Ҳар як кишвар дар таҳким ва тавсеаи институти давлатдорӣ ва рушди иҷтимоӣ ба қонуни асосии худ такя мекунад. Вақте ки гап дар бораи кишварҳои мустақил меравад, як давлат аввалин ва муҳимтарин ба худ ҳамчун асоси ҳуқуқии зиндагии шаҳрвандон, ташкили давлат ва созмонҳои он, инчунин ҳуқуқ ва озодиҳои мардум, бояд Конститутсия дошта бошад.

Дар Тоҷикистони маҳбуби мо, Рӯзи Конститутсия (6-уми ноябри ҳар сол) ҳамчун як рӯзи муҳими таърихии давлат нишон дода мешавад. Ин сана ба мо ёдоварӣ мекунад, ки баъди ба даст овардани истиқлолият, Ҷумҳурии Тоҷикистон қонуни асосии худро қабул намуд, ки роҳнамои пешрафт ва тараққиёти кишвар, зиндагии осоишта ва пуршарафи мардум мебошад.

Конститутсия ё қонуни асосӣ — ин санади ҳуқуқие мебошад, ки тамоми шакл ва сохтори давлат, мақомоти ҳокимияти давлатӣ, ҳуқуқу озодиҳои мардум ва масъулиятҳои давлатро муайян мекунад. Дар Ҷумҳурии Тоҷикистон Конститутсия 6 ноябри соли 1994 қабул карда шуд. Қабули Конститутсия барои Тоҷикистон як марҳилаи муҳим дар таърихи давлатдории кишвар буд.

Ин муҳокима дар шуроҳои давлатӣ ва ҷамъиятӣ муқаррар карда шуд, ки на танҳо дар ҳаёти сиёсии кишвар, балки дар тамоми ҷанбаҳои иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангии ҷомеа нақши муҳим мебозад.

Конститутсия ҳамчун аввалин санади ҳуқуқӣ, ки қонунҳои давлатиро муайян мекунад, барои устувор кардани демократия, расидан ба аҳд ва барқарор кардани қонуният дар кишвар аҳамияти калон дорад. Бо қабул намудани Конститутсия, Тоҷикистон худро ҳамчун як давлат дар ҷомеаи байналмилалӣ шеносо ва мустақил эълон кард.

Пешгирии мухолифатҳо: Конститутсия ҳама гуна мухолифатҳои ҳуқуқӣ ва иҷтимоиро бо таваҷҷуҳ ба ҳуқуқҳои инсон ва озодиҳои шаҳрвандон бартараф мекунад. Бо он, давлат барои худ вазифа мегирад, ки ҳамеша риояи ҳуқуқи инсонро таъмин намояд.

Нақши иҷтимоии давлат: Ин санад барои давлат, ки бояд ҳамеша таҳкими давлати қонунӣ ва таъмини рушди соҳибихтиёрии кишварро таъмин намояд, нақши муҳим мегузорад.

Ҳуқуқи шаҳрвандон: Конститутсия ҳама гуна ҳуқуқҳои асосии шаҳрвандонро эътироф ва муайян мекунад, ки инҳоянд: ҳуқуқ ба озодӣ, баробарӣ, муносибат бо мақомоти давлатӣ ва шаҳрвандони дигар, ҳуқуқ ба зиндагӣ ва муассисаҳои иҷтимоӣ.

Демократия ва истиқлолият: Рӯзи Конститутсия барои аҳли Тоҷикистон як рамзи муҳим барои истиқлолият ва азнавсозии хати давлатӣ ва ҳуқуқии кишвар мебошад. Он нишон медиҳад, ки Тоҷикистон барои амалӣ кардани принсипҳои демократӣ ва давлати ҳуқуқбунёд кӯшиш мекунад.

Рӯзи Конститутсия на танҳо барои қонуншиносону ҳуқуқдонҳо, балки барои ҳар як шаҳрванди кишвар аҳамияти хосса дорад. Дар асл, нақши Конститутсия ва аркои ҳуқуқии он барои рушди иҷтимоии кишвар ва тарбия дар байни ҷавонон боз мекунад.

Ҷавонон бояд ба тарзи амал кардани Конститутсия ва қонунҳои кишвар эҳтиром гузоранд. Онҳо бояд донанд, ки ҳуқуқи озодии мардум, таъмини амният ва тараққии давлати ҳуқуқӣ танҳо дар сурати риояи Конститутсия ва қонунҳо имконпазир аст.

Рӯзи Конститутсия як нуқтаи муҳим барои таълим ва иттилоот дар бораи таърихи давлат ва ҳаёти сиёсии кишвар мебошад. Муҳим аст, ки ҷавонон фаҳманд, ки имруз бо шарофати Конститутсия ва Истиқлолият мо дар як кишвари ором, дӯстона ва демократӣ зиндагӣ мекунем.

Рӯзи Конститутсия барои ҳамаи шаҳрвандони Тоҷикистон як рӯзи муҳими таърихӣ аст. Вай ба мо ёдовар мешавад, ки барои зиндагии озод, ҳуқуқу баробарӣ ва рушди давлати ҳуқуқбунёд мо бояд ҳамеша ба Конститутсия эҳтиром гузорем ва онро риоя кунем.