Аксарияти аҳолии Тоҷикистонро ҷавонон ташкил медиҳанд, ки онҳо давомдиҳандаи кору фаъолияти насли калонсол, нерӯи созанда ва иқтидори воқеии пешрафти ҷомеа, ояндаи миллат ва давлат мебошанд. Тадбиқи босамари сиёсати давлатии ҷавонон аз рӯзҳои нахустини соҳибистиқлолӣ дар меҳвари фаъолияти Ҳукумати Тоҷикистон қарор дорад. Ҷавонон бояд аз ҳама қишрҳои ҷомеа фаъол бошанд, рамзҳои давлатӣ, муқаддасоти миллӣ, дастовардҳои Истиқлолиятро ҳифз кунанд, амнияти давлат, шарафу номуси ватандориро ҳимоя карда худро аз ҳама хафу хатарҳои номатлуби ҷаҳони муосир эмин нигоҳ доранд. Имрӯз терроризм ва экстремизм ҳамчун вабои аср ва амнияти ҷаҳон ба ҳар як сокини сайёра таҳдид карда, барои башарият хатари на камтар аз силоҳи ядроиро ба миён овардааст. Терроризм ва ифротгароӣ ин барангезандаи низои миллӣ, иҷтимоӣ ва динӣ мебошад, ки қурбони он дар ин ё он минтақа асосан ҷавонон мегарданд. Бинобар ҷавонон дар ҳар ҷое, ки бошанд, бояд ҳисси баланди миллӣ ба Ватан, миллат, давлати соҳибистиқлоли худ ва забону фарҳанги миллии хеш ифтихор намоянд ва барои ҳимояи онҳо ҳамеша омода ва ҳушёру зирак бошанд.

       Тарбияи шахсиятҳои донишвару ватандӯст, соҳибкасбу ҳунарманд ин вазифаи аввалиндараҷаи мактабу маориф мебошад. Ба насли ояндасози миллат пеш аз ҳама дарк кунондан лозим аст, ки терроризм ва террористиро ба худӣ ва бегона, ашшадӣ ва ислоҳгаро, хубу бад ҷудо кардан мумкин нест. Террорист Ватан, дин, мазҳаб ва миллат надорад. Аммо расидан ба ояндаи нек танҳо бо суханони шифоҳӣ, ифтихори забонӣ муяссар намешавад. Дар ин роҳ самимият, масъулиятшиносии дар дӯшдошта, нерӯи эҷодиву хиради инсониро дареѓ надоштан нисбат ба фаъолияти ҳамдигар бетараф набудан лозим аст. Бояд дар ҷавонон ва насли ояндасози миллат, завқи забономӯзӣ, хондани адабиётҳои бадеӣ, шунидани васояти ахбори омма, интихоби дурусти касб барои ояндаи дурахшон бедор намуд. Чихеле, ки мегӯянд: «Ҳамсуҳбатӣ омили ҳамзабонист, ки расидан ба ҳамдилиро метезонад». Барои бедор кардани завқи забономӯзии ҷавонон бояд фазои маърифат муҳассилин ѓанӣ гардонида шавад. Ҳар як омӯзгор дар соатҳои тарбиявӣ, дар суҳбатҳои инфиродӣ ба хонандагон, бо истифода аз ҳар роҳу восита (намоиши филмҳои тарбиявӣ, хондани китобҳои бадеӣ, иштирок дар чорабиниҳои беруназсинфӣ, маҳфилҳои фаннӣ ва варзишӣ, ташкили саёҳат ба хона – музейҳои таърихи кишваршиносӣ) дар дили хонандагон нисбати маҳалгароӣ, ифротгароӣ нафрат пайдо намуда, оқибати бади ин амалҳоро фаҳмонад. Ҷавонон бояд дар ҳар давру замон, дар ҳолатҳои гуногун зиракии сиёсиро аз даст надиҳанд, ба суханони душманони дохилию хориҷӣ фирефта нашаванд. Роҳҳои пешгирии ҷавонон аз шомилшавӣ ба ҳизбу ҳаракатҳо хеле зиёд аст. Мо метавонем бо воситаи фиттаҳо он ҷавонони гумроҳе, ки ба дасисаи душманон гирифтор шуда, ҳоло қисме дар ѓарибиҳо фавтидаву қисме сарсону саргардонанд, намоиш диҳем, то ҷавонон бохабар шаванд. Суҳбатҳо ташкил намуда, дар бораи моҳияти «Қуръон ва дини ислом» маълумот диҳем, то ки ҷавонон фаҳманд, Қуръон саропо панд аст ва покиро талаб мекунад. Қуръон дурӯѓ гуфтан, дуздӣ кардан, зино кардан, хун рехтанро манъ мекунад. Ҳоло он, ки ҷавонони гумроҳ дар зери ниқоби ислом хунрезӣ мекунанд, гӯё, ки дар роҳи ростиву имон ва дин меҷангида бошанд. Магар онҳо Модар, хоҳар, фарзанд ва Ватан надоранд?

       Ба хонандагон моҳияти рафтори некро фаҳмондан лозим. Онҳо бояд донанд, ки маънои «Кори савоб» ин ниҳоли сабзонидан, шогирде тарбия кардан, иморате сохтан, маконеро обод кардан аст. Роҳи дигар ин ҳамкорӣ бо волидайн аст. Мактабу оила бояд ҳамкории зич дошта бошанд. Ҳам волидайн ва ҳам омӯзгор бояд аз ҳар қадами ҷавонон бохабар бошанд. Волидайн имрӯз дар баробари мактаб вазифадор аст, ки дар тарбияи фарзандаш масъулиятшинос бошад, зеро тарбия аз оила сар шуда, дар муассиса сайқал меёбад. Аз таҷрибаи зиндагӣ ва фаъолияти корӣ ба хулосае омадам, ки оилаи солим, фарзандони солим ба камол мерасонад. Аксарияти он ҷиноятҳое, ки аз тарафи ҷавонон содир мешаванд, аз оилаҳои носолим буда, падару модари онҳо маърифати паст дошта, нисбати таѓдири кӯдаки худ бетарафанд. Вақте фарзанд дар оила танқисӣ мекашад, меҳру муҳаббатро ҳис намекунад, албатта ба корҳои ношоям даст мезанад. Имрӯз маориф ва мактабро зарур аст, моҳияти «Қонуни масъулияти падару модарро дар тарбияи фарзанд» дар ҷамъомадҳои умумимактабӣ, маҷлисҳои падару модарон, соатҳои тарбиявӣ ҳаллу фасл намоянд.

А Рашидов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Терроризми     ва  экстремизми   байналмилалӣ   дар  ҷаҳони  муосир  аз  масъалаҳои  доғи  рӯз  ва  нигаронкунанда  ба  ҳисоб  меравад. Ин  хатари  даҳшатовару  марговар  мардуми  сулҳхоҳи  дунёро  ба  ташвиш  овардааст. Мо  бояд  дарк  кунем, ки  авзои  сиёсии  олам  дар  ибтидои  асри  21  ба  куллӣ   тағйир  ёфт. Экстремизми  динӣ   ва  терроризми  байналмилалӣ    аз  доираи  давлатҳои  алоҳида  баромада  ба  падидаи  ҳалоктовари  аҳли башар  табдил  ёфтааст.  Ҷумҳурии  мо  бошад  вобаста  ба  мавқеи  геполитикии  худ  фоҷеаи  экстремизми  динӣ   ва терроризимро  аз  сар  гузаронид. Солҳои  90-уми  асри  гузашта  ҳаракати  фундаментализми  исломӣ   қисмати  ҷанубии  Тоҷикистонро  пурра  фаро  гирифта  боиси  марги  ҳазорон  нафар  мардум  гардид. Беҳтарин   фарзандони   сарсупурдаи  миллат  ва  даҳҳо  дигар  симоҳои  варзида  қурбони  террор  гаштанд.

Ҳизбҳои  сиёсии  он  давр  зери  ниқоби  муборизаи  сиёсӣ   даст  ба  экстремизм  заданд.

 

Субҳи имрӯз дар толори варзишии факултети муҳандисӣ-иқтисодии донишкада бахшида ба 25-солагии таъсисёбии рӯзи Артиши миллӣ спартакида таҳти унвони «Ҳомиёни Ватан» доир гардид.

Чорабиниро муовини директории донишкада оид ба таълим Хуршед Мақсудов ҳусни оғоз бахшида,  паёми табрикотии  директории донишкада Саидӣ Дилафрӯз Раббизодаро ба кулли  вазишгарон расонида, таъкид дошт, ки рӯ овардан ба тарзи ҳаёти солим ва машғул шудан ба варзиш инсонро ҷисману руҳан солим мегардонад. Солҳои охир бо дастгирии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба рушди соҳа аҳамияти хосса дода мешавад. Сохта мавриди истифода қарор додани ҳазорҳо майдонча ва толори варзишӣ бозгӯи гуфтаҳои болоист. Ҳамзамон варзиш василаи дӯстиву тифоқист ва итминони комил дорам, ки чорабинии имрӯза барои робитаи дӯстии байни донишҷуён заминаи мусоид фароҳам меоварад.

Сипас дастаҳои факултетҳои  информатика ва энергетика, сохтмон ва нақлиёт, муҳандисӣ- иқтисодӣ ва муҳандисӣ- технологӣ аз рӯи шартҳои турниккашӣ, сангбардорӣ, дастхобонӣ, арғамчинкашӣ, вазнихудбардорӣ ва эстафета бо ҳам вориди рақобат шуданд. Дастаи  информатика ва энергетика дар се намуди шарт ғолибияти кулл ба даст оварда, соҳиби Ҷоми мусобиқа гардид. Дастаҳои факултети сохтмон ва нақлиёт, муҳандисӣ- иқтисодӣ ва муҳандисӣ- технологӣ мутаносибан мақомҳои дуюм, сеюм ва чорумро ишғол намуданд.

Ба ғолибон ва иштирокчиёни фаъол дар вазъияти тантанавӣ аз ҷониби Раёсати донишкада Сипоснома ва тӯҳфаҳои хотиравӣ тақдим карда шуд.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ташаккули хатарҳои ҷиддӣ мисли терроризм ва экстремизм  ба маъмулии ин мафҳумҳо диққати хосаи ҷомеаро асос гузоштааст. Агар қаблан унсури ғасби ҳокимият тавассути силоҳ ва тиру туфанг буд, имрӯз баробари дигаргуншавии ҷаҳонӣ ин омил таъғири шакл намудааст. Расидан ба аҳдофи муғризона бо истифода аз мафкураи имрӯз осонтарин ва дастрастарин ҷодаи мубориза гардидааст.

Ба ифтихори 25 умин солгарди таъсисёбии Қувваҳои мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон дар Донишкадаи политехники Донишгоҳи техники Тоҷикистон чорабинии тантанавӣ доир гардид.

Директори донишкада, номзади илмҳои техникӣ Саидӣ Дилафрӯз Раббизода аз номи Раёсати донишкада устодон ва шогирдони донишкадаро бо ин ҷашни саид табрику муборакбод намуда, аз ҷумла баён дошт:  «Ҳар гоҳ ки сухан дар бораи ҳифзи марзи Ватан ва амнияти шаҳрвандон равад, беихтиёр симои сарбозони шуҷоъ, сипари боэътимоди кишвар, яъне аскарону афсарон пеши назар меояд. Зеро маҳз хизмати софдилона, вале душвори онҳо яке аз сабабҳои асосии пешрафту тараққиёти Тоҷикистон, баланд шудани сатҳи зисту зиндагӣ, таъмини амният ва ҳуқуқу озодиҳои шаҳрвандон мебошад. Қувваҳои мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон дар замоне ташкил гардид, ки ба давлати нав ба мустақилиятрасида хатари парешонию парокандашавӣ таҳдид мекард, дар минтақаи ҷануби кишвар ва пойтахт вазъият ноором буд. Дар ҳамон лаҳзаҳои тақдирсоз агар аз як тараф дониши баланд ва истеъдодии нотакрори Сарфармондеҳи қувваҳои Олӣ, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон боиси наҷоти халқу кишвар шуда бошад, аз ҷониби дигар қаҳрамонию далерии аскарону афсарони шуҷоъ Қувваҳои мусаллаҳро ба сипари воқеан ҳам боэътимоди давлат табдил дод.

Ҳамчун армуғони ҷашнӣ бонувони донишкада бо барномаҳои рангини адабиву мусиқӣ хотири аҳли нишастро шод намуданд. Махсусан ролики видеоӣ, ки аз қаҳрамонию далерии сарбозони шуҷоъ нақл мекунаду онро занони фаъоли донишкада бо маҳорати хосса иҷро намуданд, то дер  дар лавҳи хотири  иштирокдорони чорабинии идона хоҳад монд.

Чун рамзи эҳтиром ба ҳунару малакаи  бонувони донишкада собиқадори меҳнат Фатҳулло Эргашевич Муҳиддинов баро дар сатҳи баланд ташкил намудани чорабинӣ ба сарвари донишкада ва созмондиҳандагони маҳфили хотирмон изҳори сипос намуд. 

 

Бо мақсади густариши робитаҳои корхонаву ташкилотҳо бо иқдоми Раёсати Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷиикистон дар факултети муҳандисӣ- технологӣ мулоқоти судманд доир гардид. Дар чорабинӣ намояндагони наздики 20 ташкилоту корхонаҳо ширкат варзиданд.

Директори донишкада, номзади илмҳои техникӣ Саидӣ Дилафрӯз Раббизода зимни ифтитоҳи чорабинӣ таъкид дошт, ки донишкада ба хотири ҳар чи бештар фарогир шудани хатмкунандагон бо ҷойи кори мувофиқ чор сол пеш дар назди донишкада Маркази мартабаро таъсис дод. Бо таъсиси ин марказ робитаи корхонаҳою ташкилотҳо бо донишкада густариш ёфта, дар ярмаркаи «Интихоби мутахассисони арзанда», ки ду сол ин ҷониб баргузор мегардад, наздики 60 корхонаву ташкилотҳо иштирок намуда, зимни мулоқотҳо мутахассисонро ба кор ҷалб месозанд. Ин тадбир имкон дод, ки беҳтаринҳо соҳиби ҷойи кори мувофиқ гарданд.

 Вохӯрии имрӯза низ аз ҳамин иқдом сарчашма гирифта, қадаме бар пеш барои рушди ҳамкорӣ хоҳад буд. Зеро то ҷое иттилоъ дорам, имрӯз теъдоди корхонаҳои истеҳсолии хурду миёна зиёд гардида, ба он мутахассисони касбӣ лозиманд. Зарур аст, ки дар ҳамкорӣ дар назди коргоҳҳо кафедраҳо таъсис диҳем, то таҷрибаомӯзон бевосита аз ҷараёни истеҳсолӣ ошноии наздик пайдо намоянд. Донишкада имкон дорад, кормандонеро, ки бевосита ба таҷрибаомӯзон роҳнамоӣ мекунад, тариқи шартнома маблағгузорӣ намояд. Ҳамкории муштарак имкон медиҳад, ки мо дар назди коргоҳҳо бо ҷалби мутахассисони ҷавон сехҳои хурди истеҳсолӣ таъсис намоем. Чун аксар соҳиби хоҷагиҳои деҳқонӣ ҳастем, ба мутахассисони касбии соҳавӣ низ эҳтиёҷи бештар дорем.

 Мо минбаъд имкон дорем, ки вобаста ба талаботи бозори меҳнат мутахассисонро омода созем.  Барои донишандӯзӣ ва тақвияти маҳорату малакаи донишҷӯён дар донишкада шароит фароҳам буда, танҳо дар як соли охир  донишкада фаъолияти худро нисбати 2 гранти аврупоӣ аз рӯйи лоиҳаи “Таҳсилоти олӣ барои низоми озуқаворӣ ва стандартҳо дар Осиёи Марказӣ” – и барномаи Эрасмус+ - и Иттиҳоди Аврупо ва лоиҳаи барномаи “Таҳсилоти касбӣ дар Осиёи Марказӣ-III” (GIZ - Ҷамъияти Олмон оид ба ҳамкориҳои байналмилалӣ) бевосита оғоз карда, дар давоми як сол аллакай дар такмили ихтисоси кормандону омӯзгорон ва таҷҳизонии озмоишгоҳҳо ба дастовардҳои назаррас соҳиб шуд. Танҳо дар як соли охир аз ҳисоби лоиҳаҳо ба маблағи 1 миллиону 833 ҳазору 200 сомонӣ таҷҳизотҳо ворид карда шуданд.

Чанде аз роҳбарону ташкилотҳо барои тақвияти ҳамкорӣ таклифҳои судманд дода, аз ҷумла пешниҳод намуданд, ки минбаъд моҳе як маротиба ҷамъ шуда, нақшаҳои минбаъдаро тарҳ резӣ намоем.

Меҳмонон аз лабораториҳои муосири ташхиси маводҳои хӯрока, микробиология ва биохимия, технологияҳои коркард ва истеҳсоли маводҳои хӯрокаи донишкада дидан намуда, ба шароиту имконоти муассиса баҳои баланд доданд.

 

Дар шаҳри Венаи Австрия як гурӯҳи манқуртони ба номи тоҷику аммо «лаббайгӯякон»-и охундҳои давлати исломӣ бо таъсиси «форуми озодандешон» мехоҳанд тарафдорони худро зиёд намоянд, то ба наҳзатиҳои мағлубшуда чун қаноти рост кӯмакрасон бошад. Ба гуфти онҳо ин гурӯҳ замоне таъсис ёфтааст, ки дар кишвари мо сатҳи ришваву фақр баланд шуда, ҷомеаи демократӣ ва дунявиат аз ҷониби давлат ва Ҳукумат риоя намешавад.

Мо, аъзоёни кафедраи агротехнологияи Донишкадаи политехники Донишгоҳи техники Тоҷикистон вақте ин муроҷиати онҳоро мутоила кардем, ангушти ҳайрат газидем. Зеро суханҳои пояи воқеи надошта, мардум, хосса ҷавононро ба гумроҳӣ мебарад.

Мо бо ифтихор мегӯем, ки дар солҳои соҳибистиқлолии кишвар ҳадафҳои давлат ва Ҳукумати Ҷумҳурӣ танҳо барои ободии диёр, беҳбудии вазъи иҷтимоӣ, таҳкими равандҳои демократӣ равона карда шудааст.

Новобаста аз он, ки бенизомиҳо сиёсӣ, бӯҳрони амиқи молиявӣ ҷаҳонро зери таъсири худ мегирад, ҳамоно давлати мо дар роҳи рушди устувор, озоди афкору баён қарор дорад. Бинобар ин ҳар як ибора ва ҷумлае, ки «озодандешон» навиштаанд, дурӯғи маҳз аст.  

Мо намефаҳмем, ки онҳо бо кадом роҳ сатҳи иҷтимоиёти мардумро боло мебардоранд. Дар ҳоле, ки худ дар хориҷи кишвар ба қавле «гӯшти якдигарро» мехӯранд. Ҳамзамон онҳо бо боврии том қайд кардаанд, ки бо ҳизбу ҳаракатҳои амалмекардаи кишвар робитаи хубро ба роҳ мемонад, то якҷоя камбудиҳои ҷомеро ислоҳ намоянд. То ҷое иттилоъ дорем, ягон ҳизб ва ҳаракатҳои дар қаламрави Тоҷикистон буда аз мавҷудияти чунин анҷуман изҳори бехабар намуда, гузашта аз ин муроҷиати онҳоро маҳкум намуда истодаанд.

Эълон шудани сиёсати дарҳои кушод дар давлати мо имконияти хубе фароҳам овардааст, то чунин таҷриба аз ҷониби афроди дилхоҳ хубтару амиқтар омӯхта шавад. Зеро Тоҷикистон ва мардуми шарафманди он на танҳо оромию осоиштагии худ, балки сулҳу оромии сартосариро дар миқёси ҷаҳон хостгоранд.

Пас, имрӯз моро зарур аст, ки чунин армуғонро ҳифз намоем. Зеро мо масъул ҳастем ваҳдату ягонагии миллатамонро барои ҳамешагӣ таъмин намуда, дар баробари ин онро ба наслҳои оянда мерос гузорем. Аз бузургтарин дастовардҳои кунунии кишварамон на бепарвоёнаву бетарафона, балки огоҳонаву бедордилона бархӯрдор бошем, то бидонем, ки салоҳи кор дар кучост?

Мо яктану як руҳем ва шикастнопазирем.

Гурӯҳи устодони кафедраи агротехнология

 

 

 

Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти ҶТ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ҳар Паёми хеш худ доир ба зуҳуроти ниҳоят хатарноки асри нав – терроризм ва экстремизм, ки дар шароити торафт мураккаб гардидани вазъи ҷаҳони муосир густариш пайдо карда истодааст, таваҷҷӯҳи алоҳида зоҳир менамоянд. Пешвои миллат қайд менамоянд, ки дар самти мубориза бар зидди терроризм, ифротгароӣ, муомилоти ғайриқонунии воситаҳои нашъадор, таъмини амнияти давлат ва ҷомеа, боэътимоди сарҳади давлатӣ инчун омодабошии ҷанги Қувваҳои мусаллаҳ тадбирҳои иловагӣ бояд андешида шаванд.  Терроризм ва экстремизм чун вабои аср хатари глобалии ҷиддӣ дошта, террорист ватан, миллат  ва дину мазҳаб надорад, балки як таҳдиде ба ҷомеаи ҷаҳонӣ ва ҷони ҳар як сокини сайёра ба ҳисоб меравад.

Дар мақолаи зерин хусусиятҳои истифодабарии сомонаҳои иҷтимоӣ аз ҷониби гурӯҳҳои террористӣ тасвир ёфта, дар асоси омӯзиши қонунҳо ва амалияи татбиқи онҳо таҳлилҳо гузаронида шудаанд. Дар асоси таҳқиқоте, ки мутахассисон анҷом медиҳанд, хусусияти самараноки тадбирҳое, ки дар соҳаи мубориза бар зидди терроризм дар шабакаҳои иҷтимоӣ дохил шудаанд, дода мешаванд.

 Дар даҳсолаҳои охир, терроризм ва экстремизм ҳамчун вабои аср  ба амнияти ҷаҳон ва ҳар як сокини сайёра таҳдид карда, барои башарият хатари накамтар аз силоҳи ядроиро ба миён овардааст. Ба даст овардани ин мақом, ин  таъсири як ҷаҳиши сифатӣ дар рушди шабакаҳои коммуникатсионӣ (ба монанди Одноклассники, FaceBook, Twitter…)мебошад.

Гурӯҳҳои ифротгароӣ аз ҳаводиси охирон таҳаввулотҳо дар соҳаи иртиботи оммавӣ аз воситаҳои ҷустуҷӯи ахборот, ҳамкорӣ, захираҳои нигоҳдорӣ истифода бурда, ба содир намудани ҳамлаҳо ба захираҳои расмии давлатҳову созмонҳо ҳаракат менамоянд. Аз ҷониби чунин гурӯҳҳо бо мақсадҳои ғаразноки худ васеъ истифода бурдани шабакаҳои иҷтимоӣ, ба як мавзӯи гузориши махсусе, ки соли 2002 аз ҷониби Раёсати СММ оид ба маводи муходир ва ҷиноякорӣ бахшида шуда буд, табдил ёфт.

Аҳамияти сомонаҳои иҷтимоӣ аз ҷиҳати мубориза бо терроризм ва экстремизм борҳо ба мавзӯъҳои тадқиқотӣ ҳам дар давлатҳои хориҷӣ ва ватанӣ табдил ёфтааст. Вале дар ин бора, дар таҳқиқи ҷиддии чунин соҳаи босуръат инкишофёфта сӯҳбат кардан душвор мебошад. Пеш аз ҳама, ин ҳукм метавонад ба масъалаҳое, ки бо назаррас ба даст овардани шӯҳрати шабакаҳои иҷтимоӣ мебошад,ба монанди “ВКонтакте”, “Одноклассники”, “Facebook”, “Twitter” , алоқаманд бошад.

Ҳадафи тадқиқоти зерин, ин муайян намудани тамоюли истифодаи шабакаҳои иҷтимоӣ аз ҷониби ҷомеаи террористӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон, таъсиси равандҳои чунин фаъолият ва таҳлили муқовиматҳои пешбинишуда мебошад.

Вариантҳои асосии истифодабарии шабакаҳои иҷтимоӣ дар фаъолияти ташкилотҳои зиддиқонуние, ки дар Ҷумҳурии Тоҷикистон манъ гардидаанд, ба мисоли “Ҳизби наҳзати ислом”, “Давлати исломӣ”, “Ҳизб-ут-Таҳрир” зоҳир мешаванд. Вақтҳои охир зиёд шудани тарафдорони ташкилоти зиддиқонунии “Давлати исломӣ” зиёд гардида, дар айни замон якчанд сомонаҳо дар бораи амалҳои охирини ингуна ташкилотҳо иттилоъ дода истодаанд, ба назар мерасанд. Тарафдорони ин гурӯҳи ифротгароён бо ёрии сомонаҳои иҷтимоӣ мақсадҳои ғаразноки худро фаҳмонида, шахсони гумроҳро ба сафи худ ҷалб менамоянд. Дар ҳамаи шабакаҳои иҷтимоӣ аз тарафи гурӯҳҳои ифротгароӣ-террористӣ васеъ истифода бурда мешаванд, ки ин яке аз масъалаҳои ҷалби ҷавонон ба сафи ҷунбишу ҳаракатҳои ифротӣ ва гурӯҳҳои террористӣ, инчунин иштироки онҳо дар ҷангу муноқишаҳои давлатҳои хориҷӣ, ба яке аз масъалаҳои доғи ҷомеа табдил ёфтааст. Барои он, ки дар замони ҳозира аксарияти ҷавонон аз ҳаргуна шабакаҳои иҷтимоӣ васеъ истифода мебранд, ки ин яке аз сабаби ҷалб шудани онҳо мебошад. Бо гузашта аз ин гуфтан ҷоиз аст, ки он ҷавононе, ки ба чунин гурӯҳҳои ифротӣ шомил мешаванд, аксарияташон саводи зарурии дунявӣ ва маърифати ибтидоии динӣ надоранд. Ин гурӯҳҳо бо истифода аз ин омил ҷавононро ба доми худ кашида, ба коми марг мебаранд. Аз ин лиҳоз бар меояд, ки аз ҷониби ҳар нафари истифодабарандаи шабакаҳои иҷтимоӣ зарур мебояд, ки истифодаи дурусти онҳоро ба роҳ монда, барои худ ва аҳли пайвандону ҷомеа хатарро вогузор нанамоянд.

Дар умум, вазъияти баамаломада талаб мекунад, ки зиракии сиёсиро аз даст надода, дар ҳамкорӣ баҳри пешгирӣ намудани шомилшавии шаҳрвандон ба иттиҳодияҳои ифротгаро, иштироки онҳо дар задухӯрдҳои мусаллаҳонаи дигар давлатҳо фаъолиятро боз ҳам ҷоннок намуда, баҳри таъмини сулҳу субот ва истиқлолияти Ватани азизамон, оромиву ободии кишвар ва рӯзгори босаодати шаҳрвандон тамоми имкониятҳоро ба харҷ диҳем.

 

Мудири кафедраи барномарезӣ

ва низомҳои иттилоотӣ, ДПДТТХ                        Худойбердиев Х.

 

Дар ҳоле, ки ҷаҳони муосир аз кашфиёту ихтирооти бемислу монанд тавассути расонаҳои хабарии олам баҳсу мунозираҳо ороянд, чанд «равшанназарону равшанзамирон»-и гурезаи тоҷик дар хориҷи кишвар бо таъсиси як форуми «озодандешон» гӯиё «инқилобе» дар ҷамъияти кунунии кишвар карданианд. Ин нафарон, ки ба гуфти худашон «камбудиҳои ҷомеаи кишварро таҳаммул карда натавонистанд» мехоҳанд, ба даври худ сиёсатмадорону олимони даврро кашанд. Ва бо ҳамин баҳона вазъи сиёсии кишварро муташанниҷ намуда, табадуллотеро ҷорӣ намоянд. Ин нақшаю орзуҳои онҳо аз афсонае беш нест. Зеро ки дар кишвари мо ба ҷузъ аз Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дигар тӯдакаше нест. Ва мардуми болиданазар ва саодатгуҳар танҳо ба нафаре эътимоду боварӣ доранд, ки амалан корашро нишон диҳад. Таҷрибаи талхи аввали солҳои навадум, иқтисодиёт ва сиёсати ба рукуд рафта сабақи хуби таърихие хоҳад буд, барои ҳар яки воқеан равшанзамир.
Имрӯз Тоҷикистон дар ҳама бахшҳо пешрав аст. Дар мисоли назари хосса ва таваҷӯҳ ба ҷавонони ба истилоҳ рақамӣ танҳо ҳамин нуктаро метавон ёдрас намуд, ки имрӯз дар сатҳи Ҳукумати Ҷумҳурӣ барои роҳандозии Ҳукумати электронӣ ҳамагуна шароитҳо муҳайё аст. Барои ҷавонони навовари соҳиблаёқат бо ибтикори Кумитаи кор бо ҷавонон ва варзиши кишвар озмуни беҳтарин лоиҳаи инноватсионӣ барои дарёфти Ҷоизаи ба номи Исмоили Сомонӣ таъсис ёфта, ҳамасола беҳтарин барномасозон гирандаи ин ҷоиза мегарданд. Ҳамчунин Вазорати маориф ва илми кишвар низ дар доираи озмуни лоиҳаи инноватсионӣ барои беҳтарин олимони ҷавон тӯҳфаҳо медиҳад.

Дар донишкадаи мо низ барои рушд ва пешрафти технологияи иттилоотӣ ва дар ин замина огоҳии комил ёфтани ҷавонон аз навигариҳои илму техника воситаҳои хуби омӯзишӣ фароҳам оварда шудааст. Мо устодони донишкада мекӯшем, ки шогирдони мо аз маънавиёт ва сиёсат огаҳ бошанд. Рақибони сиёсии мо тариқи расонаҳои хабарӣ ҷор мезананд, ки кишвар рӯ ба «таназзул» ниҳодааст, аммо онҳо боре ҳам зикр намекунанд, ки замоне бинобар паст будани вазъи иҷтимоӣ сафи донишҷӯён дар мактабҳои олӣ кам буд. Ҳоло дар 39 муассисаҳои таҳсилоти олии кишвар беш аз 200 ҳазор донишҷӯ таҳсили илм доранд. Ва аксари ин донишҷӯён таҳсилдидаи имрӯзи мактабу маориф ҳастанд. Онҳо такягоҳ ва нерӯи солими миллатанд. Пайравони Пешвои миллат ва ҷоннисорони ин миллати куҳанбунёд мебошанд. Мафкураи моро ягон қувваи аҳриманӣ дигар карда наметавонад.

Пас ба олимони кундзеҳн гуфтанием: «Зӯри беҳуда миён мешиканад.

Гуруҳе аз олимони кафедараи барномарезӣ ва низомҳои иттилоотӣ  

 

 

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зимни суханронии худ дар маҷлиси васеи Кумитаи иҷроияи Ҳизби халқии Демократии Тоҷикистон иброз доштанд, ки терроризму экстремизм чун вабои аср миллату ватан ва дину мазҳаб надоранд ва танҳо барои расидан ба ҳадафҳои ғаразноки сиёсӣ истифода мешаванд.

Воқеан, дар Ҷумҳурии Тоҷикистон, аз он ҷумла дар вилояти Суғд, яке аз масъалаҳои муҳиму мубрам ва мушкилоти асосӣ, ки ба амнияти миллӣ хатари ҷиддӣ эҷод мекунад, ин идома ёфтани фаъолияти тахрибкоронаи ҳизбу ҳаракатҳои динӣ-экстремистӣ ва терористӣ ба шумор рафта, раванди мазкур ба оромии вазъи ҷамъиятию сиёсӣ, пойдории сохти конститутсионӣ ва якпорчагии Ҷумҳурии Тоҷикистон таъсири манфӣ мерасонад. Имрўз ҷаҳонро мавҷи нооромиҳо, бесарусомониҳо ва буҳрони сиёсиву молиявӣ фаро гирифта, ба истиқлолият, якпорчагии давлатҳо ва ҳаёти осоиштаи аҳолӣ таҳдид ба миён овардааст. Хусусан, айни ҳол зиёда аз 100 давлати дунё ҳадафи ҳамлаҳои терористиву ифротгароӣ қарор гирифтаанд. Аз ин рӯ, бешубҳа масъалаи таъмини баланди амнияти давлатӣ дар шароити имрӯза манфиати илмиву назариявӣ ва ҳам сиёсию амалӣ кашф намудааст. Гузашта аз ин, ҳузури ҷавонони тоҷик, минҷумла сокинони вилояти Суғд дар ҷангҳои Сурия ва таълимоти онҳо дар урдугоҳҳои ғайриқонунии Покистону Афғонистон имрўзҳо ба  мавзўи доғи ҷомеа мубаддал гардида, мўъҷиби нигаронии мардум ва мақомоти давлатии кишвар шудааст. Ширкати ҷавонони тоҷик дар амалиётҳои ҷангии кишварҳои хориҷӣ ва шомилшавии онҳо ба ҳизбу харакатҳои тундрави террористӣ, ки таҳдиду хатаре ба амнияти кишвар, минтақа ва тамоми ҷаҳон дорад, аз мавзӯи меҳварии фаъолияти на танҳо ниҳодҳои интизомии кишвар, балки тамоми аъзоёни ҷомеаи мамлакат ба ҳисоб меравад. Тавре ки ҳаёти рўзмарраи ҷомеа собит месозад, имрӯз гурӯҳе аз ҷавонони ғофилу гумроҳ ва бехабар аз дину оини милливу мазҳабӣ, ки аз асолати дини мубини ислом ва мазҳаби ваҳдатгаройи ҳанафӣ огаҳӣ надоранд, ба доми тазвири мубаллиғони созмонҳои террористӣ афтода, бо сипар кардани номи ислом алайҳи бародарону хоҳарон ва ҳамватанону ҳаммазҳабони худ теғ мекашанд ва бо усулҳои даҳшатбори гушношунид инсонҳои бегуноҳро қатл мекунанд. Онҳо бо ин кирдори нангинашон,ки хилоф ба арзишҳои башардӯстонаи дини мубини ислом дорад, ифтихори ҷоҳилона карда, бо паҳн намудани навори «корномаҳояшон» исломро дар чашми аҳли башар ҳамчун дини зиддиинсонӣ ҷилва медиҳанд.

Мутаассифона, имрўз зиёиёни кишвар, ба вижа, устодону донишмандони мамлакат дар мавриди интиқоди ҷиноятҳои фоҷеабори аъзоёни ҳизбу ҳаракатҳои ифротӣ, ба монанди «Салафия», Ҳаракати исломии Ўзбекистон, «Ансоруллоҳ», «Ҷундуллоҳ», Давлати бо ном исломӣ, «Ҳизбут-таҳрир» ва Ҳизби дар Тоҷикистон мамнуъи наҳзати Ислом  фаъол нестанд. Таҳлили маводи чопӣ ва электронии васоити ахбори оммаи кишвар нишон медиҳад, ки дар ин раванд дар баробари рўзноманигорон танҳо кормандони ниҳодҳои низомии Тоҷикистон фаъоланду халос. Ин дар ҳолест, ки ҷавонони мамлакат аз ҷумлаи донишҷўён, олимон ва мутахассисони ҷавон ба ҷузъ изҳороту баромадҳои расмӣ дигар ягон маводи муфидро дар ин мавзуъ ба дасти чоп намерасонанд, ки ин воқеан боиси нигаронӣ мегардад. Чунки дар ин раванд бояд, пеш аз ҳама, ҷавонон фаъол бошанд. Агар дар канори онҳо ҳамчунин фаъолияти аҳли уламои Тоҷикистон, ҷомеашиносон ва намояндагони бонуфузи илмҳои ҷамъиятии мамлакат бо гузоришу мақолаҳои судманд аз тариқи минбарҳои баланд ва васоити ахбори омма вокуниш нишон дода, дар кори мубориза алайҳи терроризм ва экстремизм пешоҳанг шаванд, пас мо метавонем дар маҳви ин хатари бамиёномада қадами устувор гузорем. Дар айни замон дар барорбари мақомоти олии роҳбарикунандаи Тоҷикистон инчунин роҳбарияти кишварҳои муштаракулманофеъ низ аз вазъияти ба амаломада изҳори нигаронӣ карда, барои муқобилияти шадид алайҳи терроризм ва экстремизм тадбирҳои мушаххас меандешанд. Аз ҷумла, президенти Ҷумҳурии Беларус Александр Лукашенко ахиран изҳор дошт, ки кишварҳои шомили Созмони паймони аҳдномаи дастаҷамъӣ ҳарчанд дар мубориза алайҳи терроризм ва экстремизм қадами устувор гузоштаанд, вале воқеияти имрўза собит месозад, ки ин ҳама тадбирҳои андешидашуда дар мубориза алайҳи ифротгароёну ситезаҷўён кофӣ нест. Маълумотҳои бадастомада далолат медиҳанд, ки боқимондаҳои ҷанговарони ДИИШ дар минтақаҳои мухталифи Афғонистон ҷамъ омада, дар оянда барои идома додани тахрибкориҳои худ бо кўмаки хоҷагони хориҷии худ таҳсилу тамрин мекунанд. Вазъияти мураккаби ҳарбию сиёсии дар сарҳади ҷанубии кишварҳои муштаракулманофеъ ба миёномада моро водор месозад, ки ин масъаларо ба таври ҷиддӣ баррасӣ намуда, тадбирҳои судманд биандешем.

Дар ин раванд, ба наздикӣ дар ҳузури иштирокчиёни маҷлиси васеи Кумитаи иҷроияи Ҳизби Халқии Демократии Тоҷикистон Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  бори дигар диққати сокинони мамлакатро ба ин масъалаи мубрами рўз ҷалб карда, аз онҳо даъват ба амал оварданд, ки дар мубориза алайҳи ифротгароиву тундравӣ ҳушёру муттаҳид бошанд.

Имрўзҳо ҳарчанд дар тамоми шаҳру навоҳӣ ва макотиби оливу мактабҳои таҳсилоти ҳамагонии қаламрави вилояти Суғд бо ҳузури намояндагони мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва мутахассисону коршиносон дар мавзуи хатари ҷараёнҳои ифротиву тундгаро сӯҳбату мулоқотҳо баргузор мегарданд, вале то кунун масъалаҳои марбут ба пешгирии қонуншиканиву ҷинояткорӣ, мубориза бо терроризму экстремизм, аз ҷумла шомилшавии ҷавонон ба ҳизбу ҳаракатҳои ғайриқонуниву тундгаро, сабаб ва ҳолатҳои пайвастани иддае аз ҷавонони Тоҷикистон ба гурӯҳи террористии бо ном «Давлати исломии Ироқу Шом» ҳанўз аз мавзӯъҳои доғи рўз боқӣ мемонад. Аз ин рў, минбаъд бояд дар чунин сўҳбату мулоқотҳо дар баробари кормандони ҳифзи ҳуқуқ бештар барқароркунандагони ҳокимияти конститутсионӣ дар Тоҷикистон баромад карда, бобати бадбахтиву харобиҳои ҷанги шаҳрвандӣ дар Тоҷикистон нақл кунанд. Чунки Тоҷикистон дар байни кишварҳои муштаракулманофеъ аввалин кишварест, ки дар солҳои аввали ба даст овардани истиқлолияти давлатӣ гирифтори фитнаву найрангҳои ифортгароён гардида, оқибатҳои ҳузнангези ҷанги шаҳрвандиро паси сар кардааст.

Албатта, имрўз мардуми кишвар бо роҳбарии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба музаффариятҳои бузург ноил гардидааст. Вале мо бояд ҳеҷ гоҳ зиракии сиёсиро аз даст надода, барои ободии кишвар ва таъмини ҳаёти хуби мардуми Тоҷикистон дар ҳама ҷабҳа, аз ҷумла дар самти мубориза алайҳи терроризму экстремизм пирўзу дастболо бошем.

Холиқ Мирхолиқов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   Роҳбарон ва аъзоёни Ҳизби назҳати исломи Тоҷикистон дар хориҷи кишвар низ фаъолияташро беш аз пеш пурқувват намуда истодаанд. Раёсати ҲНИТ мунтазам оид ба манъи ғайриқонунии фаъолияти ҳизб, таъқиб ва фишори аъзоёни ҳизб аз тарафи мақомоти давлатӣ ва ҳаёти носолими мардуми Тоҷикистон ахборот ва маълумоти бардурӯғ пахш менамоянд. Дар назари аҳли ҷомеа худро ҳамчун ашхоси ҷабрдида ва бегуноҳ аз кишвар ронда шуда нишон дода, ҳадаф ва мақсадҳои асосии худро амалӣ карда истодаанд. Барои ҳаёт ва фароғати хушро дар хориҷи кишвар таъмин кардан, маблағи калон лозим аст. Аз ин лиҳоз, аъзоёни ҳизб бояд ҳомиён ва сарпарастони худро бовар кунонанд, ки онҳоро беасос аз ватан рондаанд. Эшон дар ин кор таҷрибаи калон доранд. Зеро ки роҳбарон ва пайравони ҲНИТ аввали солҳои 90 асри 20 низ пас аз шикаст хӯрдан, яъне Ҳукумати қонуниро аз байн бурда натавонистан ватанро тарк намуда буданд. Вале бо ҳиллаву дурӯғ мардуми зиёди гумроҳро бо худ ба хориҷи кишвар бурда тавонистанд. Бо ташаббус ва заҳмати Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва Ҳукумати мамлакат ҳама гурезагон ба Ватан баргардонида шуда буданд.

       Аз ин рӯ, роҳбарони ҳизб фикр доштанд, ки пас аз ба хориҷа фирор намудан, нафарони зиёде онҳоро дастгирӣ менамоянд. Аммо мардуми бомаърифат ва сулҳхоҳи тоҷик онҳоро пайравӣ накарданд, баръакс баъд аз ниқоб аз рӯй бардошта, амалиёти кушоду руйрости зиддидавлатӣ (моҳи сентаябри соли 2015), аз мақсади ниҳоии онҳо бохабар гашта, ҳатто пайравонаш фаъолияти онҳоро маҳкум карда, аз ҲНИТ рӯй гардониданд. Алҳол бошад, маълум нашуд, ки чаро аъзоёни камшумори ҳизб зидди Ҳукумати қонунӣ мубориза намуданд? Магар онҳо мақсад доштанд, дар кишвар табаддулот гузаронида, сари қудрат оянд? Магар аз вазъу муҳити сиёсиву иҷтимоӣ, майлу хоҳиши мардум ва қудрату тавоноии мақомоти ҳифзи ҳуқуқ бехабар буданд? Албатта, не! Онҳо хуб огоҳ буданд, ки ин бор ҳам шикаст мехӯранд.

     Онҳо бо нақшаи пешакӣ аз тарафи ҳомиён ва роҳбарони ҳизб тарҳрезӣ шуда, амалиёт намуда, шикаст хӯрда, аз кишвар фирор карданд. Ҳадафи асосӣ аз он иборат буд, ки бо ҳамин амалиёти бесамар дар байни ҷаҳониён худро ҷабрдида ва таъқибшуда нишон дода, минбаъд ҳам дастгирӣ ва маблағгузории сарпарастонашонро таъмин намоянд. Бояд қайд кард, ки қисман ба ин мақсади ниҳоӣ ноил ҳам шуданд, дар хориҷа сарпаноҳ пайдо карданд.

Пас саволе ба миён меояд, ки ба баъзе давлатҳои хориҷа ин мухолифин чаро лозиманд? Аввалан, баъзе давлатҳо мухолифини дигар кишварҳоро моддӣ ва маънавӣ дастгирӣ намуда, дар оянда барои расидан ба ҳадафҳои худ, яъне тавассути онҳо фишор овардан ба дигар давлатҳо ва иҷро намудани мақсадҳои ғаразноки худ онҳоро моҳирона истифода мебаранд. Сониян, барои дар оянда ноором ва муташанниҷ намудани вазъи кишварҳои дигар онҳоро муваққатан дар мамлакати худ нигоҳ медоранд. Билохира, дар назари ҷаҳониён худро чун «давлати адолатхоҳ» ва «ҳомиёни самимии» ҷабрдидагони дигар кишварҳо вонамуд мекунанд. Вале мақсади давлатҳои мазкур як аст, онҳоро барои ба даст овардани ҳадафҳо ва манфиатҳои стратегии худ дар вақти зарурӣ истифода бурдан аст. Мухолифин чун лӯхтак муддате барои расидан ба мақсадҳои сиёсии давлатҳои мутараққӣ хизмат менамоянд ва пас аз иҷрои вазифаи худ аз арсаи ҷаҳонӣ дур карда мешаванд ва дигар касе онҳоро ёдовар намешавад. Оқибати ҳама қувваҳо ва нафароне, ки ба миллати худ ва ватани худ хиёнат карда, ба ҳомиён ва сарпарастони хориҷӣ хизмат менамоянд, нобудӣ ва шармандагӣ мебошад.

 

Зафар Раҳмонов, устоди кафедраи забони давлатӣ

ва ҷомеашиносии ДПДТТ ба номи М.Осимӣ