Дар шароити имрӯзина, ки ҷаҳонишавиву муттаҳидшавиаш меноманд, амнияти халқу миллатҳо ва бақои давлати миллӣ ба масъалаи асосии кураи замин табдил ёфтааст. Якҷояшавии ғояҳои аҳолии сайёра аз як тараф ба манфиат ва рушди кишварҳо мусоидат намояд, аз ҷониби дигар бошад, ин гуна омезишҳо мушкилиҳои зиёдеро эҷод намудааст. Мутаассифона, зери шиорҳои таҳқиқкунандагони барои ба пеш бурдани давлатҳо ва ба ном созандаи демокративу исломӣ, ҳадафҳои ғаразноки абарқудратон пайдо мешаванд.
Вақтҳои охир майли рӯ овардани ҷавонон ба риояи аҳкоми дину шариат ба назар мерасад. Онҳо бо риояи фарзу суннатҳои ислом аз амалҳои ношоиста парҳез менамоянд. Аз як ҷониб ин раванди хуби донишандӯзӣ аз соҳаи дини мубини Ислом бошад, аз ҷониби дигар, ин майлро гурӯҳи аҳзоби сиёҳкорон ба манфиати хеш истифода мебаранд. Аз номи дину мазҳабҳо ҳарф зада, ҷовононро ба ҳар гуна корҳои сиёсии хусусияти экстремистӣ ва террористидошта шомил месозанд.
Манбаи асосии дигари ҳамроҳшавӣ ба чунин равандҳо, ин шабакаҳои иҷтимоӣ, ба монанди: :“ВКонтакте”, “Одноклассники”, “Facebook”, “Twitter” , “Viber”, “Telegram”мебошад, ки солҳои охир густариш ва зиёдшавии истифодабарандагонаш торафт зиёд ба чашм мерасад. Ба ҳисоби миёна, дар ҳар се хонавода истифодабарандагони чунин сомонаҳо ба назар мерасад. Аз як ҷониб ин бо тараққиёти солу замон, бо пешравии технологияҳои иттилоотӣ, огоҳ будан аз хабару рӯйдодҳои кураи Замин вобаста бошад, аз ҷониби дигар паҳншавии кору теъдодҳои зиддӣ қонунӣ, ба мисоли экстремизм ва терроризм мебошад. Аҳамияти чунин шабакаҳо аз ҷиҳати мубориза бо терроризм ва экстремизм борҳо ба мавзӯъҳои тадқиқотӣ ҳам дар давлатҳои хориҷӣ ва ватанӣ табдил ёфтааст.
Бо гузашта аз ин иброз намудан шарт ва зарур аст, ки чунин гурӯҳҳои ифротгароӣ аз кам будан ва норасогии саводнокии ҷавонону наврасон истифода бурда, бо ваъдаҳои озодиву боигаригардонидани оилаи онҳо ба доми худ мекашанд, ки ин зидди қонунӣ буда, аз тарафи давлат ва қонун ба ҷавобгарӣ кашида мешаванд.
Бо баробари чунин гуфтаҳо бармеояд, ки аз ҷониби ҳар нафари истифодабарандагони шабакаҳо ва сомонаҳои иҷтимоӣ зиракиву ҳушёрӣ аз даст набояд диҳанд. Истифода бо тарзи дурусту манфиатоварро ба роҳ монда, барои давлату миллати хеш намунаи ибрат бошанд ва пеши роҳи ҳама гуна роҳнамоиҳои сӯзандаро бигиранд.
Хуршед Худойбердиев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
