Дар мусоҳибаи охирини худ Муҳиддин Кабирӣ, роҳбари ҳизби экстремистиву террористии ҲНИТ бо хабарнигорони “худӣ”қайд кардааст, ки Ҳукумати кунунии кишвар барои фаъолияти ҳизб монеаҳо эҷод карда, роҳбарон ва тарафдорони онро бегуноҳ ба маҳкама шинондаанд. Ин “олими саршинос” дар посух ба саволҳои хабарнигор дар мавриди хомушӣ ба изҳороти тезу тунди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ягон сухане гуфта натавонист. Балки бо суханбозиву ҳарфи “муҳаббат” ба обу хоки диёри кишвар хизматҳои худро замони дар Парлумони кишвар буданаш ёдовар шуд.

Ин ман – маниҳои абёти зеринро ба хотир меоварад:

Воизон к-ин ҷилва бар болои меҳробу минбар мекунанд,

Чун ба хилват мераванд, он кори дигар мекунанд

ҲНИТ воқеан ҳам аз замони зуҳур карданаш то ҳозир маблағҳои ҳангуфти хоҷагони хориҷиашонро сарф мекунанд. Агар солҳои пешин бо баҳонаи ҷалби аъзо ва пайравон ин маблағҳоро мегирифтанду онро  сарфи хонаву дар, мошинҳои гаронарзиш ва маишати худ намуда, халқи бечораро бо азёди чанд пора аз оятҳои “Қуръон”-ӣ тарсонда, ба сафи худ ворид мекарданд. Дар асл ҷавҳари ин нафарон танҳо аз разолату кина пур буд. Ин нафарон мехостанд дар кишварамон табаддулотро барпо намуда, ҳокимияти кунуниро сарнагун созанд. Ягона касб ва ҳунари онҳо гуфтани сухани хуб ва ҳукуматро дар ҳама ҳолат мавриди танқид қарор додан  буд.

Дар сӯҳбатҳои мардуми оддӣ мепурсем, ки барояш чӣ чиз аз ҳама қимматар аст? Онҳо мегӯянд. Хотири ҷамъу дили шод. Магар ҳамин неъматро давлат ва ҳукумат таъмин накард. Магар мо  зиндагии талхи мардуми Афғонро аз ёд фаромӯш кардем. Дар ин кишвар низ мардум ба “суханҳои волои” 4 нафар саладорон ворид шуда, имрӯз зиндагонии вазнинро паси сар намуда истодаанд. Маҳз ҳодисаи моҳи сентябри соли 2015  парда аз рӯи мақсад ва ҳадафҳои ҲНИТ бардошта шуд. Давлат ва Ҳукумати кишвар 24 сол ба ин ҳизб имконият дод, то бо идеяҳои милливу созандаи худ кишварамонро пеш барад. Аммо ҳамон “устодон” ва “донишмандони илми динӣ” барои пешравии миллат чӣ кор карданд? Мо мегӯем ягон кор. Магар ин нафарон набуданд, ки ба сафи ҳизби худ муллоҳои кӯрсаводро ҷамъ намуда, бо дамсозию дамбозӣ ба иффати занону модарони мо дастдарозӣ намуданд. Магар ин саркардагон набуданд, ки ҷавонони гумроҳи мо ба хотири бунёди давлати исломӣ бо мақсади “шаҳид” шудану ба “ҷаннат” рафтан ҷони ҷавони худро дар майдонҳои давлати Сурия ва Ироқ қурбон намуданд. Магар ҳамин “падарони руҳони”-и мо набуданд, ки масҷидро  ба ҷойи ибодат ба макони таблиғоти зиддиҳукуматӣ табдил доданд. Магар ҳамин “роҳбарони олимақом” набуданд, ки ба мактаб рафтани духтарони беҳиҷобро куфр дониста, ҷои талабагонро дар масҷидҳо дидан мехостанд. Мо агар аз рӯи гуфти ин нафарон кор мекардем ҷомеаи мо аз як мутаассибхона беш намешуд.

Мо бо азмияти том гуфтем ва мегӯем, ки дигар мардум мардуми солҳои навадум нест. Ва сияҳро аз сафед ҷудо карда метавонад. Бале мо бояд иқрор шавем. Дар ҷомеа камбудиҳо ҳастанд, ҳанӯз вазъи иқтисодӣ на ба он сатҳ ҳаст, ки мо мехоҳем. Вале инро танҳо давлат ва ҳукумат бартараф намекунад. Мо бояд дар атрофи Сарвари муаззами худ сарҷамъ оем. Идеяи миллии худро дошта бошем, то тавонем ба сӯи ояндаи дурахшон қадам ниҳем.

А. Рашидов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд  

 

Шукри истиқлолу ваҳдат, шукри номи Тоҷикистон мекунам,

Шукри халқу, шукри миллат обу хоки Тоҷикистон мекунам

 Оре, аввалан шукри бешумор мар Худовандеро, ки ба мо оромиро насиб кардааст ва соҳиби чунин Пешво кардааст. Дар чунин вазъияти хавфнок, ки моро айни замон иҳота кардааст моро мебояд, ки хеле ҳушёру зирак бошем. Чунки имрӯзҳо ҷомеаро хатаре падид кардааст ва махсусан ҷавононро. Қариб, ки ҳамаи башариятро ин хатар  ба ташвиш овардааст. Махсусан дар давлатҳои Сурия, Ироқ  ва давлати ҳамсояи мо Афғонистон ин хатаре, ки буд зарари худро ба ин давлатҳо расонд. Боиси таассуф аст, ки аз чунин амалҳои террористӣ ва экстримистӣ кӯдакон ва занони бегуноҳ зарар мебинанд. Дар чунин ҳолати хавфнок ҳамаи давлатҳоро мебояд, ки аз чунин ашхос давлат ва миллати худро эмин нигоҳ доранд.

 Саволе ба миён меояд, ки чаро ман сарлавҳаро Ҳизби нокомили Ислом ном гузоштам? Ҷавоб ин аст, ки ҳақиқатан Ҳизби Исломи набояд дар ҳар гуна амалҳои бад дигаронро ёри диҳад, балки онҳоро аз ин роҳ боз дорад ва ба чунин шахсон роҳи дурусти Исломиро нишон диҳад ҳол он ки   ривояте ҳаст, ки агар шахсе ба шахси дигаре дар анҷом додани кори бад ёрӣ ва мадад кунад ӯ низ дар ин гуноҳ шарик шуда ба худ гуноҳ мегирад. Дар ягон ҷои китоби муқаддаси Қуръон наомадааст, ки бояд мусулмон дар пайи озори дигар мусулмон бошад. Зеро ҲНИТ чанд соли охир ба назар мерасад, ки  аъзоҳои ин ҳизб ба корҳои номатлубе даст заданд, ки ин мувофиқ ба номи Ислом намебошад. Имрӯз баъзе ашхос низ ба назар расиданд, ки ҷавононро истифода бурда онҳоро фиреб мекунанд ва онҳоро ба ҳар гуна вазифаҳои номатлуб равона месозанд. Ба онҳо ваъдаҳои хушку холӣ дода онҳоро дар роҳи хатар мегузоранд. Вале ногуфта намонад, ки шахси мусулмон ин гуна корро анҷом намедиҳад.

Дар суханрониашон Асосгузори сулҳуВаҳдатимиллӣ - Пешвоимиллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон суханони бисёр боандешаро баён карданд ки: “Террорист на дин на миллат ва на мазҳаб дорад.” Яъне чунин шахс хиёнаткор ба миллату дини худ мебошад.

Чунин шахсон номи муқаддаси Исломро истифода мебаранд, лекин худ душман ва сиёҳкунандаи номи ин дини мубин мебошанд.

Пешвои Миллат пайваста ба мо ҷавонон таъкид мекунанд, то мо зираку ҳушёр бошем ва соҳиби илму дониши мукаммал гардем, то моро дигар шахсони номатлубу беномус аз нодониамон истифода бурда, моро ба ҳаргуна роҳи хатар ва ба ҳизбу ҳаракатҳои террористӣ фиреб созанд. Албатта ин суханон ва таъкидҳои Пешвои Миллат хеле бамаврид буда, дар чунин вазъияти хатарноки ҷомеа огоҳ шуданро водор месозанд. Ақл ва заковати худро аз даст надиҳем ва дар пайи кӯшиши обод ва хуррам гардонии кишвари зебои худ саҳми бо сазои худро гузорем. Мо ҷавонон ҳамеша ҷонибдори сиёсати пешгирифтаи роҳбарамон - Пешвои Миллат буда,  Ҳизби Халқии Демократии Тоҷикистонро, ки раиси ин ҳизб Пешвои муаззами Миллатамон мебошанд, дастгирӣ менамоем.

 Бинобар ин аз ҷавонон хоҳиш карда мешавад, ки ба ҳар кас бовар накарда, дониш ва заковати худро дар ҳама ҳолат аз даст надиҳанд. Зеро имрӯз ҷомеаи ҷаҳонӣ дар хатар мебошад. Имрӯз давлати мо ва Асосгузори сулҳуВаҳдатимиллӣ - Пешвоимиллат, Президенти ҶумҳурииТоҷикистон, муҳтарамЭмомалӣ Раҳмон чӣ қадар ба ҷавонон ғамхори намуда, барои донишомӯзӣ соҳиби касбу ҳунар шудани ҷавонон, ҳамаи шароитҳоро муҳайё карда, аз мо талаб доранд, то ки мо илм ва дониш омӯзем. Айни ҳол дар Тоҷикистон ҲХДТ ин Ҳизбе аст, ки моро ба сӯи ояндаи дурахшон бурда истодааст. Ин Ҳизбро ҳамагон ҳам пиру ҷавон, ҳам зану мардони кишвар ҷонибдори мекунанд, ки ин аз боварии онҳо ба ҲХДТ шаҳодат медиҳад.

 

           Эй шӯълаи тобанда фардот дурахшон бод.

           Насли ману оянда фардот дурахшон бод!

 

Амриддин Азизов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Дар остонаи ҷашни байналмилалии Наврӯз дар толори мачлисгоҳи донишкада чорабинии идона доир гардид.

Турсун Холматов, номаи шодбошии директории донишкада Саидӣ Дилафрӯз Раббизодаро  ба ифтихори ин ҷашни зебои баҳорӣ ба самъи ҳозирин расонд.

Сипас, ба чанде аз устодон ва кормандоне, ки ҷашнҳои заррини мавлуд доштанд, аз номи Раёсати донишкада бо Ифтихонома ва  тӯҳфаҳои хотиравӣ сарфароз гардонда шуд.

Ҳамчунин мусобиқаи футбол байни факултетҳо миёни устодон бахшида ба Рӯзи артиши миллӣ ҷамъбаст гардида, Ҷоми донишкадаро факултети информатика ва энергетика соҳиб шуд. Ҷойи дуюмро факултети сохтмон ва нақлиёт  ва ҷойи сеюмро факултети муҳандисӣ- технологӣ гирифтанд.

Акбар Акбаров, устоди донишкада  ҳамаи устодон, кормандон ва донишҷӯёни донишкадаро бо ҷашни Наврӯзи оламафрӯз табрик намуд.

Дар идомаи чорабинии тантанавӣ шогирдони донишкада бо қироати шеъру суруд ва рақсҳои дилошӯб хотири аҳли нишастро шод намуданд.

Ҳузури ҳофизи ҷавону шинохта Шӯҳрати Расул маҳфилро боз ҳам зеботар намуд.   

 

 

Яктарафа баҳогузории намудани баъзе аз сомонаҳои ҳангомаҷӯй, ки мехоҳанд, дар кишвари мо шӯру валвала доир созанд, бояд ҳар фарди хештаншиносро ба ташвиш орад. Зеро даҳсолаи охир махсусан шабакаҳои иҷтимоӣ минбари таблиғи арзони гурӯҳҳои ифротгароиву террористӣ гаштааст. Агар соли 2004 дар олам ҳамагӣ 12 сомонаҳои моҷаронгези иғвоангез фаъолият дошта бошад, пас ин рақам дар соли 2012 ба 4 ҳазору 200 адад расида, айни замон ба 12 ҳазор адад мерасад. Мусаллам аст, ки дар ин гуна ҷанги иттилоотӣ ҳамоне музаффар мегардад, ки дорои фарҳангу дониши баланди сиёсӣ дошта бошад.

Аммо ҳамот тавре ки дар боло зикрашон рафт, мутаассифона, душманони миллати мо низ имрӯз кам нестанд, ки ба қавле «аз паша фил месозанд». Сухан дар бораи «сарсупурдагони» ҳизби мамнӯъшудаи ҲНИТ меравад, ки мехоҳад бо ҳар роҳу восита мафкураи мардум,хосса ҷавононро олуда созад. Дар олудасозии мафкураи мардум «хидмат»-и «соҳибназарон», онҳое, ки аз кӯчаи «дину диёнат» гузаштаанд, хеле калон буд. Оқибати ҷанги таҳмилӣ ҷон бохтани беш аз 150 ҳазор шаҳрвандон ва гуреза шудани беш аз 1 миллион нафар ва хисороти калони моддӣ, ки то кунун ҳукумат барои рафъи ин хисорот кор мебарад. Бо вуҷуди ин ҳама носипосиҳо давлат гуноҳи гунаҳкоронро бахшид. Ба сулҳу осоиштагӣ расидем. Вале ин ҳама ободиву озодиро боз ҳамон нафароне дида натавонистанд, ки ангезаи ҷанги шаҳрвандӣ дар кишвар буданд.

Ҳизби наҳзати исломии кишвар, ки ба қавли худашон 40-солагии таъсисёбии худро таҷлил намуданд, дар ҳаёти сиёсии кишвар дар солҳои соҳибистиқлолӣ ягон амали созандаеро пеш нагирифтанд. Мақсади ин ҳизб аз аввал танҳо як чиз-ташкили давлати ба ном «исломӣ», ки ин гуна орзуро имрӯз созмони террористии «давлати исломӣ» дар дил мепарварад, буд. Барои расидан ба ин мақсади худ онҳо солҳои сол омодагӣ диданд ва борҳо кӯшиши нооромии ҷомеа намуданд, ки мо инро дар мисоли нооромиҳо дар вилояти Бадахшони кӯҳӣ, води Рашт ва моҳи сентябри соли 2015  дар шаҳри Ваҳдат дидем. Дар ҳама ин ҳодисаҳо даст доштани ба ном наҳзатиён исбот шуд. Ва ин нафарон имрӯз дар назди қонун ҷавоб мегӯянд. Агар давлат сари вақт пеши роҳи ин корро нагирад, шояд хатари аз нав зуҳур кардани пайравони гумроҳи онҳо зиёд шавад.

Окибати ин амалҳоро мо ба доми фиреб ва найранги хоҷагони гирифтор шудану аз зиндагии ширин, аз диёри зебо, аз миллати нозанини хеш ношукрӣ карда, ба ҳизбҳои характери экстремистӣ-динӣ дошта ворид шуда, ҳатто ба Сурияю Ироқу Афғонистон рафтани ҷавононамонро дида истодаем. Бояд мо бештару беҳтар ба қадри суботи сиёсӣ, истиқлолияти ба ҷон баробари кишвар, ба ваҳдати миллии хеш расему онҳоро ҳамчун гавҳараки чашмонамон эҳтиёт ва муҳофизат намоем.Бинобар он дар фуроварди сухан ба ҳамаи шахсоне, ки фирефтаи тағйиротҳои дурӯғини ҳизбҳои гуногун ва ё харакатҳои номақбул гаштаанд, муроҷиат намуда, гуфтаниам, ки имрӯзҳо давлат ва иқтидори интеллектуалии он иқтидори ҳарбӣ ва сиёсиаш метавонад ба ҳар гуна ҳаракату азҳобҳои экстримистӣ ҷавобҳои сазоворро диҳад. Зин сабаб ба ҳамаи шаҳрвандони азизи Тоҷикистон гуфтаниам, ки биёед ҳама дастҷамъона суботи сиёсии кишвар, осмони софи он, ваҳдати нотакрор ва истиқлолияти худододи ро шукргузорӣ намуда, таҳти сарварии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон кор ва фаъолият намоем.

Муҳаррама Темурова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

 

 

 

Санаҳои санаҳои 15-16 марти соли равон дар Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон олимпиадаи ҷумҳуриявӣ барои ба даст овардани Ҷоми академияи илмҳо баргузор гардид.  Дар олимпиада аз 24 муассисаҳои олии кишвар  251 нафар ғолибони олимпиадаҳои дохилидонишкадавӣ аз рӯи фанҳои математика, физика, химия, биология, иқтисодиёт, технологияҳои иттилоотӣ, забон ва адабиёти тоҷик, забон ва адабиёти рус, забони англисӣ, таърих, фалсафа ва ҳуқуқ ва астрономия  дониши худро санҷиданд.

Дар расми ифтитоҳи чорабинӣ Президенти Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон Фарҳод Раҳимӣ қайд намуд, ки ҳадаф аз баргузории чорабинии мазкур баланд бардоштани шавқу завқи донишҷӯён ба илмҳои гуногуни муосир, васеъ намудани мафкураи илмӣ, ташаккули фикрронӣ, дарёфти истеъдодҳои нав ва ба ин восита устувор гардонидани иқтидори илмии кишвар мебошад. 

Шарафи донишкадаи моро 7 нафар ғолибони дохилидонишкадавӣ ҳимоя намуданд. Дар натиҷа Худойқулов Шаҳбоз аз фанни забон ва адабиёти тоҷик ва Бобоҷонов Хуршед аз фанни физика мақоми сеюмро ишғол намуда, Дилшод Исмоилзод аз фанни технолоияи информатсионӣ ва Амирҷон Раҳимов аз фанни математика ҷойи чорумро ишғол намуда, соҳиби Ифтихорнома гардиданд. 

Шогирдонро ба ин озмуни бонуфуз Парвиз Солиев ва Тайиба Бобоева раҳнамоӣ намуданд.

Раёсат, кулли устодону шогирдони донишкада ҳамаи устодону иштирокчиёни олимпиадаро, ки тайи чанд рӯз дар шаҳри Душанбе қарор доштанд, бо ин дастовард табрик намуда, ба онҳо дар кору таҳсил барор хоҳонанд.

 

 

 

 

Терроризм ва экстремизм аз амалҳои нангинии замони муосир маҳсуб шуда дар ягон давру замон соҳиби  ватан, забон, нажод ва дин набуд ва нахоҳад шуд. Он мафкурае, ки ҳам дар ғарб ва ҳам дар шарқ гӯиё террористон танҳо мусулмонанд, комилан хатост. Ин бадбахтии оламшумуле гардидааст, ки ба муқобили он якҷоя мубориза бурда, ба ҳамдигар кӯмак расонда, тадбирҳои худро мувофиқ сохтан зарур аст.  Мутаассифона, кишвари мо низ бо баробари истиқлолият ба даст овардан, дучори аҳримансифатон гардиданд. Маҳз хуни ноҳақи садҳо бегуноҳон бар сари исломтарошони ҲНИТ, ки пас аз солиёни дароз парда аз рӯи нобакориҳояшон бардошта шуд, бор аст. Маҳз саркардангони ҳамин ҳизб тавонистанд дар зеҳну шуури мардум андешаи «Худошиносу исломгарои»-ро ворид кунанд. Онҳо бо истифода аз масҷидҳои панҷвақта ва муассисаҳои диние, ки давлат барои фаъолияташон шароит фароҳам оварда буданд, пинҳонкорона нақшаҳои ғаразноки худро мекашиданд.

 Терроризму ифротгароӣ ҳадафи олии онҳо буд ва бо истифода аз ноамниҳои давлат ҳам аз тарафи хоҷагон маблағ мегирифтанд ва ҳам бо воситаи қатлу куштор сарват ҷамъ менамуданд.  Оқибати ин ҳама нодидагариҳои онҳоро мардум дарк карданд ва имрӯз наҳзатиён ду пула обрӯ дар ҷомеа надоранд.

Мо, устодон мунтазам дар вохӯрию конфронсҳо, соатҳои тарбиявӣ хонандагонро бо моҳият ва «рисолати нахзатиён» онҳоро ошно сохта, чеҳраи аслии «саромадони» ҳизбро ба дурустӣ  мефаҳмонем.   Кӯшиш ба харҷ медиҳем , ки хонандагони мо донанд,ки аз руйи ин амалҳои хатарнок ва номатлуб ҳамарӯза дар ҷаҳон садҳо нафар одамони ҷони ширини худро аз даст медиҳанд, террористон ватан , дину оин ва мазҳаб надошта ҳадафи онҳо танҳо даҳшатфикани ва бо ин роҳ ба мақсади шуми худ расидан мебошад.

Ҳамаи мо ба қадри сулҳу суботу оромии кишвар расида, ҷавобан ба щамхорию муҳаббати самимии Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон барои тарбияи насли наврас дар руҳияи хештаншиносӣ, худогоҳии миллӣ, ватанпарастию донишмандӣ дучанд меҳнат карда саҳми босазо хоҳем гузошт.

Танҳо саводу дониши комил ва иродаи матину ватанпарастӣ метавонад моро дур аз ин гирдоби осебкунандаи ҷаҳон нигоҳ дорад.

Мо,устодон амалҳои  номатлубро маҳкум намуда барои пешравии Тоҷикистони соҳибистиқлол ҳиссагузор хоҳем шуд.

 

 

Варзиш қосиди сулҳ ва тараннумгари ҳаёти осоишта маҳсуб ёфта, ҳамзамон сипари боэътимод барои нагаравидани ҷавонон ба ҳар гуна ҳизбу ҳаракатҳо маҳсуб меёбад. Солҳои охир дар сатҳи давлат ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон барои рушди сайёҳӣ ва варзиш аҳамияти хосса дода мешавад. Ҳамаи мо худ шоҳидем, ки шинохти кишвару миллатҳо ба рушди соҳаи варзиш сахт марбут аст. Масалан кишварҳои Англияву Испанияро бо футболбозони хубаш мешиносанд. Ва чемпионатҳои футболи ин мамлакатҳоро миллионҳо нафар сокинони сайёра тамошо мекунанд. Кишвари Русияро хоккейбозони сатҳи ҷаҳонӣ ва варзишгарони соҳаи сабук муаррифӣ месозанд

Солҳои охир Тоҷикистонро варзишгарони номиаш Дилшод Назаров, Мавзуна Ҷориева, Ҷаҳон Қурбонов, Беҳрӯз Хоҷазод, Муҳаммадхӯҷа Ёқубов, Соҳиб Усаров ва даҳҳои дигар дар арсаи байналмилалӣ муаррифӣ намуда истодаанд.

Дар робита ба ин дирӯз бо мақсади мулоқоти озоду шаффоф бо ҷавонон ва варзишгарони Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон мудири шуъбаи кор бо ҷавонон ва варзиши шаҳри Хуҷанд Бахтиёр Исматҷонов ва сармутахассиси шуъбаи мазкур Дилшод Убайдуллоев ба донишкада ташриф оварданд.

Фаррух Аминов, муовини директор оид  ба тарбияи донишкада меҳмононро аз номи Раёсати донишкада ва шахсан аз номи сарвари донишкада Саидӣ Дилафрӯз Раббизода хайрамақдам гуфта, қайд намуд, ки дар партави Паёми Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва тибқи дастуру супоришҳои Вазорати маориф ва илми кишвар дар донишкада ба рушди соҳаи варзиш аҳамияти хосса дода мешавад. Соле қабл бо дастгирии директори донишкада Саидӣ Дилафрӯз Раббизода дар назди хобгоҳи донишкада майдончаи футболбозӣ мутобиқ ба шроитҳои имрӯза мавриди истифода қарор гирифта, ду толори варзишӣ пурра таъмиру азнавсозӣ гардид.

Ҷамшед Масаидов, раиси созмони ҷавонони донишкада аз дастовардҳои варзишгарони донишкада ба монанди Орипов Мирзобаҳодур, Орипов Мирзоикром, Исобоев Хуршед, Рашилов Хуршед, Далатов Меҳроб, Воситзода Иқбол, Раҳмонов Юнус, Қурбонов Искандар ва Қурбонов Ислом  ёдовар шуда, таъкид намуд, ки варзишгарони донишкада мунтазам дар мусобиқаҳои сатҳи осиёиву дохилиҷумҳурӣ ширкати фаъолона дошта,  дар баъзе аз намудҳои варзишӣ шарафи вилоятро дар спартакиадаҳои ҷумҳурӣ ҳимоя мекунанд.

Бахтиёр Исматҷонов дар баромади худ саҳми донишкадаро дар рушди соҳаи варзиши шаҳри Хуҷанд нек арзёбӣ намуда, қайд намуд, ки фароҳам овардани шароити машқу тамрин барои донишҷӯён аз рӯи  намудҳои гуногуни варзиш худ гувоҳи он аст, ки имрӯз дар сатҳи роҳбарияти донишкада ба рушди соҳа аҳамияти хосса дода мешавад. Баргузории якчанд чорабиниҳои вилоятӣ дар толори варзишии донишкада гувоҳи онро медиҳад, ки толорҳои варзишӣ ҷавобгӯ ба меъёрҳо мебошад. Ӯ дар идомаи баромади худ таъкид дошт, ки дар ҳудуди шаҳри Хуҷанд 280 иншооҳои варзишӣ амал мекунанд, ки дар ин машқгоҳҳо наздики 6 ҳазор ҷавонону наврасон машқу тамрин мекунанд. Дастовардҳои варзишии варзишгарон хеле хуб буда, танҳо соли гузашта, варзишгарони Хуҷандшаҳр аз ҳамаи мусобиқаҳо 2811 медал гирифтанд, ки аз ин шумор 980 ададро медали тилло ташкил медиҳад. Номбурда аз донишҷӯён даъват ба амал овард, ки дар фурсатҳои холӣ ба мактабҳои варзишии шаҳр ва вилоят, ки онҳо 10 ададанд номнавис намуда, тарзи ҳаёти солимро пеш баранд. Ба варзиш машғул будан ҷавононро аз ҳама гуна амалҳои бад, аз қабили шомил шудан ба ҷараёнҳои ифротӣ боз медоранд.

Ҷавонони фаъоли донишкада зимни саволу ҷавоб зикр доштанд, ки минбаъд низ дастовардҳои варзишии донишкада ва шаҳрро боз ҳам зиёдтар менамоянд.

Бо ҳамин чорабинӣ анҷом ёфт.  

 

 

Руҳияи мардуми сарбаланду озодандеши воқеии миллати тоҷик пас аз дубора барқарор шудани робитаи ду кишвар- Тоҷикистон ва Ӯзбекистон хеле болида аст. Мо бо боварии комил гуфта метавонем, ки дигар ягон нерӯ наметавонад ваҳдати сар то сарии ин ду давлати дӯстро аз ҳам ҷудо намояд. Ҳатто он нафароне, ки худро «озодадеш» метарошанд. Воқеан имрӯз дар қатори дигар душманони заифи миллат зуҳур кардани «Анҷумани озодандешон» чун тароша аз бом афтиданро мемонад. Аввалин баҳс сари номи «Озодандешӣ меравад». Магар дар ҳудуди Тоҷикистон монанди Темур Варқӣ, Саидюнуси Истравшанӣ, Аюб Эгамов,  Алим Шерзамонов озодандешон нестанд, ки ин доноён худро «озодандеш» эълон шуданд.  Маълум мешавад, ки ин «озодандешон»-и навбаромад моҳияти ҳаракати озодандеширо, ки дар фарҳанги халқҳои ҷаҳон таърихи куҳан дорад ҳанӯз нафаҳмидаанд. Балки роҳбари он Кабирии худхоҳ чуқур андеша накард, ки ин бозии навбатии ҳизби  онҳо кор намедиҳад.   Аввалан ин ки чӣ тавр ин ҳизб тавонист, ки ташкилоти террористии худро «Анҷумани озодандешон» номад, дар ҳоле ки ин ҳизб дар заминаи таассуби динӣ-ифротии худ низоми дунявии давлатдории миллиро напазируфта, бо пуштибонии хоҷагони бурунмарзиаш хост дар Тоҷикистон «Давлати исломӣ»-и навъи ҶИЭ-ро бунёд созад, ки ин боиси ҷанги шаҳрвандӣ дар Тоҷикистон гардид ва аз паи худ хисороти бузурги иқтисодӣ, маънавӣ, иҷтимоӣ ва марги 150 000 шаҳрвандонро овард. Дигар ин ки, шумо бояд фаҳмед, ки дар таърихи инсоният ҳаракати озодандешӣ дар мубориза ба муқобили шумо барин гуруҳҳои мутаассиб ва ифротгарои динӣ ба вуҷуд омадааст ва миёни ин ду падида ягон умумияте вуҷуд надорад. Озодандешӣ ҳамеша як ҷузъи андешаҳои худоро нашинохтан аст ва агар ин «сарсупурдагон» воқеан ҳам озодандеш бошад, пас аз номи Худову расул ҳарф гуфтанашон аз чи сабаб бошад?!

Мо мегӯем, ки ин нафарон шурӯъ аз роҳбарони худ танҳо як ҳадаф доранд. Ин ҳам бошад тоҷу таҳи ва нооромии ҷомеа. Яъне ҳам аз хоҷагони худ сарват рӯёнанду ҳам аз вазъияти ноором истифода намуда молики халқ шаванд.  Вале ин андешаҳояшон аз афсона беш нест. Зеро ҷомеа пеш рафтааст. Ва мардум роҳи дурусти зиндагиро кайҳо интихоб намудааст.

Зайдниддин Осимӣ, Бойпоччо Фатҳидинов,  Фатҳулло Эргашев, Ғайрат Раҷабов, Зоҳир Солиев, Алия Раҳимова,  Абдуқаҳҳор Бӯриев, Манзура Султонова  

 

 

 

 

Маълумки, дин ҳамиша инсонларни яхшиликка, эзгу мақсадларга чорлаган. Шу боис кейинги даврда мусулмонларнинг эътиқоди ва диний ҳиссиётларидан устакорлик билан фойдаланиб, диний экстремистлар ва террорчилар томонидан ислом байроғи остида амалга оширилаётган жиноятлар уларнинг ҳақиқий қиёфасини намоён этмоқда. Экстремистлар ва террористларнинг ғайри инсоний ва ғайри диний ҳаракатлари бизни доимо ҳушёр ва огоҳ бўлишга, ҳақиқий диний қадриятларни уларниинг сохта ва ўта ғаразли талқинларидан кескин фарқлашга ёрдам берадиган билимларни эгаллашга ундайди.

Шунингдек, терроризмнинг бугунги кунда ўта хавфли сиёсий ҳодисага айланиб бораётганлиги бир томондан, икиинчи томондан эса унинг диний экстремизм билан чирмашиб кетиш жараёнининг кучайиши, унга қарши курашнинг ягона, янги тизимини шакллантиришни тақазо қилмоқда.

Терроризм тушунчаси: мақсади, услублари ва унга қарши курашнинг зарурлиги
Дарҳақиқат, бугунги кунда юзага келаётган таҳликали вазиятни, айниқса диний экстремизм ва терроризмнинг жамият барқарорлигига солаётган таҳдидини тўғри баҳоланмаслик ва уларга қарши курашни кучайтириш зарурлигини тўғри ва ўз вақтида англаб етмаслик катта зарарли оқибатларга олиб келиши мумкин. Терроризм ва диний экстремизмга қарши кураш масаласи бутун инсониятнинг олдида турган стратегик вазифалардан бирига айланди. Террористик ҳаракатга қарши самарали кураш олиб боришдан олдин бу реакцион халқаро кучнинг ўзига хос жиҳатларини яхши билиб олишимиз ўта муҳимдир.

Терроризм лотинчада “teror” сўзидан олинган бўлиб беқарорликни келтириб чиқариш, аҳолининг кенг қатламларига ваҳима ва қўрқув уйғотишга қаратилган сиёсий курашнинг ўзига хос усулидир. Террорчилик ҳаракатлари даврлар ўтиши билан, бугунги кунга келиб, бутун башариятнинг муаммосига айланди. Террорчилик ҳаракатлари кўп йиллар давомида турли жойларда аҳолининг онгини заҳарлаш орқали ҳокимиятни қўлга киритишга уриниб келган.“Терроризм-бу сиёсий кураш методларидан бири бўлиб, чекланмаган, ҳарбий ҳаракатлар билан алоқадор бўлмаган ўз мақсадларига жисмоний зўравонлик орқали эришишга қаратилган ҳаракатдир”. Терроризмда ягона кўриниш йўқ. У хилма-хил шакл ва кўринишларда олиб борилади. Масалан: давлат, муқобил, консерватив ёки инқилобий, диний, миллий.

Терроризмнинг тарихий ва ҳозирги замон кўринишлари ўртасида катта тафоввуд мавжуд. Терроризм биринчи навбатда сиёсий курашнинг “террорчилик” теракт шаклини қўллашга ҳаракат қилади. 

Террорчилик ҳаракатига хос хусусиятлар:

1.Террорчиларнинг “Зўрлик” давлатни қулатувчи ва ҳокимиятга эришишини осонлаштирувчи парокандаликка олиб келади” деган ғояга асосланиб ҳаракат қилиши;

2.Ҳеч қандай уруш бўлмаётган, тинчлик ҳукмронлик қилаётган, жамиятда демократик институтлар фаолият кўрсатаётган бир шароитда муқобил усулларни атайин инкор этган ҳолда, сиёсий масалаларни зўрлик йўли билан амалга оширишга ҳаракат қилиши;

3.Унинг муайян сиёсий мақсад ёки амалий натижаларга эмас, балки муайян шаклдаги хуруж натижасида одамлар орасида хавотирли шов-шувга эришиши.
Террорчилик ҳаракатларининг олиб борилиши услублари даврлар ўтиши билан ўзгариб келмоқда. Даврлар ўтиши билан экстремистлар ва террорчиларнинг давлат тўнтаришини амалга ошириш, жамиятда беқарорликни келтириб чиқариш йўлида қўллаган услублари ҳам ўзгариб турган. Бугунги кундаги террорчилик услублари анча кенгайиб бораётганлиги билан характерланади.

Шу боис давлатимиз барча фуқаролари, бўлажак мутахассис ёшларимизнинг диний эктремистик ва террористик ташкилотлар томонидан тинч ҳаётимизнинг омили бўлган хавфсизликка солинаётган таҳдиднинг юзага келиши сабаблари тўғрисида аниқ маълумотга эга бўлишлари муҳим аҳамият касб этади.

Дадахон Ҷӯраев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд  

Маълумки, дин ҳамиша инсонларни яхшиликка, эзгу мақсадларга чорлаган. Шу боис кейинги даврда мусулмонларнинг эътиқоди ва диний ҳиссиётларидан устакорлик билан фойдаланиб, диний экстремистлар ва террорчилар томонидан ислом байроғи остида амалга оширилаётган жиноятлар уларнинг ҳақиқий қиёфасини намоён этмоқда. Экстремистлар ва террористларнинг ғайри инсоний ва ғайри диний ҳаракатлари бизни доимо ҳушёр ва огоҳ бўлишга, ҳақиқий диний қадриятларни уларниинг сохта ва ўта ғаразли талқинларидан кескин фарқлашга ёрдам берадиган билимларни эгаллашга ундайди.

Шунингдек, терроризмнинг бугунги кунда ўта хавфли сиёсий ҳодисага айланиб бораётганлиги бир томондан, икиинчи томондан эса унинг диний экстремизм билан чирмашиб кетиш жараёнининг кучайиши, унга қарши курашнинг ягона, янги тизимини шакллантиришни тақазо қилмоқда.

Терроризм тушунчаси: мақсади, услублари ва унга қарши курашнинг зарурлиги
Дарҳақиқат, бугунги кунда юзага келаётган таҳликали вазиятни, айниқса диний экстремизм ва терроризмнинг жамият барқарорлигига солаётган таҳдидини тўғри баҳоланмаслик ва уларга қарши курашни кучайтириш зарурлигини тўғри ва ўз вақтида англаб етмаслик катта зарарли оқибатларга олиб келиши мумкин. Терроризм ва диний экстремизмга қарши кураш масаласи бутун инсониятнинг олдида турган стратегик вазифалардан бирига айланди. Террористик ҳаракатга қарши самарали кураш олиб боришдан олдин бу реакцион халқаро кучнинг ўзига хос жиҳатларини яхши билиб олишимиз ўта муҳимдир.

Терроризм лотинчада “teror” сўзидан олинган бўлиб беқарорликни келтириб чиқариш, аҳолининг кенг қатламларига ваҳима ва қўрқув уйғотишга қаратилган сиёсий курашнинг ўзига хос усулидир. Террорчилик ҳаракатлари даврлар ўтиши билан, бугунги кунга келиб, бутун башариятнинг муаммосига айланди. Террорчилик ҳаракатлари кўп йиллар давомида турли жойларда аҳолининг онгини заҳарлаш орқали ҳокимиятни қўлга киритишга уриниб келган.“Терроризм-бу сиёсий кураш методларидан бири бўлиб, чекланмаган, ҳарбий ҳаракатлар билан алоқадор бўлмаган ўз мақсадларига жисмоний зўравонлик орқали эришишга қаратилган ҳаракатдир”. Терроризмда ягона кўриниш йўқ. У хилма-хил шакл ва кўринишларда олиб борилади. Масалан: давлат, муқобил, консерватив ёки инқилобий, диний, миллий.

Терроризмнинг тарихий ва ҳозирги замон кўринишлари ўртасида катта тафоввуд мавжуд. Терроризм биринчи навбатда сиёсий курашнинг “террорчилик” теракт шаклини қўллашга ҳаракат қилади. 

Террорчилик ҳаракатига хос хусусиятлар:

1.Террорчиларнинг “Зўрлик” давлатни қулатувчи ва ҳокимиятга эришишини осонлаштирувчи парокандаликка олиб келади” деган ғояга асосланиб ҳаракат қилиши;

2.Ҳеч қандай уруш бўлмаётган, тинчлик ҳукмронлик қилаётган, жамиятда демократик институтлар фаолият кўрсатаётган бир шароитда муқобил усулларни атайин инкор этган ҳолда, сиёсий масалаларни зўрлик йўли билан амалга оширишга ҳаракат қилиши;

3.Унинг муайян сиёсий мақсад ёки амалий натижаларга эмас, балки муайян шаклдаги хуруж натижасида одамлар орасида хавотирли шов-шувга эришиши.
Террорчилик ҳаракатларининг олиб борилиши услублари даврлар ўтиши билан ўзгариб келмоқда. Даврлар ўтиши билан экстремистлар ва террорчиларнинг давлат тўнтаришини амалга ошириш, жамиятда беқарорликни келтириб чиқариш йўлида қўллаган услублари ҳам ўзгариб турган. Бугунги кундаги террорчилик услублари анча кенгайиб бораётганлиги билан характерланади.

Шу боис давлатимиз барча фуқаролари, бўлажак мутахассис ёшларимизнинг диний эктремистик ва террористик ташкилотлар томонидан тинч ҳаётимизнинг омили бўлган хавфсизликка солинаётган таҳдиднинг юзага келиши сабаблари тўғрисида аниқ маълумотга эга бўлишлари муҳим аҳамият касб этади.

Дадахон Ҷӯраев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд  

 

Ба диёри офтобию ҳамешабаҳори мо Наврӯзи ҳуҷастапай мерасад.

Ба ифтихори ин ҷашни бошукӯҳ  ва дар доираи эълон гардидани соли 2018 Соли рушди сайёҳӣ ва ҳунарҳои мардумӣ дар факултети муҳандисӣ- технологии Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техники Тоҷикистон озмуни «Лоиҳасоз ва макетсози беҳтарин» доир гардид.

Саҳни бинои факултет идона оро дода шуда, наздики 50 тарҳи хонаҳо ба маърази тамошо гузошта буд. Онсӯтар духтарони чеҳрахандони факулта мувофиқ ба фасли баҳор либоси идона ба бар доштанд.

Муовини директор оид ба илм ва инноватсия Турсун Холматов чорабиниро ҳусни ифтитоҳ  бахшида, ҳозиринро бо фарорасии ҷашни байналмилалии Наврӯз аз номи Раёсати донишкада шодбош гуфт. Таъкид гардид, ки факултети мазкур пайваста бо иқдомҳои наҷиби худ дар  баланд бардоштани сатҳ ва сифати таълим, завқи зебоипарастӣ ва худшиносии ҷавонон ва амалисозии ҳадафҳои стратегии кишвар  саҳми муносиб мегузорад. Мавсуф аз баргузории чорабиниҳои «Рушди туризм аз нигоҳи ҷавонон» ва «Об манбаи ҳаёт» ёдовар шуда, аз донишҷӯён даъват ба амал овард, ки минбаъд низ чунин навоварию ташаббускориро шеваи кори худ донанд.

Амиртемур Ваҳҳобов, декани факултети мазкур аз дастгириву ғамхориҳои Раёсати донишкада , шахсан сарвари он Саидӣ Дилафрӯз Раббизода ёдовар шуда, баён дошт, ки маҳз фароҳам будани шароити мусоиди таълимӣ, мусоидат намудан барои баргузории машғулиятҳои амалист, ки донишҷӯён ва устодони донишкада пайваста дар озмунҳои сатҳи ҷумҳуриявиву вилоятӣ ғолиб меоянд.

Бо муаррифии ҳайати ҳакамон озмун дар ду бахш – «Лоиҳасози беҳтарин» ва «Макетсози  беҳтарин» оғоз гардид. Ба ҳунари малакаи донишҷӯён меҳмонон аз идораи лоиҳасозӣ ва меъмории вилоят, мутахассисони корхонаҳои муштараки «Ҷавонӣ» ва «САТН» баҳои воқеӣ доданд.

Дар ҷамъбаст дар бахши озмуни «Макетсози беҳтарин» дар номинатсияи «Макети ғайриматоӣ» донишҷӯ  Мунаввара Раҳматова ҷойи аввал, Заррина Рӯзиева ҷойи дуюм ва Зарифҷон Муқумов мақоми сеюмро касб намуданд. Дар номинатсияи «Макети матоӣ» бошад, Сурайё Раҳатқулова ҷои якум, Шоҳина Отабекова ҷойи дуюм ва Розия Ваҳҳобова мақоми сеюмро ишғол намуданд. 

Дар бахши «Лоиҳаи бехтарин» тарҳи хонаи сохтаи Муҳаммад Ҳикматов беҳтарин донишста шуд. Зинаҳои баъдиро Ғайрат Дӯсматов ва Далер Қурбонов ишғол намуданд.

Ба ҳамаи ғолибон Ифтихорнома ва  тӯҳфаҳои таъсиснамудаи Раёсати донишкада, садорати факулта ва ширкати мобилии «Мегафон» дар вазъияти тантанавӣ тақдим карда шуд.

Ҳамчунин кулли иштирокдорон бо Сипосномаи факултет тақдиронида шуданд.       

 

 

Як қарн пеш занони бонувони мо ҳама чодарпӯш буданд. Дари мактабу маориф, тандурустӣ ба рӯи зан баста буд. Дар оилае, ки духтар тавлид мешуд, аллакай аз замони хурдсолӣ тақдирашро бар фоидаи мардон ҳал мекарданд. Духтареро, ки ба ҳукми гул аст, напурсида,  таълим надода ба хонае гусел мекарданд, ки онҷо пур аз ангезаҳои таасубу хурофотпарастӣ буд. Инқилоб ғалаба карду занҳо рӯ ба олами равшан баромаданд. Ҳафтод соли ин аҳд занони тоҷик мисоли дигар занон дар умури давлатдорӣ, мактаб, тандурустӣ, фарҳанг собитқадамона фаъолият бурданд. Истиқлолияти давлатӣ он ҳама монеаҳое, ки занон доштанд бартараф сохт. Қонунҳои махсус барои занону бонувон ба тавсиб расиданд. Акнун дар канори мардон занон низ, вакил, шаҳрдор, роҳбари мактаби олӣ ҳастанд. Муҳимаш барои донишандӯзиву сайқали маҳорат ҳама шароит муҳайё аст.Зеро ба ҷузъ аз 39 муассисаҳои таҳсилоти олии кишвар, ҳазамон даҳҳо коллеҷу омӯзишгоҳҳо барои баланд бардоштани сатҳи маънавиёти духтарон мусоидат менамояд.

Таъсиси квотаи Президентӣ роҳи бузергеро барои духтарон боз намуд. Аммо ҳизби ба номи террористиву экстремистии ҲНИТ мехоҳад, ки имрӯз занону духтарони моро дубора чодарпӯш намояд. Аз маънавиёт дур созад. Ба андешаи онҳо, ҳар он касе, ки чодарпӯш нест, кофар аст. Вале мо мегӯем, мо либоси миллии худро дорем. Ва банди дигар мафкураи таасуб нестем.

Ҳар он суханоне, ки имрӯз нисбати зан-модар аз забони ин «мусулмонони ҳақиқӣ» садо медиҳад, болотар аз ҳазён чизе нест. Ба ин хотир ҳар сухан ва ҳар амале, ки наҳзатиён мегӯянд, мо бояд бо мисолҳои аниқу дақиқ қотеъона посух гуем. Мо урфу одатҳои ғарбиёнаро низ қабул надорем ва ба гуфти «исломтарошон» низ гӯш намедиҳем. Мо як Ватан, як одат ва як миллат дорем, ки ба он арҷ гузошта, дар партави сиёсати маънавиасоси Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон кору зиндагӣ дорем.