Имрӯзҳо аз саҳфаҳои интернет хабари таъсис ёфтани анҷумани бо ном озодандешони тоҷик дар Венаро хонда, боз воқеаҳои солҳои гузашта- қатлу куштор, хунрезӣ, бехонаю дарӣ, дур аз Ватан,  дур аз зану фарзанд пеши назарамон ҷилвагар шуд.

Мо аз воқеаҳои сиёсӣ, найрангбозиҳои як гурӯҳ мансабталошон ва ҳодисаҳои фоҷеабори солҳои гузашта дарсу сабақ омӯхтем, шукри онро мекунем, ки имрӯзҳо дар замони тинҷу ором, дар ҳалқаи ёру дӯстон ҳаёт ба сар бурда истодаем.

Шахсоне, ки ин анҷуманро дар хориҷи кишварро таъсис додаанд, ҳамон аъзоёни иғвогару мансабталошони пасмондаи ТЭТ ҲНИТ мебошанд.

Номуҳтарамоне мисли Алим Шерзамонов, Темур Варқӣ,  Равшан Темуриён, Саидюнуси Истаравшанӣ, Ҳаким Раббимпур ва Аюб Эгматов шумо дар интернет сабт намудаед, ки «Мо, ҷамъе аз фаъолони тоҷик, бо дарки  буҳрони  амиқи иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва сиёсӣ ва фасоди густурдаи идорӣ ва ноадолатиҳои  иҷтимоӣ, ки  бар  фазои ҷомеаи мо соя  афканда, боиси  эҷоди  хушунат ва  бадбинӣ  дар тамоми  сатҳҳо  гардида, якпорчагии миллат, тамомияти  арзӣ, Истиқлоли давлатдории Тоҷикистон ва сабти  минтақаро таҳдид мекунад,  «Анҷумани озодандешони тоҷик»-ро таъсис додем».

Якум, ин ки шумо фаъолони тоҷик нестед, шумо хоинони миллат ва давлати тоҷиконед, аз дур истода худро дӯсти миллату Ватани азизамон Тоҷикистон меҳисобед. Миллат гуноҳи шумою шумобаринҳоро ҳеҷ гоҳ намебахшад.  Агар фаъолони миллат мебудед, дар ватан софдилонаю содиқона хизмат намуда, дар рушду нумуи Тоҷикистон ҳисса мегузоштед.

Дуюм, ин ки дар Тоҷикистон сулҳу озодӣ, ваҳдату ягонагии том пойдор аст, корҳои созандагию бунёдкорӣ пайваста авҷи тоза гирифта, дар баробари боигарии моддӣ фазои маънавии мардуми кишварамон низ беш аз пеш ғанӣ гашта истодааст, ҳама тинҷу ором бо меҳнати софдилона ба халқу Ватан хизмат намуда, дар зери осмони софу беғубор ҳаёт ба сар бурда истодаанд.

Мо ҳамеша мекӯшем, ки бо меҳнати софдилона, дасту дили пок ба Ватанамон – Тоҷикистони азиз хизмат намоем ва Ватанамонро ободу зебо гардонида, иқтисодиёти ҷумҳуриро баланд бардорем ва ба шумо барин «фаъолони тоҷик», ки фаъолиятонро дар хизмати бегонаҳо мебинем ва дар хиёнат, ниёз надорем.

Сеюм, ин ки мо аз таҳдидҳои худатону хоҷагонатон наметарсем. Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон сиёсати дарҳои бозро пеш гирифта, бо зиёда аз 140 давлати дунё робитаи сиёсӣ, илмӣ, иқтисодӣ ва фарҳангӣ дорад. Имрӯз Тоҷикистон Артиши миллии пурқуввате дорад, ки марзу буми хешро муҳофизат мекунад.

Чорум, ин ки дар хориҷи кишвар, яъне Австрия таъсис ёфтани анҷумани бо ном озодандешони тоҷик барои мо тоҷикон ягон ҷои тарсу ҳарос нест. Имрӯзҳо дар кишвари мо 7 ҳизби сиёсӣ ва даҳҳо созмонҳои сиёсию ҷамъиятӣ фаъолият доранд, барои диндорон дари масҷидҳои исломию насрониву яҳудиву буддоӣ кушода аст, мардум озодона ибодатҳои худро мегузаронанд.

Панҷум, ин ки ташкилоти шумо ташкилоти озодандеш нест, ин ном- «Анҷумани озодандешони тоҷик» барои ибтидо гузоштани дасисаву найрангҳои навбатист. Гурӯҳбозию анҷумансозӣ то ба кай? Вақте дар байни ҳамватанону ҳамзабонони худ қадру эҳтиром пайдо накардед, дар Австрия низ ба ягон мартабае нахоҳед расид. Чунки мақоли халқӣ аст, ки «Худиро ганда кардӣ, меҳри бегона мепарад». Ба чанд пул шумо- «озодандешон» Ватану марзу буму миллати хешро фурӯхтед?  

 Имрӯзҳо мардуми сарбаланди тоҷик аз боду ҳавои Истиқлолият баҳра бурда, сиёҳро аз сафед, хубро аз бад, ҳақро аз ноҳақ,  дӯстро аз душман фарқ карда метавонад. Мо намехоҳем дар арсаи ҷаҳолат монем. Ин озодӣ, ин тинҷию амоние, ки ба мо муяссар гардидааст, шукрона мекунем. Шукрона аз он мекунем, ки мо давлат дорем, шукрона аз он мекунем, ки миллатамон  истиқлолияти комил ба даст овардааст.

Мо намегузорем, ки нохалафе ҷавонони кишвари азизи моро ба доми худ кашида, сарзамини биҳиштосо ва вазъи орому осудаи моро ноором созад.

Имрӯз мо сулҳу субот ва ваҳдати миллиро чун гавҳараки чашм ва сарвати бебаҳо ҳифз намоем, ба қадру манзалати истиқлолият ва давлатдории мустақилона расем, худро ҳамтақдир ва ҳаммароми  миллати хеш донем ва аз неъмати  бузурги Ватану ватандорӣ  ифтихор  намоем

ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 13 апреля 2018

Просмотров: 2602

Ҳар як инсон бояд дар зиндагӣ баҳри он ҷаҳд намояд, ки соҳибақлу соҳибхирад б авоя бирасад. Байни дӯстону наздикон обрӯю эътибор ва манзалати бештар пайдо намояд. Касберо интихоб кунад, ки нафъе бар ҷамъият биёрад.

 Ман аз хурдсолӣ, орзуи ба мисли бобоям духтур шуданро доштам. Аммо бо мурури замон, фикрамро дигар кардам ва ихтисоси барномарез-иқтисодчиро пеша кардан хостам. Зеро ихтисоси  барномарез-иқтисодчӣ дар ҷаҳони имрӯза нақши муҳимро дар ҳаёти инсон бозида истодааст. Ҳамин тавр  соли 2017 ба Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон дохил шудам. Дар давоми омӯзиш дар донишкада кӯшиш намуда истодаам, ки ҳаматарафа ихтисоси интихобкрдаамро азхуд намоям.  Вақте ки дар оянда бо кор таъмин мешавам, дониши андӯхтаам ба ман кор хоҳад дод. То ҷое иттилоъ дорам, имрӯз аксари коргоҳу ширкатҳои ватанӣ ба хатмкунандагони донишкадаи мо таваҷҷуҳи бештар дода, имтиёз ҳам барои ба кор таъмин шудан медиҳанд.

 Ихтисоси барномерез-иқтисодчӣ дар хоҷагии халқи кишвр имрӯз мақоми хоссаро соҳиб аст.  Ин соҳа дар ҷаҳони имрӯза, хеле серталабот аст. Чунки қариб тамоми мамлакатҳои ҷаҳонро бӯҳрони иқтисодӣ фаро гирифтааст. Дар Тоҷикистони азизи мо низ хавфи бӯҳрон ҳис карда шуда истодааст. Барои ҳамин ба хулосае омадам, ки касби барномарез иқтисодчиро пеша кунам. Дар оянда, иқтисодиёти давлатамонро пурра омӯхта, ҳиссаи худро ба ҳалли масъалаҳои иқтисодӣ хоҳам гузошт. Касби иқтисодӣ нафақат масъалаҳои бӯҳрон, балки чӣ тавр истифода бурдани захираҳои иқтисодӣ, меҳнатӣ, маблағҳоро оқилона истифода бурдан ва ғайрҳоро дарбар мегирад. Ҳамин тариқ ман аз ҳамаи ҷавонони кишварамон  эҳтиромона хоҳиш менамоям, ки барои пешрафти Тоҷикистони азизамон саҳми арзандаи худро гузоранд.

Тоҷикистони зи ҷон ширинтарам

Тоҷикистони ҷавону дилбарам

Мисли тифле дӯст медорам туро

Аз ту ояд бӯи шири модарам.

Ҳар шахсе, ки бо дили поку нек мақсад дар назди худ мегузорад , бо қудрати Худованд ва кӯшишҳои зиёд ба мақсадаш мерасад.

                                     Қосимов Акрам, курси 1, гурӯҳи 40.01.02.тб

Создано: 11 апреля 2018

Просмотров: 2667

      Соли равон ба соҳибистиқлолии Ватани азизамон 27 сол пур хоҳад шуд, ки дар назди таърих ҳукми як лаҳзаро дорад. Аммо дар ҳамин давраи кӯтоҳи таърихӣ  дар Тоҷикистон чунон корҳои бузурге ба анҷом расиданд, ки дар давоми зиёда аз 70 соли мавҷудияти Иттиҳоди Шӯравӣ  ба анҷом нарасида буданд. Новобаста ба ин Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми навбатиашон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон баён доштанд, ки «бо  вуҷуди ҳамаи дастоварду пешравиҳо  дар назди мову шумо ҳанӯз ҳам мушкилоту масъалаҳои зиёди ҳалталаб қарор доранд». Яъне имрӯз вақти он аст, ки бо муттаҳидӣ дар атрофии Сарвари давлат аз пайи ислоҳи ҳамон мушкилоту масоили ҳалталаб шавем, Ватану диёрамонро ободу зебо гардонем ва зиндагии шоистаи худу ояндагонро таъмин намоем.

    Хушбахтона, аксари кулли аъзои ҷомеа, чи марду чи зан, чи хурду чи бузург, ин нуктаи муҳимро хуб дарк менамоянд ва ба хотири ояндаи дурахшон сол то сол бунёдкорию созандагиро ривоҷ дода, аз пайи афзун намудани дастовардҳои Истиқлолияти давлатиамон ҳастанд. Аммо дар ин радиф нафароне ҳам ҳастанд, ки тинҷию оромии мулк, пешрафти иқтисодиёту иҷтимоиёт, саодати ҳамватанон ва садоқати онҳоро ба давлату Ҳукумат дидан намехоҳанд. Ҳар ободиву пешрафт ба чашми онҳо чун хор мехалад ва ба гуфте айшашонро талху хобашонро ҳаром месозад. Онҳо собиқ раис ва як гурӯҳ фаъолону аъзоёни  ташкилоти террористию экстремистии Ҳизби наҳзати исломи Тоҷикистон (ТТЭ ҲНИТ), пайравони дигар ҳизбу ҳаракатҳои ифротгаро мебошанд, ки баъди шикаст хӯрдан дар рақобати сиёсӣ ва ба ниятҳои нопокашон нарасидан аз Ватан фирор намуда, дар кишварҳои хориҷӣ паноҳ бурдаанд.  Аз ҷумла собиқ раиси ТЭИ ҲНИТ Муҳиддин Кабирӣ ва дигар ҳаммаслаконаш  бо дастгирии хоҷагонашон дар хориҷа амалҳои разилонаю хоинонаашонро давом дода истодаанд ва мақсаду мароми ягонаашон ноором сохтани вазъият дар Тоҷикистон, халалдор сохтани раванди пешрафту инкишоф, ба кӯи гумроҳӣ бурдани мардум, ташкили табаддулот ва бо ҳар роҳу васила бадном намудани Ҳукумати қонунии кишвар аст. Маҳз бо ҳамин нияту нақшаҳои разилона онҳо муроҷиатномаҳо қабул менамоянд, дар васоити ахбори омма ҳар гуна изҳорот пахш мекунанд,  намоишҳо ороста, аз поймол шудани ҳуқуқи  инсон ва арзишҳои исломӣ дар Тоҷикистон ба ташкилотҳои ҷамъиятию созмонҳои байналмилалӣ гузориш медиҳанд. Ҳатто дар хусуси таъсис додани ҳизбу ҳаракатҳои нав аз ҳисоби бадхоҳони миллат ва мухолифини дар хориҷа фирорибудаи Ҳукумати кунунӣ овозаҳо паҳн мекунанд ва даъватҳояшон ба хунрезиву ҷанг рӯирост садо медиҳад.

    Тавре ҳамагон медонем, дар оғози солҳои соҳибистиқлолӣ ҷанги шаҳрвандӣ дар диёри мо аз ҳамин гуна шиорпартоиҳо, низоъандозиҳо, даъватҳои зиддиинсонӣ, изҳороту муроҷиатҳо, майдоннишинию бегонапарастии як зумра нафарони ба гуфти худашон демократ, ислоҳотталаб, навҷӯву навгаро ва дилсӯзи халқу Ватан оғоз ёфт. Аммо ҳамин ки оташи ҷанг фурӯзон шуд, онҳо худро мисли муш ба сӯрохиҳо кашиданд, ҷонашонро гирифта гурехтанд, ҳаволаи ҳазорон нафар бегуноҳонро ба Худо карданд. Он бесарусомониҳо рушду нумуи Ватанамонро ба даҳсолаҳо қафо партофт, миллиардҳо доллар ба хоҷагии халқ зиён расонд. Мутаассифона, талафоти ҷонӣ ҳам кам набуд.

     Имрӯз Муҳиддин Кабирӣ, Саидюнус Бурҳонов (мулаққаб ба «Истаравшанӣ»), Шамсиддин Саидов, Абдуманнон Шералиев, Муҳаммадҷон Ғайратов (мулаққаб ба «Муҳаммад –таке», «Кабуд» ва «Абдураҳмон»), Умед Исоев, Шоиста Мамадшеховаю фарзандонаш  Бегзод ва Ҷавоҳир Ӯриновҳо, ки зодагони минтақаҳои гуногуни Тоҷикистонанд ва даҳҳо нафар миллату ватанфурӯшон, ки замоне аъзои фаъоли ин ташкилоти террористию экстремистӣ буданду баъзеашон ҳатто мазҳаби худро иваз намудаанд,  мехоҳанд, ки боз ҳамон рӯзҳои сиёҳ такрор шаванд.

    ТТЭ ҲНИТ дар асоси далелҳои мӯътамаду асоснок, баъди бо нокомӣ анҷом ёфтани табаддулоти наҳзатиён таҳти сарварии муовини Вазири мудофиаи Тоҷикистон ва аъзои фаъоли ҳамин ҳизб генерал А. Назарзода аз ҷониби Прокуратураи генералии Ҷумҳурии Тоҷикистон мамнӯъ эълон ва ба рӯйхати гурӯҳҳои террористӣ дохил карда шуд. Ба истиснои чанд нафар аз ҳайати роҳбарии дар ин табаддулот дастдоштаи ҳизб аз ҷониби мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва сохторҳои амниятии кишвар нисбати ягон нафар аъзои қатории ҳизб, ки хатои худро фаҳмида, бо амри дилу виҷдон сафҳои онро тарк намуданд, чораи интизомӣ ё маъмурию ҳуқуқӣ андешида нашудааст, то боиси нигаронӣ бошад. Онҳо имрӯз чун аъзои комилҳуқуқи ҷомеа озодона кору зиндагӣ доранд. Ва он ҳама даъвоҳо дар бораи таъқибу боздошт ё шиканҷаи собиқ аъзои ТТЭ ҲНИТ, ки ватанфурӯшон паҳн мекунанд, беасосанд.

    Ҳамагӣ чанд рӯз пеш дар як қатор васоити чопии ахбори оммаи Тоҷикистон мақолаи таҳлилии рӯзномаи бонуфузтарини Шарқи Миёна «Ал – Аҳром» бознашр шуд. «Ал – Аҳром» аз соли 1875 инҷониб дар Ҷумҳурии Арабии Миср ба табъ мерасад. Чуноне аз ин мақола маълум мешавад, ТТЭ ҲНИТ на танҳо бо ҳаракатҳои террористии «Толибон»-у «Ҷунбиши исломии Ӯзбекистон», балки бо ташкилоту созмонҳои террористии дигар аз қабили Давлати исломии Ироқу Шом (ДИИШ), «Ҷабҳат ан – Нусра», «Ҷайш – ал – ҳур» ва «Ихвон – ал – муслимин» низ ҳамкории густурда дошта, дар сафарбар намудани садҳо нафар ҷавонони гумроҳ барои анҷом додани амалҳои террористӣ ва иштирок дар набардҳои хунин ба Сурия, Ироқу Афғонистон ва дигар минтақаҳои ноором даст доштааст.  

    Барои чунин хизмати хирсона соҳиби маблағҳои калон ва даромади ҳангуфт шудани саркардагоне чун Муҳиддин Кабирӣ афсона нест. Аҳли ҷомеа чанде пеш аз асрори чор миллион доллар маблағи барои ташкили ҷиҳод ҷудонамудаи «бародарони эронӣ» ба ТТЭ ҲНИТ бохабар шуданд, ки он мисоли ягона нест. Зикри ҳама амалҳои нопоку зиддиинсонии ин ташкилоти террористию экстремистӣ, хоинию ватанфурӯшии раиси ҳизб ва як гурӯҳ фаъолону аъзоёни он дар маҷмӯъ як китоб мешавад.

    Хулоса имрӯз дар симои Кабирию пайравонаш боз як зумра сиёҳкорон, ватанфурӯшон, бадхоҳон ва душманони сулҳу ваҳдати сартосарии мо мехоҳанд аз рӯи ҳамон сенарияи куҳна амал намуда, ҳаёти осоиштаи моро халалдор намоянд. Камбудию норасоиҳои ҷузъие, ки дар зиндагии аҳли ҷомеа ҷой доранд, байрақи дасти онҳост. Шахси ноогоҳ дар ибтидо гумон мекунад, ки мақсад аз даъвату муроҷиатҳои ин тоифа бартараф намудани мушкилоту муаммоҳои рӯзгори халқ ва ислоҳи вазъияти ҷойдошта аст. Лекин таҳлилҳо нишон медиҳанд, ки чунин «ташаббусҳо» танҳо обро лой кардану моҳӣ доштан мебошад. Агар зиндагиномаашонро таҳлил намоед, ба хубӣ аён мешавад, ки худи ин нафарони «дилсӯзи халқу Ватан» дар асл барои ободии диёр ва ба зиндагии шоиста расидани мардум коре накардаанд. То имрӯз касе аз онҳо манфиате надидааст.

    Шукрона, ки имрӯз Тоҷикистони мо Тоҷикистони солҳои 90-уми асри гузашта нест. Воқеоти сангину нангини он айёми хатарзо барои мардуми фарҳангпаноҳу сулҳпарвар сабақи бузург гардид. Албатта, душманону бадхоҳони миллату давлат чун гирдоб ба зудӣ сари хешро мехӯранд ва ба ниятҳои нопокашон намерасанд. Вале метавонанд муддате ба зиндагии орому осоиштаамон халал расонида, дар самти бунёдкорию созандагӣ монеа эҷод намоянд.

     Мо - рафторҳои хоинона ва ватанфурӯшонаи Муҳиддин Кабирӣ ва пайравону ҳаммаслаконашро сахт маҳкум намуда, чун      тамоми сокинони Ватанамон намегузорем, ки онҳо нақшаву ниятҳои нопокашонро амалӣ созанд. Бо муттаҳидӣ дар атрофи Пешвои муаззами миллат даст ба дасти ҳамдигар дода, аз як гиребон сар бароварда, ба муқобили онҳо муборизаи беамон мебарем, истиқлолияту озодӣ, ваҳдату ҳамдилӣ ва диёри ҳамешабаҳорамонро чун гавҳараки чашм ҳифз менамоем.

 Абдуқаҳҳор Бӯриев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 13 апреля 2018

Просмотров: 2840

Миёни ҷавонону наврасон намуди варзишии каратэ маҳбубияти беш дорад. Имрӯз дар аксари толорҳои варзишӣ наврасону ҷавонон бо як дилбастагии калон  ба ин  намуди варзиш шуғл меварзанд. Аз ин хотир сол то сол баргузории ин намуди мусобиқа бо шукӯҳи бештар доир мегардад. Бо мақсади дарёфти варзишгарони хуби ин риштаи варзишӣ дирӯз дар шаҳри Гулистон мусобиқаи вилоятӣ оид ба каратэ «wkf» байни ҷавонон ва калонсолон баргузор гардид, ки дар он ғолибони шаҳру навоҳии вилоят дар ин ришта ширкат варзиданд. Донишҷӯи соли дуюми ихтисоси 40.01.01- и Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон Абдумалик  Маҳмудов  дар вазни 84 килограмм бар ҳамаи ҳарифон ғолиб омад. Ӯ акунун дар мусобиқаи сатҳи ҷумҳуриявӣ шарафи вилоятро ҳимоя менамояд.

Дар ҷодаи ба даст овардани ғолибият дар мусобиқаҳои баъдӣ барояш барор хоҳонем.

Создано: 10 апреля 2018

Просмотров: 2626

Як зумра шахсиятхои манфиатҷӯ ва дурӯя, ки аз ин пештар симои аслии худро бо иғвову дасисаҳо нишон дода буданд, бо баргузории як анҷумане бо номи "Озодандешон" гӯиё қаҳрамоние мекарда бошанд, ба ҳамаҷо «фикрҳои бикр»-и худро паҳну парешон кардаанд.  

Ин нафарон дар муроҷиатномаи хеш гӯиё таҳаввулотеро медароварда бошанд, аз тоҷику тоҷикистонӣ даъват ба амал овардаанд, ки бо онҳо ҳамфикр шуда пайи носозгориҳои ҷамъият бошанд. Аммо воқеияти ҳол он аст, ки Истиқлолият ва ваҳдат неъматест гарон барои мардуми тоҷик, ки бо ҷаҳду талошҳои софдилонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба даст омада, ормонҳои деринаи мардуми кишварро амалӣ намуд. Ғамхориҳои доимии Пешвои миллат, хусусан, нисбат ба ҷавонон боиси ифтихор аст. Ҷавонони мо дар ҳар ҷое, ки бошанд ин ғамхориҳоро дарк намуда, ҳисси баланди миллӣ доранд, бо Ватан, миллат, давлати соҳибистиқлоли худ ва забону фарҳанги миллии хеш ифтихор менамоянд. Мо ҷавонон, яъне насли замони истиқлол аз наслҳои пешина бо савияи илму дониш, маърифату ҷаҳонбинӣ, сатҳи тафаккур ва одобу ахлоқ фарқи куллӣ дорем, ки ин ҳама боиси ифтихори мо мебошад. Мо ҷавонон шукрона аз он дорем, ки дар як кишваре зиндагӣ дорем – ободу осуда ва ин кишвар бо Ваҳдату субот асос ёфтааст. Шароити хуби зиндагие, ки мо дорем, байни бештари мамлакатҳои ҷаҳон бо фазои оромии худ фарқкунанда аст ва ин фазои оромро мо ҷавонон намегузорем, ки касе халалдор созад ва барои ҳимояи он ҳамеша омода ҳастем.

Шахсони бо ном "озодандешон" ва дигар ифротгароён намедонад, ки шахси солимақл, соҳибистеъдод ифтихори оила ва саодатмандии кишвар аст, аммо баръаксии ҳол, яъне шахси фитнаангез доғи дили падару модар, дарди ҷомеа, омили низоъ ва фитнаҳои навбатӣ мебошад. Хуб мешуд, ки ба ҷойи ин корҳои иғвоангезона, корҳои хайр ба мисли пешниҳод кардани ғояҳои созанда барои инкишофи мамлакат ва ғайра машғул шуда, ба дигарон, хусусан ба ҷавонон ҳамчун намунаи ибрат мешуданд.

Ҳаминро гуфтан мехоҳам, ки шахси солимақл, ки барои муттаҳидию ваҳдатофарӣ, ифтихори ватандорӣ, покизагии маънавию ахлоқӣ ва инкишофи давлат кушиш менамояд, байни ҷомеа нуфуру эътибори хосса пайдо мекунад, вале баръаксии ин хислатҳо бадбахтии роҳгумзада мебошад. Бо ин ду-се нодону ҷоҳил, ки худро “озодандеш” меноманд ва ҳар кӣ ба монанди онҳо хару худфурухта нест, ба қавли Сино “кофираш мехонан” мегӯям, ки ба хотири ваъдаи ночизи бегонагон амал накарда, худро шарманда насозанд!

Амриддин Азизов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд 

Создано: 12 апреля 2018

Просмотров: 2625

Тавре ки дап Паёми Президенти Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон зикр шудааст: "Дар ҷаҳони имруза раванди бартариҷӯӣ, мусаллаҳшавии бошитоб, пайдоиши нишонаҳои марҳалаи нави “ҷанги сард” шиддат гирифтааст, ки мардуми сулҳҷӯву озодихоҳ, бонангу номус, ватандӯсту хештаншиноси Ҷумҳуриро ором гузошта наметавонад". Хатари дигаре, ки имруз сулҳу субот ва оромии кишварро халадор карданӣ аст, фаъолияти роҳбарон ва аъзоёни  фирории ҳизби дар қаламрави Тоҷикистон ғайриқонунӣ эълонгардидаи наҳзати исломии Тоҷикистон мебошад.

Мо, ҳайати профессорону омӯзгорон, кормандон ва муҳассилини факултети физикаю техника,  чунин вазъиятро ба инобат гирифта, мехоҳам аз роҳбарони ташкилоти мамнўъи ҲНИТ даъват ба амал орем, ки аз фаъолияти ғайриқонунии худ дар хориљи кишвар, тафриқаву дасиса, амалҳои террористию ифротгароӣ, аз нав ба вартаи ҷанги шаҳрвандӣ  кашидани мамлакат  даст кашанд. ҲНИТ ҳизбе мебошад, ки аз рӯзҳои аввали ташкилёбиаш боиси қурбонии шахсони бузург, олимони шинохта гаштааст. Ба ҷои он ки ҷавононро дар руҳияи ватандӯстӣ, инсонгароӣ, меҳнатдӯстӣ, таҳаммулпазирӣ тарбия намояд, баъзе аз ҷавонони камтаҷрибаро гумроҳ, фирефта намуда, гирди худ ҷамъ оварда, ба гурӯҳҳои ҷангҷӯи экстремистӣ ва созмонҳои террористӣ ҳамроҳ ва ба ғасби давлат ва шохаҳои он тарғиб мекунад. Бигзор роҳбарони фирории ҲНИТ ва ҳаводорони он дар баъзе кишварҳо ва созмонҳои байналхалқӣ донанд, ки ҳеҷ гоҳ ба ин ниятҳои нопоки худ расида наметавонанд. Тоҷикистон имруз дар мақоми яке аз давлатҳои рӯ ба тараққӣ ниҳода  қарор дорад ва фарзандони баору номусаш Модар-Ватани хешро аз нохалафон ҳифз карда метавонанд.

Вазъи имрузаи ҷаҳонӣ устодон ва донишҷӯёни моро ҳаргиз аз роҳи таъмин ва ҳифзи волоияти қонун, арҷ гузоштан ба арзишҳои неки умумибашарӣ, эҳтироми муқаддасоти миллӣ, ҳисси ифтихор аз Ватану ватандорӣ берун карда наметавонад ва мо масъалаҳои давлатдорї ва мушкилоти онро худамон, бе дахолати бегонагон, ҳал менамоем ва амалҳои зишти ҲНИТ-ро қотеъона маҳкум мекунем.

Создано: 06 апреля 2018

Просмотров: 2671

Давлатимиз Мустақиллик йилларидаги тарихан қисқа вақтда улкан ютуқларни қeлга киритди. Бу даврда мамлакатимиз жаҳон ҳам жамиятида eзининг муносиб eрни ва нуфузига эга бeлди. Ушбу ютуқлар билан чегараланиб қолмасдан янги муваффақиятлар сари интилиш, мамлакатимиз иқтисодиётини янада ривожлантириш, унинг мустақиллигини янада мустаҳкамлаш, фуқароларнинг ижтимоий аҳволини яхшилаш, уларнинг тинч-осуда ва фаровон ҳаётини таъминлаш йeлида интилиб яшаш энг муҳим вазифалардан бири ҳисобланади.

Аммо минг афсуслар бeлсинки, бу тинҷ ва осуда турмушимизга таҳдид солаётганлар ҳам йeқ эмас. Бугунги кунда Яқин Шарқ мамлакатлари ёки қeшни Афғонистон, Сурия, Украина мамлакатларида содир бeлаётган қирғинбарот урушлар, қонли тeқнашувлардан хулоса чиқариб, мана шу азиз заминимизни ҳар қандай ташқи таъсирлардан асрашга доимо тайёр туришимиз, тинч ва осойишта ҳаётимизнинг қадрига етиб яшашимиз лозимдир.

Биз бугунги кунда мураккаб замонда яшамоқдамиз. Сeнгги пайтларда бутун дунё мамлакатларини диний экстремизм ва терроризм ташвишга солиб келмоқда. Дунёнинг турли минтақаларида давом этаётган маҳаллий урушлар, ҳарбий қарама-қаршилик ва можаролар, террорчилик хуружлари хавфсизликка таҳдид солмоқда.

Айни пайтда дунё миқёсида диний экстремистик оқимлар ва террористик гуруҳлар ўз сафларини кенгайтиш учун турли усулларни қўлламоқдалар. Жумладан, ҳали мафкуравий жиҳатдан тўлиқ шаклланмаган ёшларга диний таълим бериш ниқоби остида ҳар хил алдов йўллари билан уларнинг онгига қўпорувчилик ғояларини сингдиришга уринишмоқда. Уларнинг мақсади тинч давлатларда нотинч вазиятни юзага келтириш орқали ўзларининг диний давлат қуришга бўлган интилишларини амалга ошириш ҳисобланади.

Ислом динини ниқоб қилиб олиб одамларни бир-бирига қарши қўйиш билан қон тўкишни ташкил қилаётган, амалда ўзининг ҳузур ҳаловатини ўйлаётган кимсаларни Европада фундаменталистлар, Марказий Осиёда ақидапарастлар, деб атайдилар.  Экстремист сeзи, лотин тилидан олинган бўлиб “ўта”, яъни ижтимоий-сиёсий характердаги муаммоларни ҳал этишда ўта кескин чора-тадбирлар, фикр ва қарашларни ёқловчи назария ва амалиёт, демакдир. Экстремистик қарашлар жуда чуқур илдизга эга бўлиб, ҳеч қачон чегара билмаган, дин, миллат, ҳудудни тан олмаган.

Диний экстремизм ислом оламида ҳам кенг тарқалган. Диний экстремистлар қаерда фаолият кўрсатмасин, уларнинг асосий мақсади диний давлатни барпо этиш бўлиб, бу мақсадга ўзаро низолар, қуролли тўқнашувлар уюштириш, қон тўкиш ва зўравонлик билан эришишга ҳаракат қиладилар. Бу эса мустақилликка ҳам, жамият тараққиётига ҳам катта ғов бeлади. Экстремистик гуруҳларнинг ягона мақсади ҳокимиятни қўлга киритиш бўлиб, бу йўлда улар энг жирканч усуллардан фойдаланишдан ҳам қайтмайдилар. Бу жирканч урушлар ортида эса миллионлаб инсонлар, жумладан, меҳрибон она, нозик рафиқа, ҳар томонлама мукаммал аёллар, кeзларида ёш билан жажжи ва қонли қeлларини «нон» дея чeзиб, илтижо билан ёрдам сeраётган муҳтож болалар ҳалок бeлишмоқда. Бу урушлар ортида кимлар турибди, кимлар бундай манфур инсонларни қeллаб-қувватлаяпти? Бундай ожиз ва ҳимояга муҳтожларни қандай қилиб бошпанасиз, ҳимоясиз қолдиришяпти? Бундай инсонлар eз ҳиссиётларини бошқара олмайдиган, имони бақувват бeлмаган, жисмонан кучли бeлсалар-да ақлан заиф инсонлардир. Минглаб инсонлар ҳаётини сақлаб қолиш учун  уларни тeғри йeлга бошлаш жуда зарурдир. Экстремизм, ақидапарастлик, фанатизм, терроризм кабилар тарихий келиб чиқиши ва бошқа жузъий жиҳатлари билан бир-биридан фарқ қилса-да, асл мақсади жиҳатидан бир-бирини тўлдириб келган. Диний фундаментализм ва экстремизм мавжуд экан, терроризм хавфи ва таҳдиди ҳамма вақт сақланиб қолаверади. Зеро, терроризм ўзининг ғоявий ва мафкуравий озиқасини улардан олади ва уларга таянади.

Диний фундаментализм ва экстремизм асосида вужудга келиб, террорчилик усулларини қўллаётган ислом ниқобидаги турли ташкилотлар ва ҳаракатларга қарши самарали мафкуравий кураш олиб боришда уларнинг ғайриинсоний моҳиятини англаб етиш муҳим аҳамият касб этади. Халқимиз, айниқса, ёшларимиз онгига таҳдид солишга ҳаракат қилаётган мазкур оқимларнинг таъсирига тушиб қолмаслик учун маънавий салоҳиятимиз етук бўлиши зарур. Ҳар биримиз ҳамиша ҳушёр бўлишимиз, юрт тинчлиги, халқ фаровонлиги йўлида ватанпарварлик ҳисси билан меҳнат қилишимиз лозим. Биз ёшлар ҳамиша тинч-осойишта турмуш ва барқарор тараққиёт тарафдоримиз. Терроризм ва экстремизм каби номатлуб кeринишларни қоралаб, замондошларимизни сиёсий ҳушёрликни қeлдан бермасликка чақирамиз.

Умида ҚАЮМОВА, ТТУПИ магистранти

Создано: 12 апреля 2018

Просмотров: 2627

Дар яке аз Паёмҳои худ Пешвои миллат, Президенти Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон қайд намуданд: «Зуҳуроти даҳшатноку нафратовари терроризм, ки аксаран таҳти шиорҳои диниву мазҳабӣ сурат мегирад, ба дини мубини ислом иртиботе надорад,  баръакс,  аз ҷониби душманони ин дини муқаддас роҳандозӣ шуда, аз ваҳшонияти асримиёнагии террористӣ,  пеш аз ҳама, кишварҳои исломӣ ва мусулмонони сайёра зарар мебинанд».

Бо баробари эъломияи истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар кишвари мо низ ҳизби ба ном «Исломӣ» кору фаъолият оғоз намуда, бо нишондоди хоҷагони бегонаашон аз сабабгорони асосии ҷанги шаҳрвандӣ гардиданд, ки боиси харобии инфрасохторҳои давлатӣ, сиёсиву иқтисодӣ ва бадбахтиҳои гӯшношунид- марги иҷбории ҳазорон нафар инсонҳои бегуноҳ, сарсониву саргардонӣ ва ғарибии садҳо ҳазор модарону кӯдакони миллати тоҷик гардиданд. 

Баъди ба даст омадани Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар кишвар барои фаъолияти тамоми созмонҳое, ки ба Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон ва дигар санадҳои меъёри ҳуқуқии Тоҷикистон мутобиқат мекунанд иҷозат дода шуд.

Бо вуҷуди фароҳам гардиани шароитҳои мусоиди рушд ва инкишофи мамлакат, рӯ ба беҳбудӣ овардани дараҷаи зиндагии аҳолӣ ва болоравии сатҳи зиндагӣ намояндагони Ҳизби назҳати исломи Тоҷикистон мақсадҳои ғаразноки  хешро  дигар накарда, ҷинояткорона  мехостанд, ки ҳокимиятро бо роҳи зурӣ ғасб намоянд ва кишвари ҷангзадаи моро дубора ба коми оташ ва ҷанги бародаркуш гирифтор намоянд. Сўиқасди табаддулоти мусаллаҳонаи давлатӣ, ки бо маблағгузориву сарпарастии бевоситаи роҳбарияти собиқ Ҳизби наҳзати исломи Тоҷикистон сурат гирифтанд,  гувоҳи ин гуфтаҳоянд.

Лекин, тири ин хоинони миллат дигар ба нишон нахоҳад расид, зеро миллати сарбаланди тоҷик, ки аз вартаи вабо ва кӯраи оташи ҷанги бародаркуш ба худ сабақ гирифтааст, дигар фирефтаи шиору суханони хоинони миллат бо сарварии  Кабирӣ ва кабиритаборон нахоҳад шуд. Миллати тоҷик дигар зиракии сиёсиро  аз даст надода, таҳти роҳнамоии  хирадмандонаи сарвари бебоку ҷасураш, Пешвои муаззамаш Эмомалӣ Раҳмон доимо дар фикри тинҷию амонии миллату давлат аст.

Аҳли ҷомеаи устодону донишҷӯёни факултети педагогии ДДХ ба номи академик Б. Ғафуров ба Кабирӣ ва дигар аъзоёни ҲИНТ, пайравону ҳаводоронашон гуфтанием, ки эй мардуми ноогоҳ, ношукр аз осоиштагиву гулгулшукуфии кишвари азиз, чашми ақл боз созеду сӯи кишварҳои сарпарастатон нигаред, худ дар чӣ ҳоланд? Оё мардумонашон чун сокинони кишвари мо озоду бахтиёранд?...

Пас, дигар аз пайи нороҳат сохтани Ватан-модаре, ки аз вуҷуди инчунин фарзандони нохалаф азият мекашад, нагардед. Мо ба шумо, нохалафон, ҳеҷ гоҳ бовар намекунем ва то ҷон дар рамақ дорем, намегузорем, ки Ватани ободи моро дубора ба вартаи нокомӣ фурӯ нишонед.

Создано: 06 апреля 2018

Просмотров: 2644

Давраи донишҷӯи давраи хотирмон ва аҷиб дар ҳаёти ҳар як ҷавон ба шумор меравад. Дар ин айёми умр ҷавонон ба ғайр аз илмомӯзӣ, дӯстони нав пайдо мекунанд. Фориғ аз таҳсил ба сайругашт мебароянд. Махсусан он ҷавононе, ки аз ноҳияҳо омадаанд, дар хобгоҳ сарҷамъ шуда, дӯстонаву аҳлона зиндагӣ мекунанд. Давраи донишҷӯи ба шахс руҳия, илҳоми нав ва хурсандии беҳадду канор меорад. Махсусан ҳамроҳ ба машулият фаро гирифтану якҷоя дар таҷрибаомӯзӣ будан донишҷӯёнро боз бо ҳам қаринтар месозад. Аз мушоҳидаҳо бармеояд, ки солҳои аввали донишҷӯи меҳру муҳаббат ба ҳамдигар чандон қавӣ намешавад, аммо бо гузашти ду ё се сол ҷавонон дар симои якдигар дӯст ва бародари худро мебинанд. Кам нестанд ҳолатҳое, ки ҳамсабақон солҳои сол пас аз хатми муассисаи олӣ бо ҳам дар робита ҳастанд.

Дар донишкадаи мо муносибат ба донишҷӯён аз ҷониби устодон хеле хайрхоҳона буда, ҳамарӯза мушоҳида мешавад, ки ҳама ба кори худ андармон. Махсусан раванди таҷрибаомӯзӣ хуб ба роҳ монда шудааст.  Ҳоло зиёда аз 500 нафар донишҷӯёни курсҳои 2,3, 4 дар корхонаву муассисаҳои вилоятамон кор, фаъолият ва дониши худро дар таҷрибаомӯзиҳо сайқал дода истодаанд.  Аксаран зимни таҷрибаомӯзӣ аз ҷониби масълини корхонаву ташкилотҳо сазовори баҳои баланд мегарданд. Зеро дониши назариявии хуб доранд. Боқимонда донишҷӯён бошанд, ба озмунҳову ҷамъомадҳо ҷалб гардидаанд. Донишҷӯён худро ба канор нагирифта танҳо ба пеш ҳаракат мекунанд ва сафи чунин донишҷӯён сол аз сол зиёд шуда истодааст.

Маҳз корбарии дуруст, хуб ба роҳ мондани таълиму тарбия боис шуда, ки мо барои сайқал додани илму дониши худ ба корхонаҳои шаҳри Хуҷанд ва берун аз он ба таҷрибаомӯзиҳо равона мегардем. Шахсн ман барои сайқал додани донишу малакаи худ ва соҳиби таҷриба гаштан бо тавсияи устодон ба корхонаи  муштараки “Ҷавонӣ”- и шаҳри Хуҷанд равона шудам. Таҷрибаомӯзӣ дар ин корхонаи азими истеҳсолӣ ҷаҳони наверо бароям боз намуд. Масъулин бароям  имконият доданд, ки аз раванди истеҳсол, басту банд ва дигар корҳои корхона аз наздик ошноӣ пайдо намоям. Мо ва ҳамсабақонам дар кӯтоҳтарин фосила худро  ҳамчун аъзои ин корхона ҳисобида, хеле хушбахт будем ва ҳар рӯз бо хушу хурсандона ҳамроҳи дустон сӯи ин корхона равон мегардидем. Ин таҷрибаомӯзӣ тавре, ки дар боло ишора кардам, муҳаббати моро нисбати меҳани азизамон зиёдтар намуд. Гузашта аз ин ифтихормандии моро нисбати донишкадаи азизамон зиёдтар намуд.

Ғайр аз таҷрибаандӯзӣ мо ба ҳаёти фарҳнгии донишкада бештар ошноӣ пайдо мекунем. Махсусан аз ҳунарнамоии донишҷӯён дар озмуни “Маҳфили зарифон” хушамон меояд. Мо аз нсли калонсол медонем, ки дастаи ҳозрҷавобони донишкада ҳамеша дар сатҳи вилоят, ҷумҳурӣ ва берун аз он низ ғолибият ба даст меоранд. Дастаи ҳаваскорони донишкада бошанд, намегузоранд, ки ягон ҷашну маросимҳо бе истиқбол ва гузаронидани шабнишиниҳо гузарад, бинобар ин доимо онҳо дар кофтукоби маҳорату симоҳои нав қарор дорад. Ин маъракаҳо хусусан баъди гузаштани дарсҳои ихтисосӣ ба мо, донишҷӯён илҳоми нав ва бардоштҳои хубе медиҳад. Ин ғалабаи ҷавонон ва саломатӣ мебошад, ки огоҳӣ дар он аст, ки ҳамаи роҳҳои ҷаҳон барои бартараф кардани оқибатҳои ногузир ва ноил шудан ба ҳадафҳои фарогир мебошанд. Ин дар ҳақиқат имконияти хуби интихоби роҳи шумо аст. Донишҷӯён барои дидани ин ҷаҳон имконияти хуб доранд, он вақт барои шиносоӣ ва дӯстии мустаҳкам барои солҳои тӯлонӣ, дарозмуддат вақт дорад.

Мамадҷонов АМРИЛЛО, 
донишҷӯи курси 4, гурӯҳи 40.01.02та,

ДПДТТ ба номи М.Осимӣ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 11 апреля 2018

Просмотров: 2963

Аъзо ва пайравони Ҳизби террористиву экстремистии наҳзати исломии Тоҷикистон! Оё вақти он нарасидааст, ки таҳаввулоту дигаргунии ҷаҳони муосирро бо чашми воқеъбинона бингаред ва аз ин аъмоли ноҷавонмардонаву ғайриинсонии худ даст кашед?! Оё то ҳол умедворед, ки дубора дар ин кишвар барои тарғиби мақосиди ғаразноки хеш  имконияту шароити мусоид пайдо мекунед? Оё вақти он нашудааст, ки аз сарнавишти Сурияву Ироқ, Афғонистону Яман ва дигар кишварҳои ҷангзада, ки дину мазҳабро бо сиёсат омезиш дода, ин кишварҳои ободу маъмурро ба хоку хун кашиданд ва миллионҳо мардуми бегуноҳро дар арсаи олам сарсону саргардон кардаанд, ибрат гиред?

Мутмаин бошед, ки иштибоҳ мекунед ва бар роҳи ғалат меравад ва дар поёни роҳ танҳову бекас ва хору забун хоҳед монд! Шумо аъзо ва фаъолони Ҳизби мамнуи наҳзати исломӣ фаромўш накунед, ки ҳеҷ куҷо бароятон ватангоҳу осоишгоҳ нест, ба ҷуз Тоҷикистон. Шумо фирефтаи дастгириву пуштибонии Ҳукуматии кунунии Эрон нашавед! Зеро агар ин ҳукумат дар мамлакати худ адолати иҷтимоиро роҳандозӣ менамуд ва сиёсати худро дар заминаи мардумсолорӣ пиёда месохт, шаҳрвандонаш бар зидди он тазоҳурот намекарданд. Тасаввур кунед, давлате, ки бар алайҳи хостаҳову омоли шаҳрвандони худ амал мекунад чи гуна метавонад барои дигарон хизмати беғраз намояд. Агар андаке ақли бедору дидаи боз дошта бошед сари ин масъала тааммул кунед ва итминон дошта бошед, ки Ҳукумати Эрон, ки асрҳо инҷониб дар асоси афкори аҳли ташайюъ тарҳрезӣ шудааст, бо аҳли суннат ва ҷамоат дар тазоду душманист.  

Вақти он шудааст, ки ба дурўғпароканиву кинаҷўӣ, тавҳину туҳмати Ҳукумати кишвар ва гумроҳ намудани муҳоҷирони меҳнатӣ, хотима гузоред. Биёед дар канори Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон сарҷамъ гардида, ин кишварро обод намоем ва дигар нагузорем хоинону душманони давлату миллат осоиши моро барҳам зананд.

Создано: 06 апреля 2018

Просмотров: 2618