Пас аз шиносоӣ бо мусоҳибаи Шариф Ҳамдампур бо судяи Суди Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Азизов Шамс Одинаевич таҳти унвони «То табаддулот се рӯз монда буд» (дар рӯзномаи «Тоҷикистон») ҳар як ашхоси ватандӯст бояд нисбати фаъолияти ҷинояткоронаи ҲНИТ хулосаҳои дуруст барорад.
Мубоҳиса атрофи қарори Суди Олӣ оид ба манъ кардани фаъолияти ҲНИТ ва ҳамчун ташкилоти террористӣ - экстремистӣ шинохтани он доир гардидааст. Ҷолиби қайд аст, ки судя ба саволҳои мухбир равшану возеҳ ва бо далелу санадҳои воқеӣ ҷавоб дода, оид ба фаъолияти ирфотгароии ҳизби мазкур посухҳои мушаххас додааст. Зеро ки ҲНИТ аз замони ташкилшавиаш ошкорову пинҳонӣ зидди Ҳукумати қонунии кишвар ташвиқот ва амалиёт бурдааст. Ниҳоят, аъзоёнаш руҳияи зиддидавлатии худро дар соли 2015 ошкоро ва рӯирост нишон дода, бар зидди Ҳукумат муборизаро оғоз кард, вале ба мақсади нопоки худ нарасид ва зуд шикаст хӯрд.
Мо чунин вазъияти ноором ва душворро солҳои 90-и асри гузашта дар кишвари худ эҳсос карда будем. Баъзе қувваҳо тавассути ҲНИТ дар мамлакат ҷанги шаҳрвандиро оғоз намуда, Тоҷикистони ободро ба майдони набард табдил доданӣ буданд. Вазъияти ҳамон давраро ба хотир оварда, кас ба ҳайрат меояд, чунки аъзоёни ҲНИТ дар ҳамоишҳо ва ҷамъомадҳо фақат Ҳукумат ва давлатро танқид намуда, ошкоро мардумро баҳри сарнагун кардани он даъват мекарданд. Вале аъзоёни ин ҳизб асосан ба мардуми оддӣ ва гумроҳ такя намуда, таблиғу ташфиқотро байни чунин ашхос пурзӯр менамуданд. Бар зидди зиёиён, олимон, донишмандон ва ходимони барӯманди кишвар муборизаро оғоз намуда, бархеро маҳв намуда, қисмеро таъқиб карда, равшанфикронро зери шиканҷа қарор дода буданд. Ҳатто даъват мекарданд, ки ба ҷанозаи ашхоси мухолифин, алалхусус, муаллимон ва хизматчиён иштирок накунанд. Ният як буд, яъне бо ҳамин рафтор ва кирдори нопоки худ аъзоёнашро зидди равшанфикрон барангезонда, халқро дар ғафлат монда, ба сари қудрат омадан. Аз номи дини Ислом сухан мегуфтанд ва китоби муқаддаси «Қуръон»-ро дастак менамуданд. Вале мақсади асосӣ ҳокимиятро бо зӯрӣ, тавассути мардуми сода, гумроҳ ва ҳомиёни хориҷии худ ба даст оварда, ниятҳои хоми худро дар амал татбиқ карда, кишвари моро ба зулмоти асри миёна табдил додан буд. Бояд гуфт, ки сарварон ва аъзоёни ҳизби мазкур тавассути халқи дар ғафлат монда ва демократони гумроҳ қисман ба мақсад ноил ҳам шуданд. Дар кишвар вазъияти муташаниҷ ба амал омад, куштор ва таъқиби мардуми бегуноҳ авҷ гирифт, ҳокимияти муттамарказ барҳам хӯрд, ҷанги бародаркуш оғоз ёфт.
Алҳол, баъзе ашхос ва давлатҳо низ баҳри нооромӣ ва ноободии кишвари мо тарафдор буда, бо ҳар роҳ барои расидан ба нияти худ кӯшиш менамоянд. Зимнан низ хавфи ҷудоиандозӣ вуҷуд дорад, зеро ки қувваҳои зиддидавлатӣ дар байни табақаҳои мухталифи ҷомеа такягоҳ меҷӯянд, то ки мардуми гумроҳро ба доми худ бикашанд. Мо бо боварии том мегӯем, ки манъ кардани фаъолияти ҲНИТ дар кишвар қарори саривақтӣ ва дуруст буда, нияту мақсади доираҳои манфиатхоҳро барбод додаанд. Вале дар хориҷи кишвар ҳам сарварон ва аъзоёни ҲНИТ – ро баъзе давлатҳо ва роҳбаронаш хуш қабул карда, сарпаноҳ доданд ва ин ҳизбро тарафдорӣ намуданд. Давлатҳои исломие, ки маҳз ҳамин хизбро таъсис дода, барои фаъолияти минбаъдааш фавто дода буданд, имрӯз онро қабул карданд. Зеро ки дар оянда тавассути ҲНИТ ниятҳои нопоки худро дар амал татбиқ намуда, кишвари моро таҳти фишор ва зери тасарруфи худ қарор диҳад. Вале мардуми озодидӯсти мо ҳеҷ гоҳ ба иғвову дасисаҳои ирфотгарон ва душманон фирефта нашуда, ба қадри ободӣ ва осоиштагии кишвар мерасанд ва омодаанд онро ҳифз намоянд.
Зафар Раҳмонов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
