Дини мубини ислом ҳамеша мардум ва пайравонашро ба некиву накӯкорӣ, ваҳдату ҳамзистӣ, осоиштагиву ҳаммаромӣ даъват намуда, ҳамагуна бадтинативу бадкорӣ, хиёнату разолат ва ноадолатиҳоро шадидан маҳкум мекунад. Маҳз меҳвари ин дини мубинро тарбияи насли ояндасоз ва ҳидояти ҷомеа ба сӯи ободкориву субот, якдиливу бародарзистӣ ташкил медиҳад.
Мутаассифона, баъзе аз гурӯҳҳои тундгаро фаъолияти худро бо дини мубини ислом омезиш дода, мехоҳанд ғаразҳои нопок, андешаҳои ифторгароёна ва ё сиёсати духураи хешро дар доираи арзишҳои ин дини босаодат татбиқ намоянд.
Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳанӯз аз рӯзҳои аввали ба даст овардани соҳибистиқлолӣ сиёсати дарҳои кушодаро пеша намуд ва бо ҳамаи кишварҳои олам дар роҳи дӯсти ва эҳтироми олӣ ҳамкориву робитаро ба роҳ монд. Аз ҷумла, бо Ҷумҳурии исломии Эрон, ки кишвари ҳамфарҳангу ҳамзабон ва ҳамдини кишвари мо ба ҳисоб мерафт дӯстиву робитаи боварибахши мардуми тоҷик дучанду қавитар буд. Аммо чун ошкор гардид, дар замони ҷанги шаҳрвандӣ бо роҳнамоии раҳбарони олии руҳонӣ кишвари ба мо "дӯсту бародар" ва маблағгузории онҳо бо дасти фарзандои нохалафи миллат - хиёнаткорони наҳзатӣ оташи ҷанги шаҳрвандӣ дар фазои Тоҷикистон барафрӯхта шуд ва даҳҳо нафар шахсиятҳои маъруфу муътабар, ходимони давлативу ҷамъиятӣ, нобиғаҳои давру айём ва чеҳраҳои сиёсӣ кушта шуданд. Инчунин ин ҷанги хонумонсӯз хонаи ҳазорон нафар мардумро сӯзонида, пирони хирад ва рӯзгордидаро аз кишвар гуреза кард, кӯдакони ба оянда бо чашми умед нигаристаистодаро аз волидон маҳрум намуд, садҳо оилаҳои навҷавонро бехонаву дар кард. Дар маҷмуъ, ба Тоҷикистон ин ҷанги бемаънӣ чи қадар харобиву мушкилиҳо ба бор овард. Замоне, ки алангаи оташи ҷанги шаҳрвандӣ бо дасти хоҷагони хориҷӣ ва амалкарди роҳбарону пайравони ҳизби наҳзати исломӣ дар Тоҷикистон шуъла меорост, пешвоёни наҳзат худро аз мардум дур гирифта, аз паи ғами ҷону нафси хеш шуданд. Саволе ба миён меояд, ки чаро худи наҳзатиҳо, бахусус, Сайид Абдуллоҳи Нурӣ, ки қабл аз ҷанги шаҳрвандӣ мардум ва бахусус ҷавононро ба ҷиҳод ва ё ба истилоҳи наҳзатиён ба "ҷанги муқаддас" даъват менамуд, дар ҷиҳод иштирок накардаву паси сояи хоҷагонашон паноҳ бурд? Бо авф гардидани наҳзатиҳо ва ба мақомҳои давлативу ҷамъиятӣ дубора роҳ ёфтани онҳо, ба ҳаёти осоишта баргаштани мардуми кишвар ва бо талошҳои пайгиронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон танинандозии сулҳу ваҳдат боз наҳзатиҳои носипос даст ба ошӯбҳои мусаллаҳона зада, хостори ҷангу хунрезиҳо дар мамлакат гардиданд. Пас аз содир намудани ҷиноятҳои хусусияти террористиву экстремистидошта бо қарори Суди олии кишвар ин ҳизб дар Тоҷикистон ҳамчун ташкилоти террористӣ-экстремистӣ эътироф гардид. Ёдовар бояд шуд, ки дар замони ҷанги шаҳрвандӣ Сайид Абдуллоҳи Нурӣ, Муҳиддин Кабириву Саид Қиёмиддини Ғозӣ ва дигарон дар паноҳи хоҷагони хориҷии эрониашон паноҳ бурда истодаанд. Аз ин рафтору кирдори кишвари бо ном ба мо дӯсту бародар баръало мушоҳида мешавад, ки Эрон бар зидди сохти конститутсионии Тоҷикистон ва дубора ба оташи ҷанг кашидани кишвари ҳамфарҳангу ҳамзабон кӯшиш намуда, террористони касбиро дар ин самт омода ва ба воя расонида бар муқобили амнияту суботи кишвари мо равона намуда истодааст. Бо дарки ин нуктаи муҳим шаҳрвандони кишвари маҳбуб ва бахусус ҷавонони созандаро даъват ба амал меорем, ки баҳри ҳифзу ҳимояи хоки муқаддаси Ватан ва марзу буми он пеш аз ҳама аз фарзандони нохалаф, хиёнаткорони наҳзатӣ, гумроҳони гуруҳи террористии 24, ташкилоти ҷамъиятии «Озодадешон» ва дигар созмону равияҳои иртиҷоӣ ҳамеша омода бошем!
Акрам Мусоев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
