Дар таъриху сарнавишти ҳар як миллату давлат санаҳои тақдирсозе мавҷуд ҳастанд, ки бо маънии томаш ҳамчун даврони саодатофарин ва оғози созандагиҳои бузург маҳсуб мешаванд. Барои мо - шаҳрвандони Тоҷикистони соҳибистиқлол 27 – уми июни соли 1997 аз шумори ҳамин санаҳои тиллоии тақдир мебошад. Дар ин рӯзи мубораку саид пас аз талошу кӯшишҳои қаҳрамононаву ҷонбозиҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон ба имзо расид. Тасвиби ин ҳуҷҷати ваҳдатофарин баҳри мо тоҷикистониён ба қавли Лоиқи ширинсухан «сулҳи бунёдкор»-ро ба армуғон овард. Аммо аҳримансифатон ба монанди ҳизби ифротгарову террористии ҲНИ мехоҳанд дар ин рӯзҳои муборак аз саҳми худ дар фароҳам овардани сулҳи тоҷикон ҷор зананд Ягон кас инкор намекунад, ки нерӯи мухолифини кишвар  дар ба даст овардани сулҳи тоҷикон саҳме надорад. Оре, онҳо ҳам заҳмат кашидан, вале бештарини онҳо ба хотири манфиатҳои худ маҷбурӣ ба ин санади муҳим имзо монданд. Сониян макони баргузории гуфтушунидҳоро  маҳз аз рӯи гуфти нерӯҳои мухолифин анҷом дода мешуданд.

Имрӯз бо гузашти 21- сол аз ин рӯйдоди муҳиму тақдирсоз баъзе аз розхои нухуфта рӯи об баромаданд. Масалан Кабирӣ дар як мусоҳибаи худ гуфтааст, ки дар майдони «Шаҳидон» ягон нафар наҳзатиён набуд. Аммо Саид Қиёмиддин Ғозӣ яке аз парвардаҳои ин ҳизб иқрор мешавад ва ҳатто навори видеоиро пешниҳод кардааст, ки ӯ ва Саид Абдуллоҳи Нурӣ дар майдони «Шаҳидон» мардумро ба «ҷиҳод» даъват мекарданд.

Пас маълум мегардад ин ҳизб, ки худро чун ҳизби поку мубарро, талқингари дини мубини ислом унвон мекунад, дар амал ба хотири нафсонияти дунё чи корҳоеро ба анҷом расониданд.

Ин амали ноҷавонмардонаро онҳо баҳри он анҷом дода истодаанд, ки Тоҷикистонро минбаъд майдони корузори террористону экстремистон гардонанд.

Аммо мо ба як чиз мутмаинем, ки ҷомеаи тифоқи сокинони кишвар зери ҳимояи давлатанд ва имрӯз пуштибони ҳамаи мо Роҳбари дилсӯзу ғамхор, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонанд.

Мо як ҷону як танем. Ва намегузорем, ки шикасте ба кохии муҳташами Истиқлол расад.

 

 

 

 

 

 Таърих гувоҳ аст, ки инсоният сароғози зиндагонии маънавии худро тавассути ба ҳам омадан ва муттаҳид шудан нусрат бахшида, бо дарки маҷмӯъ шудан ва иттиҳоди ростин роҳе ба фарҳанги иҷтимоӣ боз намуда, эҳсоси воқеиву дурусти будан кардааст. Ин замоне буда, ки нерӯи ҳамоиш дар зеҳни инсоният қудрати кашфи пирӯзӣ алайҳи ҳамагуна неруҳои ғайрро таҷаллӣ рехт ва дар зимни ҳамин мукошафат буд, ки одаме танҳо ба авлоду қабилаву қавму миллат расид ва мардум шуд. Фаротар аз ин роҳи расидан аз ниёз то ба истиғно, талаб то матлаб, хоҳиш то ормонро пайдо кард, ки саодати ҳамешагии ӯ сафари мубораку ҳумоюн аз ҳамин тариқ аст ва сорбониву раҳнамояндагии пири ин тариқат-ваҳдат.Тафаккури ваҳадгароёнаи инсоният баробари атиябахшии ақлонияти олӣ ва фатҳи ҷодае ба сӯи маҷмӯи кушоишҳо барояш камолоти маънавӣ ато кард ва суроғаи абадиятро  нишон дод. Пас, месазад, ки    ваҳдатро воҷаи рӯҳманд бишморем, зеро дар андешаи инсоният нахуст он маъние, ки бо шунидани воҷаи мазкур пайдо мегардад, ҳузури 2-3 нафар, як гурӯҳ ва ё як ҷомеаи муттаҳиду мутамаддин маҳсуб мешавад.

Дар  ин рӯзҳои ёдкарди Созишномаи истиқрори сулҳ филми мустнади «Решаҳои ноён» тавассути шабакаҳои ҷумҳурӣ нафрату надомати мардумро нисбати «чеҳраҳо»- маъруфи олами ба қавле  исломи кишвар ба монанди Кабирӣ Саид Қиёмиддин Ғозӣ зиёдтар намуд. Дар баромади худ Саид Қиёмиддин Ғозӣ бори дигар даст доштани наҳзатиёнро дар ҷангҳои дохилии кишвар, ноамниҳои сентябри соли 2015, гумроҳшавии ҷавонон ва шомили онҳо ба ҳаракатҳои тундгаро, даъват ба шиамазҳабӣ аз ҷониби наҳзатиён исбои шуд. Мо намедонем наҳзатиён ин бор чиро барои рӯпӯш кардани гуноҳҳои худ баҳона мекарда бошанд. Вақт довари ҳақ аст.  Солҳо мегузарад, боз амалҳои ноҷои наҳзатиён рӯи об хоҳад баромад.

 Сарварон ва аъзоёни ҲНИ, ки дар хориҷи кашвар зидди Ҳукумат ва мардуми тоҷик фаъолият мебаранд, оид ба сафедкунии чанд нафар пайравонаш тавассути сомонаҳои воситаи ахбор гаштаву баргашта ҷор мезананд. Аз як тараф, аввалан  бояд Интерпол шарҳ диҳад, ки дар кадом асос ҷинояткорони ҶТ сафед карда шуданд. Ба ҷойи он ки вайронкунандагони қонуни  давлатиро дошта, ба ҷумҳурӣ равона намоянд, баръакс онҳоро сафед кардаанд. Сабаби асосии чунон рафтори ноадолатона зидди  кишвари мо, пеш аз ҳама муносибати боғаразонаи баъзе ташкилоти хориҷӣ нисбати ИДМ мебошад. Зеро ки бархе аз давлатҳои мутараққии ғарбу ИМА бар зидди Россия ва тарафдоронаш  муборизаи ошкорову пинҳонии сиёсӣ оғоз намудааст. Аз тарафи дигар,  фаъолияти  ҲНИ дар ҳама кишварҳои узви ИДМ ғайриқонунӣ эълон карда шуда, фаъолияти эшон манъ шудааст. Аз ин лиҳоз, зиддӣ ҳар як ташаббус, фаъолият ва ҳаракати кишварҳои ИДМ кӯшиш мекунанд мамоният ва душворӣ пеш оварда, бо ҳамин ба онҳо зарар расонанд. Инчунин, мо муносибати яктарафа ва нодурусти чунин ташкилоти байналхалқиро нисбати кишвари худ баръало эҳсос менамоем. Ҳол он ки фаъолияти зиддиқонунии  ҳаракати ҲНИ ва пайравонаш дар ҶТ исбот карда шуда, фаъолияти он на танҳо дар кишвари мо, инчунин дар бисёр давлатҳои ҷаҳон  манъ карда шудааст. Сабаби дастгирии мухолифини давлат аз тарафи баъзе ташкилот ва муассисаҳои хориҷӣ маълум аст, яъне пайдо кардани қувваҳои зиддидавлатӣ дар гӯшаву канори ҷаҳон. Маҳз бо кушишу ғайрати чунин давлатҳо ҷанг байни  ҳукумат қонунӣ  ва мухолифин дар Сурия, Ироқ, Афғонистон ва дигар давлатҳо сол то сол авҷ гирифта истодааст.  Аз ин сабаб, дастгирии баъзе давлатҳо мухолифини тоҷикро низ нақшаҳои дурнамо доранд. Яъне ноором намудани фазои осудаи кишварҳои тараққикардаистода ва бо ҳамин зери таъсири худ нигоҳ доштани онҳо. Худ қазоват намоед, чаро давлатҳои Аврупо ва ИМА қувваҳои зиддидавлатии Сурияро дастгирӣ менамоянд, чаро ошкору пинҳонӣ  ба мухолифин кӯмаки моддӣ ва маънавӣ мерасонанд, чаро намехоҳанд, ки мардуми ҷафокаши араб осуда зиндагонӣ нмоянд?  Мақсади асосӣ зери тасарруфи худ даровардан ва ҷорӣ кардани ҳукми худ дар он давлатҳо аст.

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми худ таъкид намуданд, ки ҶТ сиёсати «дарҳои кушод»-ро пеш гирифтааст ва тайёр аст, бо ҳама давлатҳои ҷаҳон ҳамкорӣ ва робита намояд. Пеш аз ҳама, бо давлатҳое, ки мустақилият, соҳибихтиёрӣ  ва ҳуқуқу қонунҳои моро эътироф мекунанд ва онҳоро дастгирӣ менамоянд. ҶТ бо давлатҳое ҳамкорӣ менамояд, ки агар онҳо ба амният, оромиву осудагӣ ва рушди кишварамон мамоният нашаванд. Мутаассифона, дар ҷаҳон қувваҳое ҳастанд, ки ба муносибатҳои дӯстонаи давлатҳо ва миллатҳо рахна зада, байни онҳо тухми душманӣ ва бадбинӣ кошта, мақсадҳои разилонаи худро дар амал татбиқ менамоянд. Аз ин рӯ, мо набояд ба таблиғу ташвиқоти  иғвогаронаи  душманони миллати тоҷик  бетараф бошем, ҳушёрии сиёсиро аз даст надиҳем ва нисбати дурӯғу бӯҳтони мухолифин мавқеъ ва муносибати худро ошкоро баён намоем. Мо бояд ба вазъияти муташанниҷ, ки ҷаҳони имрӯзаро фаро гирифтааст, баҳои дуруст дода тавонем, ба фиребу иғвои мухолифин ҷавоби мушаххас  бидиҳем. Сиёсат ва ташаббусҳои дурандешона ва созандаи Пешвои миллат  ва ҳукуматро ба мардум, алалхусу ҷавонон амиқ, дуруст ва ҳаққонӣ мунтазам фаҳмонидан зарур аст. Ҳар як шаҳрванди  Тоҷикистонро аз хурдиаш оғоз карда,  бояд  дар руҳияи ватанпарварӣ ва инсондӯстӣ, эҳтироми волидайн  ва меҳан тарбия намоем, то ба қадри меҳнати калонсолон бирасад ва оянда дар ободӣ ва рушди зодгоҳ ва ҷумҳурӣ саҳми арзанда гузорад. Барои пешрафти кишвари маҳбуб, пеш аз ҳама ашхоси бомаърифат ва баландихтисос зарур мебошад, аз ин рӯ тарбияву таълими дурусти ҷавонон вазифаи аввалиндараҷаи волидайн ва ҳар як шахси солимфикри тоҷикистонӣ мебошад. 

           Раҳмонов З.А., дотсенти ДПДТТ ба номи М.Осимӣ

 

 Мо, устодони факултети информатика ва энергетика пас аз тамошои ин филми мустанад бори дигар боварӣ ҳосил намудем, ки ҳизби ифротию террористии наҳзати ислом чи тарҳу нақшаҳое барои амалӣ намудани манфиатҳои шахсии худ кашида буданд. Миллате, ки соҳибтамаддун аст, ба ҳеҷ ваҷҳ барои душманони аҳримансифат таслим нахоҳад шуд. Ва ин навор парда аз рӯи маккориву дасисабозӣ, дурӯягиву манфиатхоҳии Кабириву ёронаш бардошт. Наход нафаре, ки дар ҳар суханронии худ, аз Худову Расул ёд мекунад, дар амал барои миллати хеш, марзу буми муқаддаси он, модару падари худ чунин хиёнатро раво бинад. Мо миллати шикаста будем дар солҳои навадум ва ҳамин домуллотарошон маҳз ба хотири супоришҳои хоҷагони худ хостанд, ин диёрро ба нестӣ расонанд. Ҷомеа бунёд кунанд, ки мутассибу фундаменталӣ, аммо тирашон хок хӯрд. Миллат ба рағми ин ҳама носипосиҳо гуноҳи саркардаҳои ҷангро бахшид, аммо ин хиёнаткорон бо истифода аз мавқеъ, шароити мусоиди фаъолият боз даст ба таҳримҳо заданӣ шуданд. Саид Қиёмиддини Ғозӣ ин нафаре, ки аз мактаби бузурги динӣ гузаштааст, имрӯз иқрор мешавад, ки ӯ фармудаҳои Худовандро иҷро накард, балки супоришҳои хоҷагонашро болотар аз оятҳои Қуръонӣ донист. Яъне, мардумро ба гумроҳӣ бурд. Имрӯз пушти панҷара нишаста афсӯс мехӯрад, ки чаро пойбанди макру ҳияли Кабирӣ ва дигар роҳбарони «руҳонӣ» шудааст. Мо миллати созандаю бахшандаем.  Имрӯз ҳам дер нашудааст, ба хотири амну амонӣ ҳарзгӯиҳоро як тараф бояд гузошт. Пешрафт кишварамонро бо чашми сар бояд дид. Онгоҳ фардоиён онҳоро хоҳад бахшид.

Пас аз тамошои филми мустанади 38-дақиқагие бо номи "Решаҳои ноаён” парда аз рӯи авомфиребӣ ва дасисакориҳои ҲНИ бардошта шуд. Яке аз фаъолони ҳизб, роҳбари ҲНИ дар Федератсияи Русия Саид Қиёмиддини Ғозӣ, ки аз ҷониби мақомоти амниятии кишвар дастгир шудааст, эътироф намуд, ки роҳи интихобкардаи ӯ ва ҳазорҳо нафар аъзо ва пайравони ҳизби ифротиву террористии ҳизби наҳзат хато буд. Зеро тавре аз навор бармеояд, маҳз Саид Қиёмиддин Ғозӣ бо ҳамроҳии Саид Абдуллои Нурӣ дар майдони “Шаҳидон” халқро алайҳи давлат шӯронида, сабабгори асосии ҷангу хунрезиҳо дар кишвар гардидаанд. Ин лидери наҳзатиёнро замоне дастгир шуд, ки бо худ маблағҳои ҳангуфте дошт. Ва ӯ иқрор шуд, ки ин маблағҳоро аз хоҷагони хориҷии худ барои ташвиқу тарғиби шиапарастӣ гирифтааст. Ӯ аз нақшаҳои тарҳрезинамудаи Кабирӣ ва ёронаш ёдовар шуда, баён дошт, ки Кабирӣ пас аз шикаст дар интихоботи соли 2015 барои интиқомҷӯи робитаро бо генерали ошӯбгар Абдуҳалим Назаров мустаҳкам намуда, барои табадуллоти давлатӣ саъй намуданд. Роҳбари ҲНИ Кабирӣ шахсияти манфиатхоҳ аст ва солҳои сол дар Парлумони кишвар танҳо ғами худу хешовандонашро мехӯрад, агар ҳамин тавр намебуд, ӯ пас аз интихобот хулосаи даркорӣ бароварда, барои пурқувват намудани ҳизби худ мекӯшид, на ин ки барои дубора аланга додани ҷанги шаҳрвандӣ мекӯшид.

 Ин рӯҳонӣ ва воизи машҳури солҳои 90 моҳи ноябри соли 2017 дастгир шуда, моҳи май аз ҷумла барои ҷосусӣ ба фоидаи Эрон ба 25 соли зиндон маҳкум шуд. Саид Қиёмиддини Ғозӣ эътироф кард,  ки аксарони фаъолони ҳизб парвардагони дасти хоҷагони Эронӣ аст ва ҲНИ як шохаи “Ҳизуллоҳ”-и Эрон аст. Ҳадафи ин ду ҳизб, ки аз як реша об мехӯранд, бунёди ҷомеаи хилофат ва тарғиби шиапарастӣ дар ҷомеа мебошад. Аммо тирашон хок хӯрд. Аз вазъгирии аъзоёни ҲНИТ дар ин чанд соли охир ҳаминро хулоса баровардан мумкин, ки онҳо оддитарин мушкилоти ҷомеаро баҳона карда халқро ба кӯи навмедӣ мебаранд ва хатари аз нав оғоз намудани ҷанги бародаркушро ташкил карданианд. Аммо мафкураи имрӯзаи халқ  мисли мафкураи солҳои навадуми асри гузашта нест. Халқ  сиёҳро аз сафед фарқ  мекардагӣ шудааст. Ин мардуми таҳаммулпазир ваҳдату ягонагӣ, сулҳу ормиро беҳтар аз ҳама неъматҳои мавҷудот медонад.

Медонанд, ки саркардагони нобасомониҳое ки дар Ироқ , Сурия, Афғонистон доир шуда истодааст, маҳз намояндагони «қувваҳои исломӣ» ҳастанд. Ин гуна шахсон аз номи Ислом бар зидди Ислом кор бурда истодаанд. Мусулмони ҳақиқӣ ҷамъи мусулмононро ваҳшиёна ба қатл расонда дар як ҷо гӯр намекунанд. Инсони комил, оне, ки ҳатто як сураи оятҳои каломи раббониро аз худ намудааст ва ҳикмати дини мубини исломро, ки покиву адолатпарастриро талқ ин мекунад, ҳаргиз ба ин кор даст намезанад.

Хушбахтона, мардуми покниҳоди кишвари мо, ки дар дарозои таърих тавре дар боло ишора кардем ҳамеша фарҳангро болотар аз ҳама чиз медонисту бар зидди душманон на ба силоҳ, балки бо китоб мебаромад, ин бор низ исбот кард, ки ҷангу хунрезӣ, дасисаву ноадолатиҳоро қабул надорад. Президенти халқпарвар Эмомалӣ Раҳмонро чун такягоҳ ва роҳнамои миллат  қабул кардааст. Зеро кишвари ҷангзадаи мо дар ҳама марҳилаҳо танҳо мурувату осоишро болотар аз ҳама медонанд.

 

Абдусабур Абдуваҳҳобов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

 

 

Тоҷикистон бо гузашти 27 – соли истиқлолияти давлатии хеш марҳилаҳои хеле муҳиму душворро паси сар намуд. То кунун доғи ҷанги хонумонсӯз аз дилҳои мардум нарафтааст. Ва аксаран саркардаҳои ин ҷанги бемаъниро лаънат мехонанд. Давлат ва Ҳукумати кишвар ба хотири сулҳу салоҳ аз гуноҳи размандагон гузашт, вале маҳз ҳамон нафароне, ки таҳти ғамхории доимии давлат қарор доштанд, ба қавле аз пушт ханҷар заданӣ мешаванд. То замоне, ки Ҳоҷи Ҳалим Назарзода силоҳ ба дасту алайҳи давлат сар набардошт, то замоне, ки Саид Қиёмиддини Ғозӣ чеҳраи аслии ҳизби наҳзатро кушода надод, аксаран гумон мекарданд, ки ин ҳизб мардумро ба роҳи рост, дину диёнат, покизагиву хушрафтор даъват месозад. Аммо тавре Саид Қиёмиддин Ғозӣ дар филми «Решаҳои ноаён» иброз доштааст, мақсади ниҳоии ҳизби наҳзат ва саркардаҳои он хиёнат ба Ватан аст. Онҳо барои ҳифзу манфиатҳои худ омода ҳастанд, ки дину мазҳаб ва хоки муқаддаси худро фурӯшанд. Қабирӣ дар яке аз мусоҳибаҳояш будани аъзо ва пайравонашро дар майдони «Шаҳидон» рад мекунад, аммо Саид Қиёмиддин Ғозӣ мегӯяд, ки ба сифати таблиғгари фаъоли ҲНИ дар ин майдон ҳамроҳи Сайид Абдуллоҳи Нурӣ мардумро бар зидди давлат мешӯронд. Ӯ дар идомаи суханаш эътироф кардааст, ки  тӯли чандин солҳои охир маҳз бо дастгирии Кабирӣ ва хоҷагони эронии худ барои таблиғи ҷараёни шиапарастӣ ва  дар ояндаи наздик ба даст овардани ҳокимият дар кишвар бо муҳоҷирони меҳнатӣ сӯҳбатҳо анҷом додааст ва ба сифати раиси ин ҳизб дар Федератсияи Русия кору фаъолият бурдааст. Номбурда бори дигар эътироф кардааст, ки пас аз шикасти ҲНИ дар интихоботи соли 2015 аз рӯи нақшаи қаблан тарҳрезишуда бо ҳоҷи Ҳалим Назарзода ҳамкориро вусъат бахшида, барои шӯриш заминаи мусоид фароҳам овард. Яъне, маҳз Кабирӣ ба навкронаш маблағҳои зиёде додааст, то дар кишвар шӯру валвала барпо намояд.

Мантиқан нодуруст аст, ки ҳизбе, ки номи поки исломро дорад, барои ноамнии ҷамъият, қатлу куштор даст занад. Гузашта аз ин тафриқаандозӣ миёни мусулмонон худ гуноҳест азим. Пас, исломи покро ба бозии сиёсӣ кашидан, худ дур будан аз имондорист  Ваҳдату суботро имрӯз миллат дорад. Кабириву ёронашро мебояд, ки  баҳри таҳкими давлатдорӣ  рушди соҳоти ҳаёти ҷомеа донишу маърифат саъй варзад. Вагарна як умр ва ҳатто дар саҳифаи таърих чун Заҳҳок онҳоро ёд мекунанд.

Абдусабур Абдуваҳҳобов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

 

 

Дар сиёсати давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва шахсан Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  дасти ёрӣ дароз кардан ба ятимону бепарасторон ва маъюбону камбизоатон  дар мадди аввал қарор мегирад. Мо борҳо шоҳид шудаем, ки Сарвари давлат зимни сафарҳои кории худ ба ин ё он минтақаи ҷумҳурӣ ҳатман аз рӯзгори ятимону бепарасторон ошноӣ пайдо намуда, шодишарики тантаҳои онҳо мегарданд. Ин амали инсонпарваронаи Роҳбари давлат дар ҷомеа  мавриди пайравӣ қарор мегирад.

Барои боз ҳам тақвият ёфтани амалҳои хайру эҳсонкорӣ Сарвари давлат дар вохӯрӣ бо фаъолони ҷомеа дар арафаи моҳи шарифи Рамазон санаи 12 май аз тамоми сокинони ҷумҳурӣ, хосса, роҳбарони ташкилоту идораҳо, саховатмандону хайрхоҳон даъват ба амал оварданд, ки дар ин моҳи муборак амалҳои хайру савобро бештар намуда, аз ҳолу аҳволи камбизоатон, мӯйсафедону барҷомондагон, ятимону  кӯдакони бесаробон монда бохабар гарданд.  Зеро онҳо низ узви ҷомеа ҳастанд ва ҳаққи зиндагии шоистаро доранд. Ин амал барои баланд бардоштани қадри инсон, эътимоду боварии ин қишри ҷомеа ба давлат мегардад.

Вобаста ба дастуру ҳидоятҳои созандаи Пешвои муаззами миллат бо роҳнамоии директори донишкада Саидӣ Дилафрӯз Раббизода донишҷӯёни  курси 2-и гурӯҳи 25.01.07-и факултети муҳандисӣ-иқтисодӣ дар рӯзҳои таҷлили иди саиди Фитр аз рӯзгори бошандагони Хона- интернати беморони руҳии ҷамоати деҳоти Деҳмойи ноҳияи Ҷаббор Расулов дидан карда, ба онҳо маводи ғизоиву пӯшока тақдим карданд. Ҳамчунин давоми рӯз онҳо аз ҳоли се нафар шахсони камбизоату танҳои сокинони Хуҷандшаҳр дидан карда, ба онҳо низ маводи хӯрокаву пӯшока доданд.

 Бояд гуфт, ки чунин иқдомҳои инсондӯстона дар донишкада мунтазам доир карда шуда, донишҷӯён худ ибрати шахсӣ нишон медиҳанд. Чунончи донишҷӯёни гурӯҳи дар боло зикршуда давоми як моҳ дар факултет сандукҷаи хайриявӣ кушода, маблағҳои ҷамъшударо ба чунин корҳои хайру савоб сарф намуданд.  

Ман навореро, ки шоми 18 июн дар шабакаи давлатии телевизионии "Тоҷикистон” бо номи "Решаҳои ноаён” дар бораи Саид Қиёмиддини Ғозӣ намоиш дода шуда буд, дидам ва ба чунин хулоса омадам. Ин навор аз вазъияти солҳои навадуми асри гузашта ва аз  кори дасти "хиёнаткорон”-е ба монанди  асосгузорони ҲНИ Саид Абдуллоҳи Нурӣ, Муҳаммадшариф Ҳимматзода ва Эшони Қиёмиддин нақд мекунад..

Дар филм ман мушоҳида намудам, ки дар сар задани амалҳои ҷинояткорона нақши ин ҳизби саркаш хеле калон аст ва инро намояндаи мухолифин Эшони Қиёмиддин тасдиқ мекунад. Ӯ мегӯяд зимни майдоннишиниҳо  барои ҷалби тарафдорони худ суханҳои боҳарорат задам, онҳоро даъват намудам, ки бар зидди давлат ва Ҳукумат бархезанд.  Ҳамин суханҳои ноҷо, ҳамин даъватҳои ноҷо, боис шуд, ки миллионҳо одам муҳоҷир шуд, ҳазорҳо одам бехонумон шуд, ҳазорҳо кӯдак ятим монанд.

Эшони Қиёмиддин барои ин даъватҳои, ба таъбири худи ӯ, "ноҷо” дар ин филм аз мардум узр пурсид. Ӯ ҳамчунин Эронро ба маблағгузории ҲНИ айбдор кард. Эшони Қиёмиддин гуфт, Эрон мехоҳад наҳзатро аз нав зинда карда, барои Тоҷикистон мушкил эҷод кунад. Ӯ аз ҷумла аз як нақшаи "пароканда кардани интихоботи соли 2020” ҳарф зад, вале ҷузъиёте дар ин бора надод. Дар филм гуфта мешавад, ки Эшони Қиёмиддин бо лақабҳои Бобои Эшон ва Генерали мардумӣ маъруф буда, 21 марти соли 1952 ба дунё омадааст ва соҳиби 8 зан ва 28 фарзанд будааст. Худ қазоват кунед, ба наҳзатиён серзанагӣ ва талх кардани ҳаёти занони тоҷик расм шудааст. Ва гумонам ғолиб, ки ин бонувон дар зиндагӣ хушбахт набуданд.

Воқеан ҳам то замоне, ки ҳамингуна афрод аз воқеияти ҳол баён мекунад, мардум, хосса онҳое, ки ба ин ҳизб бовар доштанд, ангушти ҳайрат мегазанд. Зеро сухан дигару амал дигар. Мо ҳар рӯз тавассути шабакаҳои иҷтимоӣ аз вахнгӯии Кабирӣ огоҳ мешавем. Ин нафар худро тавре вонамуд мекунад, ки гӯиё ӯрову ҳизбашро бегуноҳ манъ кардаанд. Аммо Эшони Қиёмиддин яке аз наздикон ва пешвоёни ҳизб иқрор мешавад, ки ҳадафи онҳо натанҳо гирифтани давлат бо зӯрӣ буд, балки кишварро саросар ба тобеияти мазҳаби шиа ворид кардан буд. Ба ин амали “савоб”-и худ аз хоҷагони эронии худ маблағҳои калон мегирифтанд. Ва инро худи Эшони Қиёмиддин зимни дастгир шудан тасдиқ намуд.

 Агар мо имрӯз қадру манзалати Ватан,  миллат ва забони худро дарк насозем, зарурати густариши худшиносиву худогоҳӣ, таҳкими ваҳдати миллӣ ва пояҳои Истиқлолиятро таъкид накунем, амнияти миллӣ ва рушди иқтисодиву фарҳангиро таъмин карда наметавонем.

Аз ин, рӯ моро зарур аст, ки ба ҷомеа фаҳмонем, ки чи нақшаҳои «бориз» доранд душманони миллати мо. Танҳо якдиливу сарҷамъи моро ғолиб мегардонад. 

Ғуфрон Рустамов, донишҷӯи ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Боиси ташвиш аст, ки риштаҳои терорризму экстремизм дар кишвари мо тавассути аъзо ва пайравони ҳизби наҳзати исломи Тоҷикистон паҳн мешавад. Мисоли барҷастаи он аз ҷониби  кормандони амнияти кишвар дастгирӣ шудани чанде аз размандагони ин ҳизб мебошад, ки дирӯз тавассути телевизон “асрори шӯриш” кушода шуд. 

Имрӯз кишвари мо новобаста аз дигаргуниҳои муносибатҳои ҷаҳонӣ, новобаста аз чунин амалу кирдори ғайриинсонии бархе аз гурӯҳҳо рӯ ба таррақӣ ниҳодааст, истиқлолият дорад, тинҷию оромӣ ҳукмфармо аст. Ҳамаи ин дастовардҳо ва омилҳо дар он вақт устувор ва абадӣ мегарданд, ки агар аксарият ба он эҳтиром гузоранд, дарк кунанд ва аз ҳар гуна қувваҳои бегона кишварро ҳифз намоянд. Имрӯз падидаҳои шомилшавӣ ва ифротгароӣ, худкушӣ, ҷинояткорӣ, бетарафию фориғболии як гурӯҳ ҷавонон ба мо маълуманд. Аз расонаҳои дохиливу хориҷӣ огаҳӣ дорем, ки ҷавононро  аз Ҷумҳурии Тоҷикистон низ гумроҳ намуда, барои тайёр кардан ҳамчун террорист ба мамлакатҳои хориҷа сафарбар намудаанд. Ҳолатҳои террористӣ, экстремистӣ, ифротгароӣ, шомилшавӣ ба ҳизбу ҳаракатҳои иртиҷоӣ, ҷинояткорӣ, хариду фурӯши инсон ва ғайра, ҳаёти ҷамъиятиро халалдор карда, ба амнияти миллию давлатӣ таҳдид мекунад. Аз ин лиҳоз, тарбияи ҷавонон дар рӯҳияи ватандӯтӣ, меҳанпарастӣ, худшиносиву худогоҳӣ вазифаи муқаддас аст. Ҷавононро бояд чунин тарбия намуд, ки дар муқобили хавфу хатарҳои террористӣ муттаҳид шуда, бо зиракӣ ва ҳушёрии ватандӯстона барои пойдории давлат, таҳкими сулҳу ваҳдат ва рушди ҷомеъа пайваста кӯшиш намоянд.

 Нагузорем, ки ҷонибдорони ҳама гуна ихтилофу тафриқа, ба кадом маънову мазмуну ранг набошад, пешравии босуботи ҷомеъаи осоиштаи маро халалдор гардонанд. Нагузорем, ки дигар гурӯҳи ифротгаре иродаи худро зӯран ба гардани халқи мо бор намуда, мардуми шарифи моро гирифтори балову кулфат намоянд.

 

Дар давоми даҳсолаҳои охир ва махсусан аз нимаи дуюми асри XX терроризм ва экстремизм мавриди таваҷҷӯҳи ҳаматарафаи олимон ва сиёсатмадорон қарор гирифт. Бахусус, аз ҷониби коршиносони мамлакатҳои Ғарб омўзиши ин зуҳуроти номатлуб дар мадди аввал гузошта шуд. Шояд суоле ба миён биёяд, ки барои чӣ ба омӯзиши ин масъала маҳз дар ҳамин давра таваҷҷӯҳ зоҳир гардид. Таърих исбот мекунад, ки дар ҳама давру замони форматсияҳои ҷамъиятӣ содиршавии терроризм ва экстремизм вуҷуд дошт ва танҳо дар нимаи дуюми асри ХХ дар қатори дигар проблемаҳо терроризм ва экстремизм ба проблемаи глобалии ҷаҳонӣ табдил ёфт.

Омӯзиши ин самт дар корҳои зиёди илмии таҳлилгарон, олимон ва сиёсатмадорон баррасӣ карда шудааст ва проблемаи мазкур онро тақозо мекунад, ки ин самт бояд ба таври васеъ ва ҳаматарафа омӯхта шуда, сабабу омилҳо ва чораҳои пешгирикунандаи терроризм ва экстремизм муайян карда шавад. Зеро ки ин зуҳурот намуди ҷинояти махсусан вазнин буда, имрӯзҳо ҷаҳонро ба таҳлука андохтааст.

Ба ҳамагон маълум аст, ки имрӯзҳо аз ҷониби кадом созмонҳо ва давлатҳо ба ташкилотҳои террористӣ, экстремистӣ кӯмак расонида мешаванд. Назари таҳлилгарон, олимон ва сиёсатмадорон дар ин хусус ҳаминро нишон медиҳад, ки аз ин рафтори созмонҳо ва давлатҳои алоҳида террористон ва экстремистон истифода бурда, барои ба ҳадафҳояшон расидан даст ба куштору таркиш мезананд.

Бояд гуфт, ки Тоҷикистон чун як давлати мустақил ба арсаи ҷаҳонӣ қадамҳои нахустини худро дар солҳои 90-уми асри ХХ гузошта, пеш аз ҳама ба ҷанги шаҳрвандӣ дучор гардид ва ба ҷиноятҳои ҳам анъанавӣ ва ҳам навини асри ХХ-ХХ1 аз қабили терроризм, экстремизм, сепаратизм, хариду фурӯши силоҳ, савдои одамон ва гардиши ғайриқонунии маводи нашъаовар дучор гардид.

Паёми навбатии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олӣ дар охири соли 2016 ироа гардид ва ин имкон фароҳам овард, ки аҳли кишвар, нақшаи фаъолияти худро дар соли 2017 ҳадафмандонаву воқеӣ ва вобаста ба муҳимтарин масоили зиндагӣ мураттаб созанд. Дар ин Паём доир ба масъалаи терроризм Сарвари давлат мулоҳизаронӣ намуда, чунин изҳор доштанд:

Солҳои охир терроризм ва экстремизм ба хатари глобалӣ табдил ёфта, ҷаҳони муосирро ба ташвиш овардааст.

Афзоиши ҷиноятҳои хусусияти экстремистӣ ва террористидошта ба вусъат ёфтани терроризми байналмилалӣ, фаъолшавии унсурҳои тундраву ифротгаро, ҷалби ҷавонон ба сафи созмонҳои экстремистиву террористӣ ва иштироки онҳо дар низоъҳои мусаллаҳонаи давлатҳои хориҷӣ мусоидат менамояд.

Тоҷикистон дар кӯтоҳтарин муддат оид ба ин раванд ба ҷомеаи ҷаҳонӣ пайваста, аз рӯзҳои аввалини давлатдории хеш чунин ҷиноятҳоро маҳкум карда, ба қонунҳои амалкунанда тағйироту иловаҳо ворид карда, ба ташкилотҳои байналмилалии давлатию ғайридавлатӣ дар ин раванд ҳамроҳ шуда, ҳамагуна зуҳуроти террористӣ ва экстремистиро қотеъона маҳкум кард.

Солҳои охир дар баробари дигар хатарҳои берунӣ аъзоёни ҲНИ, ки қаблан чун ҳизби қонунӣ фаъолият доштанд, даст ба ҷиноятҳои гуногуни вазнин ва махсусан вазнин заданд. Андешаҳои муғризона, ҳадафҳои сиёҳкоронаи аъзо ва пайравони ин ҳизб ба он оварда расонд, ки бо қарори Суди олӣ ҲНИ ташкилоти террористӣ –экстремистӣ эълон карда шудааст. Ин ҳизб бо вуҷуди ғайриқонунӣ будан дар хориҷи кишвар бо маводҳои бӯҳтонангези худ мехоҳад афкори мардумро бар зидди ҳукумати кунунӣ равона намояд.  

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар баромадҳояшон чандин маротиба аз минбари баланди СММ ва дигар ташкилотҳои бонуфузи байналмилалӣ таъкид менамоянд, ки Тоҷикистон ва тоҷикистониён дар ҳама давру замони давлатдориашон зидди зуҳуроти терроризм ва экстремизм буданд ва ҳастанд. Ҷумҳурии Тоҷикистонро дар арсаи байналмилалӣ дар самти мубориза бар зидди зуҳуроти терроризм ва экстремизм чун як иштирокчии фаъол мешиносанд ва арзёбӣ мекунанд. Дар масъалаи бартараф кардани сабабу шароитҳое, ки ба содир шудани ин қабил ҷиноятҳо оварда мерасонад, аз ҷониби Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва дигар қишрҳои ҷомеа чораҳо андешида истодаанд, аз қабили баланд бардоштани сатҳи зиндагии мардум, зиёд кардани ҷойҳои нави корӣ, фаро гирифтани ҷавонон ба варзиш, ташаккул додани мафкураи баланди ватандӯстию ватанпарастӣ, корҳои фаҳмондадиҳӣ. Ин ҳама чорабиниҳо дар барномаҳои дурнамои тараққиёти имрӯзаи Ҷумҳурии Тоҷикистон васеъ таҷассум ёфтааст.

Рустам ҒУФРОНОВ, донишҷӯи  ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

 

Ҳодисаҳои даҳсолаҳои охир шоҳид аст, ки терроризм дар асл таҳдиди воқеӣ ба тамаддуни умумибашарӣ мебошад. Муаммои реалӣ ва душвори даҳсолаҳои охири асри ХХ ва ибтидои асри ХХ1, ки дар як қатор мамлакатҳои дунё рўй додааст, амали ҳаракатҳои террористӣ ва экстремистӣ  мебошад.

Террор яъне ситам ва ҷазои ҷисмонӣ, амали бераҳмона, ҷабру фишор, нобуд ва зўроварӣ барои  мағлуб кардани мухолифони сиёсӣ кор фармуда мешавад. Вале мутаассифона имруз ин амали носавобу ношоиста нисбати мардуми бегуноҳ, кўдакони маъсум, пирони барно нигаронида шудааст, ки боиси ташвиши ҷаҳониён гардидааст.

Террорист Ватан, миллат ва  дин надорад. Террористон ниятҳои разилонаи худро бо рехтани хуни мардуми бегуноҳ чи дар Афғонистону Покистон, Сурияву Ироқ, чӣ Либияву Миср бо мақсади тарсондани аҳли башар амалӣ намуда истодаанд,  вале инсоният ҳеҷ гоҳ аз ин гуна амалиётҳои ваҳшиёна  ба ҳарос намеафтад, балки чунин рафторҳои ғайриинсонӣ сабаби боз хам муттаҳид шудани аҳли башар зидди қатлу куштор, муборизаи дастҷамъонаи мардуми инсонпарвар зидди чунин падида мегардад.

Имрўз кишвари мо новобаста аз дигаргуниҳои муносибатҳои ҷаҳонӣ, новобаста аз чунин амалу кирдори ғайриинсонии бархе аз гурўҳҳо рў ба таррақӣ ниҳодааст, истиқлолият дорад, тинҷию оромӣ ҳукмфармо аст. Ҳамаи ин дастовардҳо ва омилҳо дар он вақт устувор ва абадӣ мегарданд, ки агар аксарият ба он эҳтиром гузоранд, дарк кунанд ва аз ҳар гуна қувваҳои бегона кишварро ҳифз намоянд. Имрўз падидаҳои шомилшавӣ ва ифротгароӣ, худкушӣ, ҷинояткорӣ, бетарафию фориғболии як гурўҳ ҷавонон ба мо маълуманд. Аз расонаҳои дохиливу хориҷӣ огаҳӣ дорем, ки ҷавононро  аз Ҷумҳурии Тоҷикистон низ гумроҳ намуда, барои тайёр кардан ҳамчун террорист ба мамлакатҳои хориҷа сафарбар намудаанд. Ҳолатҳои террористӣ, экстремистӣ, ифротгароӣ, шомилшавӣ ба ҳизбу ҳаракатҳои иртиҷоӣ, ҷинояткорӣ, хариду фурўши инсон ва ғайра, ҳаёти ҷамъиятиро халалдор карда, ба амнияти миллию давлатӣ таҳдид мекунад. Аз ин лиҳоз, тарбияи ҷавонон дар рўҳияи ватандўтӣ, меҳанпарастӣ, худшиносиву худогоҳӣ вазифаи муқаддас аст. Ҷавононро бояд чунин тарбия намуд, ки дар муқобили хавфу хатарҳои террористӣ муттаҳидшуда, бо зиракӣ ва хушёрии ватандӯстона барои пойдории давлат, таҳкими сулҳу ваҳдат ва рушди ҷомеъа пайваста кӯшиш намоянд.

 Нагузорем, ки ҷонибдорони ҳамагуна ихтилофу тафриқа, ба кадом маънову мазмуну ранг набошад, пешравии босуботи ҷомеъаи осоиштаи маро халалдор гардонанд. Нагузорем, ки дигар гурўҳи ифротгаре иродаи худро зўран ба гардани халқи мо бор намуда, мардуми шарифи моро гирифтори балову кулфат намоянд.