Аз ҳизби террористиву экстремистӣ эълон шудани ҳизби наҳзати ислом камтар аз се сол сипарӣ гардид. Ҳарчанд давлат ва Ҳукумати кишвар аз фаъолияти пасипардагии ин ҳизб огоҳӣ дошт, ба хотири сулҳу салоҳ ва гузашткарданҳо ба умеди рӯзе тавфиқу инсоф ба дили аъзоёну роҳбарияти олии ин ҳизб меомада бошад, барояшон роҳи васеи фаъолиятро боз намуд. Аммо таъбири халқии «Гургзода оқибат гург мешавад» маҳз ба ин носипосон тааллуқ дошта, саркардаҳои ин ҳизб ба ҷое, ки ба пешрафти Тоҷикистон кӯмак намоянд, нақшаи табаддулоти давлатӣ ва бунёди давлати фундтаменталиро дар сар доштанд.

Чанде пеш яке аз мубаллиғони наҳзатӣ Эшони Қиёмиддини Ғозӣ дар филме аз рӯзгори худу фаъолияташ дар ҲНИ нақл намуда буд. Наҳзатиён ин иқрори Эшонро сохтакории давлат донистанд. Аммо шоми гузашта филми дигари мустанад бо номи «Бозгашт аз ҷаҳаннам» рӯи навор омад, ки қаҳрамони ин филм низ яке аз поягузорони ҳизби наҳзати Ислом Сатторов Аёмиддин бо лақаби Мавлона Аёмиддин мебошад. Номбурда дар гуфтаҳояш бори дигар тасдиқ намуд, ки ҳизби наҳзати исломи кишвар бо супориши махсуси Хадамоти ҷосусии Ҷумҳурии исломии Эрон рӯи кор омада, ҳадафаш бунёди ҷомеаи шиапарастӣ дар кишвари мо мебошад. Саркардаи ҳизб Муҳиддин Кабирӣ аввалан чун узви қаторӣ, баъдан яке аз роҳбарони калидии ин ҳизбро бозӣ мекард. Аёмиддин Сатторов ёди рӯзҳои гузаштаро намуда, таъкид медорад, ки ҳизб аз аввал ва то охир як мақсад дошт: Ноором кардани вазъи сиёсӣ ва бо ин васила афкори ҷомеаро ба сӯи худ моил кардан аст. Ӯ иқрор шудааст, ки дар Ҷумҳурии исломи Эрон дар лагерҳои махсуси террористомодакунӣ ҷавонони кишварро гумроҳона бо миёнравии Маҳмуд ном шахс бар зидди кишвари мо омода мекарданд. Ҷавонони манқуртшуда дар шароити бади иҷтимоӣ машқу тамрин намуда, аз мактаби омӯзишии қумандонҳои саҳроии охундҳои Эрон сабақ меомӯхтанд.

Муҳиддин Кабирӣ тайи чандин солҳои охир танҳо супорищшу амрҳои додаи охунҳои эронии худро иҷро мекард ва гоҳ –гоҳ бо ҷосусони Эронии худ гуфтугӯю мулоқотҳо доир менамудааст. Аёмиддин Саттров ҳатто бо гӯши худ шунидааст, ки хоҷагони Эронӣ ба хотири иҷро накардани супоришҳояшон чи тавр Кабириро истинтоқ мекардаанд. Ба ӯ мегуфтаанд, ки ҳар чи бештар ҷавононро ба ҳизб  моил созад, то онҳо шиаро қабул намуда, дар табадуллоти давлатӣ ширкат варзанд.

Номбурда бори дигар иқрор шуд, ки Кабирӣ ва ҷамъи ёрони худ солҳои сол маблағҳои зиёдеро ҷамъ карда, ба рӯзи сиёҳи худ сарф карданиянд. Ақли солим бовар намекунад, ки нафари бешуғл имрӯз дар кишварҳои тараққинамудаи дунё рӯзи дароз бо ҷалби ҷавонони манқуршудаи худ пайи иғвову дасиса рӯз гузаронанд. Маҳз нооромии ҷоемеа, ҷангҳои бемаънии солҳои 90 – уми асри гузашта, ҳаводиси Тавилдара, Хоруғ ва ниҳоятан шаҳри Ваҳдат маҳз кори дастони наҳзатиён аст, ки имрӯз худро мусичаи бегуноҳ мепиндоранд.

Мардуми соҳибназари кишвар ҳатто қабл ааз интихоботи соли 2015 аз моҳият ва рисолати ин ҳизб огоҳ шуда ба ҷонибдориаш овоз надоданд. Маҳз ҳамин нобоварӣ мавқеи онҳоро дар ҷомеа шикаста кард. Кабирӣ гумон мекард, ки паси мизи парлумонӣ андешаву идеяҳои «созгор»-и худро миёни ҷомеа пиёда мекунад, аммо тираш хок хӯрд. Найрангҳои бофтааш кора накардаанд ва имрӯз мо дида истодаем, ки рӯз  то рӯз атрофиёнаш ӯро дар миёни майдони сиёсат танҳо мегузоранд. Зеро онҳо дарк карда истодаанд, ки роҳи тайкардаи ҲНИ ва саркардаҳои онҳо хатост. Танҳо бо меҳру муҳаббат ва садоқат ба мардум метавон дили халқро ба даст овард. Макру ҳиял, нотавонбинӣ нишони заифӣ аст. Кабирӣ ин бор низ дар майдони сиёсат ба шикаст мувоҷеҳ шуд. Ӯ чи фикру идеяе ки дорад, ҳаргиз руҳияи моро шикаста наметавонад. Зеро мо якдилу якмаромем ва таҳти сиёсати ояндабинонаи Сарвари давлат устуворона пеш хоҳем рафт.     

Абдуқаҳҳор Бӯриев,

устоди кафедраи физика ва математикаи

ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд,

номзади илмҳои математика,

собиқадори меҳнат

Created: 14 August 2018

Hits: 2586

ҲНИ ҳизбест, ки хусуматҳои зиёди сиёсӣ, динӣ буда, мухолифи оромию суботи ҷомеа мебошад. Ин ҳолатро воқеаҳои солҳои ҷанги шаҳрвандӣ дар Тоҷикистон нишон дод. Новобаста аз он, ки бо Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ ҷиноятҳои вазнини аъзоёни он бахшида шуданд, аммо онҳо хулосаи зарурӣ набароварда, то ҳол мухолиф ба ҳукумату давлат ва сулҳи байни тоҷикион боқӣ мондаанд. Далели ин гуфтаҳо баёнияи навбатии Шӯрои сиёсии ҲНИ мебошад, ки чун ҳарвақта пур аз фитнаву бадбиниҳо нисбати ҳукумат ва давлат рӯи  қоғаз оварда шудааст. Дар баёния қайд карда шудааст «гӯё мақомоти давлатӣ ҳадафи ғайриқонунӣ заиф ва аз саҳнаберун кардани ҳамаи неруҳо, аз ҷумла ҲНИ мебошад», ки ин туҳмати соф нисбат ба давлат мебошад. Дар Ҷумҳурии Тоҷикистон ба ғайр аз ҲНИ  боз ҳафт ҳизби сиёсӣ ва якчанд иттиҳодияҳои ҷамъияти озодона амал менамоянд ва ягонтои онҳо мисли раёсат ва баъзе аз аъзоёни  ҲНИ кӯрнамакӣ ва бе шармуҳаёӣ накардаанд. Бояд таъкид намуд, ки раёсат ва шӯрои ин ҳизб аз дасткашии оммавии аъзоёнаш ба қаҳр омада, алами худро намедонанд аз ки бигиранд ва бо ин амалҳои номатлуби худ ҳамаи ҳадду ҳудуди меъёрҳои қонунгузориро гузаштанд.

Ба мазмуни баёния назар афканед, баралло ҳис мекунед, ки аз он бӯи ифрот ва ифротгароӣ меояд. Онҳо таҳдиди рӯирост ба асосҳои сохтори конститутсионӣ, суботу оромии давлату ҷамъият ва даъвати оммавӣ барои бетартибиҳо карда истодаанд, ки бояд дар назди қонун ҷавоби зарурӣ диҳанд.

Муаллифони баёния фикр мекунанд, ки оромию суботи ҷомеа дар дасти гурӯҳи кӯчаки аъзои ҲНИТ мебошад ва хабар надоранд, ки бархе аъзони пешинаи он дигар пайравӣ ба онҳо надоранд.

Интихоботи соли 2015 ғалберро аз об бардошт ва баъд ба раёсати олии он аён гардид, ки тарафдоронашон кам мондааст ва бад ба навиштани баёния ва эътирозҳои ғайриқонунӣ пардоха истодааст.

Боварӣ дорем, ин дасисабозиҳои раёсати ҲНИТ –ро дигар созмонҳои бонуфузи байналмиллалӣ ва Ҷумҳурии Исломии Эрон минбаъд дастгирӣ намекунад

Хуршед Худойбердиев,

Одилхӯҷа Солиев,

Парвиз Мақсудов,

устодони кафедраи барномарезӣ ва низомҳои иттилоотӣ

Created: 10 August 2018

Hits: 2640

Сард гардидани муносибат байни Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Ҷумҳурии исломии Эрон натанҳо нороҳатии роҳбарони ҳар ду давлат, балки боиси ташвиши ҳар ду тараф гардида истодааст. Мардуми шарифи кишвари мо бояд донанд, ки ҷониби Эрон нафареро пуштибонӣ мекунад, ки барои ноором намудани  вазъи кишвар бо ҳизби ғайриқонуниаш кӯшишҳо намуда истодааст. Бале, хеле гарон аст, вақте ки мо ҳамзабонему ҳамфарҳанг ва решаҳоямон аз як об сарчашма мегирад, бо айби чанде аз мансабнишион имрӯз ба дидори якдигар шарафёб нашавем.

Ҷумҳурии исломии Эрон бо вуҷуди яке аз аввалинҳо шуда, соҳибихтиёрии моро эътироф кардааст, вале баъдан ба хотири ба даст овардани имони мардум охунҳои худро барои ҷангу низоъ нисбати мо бархезонд. Тоҷикистон баъди 25 сол далелҳои шаъйиро рӯи даст овард, ки чи тавр охундҳои эронӣ бо дасти худи тоҷикони наҳзатӣ ба ҷони чандин абармардҳои давр қасд намуда, онҳоро аз ҳаёт маҳрум намуданд. Факти таърихиро мо аз забони яке аз муассисони ҳизб Аёмиддин Сатторов рӯзи гузашта тариқи филми мустанад бо номи «Бозгашт аз ҷаҳаннам» шунидем. Ин марди дар курраи сиёсат обкутобёфтаи 65 – сола беш аз 40 – сол чун аъзо ва мубалиғи ҳизб дониста шуда, худ эътироф мекунад, ки ҳар он амале, ки ӯву ҳизбаш созмон медод, хато буд. Вале ӯ ноилоҷ буд. Ӯ иқрор шудааст, ки Эрон аз аввали фаъолияти ҳизб пуштибон ва маблағгузори асосии ҳизб буд. Долларҳои зиёдеро шахсан ба Муҳиддин Кабирӣ медод, то  шуури сокинони ҷомеаро дигар кунад. Боварию эътимоди сокинони нисбати Ҳукумати Ҷумҳурӣ дигар шавад. Маҳз ба таври рӯкушод дастгирӣ намудани шаҳсан Руҳонӣ аз Кабирӣ ва даъвату суханронии ӯ дар конфронси исломӣ бозгӯи гуфтаҳои болоист.  

Ҷумҳурии Тоҷикистон аз рӯзҳои аввали соҳиистиқлолии худардидани сиёсати дарҳои кушодро эълон намуда, ба хотири талқини  ҳадафҳои сулҳҷўёна, ваҳдатпарварона ҳамеша толиби муносибатҳои некбинона будани кишварамонро нишон медод. Махсусан эҳтирому самимияти Сарвари давлат ва халқи олишони нисбати мардуми Эрон дигр буд. Мо тоҷику эрониро ду шохи як дарахт унвон мекардем.  Мутаассифона, мақсаду ниятҳои иддае аз  дӯстонии эронии мо дигар будааст.

Ба ҳамагон маълум аст, ки имрўз ҶумҳурииТоҷикистон дар роҳи ободониву созандагӣ, бунёдкорифу офарандагӣ устуворона қадам ниҳода, дар таъмини зиндагии осоиштаи халқи хеш кўшишҳои зиёде ба харҷ дода истодааст. Мо, сокинони мамлакат  сиёсати хирадмандона ва ботадбиронаи сарвари хеш Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, мўҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро бо дилу ҷон пазируфта, аз доштани чунин роҳбар ифтихор менамоем. Ободӣ дар кишвар, сохтмонҳои бонуфузи нақбу ГЭС-у роҳову марказҳои фарҳангӣ-фароғатӣ, корхонаву муассисаҳо дар дили мо шаҳрвандони Тоҷикистон муҳаббатро ба сарвари хирадманду ҳалими хеш афзун гардонида, эътимодамонро нисбат ба сиёсати пешгирифтаи давлату ҳукумат дучанд месозад. Инчунин, ба роҳ мондани муносибатҳои дуҷонибаву бисёрҷониба бо аксари мамолики олам, ки барои мо сокинони Тоҷикистон дар густариши соҳаи тиҷорат, санъату фарҳанг, варзишу ҳунармандӣ, тиббу сайёҳӣ, хусусан дар ташаккули таълиму тадрис ва мубодилаи таҷрибаҳо имконияти васеъро фароҳам меоварад, тақвиятгари гуфтаҳои болост. Пас, агар дар Тоҷикистон якдиливу ҳамдигарфаҳмӣ ҳукмфармову ободиву созандагӣ суръатнок вусъатёбанда бошад, чи зарурат ба ивази ҳокимият? Ман низ чун шаҳрванди Тоҷикистон тарғибгари сиёсати давлатӣ буда, нисбати бадхоҳони давлат нафрати зиёд дорам.

Баъди расидан ба 20 солагии Ваҳдати миллӣ, 20 соли созандагиву бунёдкорӣ аз нав ба иғво андохтани мардум, ташкили ҳамоиш бо ба ҳам овардани рақибону бадхоҳону хоинони Ҷумҳурии Тоҷикистон даъвои руйирости ваҳдатшиканонаву ҷангҷўёнаи аъзоёни ҳизби террористии ҲНИро ифода мекунад. Ҳадафҳои хунрезиву харобиовар доштани ҲНИро дастгирӣ кардани як мамлакати бегона бошад, муносибати аслии онҳоро ба як кишвари дўсту бародарашон, ки номаш мебаранд, ифода менамояд. Дарднок ва аламовар аст, ки чунин муносибатро як давлати ҳамзабон ба мо раво мебинад. Доштани чунин назар ва раво дидани ин гуна рафтор ба Ҷумҳурии Тоҷикистон аз ҷониби Ҷумҳурии исломии Эрон бешак ба даст доштани онҳо дар ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ далолат мекунад.

Мақомоти Эрон нерӯҳои хориҷиро дар таҳрик ва барангехтани эътирозҳо айбдор медонанд. Воқеан, солҳои охир таъсири нерўҳои беруна ба амнияти ин ё он давлатҳо беш аз пеш ба назар мерасад. Муносибату равобити Ҷумҳурии исломии Эрон бо ТЭТ-и ҳизби Наҳзати ислом, ки ба амнияти давлатии Тоҷикистон таҳдидҳои нав ба навро пеш меорад, намунаи барҷастаи чунин муносибатҳост. Новобаста  умед бар он мебандем, ки ҳукуматдорони ҳар ду тараф вазъияти бавуҷудомадаро бо чашми ақл ба мизони андеша мегузоранду аз баҳри як гурўҳи хоинону беномусон гузашта, муносибатҳои гарму самимии тўлонӣ хешро барқарор месозанд. Ба ҳамаи ин нигоҳ накарда мардум бояд  ҳушёру зирак бошанд ва ба доми хоинону беномусони ватанамон наафтанд. Зеро мо ин макони биҳиштосоро бо арақи ҷабин, якдилона, даст ба даст офаридем ва набояд барои як гурўҳ мансабталошон ҳамаи онҳоро бар бод диҳм.

Рустам Ғуфронов,

донишҷӯи курси 3,

ДПДТ дар шаҳри Хуҷанд

Created: 14 August 2018

Hits: 2683

Мо,  ҷавонони хушбахти даврони соҳибистиқлол бояд донем, ки имрӯз дар баробари саҳми калони мо дар раванди ташаккули ҷомеа, ҳамзамон дигар нафароне ҳастанд, ки ба номи ин миллат иснод меоранд. Динро аз таассуб ҷудо карда натавониста, шомили ин ё он гурӯҳе мегарданд, ки мақсадҳои нопок дорад. Вазифаи ҷонии донишҷӯён, ки аз қишрҳои фаъоли ҷомеа маҳсуб мешаванд, гирифтани пеши роҳи чунин ҷавонон мебошад. Ҳамзамон таъкид мешавад, ки танҳо огоҳ будан аз илмҳои замонавӣ, хониши аъло, рафтори намунавӣ онҳоро аз ҷаҳолат берун  намесозад ва соҳибобрӯ намегардонад. Бояд мо пеш аз ҳама Ватани худро дӯст дорем. Побанди ҳар банду макру ҳиял нагардем.

Мақсад ва ҳадафҳо, ки гурӯҳҳои иртиҷоӣ ба мисоли ҳизби террористиву экстремистии ҲНИ дар ниҳоди худ мепарваранд, онҳоро бо мисолҳои возеҳ метавон баён намуд, ки ягона мақсади онҳо дар вайрон намудани сохтори конститутсионии давлат мебошад. Бояд мо рӯирост гӯем, ки иштироки ҷавонони тоҷик дар ҷангҳои Сурияву Ироқ ягон маънои ҷиҳодро надорад. Танҳо дар зеҳну мафкураи онҳо бадбинӣ ва нотавонбиниро талқин месозанд. Исломро ба сиёсат омезиш медиҳанд, ин ки куллан хатост!

Дар асл аъзоёни он мусулмонҳоро даъват менамоянд, ки Худоро ҳамеша ёд кунанд ва аҳкоми шариатро василаи асосии кору зиндагии худ донанд. Аммо асли мақсади онҳо барпо намудани хилофат аст. Сухану амали аъзоёни ин ҳизбҳо ба ҳамдигар рост намеояд, зеро дар фармудаҳои Худованд инсон ҳаргиз сабабгори канда шудани риштаи умри дигарон набояд бошад. Вале чун мебинем, «сарбозони роҳи ислом», ки худро ҳамчунин унвон мекунанд, ба таври ҷаҳолат сари инсонҳоро мегиранд ва онро тариқи навор ба оламиён нишон медиҳанд. Магар ин амалро ислом дастгирӣ мекунад?, ҳаргиз на!

Маҳз ҳамин  мафкураю шуури сиёсӣ дар солҳои ҷанги бародаркуш ғояи ташкил кардани давлати исломӣ дар ҷумҳурӣ аз тарафи ҲНИ тарғиб карда мешуд ва он аз тарафи аъзоёни ҳизб ва ҷонибдорони онҳо дастгирӣ  меёфт.

Фаъолияти хоинонаву ғайриқонуни  ин ҳизб бар хилофи Конститутсия ва дигар қонунҳои давлат ба шумор рафта, аз характери экстремистию террористии ҲНИ шаҳодат медиҳад.

Ҷомеаи демократӣ волоияти қонун ва риояи онро аз ҳамаи ҳизбу ҳаракатҳо талаб менамояд.

Бояд ҳар як шахси баорият ба қадри тинҷиву ормии ҷомеа расад ва шукрона кунад, ки имрӯз мо хоби орому осуда дорем. Барои фардои фарзандонамон фикр мекунем.  Фардои хуррами фарзандонамонро давлат кафолат додааст, пас моро мебояд, ки барои тин миллати саодатовар бо ҷону дил хизмат намоем.  

Гурӯҳе аз ҷавонони фаъоли донишкада

Created: 10 August 2018

Hits: 2682

Терроризм чун вабои аср имрӯз аҳли сайёраро ба ташвиш андохта, хусусияти ҷаҳонӣ касб намудааст ва барои ҷомеа башарӣ таҳдидҳои нав ва сангинро эҷод менамояд. Имрӯз мебояд нисбат ба гурӯҳ ва ҳаракатҳои террористию ифротгароӣ, ки аз тарафи бархе аз кишварҳои абарқудрат созмондодашуда, сармоягузорӣ мегарданд ва боистифода аз дини мубини Ислом, ки ойини покиву таҳаммулгароист, ба амалҳои террористӣ даст мезананд, хуни ноҳақ мерезанд,оромию осоиштагӣ ва суботи ҷомеаи башариро халалдор менамоянд, муборизаи оштинопазир бурд.

Бояд қайд намуд, ки одатан ҷавононе, ки аз лиҳози зеҳнӣ ва ақлонӣ рушд наёфтаанд, осебпазиртар буда, зуд ба ин ҷараёнҳо ҷалб мешаванд. Муҳимтар аз ин онҳо фикр мекунанд, ки дар пешгоҳи Худованд иззат доранд ва бо ин гумон ба ҳар коре, ки хоҷагонашон мефармоянд  дар қолаби ҷиҳоди динӣ мефармоянд, қатъиян иҷро карда, ба «биҳишти ваъдагӣ»мерасанд. Бозӣ кардан бо зеҳни насли ҷавон мутаассибон ва эҳсоси мардуми хурофотӣ аз мушаххасоти кори хадамоти махсус маҳсубмеёбад. Мо инро чанде пеш дар минтақаи Себистони ноҳияи Данғара дидем. Бо ҷурми кӯрдилон наҳзатӣ ҷавонони навхати гумроҳ даст ба амали ваҳшиёна зада, шаъну эътибори миллатро паст заданӣ шуданд.

Мавриди зикр аст, ки терроризм ва экстремизм ба дини мубини Ислом ягон иртиботе надорад. Аз ин рӯ қобили таъкиди хосаст, ки терроризм ягон дину мазҳаби мушаххас, пайдоиши этникӣ, миллат ва ҷойгиршавии доимии ҷуғрофӣ надорад. Онҳое, ки ҷавононро ба чунин дом мекашанд, худ аз арзишҳои Ислом бархурдор нестанд ва ин дини покро ҳамчун парчами фаъолияти харобкоронаи худ истифода мебаранд. Худи ҳамин аз он шаҳодат медиҳад, ки дини Ислом ба зоти худ сулҳпарвар ва инсондӯст мебошад. Пас мо агар заррае ҳисси худшиносӣ ва худогоҳии миллӣ дошта бошем, байни ину он тафовуте мегузорем.

Бакаев Мирзоҳамид, номзади илмҳои иқтисодӣ,

мудири кафедра,

Авезова М.М, профессори кафедра,

Раупов К.С. устоди кафедра

Created: 10 August 2018

Hits: 2780

Вазъияти ҳассоси сиёсии ҷаҳонӣ тақозо дорад, ки ҳар як миллат ба хотири дифоъ аз марзу бум ва сокинонаш барои ангезиш наёфтани ҷараёнҳои зиддидавлатӣ мубориза барад. Махсусан он кишварҳое, ки чунин рӯзи сиёҳ ва наҳсро паси сар намудаанд, дар ин росто бояд ҳушёру зирак бошанд. Тоҷикистон оғози истиқлолияти хешро бо ҷурми чанде аз мансбхоҳони ҷоҳталабон бо ҷанги бародаркуш оғоз намуд, ки ин ҳодисаи нангин дар хотираи таърих хохад монд. Аммо корнамоҳою ҷоннисориҳои фарзандонаи фарзонаи миллат дар такя ба нерӯи боэътимоди халқ низ ҷовидона хоҳад монд. Мо имрӯз бо корномаҳои шахсиятҳои варзидаи ҳукумати муосир, ки дар саргаҳи он   Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои муаззами миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон меистанд, ифтихор дорем.   

Мутаассифона, дар ҷомеаи имрӯзаи кишвар шахсиятҳое  пайдо шуда истодаанд, ки  боистифода аз шабакаҳои иҷтимоӣ ба хотири манфиатҳои шахсони беруна оташи ҷангу ҳусуматро дубора аланга додан мехоҳанд.  Яке аз рақибони заифи Ҳукумати имрӯза  Ҳизби мамнуъи наҳзати исломии мебошад, ки пас аз шикасти худ дар интихоби охирон мехоҳад бо дасисаву иғво тарафдорони худро дар дохил ва хориҷи кишвар зиёд намояд.  Аксарияти нафарони бедору ҳушёр, ки бо барномарезиҳои ин ҳизб ошно аст, медонад,  ки ин ҳизб тӯли 40 соли арзи мавҷудияташ танҳо инсонҳоро ба тафриқа андохтаву оташи бадбиниро байни ҳамдигар меафрӯхт. Мардуми шарафманди тоҷик сидқан боварӣ ҳосил намуд, ки ин ҳама бозиҳои ҳизбӣ танҳо ба хотири ба даст овардани қудрати сиёсӣ ва ҷоҳу мансаб будааст. Ин гурӯҳ то ба имрӯз аз мақсаду нақшаҳои иғвогаронаи худ даст накашидаву таҳти роҳбарии саркардагонашон дар ба дари ташкилотҳои байналхалқӣ ҳукумату миллати тоҷикро санги туҳмату маломат мезананд. Пас аз он, ки мардум дигар ба суханони «намакин»-и онҳо бовар намекардагӣ шуд, ба хотири эътимоду боварии мардум бо ҷалби як зумра «равшанфикрон» гурӯҳи наверо бо номи «Озодандешагон» таъсис дод.  Ва ин гурӯҳии «босаводон» имрӯз бо истифода аз расонаҳои электронии олам мехоҳанд бо дурӯғу бӯҳтон ба сари давлати тоҷикон санг заданӣ мешаванд. Онҳо як рисолат доранд, ин ҳам бошад ноооромии кишвари мо ва табадуллоти давлатӣ. Аммо ин нафарон ва хоҷагони онҳо бехабаранд, ки имрӯз мардуми маърифтпарвар ба қадри сулҳу оштӣ, ваҳдату ягонагӣ мерасад. Ва намегузорад, ки нохалафе ба хотири мнфиатҳои худ ҷомеаро ноором созад.

Воқеан ҳам сол то сол сатҳи зиндагӣ ва ҷаҳонбинии шаҳрвандонамон боло меравад. Имрӯз дар қиёс ба даҳ соли пешин шумораи ҷавонони рӯ ба мактабҳои олии кишвар ва хориҷа ниҳода ба маротиб зиёд гардидааст. Ҳатто он волидоне, ки имрӯз дар муҳоҷирати меҳнатӣ қарор доранд, аз Вазорати маориф ва илми кишвар дархост намуда истодаанд, ки дарсҳои мустақим,  маҷлиси падару модаронро тариқи интернет ташкил намоянд, то онҳо аз рафти дарсгузарии фарзандон аз наздик огоҳии комил дошта бошанд. Ин нишонаи он аст, ки имрӯз мафкураи мардум баланд шудааст. Дигар шаҳрвандон аз вазъи пасти зиндагӣ шиква намекунанд, балки ғами ояндаи фарзандонашонро фикр мекунанд.

Мо бар ин боварем,  ки халқи тоҷик, дастовардҳои меҳнатиро боз ҳам афзунтар намуда, барои пойдории ҷовидонаи сулҳу субот ва оромии кишвари соҳибистиқлоламон аз пештар бештар саҳм хоҳанд гузошт. Ва ба чунин носипосон ҷавоби саривақти ва сареъ хоҳанд дод.

 Дилрабо Комилова,

Руслан Бобохоҷаев, устодони кафедраи технологияи хӯрока

Created: 10 August 2018

Hits: 2537

Имрӯз мо шоҳиди густариши бесобиқаи фаъолияти ҳаракату равияҳои экстремистӣ ва ифратгароии терроризм мебошем, ки боиси ноором кардани ҳаёти оромонаи мардум мебошад. 

“Мутаассифона, чунин аъмоли ваҳшатнок бо истифода аз номи ислом сурат мегирад, ки боиси бадномии дини ислом ва мардуми мусулмон мегардад”.

Мо медонем, ки дини ислом дини ростин аст. Он рафторҳои ношоистае, ки аз тарафи террористон сар мезанаду ба амри маъруфҳои бардурӯғи худ, баъзеашон гӯё “фиристодаи Худо бошанд” бо суханҳои бофтаю бардурӯғи худ мардуми бечораро роҳгум мезанонад. Ин ифротгароён зиндагии осудаи моро дида наметавонанд, онҳо бахил ҳастанд, онҳо кӯрдил ҳастанд, фиребгару мутаҳҳам ҳастанд. Онҳо бо номи “ислом” худро панаҳ мекунанд, нисбати “ислом” хиёнат мекунанд, мардуми бегуноҳро ба он умре, ки Худо додааст намемонанд, ки зиндагӣ кунад, бо роҳи фиреб, бо роҳи террор ба марг мерасонанд. Онҳо китоби муқаддаси “Қуръон”-ро нахондаанд ё кӯркӯрона хонда қорӣ азёд кардаанд, маънои ин китоби муққадаси мусалмониро намедонанд.

Мусалмонии ҳар як шахс дар қалбаш, худошиносиаш, хирадмандиаш, инсондӯстиаш, худоогоҳиаш аст.

Мардум имрӯз он мардуми солҳои 90-уми  асри гузашта нест. Имрӯз ҳама сафедро аз сиёҳ ҷудо карда метавонад. Суханрониҳои ифродгарон, террористон, экстремистон аллакай қадру манзалати худро гум кардааст, шаҳрвандони Тоҷикистон асли воқеаро медонанд. Чӣ гуна суханбозу суханпардоз ва “бо ниқоб” баромад мекунанд. Ин давлати ободу осоиштаи моро дида наметавонанд.

Ҳайфи ватан, падару модар ва зану фарзанд барои чунин номардоне, ки даст ба чунин амали нангин заданд. Лаънат ба оне, ки ба давлату миллати худ хиёнат мекунад. Дар ҳақиқат онҳо ватан надоранд, онҳо рӯй надоранд, онҳо ору номус надоранд.

Гурӯҳи духтарони фаъоли ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Created: 10 August 2018

Hits: 2811

Дар шароити шиддатёбии ҷаҳонишавӣ ва паҳн гаштани бӯҳрони иқтисодиву молиявии умумиҷаҳонӣ экстремизм дар Ҷумҳурии Тоҷикистон ва ҳам дар тамоми ҷаҳон яке аз падидаҳои хатарнок ба ҳисоб меравад.

Мубориза бар зидди терро­ризм ва экстремизм (ифротга­роӣ) қисми таркибии таъмини амнияти на танҳо Ҷумҳурии Тоҷикистон, балки тамоми ҷомеаи ҷаҳонӣ мебошад. Вазъи бӯҳрони ҷомеа, пеш аз ҳама дар иқтисодиёт, мавҷудияти муноқишаҳои  иҷтимоию сиёсӣ дар муносибатҳои бай­нидавлатӣ ва байнимазҳабӣ , номукаммалии заминаи меъёрии ҳуқуқӣ, ки проблемаҳои баҳсноки минтақавӣ ва байналмилалиро  танзим  менамояд, ба­рои ба миён омадани чунин ҷиноятҳо ба монанди терро­ризм ва экстремизм мусоидат мекунад. Аз ин рӯ, мубориза бар зидди терро­ризм ва экстремизм, ки вақтҳои охир хусусияти байналмилалӣ гирифтааст, бояд дар асоси тадбирҳои маҷмӯи умумидавлатии  муқовимат анҷом дода шавад. Хоссатан, ҳар як шаҳрванд аз мақсаду мароми ҲНИ, ки чун ҳизби террористиву экстремистӣ эътироф шудааст, огаҳ бошанд ва ба навиштаҳои онҳо посухӣ воқеӣ диҳанд.

Дар замони ҳозира, дар шароити бархӯрди тамаддунҳо ва вусъатёбии ҷаҳонишавӣ, дар ҷараёни инкишофи тамоми соҳаҳои ҳаёти ҷомеа, маҷмӯъи масъалаҳое ба миён меоянд, ки ҳалли онҳо заруриятӣ, аз ҷумла таҳкими соҳибихтиёрӣ, эҳёи анъанаҳои фарҳангӣ-миллӣ, ғояҳои пешқадам ва созандаро маротибаи дигар тақозо мекунанд. Дар арафаи асри XXI, ки Тоҷикистон ба марҳилаи сифатан нави инкишофу пешрафт ворид шудааст  ва роҳи бунёди давлати демократӣ ва ҳуқyқбунёдро бебозгашт пеш  гирифтааст, зарурияти тарғибу ташвиқоти тарзи солимӣ ҳамзистӣ, муносибатҳои нави ҷамъиятӣ ва пешбарӣ кардани ғояҳои пешқадам дар тарбияви маънавии ҷавонон баръало мушоҳида шуда истодаанд.

Мо устодонро мебояд, ки ба шогирдон ба дурустӣ фаҳмонем, ки ин ҷараёну қувваҳо танҳо барои ҳифзи манфиатҳои шахсони алоҳида нигаронида шудааст ва оқибатҳои нанговар дорад.

Назира Бобоҷонова,

Нигора Домуллоева, Р.Зокиров,

устодони кафедраи дизайн ва меъмории ДПДТТ 

Created: 10 August 2018

Hits: 2589

Имрӯз мо шоҳиди густариши бесобиқаи фаъолияти ҳаракату равияҳои экстремистӣ ва ифратгароии терроризм мебошем, ки боиси ноором кардани ҳаёти оромонаи мардум мебошад. 

“Мутаассифона, чунин аъмоли ваҳшатнок бо истифода аз номи ислом сурат мегирад, ки боиси бадномии дини ислом ва мардуми мусулмон мегардад”.

Мо медонем, ки дини ислом дини ростин аст. Он рафторҳои ношоистае, ки аз тарафи террористон сар мезанаду ба амри маъруфҳои бардурӯғи худ, баъзеашон гӯё “фиристодаи Худо бошанд” бо суханҳои бофтаю бардурӯғи худ мардуми бечораро роҳгум мезанонад. Ин ифротгароён зиндагии осудаи моро дида наметавонанд, онҳо бахил ҳастанд, онҳо кӯрдил ҳастанд, фиребгару мутаҳҳам ҳастанд. Онҳо бо номи “ислом” худро панаҳ мекунанд, нисбати “ислом” хиёнат мекунанд, мардуми бегуноҳро ба он умре, ки Худо додааст намемонанд, ки зиндагӣ кунад, бо роҳи фиреб, бо роҳи террор ба марг мерасонанд. Онҳо китоби муқаддаси “Қуръон”-ро нахондаанд ё кӯркӯрона хонда қорӣ азёд кардаанд, маънои ин китоби муққадаси мусалмониро намедонанд.

Мусалмонии ҳар як шахс дар қалбаш, худошиносиаш, хирадмандиаш, инсондӯстиаш, худоогоҳиаш аст.

Мардум имрӯз он мардуми солҳои 90-уми  асри гузашта нест. Имрӯз ҳама сафедро аз сиёҳ ҷудо карда метавонад. Суханрониҳои ифродгарон, террористон, экстремистон аллакай қадру манзалати худро гум кардааст, шаҳрвандони Тоҷикистон асли воқеаро медонанд. Чӣ гуна суханбозу суханпардоз ва “бо ниқоб” баромад мекунанд. Ин давлати ободу осоиштаи моро дида наметавонанд.

Ҳайфи ватан, падару модар ва зану фарзанд барои чунин номардоне, ки даст ба чунин амали нангин заданд. Лаънат ба оне, ки ба давлату миллати худ хиёнат мекунад. Дар ҳақиқат онҳо ватан надоранд, онҳо рӯй надоранд, онҳо ору номус надоранд.

Гурӯҳи духтарони фаъоли ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Created: 10 August 2018

Hits: 2594

Таҷрибаи таърихи навини Тоҷикистон исбот намуд, ки ҳама гуна кӯшишҳои бо роҳи зӯри бунёд намудани  давлати исломӣ сабаби  аз байн рафтани  Тоҷикистон шуда метавонад.

Дар солҳои 90–ум  дар Ҷумҳурии Тоҷикистон ошкоро ба фаъолияти  пардохтани ҳизби наҳзати исломӣ, ҳизби демократӣ, созмони “Растохез” ва даҳҳо созмонҳо, бӯҳрони ҳамагониро дар ҷумҳурӣ қадре ҳам паст накардааанд, балки боиси хурӯҷӣ он гардидаанд. Онҳо дар раҳна гардидани пояи давлатдорӣ, аланга додани ҷанги бародаркушӣ, гаравгонгириҳо басе фаъол буданд.

ҲНИ ҳамчун як ҳаракати ҷавонони мусулмон 20 –уми апрели соли 1973 ба таври пинҳонӣ тасис ёфта, то соли 90 бо ҳамон услуби пинҳонкорӣ амал кард.

Аҳзоби сиёсӣ ва ҷунбишҳое, ки ливои демократӣ баромад мекарданд, ҷавонони аз ҷиҳати сиёсӣ нопухтаро ба арсаи муҳорибаҳои муссалаҳона зидди сохтори конститутсинонӣ кашидаанд. Аз ҳамин сабаб Суди Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон моҳи июни соли 1993 ба ҳукми худ ҳизби наҳзати исломӣ, ҳизби демократии Тоҷикистон, ва ҷабҳаҳои халқии «Растохез», созмони «Лаъли Бадахшон» – ро  бо назардошти ҳамаи ҷинояту хиёнаташон хилофи қунун эълон намуда, фаъолияти онҳоро боздоштанд.

Дар ибтидои солҳои 90 – уми асри ХХ таи ду сол пажуҳишгоҳи тадқиқотӣ иҷтимоии Маскав ҳамроҳи сотсиологҳои ҷумҳурӣ оиди масъалаи тарафдорони ҲНИ дар ҷумҳури тадқиқот гузаронидаанд. Маълум шуд, ки ҷонибдорони ҲНИ дар Тоҷикистон дар марҳилаи  аз июни соли 1991 то ноябри 1992 аз ду то панҷ фисадро ташкил медоданд. 75 ‒ 95  фисади шаҳрвандони ҷумҳурӣ роҳи тараққиёти демократии дунявиро тарафдорӣ мекунанд.

Роҳбарони ҲНИ чанд фоиз будани ҷонибдоронашонро хеле хуб медонанд, вале мехоҳанд ба сари ҳокимият оянд. Дар ҳамаи ҳолатҳо мақсади ниҳоии наҳзатиён барпо намудани давлати исломист.

Давлати исломӣ бошад хоҳ – нохоҳ маҳдуд кардани озодиҳои  намояндагони дигар  маҳзабҳо ва ашхоси ба ягон мазҳаб нагаравидаро ба бар меофарад.

Лозим ба қайд аст, ки  ақидаҳои  бунёдгарона, ки наҳзатиён ҷонибдори онҳо ҳастанд, ҳеҷ гоҳ мардумро ба мақсад намерасонад, баръакс  ба нокомиҳо рӯ ба рӯ мекунад. Дур намеравем, ду давлати ҳамсояро мисол меорем: Соли 1979 инқилобӣ исломӣ дар Эрон ғалаба карда, режими шоҳиро сарнагун сохт. Аммо  то имрӯз ҳадафҳои эълом доштаи рӯҳониён  ҷомаи амал напӯшидаанд. Дар ин бобат бетартибию ҳамоишҳои мардуми Эрон зидди фасорзадагии ҳукумтдорон ва боло рафтани  нархи навои, моҳи охир Эронро фаро гирифтааст, шаҳодат медиҳад. Ё гирем, Афғонистону Покистонро. Ҳаракати толибон, ки мисли наҳзатиёни Тоҷикистон ҷонибдори исломи бунёдгаро ҳастанд, на танҳо бехатарии давлатро, балки тамоми минтақаҳоро зери суол гузоштаанд.

Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки аксари аҳолиаш мусулмон ҳаст, роҳи бунёди давлати дунявиро пеша кардааст. Дар баробари ин арзишҳои исломӣ дар рушди маънавиёти кишвар, пешрафти иҷтимоию иқтисодӣ макоми шоистаро ишғол менамоянд.

Темур Мирхолиқов,

устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Created: 10 August 2018

Hits: 2680