Матни баромади онлайнии Шавкати Муҳаммад дар гурӯҳи фейсбукии «Паёми мардум»-ро мутоила намуда, ба хулосае омадам, ки душманони заифи миллат ба ҳар амалкардҳои давлат ва Ҳукумат, шахсан ба хизматҳои содиқонаи Сарвари давлат бо чашми бадбинӣ ва бухлу кина нигоҳ мекунанд. Агар на Шавкати Муҳаммад ва ӯ баринҳо ин қадар матолиби пурғаразро иншо намекарданд. Муаллиф андешаҳои дар оғоз гуфтаашро дар фарҷом инкор кардааст. Яъне, ҷое Донишгоҳи исломӣ сохтанро интиқод намуда, ҳамзамон «масҷидбанди»-ро низ аз амалҳои «зиддиисломи»-и Ҳукумат унвон мекунад.

Агар воқеан ҳам давлат ва Ҳукумат ба дини мубини ислом ва дар маҷмӯъ ба мусулмонон ҳиси бадбинӣ медошт, магар ба сохтмони Донишгоҳи исломӣ, ки харҷаш ба қавли худи Шавқати Муҳаммад 136 миллион сомониро ташкил медиҳад, иқдом меварзид? Агар Пешвои миллат дини мубини Исломро қадр намекарданд, барои чопи крилли «Қуръон»-и азимушшанъ иҷозат медоданд? Ва ниҳоятан дар сатҳи баланд бо ширкати беш аз 500 олимони номвари олам баргузор шудани симпозиуми байналмилалии таҷлили зодрузи  олими исломшинос, фақеҳ ва муҳаддис, муассис ва эпоними яке аз чор мактабҳои исломӣ-ҳуқуқии мазҳаби ҳанафӣ Абуҳанифа Нуъмон ибни Собит баёнгари он аст, ки давлат ва Ҳукумат барои диндорон, хосса мусулмонон шароиту имкниятҳои фарохро муҳайё кардааст, баёнгари хайрхоҳии Сарвари давлат аст, на динситезие, ки «рақибон» дар мақолаҳояшон меоранд.  

Агар мақсад аз бунёди Донишгоҳи исломӣ пулшӯйи давлат ва Ҳукумат мебуд, онҳо метавонистанд дигар муассисаҳои таҳсилоти касбиро бунёд мекарданд, ҳол он ки кишвар ба кадрҳои техникиву технологӣ ниёзи бештар дорад. Аммо маҳз дурандешӣ, хиради бузург ва мардумсолории Раиси ҷумҳур аст, ки барои сохтмони чунин як муассисаи таълимии динӣ, ки назираш дар Осиёи Миёна нест, иқдом шуруъ шуд. «Ҳазрат»-и Шавкати Муҳаммад, Шумо, ки дили сиёҳ ва мафкураи зиддидавлатӣ доред, ҳар амали роҳбари давлатро аз мизони андешаву тафаккури худ баҳо медиҳед. Ҳарчанд ҳуқуқи озодии баёнро конвенсияи ҳуқуқи башар кафолат додааст, ин маънои онро надорад, ки ҳар он чи ки ба зеҳну тафаккур меояд, ошкорро гуфт. Ҳадафи воқеии аз бунёди ин донишгоҳ он аст, ки Шумо барин гумроҳон, ки шояд аз кӯчаи илми исломшиносӣ нагузаштаеду побанди хоҷагони бегонаи худ ҳастед, дар шароити хуби таҳсилу зист аз ҷониби олимони варзидаи соҳа таълимоти исломии ҳақиқиро омӯзед, то дар зиндагӣ дар намонед. Хуб бубинед, имрӯз ҷавонони зиёде бо ду ё се «дарси адаб»-и «мубаллиғони роҳи ислом» ба Ироқу Шом барои ҷанг бо «куффорон» мераванд ва бо ин амали «ҷиҳоди»-и худ гӯиё ба баҳишт мераванд. Аммо мусулмонкушӣ, бангкашӣ, зинои саркардаҳои роҳбарони давлатии исломӣ магар аз фармудаҳои Худованд аст, магар ин аст мусулмонӣ ҳақиқӣ.

Омили дигаре, ки зарурат ба таъсиси Донишгоҳи исломӣ гардидааст, ин гароиши ҷавонон ба дигар мазҳабҳо аст, ки мутаассифона, ба тафриқандозии мусулмонон сабаб мешавад. Олими варзидаи соҳа Иброҳим Калонзода дар яке аз мусоҳибаҳои худ меоранд, ки «Дар муҳоҷират мо намедонем, ки ҷавонони мо ҳамроҳи киҳо ҳастанд ва бисёр ҷавононе, ки аз муҳоҷират меоянд, тарзи намозхонии мазҳаби Шофеъӣ доранд. Яъне, мазҳаби Шофеъӣ ин дар Маскав ҳам ҳаст, ки доғистониву чеченҳо ба он пайравӣ мекунанд. Вақте аз онҳо мепурсем, ки чаро ин тавр намоз мегузоред, онҳо мегӯянд, ки «мо дар Маскав намозро аз ҳамкорони доғистоние, ки дар сохтмон кор мекарданд, омӯхтем».

Агар дар ин ҷо, падару модар ё очаю бобоҳо таълим надода бошанд ва ё надида бошанд, фикр карданд, ки тарзи намозхонӣ ҳамин хел аст. Онҳо фарқи байни мазҳаби Ҳанафию Шофеъиро намедонанд ва вақте ки ба онҳо огаҳ мекунем, ки ин тарзи хондани намози шумо ба мазҳаби Шофеъӣ тааллуқ дорад, ин мазҳаб асли суннат-вал-ҷамоат аст, хилофи мазҳаби мо нест, лекин мо мазҳаби худро дорем ва бояд мо пайрави мазҳаби худ бошем, онҳо ислоҳ мешаванд. Аммо онҳое, ки ба ҷараёни «салафӣ» ё ба ҷараёни «ваҳҳобӣ» дохил мешаванду адабиёти онҳоро мехонанд, онҳо ақидаи «салафӣ» пайдо мекунанд. Онҳо тарзи намозхонии хешро аллакай тағйир намедиҳанд. Онҳо фикр мекунанд, ки суханашон ҳақ аст ва барои онҳо омили навбатие, ки ба ғайр аз муҳоҷират дар он ҷо ба ин ҷараёнҳо шомил мешаванд, на ба мазҳаби Шофеъӣ, балки ба ҷараёни «Салафия» ё «Ваҳҳобия», онҳо на танҳо тарзи намозхонӣ, инчунин ақидаи ин ҷавононро низ вайрон мекунанд. Онҳо аллакай аз нуқтаи назари тафсири Қуръон, нисбати маъноҳои муъмину мусалмон кист, мазмуни кофир будану шуданро мегӯянд. Яъне, зина ба зина онҳоро боз ба доми худ дурустар мекашанд ва ин омил имрӯз алайҳи бисёр ҷавонон хатар дорад. Дар ин масъала, бояд падарону модарон ҳушёр бошанд».

Дигар аз «эродҳо»-и  Шавкати Муҳаммад ин «масҷидбанди»-и давлат аст, ки дар ин навиштаи худ низ хато кардааст. Замоне буд, ки дар қади ҳар кӯча, гузар ва маҳалла яктогӣ масҷиди панҷвақта амал мекарданд, аммо ҳафтаҳо касе дар  масҷидро боз намекард. Иддае аз «имом»- ҳо онҷоро на ҷои тоату ибодат, балки макони ошхӯриву зиёфатороӣ табдил доданд. Чанд нафари онҳо, ки вазифаи имоматиро иҷрои мекарданд, аз ҷониби хоҷагони худ маблағҳои ҳангуфт гирифта, зимни адои намоз дар мавизаҳои худ фарҳанг ва мазҳаби бегонаро талқин мекарданд. Дар вилояти Суғд боздошти беш аз 10 сархатибҳои масҷидҳо бозгӯи гуфтаҳои болоист. Ана ба хотири самаранок истифода бурдани масҷидҳо, ки бо қувваи давлат ва халқ бунёд шудааст, ба марказҳои  ҳунариву кӯдакистонҳо табдил дода шуданд, то занону бонувони мо ҳунар омӯзанду кӯдаконамон дар руҳияи худшиносӣ ва ифтихори баланди миллӣ тарбия ёбанд. Дар мавриди он, ки имрӯз мактабиёни кишвар дар оғолхонаҳо таълим мегиранд,  Шавкати Муҳаммад воҳима кардааст. Аз рӯи адолат намебуд, агар таваҷҷуҳи давлатро нисбати мактабу маориф ёдовар нашавем. Зеро ҳиссаи бузурги буҷети давлат ба рушди соҳаи маориф равона карда шудааст. Мамлакат  кайҳо мушкилии аз вагонхонаву хонаҳои шахсӣ берун кардани мактабҳоро ҳал кардааст. Дар вилояти Суғд ягон мактаби ба қавле дар хонаҳои шахсӣ амалмекарда мавҷуд нестанд. Гузашта аз ин, роҳандозии якқатор Барномаҳои давлатӣ имкон фароҳам овардааст, ки сатҳи таълиму тарбия боло равад. Баргузории олимпиадаи байналмилалии «Арифметикаи зеҳнӣ», ки аз 20 давлатҳои ҷаҳон дар шаҳри Гулистони вилояти Суғд баргузор гардид, далолат бар он медиҳад, ки сатҳи мактабу маориф дар кишвар рӯ ба беҳбудӣ ниҳодааст. Дуруст аст, ки мактабҳои садамавӣ дар кишвар ҳастанд, аммо ислоҳи он вақтро талаб мекунад.

Муаллифро мебояд, ки ба пешравию дастовардҳо низ чашм андӯзад. Ба ҳар ҳаводиси кишвар, ки худ низ тоҷик аст, бо чашми некбин назар намояд. Он гоҳ ӯро миллат ва халқ дӯст медорад. Вагарна …

Абдусабури Абдуваҳҳоб, устоди  ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Created: 05 June 2018

Hits: 2461

Имрӯз дар Ҷумҳурии Тоҷикистон ба эътирофу эътиқоди шаҳрванд нисбат ба дину мазҳаб садде гузошта намешавад. Давлати дунявӣ ва демократӣ ифодагари манфиату талаботҳои тамоми мардуми кишвар мебошад. Ин аст, ки баъди истиқлолияти Тоҷикитон, аксари мардуми тоҷик ба дини ислом ҳамчун манбаи ростӣ, покизагӣ, накӯкорӣ, меҳнатдӯстӣ, инсондӯстӣ, ҳидоятгари роҳи рост рӯй оварданд. Ҳамаи ин бе дахолати беруна, дар асоси таъмини озодии интихоби эътиқод буд.

Аммо ҲНИ ин шароиту имкониятро бо мақсадҳои ғаразона истифода бурд. Натиҷаи амалҳои хоинонаи онҳо буд, ки имрӯз ҳамчун гуреза дар хориҷи кишвар зиндагӣ доранд ва ҳар лаҳзаву соат мехоҳанд барои амнияти кишвар халал ворид созанд. Роҳбарияти ҲНИ ва умуман, аъзоёни он бо ташкили ҳизби худ мусулмонони кишварро ба ду тақсим намуданд. Яке ҳуҷҷатдору дигар беҳуҷҷат. Бар ақидаи аксари онҳо гӯё шомил шудан ба ҲНИ нишони эҳтиром ва арҷ гузоштан ба дини мубини ислом аст. Ин фикронӣ ғалат аст. Агар дар асл чунин мебуд, даҳҳо нобиғаҳои гузашта чунин равия ва қувваро ташкил намуда, баҳри мустаҳкамии пояи ислом кӯшиш ба харҷ медоданд.

Мақолаҳои баҳсбарагез ва муғризонаро дар шабакаҳои иҷтимоӣ интишор намуда, умедвории онро доранд, ки халқ бар дифояшон мехезанд. Аммо ҳадафашон пояи воқеият надорад. Зеро халқи яктану якмроми миллати тоҷик бар зидди оинони ғаддори худ якҷоя бо давлат ва Ҳукумати кишвар мубориза мебарад.

Мо тарафдории амну осиш ва Ҳукумати кунунӣ ҳастем ва барои ҳифзу шарафи он омодаем, ки ба ҳар гуна мақолаву хабарҳои бӯҳтонангез посухи воқеӣ дода бошем.

Created: 01 June 2018

Hits: 2566

   Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар навиштаҳо ва суханрониҳо борҳо таъкид кардаанд, ки мо бояд  шукри Истиқлол, сулҳу субот ва оромии кишвари азизамонро намоем. Зеро ки маҳз оромии давлат асоси ободӣ ва рушди ҳар як мамлакат мебошад. Ҷангу ҷидол дар давлатҳои мухталифи ҷаҳон баръало оқибати фоҷиабори онро инъикос намудааст. Бисёр давлатҳои ободи ҷаҳон дар натиҷаи нооромӣ ва зиддият ба гирдоби нобудӣ ва маҳв кашида шудаанд.

      Мардуми тоҷик аз давраҳои қадим созанда ва бунёдкор, сулҳпарвар ва озодидӯст, инсонпарвар ва хайрхоҳ нисбати дигар миллату кишварҳо буд ва чунин муносибатро алҳол ҳам идома медиҳад. Донишмандон ва адибони бузурги тоҷик дар осори худ мудом мардумро ба дӯстиву рафоқат, ҳамкорӣ ва ҳамзистӣ  ва сулҳу субот даъват мекарданд. Дар эҷодиёти онҳо ғояҳои кирдор ва рафтори нек, раҳму шавқат ва инсондӯстиву инсонпарварӣ ҳамеша танинандоз буд. Мардуми тоҷик кишвареро забт накардааст, миллатеро таҳқир ва таъқиб нанамудааст, баръакс  ба ҳамзистии осоишта ва дӯстона мудом кӯшиш менамуд. Зеро ки мардуми тоҷик табиатан фарҳангдӯст, маърифатпарвар, хайрхоҳ ва некандеш буданд ва чунин хусусиятҳои волоро имрӯз низ дар ниҳоди худ мепарваранд.

       Зимнан, бадхоҳон ва душманони миллат тоҷик пинҳону ошкоро дар байни мардум зиддияту низоъ ва хусумату тафриқа андохта, кишвари ободи моро низ ба вартаи нооромӣ кашида истодаанд.  Дар байни мардум миллатчигӣ ва маҳалчигиро  пурзӯр намуда, бо ҳамин кишвари ором ва озодро ба роҳи  нобудӣ  ҳидоят менамоянд. Ободӣ ва рушди босуръати чорякасраи ҷумҳуриро нодида гирифта, танҳо баъзе камбудӣ ва норасоии ҷузъии кишварро «аз паша фил сохта» дар байни муридон  ва умуман тамоми ҷаҳон тарғиб менамоянд. Тавассути баъзе тарафдорон ва ҳомиёни хориҷии худ бо ҳар роҳу восита оромиро дар мамлакат барбод доданӣ мебошанд. Бо ҳамин тарз баъзе нафарони гумроҳро ба доми худ кашида, обрӯи тоҷиконро дар арсаи ҷаҳон паст заданӣ мебошанд.

       Ҳар рӯз тавассути воситаҳои ахбори умум оид ба амалиёти гурӯҳҳои террористӣ ва экстремистӣ дар гӯшаву канори гуногуни ҷаҳон маълумот дарҷ мешавад.Мутаассифона, ин қабил амалиёт беш аз пеш афзуда, хусусияти мунтазамона пайдо карда истодааст, дар қатори чунин ашхоси нобалад тоҷикон низ мебошанд. Магар нафарони ба гурӯҳҳои ифротӣ шомил шуда намефаҳманд, ки оқибати онҳо ин марг, маъюбӣ ё маҳбас аст. Ба ҳиллаву фиреб ва ваъдаҳои пурдабдабаву дурӯғи саркардагони ифротиён дода шуда, ҳаёти худро баҳри зархаридон қурбон мекунанд. Ҷавонони гумроҳ хушиҳо ва шириниҳои зиндагиро  начашида, соҳиби ҳамсар ва фарзандон нашуда, насли худро минбаъд идома надода, баръакс  шоҳиди зулму ситам, азобу шиканҷа ва бераҳмиву ваҳшигарии ифротиён мегарданд. Зархаридон чунин нафаронро дар руҳияи золимӣ, инсонбадбинӣ, бераҳмӣ, инчунин иҷрои бечунучарои фармони сарваронашон тарбия менамоянд. Барои чунин ашхос мафҳуми ватан, миллат ва волидайн вуҷуд надорад, мафкураи онҳо заҳролуд карда шуда, онҳо ба «манкурт» табдил дода шудаанд. Ҳатто, чунин нафарон  фикр ҳам намекунанд, ки бо амалиёти  ваҳшиёнаашон  обрӯи миллат, падару модар ва авлоди худро резонида, тамоми умр дар байни мардум волидайн ва оилаи худро сархам ва раъди марака  менамоянд. Дар натиҷаи чунин амалиёти ифротиён ҳазорон одамони бегуноҳ кушта ё тамоми умр маъюб мегарданд.

       Мутаассифона, баъзе сарварони давлатҳо ҷонибдорӣ чунин ҷангҳои бемаънӣ ва нооромии ҷаҳон мебошанд. Зеро ки дар натиҷаи чунин амалиёт онҳо мақсадҳои разилонаи худро дар ҳаёт татбиқ намуда, дар миқёси ҷаҳон мавқеи худро мустаҳкамтар намуда, билохира дар натиҷа маблағҳо хеле калон низ ба даст меоваранд.

Раҳмонов З.А. 

                              устоди ДПДТТ ба номи М.Осимӣ

Created: 05 June 2018

Hits: 2540

Пешгирӣ ва мубориза бар зидди терроризм яке аз самтҳои афзалиятноки сиёсати ҳуқуқии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба ҳисоб меравад.

Ҷумҳурии Тоҷикистон пешгирӣ ва мубориза бар зидди терроризмро ҳамчун вазифаи муҳимтарини таъмини амнияти миллии худ ва тамоми ҷаҳониён зери таваҷҷуҳи махсус зоҳир намуда, барои тақвияти минбаъдаи ҳамкориҳои муштарак дар ин самт чораҳои таъхирнопазир меандешанд.

Аз ҷониби Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳанӯз таърихи 21 апрели соли 1997 Фармон  “Оид ба чораҳои пурзӯр намудани мубориза бар зидди терроризм”қабул карда шуда буд. Мубориза бар зидди терроризм ва экстремизм қисми таркибии таъмини амниятӣ  , натанҳо Ҷумҳурии Тоҷикистон, балки тамоми ҷомеаи чаҳонӣ мебошад. Вазъи бўҳрони ҷомеа, пеш аз ҳама дар иқтисодиёт, мавҷудияти муноқишаҳои иҷтимоию сиёсӣ дар муносибатҳои байнидавлатӣ ва байнимазҳабӣ номукаммалии заминаи меъёрии ҳуқуқӣ, ки проблемаҳои баҳсноки минтақавӣ ва байналмилалиро танзим менамояд, барои ба миён омадани чунин ҷиноятҳо ба монанди терроризм ва экстремизм ) мусоидат мекунад. Аз ин рў, мубориза бар зидди терроризм ва экстремиз, (иифротгароӣ), ки вақтҳои охир хусусияти байналмилалӣ гирифтааст, бояд дар асоси тадбирҳои маҷмўи умумидавлатии муқовимат анҷом дода шавад.

Аз ҷониби Маҷлиси Олӣ барои пешгирӣ ва мубориза бо терроризм  як қатор санадҳои меъёрии ҳуқуқӣ қабул гардиданд ва амал менамояд: Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи мубориза бар зидди терроризм» Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи муқовимат ба қонунгардонии даромадҳои бо роҳи ҷиноят бадастоварда ва маблағгузории терроризм»: Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи амният».

Ҷумҳурии Тоҷикистон сиёсати зидди террористиро пеша кардааст, зеро дар рафти ҷанги шаҳрвандии соли 1992 фоҷеаи террористиро аз сар гузаронида, аз даҳшати он хуб хабардор мебошад.

Созишномаҳои байналмилалиро ба асос гирифта, бояд бо дигар давлатҳо, мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва хадамоти махсуси онҳо, инчунин созмонҳои байналмилалӣ, ки вазифаашон аз мубориза бар зидди терроризм ва экстремизм (ифротгароӣ) иборат аст, ҳамкории самарабахш анҷом дода шаванд. Бояд аз таҷрибаи байналмилалӣ ҷиҳати мубориза бо чунин зуҳурот васеъ истифода намуд, механизми ҳамоҳанги муқовимат ба терроризм ва экстремизми (ифротгароӣ) байналмилалиро таъсис дод, ҳама гуна роҳҳои қочоқи яроқ, маводи тарканда дар дохили кишвар ва роҳҳои воридоти онҳоро аз хориҷа ба таври эътимоднок баст.

Мо, ҷавонон бояд татбиқкунандаи ин сиёсати дурбинона бошем ва нагузорем, ки нафаре ё гурӯҳе ба оромии ва суботи сарзамини мо таҳдид намояд.

Created: 01 June 2018

Hits: 2433

Мо дар замони хеле мураккабу печида, дар айёми пурҳаводису пурихтилоф, дар овони муборизаҳои шаҳиди абарқудратҳои ҷаҳон ва дар марҳилаи тазодбори талошҳои идеологӣ зиндагӣ ва фаъолият мебарем.  Дар чунин вазъият ба моҳияти воқеият сарвақт сарфаҳм рафтану бо роҳи рост қотеъона қадам гузоштан, ҳушёриву зиракии ҳамешагӣ хеле муҳим мебошад. Вале афсус, ки на ҳама вақт ва на ҳама кас чунин хусусиётро доранд. Махсусан, барои насли наврас ва ҷавонон як силсилаа воқеати шидиду мураккаби манфиатҷӯёнаи сатҳи ҷавонӣ бетаъсир намеонад ва дар онҳо ҳар гуна ангезаҳо ба бор меоранд. Қисме аз ҷавонон бар асри донишу биниш ва танрбияи нокомил фирефтаву раҳгумзада мешаванд ва ба нокомию шикастаҳои зиёд бархӯрд мекунанд.

Терроризм ва амалҳои террористӣ, ифротгароӣ яке аз таҳдидҳое мебошанд, ки ҳар лаҳза метавонанд таъсири манфии худро ба ҷомеаи ҷаҳонӣ расонанд. Ифротгароён ва хусусан, пайравони гурӯҳи террористӣ барои таблиғу ташвиқи андешаҳои ботили худ аз воситаҳои муосири иттилоотӣ ва шабакаҳои иҷтимоӣ васеъ истифода мебаранд. Амалҳои бераҳмонаи ифротиён, боиси марги ҳазорҳо афроди бегуноҳ гаштаанд.

Терроризм, ифротгароӣ ва амалиёти ҳаракатҳои хиёнатпеша дар ҷаҳони муосир пайваста кӯшиши доман паҳн намудан мекунанд. Ҳамлаҳои террористӣ ҳисороти зиёди ҷонӣ оварда, ба ҷомеаи инсонӣ дар баробари таҳмили фишору ҳамлаҳои психологӣ, инчунин ҳисороти молию маънавиро дар пай дорад. Террориз ва ифротгароӣ хушунат, нобоварию бадбиниро миёни кишварҳо ва гурӯҳҳои иҷтимоию миллӣ тавлид намуда, барои бартарафсозии оқибатҳои он баъзан ҳаёту зиндагии як насл камӣ мекунад.

Тоҷикистон, ки узви ҷомеаи ҷаҳонист, аз хатари таҳдидҳои навини ҷаҳонӣ дур буда наметавонад. Дар давоми 27 соли Истиқлолият амалҳои зиёди террористие ба вуҷуд омааднд, ки амнияти кишварро халалдор намудаанд.

Гурӯҳҳои экстримистӣ ҳамеша бар он мекӯшанд, ки бо ҳадафҳои муғризонаашон зеҳни ҷавононро ҳазролуд намоянд. Баъзан ҷавонони зудбовар ба ақидаи онҳо бовар намуда, ба ҷараёну гурӯҳҳои ифротӣ ворид мегарданд, ки оқибаташ маълум аст.

Барои бартараф кардани чунин ҳолат, пешгирии раҳгумзаниву фиребхӯрӣ аҳли таълиму тарбия масъулияти бештар ба дӯш доранд. Аз ин рӯ мо устодон бояд донишҷӯён ва ҷавононро даъват намоем, ки фирефтаи суханони фитнаангези шахсони манфиатҷӯ нашуда, дар пешрафти Ватани худ саҳми муносиб гузоранд. Яке аз муҳимтарин воситаҳои ҳимояи ҷавонон аз доми фиреб ин неруҳои тахрибкор тақвияти тарбияи ватандӯстӣ ва ватанпарварист, зеро маълум аст, ки шахси ватандӯст ба халқу миллати худ муҳаббати самимӣ дорад ва ҳаргиз ба хиёнат даст намезанад ва дар ҳама гуна ҳодат ба Ватан содиқ мемонад.

Вазифаи ҳар як шахси ватанпараст, миллатдӯст ва мусулмон, ба хусус ҷавонон, аз он иборат аст, ки ба чунин равияҳои номатлуби замони муосир ба монанди тундгароӣ (радикализм), ифротгароӣ (экстремизм) ва терроризм пайравӣ накарда, барои ҳифз намудани ҷомеаи озоду мустақили тоҷик ҳамеша саъю талош варзанд. Чунончи дар Паёми худ Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон баён намудаанд: “мардуми шарафи Тоҷикистон масъулияти имрӯзу фардои кишвар, аз ҷумла ҳифзи истиқлолият, ҳимояи манфиатҳои миллӣ, таҳкими минбаъдаи пояҳои давлатдорӣ, таъмини амнияту оромии давлату ҷомеа ва ободиву пешрафти кишвари азизамонро ба зиммаи мову шумо вогузор намудаанд”.

Барои таҳқими рӯҳияи ватандӯстии ҷавонон ба онҳо оид ба таърихи Ватан, фарзандони барӯманди диёр, фидокорони роҳи истиқлолият ва парчам, афрозони нангу номуси миллӣ маълумот бояд дод. Ҷавонон бояд дар заминаи тарбияи амиқ дарк кунанд, ки ватандорӣ ва нақшгузорӣ дар ободонии кишвари маҳбуб шарафу ифтихор аст. Эҳтироми Ватан, эҳтироми падару модар, ҳтироми кулли ҳамдиёрон мебошад. Шахси ватандӯст ҳамеша сарбаланду шарафманд хоҳад буд ва баръакс, хиёнаткори ватан ба нафрати ҳамагон хоҳад гашт.

Ҳамзамон, ба ҷавонон бояд оиди асли ҳадафу ниятҳои нопоки террористону ифротгарон дар паҳнои ҷаҳон маълумоти саҳеҳ дод ва онҳоро аз намунаҳои амалиётҳои тахрибкоронаи ин гурӯҳҳои каҷрав ва пайомадҳои фоҷеабори онҳо барои аҳли башар огоҳ бояд кард. Ба ҷавонон фаҳмонд, ки терроризм вабои аср буда, хатари ҷиддии глобалӣ мебошад. Ба ҷавонон фаҳмонд, ки террориз ва ифротагроӣ ба ҳастию равнақи осоиштагӣ, тамддун ва дӯстию рафоқат таҳдид мекунад. Ҷавонон бояд дарк намоянд, ки онҳо нерӯи бузурги пешбарандаи ҷомеа ба шумор меравад, ва аз ин рӯ набояд ҳушёриву зиракии сиёсиро аз даст диҳанд. Онҳо барои ҳимояи амният, ваҳдати миллӣ, истиқлолият давлатӣ, арзишҳои миллӣ ва сулҳу суботи мамлакат кӯшиш ба харҷ диҳанд. 

Дилрабо Комилова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Created: 05 June 2018

Hits: 2510

Ҳамдиёрони азиз!

Мо дар асре зиндагӣ дорем, ки таҳаввулотҳои илму техника ба суръати кайҳонӣ пеш меравад. Иттилоъ ва дастрасии онро  низ хоҷати тасвиру шарҳ ва эзоҳ нест. Агар даҳ сол қабл ҳамагӣ дар олам беш аз 40 сомонаҳои ҳангомаҷӯй ва даъват ба ифротгароиву терроризм мавҷуд бошад, пас  имрӯз ин гуна сомонаҳо аз сарҳади  4 ҳазор гузаштаанд. Ва мусаллам аст, ки ин сомонаҳо таҳти контроли «хоҷа»- ҳо қарор дорад. Яъне, ҳифзу фаъолият доштани сомонаҳо маблағҳои калонро тақозо мекунад. Яъне, мақсади  ин сомонаҳо барангехтани кинаву адоват, динситезӣ ва умуман ҷалби шаҳрвандон ба ин ё он гурӯҳ ва ахиран бар манфиати худ истифода бурдани нерӯи онҳо мебошад.

Сомонаи «Востокнюс», ки муассисисонаш ҳизби террористиву экстремистии наҳзати Ислом, гурӯҳҳои 24 ва «Озодандешагон» аст, мекӯшад, ки бо мақолаҳои тӯҳматангези худ ба зеҳну тафаккури мардум нисбати ҳукумати кунунӣ кинаву адоватро бархезонад. Матолиби охирини онҳо манъи ҷавононии зери 18 –сола ба масҷид намунаи гуфтаҳои болоист.

Ин нафарони «диншинос» дар мақолаҳояшон овардаанд, ки давлат ва Ҳукумат барои намозгузорон, хосса, ҷавонон монеа эҷод мекунад. Аз ин тӯҳмати хушку холӣ шарм намекунанд. Дар Тоҷикистон масҷид ба рӯи ҳама намозгузорон кушода аст, ба ҷузъ аз мактабиёну донишҷӯён. Онҳо метавонанд тоату ибодати худро дар хонаҳои худ гузаронанд. Алҳол дар Тоҷикистон наздики 4 ҳазор масҷидҳои панҷвақта амал мекунад ва мо нашунидаем, ки нафари намозгузорро аз масҷид боздошт карда бошад. Ба ҷузъ он нафароне, ки пайрави дигар мазҳабҳои амосоли салафияву ваҳхобия бошанд. Ин нафарон миёни мусулмонон тафриқа гузошта, онҳоро ба ҷузъ аз ибодат ба «ҷиҳод»-у ҷоҳилият даъват мекунанд.

 Дар назди мо, устодон вазифаи бузург ва муқаддасе меистад, ки бояд дар тарғибу ташвиқи ғояҳои олии инсонӣ, маърифатпарварӣ, омӯзиши забонҳои хориҷӣ, таъриху фарҳанги миллӣ саъй намуда, барои пешгирии шомилшавии ҷавонон ба ҳизбу ҳаракатҳои тундгаро ҳаматарафа мубориза барем. Нагузорем, ки ҷавонон дар чорсӯи зиндагӣ гумроҳ монда, ба ҳар гуна ҳизбу ҳаракатҳои террористию ифротӣ шомил шаванд. Зеро ҷавонони огоҳ ва соҳиби маърифати баланди сиёсиву ҳуқуқиро ҳеҷ нерӯи наметавонад фирефта созад.

Created: 01 June 2018

Hits: 2490

Ҷомеа дар ҳоли рушд қарор дорад. Иқтисодиёти кишвар низ батадриҷ пеш меравад. Сол то сол шумораи корхонаҳо низ зиёд мешавад. Душманони миллат чаро аз қатъи фаъолияти коргоҳҳо ҳарф мезананду аз дастовардҳои мамлакат лаб ба хомӯшӣ мениҳанд. Ба ин рақамҳо таваҷҷуҳ намоед: Дар соли 2017 маҷмӯи маҳсулоти дохилӣ ба ҳар нафар аҳолӣ нисбат ба соли гузашта 12 дарсад ва дар муқоиса бо нишондиҳандаи пешбинишудаи барномавӣ 8 дарсад зиёд гардида, даромади пулии аҳолӣ 10 дарсад афзоиш ёфт. Рушди соҳаҳои иқтисодиёти миллӣ, аз ҷумла саноат 21,5 дарсад, кишоварзӣ 7,2, маблағгузорӣ ба сармояи асосӣ беш аз 6, савдои чакана 6,6 ва хизматрасонии пулакӣ 1,8 дарсад таъмин гардида, таваррум дар сатҳи 6,3 дарсад нигоҳ дошта шуд. Қисми даромади буҷети давлатӣ, дар маҷмӯъ, иҷро шуда, ҳаҷми буҷети соли 2018 ба маблағи 21,3 миллиард сомонӣ ва назар ба соли 2017-ум 7,3 дарсад зиёд муайян гардид. Магар ин дастовард нест?

Мо, устодони собиқадор мунтазам дар вохӯрию конфронсҳо, соатҳои тарбиявӣ хонандагонро бо моҳият ва «рисолати нахзатиён» онҳоро ошно сохта, чеҳраи аслии «саромадони» ҳизбро ба дурустӣ  мефаҳмонем.   Кӯшиш ба харҷ медиҳем , ки хонандагони мо донанд,ки аз руйи ин амалҳои хатарнок ва номатлуб ҳамарӯза дар ҷаҳон садҳо нафар одамони ҷони ширини худро аз даст медиҳанд, террористон ватан , дину оин ва мазҳаб надошта ҳадафи онҳо танҳо даҳшатфикани ва бо ин роҳ ба мақсади шуми худ расидан мебошад.

Ҳамаи мо ба қадри сулҳу суботу оромии кишвар расида, ҷавобан ба ғамхорию муҳаббати самимии Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон барои тарбияи насли наврас дар руҳияи хештаншиносӣ, худогоҳии миллӣ, ватанпарастию донишмандӣ дучанд меҳнат карда саҳми босазо хоҳем гузошт.

Танҳо саводу дониши комил ва иродаи матину ватанпарастӣ метавонад моро дур аз ин гирдоби осебкунандаи ҷаҳон нигоҳ дорад.

Мо, устодон амалҳои  номатлубро маҳкум намуда барои пешравии Тоҷикистони соҳибистиқлол ҳиссагузор хоҳем шуд.

Created: 01 June 2018

Hits: 2446

Дар замони муосир дар шароити ҷаҳонишавӣ, мардуми давлатҳои пешқадам ҳар гуна ҳизбу ҳаракатҳо таъсис медиҳанд, лекин аз мақому ояндаи он фикр намекунанд. Ҳатто андеша ҳам намекунанд, ки ин ҳизбҳои таъсисдодаи онҳо ба давлат ва миллат чӣ манфиате дорад?

Нахондану надонистан ва огаҳ набудан аз донишҳои замони муосир сабаби аслии зери таъсири идеяҳои бегонангон мондан ва пайрави равияҳои ифротӣ гаштанӣ баъзе аз ҷавонон мегардад. Ин ҷавонон намедонад, ки ташкили равияҳои гуногуни мазҳабӣ, кори дасти иғвогарону дасисакорон мебошад. Онҳо равияҳои гуногунро ба вуҷуд меоранд, маблағгузорӣ мекунанд, тафриқа меандозанд, байни кишварҳои исломӣ тухми низоъ мекоранд, ки ҳамаи ин кор бар суди онҳо мебошад.

Афсӯс, ки ҳамин ҳолро як зумра намояндагони бонуфузи аҳли ислом намефаҳманд, ки бо гуфтор ва рафтори худ ба номи поки ислом иснод меоранд. Ҳамин аст, ки имрӯзҳо ҳама гуна амалҳои террористӣ ва ифротгароиро мардумони давлатҳои Ғарб ба ислом алоқаманд месозанд.

Хуруфот ва хуруфотпарастӣ аз падидаҳои номатлубест, ки метавонад ба афкори ҷомеа зарбаи ҷиддӣ расонад. Ақидаҳои маҳдуди хуруфотӣ пайдо шуда, густариш меёбад.

Дар Тоҷикистони азизи мо ҳам, бо баробари ба даст овардани мутақилияти давлатӣ ҳизбу ҳаракатҳое пайдо гаштаанд, ки оромиву осудагии кишварро халалдор сохтанд. Яке аз чунин ҳаракатҳо ин ҲНИ мебошад. Роҳе, ки онҳо интихоб кардаанд, ба мардуми мо нохушиҳои зиёд овард. ҲНИ ба пешравии давлат монеа эҷод карда, барои амнияти кишвар халал ворид кард. Имрӯз онҳо низ аз берун истода корбарӣ мекунанд, то оромиву осудагии ватани моро халалдор созанд.

Мувофиқи гузориши хабарнигорони “Ховар” ҲНИ аз таҷрибаи ДИИШ истифода бурда, роҳу василаҳои махфии наверо барои ҷалби ҷавонон мавриди истифода қарор дорад.

Мувофиқи маълумоти коршиносони ҷаҳонӣ ҲНИ ягона ҳизби исломие буд, ки дар Осиёи Марказӣ расман фаъолият мебурд. Ин далели он аст, ки Ҷумҳурии Тоҷикистон дар ҳақиқат давлати демократӣ буда, барои озодона фаъолият бурдани ҳар як ҳизби сиёсӣ ва иттиҳодияи ҷамъиятӣ имконият фароҳам овардааст.

Аммо ҲНИ аз озодии додашуда сӯйистифода карда, барои татбиқи ғояҳои нопокӣ худ фаъолияташро вусат бахшид. Аз ҷониби аъзоёни ҲНИ содир кардани ҷиноятҳои вазнин ва махсусан вазнин ба қайд гирифташуда, ки аксарияти онҳо ҷиноятҳои хусусияти экстримистӣ ва террористӣ дошта, аз ҷумла, барангехтани кинаю адовати динӣ, иштирок иттиҳодҳои ҷиноятӣ ва экстремистию террористӣ, даъватҳои оммавӣ барои бо роҳи зӯроварӣ тағир додани сохти конститутсионии Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошанд.

Аз рафтору кирдори онҳо маълум гардид, ки онҳо зоҳиран дар байни мардум худро гӯё дилсӯзи дини мубини Ислом меҳисобанд, аммо вақт нишон дод, ки ҳамаи онҳо нақшаву ниятҳои онҳо мазҳабу фарҳангу урфу одатҳои ҳазорсолаи миллати тоҷик аз байн бурдан аст.

Айни ҳол ин ҳизб мамнуи террористӣ дар мамалкати хориҷа аз ҳисоби ячейкаҳои дигари ихвонӣ таблиғоти густурдаро алайҳи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба роҳ мондааст ва тавассути шабакаҳои иттилоотӣ ва дигар расонаҳо кӯшиш менамояд, кизеҳнҳоро мағшуш намояд.

Набояд фаромӯш кард, ки мубориза бо террориз зуҳуроти барои инсоният хатарноку бегона, бинобар мураккабиаш, вазифаи дарозмуддат ва ҳамарӯзаи бани башар аст.

Муборизаи мо ба муқобили экстремизму терроризми байналмилалӣ дар асл мубориза барои ҳифзи давлат, истиқлолият, фарҳангу забон, арзишҳои миллӣ ва зиндагии озоду осудаи халқамон мебошад. Бинобар ин, мо шаҳрвандони Тоҷикистони азизро зарур аст, ки дар ин олами пурошӯб ва ҷаҳоншавӣ бо дарки масъулияти бузурги фарзандию шаҳрвандӣ баҳри боз ҳам ободтару зеботар гардидани Ватани биҳиштосоямон аҳ таҳти дил кору меҳнати самимию бобаракат карда, дар таълиму тарбияи насли ҷавон дар рӯҳияи меҳнатпарастӣ, асолату ваҳдати миллӣ, арҷгузорӣ ба арзишҳои миллию динӣ саҳми арзанда дошта бошем. Корҳои тарғиботию ташвиқотиро тарзе ба роҳ монем, ки ҳар як ҷавони шунаванда ё бинанда аз роҳи бад гашта, ба фаъолияти худ аз рӯи ақлу фаҳмиш баҳо диҳад. То бошад, ки иддае аз ҷавонони фиребхӯрдаю роҳгумгардида дигар ба мулкҳои хуношом нарафта, ба ҳизбҳои бардурӯғ даст назада, дар ватани худ, аз пайи кору фаъолияти созанда шаванд.

Имрӯз Тоҷикистон бо роҳбари Пешвои Миллат – Эмомалӣ Раҳмон ба дараҷаҳои пурвусъати тараққиёти иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангӣ расидааст.

Сулҳ барои мо, тоҷикон, бо нархи ҷон муяссар гаштааст. Маҳз бо кӯшишу ҷонбозиҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, абрҳои сиёҳфазои сиёсии Тоҷикистонро тарк кардаанд. Дар натиҷа сулҳу ваҳдати миллӣ, якдигарфаҳмӣ ба вуҷуд омад ва миллати тоҷик аз маҳвшавӣ эмин монд. Аз ин рӯ, бояд шукргузор аз он бошем, ки дар фазои сулҳу оромӣ зиндагӣ ва кору фаъолият мебарем ва бар зидди ҳаракатҳои номатлуб баҳри ватан модар муборизаи шадид барем.

Created: 01 June 2018

Hits: 2588

Мо, устодону шогирдони факултети муҳандисӣ- иқтисодӣ аз он шигифтаем, ки рӯзҳои охир «рақибони сиёси»-и кишварамон бо суръати том бо Ҳукумати Ҷумҳури Тоҷикистон гӯиё «ҷанги иттилоотӣ» мебаранд. Навиштаҳои онҳо ягон пояи воқеӣ надоранд. Аз ҷумла Муҳаммади Одинабек дар мақолаи худ таҳти унвони «Интиқом шуруъ шуд» ҳар он амали ваҳшиёнае, ки солҳои навадум аз ҷониби домуллотарошони ҲНИ ба вуқуъ омада буд, ба ҳукумати ҳозири нисбат медиҳад, ки дурӯғи маҳз аст. Халқ имрӯз аз гузаштаи таърихи худ огоҳии комил дорад ва медонад, ки майдоннишиниҳои наҳзатиён, инсонбадбинии онҳо буд, ки ҷанги дохилӣ сар зад. Имрӯз онҳо мехоҳанд, ки ҳамингуна бесарусомониҳо боз рух диҳаду онҳо озодона нақшаҳои тарҳрезинамудаашонро дар амал тадбиқ намоянд.

Онҳо гумон мекунанд, ки ҷомеаи ҷаҳонӣ мавқеи онҳоро ҳимоя мекунанд. Ва ҲНИ-ро чун ҳизби комили рақиби сиёсии Тоҷикистон эътироф мекунанд, аммо  воқеъияти ҳол нишон медиҳад, кия гон амали созандаи онҳо барои ояндаи Тоҷикистон манфиатовар нест.  

Шаҳрвандони кишвар дар ҳамаи ҷода, идоракунии мамлакат, истеҳсолот, хоҷагии қишлоқ, варзиш, санъат ва ғайра мақоми пешро ишғол карда омада истодаанд. Онҳо идроки сиёсӣ доранд.  

Ҳеҷ ҳоҷат нест, ки онҳо ба гурӯҳҳои экстремистии ифротгаро рафта ҳамроҳ шаванд ва ҳаёти пурҷӯшу хурӯши худро ба нангу ор омехта созанд. Ҳар як фарди ҷавон  бояд дар мамлакати худ кӯшиш ба харҷ диҳад, ки онро шукуфон гардонад. Насли бунёдкор ва пешбар бошад. Барои таъмини халқи худ аз ҷиҳати модиву маънавӣ саҳмгузор бошад. 

Он шахсоне, ки аз номи дини ислом имрӯз ҷавонони роҳгумкардаро ба гурӯҳҳои экстремистӣ ва террористӣ ҷалб намуда истодаанд худ Ватан, дин, мазҳаб, оила надоранд, агар медоштанд ба ин роҳ намерафтанд!

Охир давлати тоҷик яке аз давлатҳои қадимтарини рӯи олам мебошад, он мероси ниёгони мо, ки дар тамоми рӯи ҷаҳон арзиши қиммате дорад ба монанди  Шоҳномаи безаволи Фирдавсӣ, Маснавии маънавии Ҷ.Румӣ, куллиёти Ҳофиз, Саъдӣ, А.И.Сино ва гайраҳо бояд эҳтиром кард ва ҷавонон аз он бохабар бошанд.

Created: 01 June 2018

Hits: 2447

Имрӯзҳо яке аз масъалаҳои  ташвишовари  ҷомеа ин, ба равияҳои экстремистии динӣ шомил шудани баъзе ҷавонон ва наврасон мебошад.

Терроризм – ин амале мебошад, ки аз ҷониби шахси алоҳида, ташкилот ва ё гурӯҳи одамон, барои ба ҳадафҳояшон расидан равона карда мешаванд.  Умуман дар бораи терроризм фикру ақидаҳо мухталифанд ва аз ҷониби таҳлилгарон ва олимони ин соҳа ба таври васеъ шарҳ дода шудаанд.

Дар тамоми Паёмҳои Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва суханрониҳои ӯ дар мулоқот бо аҳли зиё, ҷавонон дар бораи пешгирӣ намудани шомилшавии шаҳрвандон, бахусус ҷавонон, баҳаракатҳои ифротгарою террористӣт ва мазҳабу равияҳои бегона ба тхотири ҳифзи суботуамнияти ҷомеа ва рушди давлати миллӣ дар фазои осоишта таъкид гардидааст.

Тоҷикистон дар кӯтоҳтарин мӯҳлат оиди ин раванд ба ҷомеаи ҷаҳонӣ пайваста, аз рӯзҳои аввалини давлатдории хеш ин қабил ҷиноятҳоро маҳкум карда, ба қонунҳои амалкунанда тағйироту иловаҳо ворид карда, ба ташкилотҳои байналмиллалии давлатию ғайридавлатӣ дар ин раванд ҳамроҳ шуда, ҳамагуна зуҳуроти террористӣ ва экстремистиро қотеъона маҳкум кард.

Дар Қонуни дигари Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи мубориза бар зидди терроризм» аз 16 ноябри соли 1999 мавқеи Ҷумҳурии Тоҷикистон дар ин самт тибқи талаботи санадҳои меъёрии байналмилалӣ мушаххасан дарҷ гардидааст ва Тоҷикистон ӯҳдадориҳои худро дар ин замина ба таври доимӣ ба иҷро мерасонад.

Дар масъалаи бартараф кардани сабабу шароитҳое, ки ба содир шудани ин қабил ҷиноятҳо оварда мерасонад, аз ҷониби Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва дигар қишрҳои ҷомеа ҳамаи  чораҳо андешида шуда истодаанд, аз қабили баланд бардоштани сатҳи зиндагии мардум, зиёд кардани ҷойҳои нави корӣ, фаро гирифтани ҷавонон ба варзиш, ташаккул додани мафкураи баланди ватандӯстию ватанпарастӣ, корҳои фаҳмондадиҳӣ, сохтани масҷидҳои замонавӣ, табъу нашр кардани китобҳои динӣ ба забони модарӣ, ташкили барномаҳои динию ахлоқӣ дар садову симо, чопи мақолаҳо дар рӯзномаю  маҷаллаҳо, созмон додани ҳизбу ҳаракатҳо. Ин ҳама чорабиниҳо дар барномаҳои дурнамои тараққиёти имрӯзаи Ҷумҳурии Тоҷикистон васеъ таҷассум ёфтааст.

Created: 31 May 2018

Hits: 2401