Вақтҳои охир   ҷараёни  баҳамоии терроризм  бо шаклҳои мухталифи  ҷиноят – гардиши  ғайриқонунии маводи мухаддир  ва аслиҳа, хариду фурӯши  одамон, муҳоҷирати  ғайриқонунӣ  ба  назар мерасад, ки  аз  ҳама хавфноктарини он гардиши ғайриқонунии маводи мухаддир    маҳсуб  ёфта, тибқи  маълумот  яке аз манбаъҳои асосии бо маблағ таъмин намудани  амалҳои террористӣ   ба  шумор меравад.

 Тоҷикистон  ҳамчун ҷузъи ҷудонашавандаи  ҷаҳони муосир дар марҳилаи нави дигаргуниҳои иқтисодиву  иҷтимоӣ  қарор дошта, барои  шароити  хуб фароҳам  овардан  ба мардуми  шарифи  кишвар  ва ободии  Ватан талошҳо  дорад.

Аммо сулҳу суббот ва ободии меҳани азизамонро баъзе аз гурӯҳу шахсони алоҳида амсоли ҲНИ, «Озодандешагон»ва гурӯҳи 24 таҳти сарварии Муҳиддин Кабирӣ дидан намехоҳанд. Ҳар он изҳорот ва муроҷиате, ки аз ҷониби гурӯҳҳои фаъолу ватандӯст дар посух ба мақолаҳои иғвангезу ҳангомаҷӯёна дода мешавад, беибо онҳо низ ҷавоби по дар ҳаво медиҳанд. Чунончи дирӯз Шӯрои уламои дини кишвар ахиран гуфт, ки ҷониби Эрон нисбати кишвари мо хайрхоҳ несту душманони моро тарафгирӣ мекунанд, сафири Эрон посухи ноҷо додааст. Қайд кардааст, ки Шӯрои уламои дин на Тоҷикистонро, балки мусулмонони Фаластинро, ки аз ҷониби Исроилиён мавриди торумор қарор гирифтаанд, ҳимоя кунанд. Шояд ҷаноби сафир надонанд, ки рисолати аслии Шӯрои уламои дини кишвар ҳимояи манфиатҳои шаҳрвандон ва амнияти Тоҷикистон аст. Вақте ту орому тинҷ ҳастӣ, баъд ба ҳамсоягону ҳаммаслаконат ёрмандӣ намоӣ. Алҳол мақсади ҳамаи мо як аст, тинҷиву оромии кишвар ва ваҳдати сартосарӣ.