Сайёҳӣ яке аз соҳаи асосии рушди иқтисодӣ ва иҷтимоии ҳар як мамлакат ба шумор меравад, ки бевосита самтҳои иҷтимоӣ, иқтисодӣ ва сиёсии ҳар як мамлакат вобаста ба он рушд ва такмил меёванд. Ин самт яке аз иқдомҳои муҳим барои ғанӣ гардидани даромад ба буҷети давлат ба шумор рафта, таъмини мардум бо ҷои кор ва вобаста ба ин баланд гардидани сатҳи зиндагии мардум мебошад. Бинобар он самти рушд ва такмил додани ин самт дар тамоми давлатҳо яке аз масъалаҳои актуалӣ ба шумор меравад.
Ҷумҳурии Тоҷикистон баъд аз ба даст овардани истиқлолияти давлат бо мақсади рушд ва такмили босуботи кишвар ба ин масъала, яъне рушди самти сайёҳӣ таваҷҷӯи хоса дода, ин намуди самтро мукаммал намуда истодааст. Бинобар он барои вусъат бахшидан ва бо назардошти зарурати инкишофёбии инфрасохтори деҳот, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон солҳои 2019-2021-ро солҳои рушди сайёҳӣ ва ҳунарҳои мардумӣ элон намудаанд. Қабули ин омил инъикосгари воқеии пешрафти шукуфоии Тоҷикистони маҳбуб ва идомаи кори бунёдкориву созандагӣ, ҷиҳати таъмини зиндагии шоистаи сокинони мамлакат ба ҳисоб меравад. Зеро Тоҷикистон байни дигар давлатҳои дунё бо манзараҳои дилнишин ва фарҳангу маданияти забарҷастаи худ машҳур аст, ки он боиси ифтихори ҳар яки миллати тоҷик мебошад.
Тоҷикистон давлати куҳанбунёдест, ки дорои мероси гарон ва захираҳои табиӣ мебошад., ки 93% - и қаламрави онро кӯҳҳои бландқомат ташкил медиҳанд. Ин кӯҳҳо бо манзараи зебо, пиряхҳои азимҷусса, кулҳои гуногуни муолиҷавӣ ва дарахту набототи нодири худ дар арсаи ҷаҳон шуҳратманд мебошанд. Инчунин ин сарзамин дорои манзараҳои дилнишин, захираҳои гуногуни табиӣ, дарёҳои сершумор, обҳои шифобахш, ва табиати гуногуни расмӣ мебошад, ки бо ки теъдоди зиёди ҷалби сайёҳон дар худ дар бар мегирад. Мардумони ин сарзамин соҳибмаърифату меҳмоннавоз буда, бо урфу анъанаҳои мардумии худ дар арсаи ҷаҳон машҳур мебошанд. Иқлими он субтропикии он барои маҷудиятҳои тамоми фаслҳои сол мусоидат намуда, дорои дараҳои зебо, хушободу ҳаво, олами наботот, ҳайвоноти нодир ва ҳайратангезро мебошанд. Аз ин лиҳоз Тоҷикистон сарзамини сайёҳат ба шумор рафта, ҳар як сайёҳатмандро бо истироҳати фароғат ва шароити мусоид таъмин менамояд.
Дар ҳар як гӯшаву канори мамлакати азизамон ҳунарҳои гуногуни миллӣ, аз қабили оҳангарӣ, мисгарӣ, заргарӣ, дуредгарӣ, кандакорӣ, табақтарошӣ, гавҳорасозӣ, бофандагӣ, қолинбофӣ, чармгарӣ, шонасозӣ, қаннодӣ ва ғайраҳое, ки бо эҳёҳои гуногуни худ диққати ҳар як сайёҳро ба худ ҷалб менамоянд.
Махсусан симои Тоҷикистон баъд аз соҳибистиқлол дигагун гардида, имрӯз чун давлати зебои шӯҳрати ҷаҳонидошта табдил ёфта истодааст. Зеро дар малакат биноҳои бландошёнаи стандарти байналмиллалӣ дошта барпо шуда, гирду атрофи мамлакат гулу буттазор мебошанд. Дар мамлакат бисёр марказҳои санаторию муолиҷавӣ кушода шуда, сол аз сол ба талаботҳои байналмиллаӣ мутобиқ шуда истодаанд. Ин манзараҳои зебову дилнишин ва марказҳои санаторию муолиҷавии мамлакат бо табиати ҳақиқӣ ва боду ҳавои худ ҳар як сайёҳмандро ба ҳайрат оварда, бо лаҳзаҳою хотираҳои фаромӯшнаванда таъмин менамоянд.
Ҳамин тариқ соҳаи сайёҳӣ, яке аз соҳаи серталабот ва ояндадор ба шумор рафта, солҳои охир афзалияти бештар касб намуда истодааст, ки маҳз тариқи ин соҳа ҳар як миллати дунё тамаддуни фарҳанги миллии худро муарриф менамоянд.
Акбарова Н.А., ассистенти кафедраи молия ва қарз
