Асри 21 асри илму теника ва технология аст. Бегумон Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳанӯз соли 2010 Соли фарҳанги техникӣ ва солҳои 2020- 2040 –ро Солҳои 2020 -2040 – “Бистсолаи омӯзиш ва рушди фанҳои табиатшиносӣ, дақиқ ва риёзӣ дар соҳаи илму маориф” эълон накардаанд. Ин ташаббус мо, ҷавононро ҳушдор медиҳад, ки ҳамқадами замона бошем, бо ихтирву навовариҳо саҳме дар пешрафти давлат ва миллат гузошта бошем.   Дар ин росто истифодаи  мақсадноки Интернет ва шабакаҳои иҷтимоӣ амри зарурӣ мебошад. 

Муттаасифона, ин шабакаи байналмилалӣ барои ҳиссаи бузурги ҷавонон манбаи дилхушӣ, тарғиби фарҳанги бегона гардида аст. Моро мебояд, ки фарҳанги тоҷиконаи худамонро ҳам дар либоспӯшӣ, ҳам дар ахлоқ ва ҳам дар фарҳанг ва ҳам дар корбарӣ дар интернет гум накунем. Мо кӯшиш намоем, ки фарҳанги худамонро ба дараҷаи аъло расонем ва дигарон ба мо тақлид кунанду пайрав шаванд. Яъне фарҳанги волои худамонро ба дигар миллатҳо муаррифӣ намуда, паҳн намоем.

 Ҷавонон коре кунанд, ки ҳушёриву зиракии сиёсиро аз даст надода, ватани азизамонро дар ин замони пурҳассос пуштибонӣ кунанд ва ба давлати муттарққии ҷаҳон табдил диҳанд. Ҳамаи ин бо роҳи илму дониш, амалӣ намудани он ва ахлоқи хуби инсонӣ ба даст оварда мешавад.

Дар мавриди масъалаи таҳияи пешниҳодҳо ва масъалагузориҳо барои таъмини рушди устувори кишвар дар оянда мо бояд хеле зиёд тафаккур намоем. Барои он ки кишвари мо рушди устувор кунад аввал бояд ба қадри он дастовардҳое, ки истиқлолияту ваҳдат ба мо дод расем то аз даст наравад.

Барои он ки аз даст наравад пеш аз ҳама ба ин неъматҳо шукрона бояд кард. Шукронаи фақат ба забон гуфтан не, зеро фақат ба забон шукр гуфтан ин шукри комил ҳисобида намешавад. Мо бояд ҳадафи ин неъматҳоро, ки Худо додааст фаҳмида онҳоро бо ҳадафҳои хуб истифода барем бар акси он истфода бурдан ношукрӣ мебошад. Шукр куни неъматат афзун шавад, вар накунӣ аз кафат берун шавад.

Ду неъмати аз ҳама бузург аст, ки мо бояд ба қадри он расем тани сиҳат ва хотири ҷамъ ва ин ҳар ду бо сулҳу ваҳдат ва тинҷиву амонӣ вобастагии калон дорад. Истиқлолияту ваҳдат ба мо ин неъматҳои бузургро дод мо бояд ҳам бо забон ва ҳам бо амал ба қадри он расему кӯшиш кунем то аз даст наравад.

Ҳангоми ба қадри ҳамаи инҳо расидан ва хуб амал кардан рушди устувори кишвар дар оянда таъмин мегардад.

Бо вуҷуди ин ҳама боз хоиноне ёфт мешаванд, ки бар ватани худ хиёнат мекунанд ва ба қадри ин қадар неъматҳо намерасанд. Хиёнат ба ватан ва тафриқаву фитнаандозӣ гуноҳи азим ва нобахшиданӣ аст..

Давлате, ки миллати тоҷик баъди ҳазор сол бо ин қадар заҳматҳои бениҳоят зиёди фарзандони фарзонааш ба мисли Садриддин Айнӣ, Бобоҷон Ғафуров, Эмомалӣ Раҳмон ва дигарон ба даст овардааст ба он хиёнат кардан, монеъи рушду тараққиёти он шудан ва ҳатто барои пешрафти он кӯшиш накардан низ аблаҳӣ ва ҷоҳилию гумроҳӣ аст.

Шаҳбоз Дадобоев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 08 апрели 2024

Дида шуд: 176 маротиба

«Патриотизм» – это понятие, которое имеет множество трактовок и интерпретаций в политическом контексте. Патриотизм является одним из важнейших компонентов формирования национальной идентичности и солидарности в обществе. Основой патриотизма является гордость за достижения и культурное наследие своей страны, а также уважение и любовь к ее территории, истории, культуре и традициям. Патриотизм способствует формированию гражданской ответственности, активного участия в жизни общества и государства, а также развитию гражданской солидарности и взаимопомощи.

     Патриотизм проявляется через отношение к обществу, государству и нациям со своей стороны. Он включает в себя готовность приносить пользу своей стране, участвовать в различных общественных и политических событиях, способствовать развитию экономики и культуры своей страны. Однако важно понимать, что патриотизм не должен вести к национализму или шовинизму. Патриотизм должен быть проникнут толерантностью и уважением к другим нациям и культурам. Он должен способствовать развитию глобального сотрудничества и межкультурного диалога. В современном мире патриотизм имеет особое значение. Глобализация и международные отношения делают патриотизм важным фактором стабильности и развития государств.

      Патриотический дух мотивирует граждан бороться за свои права и свободы, улучшать жизнь своей страны и создавать благоприятные условия для будущих поколений. В общем смысле, патриотизм означает любовь, преданность и предпочтение своей родине. Он выражается через желание защищать и поддерживать интересы своей страны, ее народа и культуры. Патриотизм может проявляться как в гражданских действиях, так и в политическом активизме. Для некоторых, патриотизм означает полное согласие с политической линией своей страны и верность правящей элите. Они считают, что поддержка правительства и политических лидеров является неотъемлемой частью патриотического долга. Другие люди считают, что патриотизм не должен означать безусловное слепое подчинение власти. Они считают, что настоящий патриотизм заключается в критическом мышлении и могут высказывать свое несогласие с правительством, если они считают, что это в интересах своей страны. Критики патриотизма указывают на опасность национализма, который может вести к исключительности, насилию и дискриминации. Они считают, что патриотизм должен рассматриваться в контексте мирового сообщества, а не только в узком национальном ракурсе.

    Формирование мышления и любви к Родине начинается с детства с понимания любви к родителям, родственникам и близким людям.  На основе этого процесса формируется и постепенно становится устойчивым понимание любви к Родине.  Поэтому развитие у детей чувства любви к родителям, членам общества и родному городу является одним из направлений работы всех образовательных учреждений страны по направлению воспитания патриотизма. Очень важно воспитывать молодежь в духе патриотизма в ходе воспитательной и воспитательной деятельности учителей.  В ходе изучения академических предметов студенты знакомятся с лучшими представителями областей науки, культуры, литературы и т.д.  Образование считается важным инструментом привития подрастающему поколению высоких чувств патриотизма.

       Следует сказать, что воспитание молодежи в духе патриотизма – сложный процесс, и он принесет свои плоды только в том случае, если будет осуществляться в процессе воспитания в зависимости от возраста обучающихся.  Восприятие любви к Родине в мире формируется с раннего возраста в семье и учебных заведениях.  В целях успешного формирования патриотизма у подрастающего поколения первостепенная роль принадлежит необузданным фантазерам нашей древней и современной литературы, а использование примеров из произведений людей пера во внутреннем мире подрастающего поколения пробуждает чувства патриотизма, делая из них детей, отвечающих требованиям времени, владеющих приемами новейших технологий, он вырастает на культуре и именах своих предков.

      Чтение прозаических произведений, освещающих темы патриотизма и патриотизма, также считается одним из хороших способов воспитания молодежи в направлении развития мышления и чувства патриотизма.  Первоочередная задача педагогов в воспитании подрастающего поколения – подготовить их в духе патриотизма.  Совместные взаимоотношения школы и семьи являются одним из эффективных направлений правильного воспитания подрастающего поколения, и это действие может сыграть действенную роль в процессе воспитательно-воспитательной работы...

     В целом, патриотизм – это сложное и многоплановое явление, которое может иметь различные проявления в политической сфере. Он может служить связующим звеном между народом и государством, но его интерпретация будет всегда зависеть от политических и социальных условий, а также от индивидуальных взглядов каждого человека.

Шарипова Мадинахон, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 08 апрели 2024

Дида шуд: 196 маротиба

Ба хотири пойдории давлати мустақилу соҳибтамаддун ҳамаи моро мебояд, ки ҳамеша аз арзишҳои олии кишварамон ҳифзу ҳимоя намоем. Зеро оини давлатдории тоҷикон имрӯз боиси саодатмандии мардумони тоҷик дар ҷаҳон гаштааст. Миллати тоҷикро маҳз иродаи қавӣ бар зидди душману ақидаҳои ватандӯстона ҳамеша аз мағлубияту талаф эмин медорад. Ба хотире, ки тамоми мардумони шарафманди диёрамон барои ягонагии давлат ва якдилии марудмон ҳамеша кӯшиш мекунанд. Халқе, ки роҳу равишеро барои амалигашти ҳадафҳои неки худ интихоб мекунад, ҳамеша сарбаланду зафарёб дар фатҳи қуллаҳои давлатдорӣ хоҳад буд.

Мо тамоми мардумони Тоҷикистон маҳз ғояҳои худшиносиву ватанпарвариро аз мактаби ватандории Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон омӯхтем ва хело аз он сарфароз ҳастем, ки мо вориси арзандаи номи фарзонафарзандони миллатем. Сарвари давлат дар ҳамаи суханронӣ ва баромаду Паёмҳои хеш  аз кулли мардумони Тоҷикистон даъват ба амал меоранд, ки бояд ба қадри Истиқлолияти давлатӣ расида, дар ҳифзу ҳимояи сулҳу ваҳдат ва ягонагии мардумони фарҳангсолору ватандӯсти тоҷикон бетараф набошад. Маҳз бетарафию нодида гирифтани дастовардҳои бузурги таърихӣ дар даврони Истиқлолияти давлатӣ моро дучори бадбахтиҳои бузург мегардонад. Ба ҳамин хотир ҳамеша аз Ватану диёри маҳбубамон ҳимоят намуда, арзишҳои олидараҷаи онро пос доштан беҳтарин рисолати шаҳрванди буда, метавонад пояҳои давлатдории ва оинҳои неки ниёгонамонро устувору қавитар гардонад.

Ифтихор кардан аз Истиқлолияту озодӣ ва гиромидошти он вазифа ва қарзи шаҳрвандии ҳар кадоме ватандор аст. Ҳоло ба ҳамаи мо маълум аст, ки имрӯзҳо дар кишварҳои ҳамсоя ва манотиқи олам чӣ гуна нобасомонию нотинҷӣ ва азобу уқубати мардуми бечора сар зада истодааст. Мо бояд шукргузори чунин Ватани обод бошем, ки дар зиндагӣ моро ин саодат насиб гаштаву сарбаланд гардонидааст. Шукрона аз сарвари оқилу хирадпеша ва ояндасоз кунем, ки болои сари мост ва моро аз ҳар гуна омилҳои таҳдидомези сиёсӣ ҳифз мекунанд ва пайваста дар фикри оромиву озодии мардум ҳастанд. Шукрона, ки имрӯз Тоҷикистони мо дар айёми гул –гул шукуфтанҳост ва рӯз аз рӯз нуфузи худро дар арсаи байналмиллал баланд гардонида истодааст. Ҳамаи ин дастовардҳо маҳз бо шарофати роҳбарияти ғамхору хирадманди кишвар ва мардуми ваҳдатофар ба даст омадааст. Вазифаи мост, ки ба ояндагон, ба насли фардо чунин шоистагию зафармандиро бо корнамоиҳои нек ба мером гузоранд, то ояндагон моро ватандору ватандӯст шинохта аз гузаштагони хеш ифтихор намоянд.

Оқилҷонова Шаҳноза, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 08 апрели 2024

Дида шуд: 181 маротиба

Таҷрибаи ҷомеаи ҷаҳонӣ шаҳодати  он аст, ки  экстремизи ва терроризм, чун дигар зуҳуроти номатлуби ҷомеа, асосҳои сиёсӣ, иқтисодӣ, ва иҷтимоӣ доранд.Аз ин рӯ, пешгирии экстремизм ва терроризм аз омода ва амалигардонии  маҷмӯи воситаҳои ташкилӣ , сиёсӣ, ҳуқуқӣ, иқтисодӣ, маишӣ, иттилоотӣ, тарбиявӣ, фаврӣ- ҷустуҷӯӣ, махсус ва дигар чораҳое, ки давлат ва моқомоти ваколатдори он  амалӣ сохта, ба огоҳкунӣ, муайянкунӣ, пешгирӣ, муаяйан ва бартараф намудани омилу сабабҳои мусоидаткунанда равона шудаанд, иборат мебошад.Ҳамчунин, огоҳкунӣ ва пешгирии экстремизм ва терроризм вазифаи танҳо давлат ва мақомоти он набуда, ӯҳдадории конститутсионии ҳар як узви ҷомеаи шаҳравандӣ ва сокини мамлакат аст, яъне бояд ҷомеаи шаҳрвандӣ пешоҳанг бошад.Фаъолият дар ин самт набояд даврӣ, балкӣ доимӣ, пайваста ва фарогирии самтҳои ҳаёт инчунин, ба ҳамкории байниидоравӣ ва субъектҳои бар зидди ин  ҷиноятҳо муборизабаранда асос ёфта бошад. Яъне чораҳои ташкиливу амалӣ андешида шаванд, ки ҷавонон дар рӯҳияи ватан-дӯстӣ, инсонпарварӣ, миллатдӯстӣ, риояи урфу анъана ва одатҳои миллӣ, эҳтироми ҳуқуқ озодиҳои инсон дастгирии ҳамдигар, гиромидошти арзишҳои таърихӣ, миллӣ ва монанди инҳо тарбия ёбанд.

Экстремизм калимаи лотинӣ буда, маънои майл доштан ва тарафдор будан ба ақидаҳои инфиродии моҷароҷӯёнаро дорад.Дар сиёсат зери мафҳуми экстремизм кӯшиши бо роҳҳои  қатъӣ радикалӣ, бо истифода аз ҳама шакли зӯроварӣ, бо ҳаросафканӣ ҳал  намудани масъалаҳо ва ноил гардидан ба мақсад фаҳмида мешавад.

     Боиси ифтихор аст,ки мо- тоҷикон таҳти роҳбарии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти кишвар мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба ҷаҳониён таҷрибаи нодири бо роҳи муколама расидан ба сулҳи комилро нишон додем ва ба амалҳот террористӣ лар мамлакат хотима бахшидем .Вале баъзе аз бадхоҳони миллату давлат фаҳмидан намехоҳанд,ки танҳо кӯшишу талошҳои пайгирона сиёсати ватандӯстонаву миллатпарваронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти кишвар мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон асоси баимзорасии Созишномаи умуии истиқрори сулҳ ва ризояти миллӣ дар Тоҷикистон ва татбиқи он, барқарории сулҳу ваҳдат  дар мамлакат гардиданд. Набояд фаромӯш кард, ки омили бевоситаи бартараф гардидани содиршавии фаъолияти экстремистӣ ва амалҳои террористӣ дар кишвар барқарор намудани вазъи ороми  сиёсиву иҷтимоӣ дар ҷомеа мебошад.

    Кори таълиму тарбия пеш аз ҳама, бояд дар оила ва муассисаҳои томактабӣ, ва таълимӣ баланд бардошта шавад. Мутобиқ ба талаботи Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд” зарур аст, ки дар самти баланд бардоштани масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд чораҳои мақсаднок андешида шаванд, зеро айни ҳол баъзе падару модарон ба таълиму тарбия ниёзманданд.

    Ҳамин тавр, барои он ки пеши роҳи терроризм ва экстремизмро пурра гирифта тавонем, зарур аст, ки дар асоси қонунҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи мубориза бо экстремизм ва ифротгароӣ” ва “ Дар бораи мубориза бо терроризм” вазъи оромӣ ва сиёсиву иҷтимоии ҷомеа нигоҳ дошта шавад. Бо истифода аз имкониятҳои ҷойдошта тамоми сокинон дар дохили кишвар ба кори доимӣ ва маоши арзанда таъмин гарданд.Баробарҳуқуқӣ ва дӯстии миллату халқиятҳо дар кишвар таъмин, инсон ва ҳуқуқу озодиҳои ҳамчун арзишҳои муқаддас ҳифз шаванд. Баҳри татбиқи муқаррароти Конститутсияи кишвар ҷиҳати бунёди ҷомеаи адолатпарвар, давлати демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ, иҷтимоӣ, фароҳам овардани шароити зиндагии арзанда ва инкишофи озоздона барои ҳар як инсон  тамоми ҳамдиёрон дар  атрофи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат Президенти кишвар мӯҳтарам Эмомали Раҳмон муттаҳид бошанд.

Нусратхон Ахмедова, дотсенти кафедраи забонҳо ДПДТТ ба номи М.С.Осимӣ 

Нашр шуд: 08 апрели 2024

Дида шуд: 172 маротиба

Хизмат ба Ватан вазифаи ҷонии ҳар марди шуҷоъ аст. Имрӯз давлату Ҳукумати кишвар дар такя ба неруи созандаи ҷавонон ояндаи онро ба хизмату фаъолияти созанда ва бунёдкоронаи эшон нисбат дода, онҳоро қишри асосии ҷомеа ва қувваи пешбарандаи халқ меноманд. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҷавононро ҳамеша барои тарбияи  худогоҳии миллӣ ва меҳанпарастӣ таъкид намуда, онҳоро вазифадор менамоянд, ки барои хизмат ба Ватан бетарафӣ накунанд. Ватанро аз чашми бадбинону хоинон ҳифз намоянд. Истиқлолияти давлатиамонро таҳким бахшида, ба он бо хизматҳои шоёни худ ба миллату мардуми тоҷик умри безавол бахшанд. Ҳамеша дар суханрониҳояшон аз шукронаву шукргузорӣ аз сарзамини обод ҳарф зада, нишонаи давлатдории ниёгони моро талқин менамоянд.

Инак боз марҳилаи навбатии даъват ба сафи Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон барои мардони далеру шуҷои кишварамон фаро расид. Ман ҳамчун як хоҳар ва модари даъватшудагон аз ҳамаи онҳо даъват ба амал меоварам, ки пораи хоки Ватанро аз ҷон дида бештар ҳимоя намоянд. Онро бисёр азизу гиромӣ доранд. Ҳоло, ки фурсати хизмати Шумо ҷавонон фаро расид бесаркашӣ аз он роҳсипор гардед, зеро мо дар ҳимояи худ баъд аз такя ба Яздон ниёз ба ҳифзи Шумо дорем. Ин боварӣ ва хоҳиши мо модарону хоҳаронатонро ҳеҷ гоҳ бар замин нагузоред, зеро мо ҳамеша бо ҷавонмардони ҷасуру ҳимоятгари худ ифтихор мекунем.

Ҳар нафаре, ки хизмати шоистаро бар Ватан афзалтар аз дигар амалҳо мепиндорад, сазовори номи бошарофати фарзанди Тоҷикистон будан насибаш мегардад. Пас чаро ҷавонони мо аз ин саодат даст бикашанд ва ин шарафу нуфузи номи фарзонафарзандро соҳиб нагарданд.

Мактаби шуҷоатмандии мардонагиву далерӣ барои ҳар кадоми ҷавонписарон маҳз Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон аст, зеро дар он ҳамаи хизматчиён аз саводи сиёсӣ огоҳ мешаванд ва аз тарафи дигар хешро бисёр фараҳманд меҳисобанд, ки дар устувории пояҳои Истиқлолияти давлатӣ саҳмгузор гаштаанд.

Ҳамаи мо ба ҷасоратмандии ҷавонписарони синни даъвати ба сафи Қувваҳои Мусаллаҳ боварии комил дорем ва уммед бар он мебандем, ки ҳамаи онҳо бо сари баланд хизмати Ватанро адо намуда, ба назди падару модар ва ёру дӯстонашон бармегарданд.

Хуласи калом миллату давлат ояндаи дурахшони хешро маҳз дар фаъолияти ҷавонон мебинад, ки ин беҳуда нест, зеро фоизи зиёди шаҳрвандони Тоҷикистонро ҷавонон ташкил медиҳанд. Барои ҳамин ҳам давлати Тоҷикистонро миллати ҷавонтарин мешиносанду онро соҳибистиқлолу соҳибихтиёр дар тамоми олам мешиносанду эътироф мекуннанд.

Оқилҷонова Шаҳноза, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 08 апрели 2024

Дида шуд: 308 маротиба

Тарбияи ҷавонон раванди хеле муҳим ва маъсулиятнок ба ҳисоб меравад, зеро маҳз аз масъулинон ояндаи ҷавонон вобастаи бевосита дорад. Дар айни замон ,дар давраи гузариш аз меҳнати ҷисмонӣ, индустриалӣ ба меҳнати зеҳни аҳамиятнокии ин раванд дучанд мегардад. Дар ин давра ҳашамоти аслиро дар сурате ҷавонон ба даст оварда метавонанд,агар дорои дониши хуб, малакаи эҷодӣ ва танқидӣ фикр кардан дошта бошанд.

Мутаассифона, дар таҷрибаи кории худ мушоҳида мекунам, ки аксари ҷавонон вақти бештари худро дар шабакаҳои иҷтимоӣ ё тамошои наворҳо мегузаронанд, ки он ба раванди таълиму тарбия халал ворид мекунад. Албатта истифодаи интернет ҷанбаи муфид ҳам дорад. Аммо бештари маводҳое, ки ҷавонон ба он майл доранд, ин тамошои қатлу куштор, саҳнаи даҳшат ва фаҳш аст. Ҳар як ҷавон бояд хеле хуб дарк намояд, ки худи ӯ офарандаи беҳбуди ҳаёти шахсиаш ба ҳисоб меравад.Агар ҷавон хоҳад,ба мақсадҳои олии худ ноил гардад, вазифаҳои душвортарин ва азимро паси сар намояд, бояд пеш аз ҳама мақсад ва моҳияти ҳаёти худро муайян созад, дар асоси он нақшаи амалисозии ин орзу ниятҳои худро муқаррар намояд. Дар ин самт калиди аслии муваффақият устуворӣ ва рушд ба ҳисоб меравад, ки он имкон медиҳад. на танҳо имрӯз балки дар оянда ба комёби ноил гардад.
Бисёр вақт мушохида менамоям,ки як миқдор донишҷӯён одат  карданд дар ҳолати ҳама мушкилоташон ,ҳамаро ва ҳама чизро гунаҳкор мекунанд. Албатта ин нодуруст мебошад. Дар сурати паси сар кардани ҳар мушкилот мо пурқувват хохем шуд, вагарна дар сурати он мушкилотро аз ҷониби дигар ҳал намудан мо пеш аз ҳама худташаккулёбиро аз даст медиҳем.

Ҳаёт ин мубориза ҳаст, мубориза бар зидди ҳама мушкилотҳо. Аз ин лиҳоз, ҳамеша бояд, кӯшиш намуд, ки мушкилотҳо паси сар шаванд, шумораи онҳо кам гарданд. Дар сурати нокомиҳо ҳеҷгоҳ нахаросе м,беқувватии худро зоҳир нанамоем. Бигзор  на дар ҳама холат ба муваффақият ноил гардем, аз он рӯҳафтода нагардем, барои ба даст овардани он суботкорӣ нишон диҳем. Ҳар шахс бояд ақли худро вусъат ва афзоиш бидиҳад, маҳорати худро пайваста сайқал диҳад.Диққат,хотира ва тафаккури худо инкишоф бидиҳад.Бояд ба ғояҳое таваҷҷӯҳ намуд, ки масалаҳои муҳимро дар бар мегиранд,имконият медиҳанд,ки инсон худ такмил ёбад.Бояд ҳар рӯз, як соати муайяни вақтро барои таффакури эҷодӣ ҷудо намуд.Беҳтарин сайтҳоро барои инкишофи худомӯзи дар шабакаҳои иҷтимоӣ пайдо намуд. Бояд интизоми худро мустаҳкам намуд,ба сатҳи баланди ирода ноил гашт, ва  барои расидан ба ҳадафҳои  худ устуворӣ ва шавқу ҳавас баҳри расидан ба онро нишон дод. Бо  ин мақсад зарур аст вақтро дуруст истифода намуд ва онро оқилона ва самаранок ба роҳ монд.Дар  хотир доред,ки норасоиҳои воситаҳои зиндагӣ, ниёз дар ҳаёт як муҳаррики тавонон пешрафти шахсӣ мебошад.Бояд ақлро сайқал диҳем. Худро бо шахсиятҳое иҳота намоем, ки шуморо маҷбур менамояд,ки худро тағир такмил ва инкишоф диҳед. Агар  шахс ба каме қаноат кардан одат кунад ,пас инкишофаш қатъ мешавад,и нсон набояд ором бошад. Рафиқон ва ҳамкурсони худро ҷуқуртар биомӯзад. Аз мусобиқа бо онҳо натарсед. Беҳтарин хислатҳои онҳоро барои худ қабул намоед. Имрӯз инкишофи минбаъдаи Ватани азизамон, воридшавӣ он ба ҷаҳони  мутамаддин, пеш аз ҳама аз маъсулиятноки, кӯшишу ғайрати мо ва меҳнати пурсамари ҳар кадом дар соҳаи худ вобаста аст Пас, танҳо ба худ эътимод кунед ва ба худ такя намоем

Шарипова Мадинахон, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 08 апрели 2024

Дида шуд: 25 маротиба

Ба ҳамаи мо маълум аст, ки вазъи сиёсии ҷаҳонӣ дар ҳоли ҳозир нигаронкунанда боқӣ мемонад. Махсусан ҷанги иттилоотӣ, зиёдравии абарқудратҳо боиси марги сокинони осоишта гардида истодааст. Дар пасманзари ин ҳама ноамниҳо мағзшӯии ҷавонон ба амали ҳаррӯзаи ифротгароён гардида истодааст. Маҳз гумроҳӣ, мусаллаҳ набудан ба дониши динӣ ва сиёсӣ ҷавононро ба кӯчаи сарбаста мебарад.

Яке аз омилҳои асосии мулоқоти озоду шаффофи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо ҷомеаи фаъоли кишвар ва ходимони дин аз ҳамин зовия сарчашма мегирад. 

Нуктаи калидии муҳтавои суханронии Роҳбари давлат он аст, ки террористу экстремист давлату миллат ва мазҳаб надорад. Нафароне, ки фирефтаи ҳалқаҳои экстремистӣ, хадамотҳои ҷосусии давлатҳои абарқудрат ва созмонҳои террористию экстремистӣ мегарданд, онҳо гумроҳ ҳастанд.

Мутаассифона то ҳол ҳолатҳои гаравидани ҷавонон ба ҳизбу ҳаракатҳои экстремистиву террористӣ вуҷуд доранд. Чунончи дар суханронии Сарвари давлат зикр гардид: “Дар даҳ соли охир дар мамлакат 6680 ҷинояти дорои хусусияти экстремистиву террористӣ, аз ҷумла 86 амали террористӣ ва сӯиқасд ба он ба қайд гирифта шуда, 11 ҳолати амали террористӣ ва сӯиқасд ба он пешгирӣ гардидааст”. Ин далелу рақамҳо моро водор месозад, ки дар гирифтани пеши роҳи ин ҷиноятҳои нангин бетараф набошем. Дар робита ба ин Сарвари давлат волидайн, оила, устодони тамоми зинаҳои таҳсилот, мақомоти ҳокимияти давлатӣ ва ҳифзи ҳуқуқро  вазифадор намуданд, ки корҳои фаҳмондадиҳӣ, маърифатӣ, тарбиявӣ ва дигар тарзу усулҳои муассири пешгирӣ кардани ифротгароӣ, хурофотпарастӣ, қонуншиканиро роҳандозӣ намуда, барои баланд бардоштани маърифати ҳуқуқии шаҳрвандон тадбирҳои амалӣ андешанд.

Бо назардошти оқибатҳои фоҷиабору даҳшатафкан доштани ҷиноятҳои марбут ба экстремизм ва терроризм ба амнияту суботи мамлакат, оромиву осоиштагии шаҳрвандон бояд тамоми сокинони кишвар, зиёиён, хизматчиёни давлатӣ якҷоя бо мақомоти ҳифзи ҳуқуқ барои ошкору пешгирӣ намудани он софдилона, бо масъулияти баланди ватандориву ватандӯстӣ  дастаҷамъона мубориза баранд.

 Танҳо ҷавонони солимфикру бомаърифат қодир ҳастанд, ки дар шароити дигаргуншавии авзои сиёсии ҷаҳон ва  бештар шудани низоъҳои байнидавлативу байнимазҳабӣ ҳимояи марзу буми кишвар ва ҳифзи амнияти давлату миллатро дарк намуда, барои ҳифзи дастовардҳои азими Истиқлолияти давлатии кишварамон, ки пас аз се сол 35 солагии солагии онро таҷлил мекунем, якҷо бо ниҳодҳои масъул амал намоянд».

Аз ин рӯ, ҳар яки моро зарур аст, ки бо дарки аҳамияти вазифагузориҳои Сарвари давлат иҷрои нишондодҳои Паёмро сармашқи кори худ қарор диҳем, зеро ба бовар метавон гуфт, ки татбиқи босамари ин барномаи ояндасоз дар иртибот ба рушди кишвар ва беҳдошти зиндагии мардум саҳифаҳои тозаеро боз хоҳад кард.

Тоҳирҷон Тоҳиров, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 08 апрели 2024

Дида шуд: 177 маротиба

«Патриотизм» – это понятие, которое имеет множество трактовок и интерпретаций в политическом контексте. Патриотизм является одним из важнейших компонентов формирования национальной идентичности и солидарности в обществе. Основой патриотизма является гордость за достижения и культурное наследие своей страны, а также уважение и любовь к ее территории, истории, культуре и традициям. Патриотизм способствует формированию гражданской ответственности, активного участия в жизни общества и государства, а также развитию гражданской солидарности и взаимопомощи.

     Патриотизм проявляется через отношение к обществу, государству и нациям со своей стороны. Он включает в себя готовность приносить пользу своей стране, участвовать в различных общественных и политических событиях, способствовать развитию экономики и культуры своей страны. Однако важно понимать, что патриотизм не должен вести к национализму или шовинизму. Патриотизм должен быть проникнут толерантностью и уважением к другим нациям и культурам. Он должен способствовать развитию глобального сотрудничества и межкультурного диалога. В современном мире патриотизм имеет особое значение. Глобализация и международные отношения делают патриотизм важным фактором стабильности и развития государств.

      Патриотический дух мотивирует граждан бороться за свои права и свободы, улучшать жизнь своей страны и создавать благоприятные условия для будущих поколений. В общем смысле, патриотизм означает любовь, преданность и предпочтение своей родине. Он выражается через желание защищать и поддерживать интересы своей страны, ее народа и культуры. Патриотизм может проявляться как в гражданских действиях, так и в политическом активизме. Для некоторых, патриотизм означает полное согласие с политической линией своей страны и верность правящей элите. Они считают, что поддержка правительства и политических лидеров является неотъемлемой частью патриотического долга. Другие люди считают, что патриотизм не должен означать безусловное слепое подчинение власти. Они считают, что настоящий патриотизм заключается в критическом мышлении и могут высказывать свое несогласие с правительством, если они считают, что это в интересах своей страны. Критики патриотизма указывают на опасность национализма, который может вести к исключительности, насилию и дискриминации. Они считают, что патриотизм должен рассматриваться в контексте мирового сообщества, а не только в узком национальном ракурсе.

    Формирование мышления и любви к Родине начинается с детства с понимания любви к родителям, родственникам и близким людям.  На основе этого процесса формируется и постепенно становится устойчивым понимание любви к Родине.  Поэтому развитие у детей чувства любви к родителям, членам общества и родному городу является одним из направлений работы всех образовательных учреждений страны по направлению воспитания патриотизма. Очень важно воспитывать молодежь в духе патриотизма в ходе воспитательной и воспитательной деятельности учителей.  В ходе изучения академических предметов студенты знакомятся с лучшими представителями областей науки, культуры, литературы и т.д.  Образование считается важным инструментом привития подрастающему поколению высоких чувств патриотизма.

       Следует сказать, что воспитание молодежи в духе патриотизма – сложный процесс, и он принесет свои плоды только в том случае, если будет осуществляться в процессе воспитания в зависимости от возраста обучающихся.  Восприятие любви к Родине в мире формируется с раннего возраста в семье и учебных заведениях.  В целях успешного формирования патриотизма у подрастающего поколения первостепенная роль принадлежит необузданным фантазерам нашей древней и современной литературы, а использование примеров из произведений людей пера во внутреннем мире подрастающего поколения пробуждает чувства патриотизма, делая из них детей, отвечающих требованиям времени, владеющих приемами новейших технологий, он вырастает на культуре и именах своих предков.

      Чтение прозаических произведений, освещающих темы патриотизма и патриотизма, также считается одним из хороших способов воспитания молодежи в направлении развития мышления и чувства патриотизма.  Первоочередная задача педагогов в воспитании подрастающего поколения – подготовить их в духе патриотизма.  Совместные взаимоотношения школы и семьи являются одним из эффективных направлений правильного воспитания подрастающего поколения, и это действие может сыграть действенную роль в процессе воспитательно-воспитательной работы...

     В целом, патриотизм – это сложное и многоплановое явление, которое может иметь различные проявления в политической сфере. Он может служить связующим звеном между народом и государством, но его интерпретация будет всегда зависеть от политических и социальных условий, а также от индивидуальных взглядов каждого человека.

Шарипова Мадинахон, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 04 апрели 2024

Дида шуд: 0 маротиба

Иқтисоди сабз як модели рушди иқтисодӣ мебошад, ки ба устуворӣ, ҳифзи захираҳои табиӣ ва кам кардани зарар ба муҳити зист равона  шудааст. Ин равиш ба мувозинати рушди иқтисодӣ бо масъулият дар экология ва соҳаи иҷтимоӣ барои таъмини некӯаҳволии наслҳои ҳозира ва оянда нигаронида шудааст. Дар ин мақола оид ба иқтисоди сабз, ва инчунин таърихи рушди онро баррасӣ менамоем.

Мафҳуми иқтисоди сабз.  Иқтисоди сабз гузаришро аз усулҳои анъанавии истеҳсол ва истеъмол ба таҷрибаҳои бештар устуворро дар бар мегирад. Ин маънои рушди бахшҳоеро ба мисли энергияи барқароршаванда, сохтмони аз ҷиҳати энергия каммасраф, кишоварзии устувор ва бозкоркарди такрории партовҳоро дорад, ки метавонанд ҷойҳои нави корӣ эҷод намуда ихроҷҳои газҳои гулхонаӣ кам намояд, инчунин  вобастагиро аз сӯзишвории истихроҷшуда коҳиш диҳанд.

Таърихи рушд. Давраҳои аввала. Консепсияи иқтисоди сабз дар солҳои 1970-ум, вақте ки ҷомеаи ҷаҳонӣ бори аввал бо оқибатҳои ифлосшавии азими саноатӣ ва зарурияти ҳифзи захираҳои табиӣ рӯ ба рӯ шуд, ташаккул ёфтааст. Нашр гардидани гузориши Клуби Рим дар соли 1972 "Ҳудудҳои рушд" яке аз аввалин лаҳзаҳои муҳиме буд, ки зарурияти гузаштан ба шаклҳои устувори истеъмол ва истеҳсолотро таъкид менамояд.

Дар солҳои 1980 ва 1990 идеяҳои рушди устувор ва масъулияти экологӣ дар миқёси байналмилалӣ пазируфта шуданд. Дар соли 1987 гузориши “Ояндаи умумии мо” (инчунин бо номи Гузориши Брундтланд маъруф аст) консепсияи рушди устуворро муаррифӣ кард, ки ба зарурияти қонеъ кардани ниёзҳои имрӯза бидуни зарар расонидан ба имкониятҳои наслҳои оянда ишора менамояд [1]. Ин як принсипи асосии иқтисоди сабз гардид.

Бо саршавии ҳазорсолаи нав масъалаҳои иқтисоди сабз дар рӯзномаи байналмиллалӣ мавқеи боз ҳам намоёнро ишғол карданд. Соли 2012 дар Конфронси СММ оид ба рушди устувор «Рио+20» иқтисодиёти сабз яке аз воситаҳои муҳими ноил шудан ба рушди устувор эътироф гардида буд. Ин чорабинии байналмилалӣ як лаҳзаи калидӣ буд, ки ба суръатбахшии гузариш ба технологияҳо ва таҷрибаҳои сабз дар бисёр кишварҳо мусоидат кард [2].

Тамоюлҳои муосир. Имрӯзҳо иқтисоди сабз на танҳо як тамоюли диққатҷалбкунанда, балки як зарурат ва воқеияти рушди иқтисоди ҷаҳонӣ мебошад. Кишварҳои саросари ҷаҳон стратегияҳои миллии коҳиш додани партовҳои карбон, пешбурди технологияҳои тоза ва таъсиси ҷойҳои кории сабзро қабул мекунанд. Ҷомеаи ҷаҳонӣ эътироф менамояд, ки иқтисоди сабз метавонад як муҳаррики тавонои рушд, инноватсия ва некӯаҳволии иҷтимоӣ бошад.

Дар ин самт Тоҷикистон яке аз кишварҳои фаъол мебошад. Ҳамин тавр, аз 30 сентябри соли 2022 (№ 482) Қарори Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон Дар бораи Стратегияи рушди икдисоди «сабз» дар Ҷумҳурии Тоҷикистон барои солҳои 2023-2037  қабул гардидааст [3].  Стратегия ба тадбирҳои гузаронидани ислоҳоти инстутитсионалӣ, истифодаи  самараноки сармояи табиӣ, ҷалби сармоягузорӣ, роҳандозии технологияи муосиру инноватсионӣ ва таҳкими ҳамкориҳои байналмилалӣ дар самти иқтисоди «сабз» нигаронида шудааст. Ҳадафи стратегии рушди иқтисоди «сабз» дар Ҷумҳурии Тоҷикистон таъмини рушди иқтисодӣ аз ҳисоби истифодаи самаранок ва оқилонаи захираҳои табиӣ, баланд бардоштани сатҳу сифати зиндагии аҳолӣ ва суботи иҷтимоӣ, инчунин таъмини баробарии экологӣ дар давраи дарозмуҳлат мебошад.

         Ҳамин тавр, иқтисоди сабз як роҳи ба даст овардани мувозинат байни манфиатҳои иқтисодӣ ва зарурияти ҳифзи сайёраи мо барои наслҳои оянда мебошад. Таърихи рушди он нишон медиҳад, ки гузариш ба моделҳои устувори истеҳсолот ва истеъмол имконпазир аст ва унсури асосии стратегияи ҳалли проблемаҳои глобалии экологӣ мебошад. Тадриҷан ҷорӣ намудани принсипҳои иқтисоди сабз аллакай натиҷаҳои мусбӣ дода, барои рушди устувори тамаддуни мо имкониятҳои нав ба вуҷуд меорад.

Аюбова Фарида Азимҷоновна,

ассистенти кафедраи молия ва қарзи

ДПДТТ ба номи академик М.С. Осимӣ

Нашр шуд: 08 апрели 2024

Дида шуд: 182 маротиба

Тарбияи ҷавонон раванди хеле муҳим ва маъсулиятнок ба ҳисоб меравад, зеро маҳз аз масъулинон ояндаи ҷавонон вобастаи бевосита дорад. Дар айни замон ,дар давраи гузариш аз меҳнати ҷисмонӣ, индустриалӣ ба меҳнати зеҳни аҳамиятнокии ин раванд дучанд мегардад. Дар ин давра ҳашамоти аслиро дар сурате ҷавонон ба даст оварда метавонанд,агар дорои дониши хуб, малакаи эҷодӣ ва танқидӣ фикр кардан дошта бошанд.

Мутаассифона, дар таҷрибаи кории худ мушоҳида мекунам, ки аксари ҷавонон вақти бештари худро дар шабакаҳои иҷтимоӣ ё тамошои наворҳо мегузаронанд, ки он ба раванди таълиму тарбия халал ворид мекунад. Албатта истифодаи интернет ҷанбаи муфид ҳам дорад. Аммо бештари маводҳое, ки ҷавонон ба он майл доранд, ин тамошои қатлу куштор, саҳнаи даҳшат ва фаҳш аст. Ҳар як ҷавон бояд хеле хуб дарк намояд, ки худи ӯ офарандаи беҳбуди ҳаёти шахсиаш ба ҳисоб меравад.Агар ҷавон хоҳад,ба мақсадҳои олии худ ноил гардад, вазифаҳои душвортарин ва азимро паси сар намояд, бояд пеш аз ҳама мақсад ва моҳияти ҳаёти худро муайян созад, дар асоси он нақшаи амалисозии ин орзу ниятҳои худро муқаррар намояд. Дар ин самт калиди аслии муваффақият устуворӣ ва рушд ба ҳисоб меравад, ки он имкон медиҳад. на танҳо имрӯз балки дар оянда ба комёби ноил гардад.
Бисёр вақт мушохида менамоям,ки як миқдор донишҷӯён одат  карданд дар ҳолати ҳама мушкилоташон ,ҳамаро ва ҳама чизро гунаҳкор мекунанд. Албатта ин нодуруст мебошад. Дар сурати паси сар кардани ҳар мушкилот мо пурқувват хохем шуд, вагарна дар сурати он мушкилотро аз ҷониби дигар ҳал намудан мо пеш аз ҳама худташаккулёбиро аз даст медиҳем.

Ҳаёт ин мубориза ҳаст, мубориза бар зидди ҳама мушкилотҳо. Аз ин лиҳоз, ҳамеша бояд, кӯшиш намуд, ки мушкилотҳо паси сар шаванд, шумораи онҳо кам гарданд. Дар сурати нокомиҳо ҳеҷгоҳ нахаросе м,беқувватии худро зоҳир нанамоем. Бигзор  на дар ҳама холат ба муваффақият ноил гардем, аз он рӯҳафтода нагардем, барои ба даст овардани он суботкорӣ нишон диҳем. Ҳар шахс бояд ақли худро вусъат ва афзоиш бидиҳад, маҳорати худро пайваста сайқал диҳад.Диққат,хотира ва тафаккури худо инкишоф бидиҳад.Бояд ба ғояҳое таваҷҷӯҳ намуд, ки масалаҳои муҳимро дар бар мегиранд,имконият медиҳанд,ки инсон худ такмил ёбад.Бояд ҳар рӯз, як соати муайяни вақтро барои таффакури эҷодӣ ҷудо намуд.Беҳтарин сайтҳоро барои инкишофи худомӯзи дар шабакаҳои иҷтимоӣ пайдо намуд. Бояд интизоми худро мустаҳкам намуд,ба сатҳи баланди ирода ноил гашт, ва  барои расидан ба ҳадафҳои  худ устуворӣ ва шавқу ҳавас баҳри расидан ба онро нишон дод. Бо  ин мақсад зарур аст вақтро дуруст истифода намуд ва онро оқилона ва самаранок ба роҳ монд.Дар  хотир доред,ки норасоиҳои воситаҳои зиндагӣ, ниёз дар ҳаёт як муҳаррики тавонон пешрафти шахсӣ мебошад.Бояд ақлро сайқал диҳем. Худро бо шахсиятҳое иҳота намоем, ки шуморо маҷбур менамояд,ки худро тағир такмил ва инкишоф диҳед. Агар  шахс ба каме қаноат кардан одат кунад ,пас инкишофаш қатъ мешавад,и нсон набояд ором бошад. Рафиқон ва ҳамкурсони худро ҷуқуртар биомӯзад. Аз мусобиқа бо онҳо натарсед. Беҳтарин хислатҳои онҳоро барои худ қабул намоед. Имрӯз инкишофи минбаъдаи Ватани азизамон, воридшавӣ он ба ҷаҳони  мутамаддин, пеш аз ҳама аз маъсулиятноки, кӯшишу ғайрати мо ва меҳнати пурсамари ҳар кадом дар соҳаи худ вобаста аст Пас, танҳо ба худ эътимод кунед ва ба худ такя намоем

Шарипова Мадинахон, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 04 апрели 2024

Дида шуд: 90 маротиба