9 май дар тақвим танҳо як рӯз нест. Ин рӯз пур аз ифтихор аз корнамоиҳои халқи мо, андӯҳ барои мурдагон ва миннатдории беандоза ба ҳар касе, ки озодии моро муҳофизат кардаанд мбошад.

Дар ин рӯз мо он рӯйдодҳои даҳшатнокеро ба ёд меорем, ки боиси марги миллионҳо одамон гардиданд. Дар бораи онҳое, ки аз фронт барнагаштаанд, онҳое, ки барои осмони осоиштаи болои сари мо ҷони худро нисор кардаанд.

Рӯзи Ғалаба дар Ҷанги Бузурги Ватанӣ дар таърихи халқи иттиҳодияи шуравӣ ва рус иди бузург ва муқаддас мебошад. Ҳамасола 9 май ҷашн гирифта мешавад. Соли 2024 расо 79 сол мешавад, ки Артиши Сурх ба Германияи фашистӣ пирӯзии комилро ба даст овард. 9 май соли 1945 Армиям Сурх дар Берлин ворид гашта, амалиёти хуҷуми ғалабаовар 2 май ба охир расид ва баъди як ҳафта санад дар бораи таслими бечунучарои Германия имзо карда шуд. Дар вақти Маскав ин тақрибан як соат пас аз нисфи шаби 9 май аст. Ҷолиб он аст, ки Санади таслими бечунучарои Олмон бори аввал 7 май соати 02:41 ба вақти Аврупои Марказӣ дар Реймси Фаронса ба имзо расидааст. Созишнома дар байни намояндагони ҳайати фармондиҳии олии Вермахт, иттифокчиёни ғарбӣ ва СССР баста шуд, аммо бо хоҳиши Сталин, шаби 8 ва 9 май дар Карлшорсти Берлин дуввумин имзои таслимшавӣ сурат гирифтааст.

Баъди фармони Президиуми шурои Олии СССР аз 8 май соли 1945 Рӯзи Ғалаба мақоми ҷашни расмӣ гирифт. Ва диктори машҳур Юрий Левитан худи ҳамон шаб шаҳрвандони советиро аз ғалабаи деринтизорашон огоҳ намудаст.

9 май соли 1945 ба рузи хурсандӣ ва ҷашни умумихалкӣ табдил ёфт. Мардуми хурду калон ба кучаҳои шаҳрҳои худ баромада, анҷоми ҷангро қайд мекарданд. Дар саросари Иттиҳоди Шӯравӣ тантанаҳои идона баргузор шуда, бегоҳӣ раиси Шӯрои Комиссарони халқ Иосиф Сталин ба ҳамватанони худ муроҷиат кард. Суханронии тантанавӣ бо оташбозиҳои рангоранг анҷом ёфт.

Ҷанг дар ҳар як оила осори амиқ гузошт. Ягон оилае нест, ки ба он таъсир нарасонида бошад, ба ҳама: бачагон, занон, пирон таъсир расонд. Аммо халқи мо аз зери зулми фашистон зинда монд.

Ҳар сол 9 май дар саросари кишварҳои собиқ шуравӣ ҷашн гирифта мешавад, ки аз он ҷумла мардуми шарафманди тоҷики мо, ин идро ҳамчун рамзи мардонагӣ ва садоқат ба ватан ҷашн мегиранд. Дар ин рӯз собиқадорони меҳнат ва иштирокчиёни ҷанг қадрдонӣ карда мешаванд. Қаҳрамонони ҷанг каҳрамононе ҳастанд, ки ба ивази ҷони худ ба мо сулҳу осоиш бахшиданд. Мо вазифадорем, ки хотираи онҳоро ҳифз кунем ва ин хотираро аз насл ба насл гузорем.

Рӯзи Ғалаба ба мо дастур медиҳад, ки сулҳу оромию осоиштагии мамлакатамонро қадр кунем ва рӯзест, ки 15 кишвари мустақили аъзи собиқ шуравӣ ба ҳам меоянд ва дасти ҳамдигар мефишоранд, то осоишу оромӣ дар ҷаҳон ҳукмфармо бошад.

Дар ин рӯз роҳпаймоии сарбозон бо техникаҳои ҷангӣ дар майдони сурхи шаҳри Москва ба намоиш гузошта мешавад, ки дар ин раҳпаймоӣ ҳар сол президенти мамлакати мо муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳарсол иштирок менамоянд, ки ин нишонаи пос доштани хотираи ҳалокшудагони Ҷанги Бузургӣ Ватанӣ мебошад.

Ҷавони имрӯзаро мебояд, ки бо ифтихор ва шарафмандӣ ба ватани худ содиқ монад, мисли бобоёнамон, ки дар ин ҷанги хонумонсӯз содиқона ҳалок гаштанд, намунаи ибрат бошад ва ба қувваҳои муссаллаҳи кишвар пайваста, адои хизмат намояд ва кишвари азизамонро аз газанди душман ҳимоят кунад, то ки аҳли хонаводаи ӯ ва шаҳрвандон орому осуда зиндагӣ басар баранд.

Дабир Мирзоев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 14 майи 2024

Дида шуд: 61 маротиба

Халқи тоҷик аз шумори он миллатҳоест, ки марзу буми худро хеле дӯст медорад ва барои ҳастии он ҷоннисорӣ мекунад. Дар олам чанд муқаддасоти ягона ва такрорнашавандае мавҷуд acт, ки Модару Ватан низ ба он шомил ҳастанд.

Baтан ифтихор, сарвати бебаҳо, шаъну шараф, ноёбтарин неъматест, ки онро ба ҳеҷ ганҷе наметавон иваз намуд. Оромиву шукуҳ ва шукуфоии Ватан ба масъулияти ҳар як сокини он вобаста acт. Aгар Ватан орому осуда бошад, дар саросари он cyлҳу субот ҳукмрон буда, нозу неъмат фаровон гашта, муҳаббати мардум меафзояд.

Myҳaббат  ба Ватан асосан дар даврони кӯдакӣ зоҳир шуда, минбаъд ташаккул меёбад. Муҳимтар аз ҳама кӯдакон бояд аз хурдсолӣ ба мафҳумҳои сулҳ, дӯстӣ, озодӣ, ваҳдати миллӣ сарфаҳм раванд. Ин кор пеш аз ҳама маҳсули тарбияи оила, ҷомеа ва мактаб аст. Бино бар ин дар мактабҳо фазои сулҳ, ваҳдат, ватандӯстӣ, меҳанпарастӣ, ваҳдату муқаддасоти Тоҷикистон ҳукмфармо, танинандоз  ва дар мадди аввал бояд қарор гирад. Тарбияи ҳисси ватандӯстӣ ва инсонгароӣ дар ҳамаи замонҳо яке аз масъалаҳои муҳим ва заҳматталаби ҷамъиятӣ шуморида шуда, ин мафҳум то ҳол идома ёфта истодааст. Воқеан, хизмат ба Ватан қарзи ҳар шаҳрванд буда, далериву ҷасурӣ ва ҷавонмардии ҳар нафари бонангу номусро талаб мекунад. Хизмат дар сафи Қувваҳои Мусаллаҳ боиси ифтихору сарбаландист.  Ҷавононро бояд аз даврони мактабхонӣ ба хизмати Ватан омода кард. Дар мактабҳои миёна зарурати хизмати ҳарбиро амиқу дақиқ бояд омӯзонид. Ҳар ҷавон пас аз хатми мактаб бояд хизмат ба Ватанро вазифаи аввалиндараҷа донад. Барои насли ҷавон яке аз муҳимтарин мактаби обутоб хизмати ҳарбӣ аст. Маҳз дар ҳамин ҷо ҷавонписарон шуҷоату мардонагӣ омӯхта, муқаддастарин арзиши ҳаёт дӯст доштан ва содиқона муҳофизат кардани хоки поки Ватани азизро меомӯзанд. Барои ободиву оромӣ, ҳифзу нигаҳбонии он сарбозони Ватан, ҳомиёни марзу буми кишвар ҷонфидоиву хидмати бузург менамоянд.

Ба сарбоз се чизи аз ҳама муқаддасро бовар кардаанд: Ватанро аз бегонагон муҳофизат намудан, модари азизу меҳрубонро посбонӣ намудан ва дар ҷаҳон сулҳро пойдор гардонидан.

Ватанпарастӣ арзиши муқаддас ва яке аз рукнҳои муҳимтарини тарбия мебошад. Тарбияи ватанпарастӣ аз оила, кӯдакистон, мактаб оғоз шуда, дар ҷомеа, ниҳоят дар сафи Артиши миллӣ рушд меёбад. Дар шуури бачаҳо бедор сохтани ҳисси муҳаббат ба диёр, кишвар ва сарзамин вазифаи падару модарон, ҷомеа ва омӯзгорон мебошад. Чунонки Президенти кишвар Эмомалӣ Раҳмон гуфтаанд: «…ба ҷавонони бонангу номус ва худшиносу ватандӯст, соҳибкорони ҳимматбаланд ва ҳар фарди бонангу номуси миллат муроҷиат карда, мехоҳам бори дигар таъкид намоям, ки ба мардуми шарифи тоҷик ва Ватани маҳбубамон Тоҷикистони соҳибихтиёр, инчунин ба хотири ободии сарзамини аҷдодиамон, пешрафти давлати соҳибистиқлоламон, баланд бардоштани обрӯи он дар арсаи байналмилалӣ ва ҳимояи манфиатҳои миллату давлат бо дасту дилу нияти пок ва содиқонаву поквиҷдонона хизмат кардан вазифаи фарзандӣ ва қарзи имониву инсонии ҳар яки мо ва мақсаду мароми ягонаи мост!».

Тибқи моддаи 43 - юми Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон «Ҳифзи Ватан, ҳимояи манфиати давлат, таҳкими истиқлолият, амният ва иқтидори мудофиавии он вазифаи муқаддаси ҳар шаҳрванд аст».

Муҳайё гардидани шароитҳои хуби хизмат аз ҳар як афсар ва сарбози содиқи Ватан тақозо менамояд, ки хизматро баҳри ободӣ ва тинҷию амонии кишвар сидқан ба ҷо оварда, вазифаҳое, ки дар наздашон гузошта мешавад, бо сари баланд, бошарафона ва саршор аз ҳисси баланди ватандӯстӣ ба ҷо оваранд. Зеро ҳифзи Ватан, таъмини суботу оромӣ, ҳимояи марзу бум ва сокинони онро вазифаи муқаддас ҳисобидаанд.

Тоҳирҷон Тоҳиров, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 06 майи 2024

Дида шуд: 331 маротиба

 Ҷаҳони муосирро бе барқ тасаввур кардан ғайриимкон аст, зеро мо ҳамарӯза онро истифода мебарем. Истифодаи нерӯи барқ ҳаёти моро осуда гардонида, саноати имрӯза бо барқ фаъолият мебарад. Истилоҳи «барқ» бори аввал соли 1600 аз ҷониби физик ва пизишки англис Вилям Гилберт дар илм ворид карда шудааст. Аммо аввалин манбаи ҷараёни барқи кимёиро соли 1800 физик, химик ва физиологи итолиёӣ Алессандро Жузеппе Антонио Анастасио Волт ихтироъ кардааст, ки дар замони мо истифодаи манбаи ҷараён ба намуди батареяҳо васеъ истифода мешаванд, инчунин бузургии шиддат бо номи ин олим гузошта шудааст. Соли 1802 физики таҷрибавӣ, муҳандиси барқии худомӯзи рус Василий Владимирович Петров Василий камони барқиро кашф кард. Маҳз аз ҳамин лаҳза давраи барқӣ оғоз мешавад.

Саҳми олимон Ом, Ампер, Ҷоул, Максвелл дар рушди нерӯи барқ калон аст. Тадқиқотҳои Томас Эдисон ва Никола Тесла то замони мо истифода мешаванд ва ҳатто баъзе таҷрибаҳои онҳо то ҳол ноаён мондаанд. Аввалин маротиба ҷараёни доимӣ ва баъд аз он ҷараёни  тайирёбанда кашф шудааст, ки барои мақсадҳои маишии дастгоҳҳои барӣ бо самаранокии баланд ва бехатарии худ истифода мешавад.

Имкониятҳои истифодаи нерӯи барқ маҳдудият надорад, ки далелҳои ҷолибтаринро дар бораи он меорем:

1. Аввалин калимаи ҷараёни барқро дар матнҳои қадимаи Мисри дидан мумкин аст. Он дар бораи одамоне гап меравад, ки аз моҳӣ зарбаи барқӣ гирифтаанд. Баъдан, нависандагони қадим ин падидаро тавсиф дода, намудҳои моҳиҳои барқиро қайд карданд.
2. Раъду барқ метавонад зарбаи то 500 волтро расонад. Шикорчиён ҷараёнро ҳангоми шикор ва мудофиаи худ ҳамчун силоҳ истифода мебаранд.
3. Моҳиҳои шуодор дар обанборҳои ширини Амрикои Марказӣ ва Ҷанубӣ аз рӯи басомади сигналҳои барқӣ намудҳои дигари моҳиро аз масофаҳои дур муайян мекунанд.
4. Аввалин лампаи тафсонро олими рус Яблочков сохтааст. Дар баробари ин Лодигин як тарҳи дигари лампаро таҳия кардааст. Эдисон бошад ихтирооти худро бо истифода аз риштаи бук, ки сӯзишро дароз мекард, такмил додааст.
5. Дар соли 1910 Дэвид Кулиҷ волфрамро ба лампа ҷойгир намуда, арзиши лампаҳоро кам карда, ба таври оммавӣ истеҳсоли онро фароҳам овард.
6. Аввалин генератори нерӯи барқиро Фарадей соли 1831 сохтааст. Генератор назар ба муҳаррики электрикии коркунанда 3 сол пештар кашф шудааст.
7. Соли 1882 Томас Эдисон як нерӯгоҳи барқиро ба кор андохтааст, ки 85 хонаро дар шаҳри Перл Стрит бо нерӯи барқ таъмин намудааст.
8. Эдисон барои оммавӣ намудани ҷараёни барқ ҳайвонотро бо барқ зада куштааст, ки ин боиси таҳияи курсии барқӣ гардида, барои қатли одамони ҷинояткор истифода мешуд.
9. 1-нерӯгоҳи миёнаи замонавӣ 180 ҳазор хонаро бо барқ таъмин мекунад.
10. Аввалин батарея аз тангаҳои нуқра ва диски руҳ аз ҷониби Александр Волт сохта шудааст.
11. Барқгузаронро падари асосгузори ИМА Бенҷамин Франклин ихтироъ кардааст ва аввалин назарияи барқии раъдро ба вуҷуд оварда, табиати раъду барқро исбот кардааст.
12. Ҳангоми гузаронидани таҷрибаҳо олимон саломатии худро аз даст додаанд. Аввалин касе Клейст буд, ки аз зарбаи барқ ҳушашро гум кардааст. Аввалин шахсе, ки аз ҷараёни барқ фавтидааст, олими рус Ричман ба шумор меравад, ки дар рафти тадқиқот бо қувваи барқи атмосфера ҷонашро фидо кардааст. Эҳтимол меравад, ки ӯ дар натиҷаи раъду барқ кушта шудааст.
13. Вазни ҷараёни барқро чен кардан ғайримикон аст, зеро он масса надорад ва ин имконият медиҳад, ки сигнали барқӣ ба суръати рӯшноӣ баробар шавад. Худи электронҳо бо суръати миллиметр/сония ҳаракат карда, зуд ба ҳамдигар сигнал медиҳанд.
14. Осонтарин роҳи ба даст овардани нерӯи барқ сӯзондани ангишт аст, ки барои истифода бурдани нерӯгоҳи барқӣ истифода мешавад. Гардиши турбинаҳо ба воситаи буғ, ки ҳангоми бо ангишт гарм кардани об пайдо мешавад, таъмин карда мешавад. Дар айни замон роҳи арзонтарини ҳосил намудани нерӯи барқ дар муддати дароз аз ҳисоби манбаҳои барқароршавандаи энергия мебошад.
15. Нерӯи барқ дар бадани инсон нақши муҳим дорад, зеро ҳуҷайраҳои мушакҳои дил ҳангоми басташавӣ нерӯи барқ истеҳсол мекунанд, таппиши дилро тавассути пайгирии ин импулсҳо чен кардан мумкин аст.
16. Майнаи инсон доиман нерӯи барқ истеҳсол мекунад, ки ин нерӯ метавонад чароғи 10 Ваттаро равшан гардонад.
17. Ҳамаи импулсҳои асаб сигналҳои барқӣ мебошанд. Асабҳо ҷараёнро аз он сабаб мегузаронанд, ки мембранаи онҳо аз як тараф заряди мусбат ва аз тарафи дигар заряди манфӣ дорад. Суръати гузариши қувваи барқ дар торҳои асаб 120 м/с аст.
18. Бисёр одамон намедонанд, ки чигуна паррандагон дар ноқилҳои барқ нишаста метавонанд. Гап дар он аст, ки аз онҳо миқдори ками шиддат мегузарад, ки зарар расонида наметавонад, аммо ҳамин ки парранда ба ягон металл расад, зарбаи барқ онро мекушад.
19. Барқ задан дар бадани инсон пайи махсус мегузорад. Расм ба шакли дарахт монандӣ дорад.
20. Дар вақти зарбаи раъду барқ зарраҳои барқ бо суръати 2 маротиба сусттар аз сууръати рӯшноӣ ҳаракат мекунанд. Худи тахлия ба 3 000 000 волт мерасад.
21. Сокинони Миср раъду барқро камтар мушоҳида мекунанд, зеро ин падида дар 200 сол як маротиба рух медиҳад. Аммо раъду барқ бештар дар ҷазираи Ява (220 рӯз дар як сол) ва 322 рӯз дар шаҳри Богор (Индонезия) пайдо мешавад.
22. Дар тамоми сайёра соле 44000 маротиба раъду барқ ба амал меояд. Он ба ҳисоби миёна як соат давом мекунад, аммо дар қисмҳои тропикии иқлим раъду барқ метавонад 12 соат пай дар пай дурахшад. Аксар вақт ин падида дар байни соати 13.00 то 24.00 мушоҳида мешавад.
23. Аввалин асбобҳои барқӣ: чойник, мошини дарздузӣ, тостер, шамолдиҳак ва курсии барқӣ буданд.
24. Дар шаҳрҳо бештар нерӯи барқро беморхонаҳо ва клиникаҳо истеъмол мекунанд.
25. Кишваре, ки аз ҳама бештар нерӯи барқ истеъмол мекунад, Чин аст.
26. Дар Австралия як генератори барқӣ мавҷуд аст, ки пӯсти чормағзро коркард мекунад. Дар як соат ин дастгоҳ 1680 килограмм сузишвории ғайриоддиро коркард намуда 1,5 МВт нерӯи барқ ҳосил мекунад.
27. Дар ИМА соли 2015 як наврас кроссовкаҳоеро сохт, ки ҳангоми роҳ рафтан нерӯи барқ истеҳсол мекунад (3 ватт дар як соат).
28. Зиёда аз як миллиард нафар одамон дар сайёра бе нерӯи барқ зиндагӣ мекунанд.
29. Барандаи барқ дар аккумуляторҳо на худи молекулаҳои оби муқаттар, балки намакҳои минералӣ ва намакҳои дар таркиби он мавҷудбуда мебошанд.
30. 0,001%-и нерӯи Офтоб барои қонеъ кардани ниёзҳои нерӯии одам барои як миллиард соли оянда кифоягӣ хоҳад кард.

Дабир Мирзоев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 14 майи 2024

Дида шуд: 64 маротиба

Дар марҳилаи ҷаҳонишавии давлатҳову тамаддунҳо, вазъи ноороми сайёра, тағйир ёфтани раванди зиндагӣ он миллате пирӯзу пешрав хоҳад шуд, ки дар байни сокинонаш ваҳдату ҳамдилӣ побарҷо бошад.

   Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳанӯз чанд сол қабл, зимни мулоқоташон бо намояндагони ҷомеаи кишвар вобаста ба хатарҳои замони муосир изҳори андеша намуда, аз ҷумла чунин гуфта буданд:    

     «Дар ҷомеаи муосир терроризму ифротгароӣ дар минтақаву кишварҳои гуногуни олам  торафт доман густурда, боиси ҳар рӯз ба ҳалокат расидани садҳо нафар аҳолии осоишта ва сарсону овора шудани ҳазорҳо одамони бегуноҳ гардида, зуҳуроти мазкур бар асари сиёсӣ намудани ислом ҳоло ба таҳдиди бузурги ҷаҳонӣ табдил ёфтааст.

     Бадхоҳони миллати мо ҳанӯз ҳам бо дасти гумоштагону зархаридонашон, яъне хоинони миллат, ки дар хориҷа қарор доранд, бар зидди давлатамон фаъолият карда истодаанд.

     Зархаридону хоинони миллат, ки имону мазҳаби худро фурӯхтаанд ва тавассути расонаҳои хабарии ташкилкардаи хоҷагони хориҷии солҳои 90-умашон бар зидди мардум ва таъриху фарҳанги халқи бостонии худ туҳмат мебофанд, бехабаранд, ки теша бар решаи хеш мезанад.

    Мардуми тоҷик инро бояд донанд. Маҳз барои ҳамин ман доим таъкид мекунам, ки мо бояд ҳеҷ гоҳ зиракии сиёсиро аз даст надиҳем».

     Пешвои  муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми навбатиашон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳам махсус таъкид карданд, ки шиддати ин хатару таҳдидҳои ҷаҳонӣ имрӯз ҳам  паст нашудааст. Бинобар ин, мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва сохторҳои низомиро зарур аст, ки бо ҳушёриву зиракии сиёсӣ ва баланд бардоштани донишу малакаи касбӣ, инчунин, бо истифода аз шаклу усулҳои муосир муборизаро бар зидди терроризм ва экстремизм, зуҳуроти ҷинояткоии муташаккили фаромиллӣ, қочоқу муомилоти ғайриқонунии маводи мухаддир ва дигар қонуншиканиҳо тақвият диҳанд. Дар ин раванд, диққати асосӣ бояд ба пешгирӣ намудани терроризму экстремизм, шомилшавии шаҳрвандони мамлакат ба созмону ҳаракатҳои террористиву экстремистӣ ва ба Ватан баргардонидани шахсони гумроҳшуда равона карда шавад.

     Дар паноҳи хоҷагони хориҷӣ дину мазҳаб, Ватану миллат ва падару модари худро фурӯхта, бо роҳи дуррӯғбофию бӯҳтонзанӣ тавассути шабакаҳои иҷтимоӣ давлату Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистонро бадном сохтани Саидюнуси Истаравшанӣ, Шарофиддин Гадоев, Муҳаммадиқболи Садриддин ва Алим Шерзамонов ва дигарон далели ин гуфтаҳои Ҷаноби Олист. Ин зумраи хиёнатпеша ба ғайр аз хунрезию зиёнрасонӣ кори дигарро намедонанд, ҳазорон пешравию ободии дар Тоҷикистон шудаистодаро намебинанд, вале бо мушоҳидаи як камбудии кӯчак аз паша фил сохта, ба рӯи олам ҷор мезананд, роҳбарияти кишварро ба камфаъолиятию бепарвоӣ муттаҳам карданӣ мешаванд.

Мубориза ба муқобили терроризму экстремизм ва дар умум ҳамаи падидаҳои номатлуб ва хатарҳои ҷаҳони муосир дастҷамъӣ ва муттаҳидии тамоми аъзои ҷомеаро, аз ҷумла устодони ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд тақозо менамояд.

Шаҳбоз Дадобоев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 06 майи 2024

Дида шуд: 174 маротиба

 Равандҳои ҷаҳони муосир аз ҳар яки мо тақозо менамояд, ки  нисбат ба таълиму тарбияи фарзандон, ки насли ояндасозаш ном мебарем ва аз онҳо умеди калон низ дорем, бетараф набошем. Ҳар як падару модар вазифадор аст, ки барои фарзандон, баҳри таҳсил дар мактаб тамоми шароитро фароҳам орад.

Бо назардошти дигаргун шудани вазъи ҷомеаи ҷаҳонӣ ва бо мақсади пурзӯр намудани таълиму тарбия дар замоне, ки ҷаҳонро хатарҳои гуногун таҳдид намуда истодааст, инчунин бо мақсади пурзӯр намудани таълиму тарбияи фарзанд ва робитаи оила бо мактаб Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд» - ро қабул намуд. Мақсади асосии қонун пурзӯр намудани масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд ва дар рӯҳияи инсондӯстӣ, ифтихори ватандорӣ, эҳтироми арзишҳои миллӣ, умумибашарӣ ва фарҳангӣ, инчунин, ҳифзи ҳуқуқу манфиатҳои фарзанд мебошад. 

Дар қонуни мазкур вазифаи падару модар, омӯзгор, давлат ва ҷомеа дар таълиму тарбияи фарзанд, баробарии  ҳуқуқ ва уҳдадориҳои падару модар  дар ин ҷода, уҳдадориҳои фарзандони бабалоғатрасида, ки дорои қобили меҳнат дар нигоҳубин ва таъмини падару модарро доранд зикр гардидаанд.  Раванди тарбияи маънавию  ахлоқии фарзандон яке аз бахшҳои асосии таълиму тарбия буда, мушкилоти  ба худ хосро дорад.     Сабаби ин мушкилот аз бисёр ҷиҳат  ба ҳамдигар  ҳамоҳанг набудани тарбияи мактабӣ, бо тарбияи оилавию ҷомеа  мебошад.  Аз ин рӯ,  дар тарбияи маънавию ахлоқии фарзандон  ҳамкории мустаҳками  мактаб, оила ва ҷомеа нақши ҳалкунанда мебозад. Замони муосир тақозо менамояд, ки бояд  оила, мактаб ва ҷомеа байни ҳам дорои равобити қавӣ бошанд ва якҷоя  дар тарбияи фарзандони худогоҳу ватандӯсти миллат саҳмгузор бошанду ҳар яке масъулияти худро дар назди давлату миллат бо сарбаландӣ иҷро намоянд.

Воқеан, тарбия ва ба камол расондани насли ояндасоз дар ҳама давру замон аз ташкили дурусти оила ва ташаккули маърифати оиладорӣ сарчашма гирифтааст. Зеро оила чӣ аз нигоҳи қонун ва чӣ аз назари маърифати исломӣ воҳиди асосии иҷтимоӣ буда, ташкили оила, тарбияи фарзандон аз бузургтарин масъулият дар ҷомеа маҳсуб меёбад. Агар оила мустаҳкаму пойдор ва аз ҷиҳати маънавию ахлоқӣ солим бошад, ҷамъият ҳам устувор мегардад. Мутафаккири Шарқ Муҳаммад Fаззолӣ дар “Насиҳат-ул-мулук” овардааст: “Падару модар ба мисли сарчашмаи обе  мебошанд, ки агар оби он мусаффо бошад, поёноб низ мусаффо хоҳад шуд”

Дар хотир бояд дошт, ки фарзанди имрўзаи мо падар ва модари оянда хоҳанд шуд. Ташкили муҳити маърифатӣ дар оила ва дар шароити он тарбия гирифтани фарзандон боиси васеъ шудани ҷаҳонбинии фарҳангию маърифатии онҳо мегардад, ки ин ҳама василаи расидан ба худшиносии миллат ба хисоб меравад.

Барои падару модар касбу ҳунар ва одоби ҳамидаи фарзанд пояи ифтихор аст, ҳамин гуна тамоми паҳлўҳои зиндагӣ ва фаъолияти ибратомўзи падару модар ҳам барои фарзанд  ифтихор мебошад.

Волидон бобати маълумотноку соҳибкасб гардидани фарзандон шароити зарурӣ ба вуҷуд оварда, барои интихоб ва тайёр шудани онҳо ба касбу ихтисоси маъқулашон бояд мусоидат намоянд.

Фарзанд тавре бояд тарбия ёбад, ки нахуст дорои адабу хулқи неку ва фаросати баланди инсонӣ бошад. Пасон, вай меҳру иштиёқи зиёд ба мутолиа дошта, пурхонда ва соҳибфазилат ба камол расад. Инсондӯстӣ, ифтихори ватандорӣ, эҳтироми арзишҳои миллӣ, умумибашарӣ ва фарҳангӣ бештар хусусияти маънавӣ доранд ва он дар тафаккури инсон дар давоми ҳаёташ муттасил ташаккул меёбад. Дар раванди ташаккул додани чунин тафаккур таъсири муҳит низ нақши асоси мебозад.

Яке аз беҳтарин усули тарбияи фарзандон дар рӯҳияи ифтихори ватандорӣ рафтори намунавии худи падару модар мебошад. Ҷалб намудани диққати фарзандон ба дастовардҳои миллӣ ва огоҳӣ аз қаҳрамонони миллӣ ба рушди ҳисси ватандӯстӣ мусоидат менамояд. Барои он ки дар тафаккури фарзандон ақидаи ғаразноки ҷиноӣ, аз ҷумла, террористӣ роҳ наёбад, онҳоро бояд тарбия  намуд, то ки ба муқобили падидаҳои манфии ғаразнок устувор ва муқовиматпазир бошанд.

Мақсади Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамон тавре ки дар боло гуфтем боз ҳам баланд бардоштан ва пурзўр намудани масъулияти падар ва модар дар раванди тавълиму тарбияи фарзандон дар рӯҳияи инсондӯстӣ, ватандорӣ, арзишҳои миллӣ ва фарҳангӣ инчунин ҳифзи ҳуқуқу манфиатҳои қонунии фарзанд ва насли наврас дар ҷомеа мебошад.

Шаҳбоз Дадобоев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд 

Нашр шуд: 06 майи 2024

Дида шуд: 308 маротиба

Дар баробари бӯҳрони шадиди молиявӣ, ки ҷомеаи ҷаҳониро ба ташвиш овардааст, ҳамзамон вазъи сиёсӣ низ мураккаб аст. Ҳамаи мо хуб медонем, ки давлатҳои Шарқи наздик дар мисоли Сурия, Лубнон, Фаластин, Ироқ ва даҳҳои дигар чи тавр зиндагии оромона ва хушбахтона доштанд. Маҳз холӣ мондани фазои сиёсӣ, ривоҷ гирифтани ҳаркатҳои тундгароёнаи исломӣ боис шуд, ки имрӯз ин давлатҳо ноором аст. Шаҳрҳои азими онҷо ба майдони мубориза, озмоиши яроқҳои навбаромад гардида, бадбахтиаш он аст, ки ҷавонони хеле зиёде, аз ҷумла аз кишвари мо низ дар ин майдонҳо ҷон бохта истодаанд. Аз ин рӯ, ҳамаи мо вазифадорем, ки дар маҳаллаву деҳҷойҳо вазъи зиндагии ҳамсоягонро омӯзем. Донем, ки фарзандҳоямон ҳам дар муҳоҷират ва ҳам дар ин ҷо ба чӣ кор машғуланд. Зеро аксарияти ҷавононе, ки имрӯз ба сафи ҳизбу ҳаракатҳои ғайриқонунӣ аъзо мешаванд, аз моҳият ва мақсадҳои нопоки онҳо огоҳ нестанд. Махсусан ҷавононе, ки имрӯз дар муҳоҷирати меҳнатианд ба ваъдаҳои дуруғи таблиғгарони ифротӣ дода нашаванд ва ҳаёти худро насӯзонанд. 

Ҳамаи мо хуб медонем, ки сабабгори асосии ҷанги шаҳрвандии Тоҷикистон дар солҳои навадуми асри гузашта маҳз авҷ гирифтан таасуби динӣ ва роҳ додани ҷавонону наврасон ба таълимоти ғайрирасмии динӣ буд. Ислом ҳамаи моро ба роҳи дуруст одобу ахлоқи ҳамида ҳидоят мекунад. Аммо на ҳар кас мазмуну муҳтавои китоби муқаддаси ислом – “Қуръон”-ро ба мардум ба дурустӣ мефаҳмонад. Мутаассифона, мо хатоҳои солҳои навадумро боз аз нав такрор карда истодаем. Фарзандҳоямонро ба ҷои ба мактаб равона карда аз илмҳои замонавӣ огоҳ намудан ба дасти муллоҳо месупорем, ки аксаран аз кучаи диншиносӣ нагузаштаанд ва ҳар яке бо ченаки дониши худ ба онҳо сабақ меомӯзанд. Бояд гуфт, ки ҳар яке аз чунин таълимоти ғайрирасмии динӣ дар назорати Кумитаи давлатии амнияти Тоҷикистон қарор дорад. Ба ҷои чунин “ғамхориҳо” ба фарзандон хондани китобҳои бадеӣ, иштирок дар озмунҳои “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст”, “Илм фурӯғи маърифат” ва “Тоҷикистон Ватан азизи ман”- ро талқин намоем. Ёдовар мешавем, ки мутобиқи талаботи қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд” ҳар амали фарзандон дар назди қонун ба худ хос ҷавобгарӣ дорад.

Ватани азизу маҳбуби мо  - Тоҷикистонро ҳамчун миллату давлати куҳанбунёду соҳибфарҳанг дар арсаи байналмиллалӣ шинохтаву эътироф намудаанд. Дар ҳамин радиф бояд тазаккур дод, ки ин ҳама обрӯву нуфузе, ки кишвари мо мақоми ҷаҳонӣ пайдо намудааст, маҳз бо талошҳои пайгиронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба даст омадааст. Вазифаи мо он аст, ки поку бегазанд ин сарзамини аҷдодиро барои ояндагон мерос гузорем. 

         Бузургтарин хизмате, ки мо дар ин ҷода анҷом хоҳем дод, ин пеш аз ҳама дар руҳияти худшиносӣ, дӯст доштани марзу буми кишвар тарбия кардани насли наврас аст. Зеро вазъи ҷаҳони муосир, қудратталабии давлатҳои абарқудрат аз ҳар як шаҳрванди бонангу ор тақозо мекунад, ки ҳушёру зирак бошад, ватанашро сидқдилона дӯст дорад.

Фаромӯш набояд кард, ки ҳимояи Ватан барои ҳар як ҷавонмард ҳам фарз асту ҳам қарз. Маҳз адо намудани хизмат дар сафи Қувваҳои Мусаллаҳ ҳар як ҷавони боору номусро ба далериву мардонагӣ ва расидан ба қадри ҳаёту зиндагӣ, волидайну пайвандон раҳнамун месозад.

Чунин муносибат, яъне таваҷҷуҳ ба насли наврас ва ҷавонон бо фароҳам овардани  Марказу маҳфилҳои ҳунаромӯзӣ, баргузории мусобиқаҳои мухталиф, ташкили ҳар гуна озмунҳо ва ҳавасмандии иштирокчиён пеши роҳи ҷиноятсодиркунӣ, гаравидан ба ҳизбу ҳаракатҳои ғайриқонуниро мегирад.

Маврид ба зикр аст, ки  ҳадафи олии давлат ва қабули барномаву стратегияҳои давлатӣ фароҳам намудани зиндагии шоиста барои аҳолии кишвар мебошад. Дар ин иртибот дар ҳолати дуруст татбиқ ёфтани стратегияву барномаҳои давлатӣ ва супоришҳои Пешвои миллат оид ба фароҳам овардани шароити мусоид барои рушди сифати нерӯи инсонӣ, имконияту тавоноии мардум дар роҳи созандагиву бунёдкорӣ боз ҳам афзун мегардад. Дар чунин маврид ҳар узви ҷомеа, хосса фаъолон, вобаста ба завқу тавоноии худ дар самту соҳаи муайяни ҷомеа фаъолияти босамар намуда, барои рушди ҳаёти шахсӣ, ободии ҷомеа ва пешрафти миллату давлати хеш саҳми муносиб гузоранд ва ҷашнҳои милли кишварро бо дастовезҳои арзанда пшвоз гиранд.! 

Дадобоев Шаҳзод, устои ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 06 майи 2024

Дида шуд: 195 маротиба

Сарвари давлат дар яке аз суханроиҳои хеш таъкид медоранд:  “Созмонҳои террористӣ бо истифода аз технологияҳои муосири иттилоотӣ ва бо роҳи тафсири ғаразноки сарчашмаҳои динӣ дар мафкураи ҷавонони камтаҷрибаву ноогоҳ ғояҳои тундгароиро ҷой карда, онҳоро ба қатлу куштор, барҳам задани амният ва суботу оромӣ дар мамлакатҳои гуногун ташвиқ менамоянд. Аз ин лиҳоз, сохтору мақомоти марбутаро зарур аст, ки дар роҳи ташвиқу тарғиби тундгароии динӣ садди устувор гузошта, ҷавононро ба ҳушёриву зиракӣ ҳидоят кунанд ва онҳоро дар рӯҳияи садоқат ба халқу Ватан ва эҳтиром ба арзишҳои умумиинсонӣ тарбия намоянд».

Ба таъкиди Президенти Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, амалҳои даҳшатноки террористӣ, ки солҳои охир дар гӯшаҳои гуногуни олам содир гардида, боиси марги ҳазорон одамони бегуноҳ шуда истодаанд, возеҳ нишон медиҳанд, ки терроризм имрӯзҳо ба таҳдиди воқеиву ҷиддӣ ба амнияту суботи ҷаҳон ва пешрафти инсоният табдил ёфтааст.

Инсоният дар симои терроризми байналмилалӣ бо душмани бераҳму шафқат ва маккоре рӯ ба рӯ омадааст, ки тамоми меъёрҳои ахлоқӣ ва арзишҳои умумиинсониро поймол карда, барои расидан ба ҳадафҳои худ аз ягон ваҳшоният рӯй намегардонад.

Боиси зикр аст, ки Тоҷикистони соҳибистиқлол ҳам ҳанӯз солҳои навадуми асри гузашта даврони фоҷиабори муқовимат ба экстремизм ва терроризмро аз сар гузаронид ва дар ин роҳ даҳҳо ҳазор талафоти ҷонӣ дод. Ҳанӯз аз соли 1999 барои мубориза  бар зидди терроризм ва экстремизм як зумра санадҳои меъёрии ҳуқуқиро қабул намуд. Президенти Ҷумҳурии  Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  16 ноябри соли 1999 ба Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон  «Дар бораи мубориза бо терроризм»  ва 21 ноябри соли 2003 Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи мубориза бо экстремизм» -ро  ба тасвиб расониданд.  Қабули ин ду қонун  барои Ҷумҳурии Тоҷикистон  имкониятҳои  хуберо дар таҳкими мубориза бо терроризм ва экстремизм фароҳам овард.

Ҳамзамон бо қарори суди олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳанӯз соли 2003 фаъолият бурдани ҳизбу ҳаркатҳо ба монанди Ҳаракати исломии Туркистон, Ҳизб- ут – таҳрир, Салафия, Ансурлоҳ, Ваҳҳобия, Ҷунбиши Исломии Ӯзбекистон, Ал – қоида ва даҳҳои дигар манъ шуда, пас аз ҳаракатҳои террористиву ифротгароӣ соли 2015 ҳизби наҳзати ислом низ ба қатори ҳизбҳои ифротгароӣ шомил шуд.

Масъалаи ҷалби ҷавонон ба сафи ҷунбишу ҳаракатҳои ифротӣ ва гурӯҳҳои террористӣ, инчунин иштироки онҳо дар ҷангу муноқишаҳои давлатҳои хориҷӣ, ба яке аз масъалаҳои доғи ҷомеа табдил шудааст. Мутаассифона, аксари ҷавононе, ки ба гурӯҳу созмонҳои ифротгароӣ мепайванданд, онҳое мебошанд, ки саводи зарурии дунявӣ ва маърифати ибтидоии динӣ надоранд. Ин гурӯҳҳо бо истифода аз ҳамин омил ҷавононро ба доми худ кашида, ба коми марг мебаранд. Мутаассифона, баъзе ҷавонони мо ҳатто дорои саводи ибтидоии динӣ нестанд. Бо вуҷуди ба дин таваҷҷуҳ доштан шинохти дурусти динӣ надоранд. Бинобар ин, онҳоро аз номи дин ба осонӣ барои шомил шудан ба ҳаракату гурӯҳҳои ифротӣ даъват мекунанд. Ҷавоне, ки ҷаҳонбинии хуби сиёсӣ надорад, моҳияти равандҳои сиёсии ҷомеа, минтақа ва ҷаҳонро дарк намекунад, зуд ба доми фиреби гурӯҳҳои ифротӣ меафтад.  Бехабар аз он, ки на дар хизмати ислом, балки дар хизмати кадом як хоҷае қарор гирифтааст.

Яке аз роҳҳои ҷалб намудани ҷавонон ба гурӯҳу созмонҳои ифротгароӣ- ин бо истифода аз шабакаҳои интернетӣ ҷалб намудани онҳо мебошад. Хушбахтона, дар Паёми соли 2022 Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  ба Вазорати корҳои дохилӣ, Кумитаи давлатии амнияти миллӣ, Прокуратураи генералӣ ва дигар мақомоти марбута доир ба масъалаи таъсиси «Маркази ягонаи иттилотӣ  ҷиҳати мубориза бар зидди ҷиноятҳо бо истифодаи технологияҳои иттилоотӣ ва кибертерроризм» супориш дода шуд, ки ба Ҳукумати ҷумҳурӣ пешниҳоди асоснок манзур созанд ва бовар ҳаст, ки таъсис додани ин марказ барои дар сатҳи зарурӣ ба роҳ мондани муқовимат ба истифодаи  шабакаи интернет бо мақсадҳои экстремистӣ ва террористӣ натиҷаҳои  дилхоҳ медиҳанд.

Аз ин рӯ, ҳар яки моро зарур аст, ки бо дарки аҳамияти вазифагузориҳои Сарвари давлат иҷрои нишондодҳои Паёмро сармашқи кори худ қарор диҳем, зеро ба бовар метавон гуфт, ки татбиқи босамари ин барномаи ояндасоз дар иртибот ба рушди кишвар ва беҳдошти зиндагии мардум саҳифаҳои тозаеро боз хоҳад кард.

Атаева Т.Х., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 06 майи 2024

Дида шуд: 318 маротиба

Имрӯз кишвари мо аз файзу баракати истиқлолияти давлатӣ ва ваҳдати миллӣ дар шоҳроҳи рушди устувор қарор дошта, сатҳу сифати зиндагӣ, маърифату ҷаҳонбинӣ ва эҳсоси худшиносиву ифтихори миллии ҳамватанони мо  торафт таҳкиму густариш меёбад.

Аммо, ҳоло низ дар ҷомеа нафароне ёфт мешаванд, ки фазои ободу озод, муҳити орому осудаи кишварамонро нодида мегиранд. Бо истифода аз иғвову дасиса ва нотавонбинии худ дар зеҳну шуури сокинон ақидаҳои бадбиниро бунёд месозанд.

Аз ҷумлаи нотавонбинон амсоли Муҳаммадиқбои Садриддин  имрӯз берун аз Ҷумҳурии Тоҷикистон барои пиёда сохтани ҳадафҳои ғаразноки худ тавассути шабакаҳои иҷтимоӣ барои зиёд кардани тарафдорону пайравони хеш кӯшиш меварзанд.  

Дар нигоҳи аввал ин суханрониҳо, ки гоҳо бо оятҳои каломи раббониву  ҳадисҳои набавӣ, гуфтаҳои бузургон, санадҳои меъёрии ҳуқуқӣ ва дигар иқтибосҳо оро дода мешаванд, дархӯри мардуми диёр ҳастанд ва ҳамагон муштоқи онҳоянд. Вале дар асл, беасосию бебунёдӣ, фиреби маҳзу туҳмати хушку холӣ будани матни чунин суханрониҳо қадру қимати онҳоро ба хоки сиёҳ баробар мекунад. Шахсони дилогоҳу аз асли гап бохабар на онҳоро гӯш мекунанду на ба онҳо бовар доранд.

Миллати мо ҳамчун миллати фарҳангсолору соҳибтамаддун гӯши панду андарзшунав дорад, фармудаву гуфтаҳои қобили қабулро хуш мепазирад ва дар ҳалли муаммову мушкилот машварату маслиҳатро муҳим меҳисобад.

Мақсад аз ин гуфтаҳо он аст, ки агар даъватҳои Муҳаммадиқбол ва пайравонаш ба нафъи аҳли ҷомеа бошад, мардум ҳаргиз аз онҳо сарфи назар намекунанд. Аммо он суханҳо, новобаста ба он ки аз номи кӣ садо медиҳанд, нерӯи муттаҳидкунандагӣ, ба ҳам овардани миллат, ба бунёдкорию созандагӣ ҳидоят кардани ҳамватанонро надошта, дар дилҳо тухми нифоқу кина мекоранд ва дар байни қишрҳои гуногуни ҷомеа ҷудоӣ меандозанд.

Мушоҳидаҳо нишон медиҳанд, ки созмони «Паймони миллӣ», ки ҳадафаш сарҷамъ намудани гумроҳони хоҷагони бегона аст,   доир ба ҳама мавзӯъ изҳори андеша мекунанд. Аз мадди назари онҳо на танҳо масоили рӯзгори сокинони мамлакат, балки зиндагию фаъолияти муҳоҷирони меҳнатии дар дигар давлатҳо қарордошта ҳам берун намемонад. Доир ба вазъи соҳаҳои мухталифи хоҷагии халқ – маориф ва илм, тандурустию ҳифзи иҷтимоӣ, варзишу сайёҳӣ, саноату кишоварзӣ, нақлиёту алоқа ва ғайра сухан ронда истода, гуфтори онҳо ҳамеша бо сиёҳ кардани роҳбарони зинаҳои болоии ҳокимият хулоса мешавад. Бо ибораи дигар, мақсади асосӣ аз «булбулрафторӣ»-и ин қавми хоину ватанфурӯш ҳамин аст: бо кадом роҳу восита ва тариқе набошад, нодида гирифтани пешравию дастовардҳои замони соҳибистиқлолӣ, бадном сохтани давлату Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон, резонидани обрӯю эътибори халқи тоҷик ва Ватани азизамон дар миқёси байналмилалӣ.

Пешвои муаззами миллат зимни баргузории ҷаласаҳои ҳукуматӣ, чорабиниҳои ҷашниву мулоқотҳо бо аҳли ҷомеа ҳамеша аз он ёдовар мешаванд, ки бо вуҷуди пешравию муваффақиятҳои назаррас, ҳанӯз муаммою мушкилоти ҳалталаб дар зиндагиамон зиёд аст. Вазифаи аввалиндараҷа ҳамин аст, ки дар ҳамҷоягӣ роҳи ҳалли онҳоро ёбему аз паи ислоҳи камбудиҳо шавем.

Ҳадафи ҳар як шаҳрванди бо нангу ори мамлакат он аст, ки дар шароити ҷаҳонишавии тамаддунҳо зираки сиёсиро аз даст надода, барои якдиливу якрӯи мубориза барем.

Аминҷонова. Р, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 06 майи 2024

Дида шуд: 179 маротиба

  Таҷрибаи чандинҳазорсолаи таърихӣ бозгӯи онро дорад, ки агар дар байни қавму миллатҳо ваҳдату ягонагӣ, ҳамдигарфаҳмӣ ва сарҷамъӣ мавҷуд набошад, он миллат зудфаношаванда хоҳад буд. Тоҷикон дар оғози солҳои навадум қарни гузашта ин зарфиятро дар рагу пайи худ эҳсос кардааст. Мо таҷрибаи талхи нофаҳмиҳоро паси сар намуда, имрӯз як миллати воҳид, пешрафта ва дорои эҳсоси баланди худшиносоӣ мебошем. Мо ифтихори ватандориро пеш аз ҳама аз  Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ омӯхтаем. Сарвари давлат борҳо дар баромадҳои хеш таъкид медоранд, ки тифоқ бошем, саҷамъ бошем, ватанамонро сидқан дӯст дорем. Пушти ин ҳафҳои меҳрбор як ҷаҳон ифтихор ва ҳуввияти миллӣ қарор дорад. Дӯстдории Ватан аз ҳифзи амният сарчашма мегирад. и Ватани азизамон ва суботу оромии халқамон ҳамешагӣ ҳушёру

        Барои ин илму савод омӯхтан, маърифати худро баланд намудан, содиқона хизмати Ватанро дар сафҳои Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон адо намудани ҷавонони бонангу номус ниҳоят зарур аст.

        Вазъи кунунии ҷаҳони имрӯз аз ҳар як фаъоли ҷомеа тақозо дорад, ки барои гирифтани пеши роҳи падидаҳои номатлуб дар мисоли бегонапарастию тақлидкорӣ, исрофкориву хурофотпарастӣ ва таассубу шуҳратталабӣ дар байни мардум бошанд.

                 Ба фарзандон, насли наврас фаҳмонем, ки омӯхтани илму дониш, забономӯзӣ, касбу ҳунар ҳар як инсонро ба баланд гардидани меҳраш ба Ватан, оила, падару модар, арзишҳои миллӣ ва дур шудан аз ҳама гуна зуҳуроти номатлуб оварда мерасонад. Аз ин рӯ, ин аст, ки Пешвои миллат таъкид намуда, гуфтаанд: "Мо бояд ба қадри давлати соҳибистиқлоламон, Ватани соҳибихтиёрамон, сулҳу субот, оромии давлати маҳбубамон, ваҳдати мардумамон расем, онҳоро эҳтиёт ва ҳифз намоем. Шукрона кунем, ки соҳиби Ватани озод, давлати соҳибистиқлол, узви комилҳуқуқи ҷомеаи башарӣ ва созмонҳои бонуфузи байналмилалӣ ҳастем".

        Бале имрӯз дар шароити ҷаҳони пуртазоди яроқнокшавии бошитоб, шурӯи ҷангҳои сард, тағйирёбии иқлим, хушксоливу камобӣ, обхезиҳои пайдарпай ва дигар раванду омилҳо, ки зиндагии сокинони сайёраро халалдор месозад, ба қадру қимати ҳидоятҳои Пешвои миллат бирасем, барои зиндагии шоиста ҳушёриву зиракиро аз даст надода, баҳри суботу оромии Ватан кӯшиш бар харҷ диҳем ва масъалаи таъмини суботи ҷомеаро дар меҳвари ҳамарӯзаи фаъоляти худ қарор диҳем.  

Аминҷонова. Р, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 06 майи 2024

Дида шуд: 173 маротиба

Сулҳу ҳамдигарфаҳмӣ ин калимаҳое ҳастанд, ки ҳамеша инсонҳоро шоддил менамояд. Махсусан барои онҳое, ки ҷангу ҷидол ва нофаҳмиро аз сар гузаронидаанд.  

Имрӯз мо бе шак гуфта метавонем, ки дар шароити ноорому зудтағйирёбандаи ҷаҳон ва хатару таҳдидҳои амниятӣ аз ҷумла терроризму ифротгароӣ дар минтақа ва ҷаҳон сар бардоштани гурӯҳҳои муташаккили террористӣ, ки ҷомеаи байналмилалиро ба ташвиш овардааст раванди ба даст овардани ваҳдату ягонагӣ дар Тоҷикистон, ки дар охири қарни гузашта бо ҷонисориҳои фарзандони фарзонаи миллат ба даст омадааст намунаи барҷастаи дарси ибрат ва ваҳдату дӯстӣ ба таҳкими давлатдории миллии халқу миллатҳои ҷаҳон маҳсуб ёфта, обрӯю эътибори сиёсии Тоҷикистон ва миллати сулҳофари онро дар миёни кишварҳои минтақа ва ҷаҳон баланд мебардорад. Имрӯз якдиливу ягонагии тоҷикон мавриди омӯзиши ҷомеаи ҷаҳонӣ қарор гирифтааст, ки мояи ифтихор ва сарфарозии кулли тоҷикони ҷаҳон мебошад. Худшиносӣ ва худогоҳии миллӣ гӯё пандест, ки аз гузаштаи дурру наздик ва пешрафти ҳаёти маънавӣ ва моддӣ ва аз саҳифаҳои торику фаромӯшгашта ва бурдубохти миллати тоҷик моро ошно менамояд ва роҳи ваҳдат, якдигарфаҳми истиқлоли кишварро муҳофизату пойдор ва ягонагии мардумро устувор нигоҳ дошта метавонад.

Танҳо дар сурати ягонагӣ тамоми душвориҳо ва камбудиҳои ҷойдошта роҳи ҳалли худро меёбанд, рӯзгори мардум рӯз аз рӯз беҳтару хубтар ва сатҳи камбизоати коҳиш ёфта, савияи саводнокии аҳолӣ кишвари азизамон ба шоҳроҳи пайку нусратҳои нав рӯ меорад. Ба ақидаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои муаззами миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон “Ҳар касе, ки ниҳоле сабзонда бошад, медонад, дарахт соле як маротиба ҳосил медиҳад. Аммо ниҳоле низ ҳаст, ки ҳамеша меваи ширин ба бор меорад. Мо меваи ширину сабзонидаамонро чашидем, ҷомеаи мо аз он баҳравард гардид, мо ҳаргиз роҳ намедиҳем, ки дигар теша ба решаи он расад”.

Он дарахте, ки Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба суҳлу ваҳдат ташбеҳ додаанд, имрӯзҳо меваҳои ширину бисёре ба самар оварда истодааст, ки бо онҳо мо, халқи шарафманду заҳматқарини Тоҷикистон ифтихор мекунем. Соҳибистиқлол гаштани Тоҷикистон ва дар охири солҳои 90-уми асри гузашта ба даст овардани ваҳдату ягонагӣ ва имзои “Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризояти миллӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон” саҳифаҳои наву тозаеро дар таърихи муосири халқи шарафманди тоҷик боз намуда, кишвари моро аз вартаи нобудшавӣ ва ҷанг раҳонид. Дар тӯли таърихи муосири Тоҷикистони соҳибистиқлол нақши имзои ин ҳуҷҷати муҳими тақдирсоз басо бузург аст зеро, баъди имзои ин ҳуҷҷат пояҳои сиёсию давлатдории тоҷикон, ки дар ибтидо комилан фалаҷ гашта буданд ба марҳилаи нави азнавсозӣ ва рушди худ соҳиб гардида, фазои амниятӣ дар кишвари тозаистиқлоли мо то андозае беҳбуд бахшида шуд, ки дар ҷараёни ин раванди таърихию сиёсӣ хизматҳои барҷастаи таърихии Пешвои миллати тоҷикон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон басо бузург аст, ки дар саҳифаҳои таърихи муосири миллати мо бо ҳарфҳои тиллои абадан сабт хоҳад шуд.

Дар ҳақиқат Ваҳдати миллӣ ҷавҳари ҳастии ҳар як миллат ва гулгулшукуфоии Ватан аст, зеро дар давлате, ки сулҳу аманӣ ҳукумфармост, он давлат рӯз то рӯз гул-гул мешукуфад, иқтисодиёташ тадриҷан пеш меравад, ҳам аз ҷиҳати сиёсию иҷтимоӣ ва маънавӣ рушду инкишоф меёбад.

Маҳз бо кӯшишҳои сулҳпарваронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон миллати парешон сарҷамъ омад ва имрӯз барои расидан ба ҳадафу ормонҳои миллӣ ҳар як шаҳрванди бедордили Тоҷикистон кӯшиш карда истодааст. Имрӯз дар ҳар як оилаи тоҷику Тоҷикистони файзу нусрати Истиқлолу озодӣ ва ваҳдату дӯстӣ падидор аст.

Хулоса, чун як фарзанди бонангу номус ва баори миллат бо сулҳу ваҳдати кишвари азизам имрӯз меболам ва ифтихор дорам.

Муҳайё Абдусаломова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 06 майи 2024

Дида шуд: 219 маротиба