидокории» шумобаринҳо кишвар дар қарни гузашта чи ҳодисаҳои даҳшатборро паси сар намуд.

Разолату ҷаҳолати Шумо наҳзатиҳо таҳти фармону амри хоҷагонатон то ҷое омада расидааст, ки ҳатто омодаед, барои онҳое, ки аз худи Шумо силоҳи ҷангиро сохтаанд ҷоннисорӣ кунед. Мутаасифона, пеши чашмонатонро парда гирифтааст, ки имрӯз Шумо  фидоии он нафароне гаштаед, ки бо гуноҳи онҳо оилаатон, ҳаёти осудаатон аз даст рафтааст. Вале то ҳол чашматон инро намебинад ба ҷуз пулу моле, ки то ҳол ба ҷуз ваъда рӯяшро надидаед. Бовар кунед, шояд рӯзе ин ҳасрати ҳаваси Шумо ҳамроҳатон шармандагиву хиёнаткориро зери хок барад. Зеро бераҳмию разолати инсонии шумобарин нафарони ба ҷомеа хатарнок аз ҷаҳлу нодонӣ ва ғафлату манфиатҷӯии касон сарчашма гирифта, мутаассифона аксаран бо пирояи дину оин ва  тариқату мазоҳиб пардапӯш мегарданд. Аз ин ҷост, ки Ҳаким Фирдавсии бузург бо ишора ба ин иллати маҳкумпазири инсонӣ фармудааст:

Зиёни касон аз пайи суди хеш ,

Биҷӯянду дин андароваранд пеш.

Ин амали ноҷавонмардона, ки хилофи ҳамагуна  оину аҳком ва таомули исломиву инсонист танҳо ҳадафҳои террористиро бо худ дошта, халқҳои  оламро барои муборизаи беамон бар зидди моҷароҷӯёни террористӣ даъват менамояд.

Ба мардумон рӯ оварда таъкид менамоям, ки ҳушёрии сиёсиро аз даст надодани кулли мардуми тоҷик хосатан ҷавонон ба мавқеъ ва мақоми насли калонсол, ба зиёиён, омӯзгорон ва фаъолони маҳаллаҳо вобастагии қавӣ дорад. Итминони комил дорем, ки минбаъд ҳам ҷомеаи аз душвориҳои таъриху солҳои душвори навадум гузашта барои осудагӣ, сулҳу ваҳдат дар кишвар матонат нишон медиҳад ва ба рағми гурӯҳбозон оштинопазирона мубориза мебаранд.

Наим Рашидов, номзади илмҳои кишоварзӣ, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 02 октября 2018

Просмотров: 2770

Мо ҷомеаи меҳнатии ДПДТТ бо хушҳоливу сарфарози аз ваҳдати миллӣ, истиқлолияти давлатӣ  ва сулҳу субот ба нафароне чун хиётнаткори ватан ба мисли М.Кабирӣ  гуфтанием, ки миллати мо миллати тоҷдор ва мардумонаш босаводу комилақланд. Аз ҳамин лиҳоз барои сулҳу ваҳдат мекӯшанд, зеро асос ҳамин ваҳдат аст. Аз азал миллати  тоҷикро худшиносию таҳаммулпазирӣ  ба хушбахтию саодати беназир овардааст. Ва ин хушбахтиро дигар ба касе иҷозат намедиҳем, ки баобод диҳад.

Шумо хиёнаткорони ватан бояд донед, ки дигар мардуми асри нав ба мисоли фиребхӯрдагони соли 90-ум нестанд, ки дасисаҳои бемантиқатонро гӯш диҳанду ба маъное «баромади бомавридатонро аз минбари баланди умумиҷаҳонии конфронси САҲА», ҷонибдори намуда, манфиати халқу миллати худро ба по зананд.

Ҳамвора дар изороти хеш баён менамоем, ки дигар САҲА ташкилоти нафъовари миллатҳои аъзо нест, балки он минбари маърӯзаи намояндагони ТЭТ гаштааст, ки дар ин конфронс бо ёрмандии ташкилкунандагонаш боз роҳбари ТЭТ ҲНИ имконияти ширкат варзиданро пайдо сохтаст. Иштироки намояндагони ташкилотҳои ТЭТ аз шаҳодат медиҳад, ки пеш аз ҳама САҲА фаъолияти худ ва мақоми худро дар миёни созмонҳо коста гардонид, зеро замоне, ки ба фаъолият оғоз намуда, давлатҳоро ба аъзогӣ даъват сохт дар кори онҳо танҳо мубориза бар зидди тероризм дида мешуд на ҳамкори намудан бо ТЭТ.

Мутмаинем, ки дар муддати начандон дур сафи чунин хиёнаткорон кам гардида, кишварамон бо такя ба нерӯи солими ҷавонон рушду тараққӣ  хоҳад кард.

Создано: 25 сентября 2018

Просмотров: 2660

Барои тамоми мардуми ҷаҳон, бахусус сокинони Осиёи Марказӣ маълум мебошад, ки Ватани мо аз қадимтарин сарзамини биҳиштосо буда, таърихи беш аз даҳҳазорсола дорад. Дар сарчашмаҳои таърихӣ олимону муҳаққиқони сатҳи ҷаҳонӣ кишвари моро дорои марказҳои илмию тиҷоратӣ ва сарзамини ободу осуда тавсиф намудаанд. Дар чунин рӯзҳои барои халқ таърихӣ, ки пас аз тантанаҳои бузургу оламшумули ҳамоиши сарварони давлатҳои СҲШ падидаҳои номатлуби гурӯҳбозону ҷаҳолатпешагон, ки мехоҳанд, ватани моро низ ноором созанд, ҳамаро ғамгин кард.

Бо қарори Суди конститутсионии Ҷумҳурии Тоҷикистон фаъолияти бисёр ҳизбу ҳаракатҳо– «Хизбут-таҳрир», равияи «Салафия», «Ҳаракати исломии Туркистон», «Ихвон-ул муслимин» (Бародарони муласмон» манъ гардида буд ва ба наздикӣ фаъолияти «Гурӯҳи 24», пасонтар собиқ Ҳизби наҳзати исломӣ, ки чун ташкилоти ғайриқонунӣ ва ҷудоиандозу экстремистӣ амал мекард, манъ карда шуд ва фаъолияташ қатъ ва ғайриқонунӣ эълон гардид. Роҳбарони чунин гурӯҳу гурӯҳчаҳо, ки табиист, одамони манфиатхоҳе дар берун аз кишвар истода, мехоҳанд, дар дохили мамлакати орому осуда бетартибиҳо ба вуҷуд оваранд ва ё симои давлати моро дар арсаи байналмилалӣ дигаргуна намоиш диҳанд. Маълум аст, ки ин фамонбардорони хоҷагони беруна Кабирӣ ва чандин назҳатиҳои ба гуфти худ «босмачиёнанд», ки барои бетартибиву ҷангу разолат бинои ҷангу ҷудоиандозиро миёни мардум ба роҳ монда истодаанд.

Имрӯзҳо тарғибгарони ТЭТ Ҳизби наҳзати ислом низ ба ақидаҳои ноустувор, зидди ваҳдату ҳамзистии осоишта баромад карда, дар маҳалҳо одамони камсаводро гумроҳ карда алайҳи якдигар таҳрик намуданд. Дар боло мо бесабаб ҳодисаву воқеаи ҳуҷуми мусаллаҳонаи  гурӯҳи ватанфурӯфши  назҳатиҳоро наовардаем. Зеро мақсаду мароми ҲНИ низ бо роҳи ҷанг ва хунрезӣ ба даст овардани ҳокимият аст ва онҳо зимнан ба ин тайёрӣ дида буданд. Мардум, ки ба ин ҳеҷ гоҳ розӣ набуданд, мақомоти дахлдор аз нақшаи ғаразноконаи онҳо бохабар шуда, зуд ин ҳадафи онҳоро  решакан намуд.

Дар асл роҳбароне, ки дар шаҳру навоҳиҳо садорати ин ҳизби терористиро идора менамуданд, ҳамроҳи Кабирӣ аз тарси он ки зиндонӣ мешавад, тарки диёр намуданд. Имрӯз бошад, худро дар паси он хоҷагони «бузургашон» қарор доранд. Умеди калон доранд, ки фармонбардорӣ кунанд, кабириёнро шоҳи замон мекунад.

Кабирӣ бо чанде аз намояндагони «оқилу донояш» тасмим гирифта, дар нишасти конфронси солонаи САҲА бо ормонҳои зиёде ширкат намудаанд. Кабирӣ бо «дилсӯзии худ ба ҳамватанонаш» аз минбари конфронс истода, дар як баромадаш моро ба Истиқлолияти давлатиамон табрик намудааст ва «бечораи Кабирӣ» аз вазъи мардуми Бадахшони изҳори «нигаронӣ» кардааст. Аниқтар баён кунам барои эҳтироми волои мардум ба Пешвои миллат нафрат карда, бо чашми ҳасуд нигаристааст инчунин дар баромади дуюмаш гуфтааст, ки ӯ давомдиҳандаи босмачиён аст ва ҳар ҳадафи доштаашро амалӣ мекунад, ки дар ҳамин ҳолат шармандагии Кабириро дар созмон касе пешгири карда натавонист, ҳатто ҳамон хоҷагонаш низ.

Пешвои миллат дар Бадахшон бо баробари сафари кори анҷом додан бо масъулини шаҳру ноҳияҳои вилоят мулоқоти судманд оростанд, ки ҳамаи ваколатдорон дастуру супоришҳои Пешвои миллатро сармашқи кори хеш қарор дода, баҳри рафъи камбудиҳои ҷойдошта ҳиммат бубастанд. Дар ҳақиқат тавассути шабакаҳои хабарӣ огаҳи пайдо намудем, ки бисёре аз ҷинояткорони ҷонибдорони наҳзатиҳо то ҳол дар хонаҳои худ олотҳои ҷангиро маҳфуз нигоҳ медоштаанд. Ҳаққо, ки Пешвои миллат суоли мавридии беҷавоб доданд ба масъулини вилоят: «Ҳамаи ин ба хотири чи истодааст ва бар зидди ки истифода мешавад».

Бо итминони комил мегуям, ки минбаъд мардуми Бадахшон низ аз паи тоза намудани чунин ифлосиҳо гашта, ҷомеаро аз хатарҳои бесарусомони раҳои хоҳанд кард, зеро бо чунин тадбир метавон пеши роҳи ҳар гуна  амалҳои нопоки нафарони хатарнокро гирифт ва миллатро аз чунин олудагиҳо эмин нигоҳ бояд дошт.

Маърифат Мавлонова, котиби масъули нашрияи «Меҳвари дониш»-и ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 02 октября 2018

Просмотров: 2869

Инак, нишасти солонаи САҲА, ки дар ду сол як маротиба дар шаҳри Варшаваи  давлати Полша доир мегардад, ба анҷом расид. Ҳар он кас, ки ин нишастро пайгирӣ намуд, ба худ хулосаи даркорӣ баровард. Шахсан ман бори дигар бовар ҳосил кардам, ки нерӯҳои мухолифини кишвар то кадом андоза ҳасудхӯранд ва пешравии кишварамонро дидан намехоҳанд.

Аслан дастаҷамъона паймон бубастани чор гӯрӯҳи аз як реша об мехӯрда -  ҲНИ,     Ҷумбиши Ислоҳот ва рушд дар Тоҷикистон, Анҷумани муҳоҷирони Осиёи Марказӣ ва Анҷумани озодандешони Тоҷикистон худ далолати заифии онҳоро нишон медиҳанд. Зеро роҳбарони ин чор ниҳод ҳамонҳое ҳастанд, ки аз «баракоти ҲНИ» рӯи об баромадаанд. Ҳам Алим Шерзамонов, ҳам Шарофиддин Гадоев ва ҳам Илҳом Ёқубов дастпарварони мактаби «сиёси»-ии Кабирӣ ҳастанд ва онҳо маънавану руҳан ва аз лиҳози моддӣ низ пойбанди Кабирӣ ва ғуломи ҳалқабардӯшаш ҳастанд. Зеро Кабирӣ чун миёнарав ба онҳо то имрӯз маблағҳои калони хоҷагонашонро тақсим мекунанд. Ин нафарони худро «роҳбартарошида» бошанд, қисмати ками даромадҳои худро ба зердастони худ медиҳанд.

Муҳим ин нест, муҳим он аст, ки мавзӯи моҳҳову солҳо омода кардаи ин нафарон дархӯри рӯз набуд, ки роҳбарияи САҲА баромади онҳоро қобили қабул надонист.  Масалан Кабирӣ дар баромадаш зикр сохт, ки ҷониби Тоҷикистон бо баҳонаи паст  кардани шиддати терроризму экстремизм дар кишвар ва минтақа чандин роҳбарони сиёсиро ба зиндон кашиданд. Ин амалашон баръакс ифротгароиро вусъат мебахшад. Ин гуфтаҳои Кабирӣ асоси воқеӣ надорад, зеро Тоҷикистон чун ташаббускори сулҳу оромӣ дар ҷаҳон борҳо аз ҷомеаи ҷаҳонӣ даъват намуда истодааст, ки танҳо якдиливу тифоқӣ метавонад пеши роҳи терроризму ифротгароиро бигирад. Чунончи Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумхурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми навбатиашон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистои  таъкид намуданд: “Дар марҳалаи кунунӣ кишвари мо бо мақсади вокуниши саривақтӣ ба таҳдиду хатарҳои ҷаҳонӣ дар раванди ташаккули иқтидори муносиби дохилӣ ва хориҷӣ тадбирҳои муассир меандешад. Дар ин раванд, барои Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамгироии бештар бо ҷомеаи ҷаҳон ва минтақа, сохторҳои байналмилалӣ ва минтақавӣ, инчунин, ба роҳ мондани ҳамкориҳои фарогир муҳим мебошад. Мо ҷонибдори низоми ҷаҳонии одилона, бидуни ҷангу низоъ, густариши ҳамкориву шарикии баробар ва судманди ҳамаи кишварҳои олам, таъмини амнияти ҷаҳониву минтақавӣ бо роҳи созишу муколамаи созанда бар асоси Ойинномаи Созмони Милали Муттаҳид мебошем”. Воқеан ҳам давоми беш аз ҳашт моҳ кишвари мо минбари баргузории якчанд конфронсҳои сатҳи байналмилалӣ дар мавзӯи мубориза бо терроризм ва ифротгароӣ гардид. Ва худи Пешвои муаззами миллат дар суханронии худ дар Конфронси байналмилалии сатҳи баланд дар мавзӯи “Муқовимат бо терроризм ва ифротгароии хушунатомез”  бо мисолҳои воқеӣ фарҷоми ин амалҳои номатлубро мушахассан таҳлил намуда буданд.

Кабирӣ медонад, ки нақшаҳои кашидааш иҷронашавандаанд, бо истифода аз ин минбари баланд, хост ба «муаммояш» гиреҳкушо ёбад, аммо хато кард. Зеро ҳама медонад, ки фаъолияти ҲНИ хавфи ҷиддие ба минтақа хоҳад буд, чун ин ҳизб амалҳои террористиро дар ҳамҷоягӣ бо ДИИШ анҷом медиҳаду он як шохаи «Ҳизбуллоҳ»-и Ҷумҳурии Исломии Эрон аст.

Шарофиддин Гадоев интихоботе, ки худи САҲА онро бевосита назорат мекард, интихоботи шаффоф ҳисоб намекунад ва таъкид ҳам кардааст, ки дар кишвар институтҳои мустақил боқӣ намондаанд. Дар ин пешбарии мавзӯъ Шарофиддин Гадоев низ хато кардааст, зеро интихоботҳо ҳама дар чорчӯбаи қонун баргузор гардида, он ба он хотир  барои наҳзтиён ношаффоф ҳаст, ки ягон номзади пешбарикардаи онҳо пирӯз нашуд.

Ҳамин тавр мавзӯи интихобкардаи рақибони сиёсӣ шикастпазир будани онҳоро нишон дод.

Абдусабур Абдуваҳҳобов,

сармуҳаррири нашрияи «Меҳвари дониш»

Создано: 25 сентября 2018

Просмотров: 2808

 Бо иштироки беш аз 60 нафар устодони донишкада чорабинии сиёсӣ дар мавзӯи «Бадахшон дарвозаи тиллоии Тоҷикистон» доир гардид. Мӯҳтавои чорабинӣ ба аҳли устодон фаҳмонидани сафари кории Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  ба вилояти мухтори Кӯҳистони Бадахшон ва шунидани фикри устодон перомуни ободкориву созандагӣ ва авзои сиёсии ин минтақаи дурдасти кишвар буд.

Чорабиниро муовини директор оид ба тарбия, номзади илмҳои техникӣ Фаррух Аминов ҳусни оғоз бахшида, зикр дошт, ки оиди сафари Сарвари давлат ба ВМКБ дар расонаҳои хабарӣ ва шабакаҳои иҷтимоӣ зиёд маводҳо дарҷ шуданд. Аксари нигоштаҳо ин сафари бобарори Роҳбари давлатро нек арзёбӣ намуда, мавриди истифода қарор гирифтани иншоотҳои гуногунро бар нафъи бошандагони ин минтақаи дурдаст арзёбӣ намуданд. Аммо дар  ин миён «журналисттарошону коршиносони масоили сиёсӣ» дастуру супоришҳои Сарвари давлатро вобаста барои боз ҳам хубтар гардидани вазъи сиёсии ин минтақа ба таври муғризона қаламдод кардаанд. Вазифаи ҷонии мо бояд ба аҳли ҷомеа ба дурустӣ фаҳмонем, ки супоришҳои додаи Пешвои муаззами миллат барои тинҷиву ободӣ ва пешрафту шукуфоии ин гӯшаи ободи диёр, ки «Дарвозаи тиллои Тоҷикистон»  низ меноманд, нигаронида шудааст.

Номзади илмҳои суханшиносӣ, мудири кафедраи забони давлатӣ ва ҷомеашиносӣ Тайиба Бобоева дар суханронии хеш иброз дошт, ки нотавонбинону душманони миллат мехоҳанд ба ҳар роҳ вазъи сиёсии кишварро ба чашми оламиён чун миллати ҳақиру залил нишон диҳанд. Сафари панҷрӯзаи Роҳбари давлатро ба ВМКБ дар расонаҳои ахбории «Паём. нет», «Ахбор.ком» ба таври муғризона инъикос намуда, гӯё ин минтақаи аз лиҳози сайёҳӣ рушдкардаро чун минтақаи қафомонда арзёбӣ намудаанд. Вазъи таъминот бо маводҳои хӯрокаро дар минтақа ташвишовар маънидод кардаанд. Хол он ки нисбат ба дигар минтақаҳои ҷумҳурӣ таваҷҷӯҳи давлат ва Ҳукумати кишвар ба вилояти Бадахшони кӯҳӣ бештар буда, ин ҷо то таҷлили ҷашни 30- солагии Истиқлолияти давлатии кишвар 150 иншооти ҳаётан зарурӣ мавриди истифода қарор гирифта, дар қиёс ба дигар минтақаҳои ҷумҳурӣ дар ҳама фасли сол вазъи таъминот бо барқ хубтар аст. Ҳоло сарҳади вилоят аз ҷониби мақомотҳои ҳифзи сарҳадӣ хуб нигаҳбонӣ шуда, ягон қувва наметавонад ба ҳудуди кишвар ворид шавад. 

Зодаи вилояти мухтори Бадахшони Кӯҳӣ, номзади илмҳои математика, дотсент, мудири кафедраи математика Сардор Ғуломнабиев, ки пайваста тавассути телефон аз аҳволи хешону пайвандонаш дар шаҳри Хоруғу дигар минтақаҳои ин гӯшаи дурдаст пурсон мешавад, вазъи сиёсии вилоятро ором арзёбӣ намуда, овозаҳои бардурӯғро вобаста ба вазъи муташанниҷи сарҳади вилоятро рад кард. Гуфта шуд, ки дар ҳақиқат дар шаҳри Хоруғ ва атрофи он буданд нафароне, ки ба таври қочоқ аз мамлакати ҳамсоя маводи мухаддиру яроқу аслиҳа ворид ва вазъи сиёсии шаҳрро нотинҷ мекарданд. Имрӯз бошад баъди тағйироти кадрӣ дар мақомотҳои қудративу иҷроия ин гурӯҳҳо аз байн бардошта шуда истодаанд.

Абдусабур Абдуваҳҳобов, сармуҳаррири нашрияи «Меҳвари дониш»-и донишкада андешаҳои худро перомуни вазъи имрӯзаи вилояти Бадахшони Кӯҳӣ баён дошта, қайд намуд, ки баъд аз созишномаи «Паймони миллӣ», ки душманони миллат дар шаҳри Варшава дар нишасати САҲА бо ҳам омаданд, ҷанги иттилотӣ аз ҷараёни САҲА ба ВМКБ  кӯчид. Хосса, роҳбари Анҷумани озодандешон Алим Шерзамонов ва дигар думравони Кабирӣ амсоли Шарофиддин Гадоев ҳар яке вазъи сиёсии ВМКБ-ро ташвишовар баҳогузорӣ намуда, бо овардани «мисолҳо» хостанд мафкураи сокинони Бадахшони Кӯҳиро бар зидди давлат ва Ҳукумати кишвар равона кунанд, аммо тирашон хок хӯрд. Хурду бузурги ин минтақа сиёсати Роҳбари давлатро дастгирӣ мекунанд ва он ободие, ки имрӯз дар ин гӯшаи кишвар шуда истодааст, болотар аз дасисаҳои душманони миллат аст.

Фаррух Аминов дар фуроварди чорабинӣ қайд намуд, ки ҳадаф аз баргузории чорабинӣ баланд бардоштани дониши сиёсии устодону шогирдон, мавқеъгирии шоиста дар ин самт ва аз як гиребон сар бароварда, барои пойдории кишвар саъй варзидан аст.      

Хиромон Пӯлодова, корманди  нашрияи «Меҳвари дониш»-и ДПДТТ

Создано: 28 сентября 2018

Просмотров: 5134

Чанде қабл изҳороти намояндагони назҳатиҳоро хондам, ки онҳо боз ба васвасаҳои беҳуда оғоз намудаанд. Дуруст ба мисоли Илҳом Ёқубови манқурт, ки дар баромади худ аз минбари САҲА аз озодии сухан  дар Тоҷикистон нигаронӣ  карда буд. Ё худ натиҷаи баромади Кабирӣ  бахшида ба Истиқлолияти Тоҷикистон, ки ӯ «истиқлолияти Тоҷикистонро эҳтиром мекунад» ба шармандагии дубораи онҳо оварда расонд, ки аз ҷониби масъулини конфронс баромадашон қатъ гардид.

Имрӯз ин назҳатиҳои беҳуда, иддао карданд ба мардумон, ки ба эҳтироми Пешвои миллат ҳар лаҳза қарсак зада, аз ҷой мехезанд. Оғохон чаро ба кушодашавии Донишгоҳи Осиёи Миёна наомадааст. Онҳо, ки ботини сиёҳ доранд, иброз кардаанд, ки ин ҳама ситоиши васфи Пешвои миллат бо маҷбур кардани мақомотҳои давлатӣ сурат гирифтааст. Худ боре қазоват кунед, ки дар Тоҷикистон озодии баён ҳукмрон аст. Аз ин лиҳоз касе нафареро барои чизе маҷбур намекунад. Мардуми имрӯза саводи ҳуқуқии худро беш аз пеш медонанд. Ва ягон ҳоҷат намондааст, ки барои гуфтани сухане касеро маҷбур кунанд. Чӣ  фикр кардед, фазои миллати мо фазо ва шароити ташкилоти терористиатон монанд аст, магар? Асло! Дар ин маврид бисёр хато кардед ва инро худи Шумо низ хуб медонед, ки Тоҷикистон мазраи озоду ободи ҳар як тоҷикони рӯи олам аст.

Дар масъалаи ташрифи Оғохон бошад, гуфтаниам, ки то ба мо мактуб навиштан ҷӯед, то сабаби наомаданашро пайдо кунед. Зеро наҳзатиҳо аллакай ба чунин корҳо фаъол шудаанд-ку! Кӯр-кӯрона ба ҳар чи нодурусту дуруст шунавиданд бовар карда, ҳар чи ба вирди забонашон омад аз бесаводи мегӯянд. Ин бесаводии онҳо кам мондааст, ки аз Варшава низ онҳоро ронад.

Создано: 24 сентября 2018

Просмотров: 2559