Ҳизби террористиву ва экстремистии ҲНИТ имрӯз дар шабакаҳои иҷтимоии ҷаҳонӣ дар саҳифаҳои махсус худро орӣ аз гуноҳҳо гирифта, бо навиштаҳои муғризонаи хеш мехоҳанд, ки тарафдорони худро зиёд намоянд. Аммо ин кӯрдилони миллаткуш намедонанд, ки мардум дигар ба ваъдаҳои «болохонадор»-и онҳо бовар надоранд. Ва ҳар он амале, ки онҳо гӯиё барои фардои миллат мекунанд, баръакс ангезаи душманиро нисбаташон қавитар месозад. Ин нафарон дар шароите ҷанги иттилотӣ бурда истодаанд, ки ҷомеаи ҷаҳониро хатари терроризму экстремизм ба ташвиш овардааст. Имрӯз дар кишварҳои гуногуни дунё даҳҳо гурӯҳи террористию экстремистӣ амал мекунанд, ки бо таҳрибкорӣ боиси бадбахтии миллионҳо нафар гаштаанд. Зеро ин зотҳои касиф барои ноил гардидан ба мақсаду ниятҳои нопок аз ҳеҷ гуна ҷаҳолату қабоҳат рӯ наметобанд ва ҳатто ба кӯдакон ва занону барҷомондагон раҳм намекунанд. Як шохаи фаъолияти ин нерӯҳои оламкуш маҳз ҲНИТ мебошад. Худ қазоват кунед, онҳо дар пешрафтарин мамлакатҳои Аврупо бо пулҳои ҳангуфти хоҷагони бегона зиндагии шоҳона доранд ва рисолаташон як аст. Сари компютер нишастану иғвову дасиса бофтан аст.

Мо, духтарони хушбахти диёр шукронаи ободиву озодии миллатамонро мекунем.

Шукр мекунем, ки  барои мо, духтарон давлат  беҳтарин шароитро муҳайё кардааст. Дар бонуфузтарин муассисаи олии кишвар таҳсил дорем. Устодонамон низ мисли мо ифтихори баланди миллӣ доранд ва дар ҳар машғулиятҳо талқин мекунанд, ки роҳи дурусти зиндагиро пеша намоем. Зеро ин миллат ва  ин кишвар аз имтиҳони сахту сангин давраи ҷанги шаҳрвандӣ гузаштааст. Ва мо насли даврони соҳибистиқлол он ҳама рӯзгори сияҳи падарону бобоёни худро шунида, дар назди худ мақсад гузоштем, ки ба чунин нафарони сияҳдилу  кинаангез муборизаи беамон барем. Мо бояд ба ин давлат хизмати содиқона намоем. Хизмати мо аз чӣ сар мезанад? Аз дӯстдорӣ ва муҳаббати беолоиш ба обу хоки диёр.

Боқӣ ҳар амали носипосонро маҳкум мекунем.

Аъзоёни Созмони духтарони ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд