Имрӯз терроризм ва экстремизм як мушкилии умумиҷаҳонӣ табдил ёфтааст. Сарфи назар аз чораҳои васеъмиқёс барои мубориза бо ин таҳдидҳои ҷаҳонӣ, ки дар саросари ҷаҳон андешида мешаванд, роҳи ҳалли пурраи ин мушкилот ҳанӯз пайдо нашудааст. Терроризм, новобаста аз он ки чӣ гуна ниқоб дорад, бар пояи зулми инсоният, рехтани хуни бегуноҳон ва нобуд кардани сарватҳои моддӣ ва фарҳангии мардум асос ёфтааст. Аз ин рӯ, ҳар як ҷомеа терроризмро ҳамчун қуввае мешуморад, ки амният ва суботи кишварро халалдор мекунад, тарзи зиндагии осоиштаро халалдор мекунад ва ҳуқуқ ва озодиҳои инсонро поймол мекунад.

Аз ин рӯ, дар шароити душвори кунунӣ, ҳифзи аҳолӣ, бахусус ҷавонон, аз ғояҳои терроризм, ки зӯроварӣ ва бераҳмиро таблиғ мекунанд, рӯз аз рӯз муҳимтар мегардад. Бо назардошти он, ки муборизаи низомӣ бар зидди он дар муддати кӯтоҳ танҳо натиҷаҳои мусбат хоҳад дод, ба вазифаи муҳим табдил додани идеологияи солим ва ғояҳои эҷодӣ дар зеҳни аъзои ҷомеа табдил меёбад. Тибқи маълумот, аксарияти ҷиноятҳои марбут ба терроризм, экстремизм ва зӯроварӣ аз ҷониби ҷавонони то 30-сола содир карда мешаванд.

Амалӣ намудани корҳои пешгирикунанда, ки ба мубориза бо он тавассути воситаҳои ахбори омма ва Интернет, махсусан ҳифзи ҷавонони наврас аз ҳамлаҳои терроризм ва экстремизм равона шудаанд, самаранокии корҳои тарбиявиро дар ин самт боз ҳам афзоиш медиҳад. Тарбияи насли ҷавон дар рӯҳияи ватандӯстии баланд ва вориси сазовори гузаштагони бузурги мо заминаро барои ташаккули масунияти қавии идеологӣ бар зидди ғояҳои харобиовар дар ҷомеа фароҳам меорад.

Мо медонем, ки тарбияи ҷавонон дар рӯҳияи ватандӯстӣ фаъолияти бисёрмарҳилаӣ, систематикӣ, мақсаднок ва ҳамоҳангшудаи мақомоти давлатӣ, иттиҳодияҳои ҷамъиятӣ ва дигар ташкилотҳо мебошад. Дар ташаккули эҳсосоти ватандӯстӣ, таъмини ҷавонон дар бораи таърихи пуршараф ва қудрати пурифтихори кишвари мо, таблиғи васеъи ҳаёти намунавии гузаштагони бузург ва ҳамзамонони шуҷоъ, ки дар роҳи озодии Ватан қаҳрамонӣ нишон додаанд, шинос кардани онҳо бо барҷастатарин намояндагони илм ва фарҳанг ва омӯзонидани онҳо барои муносибати бепоён ба ватан, маҳалла ва оилаи худ аҳамияти бузург дорад.

Татбиқи дурусти таълим дар ҳамоҳангӣ бо арзишҳои миллӣ дар ҳар як шахс эҳсоси муҳаббат ба ватан, дарки масъулият ва вазифа дар назди миллат ва халқ ва эҳсоси ифтихор аз ватани худро бедор мекунад. Ватандӯстӣ муҳимтарин ҷузъи ташаккули ахлоқии шахс аст, он шахсро ба эҳтиром ба шукуфоии кишвар, забон ва фарҳанги он ва ҳифзи мероси ғании фарҳангии мардуми мо ташвиқ мекунад. Беҳтар кардани рӯҳияи ҳарбӣ-ватандӯстии ҷавонон, пеш аз ҳама, бо роҳи тарбияи насли ҷавон дар рӯҳияи ормонҳои миллӣ ва садоқат ба Ватан ва дар қалбу зеҳни онҳо талқин кардани он, ки ҳимояи Ватан вазифаи шарафмандона ва муқаддас аст, ба даст оварда мешавад.

Аввалан, зарур аст, ки самаранокии корҳои маънавӣ ва тарбиявӣ, ки ба тарбияи ҷавонон, махсусан писарону духтарони бетартиб, дар рӯҳияи ватандӯстӣ дар муассисаи таълимӣ афзоиш дода шавад.

Дуюм, бо роҳи боз ҳам пурзӯр кардани мубориза бо ҳаракатҳои гуногуни экстремистӣ, пешгирии пайвастани ҷавонон ба ақидаҳои бегона зарур аст.

Дар ҷумҳурии мо барои ҷавонон шароити фаровон фароҳам оварда шудааст, то онҳо мутахассисони бомаърифат ва соҳибихтисос дар соҳаҳои гуногун ва шахсони аз ҷиҳати ҷисмонӣ баркамол шаванд. Вазифаи ҳар як ҷавон аст, ки аз ин имкониятҳо пурра истифода барад ва барои ҷомеа ва давлат шахсиятҳои фидокор гардад. Барои ин, онҳо бояд пеш аз ҳама илмҳои дунявӣ ва касбиро аз худ кунанд, инчунин арзишҳои таърихии мардуми тоҷикро, аз қабили меҳнатдӯстӣ, муқаддасоти оила, меҳрубонӣ ба одамон, садоқат ба дӯстон ва ватандӯстиро ташаккул диҳанд.

Хулоса, ватандӯстӣ мавқеи баланди шаҳрвандӣ аст, ки маънои аз манфиатҳои худ болотар гузоштани манфиатҳои давлат, халқ ва ҷомеаро дорад.

Шаҳноза Етмишбоева,

устоди ДПДТТ ба номи академик Муҳаммад Осимӣ дар шаҳри Хуҷанд