Дар сӯҳбати як рассоми гурҷӣ, ки тифоқан тариқи вилояти мо ба ҷониби вилояти Оши Ҷумҳурии Қирғизистон сафар мекард, қарор доштам. Ӯ аз табиати афсонавии кишвари мо васф карда, мардумашро батолеъ унвон кард. Аз вазъи душвори геополитики ҷаҳон ёдовар  шуд ва қайд кард, ки ноамниҳои давлатҳои Ироқу Шом агар аз як ҷониб ба кишварҳои абарқудрат вобаста бошад, аз ҷониби дигар маҳз тангназарии худи мусулмонҳост. Ба андешаи ин марди сафардида, ки ними ҷаҳонро тавассути мусаввираҳояш тай кардааст, дар ҷаҳон як қувва ва нерӯе мавҷуд аст, ки мехоҳад заифии ин ё он давлат ва ё миллатро бар зидди ҳамон давлат муқобил гузорад.

Айни замон  таваҷҷуҳи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба масъалаи ҳар чӣ бештар бо донишу маърифати сиёсӣ ва улуми ҷамъиятшиносӣ фаро гирифтани ҷавонон  беандоза зиёд аст.   Бахусус,   “Соли ҷавонон” эълон шудани соли 2017 барои оғози марҳилаи тозаи  баррасии самтҳои фаъолияти ҷавонон ва таҷдиди назар ба барномаҳои таълимӣ дар ҳамаи шаклҳои таҳсилот дар арсаи ҷаҳонишавӣ шароити мусоиде фароҳам овард.

Қарни 21 айёми гулгулшукуфоӣ ва тараққиёти илму техника  буда, моро водор менамояд, ки дониши худро баланд бардорем ва барои гулгулшукуфоии Тоҷикистони озоду соҳибстиқлол ҳиссагузор бошем. Пеш аз ҳама дар пеши мо вазифаи аз ҳама муқаддас муҳофизати марзу буми кишвари азизамон- Тоҷикистон истодааст, ки мо бояд зиракии сиёсии хешро боло бардорем ва нагузорем, ки ҳаргуна афроди зишт ба монанди ғояҳои ҳизби ба номи террористиву экстремистии наҳзати ислом дар шуури мо ақидаҳои номатлуби терроризм ва экстремизимро ҷой диҳад.

Ба варзиш машғул шудан натанҳо гарави саломатист, балки инсонро аз ҳама гуна амалҳои ношоиста эмин медорад. Вобаста ба рушди варзиш дар сатҳи давлат ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон дар солҳои соҳибистиқлолии кишвар корҳои зиёде ба сомон расонида шудааст. Мулоқоти бевоситаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо варзишгарон ҳама гуна мушкиливу муаммоҳои варзишгаронро ҳал намуд. Алҳол дар кишвар даҳҳо ҷоизадорони мусобиқаҳои сатҳи Аврупову Осиё ва ҷаҳонӣ кор ва зиндагӣ доранд.

Дар ҷаҳони муосир ҳисси ҷоҳталабона ва манфиатхоҳонаи гурӯҳҳои алоҳида, ки бо назардошти манфиатҳои геополитикии кишварҳои абарқудрат барои пиёда карда ҳадафҳои носозгор равона гардидаанд, боиси харобиҳо ва аланга гирифтани ҷангҳои дохилӣ гардида истодаанд. Дар Ҷумҳурии Тоҷикситон, ки дар оғози даҳсолаи охири асри гузашта ба майдони ҷангу оташ табдил ёфта буд, кам нест инсонҳое, ки зери парчами ислом ҷавонони ноогоҳу фирефташударо ба доми худ андохта, бо маслиҳати хоҷагонашон мехоҳанд бори дигар ҳамон саҳнаи хунини охири асри ХХ-ро аз нав такрор кунанд. Терроризм дар ҷаҳони муосир яке аз василаҳои санҷидашудае мебошад, ки ба дар мубориза ба он манфиатхоҳон сиёсати духӯраро пеш гирифтаанд, ки ин албатта як мушкилотеро барои рушди кишварҳо дар замони муосир эҷод мекунад. Бо ишорат ба ин матлаб Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвоми миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикситон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳамон дар Паёмашон таъкид намуданд, ки: «Вақтҳои охир дар ҷаҳон раванди бартариҷӯӣ, мусаллаҳшавии бошитоб, пайдоиши нишонаҳои марҳалаи нави “ҷанги сард” боиси нигаронӣ гардидааст. Соли ҷорӣ дар гӯшаҳои гуногуни олам нооромиву низоъҳо идома ёфта, барои ҷомеаи ҷаҳонӣ ҳамчун айёми душвору пуртазод эътироф гардид.Дар ин давра зиёда аз сад давлати дунё мавриди ҳамлаҳои ғайриинсонии террористон ва ифротгароён қарор гирифт.Воқеият чунин аст, ки ҷӯрофияи нооромиҳо торафт доман паҳн намуда, таҳдиду хатарҳои глобалӣ имрӯз ба асосҳои бунёдии тартибу низоми ҷаҳонӣ ва усулҳои муносиботи байналмилалӣ таъсиргузор мебошанд.»

Аз баимзорасии Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ соли рафта 20- сол пур шуд. Ва тавре ҳолдонон мегӯянд, ҳамон қадаре, ки мо аз ин рӯзи босаодат дур шавем, ҳамон  андоза муҳимияту арзишмандии онро эҳсос менамоем. Расидан ба ин рӯзи саодат самараи талошу ҷонбозиҳои шахсиятҳои алоҳида ба мисоли Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллаи муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мебошад, ки имрӯз сокинони ваҳдатшиори кишварамон ин қаҳрамониҳои Сарвари давлатро арҷ мегузоранд.

Ҷумҳурии Тоҷикистон давлати демократию дунявӣ буда, барои таъсис ва фаъолияти ҳизбҳои сиёсӣ тариқи қонунӣ шароити мусоид фароҳам овардааст. Ҳизби Наҳзати Исломи Тоҷикистон то рӯзҳои наздик ҳамчун ҳизби эътироф гардида, фаъолият бурда рӯи рост ва бо роҳи пинҳонӣ ба амнияту сохтори конститутсионии Ҷумҳурии Тоҷикистон таҳдидҳо ва ищвогарии зиёд менамуд. Баъди ҳодисаҳои аввали моҳи сентябри соли ҷорӣ, террористӣ ва экстимистӣ будани ин ҳизб аз ҷониби Прокуратураи Генералӣ ва Суди Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон исбот карда шуд.

Мутаассифона,  алҳол роҳбарон ва пайравони ҲНИТ дар хориҷи кишвар фаъолияти зиддидавлатии худро фаъолона идома медиҳанд. Зиёда аз он  ба муборизаи ошкоро зидди давлат ва ҳукумат даъват ба амал меоваранд. Пайваста сиёсати дохилӣ ва берунии ҳукумати Тоҷикистонро танқид намуда, танҳо камбудӣ  ва норасоии фаъолияти давлат мавриди муҳокимаи онҳо  қарор гирифтааст.  Онҳо  ободӣ ва рушди рӯзафзуни кишварро  эҳсос намекунанд ё дидан намехоҳанд. Мақсади асосӣ  дар байни мардум нооромӣ ва нобоварӣ нисбати сиёсати давлат ба амал овардан аст. Сарварони ҲНИТ ба ҳар ҳодисаву воқеа ва амалиёти дохил ва бурунмарзии кишвар нуқтаи назари боғарази худро баён намуда, мардумро ба иштибоҳ медароранд. Чунончи, оид ба муҳоҷирони тоҷик сухан ронда, тарки Ватан намудани  онҳоро аз дидгоҳи худ маънидод менамоянд. Ба ақидаи онҳо, бештари муҳоҷирон аз сиёсати давлат норозӣ шуда, кишварро тарк кардаанд. Инчунин, мисол меоваранд, ки бо чандин муҳоҷирони тоҷики ба Аврупо омада, суҳбат кардаанд ва онҳо гӯё оид ба фишору таъзиқи  ҳукумат шикоятҳо намудаанд  ва аз сиёсати давлат норозигӣ баён намудаанд. Пас аз  шиносоӣ аз даъвоҳои беасос  ва  дурӯғи  таблиғгарони ин ҳизб  шахс ба ҳайрат меояд, ки чаро онҳо аз ҳар як лаҳза ва ҳодисаи оддӣ проблемаи калони сиёсӣ сохта, мардумро ба иштибоҳ меандозанд.

Ҷаҳони имрӯза пур аз ҳодисаю воқеаҳои сиёсӣ буда, дар раванди ҷаҳонишавӣ он тамоми халқу миллатҳоро фаро мегирад. Экстремизм ё ифротгароӣ яке аз падидаҳои сиёсии ҷаҳони муосир буда, мубориза бар зидди он дар охири асри гузашта ба дараҷаи масоили умуми башарӣ табдил гашта буд. Ақидаҳои ифротӣ тавассути созмонҳои гуногун паҳн гашта, шаклҳоии мухталиф дорад. Ифротгароӣ шакли фаъолияти сиёсиест, ки принсипи демократияи парламентиро рад карда, ба мафкураю амалияи бетаҳаммулӣ, антисемитизм ва миллатгароии ашаддӣ асос меёбад.

Президенти мамлакат дар ҳамаи мулоқоту паём ва баромадҳояшон иброз менамоянд, ки бояд мо, ҷавонон зиракии сиёсиро аз даст надиҳем, ҳама вақт кӯшиш намоем, ки ин Ватанро азизу муқаддас нигоҳ дошта, аз ҳамаи оризаҳои нопоку ғаразнок эмин дорем, баҳри вусъат бахшидани корҳои ободониву созандагӣ дар самти тараққиёти мамлакат саҳми сазовори хешро ба ҳайси як шаҳрванди ватандӯсту худогоҳ гузошта бошем. Нагузорем, ки пойи, нохалафе ин сарзаминро олудаи бадиҳо гардонад. Ба ҳамин хотир, ҳар як лаҳза дар фикри он бошем, ки диёрамон ободу зебо ва гулгулшукуфон бошад. Инчунин дар баромадҳои пешвои миллат  доимо дарҷ мегардад, ки мо бояд зиракии сиёсиро аз даст надода, барои пойдории миллати хеш рӯ ба сӯи муроду мақсад қадамҳои устувороне гузорем.Агар мо имрӯз сиёсати кунунии давлатамонро ҳифзу ҳимоя намоем, ҳеҷ гоҳ гирифтори ҳолати ногуворе, ки давлати морро табоҳ созад,нахоҳем гашт.

Мо-устодони Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон дар шаҳри Хуҷанд, ки дар фазои сулҳу оромӣ бо истифода аз шароитҳои мусоиди таълимӣ ба шогирдон дарс мегӯем, аз он изҳори ташвиш дорем, ки ҳоло низ дар ҷомеа мисли «ҳизб»-и Шумоён гуруҳҳое мавҷуданд, ки мехоҳанд ба оромӣ ва пешрафти кишварамон халал ворид созанд. Он навиштаҳои бӯҳтонангез ва изҳороти бе сару нӯги дастандаркоронатон бо истифода аз минбарҳои моҷароҷӯй имрӯз наметавонад иродаи халқи ваҳдатшиори кишварамонро шиканад.