Дини мубини ислом барои ҳар мусалмон азиз аст ва ҳар шахси муъмин мехоҳад, ки тибқи фармудаҳои Худованду Расулуллоҳ амал намояд. Дар ин замина пайдо мешуданд одамоне, ки барои тоати Парвардигору итоати Расули Худо ба ҲНИТ аъзо гардида, фаъолият баранд. Муқарраран, онҳо баъди аъзогӣ ба ҳизб таълимоти динӣ гирифтанд, каму беш аз сиёсат огоҳ гардиданд ва гумон карданд, ки танҳо сиёсати ҳизбашон ҳақ асту дигарҳо гумроҳу гунаҳкоранд.

Гуруҳе аз пайравони ҲНИТ баъди он, ки фаъолияти он дар Тоҷикистон мамнўъ гашт, ба кишварҳои хориҷӣ, ба Эрон, Туркия, кишварҳои Аврупоӣ рафта, тавассути сомонаҳои Паём. нет ва дигар шабакаҳои иҷтимоӣ  мардумро ба худ ҷалб карданӣ мешаванд.

Раҳбарони ҲНИТ аксар вақт камбудиҳои ҷузъиро аз будаш зиёд нишон дода, таъкид медоранд, ки  ҳукумати кишвар намехоҳад, ки ин масъалаҳоро ҳал намояд.

Роҳбарони мухолифин иддао доранд, ки иқтисодиёти Тоҷикистон дар сатҳи паст қарор дорад. Аммо ин масъала ҳам дар кишварамон рўз аз рўз ҳалли худро ёфта истодааст. Шоҳид гашта истодаем, ки корхонаҳои нав ба нав ба истифода дода мешаванд. Таъмини мардум бо ҷойи кор чандин маротиба беҳтар гаштааст. Ҳақиқатро бояд дид ва ба ҳар гуна ҳарзаву ҳазён фирефта набояд гашт.

Аз ин рў, ба пайравони ҲНИТ, ки имрӯз дар ҳудуди кишвару берун аз он ҳастанд,  таъкидан мегўем, ки аз раъйшан баргарданд . Зеро зиндагии ростинро  давлат ва Ҳукумат кафолат додааст.