Санаи 6-уми сентябри соли 2025 ба ифтихори 34 - солагии Истиқлоли давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон ба номи академик М.С. Осимӣ дар шаҳри Хуҷанд бо иштироки васеи устодону меҳмонон ва донишҷӯён конференсияи илмӣ - назариявӣ таҳти унвони “Истиқлолият – неъмати бебаҳост” баргузор гардид.

Нахуст, номаи табрикотии директори донишкада Шаҳриёр Саъдуллозода, ба муносибати 34-солагии Истиқлоли давлатӣ ироа гардид, ки дар он аз ҷумла гуфта мешавад: “Истиқлол шиносномаи ҳастии давлати комилҳуқуқ ва соҳибихтиёри тоҷикон дар ҷомеаи ҷаҳонист, ки низоми давлатдорӣ, сиёсати дохилию хориҷӣ, сиёсати иҷтимоӣ, иқтисодӣ ва фарҳангии хешро мустақилона пеш мебарад. Маҳз ба шарофати соҳибдавлатии тоҷикон имрӯз кишвари мо бо 195 давлатҳои хориҷӣ робитаи дипломатӣ дошта, сол аз сол кишвари моро чун миллати қадима, тамаддунофар ва аз лиҳози зебогӣ беҳтарин мешиносанд. Ҳамаи мо хуб медонем, ки солҳои аввали солҳои навадум вақте кишвари мо нав ба остонаи давлати комилҳуқуқ қадам мемонд, бӯҳрони амиқи сиёсӣ мамлакати моро фарогир шуд. Маҳз хиради воло, дониши баланд, ҷасорату мардонагӣ ва муҳимтар аз ҳама дили чун оина софи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон сабаб шуданд, ки мо мушкилиҳоро пас сар намуда, имрӯз ба як кишвари рӯ ба тараққиниҳода расем”.

Зикр шуд, ки бо гузашти 34 сол аз соҳибистиқлолии мамлакат мардуми соҳибназари кишвар иқрор мешаванд, ки муҳаббату самимияти роҳбари давлат нисбат ба халқу миллати худ беандоза аст. Зеро тӯли ин солҳо мамлакати аз лиҳози маънавию иқтисодӣ харобгаштаи мо ба кишвари ободу озод ва рӯ ба рушд ниҳода табдил ёфта истодааст.

Сипас, дар ҷараёни кори конфронс маърӯзаҳои номзади илмҳои таърих, дотсент Шавкат Шарипов ва мудири шуъбаи умумии Кумиҷрояи ҲХДТ дар шаҳри Хуҷанд Гулчеҳра Деҳқонова доир ба дастовардҳои замони Истиқлолият маърӯзаҳо намуданд.

Зикр гардид, ки дар заминаи дастуру ҳидоятҳои хирадмандонаи Сарвари маҳбуби кишварамон соҳаи маориф марҳала ба марҳала дар мамлакат рушд меёбад ва ба комёбиҳои нав ба нав ноил мегардад. Дар тамоми минтақаҳои ҷумҳурӣ биноҳои нави муассисаҳои таълимӣ бунёд ёфта, бо навтарин таҷҳизоти зарурӣ таъмин карда мешаванд. Ҳоло дар соҳа марҳалаи навину файзборе ифтитоҳ ёфтааст, ки пеш аз ҳама, бо татбиқи комёбиҳои илм ва инноватсия, технологияи муосир ва барномарезиҳои муваффақона иртибот дорад. Таълимгоҳҳо бо китобҳои дарсии насли нав, дастурҳои методӣ ва воситаҳои дигари мададрасон таъминанд. Аз ин ҷост, ки наврасону ҷавонони тоҷик дар озмунҳои байналмилалӣ ва дар озмунҳои ҷумҳуриявии “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст”, “Тоҷикистон – Ватани азизи ман” ва “Илм – фурӯғи маърифат” фаъолона ширкат меварзанд ва ба комёбиҳо шарафёб мешаванд.

Имрӯз мо ифтихор дорем, ки дар давлати соҳибистиқлол, сулҳпарвар ва рӯ ба рушд зиндагӣ мекунем. Маҳз истиқлолият буд, ки ба мо имкон дод худро бишносем, роҳи худро равшан кунем ва ба сӯи оянда бо эътимод равем. Акнун масъулияти насли имрӯз аст, ки ин дастовардҳоро ҳифз намуда, онҳоро барои фардои беҳтар тақвият бахшад.

Мо бояд ҳамеша дар ёд дошта бошем, ки нигоҳ доштани истиқлолият ва рушди минбаъдаи он масъулияти на танҳо ҳукумат, балки ҳар шаҳрванди мамлакат аст. Истиқлолият рамзи озодӣ, ваҳдат, хештаншиносӣ ва ифтихори миллӣ мебошад. Аз ин рӯ, ҳар фарди тоҷик бояд ин неъмати бебаҳоро бо ифтихор қадр намуда, дар ободии Ватан ва пойдории истиқлолият саҳм гузорад.

Сипас ба як қатор устодон барои саҳмашон дар рушди ҷомеа Сипосномаҳо тақдим карда шуд.

Барномаи фарҳангӣ ба чорабинӣ ҳусни дигар зам намуд.

Шуъбаи кор бо ВАО