Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон фақат аз ибтидоӣ солҳои 2000 – ум имконият пайдо намуд, ки ба масъалаҳои душвори иҷтимоиву иқтисодӣ таваҷҷӯҳ зоҳир намуда барои ҳалли онҳо чораҳои мушаххас андешад. Зеро то он замон ҳанӯз дар баъзе аз гӯшаҳои кишварамон садои тиру туфанг баромада ормиро халалдор менамуд.  Дар ин давра самтҳои афзалиятноки сиёсати давлат муқаррар карда шуд. Иҷтимоиёт, ки ба ҳаёти рӯзмаъраи мардум, таълиму тарбия ва тандурустии мардум вобаста аст, соҳаи афзалиятноки рушди ҷомеа арзёбӣ гашт.  Маҳз чунин муносибат имконият дод, ки дар давоми 10-15 соли охир  дар соҳаи рушди мактабу   маориф, тандурустӣ, шуғли аҳолӣ гардиши сифати ба миён омад. Садҳо мактабҳо, бемористонҳо, бунгоҳҳои тиббӣ ва ғайра бунёд гаштанд.

Ин ҳама ба шарофати Истиқлолияти давлатӣ ва Ваҳдати миллӣ ба даст омад.  Аз ин рӯ, мо ҷонибдори андешаем, ки мафҳумҳои Истиқлолият ва Ваҳдат тавъами якдигаранд, онҳо яке дигареро таҳким мебахшанд.

Бо баробари амали гаштани лоиҳаҳои иҷтимоӣ барои таълиму тарбия, илму касбомӯзии насли наврас ва ҷавонон шароитҳои мусоид фароҳам оварда шуд.

         Тавре ҳамаи мо бохабар ҳастем Пешвои муаззами миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми имсолаи худ соли соли 2017- ро “Соли ҷавонон”  эълон намуданд. Ин ташаббуси Президенти кишварро натанҳо дар ҷумҳурии мо, балки дар аксари қишварҳои ҷаҳон ба хушнудӣ пазируфтанд. Ин ҳол табиист, зеро Ҷумҳурии Тоҷикистон давлати ҷавону ҷавонон буда, синни миёнаи аҳолӣ 24 сол ва 70 фоизи сокинони онро шахсони синни то 30 - сола ташкил медиҳанд. Дигар ин ки шиори “Ҷавонони бомаърифату соҳибкасб ояндаи миллатанд”, ки доимо сармашқи кори Асосгузори сулҳу ваҳдат, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад, аҳамияти худро гум  накардааст ва ба фикрам гум ҳам намекунад

Дар бораи ташаббуси  Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон сухан ронда истода, ман мехостам чанд нуқтаро бароятон иброз дошта бошам.

Якум, аз ахбори ВАО, мушоҳидаҳои ҳаёти рӯзмаъра чунин ба назар мерасад, ки ин ташаббуси Пешвои миллатро бисёр ашхос ҳамчунин як чорабинии “навбатӣ” қабул намуда, бо гузаронидани чорабиниҳои алоҳида, омода намудани чанд шиору овезаҳо  маҳдуд шуда истодаанд. Ман фикр мекунам ин муносибати бисёр сатҳӣ, рӯяки мебошад. Чунки ташаббуси Президенти кишвар ин андешаи яклакҳзаинаи он кас нест, ки, балки ин андеша дар давоми дарозии таърихи навини тоҷикон таҳаввул ёфт  ва имрӯз шаклу мазмуни нав пайдо намуд.

Дуюм, мо дар асри ХХI асри вусъати бесобиқаи технологияҳои иттилоотӣ ва воситаҳои телекоммуникатсионӣ, зуҳурёбии равандҳои гуногуни падидаҳои иҷтимоӣ қарор дорем. Барои фардо дар фазоӣ ҷаҳонӣ Тоҷикистонро муаррифи намудан  моро зарур аст, ки дар бораи насле, ки ҷомеаамонро ба ворисият мегирад, ғамхори зоҳир намоем. Дар ин кор мо бояд аз Пешвои миллат ибрат гирем.

Биёед, ба ёд меорем. Соли 2000 ум, ҷомеаи тоҷик акнун аз оғӯши ҷанги даҳшатбор халос шуда буд. Муаммоҳои сиёсӣ, иҷтимоиву иқтисодӣ садди роҳо рушди босубботи ҷомеа мегашт. Вале дар ҳамин лаҳзаҳои хеле барои давлату ҷомеаи Тоҷикистон ҳассосу вазнин Президенти мамлакат яке аз аввалин вохӯриҳои худро бо ҷавон гузаронид ва аллакай ҳамон давра иброз дошт, ки “Ҷавонон ояндаи миллатанд”.  Ба таври дигар гӯем  аз солҳои аввали ба даст овардани истиқлолият давлат татбиқи сиёсатро доир ба ҷавонон ҳамчун нерӯи фаъоли ҷомеа самти афзалиятнок   муқаррар намуда буд.

 Дар давоми солҳои соҳибистиқлолӣ дар самти баланд бардоштани нақши ҷавонон дар ҳаёти ҷомеа, муҳайё сохтани шароити мусоид барои таълиму тарбияи онҳо, илму касбомӯзӣ, аз худ кардани забонҳои хориҷӣ ва технологияҳои муосири иттилоотиву коммуникатсионӣ тамоми шароити заруриро муҳайё намуда, барои амалӣ гардидани ташаббусҳои онҳо заминаи мусоид фароҳам оварда шуд.

Ташкили Донишгоҳҳо, донишкадаҳо, ба хориҷа равон кардани ҷавонон барои таҳсил ва ғайраҳо  ин натиҷаи сиёсати маорифпарваронаи Пешвои миллат мебошанд.

 Доир ба баланд бардоштани нақши ҷавонон  дар ҷомеа даҳҳо қонуну қарорҳо ва барномаҳои давлатӣ, аз ҷумла Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи сиёсати давлатии ҷавонон» қабул карда шуданд, ки онҳо барои муттаҳид намудани ҷавонон ва дар пешрафти кишвар, ҳимояи марзу буми он, таҳкими пояҳои давлатдорӣ ва корҳои созандагиву ободкорӣ фаъолона ширкат кардани онҳо роҳи васеъ кушоданд.

Дар ин давра, инчунин, Стратегияи сиёсати давлатии ҷавонон дар мамлакат қабул гардид, ки татбиқи он иштироки ҷавононро дар ҳалли вазифаҳои мубрами рушди иҷтимоиву иқтисодии кишвар таъмин мекунад. Имрӯз шумораи ҷавонони то синни 35 – сола дар байни хизматчиёни давлатӣ қариб 50 фоиз ва дар ҳайати кадрҳои роҳбарикунанда 23 фоизро ташкил медиҳад.

Бо мақсади оммавигардонии варзиш ва тарғиби тарзи ҳаёти солим дар байни наврасону ҷавонон дар даврони соҳибистиқлолӣ дар ҳамаи шаҳру ноҳияҳои мамлакат ҳазорҳо иншооти наву замонавии варзишӣ, аз қабили варзишгоҳу толорҳои варзиш, ҳавзҳои шиноварӣ ва майдонҳои варзишӣ бунёд гардиданд.

Дар натиҷа варзишгарони мо, ки аксари онҳо зодаи даврони истиқлол мебошанд, дар мусобиқоти сатҳи минтақавию байналмилалӣ ба дастовардҳои бесобиқа ноил шуда, шарафи Тоҷикистони соҳибистиқлолро дар ҷаҳон баланд бардоштанд.

Давлат  дар роҳи ҳифзи истиқлолияти миллӣ ва бунёди давлати муосиру пешрафта нақши ҷавононро хеле муҳим медонад ва минбаъд низ кӯшиш мекунад, ки вазъи иҷтимову иқтисодии наслҳои наврасу ҷавонро беҳтар гардад ва барои рушди ҳамаҷонибаи онҳо тамоми шароити заруриро муҳайё созад.

Дар баробари ин, зарур аст, ки  ҷавонон сабақҳои истиқлолиятро ҳаматарафа омӯзанд, аз равандҳои сиёсии ҷаҳони муосир огоҳ бошанд, таърихи гузаштаву ҳозираи халқи хешро дуруст аз худ намоянд, Ватан, миллат, истиқлолият ва рамзҳои давлатӣ, инчунин, забон ва фарҳанги худро эҳтиром намоянд ва самимона дӯст доранд.

 Дар бораи ба ҳамвобастагии Ваҳдати миллӣ ва сиёсати ҷавонон андешаронӣ намуда, боз як нуктаро таъкид намудан зарур аст. Мо тавонистем дар давоми ин солҳо ваҳдати сиёсӣ, иҷтимоӣ ва иқтисодиро дар радифи амалигардонии се самти стратегии рушди ҷомеамон пиёда намоем. Аммо баробари ин, бояд эътироф намуд, ки то ҳол то ба охир ваҳдати тафаккурро ба даст надаровардаем. Ҳалли ин масъала хеле вазнин аст, зеро тағйир додани мафкураи инсонҳо хеле давраи тӯлониро талаб менамояд. Баҳри амали гардонии ин масъала   зарур аст, ки  оила, мактаб ва ҷамъият дар ҳамбастагӣ фаъолият намоянд.

Ғайрат Раҷабов, устоди ДПДТТ дар шаҳри  Хуҷанд

Created: 20 April 2018

Hits: 2776

Ба ифтихори 140- солагии зодрӯзи сардафтари адабиёти муосири тоҷик Садриддин Айнӣ  дар маҷлисгоҳи хурди донишкада маҳфили навбатии адабӣ таҳти унвони «Ахтари тобноки адаб» доир гардид. Дар маҳфил устодон ва шогирдони донишкада ширкат доштанд.

Мудири кафедраи умумитаълимии донишкада, номзади илмҳои филологӣ Таиба Бобоева чорабиниро оғоз намуда, зикр дошт, ки   таърихи қарни ХХ-и тоҷикро бидуни зикри номи устод Садридин  Айнӣ ва асарҳои ӯ тасаввур кардан ғайриимкон аст. Ӯ дар тӯли умри босамару ибратбахши худ тавонист миллати бошарафу наҷиби хешро ба оламиён ба таври барҷаста муаррифӣ намояд. Мавсуф на фақат бо далелҳои раднопазир мавҷудияти  миллати муаззамеро бо номи тоҷик дар минтақи Осиёи Марказӣ собит намуд, балки нишон дод, ки халқи тоҷик ва адабиёти он аз даврони бостон ибтидо гирифта, дар тӯли асрҳо шебу фарози зиёдеро аз сар гузаронидааст.

Хайринисо Темирова, номзади илмҳои педагогӣ  аз зиндагинома, кор ва эҷоди Садриддин Айнӣ нақлҳои ҷолиб намуда, зикр дошт, ки руҳи шикастнопазир, масъулияти баланд, азхудгузаштанҳо, меҳнатдӯстии Садриддин Айнӣ бояд ба ҷавонон дарси ибрат шавад. Зеро овони кӯдакӣ ва ҷавонии ин нависандаи забардасти тоҷик ба давраҳои ниҳоят мушкили давлатсозии тоҷикон рост омадааст. Бо вуҷуди рӯзгори сахт ва вазъи ноороми ҷомеа  ӯ ҳамчун тӯдакаш барои миллати тоҷик хизмати бузурге кардааст.

Устоди донишкада Шафоат Файзиева бо мисолҳои возеҳ Айниро ҳамчун адабиётшинос, муаррих, шоир, публитсист, рӯзноманигор, ходими давлатӣ ба ҳозирин муаррифӣ намуд. Зикр шуд, ки таълифи китобҳои «Намунаи адабиёти тоҷик», «Исёни Муқаннаъ», «Темурмалик» ва даҳҳои дигар собит намуд, ки мо барандагони тамаддун ҳастем.

Чанде аз шогирдон зимни маърӯза аз сатҳи баланд доир шудани маҳфил ибрози ақида намуда, ваъда доданд, ки осори гаронмояи устод Айниро минбаъд низ мутоила мекунанд.

Created: 16 April 2018

Hits: 2896

Дар раванди ҷаҳонишавӣ ва эътирофи гуногунандешии сиёсӣ, ҳамзамон тараққии технологияи иттилоотии замонавӣ воситаҳои таъсиррасонӣ ба шуури ҷавонон мухталифанд. Пайдост, ки аксари ҷавонони мо бо иттилооти сомонаҳо сарукор доранд ва ин раванди табиист. Вале суоле ба миён меояд: онҳо ин иттилооти пешниҳодгардидаро чӣ тавр қабул менамоянд?! Тарафи дигари масъала дар он аст, ки онҳо чаро ба иттилооти беасоси ҳангомаҷӯёна ва ё ғаразнок таваҷҷуҳ зоҳир менамоянд?

     Ё худ ба ҳамагон равшанаст, ки дар ҷомеаи кунунӣ теъдоди зиёди ҳаракатҳои ҷамъиятӣ ба қайд гирифта шудаанд. Ҳар яке аз ин ҳаракатҳо нақшаю барномаҳои хоси худро ҷиҳати рушди сиёсию иқтисодии ҷомеа доранд. Аммо дар байни ҷавонон афроде ҳам ёфт мешаванд, ки бо ҳадаф ва мақсадҳои ниҳоии ин ҳаракатҳои ҷамъиятӣ пурра шинос нагашта, фирефтаи ақидаҳои роҳгумзананда мегарданд. Яъне, чунин ақидаҳои роҳгумзананда ва пайгирии имрӯза садҳо ҷавонони сода ва камсаводи тоҷикро низ ба майдони мусулмонкушии Сурия, Ироқ, Покистону Афғонистон роҳнамун сохтаанд. Барои чӣ ҷавонони мо ба ин роҳ мераванд?

Таърих фаромӯш намешавад: ҳодисаҳои солҳои навадуми асри гузаштаро дар кишвар ҳамингуна ҳизбу ҳаракатҳо роҳбарӣ карда, сабабгори фоҷеаи мудҳишгардиданд. Бемуҳобот, чунин рухдодҳо, албатта, аз ҳодисаҳои нанговар барои миллати тоҷик мебошанд. Вале ба хотири наҷоти миллат гуноҳи аксари кулли ҷинояткорон бахшида шуданд ва ин ҳам барои ояндаи кишвари азизамон буд.

     Дар ин замина, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон таъкидан зикр кардаанд: «Мо бояд шукр гӯем, ки ба чунин рӯзгори орому осуда расидаем ва сулҳу субот, ваҳдати миллиро ҳамчун дастоварди азизтарини халқамон ба монанди гавҳараки чашм эҳтиёт кунем».

Бале, ҷаҳду талоши бемонанди Пешвои муаззами миллат, роҳбарони дигар буд, ки зӯроварӣ, гурӯҳҳои силоҳдори ғайриқонунӣ, ки даст ба ғорати мардуми осоишта мезаданд, аз байн бурда шуданд. Вақти он аст, ки мо–ҷавонон фирефтаи идеологияи ғайр нагашта, ҳушёрӣ ва зиракиро пешаи худ намоем. Барои ободии диёр ва эмин нигоҳ доштани он аз чашми бадбинон аз дилу ҷон кӯшиш ба харҷ диҳем.

Фаррух Аминов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Created: 20 April 2018

Hits: 2903

Дар Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон вохӯрии устодону шогирдон бо сардори шуъбаи пешгирии коррупсияи Раёсати Агентии назорати молиявӣ ва мубориза бо коррупсия дар вилояти Суғд Зарифӣ Дилшод Неъматзода баргузор гардид.

Чорабиниро муовини директор оид ба тарбия Фаррух Аминов ҳусни оғоз бахшида, таъкид дошт, ки амалҳои ришваву  ришваситонӣ пояи иқтисодӣ ва маънавии ҷомеаро суст намуда, эътимоди шаҳрвандонро нисбати ин ё он муассиса коста мегардонад. Ба ин хотир Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёмҳои ироакардаи худ аз роҳбарон, махсусан кормандони мақомотҳои қудратӣ тақозо мекунанд, ки ба ин вабо муборизаи беамон баранд.

Дар баромади Дилшод Зарифӣ таъкид шуд, ки зимни санҷишҳои молиявии корхонаву муассисаҳо танҳо дар семоҳаи аввали соли равон ба маблағи 33,7 миллион сомонӣ зарару камбудиҳо ошкор гардидааст. Амалҳои ришваситонӣ дар қиёс ба солҳои пешин дар соҳаҳои маориф ва тандурустӣ камтар ба қайд гирифта шудааст. Зеро ба фаъолият шурӯъ намудани Маркази миллии тестӣ як андоза мафкураи сокинонро дар мавриди таъмини шаффофият дар раванди қабули довталабон боло бурд. Аммо бо вуҷуди ин ҳастанд қаллобоне, ки аз соддагии сокинон истифода бурда, аз онҳо барои дохилшавӣ маблағи калон мегиранд. Чунин шикоятҳо ба Раёсати агентӣ бисёр меояд.

Ба андешаи Дилшод Зарифӣ танҳо муборизаи дастҷамъона, ҳамкорӣ бо Раёсат метавонад ин зуҳуроти номатлубро аз байн барад. Мутаассифона, минталитети шарқиёнаи мо намегузорад, ки парда аз рӯи амалҳои ҷинояткоронаи баъзе аз порахӯрон бардошта шавад. Махсусан солҳои охир пораситонӣ дар самти гирифтани қитъаҳои замин бештар ба назар мерасад. Раёсати агентӣ дар ин маврид даҳҳо парвандаҳоро боз намудааст, аммо ҳамоно шаҳрвандон ба нафарони қаллобу порахӯр бовар мекунанд.

Номбурда аз устодону донишҷӯён даъват ба амал овард, ки дар ин самт бо Раёсати агентӣ робитаро мустаҳкам намоянд ва аз телефонии боварии раёсат истифода кунанд.

Устоди донишкада, номзади илмҳои филологӣ Таиба Бобоева зимни музокира қайд кард, ки дар раванди таълим ба амалҳои ришваситонӣ даст назадан аз ҳадафҳои асосии Раёсати донишкада, шахсан сарвари он Дилафрӯз Саидӣ ба ҳисоб меравад. Таълим ва тарбия дар донишкада тавре роҳандозӣ гардидааст, ки миёни устод ва донишҷӯ иртиботи фардие дар мавриди санҷиши дониши шогирд вуҷуд надорад. Ҳамаи санҷишу имтиҳонҳо тариқи  маркази миллии тести донишкада сурат гирифта, натиҷаҳои он ба интерфейси донишҷӯён ҷо карда мешавад. Чунин навъи санҷиш масъулияти устодону донишҷӯёнро дар мавриди кору таҳсил баланд мебардорад.  

Бо ҳамин вохӯрӣ анҷом пазируфт.     

Created: 16 April 2018

Hits: 2933

  Вақтҳои охир шоҳиди падидаҳои манфии иҷтимоӣ, ки ҳаёти ҷамъиятиву сиёсиро халалдор намуда, ба сулҳу субот ва амнияти мамлакат халал ворид менамояд, аз қабили ҳодисаҳои гаравидани баъзе аз ҷавонони мо ба ҳизбу ҳаракатҳои бегонаи ифротӣ ва ҳатто террористӣ мешавем. Ин тамоюл, бешак, мардуми ватандӯст, бахусус қишрҳои солимфикру пешоҳанги ҷомеаро, ки осудагиву ваҳдати миллӣ ва суботу амният барояшон азиз аст, батараф гузошта наметавонад, зеро ин мушкилиест, ки миёни ҷавонон ба зуҳур омадааст. Ҳол он ки мутобиқ ба нишондоди оморӣ аксарияти аҳолии мамлакатро ҷавонон ташкил медиҳанд. Ҷавонон бошанд, яке аз омилҳои асосии рушди кишвар ва қувваи пешбаранда ва ояндасози ҷомеа буда, дар бунёдкорӣ ва муайян намудани ояндаи давлатдорӣ саҳми бузурге доранд. Пас, маълум мешавад ки «мушкилоти ҷавонон» - мушкилоти тамоми ҷомеаи Тоҷикистон аст.

Ин ҷо суоле ба миён меояд - кӣ ҷавононро ба ин вартаи гумроҳӣ меафканад? Имрӯз тавасссути расонаҳои хабарӣ мешунавему мебинем, ки баъзе руҳониён зери номи муқаддаси дини мубини ислом баромад карда, баҳри амалӣ сохтани ниятҳои нопокашон, ки сохтори хилофат ва ҳукмфармоии он аст, мафкураи ҷавононро заҳролуд карда, щояҳои исломро аз нигоҳи щаразноки худ тавсиф ва ҷавононро ба роҳи ифроту хурофот ҳидоят мекунанд. Ҷавонон, ки ҳанӯз мафкураашон ташаккул наёфтаасту фирефтаи маблащҳои калон шуда, гуфтаҳои чунин ашхосро қабул мекунанд. Онҳо бо ҳидоят ва роҳбаладии руҳониёни алоҳида бо баҳонаи гирифтани таълимоти динӣ ба давлатҳои исломии ҳамҷавор рафта, баъди муддате ба ташкилотҳои террористию экстремистии байналмиллалӣ ҳамроҳ мешаванд ва дар задухӯрдҳои ин ташкилотҳо бар зидди ҳукуматҳои қонунӣ иштирок мекунанд. Дар заминаи таълимоти барщалату бегона ва ифротгаро қисме аз онҳо ба мазҳабу ҳаракатҳои террористию экстремистӣ, аз қабили Салафия, Ваҳҳобия, Ҳизби таҳрир, Ансоруллоҳ, Ҳаракати исломии Ӯзбекистон дохил мешаванд.

Тоҷикистон кишварест, ки дар қалби Осиёи Марказӣ ҷойгир шудааст ва табиист, ки ҳар кадом давлатҳои абарқудрат саъй доранд, ки манфиатҳои сиёсӣ ва арзишҳои идеологии худро зери ниқоби дин дар давлати навбунёди мо пайгирӣ намоянд.

Дар кишвари мо намояндаи динҳои гуногун, аз ҷумла ислом, насронӣ, яҳудӣ ва щайра умр ба сар мебаранд, ки 80% сокинони он мусалмон буда, дини мубини исломро мепарастанд. Ҳамаи онҳо дар амалӣ намудани фаъолияти динии худ озод мебошанд ва ҳатто масҷиду калисоҳои худро доранд. Давлат фаъолияти тамоми равияҳои диниро, ки расман сабти ном шудаанд, эътироф мекунад ва барои пайравии онҳо тамоми шароитҳоро муҳайё месозад. Аммо ин амал дар ҳолате ба роҳ монда мешавад, ки фаъолияти онҳо зидди сиёсати давлат ва давлатдорӣ ё характери ищвогарию хусуматпарастиро миёни шаҳрвандон надошта бошад. Зеро дар моддаи 1-уми Сарқонун қабул гардидааст, ки Тоҷикистон давлати дунявӣ мебошад. Маҳз ин мафҳум шаҳодати он мегардад, ки дин ва муассисаҳои динӣ ба фаъолияти давлатдорӣ набояд дахолат кунад.

Дини мубини ислом дар сират дини поку адолатнок буда, инсонҳоро ба покизагию инсондӯстӣ ва эҳтироми дигарон даъват мекунад. Аммо имрӯзҳо ислом бозичаи дасти як гурӯҳ манфиатҷӯён, ки аксар одамони «зиёӣ» ва олимақом мебошанд, гардидааст ки бо ин кирдорашон бегонапарастӣ ва фарҳанги бегонаро талқин менамоянд, номи мубораки исломро сиёҳ мекунанд. Чӣ тавре ки гуфтаанд:

                       Ислом ба зоти худ надорад айбе,

                  Ҳар айбе, ки ҳаст, дар мусалмонии мост.

Дар натиҷа, таъсири зуҳуроти бегонашавӣ ва бегонапарастӣ, гаравиш ба гуруҳу мазҳабҳои ифротгаро ва тақлидкунандаи таассуби динӣ рӯз то рӯз зиёд шуда истодааст.

Агар ба сарнавишти таърихи миллат назар кунем, ин падида, яъне бегонашавӣ, бегонапарастӣ ва тақлидкунӣ дар руҳу ҷисми тоҷик ҷой надошт. Баръакс фарҳангу тамаддуни мо замони қадим ва замони асҳои миёна ба халқҳои кишварҳои ҳамсоя, бахусус, Аврупо таъсири мусбат расонид ва ин халқу миллатҳо ба он таҳсин мекунанд, яъне оинаи дигарон будем.

Бо ин андеша, мо ҳаргиз нисбати дигар халқҳо худро баланд намегузорем. Мо фақат мехоҳем ҷавононро ҳушдор намоем, ки ин падида бегона аст ва метавонад мушкилоти ҷиддӣ ва ҳатто хатарро ба амал орад. Аз ҷумла, бегонашавӣ ва буҳрон дар оила, дар байни дӯстон, дар равоният, ҷисмоният, дар хулқу хӯй ва ниҳоят хатаре эҷод менамояд дар нобудшавии миллати тоҷик чун халқият дар арсаи ҷаҳони мутамаддин.

Пас, баҳри пешгирии ин тамоюли номатлуб чӣ бояд кард? Пеш аз ҳама мо бояд ҷавононро ба худшиносии миллӣ, ифтихори ватандорӣ ва фарҳангшиносӣ даъват кунем ва ин ҷо ду чизро мавриди назар бояд қарор дод.

Якум, фаҳми он ахборе, ки ҷавонон пайдо мекунанд, ки он иборат аст, аз қобилияти дарк кардани ахбор. Ҳар хабару маълумот қобили таҳлил буда, ба ҳукми ақлу хирад баҳогузорӣ карда шавад. Мутаассифона, бархе аз ҷавонон ин ё он хабарро на аз назари хирад, балки аз назари ҳис, эҳсосот баҳогузорӣ менамоянд. Албатта, хабаре ки аз дохил ва берун падид меояд, онро бояд бидонем ва аз он ҷои гурезе нест. Дар баробари ин, бояд ҳар кас назари худро нисбат ба он ба маънии мақсад, зиндагӣ, фаъолият дарк намояд, вагарна ба гирдоби бегонашавӣ ва бегонапарастӣ дучор мегардад. Ин амрест, ки қобили инкор нест ва барои интихоби ахбори ҳақиқӣ хирадро ҳамчун силоҳи асосӣ бояд истифода намуд.

Дуюм, донише, ки ҷавонон, алалхусус донишҷӯён меҷӯянд. Дар роҳи ҷустуҷӯи дониш метавон одоб, афкор, санъат, адабиёт, фарҳанг ва касбро ёфт, вагарна нишони тири бегонашавӣ ва бегонапарастӣ гардид, ки ба ҳеҷ кас раҳм намекунад. Талош барои дониш ин фақат ибтидои кор буда, интиҳои он парастиши ҳақиқат аст.

Фарҳангу ҳуввият ва худшиносии миллӣ на бо майлу ҳавас, балки ба маърифат, тай намудани зинаҳои маърифат, ҷустуҷӯи дониши ҳақиқӣ пойдор мебошад. Аз ин рӯ, дар ҷавонон бояд касб кардани дониш ва маърифатро тарщиб намуда, дар баробари ин онро бояд ҳифз намуд.

Ва қобили қайд аст, ки бе ақидаи илмӣ ва фалсафию танқидӣ инсон ба муқаллиди фарҳанги щайр табдил меёбад. Тақлид ба фарҳанги бегона бошад, сабаби набудани фарҳанги худӣ мегардад. Дар ин сурат инсон ҳамон зощеро мемонад, ки хиромидани кабк тақлид намуда, рафтору хироми онро ёд намегирад, вале шеваи парвози худро ҳам аз даст медиҳад. Мутаассифона, имрӯз ҳам баъзе мардуми мо ҳамон зощеро мемонанд ва афкори диниро ба тақлид мепазиранд, на ба сират ва на ба ақлу на ба фалсафа. Аз ин рӯ, имрӯз низ чун дар замони Шамси Табрезӣ бар сари ин бефаҳмиҳо бояд фигон кард:

                    Халқро тақлидашон барбод дод,

                    Эй дусад лаънат бар ин тақлид бод.

Дар хулосаи сухан таъкид бояд дошт, ки ҳуввият, фарҳанг, худшиносии миллӣ ва тафаккури баланди фалсафию ҳуқуқӣ аслиҳаи бузургест алайҳи ҳуҷуми душманон ба генофонди миллати мо. Агар аз ин арзишҳои миллӣ ба таври бояду шояд истифода ва корбурд нанамоем, дар ниҳоят ба чунин ҳолат рӯ ба рӯ мегардем, ки Иқболи Лоҳурӣ дар як байти худ фармудааст:

                 Ҳар кӣ бар худ нест фармонаш равон,

                 Мешавад фармонпазири дигарон…

ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд 

Created: 20 April 2018

Hits: 2951

Имрӯзҳо аз саҳфаҳои интернет хабари таъсис ёфтани анҷумани бо ном озодандешони тоҷик дар Венаро хонда, боз воқеаҳои солҳои гузашта- қатлу куштор, хунрезӣ, бехонаю дарӣ, дур аз Ватан,  дур аз зану фарзанд пеши назарамон ҷилвагар шуд.

Мо аз воқеаҳои сиёсӣ, найрангбозиҳои як гурӯҳ мансабталошон ва ҳодисаҳои фоҷеабори солҳои гузашта дарсу сабақ омӯхтем, шукри онро мекунем, ки имрӯзҳо дар замони тинҷу ором, дар ҳалқаи ёру дӯстон ҳаёт ба сар бурда истодаем.

Шахсоне, ки ин анҷуманро дар хориҷи кишварро таъсис додаанд, ҳамон аъзоёни иғвогару мансабталошони пасмондаи ТЭТ ҲНИТ мебошанд.

Номуҳтарамоне мисли Алим Шерзамонов, Темур Варқӣ,  Равшан Темуриён, Саидюнуси Истаравшанӣ, Ҳаким Раббимпур ва Аюб Эгматов шумо дар интернет сабт намудаед, ки «Мо, ҷамъе аз фаъолони тоҷик, бо дарки  буҳрони  амиқи иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва сиёсӣ ва фасоди густурдаи идорӣ ва ноадолатиҳои  иҷтимоӣ, ки  бар  фазои ҷомеаи мо соя  афканда, боиси  эҷоди  хушунат ва  бадбинӣ  дар тамоми  сатҳҳо  гардида, якпорчагии миллат, тамомияти  арзӣ, Истиқлоли давлатдории Тоҷикистон ва сабти  минтақаро таҳдид мекунад,  «Анҷумани озодандешони тоҷик»-ро таъсис додем».

Якум, ин ки шумо фаъолони тоҷик нестед, шумо хоинони миллат ва давлати тоҷиконед, аз дур истода худро дӯсти миллату Ватани азизамон Тоҷикистон меҳисобед. Миллат гуноҳи шумою шумобаринҳоро ҳеҷ гоҳ намебахшад.  Агар фаъолони миллат мебудед, дар ватан софдилонаю содиқона хизмат намуда, дар рушду нумуи Тоҷикистон ҳисса мегузоштед.

Дуюм, ин ки дар Тоҷикистон сулҳу озодӣ, ваҳдату ягонагии том пойдор аст, корҳои созандагию бунёдкорӣ пайваста авҷи тоза гирифта, дар баробари боигарии моддӣ фазои маънавии мардуми кишварамон низ беш аз пеш ғанӣ гашта истодааст, ҳама тинҷу ором бо меҳнати софдилона ба халқу Ватан хизмат намуда, дар зери осмони софу беғубор ҳаёт ба сар бурда истодаанд.

Мо ҳамеша мекӯшем, ки бо меҳнати софдилона, дасту дили пок ба Ватанамон – Тоҷикистони азиз хизмат намоем ва Ватанамонро ободу зебо гардонида, иқтисодиёти ҷумҳуриро баланд бардорем ва ба шумо барин «фаъолони тоҷик», ки фаъолиятонро дар хизмати бегонаҳо мебинем ва дар хиёнат, ниёз надорем.

Сеюм, ин ки мо аз таҳдидҳои худатону хоҷагонатон наметарсем. Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон сиёсати дарҳои бозро пеш гирифта, бо зиёда аз 140 давлати дунё робитаи сиёсӣ, илмӣ, иқтисодӣ ва фарҳангӣ дорад. Имрӯз Тоҷикистон Артиши миллии пурқуввате дорад, ки марзу буми хешро муҳофизат мекунад.

Чорум, ин ки дар хориҷи кишвар, яъне Австрия таъсис ёфтани анҷумани бо ном озодандешони тоҷик барои мо тоҷикон ягон ҷои тарсу ҳарос нест. Имрӯзҳо дар кишвари мо 7 ҳизби сиёсӣ ва даҳҳо созмонҳои сиёсию ҷамъиятӣ фаъолият доранд, барои диндорон дари масҷидҳои исломию насрониву яҳудиву буддоӣ кушода аст, мардум озодона ибодатҳои худро мегузаронанд.

Панҷум, ин ки ташкилоти шумо ташкилоти озодандеш нест, ин ном- «Анҷумани озодандешони тоҷик» барои ибтидо гузоштани дасисаву найрангҳои навбатист. Гурӯҳбозию анҷумансозӣ то ба кай? Вақте дар байни ҳамватанону ҳамзабонони худ қадру эҳтиром пайдо накардед, дар Австрия низ ба ягон мартабае нахоҳед расид. Чунки мақоли халқӣ аст, ки «Худиро ганда кардӣ, меҳри бегона мепарад». Ба чанд пул шумо- «озодандешон» Ватану марзу буму миллати хешро фурӯхтед?  

 Имрӯзҳо мардуми сарбаланди тоҷик аз боду ҳавои Истиқлолият баҳра бурда, сиёҳро аз сафед, хубро аз бад, ҳақро аз ноҳақ,  дӯстро аз душман фарқ карда метавонад. Мо намехоҳем дар арсаи ҷаҳолат монем. Ин озодӣ, ин тинҷию амоние, ки ба мо муяссар гардидааст, шукрона мекунем. Шукрона аз он мекунем, ки мо давлат дорем, шукрона аз он мекунем, ки миллатамон  истиқлолияти комил ба даст овардааст. Если вам нужно снять проститутку в Самаре , то вы попали по адресу - мы подберем идеальную даму для вас.

Мо намегузорем, ки нохалафе ҷавонони кишвари азизи моро ба доми худ кашида, сарзамини биҳиштосо ва вазъи орому осудаи моро ноором созад.

Имрӯз мо сулҳу субот ва ваҳдати миллиро чун гавҳараки чашм ва сарвати бебаҳо ҳифз намоем, ба қадру манзалати истиқлолият ва давлатдории мустақилона расем, худро ҳамтақдир ва ҳаммароми  миллати хеш донем ва аз неъмати  бузурги Ватану ватандорӣ  ифтихор  намоем

ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Created: 13 April 2018

Hits: 2771

Фаъолияти ҳизби террористиву экстремистии наҳзати исломии Тоҷикистон пас аз як амали хоинона моҳи сентябри соли 2015 пурра баста шуд. Аммо то ҳол роҳбарони гурезаи онҳо хориҷ аз кишвар бо истифода аз  расонаҳои иғвоангези дар хориҷа сабтиномшуда мехоҳанд, фазои солими кишварамонро ғуборолуд намуда, дар зеҳну тафаккури шаҳрвандон андешаи ботилро ҷо созанд. Гузашта аз ин як гурӯҳ ба ном рӯзноманигорони «ҳирфаи»-и ин «нерӯи осебпазир» аз созмону ташкилотҳои байналмилалии ҷаҳонӣ даъват ба амал меоранд, ки ба мушкилоти онҳо расидагӣ кунанд. Ин гурӯҳ, ки аз ҷониби хоҷагони беруна маблағгузорӣ мешаванд, бо истифода аз далелу аснодҳои бардурӯғ мехоҳанд фаъолияти кунунии Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистонро маҳкум намоянд. Онҳо камтарин мушкилоти имрӯзаи кишварро баҳона пеш оварда, ҷомеаро ба гумроҳӣ бурдан мехоҳанд. Ба андешаи онҳо мавҷи муҳоҷирони меҳнатие, ки имрӯз дар кишварҳои Русия кору зиндагӣ мекунанд, маҳз аз сатҳи пасти зиндагии онҳо дарак додааст ва онҳо иҷборан ба Русия рафтаанд. Ин далел ва мушоҳида комилан хатост. Зеро муҳоҷирати меҳнатии қувваҳои корӣ дар арсаи байналмилалӣ як ҳодисаи маъмул аст. Дар кишварҳои гуногуни олам он ба мушоҳида мерасад ва дар ҳар ҷо қувваи корӣ баҳри пайдо намудани ҷои кори хубтаре, ки музди меҳнати бештаре дода тавонад, кӯшиш мекунанд. Тибқи иттилои коршиносони олам мамлакатҳои Чину Туркия аз ҳисоби муҳоҷирини меҳнатии худ буҷаи кишварашонро ғанӣ мегардонанд. Ҳоло ҳудуди ду миллион сокинони Ҷумҳурии Ӯзбекистон, қариб 800 ҳазор мардуми қирғиз, беш аз як миллион қазоқиҳо дар кишвари Русия кору зиндагӣ мекунанд. Пас маълум мешавад, ки муҳоҷирони меҳнатии кишвари мо низ ба хотири боз ҳам хубтар таъмин намудани маишати зиндагии худ озими Русия мешаванд. Агар зиндагии сокинони кишвар воқеан ҳам вазнин мебуд, падару модарон имрӯз аз ҳар вақта дида бештар майл ба маълумоти олӣ гирифтани фарзандони худ саъй намеврзиданд. Имрӯз онҳо ҳатто дар хориҷа истода аз Вазорати маориф ва илми кишвар дархост намуданд, ки маҷлиси падару модарони фарзандонашонро ба таври онлайнӣ тариқи шабакаҳои иҷтимоӣ пахш намоянд, то онҳо аз ҷараёни таълиму тарбияи фарзандонашон огаҳӣ ёбанд. Сол аз сол зиёд шудани теъдоди донишҷӯён, арзи ҳастӣ намудани 39 муассисаҳои олӣ, шароити хуби таълиму тадрис имкон фароҳам овардааст, ки имрӯз маънавиёти ҷомеа боло равад.

Шахсан мо- ҷавонон аз он шукрона мекунем, ки дар кишвари озоду обод зиндагӣ дорем. Сатҳи зиндагӣ сол то сол беҳтар мешавад. Дар муассисаи мо барои ҳам устодон ва ҳам донишҷӯён шароити мусоиди корӣ ва таълимӣ мавҷуд аст. Маҳз таваҷҷӯҳи давлат ва Хукумати кишвар аст, ки пояи моддиву техникии донишкада торафт мустаҳкам гардида, баръакс шумораи зиёди волидон фарзндҳояшонро бинобар хуб будани вазъи таълим аз донишгоҳҳои хориҷа ин ҷо меоранд.

Ҳар як сокини кишвар ба хубӣ дарк мекунад, ки беҳтарин неъмат ин сулҳу осоиш аст. Дур намеравем, мамлакати ҳамсояи Афғонистонро бинед, то ба ҳол бинобар нофаҳмиҳои қувваҳо сокинони оддӣ зарар мебинанд. Дар ин кишвари ҳамзабону ҳамфарҳанг наздики 35 сол аст, ки ҷанг рафта истодааст. Иқтисодиёти футуррафта, нигоҳҳои хастаи сокинонро мебинему ҳазор маротиба шукрона мекунем, ки ин ҳодисаҳои мудҳишро таҳти роҳнамоии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон дар такя ба нерӯи хиради сокинон паси сар намудем. Ҳоло кишвари мо марҳилаи давлатсозиро паси сар намуда, ба давлатдории воқеӣ акнун қадамҳои қатъӣ мегузорад. Дар оростани қасри муҳташами ин давлати бузурги таърихӣ, ки номаш дар фарҳанги ҷаҳонӣ чун миллати қадима муаррифӣ шудааст, мову Шумо бо меҳнати созанда, бо дили соф кӯшиш варзем.  Боварӣ дорем, ки душманони миллати мо дар муқобили мардуми ваҳдатшиор якдилу якмаром маҳв хоҳанд шуд.

Саидалишерхон Бойматов, донишҷӯи ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд  

Created: 20 April 2018

Hits: 2830

      Соли равон ба соҳибистиқлолии Ватани азизамон 27 сол пур хоҳад шуд, ки дар назди таърих ҳукми як лаҳзаро дорад. Аммо дар ҳамин давраи кӯтоҳи таърихӣ  дар Тоҷикистон чунон корҳои бузурге ба анҷом расиданд, ки дар давоми зиёда аз 70 соли мавҷудияти Иттиҳоди Шӯравӣ  ба анҷом нарасида буданд. Новобаста ба ин Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми навбатиашон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон баён доштанд, ки «бо  вуҷуди ҳамаи дастоварду пешравиҳо  дар назди мову шумо ҳанӯз ҳам мушкилоту масъалаҳои зиёди ҳалталаб қарор доранд». Яъне имрӯз вақти он аст, ки бо муттаҳидӣ дар атрофии Сарвари давлат аз пайи ислоҳи ҳамон мушкилоту масоили ҳалталаб шавем, Ватану диёрамонро ободу зебо гардонем ва зиндагии шоистаи худу ояндагонро таъмин намоем.

    Хушбахтона, аксари кулли аъзои ҷомеа, чи марду чи зан, чи хурду чи бузург, ин нуктаи муҳимро хуб дарк менамоянд ва ба хотири ояндаи дурахшон сол то сол бунёдкорию созандагиро ривоҷ дода, аз пайи афзун намудани дастовардҳои Истиқлолияти давлатиамон ҳастанд. Аммо дар ин радиф нафароне ҳам ҳастанд, ки тинҷию оромии мулк, пешрафти иқтисодиёту иҷтимоиёт, саодати ҳамватанон ва садоқати онҳоро ба давлату Ҳукумат дидан намехоҳанд. Ҳар ободиву пешрафт ба чашми онҳо чун хор мехалад ва ба гуфте айшашонро талху хобашонро ҳаром месозад. Онҳо собиқ раис ва як гурӯҳ фаъолону аъзоёни  ташкилоти террористию экстремистии Ҳизби наҳзати исломи Тоҷикистон (ТТЭ ҲНИТ), пайравони дигар ҳизбу ҳаракатҳои ифротгаро мебошанд, ки баъди шикаст хӯрдан дар рақобати сиёсӣ ва ба ниятҳои нопокашон нарасидан аз Ватан фирор намуда, дар кишварҳои хориҷӣ паноҳ бурдаанд.  Аз ҷумла собиқ раиси ТЭИ ҲНИТ Муҳиддин Кабирӣ ва дигар ҳаммаслаконаш  бо дастгирии хоҷагонашон дар хориҷа амалҳои разилонаю хоинонаашонро давом дода истодаанд ва мақсаду мароми ягонаашон ноором сохтани вазъият дар Тоҷикистон, халалдор сохтани раванди пешрафту инкишоф, ба кӯи гумроҳӣ бурдани мардум, ташкили табаддулот ва бо ҳар роҳу васила бадном намудани Ҳукумати қонунии кишвар аст. Маҳз бо ҳамин нияту нақшаҳои разилона онҳо муроҷиатномаҳо қабул менамоянд, дар васоити ахбори омма ҳар гуна изҳорот пахш мекунанд,  намоишҳо ороста, аз поймол шудани ҳуқуқи  инсон ва арзишҳои исломӣ дар Тоҷикистон ба ташкилотҳои ҷамъиятию созмонҳои байналмилалӣ гузориш медиҳанд. Ҳатто дар хусуси таъсис додани ҳизбу ҳаракатҳои нав аз ҳисоби бадхоҳони миллат ва мухолифини дар хориҷа фирорибудаи Ҳукумати кунунӣ овозаҳо паҳн мекунанд ва даъватҳояшон ба хунрезиву ҷанг рӯирост садо медиҳад.

    Тавре ҳамагон медонем, дар оғози солҳои соҳибистиқлолӣ ҷанги шаҳрвандӣ дар диёри мо аз ҳамин гуна шиорпартоиҳо, низоъандозиҳо, даъватҳои зиддиинсонӣ, изҳороту муроҷиатҳо, майдоннишинию бегонапарастии як зумра нафарони ба гуфти худашон демократ, ислоҳотталаб, навҷӯву навгаро ва дилсӯзи халқу Ватан оғоз ёфт. Аммо ҳамин ки оташи ҷанг фурӯзон шуд, онҳо худро мисли муш ба сӯрохиҳо кашиданд, ҷонашонро гирифта гурехтанд, ҳаволаи ҳазорон нафар бегуноҳонро ба Худо карданд. Он бесарусомониҳо рушду нумуи Ватанамонро ба даҳсолаҳо қафо партофт, миллиардҳо доллар ба хоҷагии халқ зиён расонд. Мутаассифона, талафоти ҷонӣ ҳам кам набуд.

     Имрӯз Муҳиддин Кабирӣ, Саидюнус Бурҳонов (мулаққаб ба «Истаравшанӣ»), Шамсиддин Саидов, Абдуманнон Шералиев, Муҳаммадҷон Ғайратов (мулаққаб ба «Муҳаммад –таке», «Кабуд» ва «Абдураҳмон»), Умед Исоев, Шоиста Мамадшеховаю фарзандонаш  Бегзод ва Ҷавоҳир Ӯриновҳо, ки зодагони минтақаҳои гуногуни Тоҷикистонанд ва даҳҳо нафар миллату ватанфурӯшон, ки замоне аъзои фаъоли ин ташкилоти террористию экстремистӣ буданду баъзеашон ҳатто мазҳаби худро иваз намудаанд,  мехоҳанд, ки боз ҳамон рӯзҳои сиёҳ такрор шаванд.

    ТТЭ ҲНИТ дар асоси далелҳои мӯътамаду асоснок, баъди бо нокомӣ анҷом ёфтани табаддулоти наҳзатиён таҳти сарварии муовини Вазири мудофиаи Тоҷикистон ва аъзои фаъоли ҳамин ҳизб генерал А. Назарзода аз ҷониби Прокуратураи генералии Ҷумҳурии Тоҷикистон мамнӯъ эълон ва ба рӯйхати гурӯҳҳои террористӣ дохил карда шуд. Ба истиснои чанд нафар аз ҳайати роҳбарии дар ин табаддулот дастдоштаи ҳизб аз ҷониби мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва сохторҳои амниятии кишвар нисбати ягон нафар аъзои қатории ҳизб, ки хатои худро фаҳмида, бо амри дилу виҷдон сафҳои онро тарк намуданд, чораи интизомӣ ё маъмурию ҳуқуқӣ андешида нашудааст, то боиси нигаронӣ бошад. Онҳо имрӯз чун аъзои комилҳуқуқи ҷомеа озодона кору зиндагӣ доранд. Ва он ҳама даъвоҳо дар бораи таъқибу боздошт ё шиканҷаи собиқ аъзои ТТЭ ҲНИТ, ки ватанфурӯшон паҳн мекунанд, беасосанд.

    Ҳамагӣ чанд рӯз пеш дар як қатор васоити чопии ахбори оммаи Тоҷикистон мақолаи таҳлилии рӯзномаи бонуфузтарини Шарқи Миёна «Ал – Аҳром» бознашр шуд. «Ал – Аҳром» аз соли 1875 инҷониб дар Ҷумҳурии Арабии Миср ба табъ мерасад. Чуноне аз ин мақола маълум мешавад, ТТЭ ҲНИТ на танҳо бо ҳаракатҳои террористии «Толибон»-у «Ҷунбиши исломии Ӯзбекистон», балки бо ташкилоту созмонҳои террористии дигар аз қабили Давлати исломии Ироқу Шом (ДИИШ), «Ҷабҳат ан – Нусра», «Ҷайш – ал – ҳур» ва «Ихвон – ал – муслимин» низ ҳамкории густурда дошта, дар сафарбар намудани садҳо нафар ҷавонони гумроҳ барои анҷом додани амалҳои террористӣ ва иштирок дар набардҳои хунин ба Сурия, Ироқу Афғонистон ва дигар минтақаҳои ноором даст доштааст.  

    Барои чунин хизмати хирсона соҳиби маблағҳои калон ва даромади ҳангуфт шудани саркардагоне чун Муҳиддин Кабирӣ афсона нест. Аҳли ҷомеа чанде пеш аз асрори чор миллион доллар маблағи барои ташкили ҷиҳод ҷудонамудаи «бародарони эронӣ» ба ТТЭ ҲНИТ бохабар шуданд, ки он мисоли ягона нест. Зикри ҳама амалҳои нопоку зиддиинсонии ин ташкилоти террористию экстремистӣ, хоинию ватанфурӯшии раиси ҳизб ва як гурӯҳ фаъолону аъзоёни он дар маҷмӯъ як китоб мешавад.

    Хулоса имрӯз дар симои Кабирию пайравонаш боз як зумра сиёҳкорон, ватанфурӯшон, бадхоҳон ва душманони сулҳу ваҳдати сартосарии мо мехоҳанд аз рӯи ҳамон сенарияи куҳна амал намуда, ҳаёти осоиштаи моро халалдор намоянд. Камбудию норасоиҳои ҷузъие, ки дар зиндагии аҳли ҷомеа ҷой доранд, байрақи дасти онҳост. Шахси ноогоҳ дар ибтидо гумон мекунад, ки мақсад аз даъвату муроҷиатҳои ин тоифа бартараф намудани мушкилоту муаммоҳои рӯзгори халқ ва ислоҳи вазъияти ҷойдошта аст. Лекин таҳлилҳо нишон медиҳанд, ки чунин «ташаббусҳо» танҳо обро лой кардану моҳӣ доштан мебошад. Агар зиндагиномаашонро таҳлил намоед, ба хубӣ аён мешавад, ки худи ин нафарони «дилсӯзи халқу Ватан» дар асл барои ободии диёр ва ба зиндагии шоиста расидани мардум коре накардаанд. То имрӯз касе аз онҳо манфиате надидааст.

    Шукрона, ки имрӯз Тоҷикистони мо Тоҷикистони солҳои 90-уми асри гузашта нест. Воқеоти сангину нангини он айёми хатарзо барои мардуми фарҳангпаноҳу сулҳпарвар сабақи бузург гардид. Албатта, душманону бадхоҳони миллату давлат чун гирдоб ба зудӣ сари хешро мехӯранд ва ба ниятҳои нопокашон намерасанд. Вале метавонанд муддате ба зиндагии орому осоиштаамон халал расонида, дар самти бунёдкорию созандагӣ монеа эҷод намоянд.

     Мо - рафторҳои хоинона ва ватанфурӯшонаи Муҳиддин Кабирӣ ва пайравону ҳаммаслаконашро сахт маҳкум намуда, чун      тамоми сокинони Ватанамон намегузорем, ки онҳо нақшаву ниятҳои нопокашонро амалӣ созанд. Бо муттаҳидӣ дар атрофи Пешвои муаззами миллат даст ба дасти ҳамдигар дода, аз як гиребон сар бароварда, ба муқобили онҳо муборизаи беамон мебарем, истиқлолияту озодӣ, ваҳдату ҳамдилӣ ва диёри ҳамешабаҳорамонро чун гавҳараки чашм ҳифз менамоем.

 Абдуқаҳҳор Бӯриев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Created: 13 April 2018

Hits: 2983

Дар шароити имрӯзина, ки ҷаҳонишавиву муттаҳидшавиаш меноманд, амнияти халқу миллатҳо ва бақои давлати миллӣ ба масъалаи асосии кураи замин табдил ёфтааст. Якҷояшавии ғояҳои аҳолии сайёра аз як тараф ба манфиат ва рушди кишварҳо мусоидат намояд, аз ҷониби дигар бошад, ин гуна омезишҳо мушкилиҳои зиёдеро эҷод намудааст. Мутаассифона, зери шиорҳои таҳқиқкунандагони барои ба пеш бурдани давлатҳо ва ба ном созандаи демокративу исломӣ, ҳадафҳои ғаразноки абарқудратон пайдо мешаванд.

Вақтҳои охир майли рӯ овардани ҷавонон ба риояи аҳкоми дину шариат ба назар мерасад. Онҳо бо риояи фарзу суннатҳои ислом аз амалҳои ношоиста парҳез менамоянд. Аз як ҷониб ин раванди хуби донишандӯзӣ аз соҳаи дини мубини Ислом бошад, аз ҷониби дигар, ин майлро гурӯҳи аҳзоби сиёҳкорон ба манфиати хеш истифода мебаранд. Аз номи дину мазҳабҳо ҳарф зада, ҷовононро ба ҳар гуна корҳои сиёсии хусусияти экстремистӣ ва террористидошта шомил месозанд.

Манбаи асосии дигари ҳамроҳшавӣ ба чунин равандҳо, ин шабакаҳои иҷтимоӣ, ба монанди: :“ВКонтакте”, “Одноклассники”, “Facebook”, “Twitter” , “Viber”, “Telegram”мебошад, ки солҳои охир густариш ва зиёдшавии истифодабарандагонаш торафт зиёд ба чашм мерасад. Ба ҳисоби миёна, дар ҳар се хонавода истифодабарандагони чунин сомонаҳо ба назар мерасад. Аз як ҷониб ин бо тараққиёти солу замон, бо пешравии технологияҳои иттилоотӣ, огоҳ будан аз хабару рӯйдодҳои кураи Замин  вобаста бошад, аз ҷониби дигар паҳншавии кору теъдодҳои зиддӣ қонунӣ, ба мисоли экстремизм ва терроризм мебошад. Аҳамияти чунин шабакаҳо аз ҷиҳати мубориза бо терроризм ва экстремизм борҳо ба мавзӯъҳои тадқиқотӣ ҳам дар давлатҳои хориҷӣ ва ватанӣ табдил ёфтааст.

Бо гузашта аз ин иброз намудан шарт ва зарур аст, ки чунин гурӯҳҳои ифротгароӣ аз кам будан ва норасогии саводнокии ҷавонону наврасон истифода бурда, бо ваъдаҳои озодиву боигаригардонидани оилаи онҳо ба доми худ мекашанд, ки ин зидди қонунӣ буда, аз тарафи давлат ва қонун ба ҷавобгарӣ кашида мешаванд.

Бо баробари чунин гуфтаҳо бармеояд, ки аз ҷониби ҳар нафари истифодабарандагони шабакаҳо ва сомонаҳои иҷтимоӣ зиракиву ҳушёрӣ аз даст набояд диҳанд. Истифода бо тарзи дурусту манфиатоварро ба роҳ монда, барои давлату миллати хеш намунаи ибрат бошанд ва пеши роҳи ҳама гуна роҳнамоиҳои сӯзандаро бигиранд. 

Хуршед Худойбердиев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Created: 20 April 2018

Hits: 2852

Як зумра шахсиятхои манфиатҷӯ ва дурӯя, ки аз ин пештар симои аслии худро бо иғвову дасисаҳо нишон дода буданд, бо баргузории як анҷумане бо номи "Озодандешон" гӯиё қаҳрамоние мекарда бошанд, ба ҳамаҷо «фикрҳои бикр»-и худро паҳну парешон кардаанд.  

Ин нафарон дар муроҷиатномаи хеш гӯиё таҳаввулотеро медароварда бошанд, аз тоҷику тоҷикистонӣ даъват ба амал овардаанд, ки бо онҳо ҳамфикр шуда пайи носозгориҳои ҷамъият бошанд. Аммо воқеияти ҳол он аст, ки Истиқлолият ва ваҳдат неъматест гарон барои мардуми тоҷик, ки бо ҷаҳду талошҳои софдилонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба даст омада, ормонҳои деринаи мардуми кишварро амалӣ намуд. Ғамхориҳои доимии Пешвои миллат, хусусан, нисбат ба ҷавонон боиси ифтихор аст. Ҷавонони мо дар ҳар ҷое, ки бошанд ин ғамхориҳоро дарк намуда, ҳисси баланди миллӣ доранд, бо Ватан, миллат, давлати соҳибистиқлоли худ ва забону фарҳанги миллии хеш ифтихор менамоянд. Мо ҷавонон, яъне насли замони истиқлол аз наслҳои пешина бо савияи илму дониш, маърифату ҷаҳонбинӣ, сатҳи тафаккур ва одобу ахлоқ фарқи куллӣ дорем, ки ин ҳама боиси ифтихори мо мебошад. Мо ҷавонон шукрона аз он дорем, ки дар як кишваре зиндагӣ дорем – ободу осуда ва ин кишвар бо Ваҳдату субот асос ёфтааст. Шароити хуби зиндагие, ки мо дорем, байни бештари мамлакатҳои ҷаҳон бо фазои оромии худ фарқкунанда аст ва ин фазои оромро мо ҷавонон намегузорем, ки касе халалдор созад ва барои ҳимояи он ҳамеша омода ҳастем.

Шахсони бо ном "озодандешон" ва дигар ифротгароён намедонад, ки шахси солимақл, соҳибистеъдод ифтихори оила ва саодатмандии кишвар аст, аммо баръаксии ҳол, яъне шахси фитнаангез доғи дили падару модар, дарди ҷомеа, омили низоъ ва фитнаҳои навбатӣ мебошад. Хуб мешуд, ки ба ҷойи ин корҳои иғвоангезона, корҳои хайр ба мисли пешниҳод кардани ғояҳои созанда барои инкишофи мамлакат ва ғайра машғул шуда, ба дигарон, хусусан ба ҷавонон ҳамчун намунаи ибрат мешуданд.

Ҳаминро гуфтан мехоҳам, ки шахси солимақл, ки барои муттаҳидию ваҳдатофарӣ, ифтихори ватандорӣ, покизагии маънавию ахлоқӣ ва инкишофи давлат кушиш менамояд, байни ҷомеа нуфуру эътибори хосса пайдо мекунад, вале баръаксии ин хислатҳо бадбахтии роҳгумзада мебошад. Бо ин ду-се нодону ҷоҳил, ки худро “озодандеш” меноманд ва ҳар кӣ ба монанди онҳо хару худфурухта нест, ба қавли Сино “кофираш мехонан” мегӯям, ки ба хотири ваъдаи ночизи бегонагон амал накарда, худро шарманда насозанд!

Амриддин Азизов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд 

Created: 12 April 2018

Hits: 2779