Айни замон равия салафия аз гурӯҳҳои паҳншудатарини ифротӣ дониста мешавад, ки аъзоёни он кӯшиш доранд,  тавассути фазои динӣ дар Ҷумҳурии Точикистон низ мавқеъ пайдо намоян. Рӯшанфикрон равияи салафияро  ҳамчун як бидъати зараровар мешуморанд. Зарари асосии он пеш аз ҳама дар эчоди инфоку бадбинӣ миёни мусулмонон ва барҳам задани ягонагии онҳо маънидод менамоянд.

Салафия аз маъмултарин равияи ифротӣ ба ҳисоб рафта, шохахои нокоми он торафт густариш меёбанд. Афзоиши пайравони салафия  ва ташкил кардани гурӯҳҳои ҷангӣ аз мақсадҳо ва ҳадафҳои нопоки аъзоёни ин равия мебошад. тавассути паҳн намудани  ихтилофоти мазҳабӣ, ноором намудани вазъи сиёсии минтақа аз рисолати мугризонаи ин гурӯҳ аст.  Пайравони ин ҷараёни ифротӣ дунболи онҳое ҳастанд, ки дар асл хилофи арзишҳои дини мубини ислом ва мазҳаби ҳанфия мебошанд.

Имрӯзҳо дар манотиқи гуногуни дунё бо ҳар роҳу васила рехтани хуни ноҳақ маҳз тарғиби акидаи носолими салафия дониста мешавад. Бинобар иллилои расмӣ танҳо аз вилояти Суғд 88 нафар ҷавонон бо ҷурми ҷонибдорӣ ба равияи иртиҷоии салафия  боздошт карда шуда, 48 нафар аз озодӣ маҳрум гардидаанд. Муттассифона ҳадди аксари аъзоёни ин ҷараёни ифротиро  насли наврас ва ҷавонони ташкил медиҳанд.

Таҷрибаҳо собитгари онанд, ки махз ҷахонбинии тарги сиёсӣ ва ба таври кофӣ надоштани дониши илмӣ сабаби ба гурӯҳҳои ифротӣ ва иртиҷоӣ пайвастани махсусан ҷавоно гардида истодааст.

Дар такя ба ломори коршиносон теъдоди ташкилотҳои терроритииро 150 адад арзёбй мекунанд, ки аз ин миқдор 40-тои онҳо хамчун ташкилоти байналхалқии тундгаро эътироф шудаанд. Имрӯз мо дар холе зиндагӣ менамоем, ки қариб хар рӯз амалҳои террористӣ дар ин ё он минтақа ба вуқӯъ меояд.

Мубориза алайҳи терроризм дар ҳама кунҷу канорир сайёра баррасӣ карда, чораву тадбирҳои мушаххас тарҳрезӣ мешаванд. Кишвари азизи мо аз шумули пешсафони мубориз алайҳи  ин падидаи нангин мебошад.

Дар  марҳилаҳои гуногуни таърихи ҷаҳон террористон дар тамоми кишварҳо фаъолият доштанд ва ҳар гоҳ бо содир намудани  амалиётҳои пурдаҳшат ва кирдорҳои ношоиста  чеҳраи манфури худро нишон додаанд. Онҳо ба куштори аҳолии бегуноҳ махсусан кӯдакону занон даст зада, бо ин шева сиёсати манфури худро миёни ҷомеа тавсеа доданӣ ҳастанд.  Дар барорари рушди илму технология ва тараққиёти ҷомеа шеваи мубарозаи онҳо чун бӯқаламун рангу ҷилои дигарро ба худ касб менамочд.

Рисолати ҷоҳилонаи онҳо бо роҳи зӯроварӣ ғасби ҳокимият, ба итоати худ даровардани аҳолӣ,истисмори онҳо, монеа ба рушди илму фанноварӣ ва ин қабил зуҳуроти манфию хатарзо ба ҳисоб меравад.  Кишвари азизи мо дар рақобат ба ин зуҳуроти нангини аср муқовимати шадид нишон медиҳад, ки яке аз сабабҳои он мавқеъ гирифтани қисме  аз марзи давлатиамон бо Афғонистони ҷангзада мебошад. аз рӯи тахълилҳои оморӣ танхо дар моҳи январи соли 2017 зиёда аз 150 амалиётҳои террористӣ дар ин кишвар ба вуқӯъ пайвастааст.

 Дар мубориза зидди ин зуҳуроти номатлуб ҳар як шаҳрванди баору номуси кишвар, махсусан чавонони худогоҳро мебояд фаъол буда, суботи бо мушкилиҳо ба даст омадаи миллиро чун гавҳараки чашм ҳифз намоем.

Created: 23 May 2018

Hits: 2467

 Замоне, ки ҲНИ дар ҳудуди кишвар фаъолият дошт бо ташкили ҳизби худ мусулмонони кишварро ба ду тақсим намуданд. Яке ҳуҷҷатдору дигар беҳуҷҷат. Бар ақидаи аксари онҳо гӯё шомил шудан ба ҲНИ нишони эҳтиром ва арҷ гузоштан ба дини мубини ислом аст. Ин фикронӣ ғалат аст. Агар дар асл чунин мебуд, даҳҳо нобиғаҳои гузашта чунин равия ва қувваро ташкил намуда, баҳри мустаҳкамии пояи ислом кӯшиш ба харҷ медоданд.

Таъсиси ҲНИ дар кишвар танҳо бо як мақсад буд. Бо эҳсосоти мардум бозӣ кардан ва чун ба курсии мансаб соҳиб шудан ҷаҳолатро дар кишвар пиёда намудан аст. Шумо мегӯед, ки чӣ гуна ҷаҳолат. То ҷое иттилоъ дорем, дар сурати пирӯзии ин ҳизб давлат чун ҷумҳурии исломӣ унвон гирифта, ҳуқуқ ва озодиҳои инсон умуман ба инобат гирифта намешавад. Занон боз фаранҷипӯш мешаванду мактабҳо чун мактабҳои кӯҳнаи асри 19 фаъолият мебаранд.

         Зумрае аз «сарсупурдагон»-и ҳизб ин суханонро ҳамон тавре мефаҳманд, ки гӯё мо ҳамқадами замона гуфта занони худро ошкоро ба сӯи мӯди аврупоӣ раҳнамун мекунем. Ин фикр ҳам ғалат аст. Мо тоҷикем ва гузаштаҳои мо бо либоси хосси тоҷикии худ машҳур буданд. Гумон мекунам он рӯз дур нест, ки ҳама либоси миллии худро ба бар мекунанд.

Кабирӣ мисли дигар пайравони худ риш намондааст ва либоси шинаму зебо ба бар кардааст. Пас чаро аъзоёну сарсупурдагони ӯ мавзӯи ришро мавзӯи рақами яки худ дар расонаҳои хабарӣ кардаанд.  

Қабули ҳақиқат ин ҳам аз нишонаҳои инсониятдӯстӣ мебошад новобаста аз мӯҳтавои он, афсӯс, ки ин ҳама дар мадди дуввум меистад барои наҳзатиён, фақат расидан ба ҳадафҳои носолими худ ва фазои оромиро гирдбод кардан ин аст мақсади онҳо. “Вазнгӯёни олами ислом” дар роҳи худ хато кардед. Шуморо мебояд, ки ба Ватан баргашта барои ободии диёр саҳм гузоред. Вагарна.... ғарибӣ охир Шуморо мекушад!!!  

Created: 18 May 2018

Hits: 2478

Ташаккули хатарҳои ҷиддӣ мисли терроризм ва экстремизм  ба маъмулии ин мафҳумҳо диққати хосаи ҷомеаро асос гузоштааст. Агар каблан унсури ғасби ҳокимият тавассути  силоҳ ва тиру туфанг буд, имрӯз баробари дигаргуншавии ҷаҳонӣ ин омил таъғири шакл намудааст. Расидан ба аҳдофи муғризона бо истифода аз мафкура имрӯз осонтарин ва дастрастарин ҷодаи мубориза гардидааст.

Ҳолати  имрӯзаи ҷаҳонӣ нишон медиҳад, ки тавассути дигаргун намудани шуури ҷомеа дигаргун намудани он саҳл аст. Имрӯз айёми душвору пуртазодеро мемонад, ки дар он масъалаи муҳим  таъмини амнияти шахс ва давлату ҷомеа маҳсуб меёбад. Бинобар гуфтаи Сарвари давлатамон  мухтарам Эмомалӣ Рахмон « вақтҳои охир  дар ҷаҳон раванди бартариҷӯӣ, мусаллаҳшавии бошитоб, пайдоиши нишонаҳои  марҳалаи нави «ҷанги сард» боиси нигаронӣ гардидааст». Яқин аст, ки  моварои нооромиҳо  торафт васеъ ва фарох гардида, хатарро  ба амнияти ҷомеаи ҷаҳон торафт бештар намуда истодааст. Бешубҳа идомаи ин раванд таҳдид ва хатарҳои мавҷударо дучанд месозад. Зеро терроризм ва экстремизм «вабо»-еро мемонанд, ки новобаста аз мубориза ва вокуниши шадиди башарият ҳамоно бо ҷомеаи ҷаҳонӣ таҳдидро меафзояд. Табиист, ки дар ҷомеаи мутамаддини демократӣ ғояҳо гуногун буда, дар шаклҳои мухталиф арзи вуҷуд доранд. Гурӯҳҳои ифротӣ, ҳизбу ҳаракатҳои террористӣ ва экстремистӣ зери ғояҳои тарҳрезишудаи гурӯҳҳои манофеъ фаъолият менамоянд. Ҷараёнхои ифротӣ ва терроризм зуҳуроти тоза набуда, ҳазорсолаҳо муқаддам дар таърихи инсоният буд ва арзи вуҷуд дорад. Фарқият танҳо дар он аст, ки чуноне мубориза барои қудрат низ шакл дигар мекунад «вабо»-е бо номи терроризм низ бо шаклҳои гуногун арзи ҳастӣ дорад. Шароити кунунӣ тақозо менамояд, то ҷомеаи ҷахонӣ ин зуҳуротро пурра омӯзад ва чуноне бо дигаргунсозии шуури инсонӣ сафи муқаррибони ин зуҳуроти номатлуб рӯ ба афзоиш дорад, ҳамон тавр бо воситаи таъсир ба мафкураи инсоният бо истифода аз фаҳмонидани хадафи он ҷомеаи башариро аз ин хатар наҷот диҳад.

Ҳифзи сулҳу субот ва осоиш дар меҳвари асосии мубориза алайҳи терроризм  ва экстремизм карор дорад. Ҳолати воқеӣ нишон медиҳад, ки барои таъини сулҳ ва дастоварди он муборизаи сатҳӣ ва руякӣ ба кор намеояд. Вазъи хассоси ҷаҳони муосир низ айнан мисли ин раванд барои таъмин ва ҳифзи сулҳу осоиш маҳз ҳамин қадар заҳмату мубориза ва ҷоннисориро тақозо менамояд.

Вазъи имрӯза хатари ҷиддӣ аз омезиши дину мазҳабҳо ва аланга задан миёни онҳо дониста мешавад, ки ба василаи муҳими мубориза мубаддал гаштааст. Аз ҷумлаи чунин хатарҳо радикализм мебошад, ки ҷанбаи пурқуввати мафкуравиро ба худ касб намудааст ва новобаста аз муборизаи шадид ҳамоно доман паҳн менамояд.

Мафҳуми  «радикал» ба ислом рабте надошта, дар таъриху тамаддуни ин дини ноб ва ҳатто адёни дигар мавҷуд нест. Мусаллам аст, ки дини мубини ислом ниёз ба ҳизбу ҳаракатхои расмиву иртиҷоӣ ва ифротӣ надорад. Айни замон созмон ва ҷараёнҳои иртиҷоию ифротӣ дар чаҳорчӯбаи аҳдофи ташкилоти террористӣ ва ё давлатҳои алоҳидаи абарқудрат таъсис ёфтаанд ва маҳз ҳадафҳои нопоки худро дар ниқоби дини ислом рӯи кор мегиранд.

Имрӯз вақти он расидааст, ки инсоният ба хотири таъмини суботи сартосарӣ ва раҳоӣ ёфтан аз зуҳуроти терроризм донишҳои сиёсии худро такмил диҳад. Зеро омезиш ва ихтилофи дину мазҳаб паёмади нек надорад ва раванди мазкур дар сурати идома ёфтан метавонад пешомадҳои хатарзоро ба бор орад. Аз ин лиҳоз аҳли ҷомеа махсусан ҷавононро  мебояд бо донишхои созандаи муосир мусаллаҳ гардида, дар ҳифзи суботу осоиштагии комили кишварамон сипари боэътимод бошанд ва ба ҳар ситезаи душманони миллату давлатамон посухҳои оҷилии қотеъ ва раднопазир бигардонанд.

Created: 23 May 2018

Hits: 2522

Таърих гувоҳ аст, ки мардуми меҳнатдӯсту ободкори тоҷик аз қадимулайём баҳри рӯзгори тинҷу осоишта ва шукуфоии миллати хеш ҷаҳду талош меварзиданд. Сад афсӯс, ки солҳои охир фаъолияти террористиву экстремистии созмонҳо ва ҳизбу ҳаркатҳои гуногун ба некӯаҳволӣ ва зиндагии ободу осоиштаи мардуми тоҷик, вазъияти иҷтимоию сиёсии Тоҷикистони азизу ободамон таъсири манфии худро мерасонад.

Имрӯз терроризм ба шавқу ҳавасҳои ҳаётан муҳими шахсият, ҷамъият ва давлат таҳдид менамояд. Мувофиқи маълумотҳои коршиносон имрӯз дар ҷаҳон тақрибан 500 созмонҳои террористии пинҳонкор амал менамоянд ва ҳамасола дар мамлакатҳои Аврупо, Амрико, Африқо ва давлатҳои Осиёи Марказӣ амалҳои даҳшатноки террористӣ ба вуқӯъ мепайванданд.

Тарбияи фарзанд, мафкураҳои диниву ахлоқии вай аз оила сарчашма гирифта, минбаъд дар мактабу ҷомеа рушду нумӯъ меёбад. Дар ниҳоди фарзанд ҷой додани ѓояҳои ахлоқӣ – маънавӣ, хештаншиносиву худогоҳии миллӣ, ватандӯстиву инсонгароӣ ба оила вобаста аст ва ҳар як оила, ҳар як иштирокчии раванди тарбия метавонад дар ин ҷода роҳу равиши хос, низоми махсуси худро дошта бошад.

Оилаи имрӯзаи ҷомеаи демократии мо табиатан аз нигоҳи диду фаросат, тафаккуру маънавиёт фарқ мекунад. Тавассути болоравии босуръати илму техника тибқи матбуоти даврӣ, садо ва симо сатҳи тарбияи оилавӣ хеле боло рафта истодааст. Волидайн имрӯз на танҳо масъулияти таълиму тарбияи фарзандро ба зима доранд, балки ҳидоят намудани фарзанд ба роҳи нек, интихоби касби мувофиқ, пешгирӣ ва ҳифз намудани фарзанд   аз шомилшавӣ ба ҳизбу ҳаракатҳои гуногун яке аз вазифаҳои муҳиму  аввалиндараҷаи волидон ба шумор меравад.

Падару модарон, умуман, аҳли ҷамъият бояд хуб донанд, ки пешгирии терроризм ва экстремизм вазифаи танҳо давлат набуда, он вазифаи аввалиндараҷаи ҷамъияти инсонист.     

  Сиёсати кунунии давлатро имрӯз ҳимояи ҳуқуқу озодиҳои инсон, ошкоркунӣ, пешгирӣ ва роҳ надодан ба амалҳои террористиву экстремистӣ ташкил медиҳад. Дар ин радиф мо ҷавонон набояд, ки нисбати ҳамагуна ҳамлаҳои мафкуравию пасипардагӣ бетараф бошем, балки барои равнақу ривоҷи тамоми соҳаҳои иқтисодиёту иҷтимоиёт, илму фарҳанг, адабу маърифат чун табақаи нерӯманди ҷомеа, баҳри ободиву шукуфоии миллати абарқудрати  тоҷик  ҷонбозию талош варзем.

Имрӯз, ки Тоҷикистони азизамон дар айни шукуфоист, нагузорем, ки зиндагии тинҷу осудаи мардумро амалҳои ношоистаи террористону экстремистон вайрон созаду, ояндаи фарзандонамон зери хатар бимонад.

Created: 18 May 2018

Hits: 2557

Кишвари мо имрӯз дар пояи таҳкими арзишҳои олии миллӣ қадамҳои устуворро мегузорад. Мусаллам аст, ки рӯз аз рӯз дар ҳамаи ҷабҳаҳо Тоҷикистони азизи мо бо ибтикори тоза мушарраф гардида, ба пеш меравад. Таҳкими равобити бисёрҷониба бо кишварҳои олам дар ҳошияи дарҳои кушод, тақвият ва рушди истеҳсолоти Ватанӣ, расидан ба ҳадафҳои стратегӣ, ба монанди истиқлолият энергетикӣ, ифтитоҳу ободонии шабакаҳои роҳу нақлиёт, бунёди инфрасохтори иҷтимоӣ, эътибори беандоза ба таълиму тарбия ва пажуҳиш дар бахши илмҳои бунёдӣ аз таваҷҷӯҳи хосаи давлат ва Ҳукумат мебошад.

Дар пояи расидан ба ин ҳадафҳои олӣ мо соҳибватанон, махсусан ҷавонон муваззафанд, ки ҳарчӣ бештар омӯзанд. Дар ҷодаи таҳқиқи илмӣ, ихтироот ва навоварӣ, иктишоф ва коркарди захираҳои миллӣ, рушди фарҳанг ва санъат, эҳтироми арзишҳои волои башарӣ намунаи ибрат бошанд. Маҳз мутахассиси асил ва соҳибтахссус матавонад дар пешрафти самтҳои стратегии рушди кишварамон , ки аз ҳидоятхои Паёми Президенти Ҷумҳурии Точикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бармеояд саҳми босазо гузоранд.

Вазъи сиёсии муосир тақозо менамояд, ки ҷавонон дар баробари омӯзиши илму ҳунар аз падидаҳои номатлуби равади ҷаҳони имрӯза огоҳ буда, волоияти қонун ва манфиатҳои миллии кишварамонро ҳимоя намоянд. Зеро мушоҳидаҳо нишон медиҳанд, ки ҳанӯз ҳам ҷараёни номатлуби «фирори мағзҳо», ки аз нобасомониҳои дохилии ибтидои солҳои 90-ми қарни гузашта оғоз гардида буд, идома дорад. Новобаста аз баъзе ноҷуриҳои муваққатии иҷтимоии мавҷуда ҳар як мутахассиси кордонро мебояд дар эъмори давлати мутамаддини хеш ҳиссагузор бошад. Зеро ба ҷуз мо каси дигар Ватани моро обод карда наметавонад.

Бинобар такя ба омори мақомоти дохилии кишвар айни замон теъдоди муайяни шаҳрвандон(ҷавонон)-и кишвари мо аз гумроҳию ғафлатзадагӣ,  бо ҳар роҳу восита ба сарзамини ҷангзадаи Шом интиқол ёфтаанд. Қисме аз онҳо дар задухӯрдҳо ҳалок ва қисме овораю сарсон ва дур аз Ватану пайвандонанд. Шояд яке аз сабабҳое, ки ин ҷавононро ба кӯи ноумедихо бурд муҳоҷирати меҳнатӣ мебошад. Лекин дар кишварамон имрӯз ба фаъолияти меҳнатӣ ҷалб шудан имкониятҳо хело фаровонанд. Садҳо корхонаю муасисаҳо муҳтоҷи мутахассисони чашмикордонанд. Ба ин танҳо донишу заковат ва ибтикору малакаи касбӣ зарур аст. Дар ҷодаи омода намудани мутахассисони баркамол дар кишварамон қариб 40 муассисаҳои олии касбӣ ва аз ин миқдор бештар муассисаҳои касбӣ амал менамоянд, ки Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Точикистон ба номи академик Осимӣ дар шаҳри Хуҷанд аз зумраи онҳост, ки соли чорӣ дар рақобати сатҳу сифати таълиму тарбия миёни муассисаҳои олии кишвар зинаи чорумро мушарраф шуд, ки боиси сарфарозист. Дар ин муваффақияти калон самараи захмати аҳли муассиса, пояи моддӣ-техникӣ ва кӯшишу ғайрати муҳассилин таҷассум гардидааст. Танҳо дар сурати расидан ба рушди зеҳнӣ ба баланд намудани сатҳи арзандаи зиндагии шоиста ноил гардидан имконпазир аст.

Имрӯз онҳое, ки парвардаи обу хоки муқаддаси Точикистони азиз буда, фирефтаи ифротиёни бо ном ҳизби мамнуъи исломӣ гардида, тавассути расонаҳо аз хориҷи кишвар тинҷию осоиши диёрамон ва сиёсати сулҳҷуёнаи давлатамонро нодида мегиранд, натанҳо хоин, балки бешарафу беномусонеанд, ки ниқоби ғайриинсонӣ ба сар намуда, мехоҳанд мулки озоду ободамонро гирифтор гардонанд. Лекин фаромӯш месозанд, ки тоҷику тоҷикистонӣ аз имтиҳони ин таҳрибкорон гузаштааст. Қалби ӯ, ҷисми ӯ баҳри ҳифзи музаффариятҳои Ватан бедор аст. Ҷанги тахмилии кишварамон, ки тавассути ёварони хориҷии бо ном «пуштибонҳои ислом» собит намуд, ки иғвогарон якпорчагию мустақилияти комили кишвари моро намехостанд ва маҳз ин нияти нопок онҳоро дар сар буд, ки тирашон хок хӯрд.  

Хушбахтона дар фазои озодии дину имон дар кишварамон  имрӯз ҳазорон масҷид  баҳри ибодат ва тарбияи ахлоқии шахрвандон, дар огоҳии мардум аз мӯҳтавои исломи ноб фаъоланд. Танҳо моро зарур аст, ки дар самти нагаравидан ба мазҳабҳои бегона, ҳифзи суннатҳои ҳанафӣ, роҳ надонад ба ихтилофи мазҳабҳо, ки боиси низоъҳои ҷаҳони Шарқ гардидааст, ҳушёрию зиракии сиёсиро аз даст надода, сулҳу суботи бебозгашти кишварамонро чун гавҳараки чашм ҳифз намоем.

Зокиров Р.Ш. омӯзгори калони кафедраи дизайн ва меъмории ДПДТТ ба номи ак. М.Осимӣ

Created: 23 May 2018

Hits: 2539

Дар ҳамаи давру замонҳо ислом ба гурӯҳ, қисм ё худ ҳизбе, ки тафриқандозиро миёни мардум эҷод менамояд, ниёзманд набуд ва нахоҳад монд. Таҷрибаҳо нишон медиҳанд, ки дар кадом давлату миллате, ки ҳизби сиёсии динӣ мавҷуд бошад дар он ҷоно оромию тарсу ваҳшоният ва куштору ҳодисаҳои хатарнок хуруҷ дорад. Аз ин рӯ ин ташаббус шоистаи дастгирӣ мебошад.

Зеро ба андешаи мо аз фаъолият мондани ҲНИ бисёре аз ҳамдигарнофаҳмӣ, тафриқа андозӣ  ва гаравидани ҷавонон ба ҳизбу ҳаракатҳои экстремистиву террористиро  боз дошт.

Шукрона барои мардуми тоҷик ҳамаи шароитҳо барои таҳсил, истироҳат, зисту зиндагонӣ ва кору фаъолият фаровон аст. Вале, ташкил кардани ҳизб бо номи «Наҳзати ислом» магар дуруст аст? Зеро ки исломин маданият, ибодат, гузаронидани расму оин, рукнҳои динӣ ва ҳаёти инсониро тарғибу ташвиқ менамояд. Барои намозгузорони мамлакат масчидҳои ҷомеъ ва марказӣ дари худро боз намудааст, то ки мардум ибодат кунанд. Ё тарҷимаю тафсири китоби муқаддаси Қуръони карим ба забони тоҷикӣ, эълон гардидани бузургдошти Имоми Аъзам, бозгардидани муассисаҳои таълимии қонунии исломӣ ва даҳҳои дигар чорабиниҳо аз таваҷҷӯҳи асосӣ ба шумор рафта, дониши динию дунявии шаҳрвандонро сол аз сол қавитар ва огоҳтар менамояд.

Шояд савияи дониши мо то имрӯз намерасид вале имрӯз ҷаҳонбинӣ, сатҳи маърифат ва муносибат бо дин дигар шудааст. Манзур аз гуфтаҳои боло дар он аст, ки қонунгузорӣ оиди фаъолияти бисёрҳизбӣ иҷоза медиҳад ва иҷозат ҳам дод. Вале ҷавонону шаҳрвандони мо медонанд ва ниёз ба иттилоъ ҳам надоранд, ки ҷомеаи мо ба ҳизби исломӣ ниёзманд нест.

Ба мисолидигар, баромад кардани баъзе аъзоён ва гӯё пешвоёни ҲНИ дар маърака ва расму оинҳои динӣ – мардумӣ оид ба ҳидояти мардум ва ошноӣ аз ақидаҳои динӣ ин хизматионҳо нест. Ин ҳама анъанаҳои динӣ ва маросимҳое, ки солҳои сол идома ёфтаистодааст, бидуни фаъолияти ин ҳизб ҳам мардуми Тоҷикистон ҳама мусулмонанд ва аз дину диндорӣ бархӯрдоранд. Аксари мардумони Тоҷикистон тарафдори исломи анъанавие мебошанд, ки дар тӯли 70-соли ҳокимияти Шӯравӣ ва то имрӯза рӯзи вуҷуд дорад.

Боварии комил дорем, ки кулли шаҳрвандони Тоҷикистон бо зиракии сиёсӣ, эҳсоси баланди ватандӯстӣ, дониши комил ва андешаҳои солиму созанда минбаъд низ барои рушду нумӯъ ва пешрафти рӯзафзуни кишвари соҳибистиқлоламон саҳми бештар хоҳанд гузошт.   

Created: 18 May 2018

Hits: 2664

Шуруъ аз солҳои навадуми кишвар ман ёд надоштам, ки дар кишвари офтобии мо минг ё ба истилоҳоти имрӯза тазоҳуроте шуда бошад. Чунки барои тазоҳурот асосе ҳам набуд. Зеро сокинони кишвар аз минтингбозиҳои солҳои навадуми қарни  гузашта, ки кишвари моро ба ду қисмат майдонҳои «Озодӣ» ва «Шаҳидон» ҷудо намуда буданд, хаста шуда буданд. Маҳз тавассути хиради азалӣ,  мардумсолориву пурсабрии сокинон таҳти роҳнамоии Сарвари давлат ба ин гуна нофаҳмихо хотима бахшида шуда, ҷанги хонумонсӯзи шаҳрвандӣ ба саҳифаи таърих рафт.

Хабари тазоҳуроти дирӯзаро, ки дар назди сафоратхонаи Эрон як гурӯҳ сокинон ташкил кардаанд, ба хотирам ноамниҳои солҳои навадум омад. Ба дил гуфтам, ки Худо накунад ин ангезаи тазоҳурот доман паҳн накунад. Чун аз моҳияти аслии тазоҳуроткунандагон огаҳӣ ёфтам, ростӣ ошуфтахотир ҳам шудам ва як андоза ин нафаронро тарафгирӣ ҳам мекунам. Охир чаро накунанд, дар ҳоле, ки аксаран бо дарди ботинии худ маҷбур шудан даст ба тазоҳурот зананд. Чун имрӯз ба авзои сиёсии ҷаҳон менигарем, чандин давлатҳо  бозичаи дасти абарқудратҳо ва ҳизбу гурӯҳҳои мухталиф шуда истодаанд. Он ободию пешрафти кишвари мо мусаллам аст, ки барои нафарони сияҳдил амсоли гурӯҳҳои 24, «Озодандешон» ва ҳизби ифротию террористи ҳизби наҳзати ислом писанд нест. Ва ин нафарон ҳамвора аз «таги нохун чирк кофта», ҷомеаи ҷаҳониро ҳушдор медиҳанд, ки Тоҷикистон барои рақибонаш имконият намедиҳад. Дар «Паёми рамазони»-и худ Кабирӣ худро мусичаи бегуноҳ ҳисобид ва ин суханони ӯро ҳамсӯҳбаташ Алим Шерзамонов ислоҳ намуд. Ба гуфти Кабирӣ «Шаҳидоннишастагон» аъзои ҲНИ набуданд, аммо воқеияти ҳол, гузашти таърих ва худи майдоннишинҳои «Шаҳидон» иқрор шудаанд, ки онҳо фаъоли ин майдон буданд ва ҳадафшон бунёди ҷомеаи фундаменталии динӣ буд.

Акнун меоем ба сари тазоҳуроткунандагон онҳо маҳз баҳри он дар назди сафоратхонаи Эрон сарҷамъ шуданд, ки ҷониби Эрон Кабирӣ ва ёрони ӯро дигар дастгирӣ накунанд. Зеро онҳо тухми низову нифоқро миёни мардум кишта истодаанд. Маҳз таблиғгарони ҲНИ ва дигар ба қавле «шайка» - ҳои онҳо аст, ки имрӯз ҷавонон ба таассуб гирифтор шуда, роҳ ҷониби Сурияву Ироқ ниҳодаанд. Маҳз таблиғоти нодурусти онҳост, ки ҷавонони гумроҳ бар ивази чанд динори хоҷагони беруна имрӯз дар давлатҳои Аврупо бар зидии миллати худ шиорпартоӣ мекунанд. Маҳз Кабириву ёронаш аст, ки имрӯз робитаи ҳасанаи ду давлати ҳамзабону ҳамҷавор чандон мисли солҳои пешин қавӣ нест.    

Маро ҳолати падарону модарони даст ба тазоҳуротзада ба риққат овард. Онҳо ҳақ доранд, ки сабабгорони асосии гумроҳии фарзандонашон дар назди қонун ҷавоб гӯянд. Бояд Кабирӣ ва он гурезаҳо таҳти диктовкаи хоҷагони худ нагардида, мардона ба гуноҳҳояшон иқрор шаванд.   

 Қайд кардан лозим аст, ки ҷомеа аз таърихи начандон дури ҷанги бародаркуш бохабар аст ва  баҳри такрор наёфтани ин ҳодиса кӯшишу ғайрат мекунанд ва ҳеҷ гоҳ пойбанди мафкураҳои берунӣ  барои вайрон кардани ҷомеа ва давлат нахоҳад шуд. Баръакс, баҳри осудаҳолӣ, тинҷиву амонии кишвар кӯшишу ғайрати хешро дареғ намедорад.    

Абдусабури Абдуваҳҳоб, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд    

Created: 22 May 2018

Hits: 2512

Баромади видеоии Муҳиддин Кабирӣ, раиси ҳизби террористиву экстремистии ҲНИ бахшида ба моҳи мубораки Рамазон тамошо кардему бори дигар иқрор шудем, ки инсон ба хотири манфиати худу пайравонаш ба чӣ кор қодир аст. Нафаре бо воситаи минбари баланд садо мекунад, ки боиси бадбахтии чандин нафарони раҳгумзада шудааст. Шахсияте ки мехост кинаву кудурати чандинсолаи худу аъзоёнашро бо воситаи барангехтани ҷанги шаҳрвандӣ берун созад. Ӯ дар паёмаш  аз вазъи ба гуфти худаш «пасти» иқтисодӣ  кишвар сухан мекунад ва чун вақта бо сухани «таскинбахши» худ аҳолии кишварро аз фурсати муносиби мубораки моҳи рамазон «умедвор» мекунад. Умедвор ба он, ки онҳо меҳоҳанд ҷомеаи соф фундаменталии исломӣ созад.  

    Худ дар мизони андеша баркашед. Ин ҳизб чӣ мехост? Қудрат ва тавоноӣ, дар фарҳанги маънавии мардум маҷбуран таҳмил кардани таассубу хурофотпарстӣ ва ахиран террору экстримизм. Магар ҳодисаҳои давлатҳои арабӣ, Афғону Покистон барои мо дарси ибрат нест. Пас ин мардуми ваҳдатшиор ҳадафмандона будани ин ҳизбро инкор намуд. Хубиаш он аст, ки мардум кӣ дӯсту ки душманро дар симои ҳамин ҳизб фаҳмида гирифт.

Воизону муаббирони наҳзатӣ дар оғози изҳороти худ гӯиё мардумро тарсониданӣ мешаванд, ки агар «ҳуқуқи наҳзатиён поймол шавад, хатари ҷанги бародаркуш сар мезанад», аммо ин «воломақом»-ҳо боре ҳам намеандешанд, ки дигар мардум сабукбор нестанд, дар мағз-мағзи устухонашон ҷароҳатҳои ҷанги бародаркушро эҳсос кардаанд. Ва идома ёфтани ин қувва баръакс хатари ҷанги шаҳрвандиро шиддатнок менамоянд.

Мо ба ҳамагуна таҳримҳои душманони аҳримансифат омодаем ва бо дониши баланду рафтори намунавӣ ба онҳо посух мегӯем. Зеро мо метавонем.

Created: 18 May 2018

Hits: 2471

Ҳолати кунунии сиёсии ҷаҳонӣ тамоми мардуми ҷаҳонро ба ташвиш ва изтироб овардааст, баръало вазъияти «ҷанги сард» боз сайёраи моро фаро гирифтааст.  Аввалан, зиддияти давлатҳои абарқудрати  ҷаҳон торафт  пурихтилоф  ва  пурқувват шуда истодааст. Аз тарафи дигар, минтақаҳои ноороме, ки фарогири ҷангу набард гардидаанд, дар тамоми гӯшаву канори ҷаҳон беш аз пеш афзуда истодаанд. Инчунин, терроризм ва экстремизми байналхалқӣ торафт бештар қувват мегирад. Масалан, танҳо дар се моҳи охир дар Афғонистони ба мо ҳамсарҳад, даҳҳо амалиёти террористӣ доир гардида, дар натиҷа садҳо ашхоси бегуноҳ ҳалок ва захмӣ гардидаанд.

   Чунин ба назар мерасад, ки роҳбарон ва мардуми ҳама кишварҳои олам ба  амалҳои террористӣ ва экстремистӣ муқобил мебошанд. Сарварони давлатҳо муқобили ифротгароён эътироз менамоянд, амалҳои зиддиинсонии онҳоро маҳкум мекунанд ва баҳри маҳфи ин ҳаракати номатлуб чораҳо меандешанд. Дар асл баъзе давлатҳо (Россия, ИДМ, СҲШ ва ғайра) воқеан ва сидқан зидди ҳизбҳо, гурӯҳҳо ва ҳаракатҳои ифротӣ бо гуфтор ва кирдорӣ худ муқобил баромада, барои решакан намудани онҳо мубориза мебаранд. Бархе кишварҳо (ИМА, баъзе давлатҳои Аврупо, Араб ва ғайра), аз як тараф фаъолияти  ин гурӯҳҳоро маҳкум намоянд, аз тарафи дигар баъзе гурӯҳҳои ифротгароёнро ҳам маънавӣ ва ҳам моддӣ пинҳонӣ ва ошкоро дастгирӣ менамоянд. Ва яке аз сабабҳои пурра нест карда натавонистани ҳаракатҳои террористон низ дар ҳамин аст. Зеро ки баъзе давлатҳо роҳбарон ва аъзоёни ҳизбҳо ва ҳаракатҳои экстремистиро дастгирӣ менамоянд, ба онҳо кӯмак мерасонанд ва ба онҳо сарпаноҳ медиҳанд. Чунин муносибати бетарафона ва хайрхоҳонаи баъзе давлатҳо фаъолият ва ҳаракати ифротиёнро беш аз пеш пурқувват намуда, барои афзудани сафҳояшон шароити мусоид фароҳам меоварад. Аз ин лиҳоз, ҷалби ашхоси гумроҳ ба сафҳои худ ва пурзӯр намудани таблиғу ташвиқот байни нафарони нобалад мунтазам идома ёфта истодааст. Сабаби аз тарафи сарварон ва ташвиқгарони гурӯҳҳои ифротиён ба сафҳои худ бештар ҷалб кардани ҷавонон дар чист? Аввалан, барои идомаи ҷангҳои бемаънои худ бештар нафарони ҷавону пурқувват лозиманд. Дигар ин ки алҳол, бештари ҷавонон таҷрибаи кофии зиндагӣ надоранд ва онҳоро бо фиребу найранг ба доми худ кашидан осонтар мебошад. Инчунин, азбаски баъзе ҷавонон мафкураи паст ва ҷаҳонбинии нокифоя доранд, дар зиндагӣ мавқеи худ ва кори дилхоҳ наёфтаанд, чунин  нафаронро  бо ваъдаҳои бардурӯғ  ва гӯшношунид ба худ ҷалб кардан қулайтар мебошад. Билохира, таблиғгарони ифротӣ аз номи дини  Ислом  баромад карда, мардумро зидди миллатҳои ғайримусулмон бархезониданӣ  мешаванд, ки чунин кор баръакс бар муқобили мусолмунон равона карда шудааст.

     Мутаассифона, баъзе ҷавонони гумроҳ ба фиребу дурӯғ ва ваъдаҳои пурдабдабаи ифротгарон бовар карда, ба сафҳои онҳо шомил мегарданд. Дар ин «амали хайр» саҳми наҳзатиёни кишвари хеле калон аст. Онҳо дар саҳифаҳои иҷтимоии худ гурӯҳҳои худро боз намуда, тариқи «мавизаҳо»- бӯҳтонангези худ ҷавононро ба доми тазвир мекашанд. Ё тариқи радиои «Зелло» бо «суханони хуш» ҷавононро ба гирдоби бало мекашанд. Оқибати ин ҳама бераҳмиву нотавонбинӣ буд, ки як зумра падарону модарони ранҷдида, рӯзи гузашта дар назди бинои сафоратхонаи Ҷумҳурии Исломии Эрон тазоҳурот барпо намуданд. Тазоҳурот ба хотири амнияту сулҳу суббот аз ҷониби мақомотҳои қудратӣ вайрон карда шуд.

Аз рӯйи маълумоти воситаҳои ахбори омма ва нақли худи ашхоси аз ифротгарон халос шуда, зиндагӣ ва хизмати тоқатфарсо, даҳшат ва зулмот, шиканҷа ва таъқиби онҳо, инчунин пушаймониву  таассуфи ҷавонони гумроҳ баръало аён аст, ки ҳама аз кирдор ва гуфтори ҳомиёнашон норозианд. Барои нишон додани симои воқеии ифротгарон бояд чораҳои мушаххас андешида шаванд. Пеш аз ҳама, самаранок ва бештар истифода бурдани  рӯзномаву маҷалла ва радиову телевизион, алалхусус интернет барои шинос намудани мақсаду ниятҳо ва оқибати фоҷиабори фаъолияти ифротгарон. Инчунин, шиносоии мардум бо ҳаёт ва тақдири нафарони аз доми иротгароён халосшуда, тавассути воситаҳо ахбори омма ва дар мулоқоти бевосита бо ашхос, алалхусус бо ҷавонон, дар таълимгоҳҳо, ташкилоту муассисаҳо ва маҳалҳо. Бешубҳа, чунин ташвиқот, намоиш ва вохӯриҳо натиҷаҳои дилхоҳ  дар мубориза муқобили ифротгарон хоҳанд овард.                  

  Абдумалик Раҳмонов, устоди ДПДТТ 

Created: 22 May 2018

Hits: 2553

Мо, ҷавонони фаъоли Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон паёми мардумфиребонаи роҳбари ҳизби терроистиву экстремистии наҳзати исломииро сахт маҳкум намуда, ба ин олими «донишманд» муроҷиатан гуфтанем, ки мо ҷавонони иродатманди даврони соҳибистиқлол бо ҳамсафону пайравони худ намегузорем, ки ангезаҳои ифротии Шумо  ва «лаббайгӯякҳоятон» аз қабили гурӯҳи «Озодандешон» ва гурӯҳи дигар, ки худро  «Ислоҳот ва рушди Тоҷикистон» ба зеҳну тафаккури ҷавонон иғвову дасисаҳоро ҷо кунед. Муҳиддин Кабирии «муҳтарам»  Шумо воқеан ҳам дил медоштед, ба ҷои «изҳори тасаллият» ва даъват ба сабурӣ аз ҳамтоёни дар зиндон буда, беҳтараш худро таслим мекардед. Ва ҷавонмардона пеши мардум гуноҳҳои худро иқрор мекардед. Лоақл чеҳраи худро ғамолуда нишон медодед, ёрону пайравонатон мегуфтанд «роҳбари маънавии мо» ғами моро мехӯрад.

Ҷомеаи имрӯзаи мо ҷомеаи ободу озод аст. Касе ки қонунҳои кишварро риоя мекунад, ӯ зиндагии осудаҳолона дорад. Ба рӯяш мактабу масҷидҳо кушодааст. Хонад, маърифатнок шавад. Онҳо аз Паёми Асосгузори сулҳу ваҳдат- Пешвои миллат интиқод карда, чунин болоназар будани Сарвари муаззами кишварро чашми дидан надоранд. Чашми ҳасуд кӯр аст. Магар роҳбари давлат сазовори чунин баҳо нест, дар ҳоле ки миллат ба ҳадди нестӣ мерасид, маҳз ӯ ҷон ба каф гирифт ва масулияти дирӯзу имрӯзи кишварро бар дӯш гирифт. Мулкро тинҷ кард, кинву кудуратро аз дили размандагон берун сохт ба гузашта салавот гуфт. Бо гузашти беш аз 27 сол танҳо барои ободӣ ва беҳдошти рӯзгори мардум кӯшиш варзид. Халқи тоҷикро ба оламиён чун миллати соҳибтамаддун ва фарҳангофар муаррифӣ кард. Халқ худ ӯро ҳомӣ ва пешвои худ интихоб кард. Ботини Сарвари давлат, ки пок аст ҳамвора кишварамон пеш меравад.

Мо имрӯз ба шарофати сиёсати ояндабинонаи роҳбари муаззами кишвар  ба натиҷаҳои назаррас ноил шуда истодаем.  Ва ин ҳама ободиро аз самараи меҳнати ҳалол ва тинҷиву оромии кишвар дида истодаем.

Мо фарзандони содиқи Ватанем ва ҳаргиз намегузорем, ки идеяи бегона мафкураи моро пойбанди ифротгароӣ гардонад. Зеро фардои ин миллат бо Сарвари оқилу донояш дурахшон аст.

Created: 18 May 2018

Hits: 2358