Мо ба ҳарфу ҳиҷои ноҷои Муҳаммадиқболи Садриддин, ки бо роҳнамоии “Падараш” Муҳиддин Кабирӣ пайваста лоф мезанад, нафрат дорем. Ин нафари лаъин ба ҷои он, ки обрӯи миллатро берун аз Тоҷикистон боло бардорад, аз таги нохун чирк меобад. Изои муъмин ҳарои мегӯянд.Вале як мӯйсафеди бечора, ки синаш ба 70 даромадаст, ба хотири насиҳати ин баддаҳон сухан гуфту ба бало монд. Ҳатто ёрои гап задан надод. Агар ту воқеан ҳам бузугу бузургманиш мебудӣ, то ба охир сухани муйсафедро гӯш мекардӣ. Аққалан аз ҳарфҳои ӯ чизеро ба худ мегирифтӣ. Ба фикри ту ҳар он касе, ки имрӯз давлатро пуштибонӣ мекунанд, Президентро эҳтиром дорад, чоплусу дурӯя аст. Охир Президент чӣ кори барои миллат кард. Сулҳ овард, ба ободи кӯшид, ҷони ҷавонашро қурбони саодати миллат кард, магар ӯ гунаҳкор аст. Не гунаҳгор шумоне ҳастед, ки кинаву кудуратро аз дил намебардоред.

 

Зиёда аз 32 сол аст, ки Тоҷикистони соҳибистиқлол таҳти роҳбарии Пешвои миллат рушд карда ба муваффақиятҳои беназир ноил гашт ва ба ҳайси кишвари намоен дар арсаи ҷаҳонӣ мавқеъ пайдо кард.

Барои ҷавонон ҳар як ҷузъи фаъолияти ин шахсияти таърихӣ нишони таҷриба мебошад, зеро ояндаи Тоҷикистон ба ҷавонон вобаста аст. Аз ин лоҳоз мебояд  аз  мактаби роҳбарии Асосгузори  сулҳу  ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон бархўрдор бошем.

Имрўз миллатҳо ва халқиятҳое вуҷуд доранд, ки давлати мустақил надоранд ва дар орзуи доштани давлати соҳибистиқлол ва ободу осудаанд.  Хатарҳои ҷаҳонӣ торафт инкишоф ёфта, мардуми сайёраро ба ташвиш овардааст. Аз қабили терроризм ва экстремизм, ҷангҳои иттилоотӣ, бархўрди тамаддунҳо, тағйирёбии иқлим ва ғайра, ки ба ҳалокати зиёди инсонҳо оварда истодааст.

Аз ин рў, моро мебояд, ки ҳарчи бештар ба ҳушёрӣ ва зиракии сиёсӣ диққат дода, ҷиддитар ба омўзиши илмҳои муосир, забономўзӣ, ашъори бузургон, омодасозии мутахассисони хуб, пос доштани ойинҳои миллӣ ва расидан ба қадри дастовардҳои истиқлоли давлатӣ саргарм бошем. Баҳри устувору поянда нигоҳдории истиқлоли миллӣ, тараққиёт ва рушди босуръати тамоми соҳаҳои давлатдорӣ аз натиҷаҳои мактаби роҳбарии Пешвои миллат муҳтарам  Эмомалӣ Раҳмон пайравӣ карда, нагузорем, ки касе ба рушди  сарзамини аҷдодӣ халал ворид созад.

Дар  ин замина донишу маърифати ҷавонон бояд ба талаботи ҷомеаи имрўз ҷавобгў бощад ва ҷиҳати рушди мамлакат, якпорчагӣ, таҳкими пояҳои давлатдорӣ, рушди босубот, амнияти кишвар, идомаи сиёсати пешгирифтаи  Пешвои миллат ва ҳифзи истиқлоли миллӣ саҳми босазои худро гузоранд.

Ҳамин тавр, ҷавонон дар шароити кунунӣ метавонанд, пайрави  Пешвои миллат шуда, барои ягонагӣ, сарсабзӣ, рушди кишвари азизамон – Тоҷикистон, расидан ба ҳадафҳои олии  мамлакат, устувории пояҳои давлатдорӣ ва таҳкиму ҳифзи истиқлоли давлатӣ намунаи ибрати дигарон бошанд.

 

Исмоилова С.К.

 ассистенти кафедраи МО ва Ф

 ДПДТТХ ба номи М.С.Осимӣ.

 

Тавассути ютубканали “Паёми муҳоҷир” огоҳ ёфтем, ки Муҳиддин Кабирӣ, саркардаи ҳизби ба ном террористиву экстремистии Наҳзат ягон андешаи тоза наёфта дар чорабинӣ таҳти унвони “Зиёдравӣ дар дин ва хатарҳои он дар ҷомеа” ахиран иброз дошт, ки ҳизби наҳзат ба асли худ бармегардад. Зери ин гуфтор Муҳиддин Кабирӣ чиро нишон додан мехоҳад ба худи нӯкаронаш маълум не. Ӯ аз “маҳбубияти хоссу омми” ҳизб сухан карда, бехабар аз он буд, ки мардум дар симои ин ҳизб на раҳнамову равшангари зиндагии худро дид, балки дар симои ин чеҳрафурӯшон душмани миллатро диданд. Асли наҳзат ин фиреби халқ буд ва он ҳеҷ гоҳ ба миллат манфиат намеорад. Онҳо танҳо орзу доранд, амал не!

Тарбияи ҷавонон ҳамеша яке аз самтҳои афзалиятноки ҳар ҷомеа буд. Моро махсусан аз он нигарон кардааст, ки дар замони ҷаҳонишавии имрӯза анъанаҳои қадимаи мардуми мо, ки ба арзишҳои хосу муносиби миллию мазҳабӣ асос ёфтаанд, ба менталитети мо зери таъсири «фарҳанги оммавӣ», ғоя ва дидгоҳҳои бегона моҳияти худро гум мекунанд. Агар ба ин раванд, яъне ба масъалаи тарбия эътибори ҷиддӣ надиҳем, фардо дер мешавад, ки боиси оқибатҳои ислоҳнашаванда мегардад.  Суханони равшанфикри маъруфи соҳаи маориф Абдуллоҳи Авлониро набояд ҳаргиз фаромўш кунем: «Таълим барои мо масъалаи ҳаёт ё мамот, наљот ё харобї, ё саодат ё фалокат аст».

Пас, мо имрӯз дар бобати тарбияи ҷавонон ба чӣ ноил шуда истодаем, чӣ комёбиҳо ва чӣ душвориҳо дорем?  Оё мо аз ахлоқу донишу нерӯи маънавӣ, ба ибораи дигар, аз тарбияи соҳибони фардо қаноатмандем?

         Дуруст аст, ки дар ҷумҳурии мо дар раванди таълиму тарбияи фарзандони мо аз кӯдакистон cap карда, то мактаб, коллеҷ ва донишкада кори зиёде ба амал оварда мешавад.  Аммо дар ин бобат камбудию норасоиҳои мо ҳам хастанд, ки дар шаклу зуҳуроти гуногун ба тарбияи насли наврас таъсири манфӣ мерасонанд.

         Ҳайронам, ки рафтори баъзе ҷавононро мебинам, махсусан тарзи либоспӯшии онҳоро. Оё ин духтар ё писар фарзанди мост, ки аз ҷониби мо тарбия ёфтааст?  Ман ин далелро сафед намекунам, ки баъзе духтарони мо либоси хоси миллати мо надоранд.  Дуруст аст, ки либоспӯшӣ кори шахсии ҳар кас аст.  Аммо дар либоспӯшӣ бояд фарҳанги эҳтиром ба арзишҳои қадимаи мардуми мо бошад.  Дар ин бобат назорати падару модарон барои омма, махсусан, дар оила аҳамияти калон дорад.

Имрӯз барои аксари ҷавонони мо маъмулӣ шудааст, ки баробари озод шудан бо телефони мобилии худ банд мешаванд.  Онҳо дар шабакаҳои иҷтимоӣ  бозӣ мекунанд, суруд мешунаванд, филмҳо тамошо мекунанд, бо маълумотҳои гуногун шинос мешаванд.  Оре ин чӣ айб дорад, асри техника, тараққиёт?  Дуруст аст, ки дар ин кор ягон камбудӣ нест.  Бояд иқрор шудан зарур аст, ки технологияҳои муосири иттилоотию коммуникатсионӣ, бахусус Интернет, сатҳи рушди моро ба чанд зина боло бурда, моро наздиктар ва осонтар кардааст.

Ҷавонони мо ин қадар ба телефонҳои мобилӣ ва интернет пайваст шудан баҳонае нест.  Ин пеш аз ҳама ба саломатӣ ва маънавиёти онҳо таъсири манфӣ мерасонад.

Баъзе аз ҷавонони мо ба маълумоти мухталифе, ки дар интернет бо ҳадафҳои қаллобӣ ва ғаразнок паҳн мешаванд, ба осонӣ бовар мекунанд.  Дар натича сафеду сиёҳ, неку бадро фарқ карда наметавонад, қурбони касе мешавад.

Агар ба гузашта, зиндагии бобою бибиамон назар андозем, дар оила ба тарбияи писарон таваҷҷуҳи хоса зоҳир мешуд.  Писарро аз хурдсолӣ дар асоси он тарбия кардаанд, ки такьягоҳи оила, калонӣ, ҳимоятгари ҳоҳарон, инчунин пушту паноҳи Ватан бошад.  Дуруст аст ки, зан - чароғи оила аст.  Саломатӣ ва беҳбудии кӯдак аз бисёр ҷиҳат ба ӯ вобаста аст.  Аммо дар таълим ба фарзандон ҳар ду ҷинс баробар диққат додан лозим аст.  Дарвоқеъ, ба писарон бештар таваҷҷӯҳ кардан бамаврид аст.  Зеро ҳеҷ гоҳ набояд фаромӯш кард, ки мардҳо кафолат медиҳанд, ки зан мисли зан роҳ равад.

Дар ин маврид набояд чунин ақидаро фаромӯш кард, ки агар падар оиларо таъмин накунад, тарбияи фарзандон халалдор мешавад. 

Сабаби аслии ин ба таври оммавӣ ворид шудани силсилафилмҳо, клипҳо, наворҳо дар интернет, телефонҳои мобилӣ ва “маҳсулот”-и мухталифи даврони ҷаҳонишавӣ аст.  Ҳоло дар ҷумҳурии мо барои муборизаи зидди «маданияти оммавӣ» ва корҳои номатлубе, ки боиси он мегардад, корҳои зарурӣ бурда мешавад.  Аз ҷумла, дар вилояти мо, кумитаҳои занони вилоят, ноҳия ва шаҳр дар ҳамкорӣ бо ташкилотҳои дахлдор дар маҳаллаҳо ва муассисаҳои таълимӣ омилҳое, ки ба арзишҳои миллӣ, маънавиёт ва меъёрҳои тарбиявии мо таъсири манфӣ мерасонанд, корҳои тарғиботӣ ва ташвиқотӣ васеъ ба роҳ монда мешаванд.

Оила як маркази тарбиявӣ буда, ҷовидонии ҳаёт, саломатӣ ва идомаи наслҳоро таъмин намуда, арзишу анъанаҳои миллии моро барои наслҳои оянда ҳифз намуда, ҳамзамон ба камолоти насли оянда таъсири бевосита мерасонад.

Пас, талошҳои имрӯзи мо барои таҳкими оила, бахусус омода кардани ҷавонон ба ҳаёти оилавӣ то чӣ андоза муассир аст?  Оё арӯсу домод бо дарки хуби зиндагии оилавӣ издивоҷ карданд?  Умуман, оё мо метавонем оилаҳои мустаҳкам бунёд кунем?  Рости гап, имрӯз мо дар бораи ҷавоби мусбат ба ҳамаи ин саволҳо каме фикр мекунем.

         Дар баъзе оилаҳо баъди тӯй мушкилиҳои гуногун ба миён меоянд.  Кор надоштани домод, сарвари оила буда натавонистан, таъмини рӯзгори оила ва надонистани арӯс аз муносибати хонаводагӣ назари рӯякии онҳоро ба истилоҳ оила мушкил месозад.  Аз ин сабаб дар вилояти мо аксари ҷудошавии оилаҳои ҷавонанд.

Омили дигаре, ки боиси ҷудошавӣ мегардад, тамаъ ба сарвати мост.  Мо барои духтаронамон ҳама чизро таъмин мекунем, онҳоро ба шавҳар медиҳем.  Аммо баъзе духтарони мо бесаводанд, ба зиндагии оилавӣ омода нестанд, ба оилаи нав ва муҳити он мутобиқ шуда наметавонанд, ки боиси муноқишаҳои гуногун мегардад.  Мо бояд худамон ин бемориро ба вуҷуд оварем ва баъд роҳи давои онро ҷустуҷӯ кунем.

Вазъиятхое, ки дар боло оварда шудаанд, гувоҳӣ медиҳанд, ки мо барои ба ҳаёти оилавӣ тайёр кардани ҷавонон ҳанӯз кори бисёреро анҷом додан лозим аст.  Дар тамоми ноҳияю шаҳрҳои вилоят барои пешгири кардани чунин нуқсонҳо, пешгирӣ кардани никоҳҳо корҳои муайян ба ҷо оварда мешаванд.  Аз ҷумла, таҳти шиори “Ба сӯи оилаи хушбахту солим” мунтазам сӯҳбату мизҳои мудаввар бо иштироки судяҳо, мутахассисони САҲШ, духтурон доир ба муқаддасоти оила, пойдории муҳити маънавӣ дар оилаҳо, аҳамияти издивоҷ.

Ҷавононро дар руҳияи муҳаббат ба Ватан, эҳтиром ба арзишҳои миллии худ, маънавиёт ва неруи баланд тарбия кардан қарзи ҳар яки мост.  Махсусан, дар шабакаҳои интернетӣ паҳн шудани таассуби динӣ ва терроризм, дар зеҳни ҷавонон ҷой додани «фарҳанги оммавӣ», кӯшиши ба як тарзи зиндагӣ табдил додани онҳо, то ки ҷавонони мо ба доми ин бадиҳо наафтанд, ба фиребу найрангҳои онҳо кӯр-кӯрона пайравӣ кардан лозим аст, ки тафаккури худро бой гардонем, маҳорати дуруст ва оқилона истифода бурдани ахбороти интернетиро инкишоф диҳем.  Ҷавонони мо масъунияти маънавӣ ва дарки ақидаву иллати бегонаро ташаккул намедиҳад ва вақте ки онҳо андешаи “ин хуб аст, ин бад аст” надошта бошанд, мо ҳеҷ гоҳ аз таҳдиди ҳамлаҳои иттилоотӣ, иллатҳои ифротгароӣ ки ба ҳаёт ва идеологияи мо дохил мешаванд халос шуда наметавонем.

Барои ба даст овардани натиҷаи мусбӣ дар ин бобат на танҳо омӯзгорон, мақомоти ҳифзи ҳуқуқ, ташкилотҳои кор бо ҷавонон, балки аҳли ҷомеаро низ бояд якҷо, бахусус, корҳои фаҳмондадиҳӣ ва тарғиботиро пурзӯр намоянд.  Муҳити иҷтимоию маънавӣ дар ҳар як оила, бахусус маҳаллаҳоро беҳбуд бахшида, таваҷҷуҳ ва масъулияти падару модарро ба тарбияи фарзанд, ташкили пурмазмуни вақтҳои холии фарзандони онҳо зиёд кардан зарур аст.  Муҳимтар аз ҳама, биёед фарзандони худро инсони солим ва комил ба воя расонем, ки аҷдоди хеш, таърих, Ватан, забони модарӣ, арзишҳои миллӣ, анъанаҳои муқаддасамонро эҳтиром кунанд.

Етмишбоева Ш, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

 

 

Барои тайёр кардани мутахассисони касбӣ имрӯз ба таври умум эътироф шудааст, ки фаҳмиши анъанавии таҳсилоти касбии муҳандисӣ ҳамчун азхудкунии миқдори муайяни донишҳо дар асоси таълими фанҳои фундаменталӣ, умумии техникӣ ва махсус нокифоя аст. Зимни омӯзиши муҳити касбию техникии корхонаҳои муосири саноатӣ маълум гардид, ки технологияҳои иттилоотӣ ва телекоммуникатсионӣ ба фаъолияти касбии мутахассисони соҳаи техникӣ фаъолона ворид шуда истодаанд, ки ин боиси зарурати фаврии мутахассисоне мегардад, ки на танҳо назарияҳои фундаменталӣ, балки инчунин технологияҳои муосири компютерӣ барои ҳалли мушкилоти касбӣ истифода карда тавонанд. Мавҷуд будани донишҳои назариявӣ ва амалӣ дар хатмкардагони ихтисосҳои техникӣ дар бозори меҳнатӣ ба чунин корманд талабот зиёд мекунад. Бинобар ин, хатмкардаи донишкадаи техникӣ дар давоми солҳои таҳсил бояд дар истифодаи техникаи ҳисоббарор таҷрибаи ҳамаҷониба пайдо кунад, барои истифодаи он дар истеҳсолот аз ҷиҳати равонӣ ва касбӣ омода бошад. Барои омодасозии самаранокии чунин мутахассисоне, ки дар бозори меҳнати зеҳнӣ рақобат карда метавонанд, ҷустуҷӯ ва эҷоди роҳҳои ҳалли ғайрианъанавии педагогӣ, таҳия ва истифодаи равишҳо, ғояҳо ва усулҳои нави таълим, ки метавонанд мундариҷаи таълим ва дараҷаи тайёрии хатмкунандагон, аз чумла, аз фанни физика, ки яке аз фанҳои фундаменталӣ дар  самти техникиро ифода мекунад. Зарурияти ҳалли ин проблема дар замони муосир сол то сол меафзояд.

Мувофиқи барномаҳои таълимии давлатӣ ва стандартҳои  давлатии ихтисосҳои техникӣ, зинаи таҳсилоти рӯзонаи бакалавриат, омӯзонидани фанҳои дақиқ  ба монанди фанҳои физика, математика, химия   муқаррар шудааст, ки дар раванди дарсҳои амалӣ масъалаҳо бо усули истифодабарии методҳои инноватсионӣ ҳал карда мешаванд. Бо истифодаи барномаҳои муосири математематикӣ ба монанди Maple17 ва MathCad  дар раванди ҳалли масъалаи мушкил нисбат ба муодилаи мураккаби физикиро ҳал намудан яке аз методҳои муосир мебошад. Истифодаи чунин методи инноватсионӣ дар раванди таълим ба омузгор ва донишҷӯён имконият медиҳад, ки масъалаҳои мураккаб  бо таври сода ҳал ва  дурустии он бо барномаҳои математикию физикӣ санҷида шавад.

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба ҳамаи соҳаҳои ҷомеа аҳамияти хосса медиҳанд. Бо назардошти рушди соҳаи саноат, солҳои 2022-2026 солҳои рушди саноат эълон карда шуд. Вобаста ба ин ҳадафи чоруми стратегияи давлат ва Ҳукумати Тоҷикистон эълон гардидааст, ки ба мутахссисони ба талаботи муосири замон ҷавобгӯ ниёзманд аст. Иқтисодиёт ҳамон вақт ба натиҷаҳои назаррас соҳиб мегардад, ки кормандони тараққӣ кардаву донандаи технологияи муосир бошанд ва дар соҳаи саноат фаъолият баранд. Бинобар ин зарурат ба амал меояд, ки дар донишгоҳҳои техникӣ методҳои инноватсиониро дар   раванди  таълими фанҳои дақиқ васеъ истифода баранд.

Кудузова М.А., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд   

 

Аз рўзҳои аввали фаъолияти худ ба ҳайси Раиси Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон роҳбари навинтихобшуда Эмомалӣ Раҳмон ба маорифу фарҳанг, таъриху иқтисодиёт аҳамияти хосса зоҳир мекарданд. Дар ин самт марҳилаи нав оғоз гардида дар даврони соҳибистиқлолӣ барқарорсозӣ ва рушди самтҳои гуногуни ҷомеа дар сатҳи сиёсати давлатӣ қарор дода шуд. Инро мо бевосита дар ҳар паёму баромадҳои президенти кишвар мешунавему эҳсос мекунем.

Баҳри баланд шудани сатҳи маърифату маънавиёти мардум ва пешравии ҷомеа якчанд озмунҳо ташкил ва баргузор гардида истодааст. Озмунҳо дар байни аҳолии кишвар, аз ҷумла хонандагони муассисаҳои таҳсилоти миёнаи умумӣ, донишҷӯёни муассисаҳои таҳсилоти ибтидоӣ, миёна ва олии касбӣ, омӯзгорони ҳамаи зинаҳои таҳсилот, кормандони фарҳангу санъат, калонсолон, намояндагони касбу кори гуногун, дигар табақаҳои аҳолии кишвар ва ғайра баргузор гардида истодааст.

Ба хотири боз ҳам бештар ба омўзиши илмҳои риёзиву дақиқ ва табиӣ ҷалб намудани наврасону ҷавонон, олимону муҳаққиқон ва устодону омўзгорон ҳамасола озмуни ҷумҳуриявӣ таҳти унвони «Илм-фурўғи маърифат» роҳандозӣ гардидааст. Ин озмун таҳти cарпарастии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон баргузор гардида, он бо мақсади рушди тафаккури техникӣ, тарғиби ҷаҳонбинии илмӣ, дастрасӣ пайдо кардан ба техникаву технология, тавсеаи ихтироъкорӣ ва навоварӣ, пайвасти илм бо истеҳсолот, ҷалби бештари хонандагону донишҷӯён ва дигар қишрҳои ҷомеа ба омӯзиши фанҳои риёзӣ, дақиқ ва табиӣ, ҳамчунин дарёфт ва муаррифии истеъдодҳои нав дар ин самтҳо баргузор мегардад.

Бо мақсади ҷалби бештари донишҷўён ба корҳои илмӣ аз соли 2000 озмуни ҷумҳуриявии донишҷўёни муассисаҳои таҳсилоти олии касбӣ «Донишҷў ва пешрафти илмию техникӣ» аз нав барқарор гардид, ки ҳар сол дар ин озмун 50-60 корҳои илмӣ муҳокима ва қадршиносӣ карда мешаванд. Инчунин баргузории озмунҳои гуногун ба хотири дарёфту рушди истеъдодҳо дар ҷодаи илму маориф, ба мисли озмуни «Олими сол», «Омўзгори сол», «Мураббии сол», озмун дар ҷодаи баланд бардоштани завқи китобхонии насли наврас ва ҷавонон зери унвони «Фурўғи субҳи доноӣ китоб аст» ва дигарҳо аз пешрафти соҳа шаҳодат медиҳанд.

«Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст» - низ таҳти cарпарастии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ташкил гардида, барои баланд бардоштани завқи китобхонӣ, тақвияти неруи зеҳнӣ, дарёфти чеҳраҳои нави суханвару сухандон, арҷ гузоштан ба арзишҳои миллию фарҳангӣ, инкишофи қобилияти эҷодӣ, таҳкими эҳсоси худогоҳию худшиносӣ ва рушди ҷаҳони маънавии тамоми сокинони кишвар заминаи асосӣ хоҳад буд.

Озмуни ҷумҳуриявии «Тоҷикон» — оинаи таърихи миллат» дар соли 2023 ба ифтихори 115-солагии академик Бобоҷон Ғафуров бо мақсади арҷгузорӣ ба таърихи пурифтихори миллати тоҷик, омӯзиши амиқу ҳамаҷонибаи корномаҳои шоистаи ниёгони халқамон дар тӯли таърих, тақвияти ҳисси худогоҳӣ ва худшиносии миллӣ, эҳёи ҳофизаи таърихӣ ва ба ҳамин роҳ шинохти беҳтари нақши миллати куҳанбунёду фарҳангсолори тоҷик дар рушди тамаддуни инсоният, ки бо далелҳои раднопазир ва бо такя ба сарчашмаҳои илмиву таърихӣ дар китоби мондагору пурарзиши академик Бобоҷон Ғафуров «Тоҷикон» ва дигар асарҳои таърихӣ инъикос ёфтааст, баргузор гардидааст.

Озмуни ҷумҳуриявии «Тоҷикистон – Ватани азизи ман» низ, таҳти cарпарастии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон баргузор гардида, он бо мақсади дарёфти истеъдодҳои нав дар соҳаи санъати мусиқӣ ва сарояндагӣ, рассомӣ ва дизайн, баланд бардоштани маҳорати касбӣ ва эҳсоси зебоишиносӣ, тақвияти ҳунари баланди иҷрокунандагӣ, таблиғ ва эҳёи ҳунарҳои мардумӣ, муаррифии фарҳанги волои миллати тоҷик, эҳтиром ва арҷгузорӣ ба суннатҳои неки аҷдодӣ, боло бурдани сатҳи касбии асарҳои нави мусиқӣ, офарандагӣ, интихоби намунаҳои беҳтарини оҳангу суруд, коллексияҳо ва асарҳои рассомӣ баргузор мешавад.

Озмунҳое, ки тӯли якчанд солҳо мунтазам мегузаранд, бо баробари ташаккул ёфтан, мукаммал шуда, сол аз сол номинатсияҳо, ҷойҳои ифтихорӣ ва маблағҳои мукофотҳо зиёд шуда истодаанд.

Ҳамин тавр, ҳамаи гуфтаҳои дар боло оварда шударо хулоса намуда гуфтан зараур аст, ҳамаи кӯшиш ва ғайратҳои Ҷаноби олӣ баҳри гул – гул шукуфоии ҷомеа мебошад, ҳамаи нишондиҳандаҳо, кӯшиш ва маблағҳое, ки баҳри ташкили ин озмунҳо сарф мегардад ҳамаи моро водор мекунад бидуни озмун низ мо аз тоҷик ва  Тоҷикистонӣ будани хеш фахр кунем. Дар назар аст, ки ба ҳамаи ин озмунҳо дар сатҳи зарурӣ ширкат варзем ба ҳамаи ҳадаф ва ғамхориҳои падаронаи Пешвои миллат хоҳем расид.

Миллати тоҷик дар тӯли қарнҳо фарҳанг ва таърихи бою қавӣ дорад. Инчунин дар давоми соҳибистиқлолӣ низ ба бисёр дастовардҳои назаррас ноил гардидааст, аз ин рӯ баҳри ҷавонон, наврасон ва умуман тамоми қишри ҷомеа месазад, ки ин нуктаро хуб дарк намоянд. Ҷомеае, ки ба фарҳангу таърих ва илму маориф таваҷҷӯҳ мекунад, ба оянда, ҳастӣ ва пойдории миллат ғамхорӣ мекунанд.

Маҳмудова Ф.М.,  омӯзгори кафедраи саноати сабук ва нассоҷӣ

 

 

 

Ҳар халқу миллатро бо таъриху тамаддунаш мешиносанд ва олимону мутафаккирон онро муаррифӣ менамоянд.

       Тоҷикон таърихи хеле қадима дошта он ба умқи асрҳо рафта мерасад. Таъриху тамаддуни халқи тоҷик шӯҳрати оламшумул пайдо намуда, боиси ифтихору сарфарозии ҳар шаҳрванди мамлакат аст.

       Ба қавли Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон халқи тоҷик дар тӯли ҳазорсолаҳо ба шарофати шахсиятҳои муборизу ҷасур, ватандӯсту меҳанпарвар, донишманд ва бонангу номус тавонистааст, ки ба ганҷинаи таърих ва тамаддуни башар саҳми мондагор гузорад. Ин миллати фарҳангдӯсту тамаддунсоз дар давраҳои гуногун зулму ситам ва фоҷиаву даҳшатҳои аҷнабиёнро паси сар намуда, дар ҷое бо қавмҳои зиёд ҳамкорӣ кардаву бар зидди иддаи дигар муборизаи беамон бурдааст.

        Дар тақвияти андешаҳои Сарвари мамлакат доимо ба хонандагону толибилмон таъкид менамоям, ки халқи тоҷик диловарону қаҳрамонҳои ҷасур дорад, ки номи онҳо абадан дар саҳифаҳои таърих сабт гардидааст.

      Яке аз сарчашмаҳои муҳим ва мӯътамад китоби «Тоҷикон» - и академик Б.Ғафуров мебошад, ки он оид ба таърихи қадимтарин, қадим, асри миёна ва давраи нав маълумоти муфассал медиҳад.

       Дар Паёми Сарвари мамлакат ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 26 декабри соли 2019 зикр гардида буд, ки таърихи пурифтихори халқи тоҷик мактаби бузурги худшиносист ва мо вазифадорем, ки ба он арҷ гузорем, саҳифаҳои дурахшони қаҳрамониву диловарии гузаштагони худро омӯзем ва онро ҳамчун асоси Ғояи ватандӯстиву садоқат ба Ватан ташвиқ намоем.

       Вобаста ба ин тибқи супориши Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо мақсади омӯзиши амиқи таърихи пурифтихори халқи тоҷик шоҳасари академик Бобоҷон Ғафуров – «Тоҷикон» аз ҳисоби Фонди захиравии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон чоп карда шуда, дастраси ҳар як оилаи кишвар гардид.

       Ин китоби арзишманди илмӣ ба оилаи мо низ дастрас гардид, ки онро ҳамроҳи наберагон мутолеа намуда, аз корнамоиҳои тоҷикон огоҳ мешавем.

        Инчунин бо мақсади арҷгузорӣ ба таърихи пурифтихорӣ миллати тоҷик, омӯзиши амиқу ҳамаҷонибаи корнамоиҳои шоистаи ниёгони миллати тоҷик дар тӯли таърих, тақвияти ҳисси худогоҳӣ ва худшиносии миллӣ, ифтихори ватандорӣ, таҳкими ҳофизаи таърихӣ ва ба ин васила шинохти нақши халқи куҳанбунёду фарҳангсолори тоҷик ва ба ифтихори 115-солагии академик Бобоҷон Ғафуров соли 2023 озмуни ҷумҳуриявии ««Тоҷикон» - оинаи таърихи миллат» баргузор мегардад.

     Имрӯз дар тамоми муассисаҳои таълимӣ омодагиҳо ба Озмуни ҷумҳуриявии  «Тоҷикон» - оинаи таърихи миллат» ҷараён дорад. Банда низ ҳамарӯза ҳамроҳи наберагон ба хондани  шоҳасари илмӣ, китоби «Тоҷикон» - и академик Бобоҷон Ғафуров машғул мешавам.    

      Ҳамин тавр, шоҳасари «Тоҷикон» - и академик Бобоҷон Ғафуров дар баланд бардоштани ҳисси худогоҳӣ, худшиносӣ ва меҳанпарастии ҳар як шаҳрванди мамлакат заминаи боэътимод мегузорад.

   Исмоилов Исмоилҷон, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

                                             

Аз офтоби Ваҳдат файзу сахо бирезад,

Аз офтоби Ваҳдат лутфу наво бирезад.

Маҳз ваҳдати миллӣ ба мо мардуми тоҷик оромию осудагӣ, хушбахтию пирузиҳои бисёрро ҳадя намудааст. Дар Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон соати тарбиявии намунавӣ бо иштироки Эркаев Сафаралӣ, номзади илмҳои таърих ва Абдуваҳҳобов Абдусабур.Ю сармуҳаррири маҷаллаи «Меҳвари дониш»  бо донишҷӯёни донишкада гузаронида шуд.

Сараввал устод Эркаев Сафаралӣ бо сухани ифтитоҳии «Азизони халқи тоҷик» оғоз намуда, аз Иҷлосияи 16-уми тақдирсоз, комёбиҳои давлати Тоҷикистон, олимону бузургон ёдовар намуданд. Маврид ва ёдоварист, ки ҳадафҳои стратегии давлат пурра амалӣ шуда истодааст. Аз ҷумла аз бумбасти коммуникатсионӣ баромадан, ба кишвари содиркунандаи нерўи барқ табдил додани он ва амсоли инҳо корҳое мебошад, ки дар як фосилаи кўтоҳ  анҷом додани он хеле душвор аст.

Яке аз ормонҳои миллати тоҷик стратегияи  энергетикӣ мебошад ва дар ин рощ нерўгоҳи бузурги аср НБО «Роғун» бо роҳбарии Пешвои миллат бунёд шуда, агрегати якуми он 16 ноябри соли 2018 ва агрегати дуюми он 9 сентябри соли 2019 ба фаъолият оғоз намуд. Ин нерўгоҳи бузург дар тараққиёт ва рушди иқтисодиёти мамлакат аҳамияти стратегӣ дошта, ба ҳар як хонадони  мардуми шарафманди Тоҷикистон нуру зиё, файзу баракат ва бахту иқболи нек меорад. Ин нерўгоҳи азим на танҳо ҷумҳурии моро, балки  кишварҳои ҳамсоя ва дўсту бародарро низ бо нерўи барқ таъмин намуда, барои сохтани корхонаҳои хурду бузург имкон фароҳам меорад.

Абдуваҳҳобов Абдусабур суханро аз ободу зебо гардидани Тоҷикистони азизамон, тараққиёти мамлакат, қомат афрохтани иншоотҳои хурду бузург, тамоми муассисаҳо ва корхонаҳои   давлатӣ бо технологияи нав муҷаҳҳаз шуданашон оғоз намуданд. Кайд карда шуд, ки ҷавонон ҳушёрӣ ва зиракии сиёсии худро аз даст надода, баҳри устувору поянда нигоҳдории  ваҳдати миллӣ, тараққиёт ва рушди босуръати тамоми соҳаҳои давлатдорӣ ва натиҷаҳои мактаби роҳбарии Пешвои миллат мўҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пайравӣ карда нагузоранд, ки касе ба рушди сарзамини биҳиштосои мо халал ворид созад.

 

Исмоилова С.К. – омўзгори ДПДТТХ ба номи М.С.Осимӣ.

Инсоният дар симои терроризми байналмилалӣ бо душмани бераҳму шафқат ва маккоре рӯ ба рӯ омадааст, ки тамоми меъёрҳои ахлоқӣ ва арзишҳои умумиинсониро поймол карда, барои расидан ба ҳадафҳои худ аз ягон ваҳшоният рӯй намегардонад.

Боиси зикр аст, ки Тоҷикистони соҳибистиқлол ҳам ҳанӯз солҳои навадуми асри гузашта даврони фоҷиабори муқовимат ба экстремизм ва терроризмро аз сар гузаронид ва дар ин роҳ даҳҳо ҳазор талафоти ҷонӣ дод. Ҳанӯз аз соли 1999 барои мубориза  бар зидди терроризм ва экстремизм як зумра санадҳои меъёрии ҳуқуқиро қабул намуд. Президенти Ҷумҳурии  Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  16 ноябри соли 1999 ба Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон  «Дар бораи мубориза бо терроризм»  ва 21 ноябри соли 2003 Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи мубориза бо экстремизм» -ро  ба тасвиб расониданд.  Қабули ин ду қонун  барои Ҷумҳурии Тоҷикистон  имкониятҳои  хуберо дар таҳкими мубориза бо терроризм ва экстремизм фароҳам овард.

Ҳамзамон бо қарори суди олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳанӯз соли 2003 фаъолият бурдани ҳизбу ҳаркатҳо ба монанди Ҳаракати исломии Туркистон, Ҳизб- ут – таҳрир, Салафия, Ансурлоҳ, Ваҳҳобия, Ҷунбиши Исломии Ӯзбекистон, Ал – қоида ва даҳҳои дигар манъ шуда, пас аз ҳаракатҳои террористиву ифротгароӣ соли 2015 ҳизби наҳзати ислом низ ба қатори ҳизбҳои ифротгароӣ шомил шуд.

Масъалаи ҷалби ҷавонон ба сафи ҷунбишу ҳаракатҳои ифротӣ ва гурӯҳҳои террористӣ, инчунин иштироки онҳо дар ҷангу муноқишаҳои давлатҳои хориҷӣ, ба яке аз масъалаҳои доғи ҷомеа табдил шудааст. Мутаассифона, аксари ҷавононе, ки ба гурӯҳу созмонҳои ифротгароӣ мепайванданд, онҳое мебошанд, ки саводи зарурии дунявӣ ва маърифати ибтидоии динӣ надоранд. Ин гурӯҳҳо бо истифода аз ҳамин омил ҷавононро ба доми худ кашида, ба коми марг мебаранд. Дар радифи сабабҳои дохилӣ, инчунин, омилҳои берунӣ низ бетаъсир нестанд, ки инҳо намоиши филмҳои дорои хусусияти террористӣ ва экстремистӣ, паҳнкунии ғояҳои ифротгароӣ тавассути шабакаи ҷаҳонии интернет мебошанд. Таҳлили сабабу шароити ба ин ҳолатҳо мусоидаткунанда нишон дод, ки паст будани савияи дониши ҷавонон, аз нигоҳи мафкуравӣ, ҳуқуқӣ, фарҳангӣ ва динӣ тайёр набудани онҳо ба муҳоҷирати меҳнатӣ, майлу хоҳиши ба даст овардани маблағи муфт, ки онро пайравони гурӯҳҳои тундрав ваъда мекунанд, боиси фирефта шудани онҳо аз тарафи намояндагони ҳизбу ҳаракатҳои ифротгаро ва шомил гардиданашон ба ин ҳизбу ҳаракатҳо гардидааст.

Яке аз омилҳои пешгирии гаравидани шаҳрвандон ба ҳизбу ҳаракатҳои экстремистӣ роҳ надодан ба таҳсили ғайрирасмии ҷавонон дар муассисаҳои динии хориҷи кишвар ва баланд бардоштани масъулияти падару модарон дар таълиму тарбияи фарзанд ба ҳисоб меравад. Чунки яке аз сабабҳои шомил шудани ҷавонон ба иттиҳодияи ҷиноятӣ дар муҳити носолим тарбия ёфтан, аз ҷониби падару модарон  ва фароҳам наовардани шароитҳои зарурии моддӣ, молиявӣ, маънавӣ ва рӯҳӣ, заифии таълиму тарбия дар муассисаҳои таълимии алоҳида мебошад. Тавре аз маълумотҳои оморӣ бармеояд дар натиҷаи омӯхтани ин сабабҳо ва гузаронидани вохӯриҳои инфиродӣ бо падару модарон аз 3 ҳазору 233 нафар шаҳрвандон, ки ғайрирасмӣ дар муассисаҳои таълимии динии хориҷи кишвар таҳсил мекарданд, то ин ҷониб беш аз 3 ҳазор нафар ба Ватан баргардонида шуданд.

Мутаассифона, баъзе ҷавонони мо ҳатто дорои саводи ибтидоии динӣ нестанд. Бо вуҷуди ба дин таваҷҷуҳ доштан шинохти дурусти динӣ надоранд. Бинобар ин, онҳоро аз номи дин ба осонӣ барои шомил шудан ба ҳаракату гурӯҳҳои ифротӣ даъват мекунанд. Ҷавоне, ки ҷаҳонбинии хуби сиёсӣ надорад, моҳияти равандҳои сиёсии ҷомеа, минтақа ва ҷаҳонро дарк намекунад, зуд ба доми фиреби гурӯҳҳои ифротӣ меафтад.  Бехабар аз он, ки на дар хизмати ислом, балки дар хизмати кадом як хоҷае қарор гирифтааст.

Аз тарафи мақомоти қудратии кишвар танҳо соли гузашта зиёда аз 70 ҳолатҳои ғайрирасмии диннӣ дар ҳудуди вилоят ба  қайд гирифта шудааст. Мутаассифона, аксари муаллимони ба насли наврас дарс медода худ соҳиби хатту савод ва аз моҳияти дини мубини ислом огоҳӣ надоранд. Дар натиҷа чунин наврасон аз овони кӯдакӣ бо шуури носолим тарбия меёбанд. Ба хондани илмҳои муосир майл пайдо намекунанд.

Имрӯз мардуми шарифи Тоҷикистон дарк кардааст, ки дар паси ҳар мақола ва даъватҳои ғаразноки расонаҳои хориҷӣ гурӯҳҳо ва ё қувваҳои алоҳида меистанд, ки барои онҳо ба хотири манфиатҳои сиёсиашон қурбон намудани ҷони инсонҳо кори осон мебошад. Чунин гурӯҳҳо дар самти ҷалби ҷавонон аз усулҳои таъсиррасони мафкуравӣ истифода намуда, дар асоси ғояҳои динӣ — мазҳабӣ онҳоро ба майдони қатлу куштор мекашанд. Ин фитнаест, ки аз ҷониби душманони қавми мусалмон андохта шуда, мақсадаш нобуд сохтани мусалмонон бо дасти худи онҳо мебошад.

Дар бисёр ҳолатҳо шаҳрвандони мо барои ёфтани посух ба саволҳои норавшани динӣ  рӯ ба шабакаҳои интернет  оварда, ба доми таблиғотчиёни созмонҳои экстремистӣ меафтанд. Ин ташвиқгарон «Қуръон»-и маҷид, ҳадис ва дигар сарчашмаҳои дини мубини Исломро ғаразмандона таҳриф намуда, муроҷиаткунандагонро ба беэҳтиромӣ нисбат ба қонунҳои дунявӣ ва иштирок дар «ҷиҳод» даъват менамоянд.

Ифрот ба маънои аз ҳад гузаштану зиёдаравӣ кардан аст. Дар замони  монро ҷавони манқурт ҳам мегӯянд, ки побанди ақидаҳои як гурӯҳ ҳастанд ва танҳо аз рӯи гуфти онҳо амал мекунанд.

Барои пешгирии ин ҳолат маърифати динӣ ва сиёсии мардум, хоса ҷавононро бояд баланд бардошт.

Умуман, вазъияти баамаломада талаб мекунад, ки зиракии сиёсиро аз даст надода, дар ҳамкорӣ барои пешгирӣ намудани шомилшавии шаҳрвандон ба иттиҳодияҳои ифротгаро, иштироки онҳо дар задухӯрдҳои мусаллаҳонаи дигар давлатҳо фаъолиятро боз ҳам ҷоннок намуда, барои таъмини сулҳу субот ва истиқлолияти Ватани азизамон, оромиву ободии кишвар ва рӯзгори босаодати шаҳрвандон тамоми имкониятҳоро ба харҷ диҳем.

Яке аз роҳҳои ҷалб намудани ҷавонон ба гурӯҳу созмонҳои ифротгароӣ- ин бо истифода аз шабакаҳои интернетӣ ҷалб намудани онҳо мебошад. Хушбахтона, дар Паёми имсолаи Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  ба Вазорати корҳои дохилӣ, Кумитаи давлатии амнияти миллӣ, Прокуратураи генералӣ ва дигар мақомоти марбута доир ба масъалаи таъсиси «Маркази ягонаи иттилотӣ  ҷиҳати мубориза бар зидди ҷиноятҳо бо истифодаи технологияҳои иттилоотӣ ва кибертерроризм» супориш дода шуд, ки ба Ҳукумати ҷумҳурӣ пешниҳоди асоснок манзур созанд ва бовар ҳаст, ки таъсис додани ин марказ барои дар сатҳи зарурӣ ба роҳ мондани муқовимат ба истифодаи  шабакаи интернет бо мақсадҳои экстремистӣ ва террористӣ натиҷаҳои  дилхоҳ медиҳанд.

Нуктаи муҳими дигаре, ки боиси хушнудии ҳамагон гардид, ин вобаста ба вазъи бамиёномада фароҳам овардани заминаҳои дахлдори ташкиливу ҳуқуқӣ ва фазои оштинопазир бо экстремизм ва терроризм дар сатҳи барномаи стратегии давлатӣ мебошад. Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон дуруст таъкид кард, ки: «Мо бояд барои ҷавонон чунин шароите муҳайё созем ва онҳоро тарзе тарбия кунем, ки фарзандони мо дар зиндагӣ роҳи дурустро интихоб намоянд, илму донишҳои муосирро аз худ кунанд, касбу ҳунарҳои замонавиро омӯзанд ва дар оянда мақоми арзандаи худро дар ҷомеа соҳиб шаванд». Танҳо ҷавонони солимфикру бомаърифат қодир ҳастанд, ки дар шароити дигаргуншавии авзои сиёсии ҷаҳон ва  бештар шудани низоъҳои байнидавлативу байнимазҳабӣ ҳимояи марзу буми кишвар ва ҳифзи амнияти давлату миллатро дарк намуда, барои ҳифзи дастовардҳои азими Истиқлолияти давлатии кишварамон, ки пас аз се сол 35 солагии солагии онро таҷлил мекунем, якҷо бо ниҳодҳои масъул амал намоянд».

Аз ин рӯ, ҳар яки моро зарур аст, ки бо дарки аҳамияти вазифагузориҳои Сарвари давлат иҷрои нишондодҳои Паёмро сармашқи кори худ қарор диҳем, зеро ба бовар метавон гуфт, ки татбиқи босамари ин барномаи ояндасоз дар иртибот ба рушди кишвар ва беҳдошти зиндагии мардум саҳифаҳои тозаеро боз хоҳад кард.

Тоҳиров Тоҳирҷон, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

 

 

 

Аз офтоби Ваҳдат файзу сахо бирезад,

Аз офтоби Ваҳдат лутфу наво бирезад.

Маҳз ваҳдати миллӣ ба мо мардуми тоҷик оромию осудагӣ, хушбахтию пирузиҳои бисёрро ҳадя намудааст. Дар Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон соати тарбиявии намунавӣ бо иштироки Эркаев Сафаралӣ, номзади илмҳои таърих ва Абдуваҳҳобов Абдусабур.Ю сармуҳаррири маҷаллаи «Меҳвари дониш»  бо донишҷӯёни донишкада гузаронида шуд.

Сараввал устод Эркаев Сафаралӣ бо сухани ифтитоҳии «Азизони халқи тоҷик» оғоз намуда, аз Иҷлосияи 16-уми тақдирсоз, комёбиҳои давлати Тоҷикистон, олимону бузургон ёдовар намуданд. Маврид ва ёдоварист, ки ҳадафҳои стратегии давлат пурра амалӣ шуда истодааст. Аз ҷумла аз бумбасти коммуникатсионӣ баромадан, ба кишвари содиркунандаи нерўи барқ табдил додани он ва амсоли инҳо корҳое мебошад, ки дар як фосилаи кўтоҳ  анҷом додани он хеле душвор аст.

Яке аз ормонҳои миллати тоҷик стратегияи  энергетикӣ мебошад ва дар ин рощ нерўгоҳи бузурги аср НБО «Роғун» бо роҳбарии Пешвои миллат бунёд шуда, агрегати якуми он 16 ноябри соли 2018 ва агрегати дуюми он 9 сентябри соли 2019 ба фаъолият оғоз намуд. Ин нерўгоҳи бузург дар тараққиёт ва рушди иқтисодиёти мамлакат аҳамияти стратегӣ дошта, ба ҳар як хонадони  мардуми шарафманди Тоҷикистон нуру зиё, файзу баракат ва бахту иқболи нек меорад. Ин нерўгоҳи азим на танҳо ҷумҳурии моро, балки  кишварҳои ҳамсоя ва дўсту бародарро низ бо нерўи барқ таъмин намуда, барои сохтани корхонаҳои хурду бузург имкон фароҳам меорад.

Абдуваҳҳобов Абдусабур суханро аз ободу зебо гардидани Тоҷикистони азизамон, тараққиёти мамлакат, қомат афрохтани иншоотҳои хурду бузург, тамоми муассисаҳо ва корхонаҳои   давлатӣ бо технологияи нав муҷаҳҳаз шуданашон оғоз намуданд. Кайд карда шуд, ки ҷавонон ҳушёрӣ ва зиракии сиёсии худро аз даст надода, баҳри устувору поянда нигоҳдории  ваҳдати миллӣ, тараққиёт ва рушди босуръати тамоми соҳаҳои давлатдорӣ ва натиҷаҳои мактаби роҳбарии Пешвои миллат мўҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пайравӣ карда нагузоранд, ки касе ба рушди сарзамини биҳиштосои мо халал ворид созад.

 

Исмоилова С.К. – омўзгори ДПДТТХ ба номи М.С.Осимӣ.

Сайёҳӣ яке аз соҳаи асосии рушди иқтисодӣ ва иҷтимоии ҳар як мамлакат ба шумор меравад, ки бевосита самтҳои иҷтимоӣ, иқтисодӣ ва сиёсии ҳар як мамлакат вобаста ба он  рушд ва такмил меёванд. Ин самт яке аз иқдомҳои муҳим барои ғанӣ гардидани  даромад ба буҷети давлат ба шумор рафта, таъмини мардум бо ҷои кор ва вобаста ба ин баланд гардидани сатҳи зиндагии мардум мебошад.  Бинобар  он  самти рушд ва такмил додани ин самт дар тамоми давлатҳо яке аз масъалаҳои актуалӣ ба шумор меравад.

 Ҷумҳурии Тоҷикистон баъд аз ба даст овардани истиқлолияти давлат бо мақсади рушд ва такмили босуботи кишвар ба ин масъала, яъне рушди самти сайёҳӣ  таваҷҷӯи хоса дода, ин намуди самтро мукаммал намуда истодааст. Бинобар он барои вусъат бахшидан ва бо назардошти зарурати инкишофёбии инфрасохтори деҳот, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ -  Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон солҳои 2019-2021-ро солҳои рушди сайёҳӣ ва ҳунарҳои мардумӣ элон намудаанд. Қабули ин омил инъикосгари воқеии пешрафти шукуфоии Тоҷикистони маҳбуб ва идомаи кори бунёдкориву созандагӣ, ҷиҳати таъмини зиндагии шоистаи сокинони мамлакат ба ҳисоб меравад. Зеро Тоҷикистон байни дигар давлатҳои дунё бо манзараҳои дилнишин ва фарҳангу маданияти забарҷастаи худ машҳур аст, ки он боиси ифтихори ҳар яки миллати тоҷик мебошад.

Тоҷикистон давлати  куҳанбунёдест, ки дорои мероси гарон ва захираҳои табиӣ  мебошад., ки 93% - и қаламрави онро кӯҳҳои бландқомат ташкил медиҳанд. Ин кӯҳҳо бо манзараи зебо, пиряхҳои азимҷусса, кулҳои гуногуни муолиҷавӣ ва дарахту набототи нодири худ дар арсаи ҷаҳон шуҳратманд мебошанд.  Инчунин ин сарзамин дорои манзараҳои дилнишин, захираҳои гуногуни табиӣ, дарёҳои сершумор, обҳои шифобахш, ва табиати гуногуни расмӣ мебошад, ки бо  ки теъдоди зиёди  ҷалби сайёҳон дар худ дар бар мегирад. Мардумони ин сарзамин соҳибмаърифату меҳмоннавоз буда,  бо  урфу анъанаҳои мардумии худ дар арсаи ҷаҳон машҳур мебошанд.  Иқлими   он субтропикии он барои маҷудиятҳои тамоми фаслҳои сол мусоидат намуда, дорои дараҳои зебо, хушободу ҳаво, олами наботот, ҳайвоноти нодир ва ҳайратангезро мебошанд.  Аз ин лиҳоз  Тоҷикистон сарзамини сайёҳат ба шумор рафта, ҳар як сайёҳатмандро бо истироҳати фароғат ва шароити мусоид таъмин менамояд.

Дар ҳар як гӯшаву канори мамлакати азизамон ҳунарҳои гуногуни миллӣ, аз қабили оҳангарӣ, мисгарӣ, заргарӣ, дуредгарӣ, кандакорӣ, табақтарошӣ, гавҳорасозӣ, бофандагӣ, қолинбофӣ, чармгарӣ, шонасозӣ, қаннодӣ ва ғайраҳое, ки бо эҳёҳои гуногуни худ диққати ҳар як сайёҳро ба худ ҷалб менамоянд.

Махсусан  симои Тоҷикистон баъд аз соҳибистиқлол  дигагун гардида, имрӯз чун давлати зебои шӯҳрати ҷаҳонидошта табдил ёфта истодааст. Зеро дар малакат биноҳои бландошёнаи стандарти байналмиллалӣ дошта барпо шуда, гирду атрофи мамлакат гулу буттазор мебошанд. Дар мамлакат бисёр марказҳои санаторию муолиҷавӣ кушода шуда,  сол аз сол ба талаботҳои байналмиллаӣ мутобиқ шуда истодаанд.  Ин манзараҳои зебову дилнишин ва марказҳои санаторию муолиҷавии мамлакат бо табиати ҳақиқӣ ва боду ҳавои худ ҳар як сайёҳмандро ба ҳайрат оварда,  бо лаҳзаҳою хотираҳои фаромӯшнаванда таъмин менамоянд. 

 Ҳамин тариқ соҳаи сайёҳӣ, яке аз соҳаи серталабот ва ояндадор ба шумор рафта, солҳои охир афзалияти бештар касб намуда истодааст, ки маҳз тариқи ин соҳа ҳар як миллати дунё тамаддуни фарҳанги миллии худро муарриф менамоянд.

Акбарова Н.А., ассистенти кафедраи молия ва қарз