Тавре аз мулоқот ва баромадҳои Муҳидди Кабирӣ дар Аврупо бо иштироки «бевосита» дар конфронсҳои САҲА бармеояд, бо вуҷуди ин ки тамоми ҳодисахои даҳшатноки характери террористӣ дошта дар дохили кишвар ба вуқӯъ омада натиҷаи фаъолияти ҳизбро нишон медод, аммо боз ҳам Муҳиддин Кабирӣ беасос баръакс аз худ ва атрофиёни худ дифоъ намуда истодааст, ки гӯё ин ҳама ҳодисаҳо аз иштибоҳи кормандони мақомоти болоӣ сар задаву мӯъҷиби зиндонӣ гаштани худи Кабирӣ ва фаъолони ҳизб ин аз тӯҳмати беасоси мақомот аст. Кабирӣ эътироз менамояд, ки гӯё кормандони мақомотҳои давлатӣ ба онҳо ва фаъолияти онҳо қасдан халал мерасонад, аммо ин ҳеҷ ҳақиқате надорад, ки кормандони мақомот қонуни тасдиқнамудаи худро худ вайрон кунад. Гузашта аз ин, тавре Кабирӣ иброз мекунад, баъди бастани барномаи ТЭТ ҲНИ алайҳи мо пайгириҳои мақомот зиёд шуд. Ин ба он маъност, ки мақомоти давлатӣ аҳдшиканӣ карда истодааст, аммо ба ин ягон далеле нест, ки ин гуфтаҳоро исбот кунад. Ҳайратовар он аст¸ки чаро амали зишти худро иҷро намуда боз эътироф менамояд, ки ин хатогии давлат аст. Як бори дигар бо ин суханронии таҳқиромези худ ҷиноят содир намуда, боз ҳам ба фаъолияти давлатӣ кордор шуда истодаанд. Ин суханрониҳо дубора аҳдшикании ТЭТ ҲНИ-ро нишон дод ва исбот менамояд.
Муҳиддин Кабирӣ дар натиҷаи ҳамаи рафторҳои ноадолатона анҷом додан, ҳамеша гирди даъвои мақомотҳои қудратиро дорад, ки худи мақомоти давлатӣ сабабгор ва ташкилкунандаи ин ҳодисаҳо буда, кори кардаи худро бар зиммаи ҳизб вогузошт то ба мақсади худ, ки аз байн бурдани фаъолияти ҳизб буд, расад, лекин ин нобасомониҳо бидуни фаъолияти мо дар фазои оромӣ ҳеҷ гоҳ қарор нахоҳад гирифт.
Хушбахтона баъд аз маҳкум намудани фаъолияти ҳизб, мардуми халқи мо дар фазои тинҷу оромӣ қарор доранду озодона зиндагии шоиста доранд ва идеяи Муҳиддин Кабирӣ комилан дуруст нест, ки сохтори давлат иҷозат намедиҳад, ки мардум тоату ибодат намоянд. Баръакс имрӯз таҳти роҳбарии сарвари хирадманд, пешвои миллати тоҷик ҳамаи шароит ба хотири тоату ибодати мардум фароҳам оварда шудааст ва ё касе онҳоро маҷбур намекунад, ки донандаи ислом набошад, давлати Тоҷикистон дунявӣ аст, ба ҳамин хотир ҳам дин аз давлат ҷудо фаъолият менамуд, аммо ҳамкориҳои масъулини ҳизб бо хоҷагони беруна ва бардоштани иғвову дасиса дар байни мардум ин амали иштибоҳонаи худи масъулини ҳизб буд, ки хостанд бо ин мафкураи ғаразноки хеш чунин як амали хислати ифротгарои доштаро алайҳи ин давлати мустақилу соҳибфарҳанг анҷом доданд.
Ҳадафи ин қавму миллат танҳо пояхои истиқлоляитро устувор намудан аст. Илҳом Ёқубов чизеро надониста аз кадом озодандешиаш сухан мекунад, ки барояш иҷозат надода бошад. Инҳо ҳамон илҳомҳое ҳастанд, ки аз тарбияти Кабирӣ ва ҳоҷагони фармондеҳи хориҷа илҳом гирифта ба сароидан даромадаанду даъво мекунанд, ки дар миллати мо гўиё озодии баён вуҷуд надошта бошад ва ҳар он нафаре, ки озоандешӣ мекунад, сояашро нест мекунанд. Маро хуб гўш кун, Илҳоми «озодандешу сухандон», ки мақсади давлат пок намудани сояи ба мисоли ту «озодандешон нест», миллат ягона ахдоф дорад, ки ҳамеша фазои сулҳу субот дар Тоҷикистон ҳукмронӣ кунад.
Наим Рашидов,
номзади илмҳои кишоварзӣ, дотсент,
устоди кафедраи химия ва теҳнологияи хӯрока
