Изҳороти ҷомеаи кафедраи агротехнологияи ДПДТТ
Терроризм ва эстремизм аз зуҳуроти номатлубест, ки ҷомеаи ҷаҳонро ба ташвиш овардааст. Имрӯз дар кишварҳои гуногуни дунё даҳҳо гурӯҳи террористию экстемистӣ амал мекунанд, ки бо таҳрибкорӣ боиси бадбахтии миллионҳо нафар гаштаанд. Зеро ин зотҳои касиф барои ноил гардидан ба мақсаду ниятҳои нопок аз ҳеҷ гуна ҷаҳолату қабоҳат рӯ наметобанд ва ҳатто ба кӯдакон ва занону барҷомондагон раҳм намекунанд.
Шукри Яздони Пок, ки миллати соҳибтамаддуну бофарҳанг, сулҳпарвару бунёдкори тоҷик зиёда аз 27-сол аст, ки аз обу ҳавои Истиқлолият нафас мегираду кишварамон рӯз аз рӯз ободу зебо мегардад. Офтоби оламафрӯз бо нури ҷонбахши худ ба табиати зебою нотакрор, кӯдакони хандону хушбахт, ба пирони барнодилу мардуми меҳнаткаш қувваю дармон мебахшад. Ва ҳама шукргузории ин мулки озодро карда, баҳри ободии он доимо мекӯшанд. Вале афсӯс солҳои охир ба ин ободиву озодӣ, нашъунамои кишвари афсонавии мо хатари ҷаҳонӣ таҳдид менамояд. Шунидани калимаҳои нав ба нав ба монанди терроризм, экстремизм бегонапарастӣ, ифротгароӣ, гурӯҳҳои тундрав, қочоқи маводи мухаддир, шомилшавӣ ба ҳизбу ҳаракатҳои номатлуб, ҷудоиандозӣ, гумроҳшавӣ, табъи инсонҳои худогоҳу созанда, ободкору хештаншинос ва меҳанпарастро хира месозад. Инчунин дар ҷаҳон раванди бартариҷӯӣ, мусаллаҳшавии бошитоб, пайдоиши нишонаҳои марҳалаи нави «Ҷанги сард» боиси нигаронӣ гардидааст. Дар ҳар гӯшаву канори олам нооромиву низоъҳо идома ёфта барои ҷомеаи ҷаҳонӣ ҳамчун айёми душвору пуртазод эътироф гардид. Дар ин давра зиёда аз сад давлати дунё мавриди ҳамлаҳои щайриинсонии террористон ва ифротгароён қарор гирифт. Онҳо ба хубӣ дарк наменамоянд, ки банӣ одам аъзои якдигаранд.
Агар имрӯз садои дар ягон кишвари хоҳ хурду хоҳ калон бархезад, акси он дарҳол аз дигар кишварҳои наздик шунида мешавад. Инсоният дар гузашти зиндагӣ, ки тавлиди якбора дорад, бояд на душман, балки дӯст ҷӯяд ва бо истифода аз нерӯҳои зеҳнии хеш наслҳоро ба пуштибониву дастгирии фарҳанги сулҳ омода созад. Аҳли башар бояд сайёраи Заминро чун гавҳараки чашм ҳифз намояд. Мо танҳо як Замин, як маъвои ҳастӣ ва як гаҳвораи ҳаёт дорем. Яке аз омилҳои асосие ки кафолати бехатарии шахсии одамон ҳуқуқу озодиҳоии онҳо, тартиботу оромии ҷомеа ва амнияти давлатро халалдор месозад афзоиши сатҳи ҷинояткорӣ аз ҷумла ҷиноятҳои терроризми байналхалқӣ ва эстремизм мебошад. Аслан сарчашмаи терроризм ифротгароӣ аст. Эстремистон, яъне моҷароҷӯён бо ягон кас муросо кардан намехоҳанд, ақидаи дигарро таҳаммул намекунанд ва барои ба мақсад расидан терроро кор мебаранд. Воҷаи «террор» лотинӣ буда, маънояш «тарсу ҳарос» мебошад, яъне террористон бо воситаи тарсу ҳаросафканӣ ва зӯроварӣ дар байни одамон мехоҳанд ба мақсад ноил гарданд. Ин зуҳуроти номатлуб асосан дар охири асри ХУ111 зуҳур кард. Дар таърих чанд намуди терроризм, аз ҷумла сиёсӣ, динӣ, миллӣ ва щайра дучор мешавад. Дар ҷаҳон аз ҳама бештар террозми динӣ вирди забонҳост, ки онро бештар ба мардуми мусулмон нисбат медиҳанд ва мисоли он ҳаракати ДИИШ, Ал- Қоида аст, ки онҳо амалиёти ҷангӣ гузаронида, боиси ҳалокати ҳазорҳо нафар ва гуреза шудани қисми зиёди аҳолӣ гардидаанд. Мақсади ниҳоии онҳо бунёди давлати исломӣ дар кишварҳои гуногун мебошад. Тавре Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зимни ироаи Паёми худ ба Маҷлиси Олии мамлакат зикр карданд: «Терроризм ва эстремизм аз як ҷониб чун вабои аср хатари глобалии ҷиддӣ буда, аз ҷониби дигар аъмоли он гувоҳ аст, ки террорист Ватан, миллат ва дину мазҳаб надорад, балки як таҳдиде ба ҷомеаи ҷаҳонӣ ва ҷони ҳар як сокини сайёра аст». Гурӯҳҳои эстремистию террористӣ бештар ҷавонони камтаҷрибаю гумроҳро бо ваъдаҳои дурӯщин, пулу мол ва зиндагии серу пур ба дом андохта, ба мақсадҳои нопок истифода мебаранд. Имрӯзҳо ҳазорҳо ҷавонон, аз ҷумла зодагони Тоҷикистон низ ба дурӯщи ин зотҳои касиф бовар карда, дар муҳорибаҳои Ироқу Сурия ва Афщонистон ширкат варзида ба ҳалокат мерасанд. Аз ҳама бештар ҷавонони бекор – онҳое, ки намехоҳанд бо меҳнати ҳалол рӯз гузаронанд, ба доми террористон меафтанд.
Ана дар чунин ҳолат нақши омӯзгор, падару модар ҳар як фарди худшиносу ватандӯст хеле калон аст. Омӯзгор аз ҳарвақта дида серкору ҳушёр ва зирак бояд бошад, то ки пеши роҳи ҷавонони гумроҳро гирад, онҳоро ба роҳи рост ва бунёдкорӣ ҳидоят намояд. Танҳо бо баргардонидану ҳабс кардан ин мушкил ҳал намешавад. Бояд тамоми воситаҳоро барои фаҳмонидани хатогиҳои онҳо истифода барем. Вазифаи аввалиндараҷаи омӯзгори имрӯза доимо зери назорат нигоҳ доштани шогирдони хеш мебошад. Бояд бо ҳаёти ҳар шогирди худ муносибати ҷиддӣ дошта бошад.
- Просмотров: 2758
В конце XX- начале XXI века мир столкнулся с ростом экстремизма и терроризма, оказавшись совершенно не подготовленным ни с точки зрения практической борьбы с данными социальными феноменами, ни с позиции их теоритического осмысления.
Почти аналогично в «Словаре русского языка» С.И. Ожегова: «террор-физическое насилие, вплоть до физического уничтожения, по отношению к политическим противникам». Такое же определение террора как политики, обусловленной классовыми или политическими причинами. С точки зрения закона «экзотермическая деятельность-это:
- насильственное изменение основ конститутивного строя и нарушение целостности:
- публичное оправдание терроризма и иная террористическая деятельность:
- возбуждение социальной, расовой, национальной или религиозной розни:
- пропаганда исключительности, превосходства либо неполноценности человека по признаку его социальной, расовой, национальной, религиозной или языковой принадлежности или отношения к религии.
- воспрепятствование законной деятельности государственных органов, органов местного самоуправления, избирательных комиссий, общественных и религиозных объединений или иных организаций, соединенное с насилием либо угрозой его применения:
-пропаганда и публичное демонстрирование нацисткой атрибутикой или символикой до степени смешения:
- публичное заведомо ложное обвинение лица, замещающего ту или иную страну, в совершении им в период исполнения своих должностных обязанностей деяний, указанных в настоящей статье и являющихся преступлением:
В свою очередь определения террора и терроризма, в своем большинстве возводит рассматриваемую проблему на уровень взаимодействия государства и его политических оппонентов, не рассматривая ни религиозного терроризма им современного глобального, которые характеризуются над государственностью не обусловленного политической борьбой.
Я хотела бы рассказать историю моего друга. Начну с того что мне 22 года и 6 лет тому назад я окончила школу, и был у меня друг одноклассник.
Мы жили с ним по соседству, учились в одном классе и я думала что знаю его лучше всех, я всегда представляла его светлое будущее так как он учился лучше всех в классе и был примером для всей школы. В конце 11-го класса он стал много пропускать школу и изменил стиль одежды, поменялся его характер, его общения. На улицу стал редко выходить в мае месяце его задержали когда он передавал что-то в коробке, неизвестное ему одному опасному человеку. В августе состоялся суд и его поговорили к 10 годам. Когда мы его ровесники шагнули порог училищ он сидел и сидит за решёткой, за что мне очень обидно.
Своим рассказом я хочу чтоб вам не следовала заводить друзей которых раньше не встречали, а так же не следует передавать незнакомые вам вещи незнакомым людям.
Нуриддинова Шахзод, студент ПИТТУ в город Худжанд, группа 25.01.04.ра
- Просмотров: 3173
Дар мусоҳибаи охирини худ Муҳиддин Кабирӣ, роҳбари ҳизби экстремистиву террористии ҲНИТ бо хабарнигорони “худӣ”қайд кардааст, ки Ҳукумати кунунии кишвар барои фаъолияти ҳизб монеаҳо эҷод карда, роҳбарон ва тарафдорони онро бегуноҳ ба маҳкама шинондаанд. Ин “олими саршинос” дар посух ба саволҳои хабарнигор дар мавриди хомушӣ ба изҳороти тезу тунди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ягон сухане гуфта натавонист. Балки бо суханбозиву ҳарфи “муҳаббат” ба обу хоки диёри кишвар хизматҳои худро замони дар Парлумони кишвар буданаш ёдовар шуд.
Ин ман – маниҳои абёти зеринро ба хотир меоварад:
Воизон к-ин ҷилва бар болои меҳробу минбар мекунанд,
Чун ба хилват мераванд, он кори дигар мекунанд
ҲНИТ воқеан ҳам аз замони зуҳур карданаш то ҳозир маблағҳои ҳангуфти хоҷагони хориҷиашонро сарф мекунанд. Агар солҳои пешин бо баҳонаи ҷалби аъзо ва пайравон ин маблағҳоро мегирифтанду онро сарфи хонаву дар, мошинҳои гаронарзиш ва маишати худ намуда, халқи бечораро бо азёди чанд пора аз оятҳои “Қуръон”-ӣ тарсонда, ба сафи худ ворид мекарданд. Дар асл ҷавҳари ин нафарон танҳо аз разолату кина пур буд. Ин нафарон мехостанд дар кишварамон табаддулотро барпо намуда, ҳокимияти кунуниро сарнагун созанд. Ягона касб ва ҳунари онҳо гуфтани сухани хуб ва ҳукуматро дар ҳама ҳолат мавриди танқид қарор додан буд.
Дар сӯҳбатҳои мардуми оддӣ мепурсем, ки барояш чӣ чиз аз ҳама қимматар аст? Онҳо мегӯянд. Хотири ҷамъу дили шод. Магар ҳамин неъматро давлат ва ҳукумат таъмин накард. Магар мо зиндагии талхи мардуми Афғонро аз ёд фаромӯш кардем. Дар ин кишвар низ мардум ба “суханҳои волои” 4 нафар саладорон ворид шуда, имрӯз зиндагонии вазнинро паси сар намуда истодаанд. Маҳз ҳодисаи моҳи сентябри соли 2015 парда аз рӯи мақсад ва ҳадафҳои ҲНИТ бардошта шуд. Давлат ва Ҳукумати кишвар 24 сол ба ин ҳизб имконият дод, то бо идеяҳои милливу созандаи худ кишварамонро пеш барад. Аммо ҳамон “устодон” ва “донишмандони илми динӣ” барои пешравии миллат чӣ кор карданд? Мо мегӯем ягон кор. Магар ин нафарон набуданд, ки ба сафи ҳизби худ муллоҳои кӯрсаводро ҷамъ намуда, бо дамсозию дамбозӣ ба иффати занону модарони мо дастдарозӣ намуданд. Магар ин саркардагон набуданд, ки ҷавонони гумроҳи мо ба хотири бунёди давлати исломӣ бо мақсади “шаҳид” шудану ба “ҷаннат” рафтан ҷони ҷавони худро дар майдонҳои давлати Сурия ва Ироқ қурбон намуданд. Магар ҳамин “падарони руҳони”-и мо набуданд, ки масҷидро ба ҷойи ибодат ба макони таблиғоти зиддиҳукуматӣ табдил доданд. Магар ҳамин “роҳбарони олимақом” набуданд, ки ба мактаб рафтани духтарони беҳиҷобро куфр дониста, ҷои талабагонро дар масҷидҳо дидан мехостанд. Мо агар аз рӯи гуфти ин нафарон кор мекардем ҷомеаи мо аз як мутаассибхона беш намешуд.
Мо бо азмияти том гуфтем ва мегӯем, ки дигар мардум мардуми солҳои навадум нест. Ва сияҳро аз сафед ҷудо карда метавонад. Бале мо бояд иқрор шавем. Дар ҷомеа камбудиҳо ҳастанд, ҳанӯз вазъи иқтисодӣ на ба он сатҳ ҳаст, ки мо мехоҳем. Вале инро танҳо давлат ва ҳукумат бартараф намекунад. Мо бояд дар атрофи Сарвари муаззами худ сарҷамъ оем. Идеяи миллии худро дошта бошем, то тавонем ба сӯи ояндаи дурахшон қадам ниҳем.
А. Рашидов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Просмотров: 2669
Мо, ҷавонони даврони соҳибистиқлолии Ҷумҳурии Тоҷикистон хушбахту хуштолеъ, давомдиҳандагони анъанаҳои бузурги гузаштагони зиндадили хеш ва пайрави Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон , Раиси муаззами Ҳизби халқии демократии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон , бунёдкору созанда, ҳомии марзу буми кишвар ҳастем.
- Просмотров: 2811
Шукри истиқлолу ваҳдат, шукри номи Тоҷикистон мекунам,
Шукри халқу, шукри миллат обу хоки Тоҷикистон мекунам
Оре, аввалан шукри бешумор мар Худовандеро, ки ба мо оромиро насиб кардааст ва соҳиби чунин Пешво кардааст. Дар чунин вазъияти хавфнок, ки моро айни замон иҳота кардааст моро мебояд, ки хеле ҳушёру зирак бошем. Чунки имрӯзҳо ҷомеаро хатаре падид кардааст ва махсусан ҷавононро. Қариб, ки ҳамаи башариятро ин хатар ба ташвиш овардааст. Махсусан дар давлатҳои Сурия, Ироқ ва давлати ҳамсояи мо Афғонистон ин хатаре, ки буд зарари худро ба ин давлатҳо расонд. Боиси таассуф аст, ки аз чунин амалҳои террористӣ ва экстримистӣ кӯдакон ва занони бегуноҳ зарар мебинанд. Дар чунин ҳолати хавфнок ҳамаи давлатҳоро мебояд, ки аз чунин ашхос давлат ва миллати худро эмин нигоҳ доранд.
Саволе ба миён меояд, ки чаро ман сарлавҳаро Ҳизби нокомили Ислом ном гузоштам? Ҷавоб ин аст, ки ҳақиқатан Ҳизби Исломи набояд дар ҳар гуна амалҳои бад дигаронро ёри диҳад, балки онҳоро аз ин роҳ боз дорад ва ба чунин шахсон роҳи дурусти Исломиро нишон диҳад ҳол он ки ривояте ҳаст, ки агар шахсе ба шахси дигаре дар анҷом додани кори бад ёрӣ ва мадад кунад ӯ низ дар ин гуноҳ шарик шуда ба худ гуноҳ мегирад. Дар ягон ҷои китоби муқаддаси Қуръон наомадааст, ки бояд мусулмон дар пайи озори дигар мусулмон бошад. Зеро ҲНИТ чанд соли охир ба назар мерасад, ки аъзоҳои ин ҳизб ба корҳои номатлубе даст заданд, ки ин мувофиқ ба номи Ислом намебошад. Имрӯз баъзе ашхос низ ба назар расиданд, ки ҷавононро истифода бурда онҳоро фиреб мекунанд ва онҳоро ба ҳар гуна вазифаҳои номатлуб равона месозанд. Ба онҳо ваъдаҳои хушку холӣ дода онҳоро дар роҳи хатар мегузоранд. Вале ногуфта намонад, ки шахси мусулмон ин гуна корро анҷом намедиҳад.
Дар суханрониашон Асосгузори сулҳуВаҳдатимиллӣ - Пешвоимиллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон суханони бисёр боандешаро баён карданд ки: “Террорист на дин на миллат ва на мазҳаб дорад.” Яъне чунин шахс хиёнаткор ба миллату дини худ мебошад.
Чунин шахсон номи муқаддаси Исломро истифода мебаранд, лекин худ душман ва сиёҳкунандаи номи ин дини мубин мебошанд.
Пешвои Миллат пайваста ба мо ҷавонон таъкид мекунанд, то мо зираку ҳушёр бошем ва соҳиби илму дониши мукаммал гардем, то моро дигар шахсони номатлубу беномус аз нодониамон истифода бурда, моро ба ҳаргуна роҳи хатар ва ба ҳизбу ҳаракатҳои террористӣ фиреб созанд. Албатта ин суханон ва таъкидҳои Пешвои Миллат хеле бамаврид буда, дар чунин вазъияти хатарноки ҷомеа огоҳ шуданро водор месозанд. Ақл ва заковати худро аз даст надиҳем ва дар пайи кӯшиши обод ва хуррам гардонии кишвари зебои худ саҳми бо сазои худро гузорем. Мо ҷавонон ҳамеша ҷонибдори сиёсати пешгирифтаи роҳбарамон - Пешвои Миллат буда, Ҳизби Халқии Демократии Тоҷикистонро, ки раиси ин ҳизб Пешвои муаззами Миллатамон мебошанд, дастгирӣ менамоем.
Бинобар ин аз ҷавонон хоҳиш карда мешавад, ки ба ҳар кас бовар накарда, дониш ва заковати худро дар ҳама ҳолат аз даст надиҳанд. Зеро имрӯз ҷомеаи ҷаҳонӣ дар хатар мебошад. Имрӯз давлати мо ва Асосгузори сулҳуВаҳдатимиллӣ - Пешвоимиллат, Президенти ҶумҳурииТоҷикистон, муҳтарамЭмомалӣ Раҳмон чӣ қадар ба ҷавонон ғамхори намуда, барои донишомӯзӣ соҳиби касбу ҳунар шудани ҷавонон, ҳамаи шароитҳоро муҳайё карда, аз мо талаб доранд, то ки мо илм ва дониш омӯзем. Айни ҳол дар Тоҷикистон ҲХДТ ин Ҳизбе аст, ки моро ба сӯи ояндаи дурахшон бурда истодааст. Ин Ҳизбро ҳамагон ҳам пиру ҷавон, ҳам зану мардони кишвар ҷонибдори мекунанд, ки ин аз боварии онҳо ба ҲХДТ шаҳодат медиҳад.
Эй шӯълаи тобанда фардот дурахшон бод.
Насли ману оянда фардот дурахшон бод!
Амриддин Азизов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Просмотров: 2720
Имрӯз тафаккури танги ифротӣ, фаъолияти харобиовари гуруҳҳои ифротгарои динӣ ва нақшаҳои шуми қудратҳоиҷаҳонӣ, ки бо дасти ин гуруҳҳо амалӣмешаванд, ватани мо, давалти мо, миллати мо, фарҳанги мо, зиндагии ободу осудаи мо, номуси модарону хоҳарони мо ва осудагии шахсии ҳар яки моро ҳадафи таҳдиди бераҳмонаи худ қарор додаст. Ин аст, ки мубориза бо ин «вабои аср» як ҳаракати умумимиллӣ буда, бояд ҳар як шаҳрванди ватандор, нобаста аз касбу кор, новобаст аз синну сол ва аз мавқеи сиёсию итимоии худ дар ин муборизаи бузург, дар ин набарди муқаддас ва дар ин рӯёрӯйи рӯшаниву торикӣсаҳми худро гузорад.
- Просмотров: 2922
Яктарафа баҳогузории намудани баъзе аз сомонаҳои ҳангомаҷӯй, ки мехоҳанд, дар кишвари мо шӯру валвала доир созанд, бояд ҳар фарди хештаншиносро ба ташвиш орад. Зеро даҳсолаи охир махсусан шабакаҳои иҷтимоӣ минбари таблиғи арзони гурӯҳҳои ифротгароиву террористӣ гаштааст. Агар соли 2004 дар олам ҳамагӣ 12 сомонаҳои моҷаронгези иғвоангез фаъолият дошта бошад, пас ин рақам дар соли 2012 ба 4 ҳазору 200 адад расида, айни замон ба 12 ҳазор адад мерасад. Мусаллам аст, ки дар ин гуна ҷанги иттилоотӣ ҳамоне музаффар мегардад, ки дорои фарҳангу дониши баланди сиёсӣ дошта бошад.
Аммо ҳамот тавре ки дар боло зикрашон рафт, мутаассифона, душманони миллати мо низ имрӯз кам нестанд, ки ба қавле «аз паша фил месозанд». Сухан дар бораи «сарсупурдагони» ҳизби мамнӯъшудаи ҲНИТ меравад, ки мехоҳад бо ҳар роҳу восита мафкураи мардум,хосса ҷавононро олуда созад. Дар олудасозии мафкураи мардум «хидмат»-и «соҳибназарон», онҳое, ки аз кӯчаи «дину диёнат» гузаштаанд, хеле калон буд. Оқибати ҷанги таҳмилӣ ҷон бохтани беш аз 150 ҳазор шаҳрвандон ва гуреза шудани беш аз 1 миллион нафар ва хисороти калони моддӣ, ки то кунун ҳукумат барои рафъи ин хисорот кор мебарад. Бо вуҷуди ин ҳама носипосиҳо давлат гуноҳи гунаҳкоронро бахшид. Ба сулҳу осоиштагӣ расидем. Вале ин ҳама ободиву озодиро боз ҳамон нафароне дида натавонистанд, ки ангезаи ҷанги шаҳрвандӣ дар кишвар буданд.
Ҳизби наҳзати исломии кишвар, ки ба қавли худашон 40-солагии таъсисёбии худро таҷлил намуданд, дар ҳаёти сиёсии кишвар дар солҳои соҳибистиқлолӣ ягон амали созандаеро пеш нагирифтанд. Мақсади ин ҳизб аз аввал танҳо як чиз-ташкили давлати ба ном «исломӣ», ки ин гуна орзуро имрӯз созмони террористии «давлати исломӣ» дар дил мепарварад, буд. Барои расидан ба ин мақсади худ онҳо солҳои сол омодагӣ диданд ва борҳо кӯшиши нооромии ҷомеа намуданд, ки мо инро дар мисоли нооромиҳо дар вилояти Бадахшони кӯҳӣ, води Рашт ва моҳи сентябри соли 2015 дар шаҳри Ваҳдат дидем. Дар ҳама ин ҳодисаҳо даст доштани ба ном наҳзатиён исбот шуд. Ва ин нафарон имрӯз дар назди қонун ҷавоб мегӯянд. Агар давлат сари вақт пеши роҳи ин корро нагирад, шояд хатари аз нав зуҳур кардани пайравони гумроҳи онҳо зиёд шавад.
Окибати ин амалҳоро мо ба доми фиреб ва найранги хоҷагони гирифтор шудану аз зиндагии ширин, аз диёри зебо, аз миллати нозанини хеш ношукрӣ карда, ба ҳизбҳои характери экстремистӣ-динӣ дошта ворид шуда, ҳатто ба Сурияю Ироқу Афғонистон рафтани ҷавононамонро дида истодаем. Бояд мо бештару беҳтар ба қадри суботи сиёсӣ, истиқлолияти ба ҷон баробари кишвар, ба ваҳдати миллии хеш расему онҳоро ҳамчун гавҳараки чашмонамон эҳтиёт ва муҳофизат намоем.Бинобар он дар фуроварди сухан ба ҳамаи шахсоне, ки фирефтаи тағйиротҳои дурӯғини ҳизбҳои гуногун ва ё харакатҳои номақбул гаштаанд, муроҷиат намуда, гуфтаниам, ки имрӯзҳо давлат ва иқтидори интеллектуалии он иқтидори ҳарбӣ ва сиёсиаш метавонад ба ҳар гуна ҳаракату азҳобҳои экстримистӣ ҷавобҳои сазоворро диҳад. Зин сабаб ба ҳамаи шаҳрвандони азизи Тоҷикистон гуфтаниам, ки биёед ҳама дастҷамъона суботи сиёсии кишвар, осмони софи он, ваҳдати нотакрор ва истиқлолияти худододи ро шукргузорӣ намуда, таҳти сарварии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон кор ва фаъолият намоем.
Муҳаррама Темурова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Просмотров: 2751
Мутобиқи баъзе аз маълумот ҳоли ҳозир ба сафи қӯшунҳои Давлати исломии Ироқ ва Шом зиёда аз 300 нафар ҷавонони тоҷик аъзо гардидаанд ва зиёда аз 50 нафарашон аллакай ҳалок шудаанд. Барои ҷомеае, ки ҷавонону наврасон ояндаи дурахшони он ба шумор мераванд, чунин кирдор амали манфӣ ва номатлуб маҳсуб ёфта, барои дурнамои миллату давлат хатари ҷиддӣ эҷод хоҳад кард.
- Просмотров: 3201
Терроризм ва экстремизм аз амалҳои нангинии замони муосир маҳсуб шуда дар ягон давру замон соҳиби ватан, забон, нажод ва дин набуд ва нахоҳад шуд. Он мафкурае, ки ҳам дар ғарб ва ҳам дар шарқ гӯиё террористон танҳо мусулмонанд, комилан хатост. Ин бадбахтии оламшумуле гардидааст, ки ба муқобили он якҷоя мубориза бурда, ба ҳамдигар кӯмак расонда, тадбирҳои худро мувофиқ сохтан зарур аст. Мутаассифона, кишвари мо низ бо баробари истиқлолият ба даст овардан, дучори аҳримансифатон гардиданд. Маҳз хуни ноҳақи садҳо бегуноҳон бар сари исломтарошони ҲНИТ, ки пас аз солиёни дароз парда аз рӯи нобакориҳояшон бардошта шуд, бор аст. Маҳз саркардангони ҳамин ҳизб тавонистанд дар зеҳну шуури мардум андешаи «Худошиносу исломгарои»-ро ворид кунанд. Онҳо бо истифода аз масҷидҳои панҷвақта ва муассисаҳои диние, ки давлат барои фаъолияташон шароит фароҳам оварда буданд, пинҳонкорона нақшаҳои ғаразноки худро мекашиданд.
Терроризму ифротгароӣ ҳадафи олии онҳо буд ва бо истифода аз ноамниҳои давлат ҳам аз тарафи хоҷагон маблағ мегирифтанд ва ҳам бо воситаи қатлу куштор сарват ҷамъ менамуданд. Оқибати ин ҳама нодидагариҳои онҳоро мардум дарк карданд ва имрӯз наҳзатиён ду пула обрӯ дар ҷомеа надоранд.
Мо, устодон мунтазам дар вохӯрию конфронсҳо, соатҳои тарбиявӣ хонандагонро бо моҳият ва «рисолати нахзатиён» онҳоро ошно сохта, чеҳраи аслии «саромадони» ҳизбро ба дурустӣ мефаҳмонем. Кӯшиш ба харҷ медиҳем , ки хонандагони мо донанд,ки аз руйи ин амалҳои хатарнок ва номатлуб ҳамарӯза дар ҷаҳон садҳо нафар одамони ҷони ширини худро аз даст медиҳанд, террористон ватан , дину оин ва мазҳаб надошта ҳадафи онҳо танҳо даҳшатфикани ва бо ин роҳ ба мақсади шуми худ расидан мебошад.
Ҳамаи мо ба қадри сулҳу суботу оромии кишвар расида, ҷавобан ба щамхорию муҳаббати самимии Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон барои тарбияи насли наврас дар руҳияи хештаншиносӣ, худогоҳии миллӣ, ватанпарастию донишмандӣ дучанд меҳнат карда саҳми босазо хоҳем гузошт.
Танҳо саводу дониши комил ва иродаи матину ватанпарастӣ метавонад моро дур аз ин гирдоби осебкунандаи ҷаҳон нигоҳ дорад.
Мо,устодон амалҳои номатлубро маҳкум намуда барои пешравии Тоҷикистони соҳибистиқлол ҳиссагузор хоҳем шуд.
- Просмотров: 2695
Маълумки, дин ҳамиша инсонларни яхшиликка, эзгу мақсадларга чорлаган. Шу боис кейинги даврда мусулмонларнинг эътиқоди ва диний ҳиссиётларидан устакорлик билан фойдаланиб, диний экстремистлар ва террорчилар томонидан ислом байроғи остида амалга оширилаётган жиноятлар уларнинг ҳақиқий қиёфасини намоён этмоқда. Экстремистлар ва террористларнинг ғайри инсоний ва ғайри диний ҳаракатлари бизни доимо ҳушёр ва огоҳ бўлишга, ҳақиқий диний қадриятларни уларниинг сохта ва ўта ғаразли талқинларидан кескин фарқлашга ёрдам берадиган билимларни эгаллашга ундайди.
- Просмотров: 3026
Руҳияи мардуми сарбаланду озодандеши воқеии миллати тоҷик пас аз дубора барқарор шудани робитаи ду кишвар- Тоҷикистон ва Ӯзбекистон хеле болида аст. Мо бо боварии комил гуфта метавонем, ки дигар ягон нерӯ наметавонад ваҳдати сар то сарии ин ду давлати дӯстро аз ҳам ҷудо намояд. Ҳатто он нафароне, ки худро «озодадеш» метарошанд. Воқеан имрӯз дар қатори дигар душманони заифи миллат зуҳур кардани «Анҷумани озодандешон» чун тароша аз бом афтиданро мемонад. Аввалин баҳс сари номи «Озодандешӣ меравад». Магар дар ҳудуди Тоҷикистон монанди Темур Варқӣ, Саидюнуси Истравшанӣ, Аюб Эгамов, Алим Шерзамонов озодандешон нестанд, ки ин доноён худро «озодандеш» эълон шуданд. Маълум мешавад, ки ин «озодандешон»-и навбаромад моҳияти ҳаракати озодандеширо, ки дар фарҳанги халқҳои ҷаҳон таърихи куҳан дорад ҳанӯз нафаҳмидаанд. Балки роҳбари он Кабирии худхоҳ чуқур андеша накард, ки ин бозии навбатии ҳизби онҳо кор намедиҳад. Аввалан ин ки чӣ тавр ин ҳизб тавонист, ки ташкилоти террористии худро «Анҷумани озодандешон» номад, дар ҳоле ки ин ҳизб дар заминаи таассуби динӣ-ифротии худ низоми дунявии давлатдории миллиро напазируфта, бо пуштибонии хоҷагони бурунмарзиаш хост дар Тоҷикистон «Давлати исломӣ»-и навъи ҶИЭ-ро бунёд созад, ки ин боиси ҷанги шаҳрвандӣ дар Тоҷикистон гардид ва аз паи худ хисороти бузурги иқтисодӣ, маънавӣ, иҷтимоӣ ва марги 150 000 шаҳрвандонро овард. Дигар ин ки, шумо бояд фаҳмед, ки дар таърихи инсоният ҳаракати озодандешӣ дар мубориза ба муқобили шумо барин гуруҳҳои мутаассиб ва ифротгарои динӣ ба вуҷуд омадааст ва миёни ин ду падида ягон умумияте вуҷуд надорад. Озодандешӣ ҳамеша як ҷузъи андешаҳои худоро нашинохтан аст ва агар ин «сарсупурдагон» воқеан ҳам озодандеш бошад, пас аз номи Худову расул ҳарф гуфтанашон аз чи сабаб бошад?!
Мо мегӯем, ки ин нафарон шурӯъ аз роҳбарони худ танҳо як ҳадаф доранд. Ин ҳам бошад тоҷу таҳи ва нооромии ҷомеа. Яъне ҳам аз хоҷагони худ сарват рӯёнанду ҳам аз вазъияти ноором истифода намуда молики халқ шаванд. Вале ин андешаҳояшон аз афсона беш нест. Зеро ҷомеа пеш рафтааст. Ва мардум роҳи дурусти зиндагиро кайҳо интихоб намудааст.
Зайдниддин Осимӣ, Бойпоччо Фатҳидинов, Фатҳулло Эргашев, Ғайрат Раҷабов, Зоҳир Солиев, Алия Раҳимова, Абдуқаҳҳор Бӯриев, Манзура Султонова
- Просмотров: 2673
