Терроризм дар солҳои охир ба яке аз мушкилоти сиёсиву амниятии ҷомеаи ҷаҳонӣ табдил ёфтааст.Сиёсатшиносон  ва аҳли фарҳанги сиёсӣ бар онанд, ки ин зуҳурот чун вабои асри XXI эътироф шуда, ба ҳастиву саломати  банӣ башар муассир буда, худ ҷой доштанаш дар миқёси як минтақа ё як кишваргувоҳ бар оқибатҳои фалокатбори он аст.

Ҳузуру  зуҳури  терроризм  дар ҳаёти сиёсии мамолики ҷаҳон омили баҳамзанандаи суботу амният аст. Мутассифона,  мавзӯоти куштори мансабдорони давлатӣ, намояндагони ВАО, соҳибкорон, њодисањои қатли омм, таркиш дар нақлиёт, истгоҳҳои роҳи оҳан ва дигар ҷойҳои ҷамъиятӣ, ки ҳамагӣ ба терроризм бастагӣ доранд,ҳамарӯза дар сархатти хабарҳои байналмиллалии садову симо ва ВАО-и чопӣ қарор гирифтаанд.Чунин ахбор  на танҳо боиси норомиву тазйиқи рӯҳиву равонииҷомеаи ҷаҳонӣ гаштааст, балки ҷаҳони мутамаддинро ҳушдор медиҳад, ки ба мустаҳкам намудани мубориза бар зидди зўроварїҳар чӣ бештар аз пештар муттаҳид шаванд. Терроризми байналмилалӣ  яке аз мушкилоти глобалиест, ки дар замони муосир ба девори муносибатҳои байналмилалӣ рахна ворид менамояд. Терроризми байналмилалӣ, мутаассифона, дар миќёси љањонїторафт васеъ доман паҳн менамояд.Ҳарчанд, бино ба андешаи аксари муњаќќиќон, терроризму ифротгароӣ(экстремизм) як навъ падидаест, ки дорои ҷанбаҳои иҷтимоию иқтисодӣ, этникию идеологӣ ва  хусусияти равонӣаст, вале аз зуҳуру сар задани он ҳеч як давлату халқу миллате дар амон нест.Агар дар минтаќањои  аз нигоҳи рушди иқтисодиву иҷтимоӣ оқибмонда, низоъњои анъанавии байналмилалӣ (ба мисли Ховари Миёна, Осиёи Ҷанубӣ)  ин падидаи хатарнок чанд сол ин ҷониб идома ёфта истода бошанд,аз ин хатар  давлатҳоии пешрафта ва шукуфон (аз ҷумла, ИМА ва Аврупои Ғарбӣ) низ вақтҳои охир  дар канор намондаанд.Мисоли равшани он ҳодисаҳои моҳи сентябри соли 2011 дар ИМА, ё ҳодисаҳои терроризм кишварҳои дигари Аврупо, мисли Фаронсаву Туркия ва ғайра мебошанд.Ҳамасола дар ҷаҳон садҳо амали террористӣ содир   мешаванд ва аз инҳисобдар байни ҷомеъа дар баробари ҳазорон куштавуқурбониву маъюбӣ, осори тарсу бим  ва хавотирӣ аз амнияти наздикону пайвандон, кӯдакону наврасон ва солмандон  барои боқӣ мемонад.

Кишвари мо, Тоҷикистон ҳарчанд аз минтақаҳои даргири терроризм аз нигоҳи ҷуғрофӣ, як андоза дар канор бошад ҳам, вале фаромӯш набояд сохт, норомии минтақа ва кишварҳои ҳамсояву ҳаммарз метавонад, моро ором гузошта наметавонад.Зеро паси зуҳури ҳодисаҳои террористӣ ва ифротгароӣ қурбониву хисороти ҷониву мулкии ҳазорҳо нафар инсон қарор дорад, ки ин падида ҳеч як нафар аз мардуми соҳибиродаву соҳибақлро ором гузошта наметавонад.Чунонки дар гузоришу паёмҳои ҳамасолаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳама вақт таъкид мешавад, кишвару давлати мо терроризмро дар ҳама шаклу падидаҳояш қатъият маҳкум менамояд.  Ҳукумати кишвар агар бо қабули қонуну созишномаҳо ин равандро суръат бахшад, шаҳрвандони он ҳар амали марбут ба терроризму ифротгароиро саривақт маҳкум менамоянд. Набояд фаромӯш намуд, ки мубориза ба терроризм- ин зуҳуроти барои инсоният бегона, бино бар мураккабияш вазифаи дарозмуддат ва ҳамарӯзаи банӣ башар аст. Бояд ҳар нафар, хоса насли ҷавон, ки таҳарруку эҳсоси зудтарканда хоси онҳост, дар бартараф  ва пешгирӣ намудани ин падидаи фалокатбору ваҳшатзо саҳм гузорад ва пеш аз анҷоми ҳар амал аз оқибату натиҷаҳои он андешад.Аз пайвастан ба ҳар гуна ҳаракату гурӯҳҳои ифротгаро, ки барои заҳролуд намудани афкору андешаи мардум замина мегузоранд, худдорӣ намоянд ва  аз зиракии сиёсиву ҳисси баланд миллию масъулияти ватандорӣ кор гиранд. Зеро чуноне ки Сарвари  кишвар дар яке аз баромадҳояшон зикр намуда буданд,  роҳи ягона ва шарти асосии рушди устувори иқтисодӣ, баланд бардоштани сатҳи зиндагии мардум ва ободии Ватан суботу оромӣ мебошад. Мо бояд сулҳу суботи ҷомеаро ҳамеша мисли гавҳараки чашм ва неъмати азизтарин эҳтиёт ва ҳифз намоем.

Н. Хоҷаева, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд  

Создано: 10 мая 2018

Просмотров: 2586

Санаи 5 майи соли 2018 дар толори хурди Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон ба номи академик М.Осимӣ дар шаҳри Хуҷанд вохӯрии устодону донишҷӯёни факултети сохтмон ва нақлиёт бо роҳбарону масъулони ташкилотҳои сохтмонӣ  баргузор гардид.

Дар вохӯрии мазкур роҳбарони ҶДММ “Появар” Шарипов А., “Еврострой Сервис” Абдуллоев А., роҳбари ИСА “Шоҳроҳи Хуҷанд” Самадов С., намояндагони ассотсиатсияи сохтмончиёни Тоҷикистон Абдуллоев Т., роҳбари ҶДММ “Роҳи обод” Боқиев, намояндаи дирексияи сохтмони иншоотҳои Ҳукумати дастгоҳи иҷроияи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Филиали ҶСК “Пажӯҳиши илмӣ ва лоиҳакашии ҷустуҷӯии САНИИОСП”Шарипов Ф., директори генералии ширкати “Тиниал” Зафар Охунов ва дигарон ширкат варзиданд. Аз донишкада декани факултети сохтмон ва нақлиёт Акрамов А.А., муовини директор иод ба тарбия Аминов Ф.А., мудири кафедраи сохтмон Усмонов Ш., сардори шуъбаи мартаба Мирхолиқов ва донишҷӯёни факултети сохтмон ва нақлиёт иштирок намуданд.

Вохӯриро муовини директор оид ба таълим Мақсудов Х.Т ҳусни оғоз бахшида, оид ба фаъолияти донишкада, аз ҷумла ФСН маълумоти муфассал доданд.

Баъдан наворе, ки маълумот оид ба фаъолият, озмоишгоҳҳо, дастовардҳо ва ҷомеаи устодони факултетро  фарогир аст, ба ҳозирин намоиш дода шуд.

Зимни суханронии хеш Мақсудов Х.Т. қайд намуд, ки дар факултети мазкур аз рӯйи 2 ихтисоси сохтмон зинаи таҳсилоти магистратура ва докторантура (PhD)амал мекунад.  Дар доираи таҳсил барои донишҷӯён 9 фанҳои элективӣ (интихобӣ) гузошта шудааст, ки фанҳои ба худ заруриро омӯзанд. Муовини директор оид ба таълим ба ҳозирин муроҷиат намуда, зикр карданд, то мазмуну мундариҷаи фанҳои элективӣ пурратар гардида, мутахассисони соҳа таклифҳои худро оид ба омӯзиши фанҳои мазкур пешниҳод намоянд.

Ҳамчунин, аз роҳбарони ташкилоту ҷамъиятҳои сохтмонӣ даъват ба амал оварданд, ки фикру ақида хешро нисбати он, ки чиро бештар ба донишҷӯёни соҳа омӯзонанд, иброз намоянд.

Масъалаи асосии вохӯрӣ таҷрибаомӯзии донишҷӯёни соҳаи сохтмон гардида, масъалаҳои ҳалталаб баррасӣ карда шуданд. Қайд карда шуд, ки барои мутахассисони баландихтисос гардидан бояд донишҳои назариявӣ амалан татбиқ шавад. Таҷрибаомӯзии донишҷӯён дар муддати тӯлонӣ амалӣ гардида, бештар шавад. Аз ҷониби мутахассисони соҳа, роҳбарони ташкилотҳо таклиф карда шуд, ки донишҷӯён метавонанд баъди итмоми дарс ба сохтмонҳо рафта, бемамоният кор кунанд. Таҷрибаомӯзи на танҳо ҳамчун дарси одӣ, балки бо масъулияти баланд дар сохтмони биноҳои муайян гузаронида шавад. Ғайр аз ин, пешниҳод карда шуд, ки бо мақсади аз наздик шинос шудан бо нозукиҳои соҳаи сотхмон  сайёҳат ба сохтмону иншоотҳои бузург ташкил карда шавад.

Баъди анҷоми вохӯрӣ меҳмонон аз факултети сохтмон ва нақлиёт, озмоишгоҳҳои он дидан намуданд. Меҳмононро декани факултети сохтмон ва нақлиёт Акрамов А.А., мудири кафедраи сохтмон Усмонов Ш. , сардори шуъбаи мартаба Мирхолиқов ҳамраҳӣ намуда, ба саволҳо посухҳои мушаххас доданд.

Создано: 07 мая 2018

Просмотров: 2680

Аз муҳаббат то хиёнат, аз ватандорӣ то беватанӣ, аз бунёдгузорӣ то харобкорӣ, чун аз некӣ то бадӣ як қадам роҳ аст. Бале, худ шоҳиди ҳамаи ин рӯзҳои хубу бади Ватани азизамон гаштаем.

Таърихи сиёсии мамолики гуногун борҳо собит сохтааст, ки раванди бунёди давлату давлатдорӣ мушкил ва хеле пуртаззод буда, ҳар як марҳалаи инкишофи он хусусиятҳо дорад. Ин марҳилаҳо метавонанд орому сокит ва ё баръакс, муташанниҷу ноором ҷараён гирифта, хатарҳои бузургро дар роҳи мавҷудияти минбаъдаи давлат эҷод намоянд.

Маҳз аз ҳамин сабаб бисёр миллатҳо аз давлатдории миллии худ бенасиб гашта, фарҳангу забони худро ба нестӣ дода, дар маҷрои пурталотуми таърих симои миллиашонро гум кардаанд. Зеро натавонистаанд имконияти таърихиеро, ки баҳри пойдории онҳо фароҳам омада буд, мақсаднок истифода баранд, имконияте, ки на ҳама вақт муяссар гаштанаш мумкинаст.

Нимаи дуюми садаи ХХ ба халқи тоҷик муяссар гашт, то баъди гузашти ҳазорсолаҳо аз нав соҳиби давлати миллии худ гардад, аз нав ба ҷаҳониён оид ба соҳибдавлату соҳибтамаддун будани худ эълон дорад, аз нав тоҷи давлатдориро дар саргузошта, давлатеро бо номи Тоҷикистон дар харитаи сиёсии ҷаҳон ҷой диҳад. Вале ин туҳфаи тақдир имтиҳони ҷиддиеро назди миллати мо гузошт. Паст будани фарҳанги сиёсии ҷомеа, надоштани таҷрибаи давлатдории ҷадиду мустақилона, ба ҳисоб нагирифтани хусусиятҳои давраи нави инкишоф, боло гузоштани манфиатҳои гурӯҳию ҳизбӣ аз манфиатҳои умумимиллию умумидавлатӣ ва дахолати қувваҳои манфиатдори беруна кишвари тозаистиқлоли моро ба вартаи ҷанги шаҳрвандӣ тела доданд.

Соҳибистиқлолӣ фазои иҷтимоию сиёсии кишварро тағйир дод. Плюрализми идеологӣ ба интихоби арзиши шахсият мусоидат намуда, баҳри ҳимояи мақсаду манфиатҳои ӯ имконияти фарохро фароҳам овард. Дар арсаи сиёсии мамлакат қувваҳое пайдо шуданд, ки талоши ҳокимиятро доштанд. Дар натиҷа, фалаҷ шудани ҳокимияти сиёсӣ, авҷ гирифтани қувваҳои ба ном "демократӣ", вазъи муташанниҷи сиёсӣ, тақсими ғайрирасмии минтақаҳои мамлакат, авҷи аълои маҳалгароӣ ва зӯроварӣ, бесарусомонию саргардонӣ – чунин буд авзои сиёсии давлати тозаистиқлоли тоҷик дар нимаи аввали солҳои 90-уми қарни гузашта. Маҳз дар чунин вазъияти мушкилу ҳассоси сиёсӣ Шӯрои Олии мамлакат масъулиятро барои ояндаи давлату миллати тоҷик ба зиммаи худ гирифт, кафили таъмини сулҳу осойиш ва пойдории давлат гардид.

Аз ин хотир, дар шароите, ки Тоҷикистони азизро ҷанги хонумонсӯзу бародаркуш, фалаҷ шудани дастгоҳи давлатӣ ва буҳрони шадиди иҷтимоиву иқтисодӣ фаро гирифта буд, Иҷлосияи XVI Шӯрои Олии Тоҷикистонд аъват карда шуд.

Маҳз иродаи катъии сиёсии Сарвари давлат ба ҳама баҳсу мунозираҳо атрофи масъалҳо хотима гузошта, имкон дод то ҷомеаи аз кашмакашҳо хаста шудаи Тоҷикистон ба баррасӣ ва ҳалли масъалаҳои дигаре, ки ба тақвияти равандҳои созанда мусоидат намуда, кишварро аз вартаи порашавӣ раҳо мебахшид, гузарад.

Чун имрӯз таҷрибаи сулҳи тоҷикон мавриди омӯзишу баррасии ҷомеашиносон қарор дорад, набояд фаромӯш кард, ки принсипи асосии сулҳофарӣ маҳз дар ҳамин иҷлосияи тақдирсоз муайяншуд. Маҳз ҳамин принсипи асосгузор тавонист дар марҳилаҳои минбаъда зина ба зина амалӣ гашта, ба ҷаҳониён модели нави сулҳофариро тақдимнамояд.

Имрӯз ҳар як тоҷику тоҷикистонӣ аз онифтихор дорад, ки таҷрибаи сулҳи тоҷикон дар саросари олам омӯхта мешавад. Ин таҷриба бори дигар собит сохт, ки ҳамагуна низоъ роҳи ҳалли худро дорад, агар тарафҳои даргар сари вақт мақсади ҳал карданионро дармиён гузошта бошанд. Албатта, дар ҷомеае, ки дар он хун рехтаю бадбиниву хусумат реша медавонад, ин омил метавонад нахли сулҳу созишро оҳиста-оҳиста хушк намояд. Бино бар ин, авф намудани ҷонибҳои даргир қадами аввалини ҳукумат дар роҳи сулҳ ва таъмини амнияту якпорчагии кишвар маҳсуб меёфт.

Идеяи ваҳдати миллӣ дар ҷомеаи Тоҷикистон тавонист дар муддати кӯтоҳ дар дилу дидаи ҳазорон сокини дилозурда ҷойгирифта, заминаи бунёди сулҳро гузорад. Таҷрибаи талхи таърихи давлатдории гузашта бори дигар миллати моро водор месохт, ки сари имрӯзу ояндаи давлату миллати худ андеша кунад, панди гузаштагонро шиори рӯзгори худ созад, ба сарҷамъию ягонагӣ кӯшиш намояд, зеро шароити нав натанҳо хатари нобудшавиро аз дохил, балки аз берун ҳам пеш гузошта буд. Дар чунин шароит мебоист, бо назардошти хатарҳои мавҷуда, ба хотири таъмини пойдории давлати миллӣ ҳама гуна ғаразро як тараф гузошта, дар атрофи сиёсати пешгирифтаи Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон ҷамъ омада, баҳри ягонагӣ ва гулгулшукуфии Тоҷикистон талош намоянд.

Илм ва таҷрибаи таърихӣ борҳо собит намудааст, ки маҳз фаъолияти мақсадноку ҳадафмандонаи ниҳоди сарварӣ қодир аст дар марҳалаҳои тақдирсози таърихӣ боиси наҷот ва таҳкиму рушди давлатҳои миллӣ гардад. Аҳамияти таърихии фаъолияти ин ниҳодро имрӯз мо метавонем дар мисолим актаби сарварии Эмомалӣ Раҳмон, Президентимамлакат, баръало эҳсос намоем.

Зариф Довудов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 10 мая 2018

Просмотров: 2688

 Аз ғалабаи мардуми сулҳхоҳи собиқ давлати паҳновари шӯравӣ бар фашизми гитлерӣ соли равон 73  сол пур мешавад. Дар остонаи солгарди ин санаи муҳими таърихӣ ва дар доираи ҳафтаи Поси хотир донишҷӯёни курси 1, гурӯҳи 40.01.01 ра бо роҳнамоии  устод  Темирова Хайринисо барои зиёрат ва дидорбинии иштирокчии Чанги Бузурги Ватани Ахмедов Қориҷони 95 сола рафтанд. Қаҳрамони зиндаи набардҳо аз хотироти ҷангии худ ба донишҷӯён нақл намуда, аз ҷавонон даъват ба амал овард, ки ба қадри сулҳу оромӣ ва суботи сиёсӣ бояд расид. Зеро замони ҷанги хонумонсӯз дар майдони ҷанг ва ақибгоҳ вазъияти хеле вазнину ҳасос буд. Мардум аз гуруснагиву нодорӣ ба марг мувоҷеҳ мешуданд. Ҷавонони навхат, ки акнун давраи шуху бебокии худро мегузарониданд барои ҳимояи Ватан- модар рафта, аксаран ҷони ҷавони худро таслим ба марг намуда буданд. Номбурда ҳамзамон қайд кард, ки фирефтаи ягон қувва нашаванд, зиндагии худро ба хотири чанд маблағ сиёҳ накунанд. Бояд  рӯзгори талхи ҷавонони дар Сурияву Ироқ буда, барояш сабақи зиндагӣ  гарданд.

- Ба шумо фарзандони азизам - ояндаи миллати тоҷик ва давлати тоҷикон бори дигар муроҷиат менамоям, ки омӯзеду огоҳ бошед, соҳибмаърифату донишманд бошед, нисбат ба сарнавишти давлату миллати худ бетафовут набошед ва худро барои масъулияти бузург, яъне соҳибӣ кардани давлати соҳибистиқлол ва миллати куҳанбунёди хеш омода намоед. Огоҳ бошед, ки агар шумо як қадам аз замона, аз асри пуршӯри худ қафо монед, кишвару миллати худро ҳимоят ва соҳибӣ карда наметавонед- гуфт Қориҷон Ахмедов дар фуроварди сухан.

Донишҷӯён ба ин пири барнодил ваъда доданд, ки бо дониши баланду рафтори намунавӣ барои фардои дурахшони кишва хидмат хоҳанд кард.

Создано: 07 мая 2018

Просмотров: 2717

Интихоботи соли 2015 доир шуда дар Тоҷикистон иродаи сиёсии мардумро муайян намуд. Дигар мардум на ба ҳизби замоне ормонии мардум- ҳизби коммунист бовар доранду на ба ҳизбе, ки номи мубораки исломро дорад. Зеро ҲНИТ чеҳраи аслии худро дар интихобот ва пас аз он нишон дод.  Дурустараш дархӯри рози ниёзи мардум нагардид. Раёсати олии ҳизб борҳо дар Анҷуману конфронсҳо ҷор мезаданд, ки теъдоди аъзоёнашон аз 50 ҳазор гузаштааст. Аммо дурӯғ будани ин рақамро интихобот исбот намуд.  Он «имиҷсозиҳое», ки аз ҷониби баъзе расонаҳои хабарӣ атрофии ин ҳизб мекардаанд, ҳамаш дуррӯғи маҳз будааст. Зеро тавре дар оинномаи ҳар ҳизб омадааст, бояд ҳизбҳои сиёсӣ дорои ячейкаи худ, утоқ и кори худ ва барномаи кории худро дошта бошад. Аммо тавре аз мушоҳидаҳо бармеояд ин ҳизби сиёсӣ ба ном дар қоғаз амал мекарду таи солиёни дароз аъзоро ба таври даҳонӣ қабул мекард.

Яке аз хиратарин ва доғдортарин воқеае ки аъзои ин ҳизб содир намуд, ин дар ҷомаи домуллогӣ даст ба кори пасту фаҳш задан аст. Зиёд мисолҳоро дар ин бобат метавон ном бурд, ки аъзо ба хотир нафсонияти дунявии худ каломи раббониро ба забон оварда, дидаю дониста ба амалҳои нангин даст мезанад. Дар куҷои китоби «Қуръони азимуш-шанъ» навишта шудааст, ки қасд ба номуси духтархонди худ занӣ? Зеро духтархонд низ дар оятҳои каломи Раббонӣ ба ҳукми фарзанд аст.

Аз вазъгирии аъзоёни ҲНИТ дар ин чанд соли охир ҳаминро хулоса баровардан мумкин, ки онҳо оддитарин мушкилоти ҷомеаро баҳона карда халқро ба кӯи навмедӣ мебаранд ва хатари аз нав оғоз намудани ҷанги бародаркушро ташкил карданианд. Аммо мафкураи имрӯзаи халқ  мисли мафкураи солҳои навадуми асри гузашта нест. Халқ  сиёҳро аз сафед фарқ  мекардагӣ шудааст. Ин мардуми таҳаммулпазир ваҳдату ягонагӣ, сулҳу ормиро беҳтар аз ҳама неъматҳои мавҷудот медонад.

Медонанд, ки саркардагони нобасомониҳое ки дар Ироқ , Сурия, Афғонистон доир шуда истодааст, маҳз намояндагони «қувваҳои исломӣ» ҳастанд. Ин гуна шахсон аз номи Ислом бар зидди Ислом кор бурда истодаанд. Мусулмони ҳақиқӣ ҷамъи мусулмононро ваҳшиёна ба қатл расонда дар як ҷо гӯр намекунанд. Инсони комил, оне, ки ҳатто як сураи оятҳои каломи раббониро аз худ намудааст ва ҳикмати дини мубини исломро, ки покиву адолатпарастриро талқ ин мекунад, ҳаргиз ба ин кор даст намезанад.

Хушбахтона, мардуми покниҳоди кишвари мо, ки дар дарозои таърих тавре дар боло ишора кардем ҳамеша фарҳангро болотар аз ҳама чиз медонисту бар зидди душманон на ба силоҳ, балки бо китоб мебаромад, ин бор низ исбот кард, ки ҷангу хунрезӣ, дасисаву ноадолатиҳоро қабул надорад. Президенти халқпарвар Эмомалӣ Раҳмонро чун такягоҳ ва роҳнамои миллат  қабул кардааст. Зеро кишвари ҷангзадаи мо дар ҳама марҳилаҳо танҳо мурувату осоишро болотар аз ҳама медонанд.

СОБИРИ НЕКРӮЗ, устоди ДПДТТ

Создано: 09 мая 2018

Просмотров: 2593

Мусаллам аст, ки имрӯзҳо ҷаҳони муосир дар гирдоби падидаҳои номатлубе аз қабили ваҳшонияту хунрезиҳои бераҳмона қарор дорад, ки берун аз тасаввури ақли инсонӣ мебошад. Бавижа дар чанд кишварҳои исломиву ғайри он, чун Сурия, Миср, Ироқ ва ғайра бар асари зиддиятҳои мазҳабӣ ва инқилобхоҳии муғризона гирдиҳамойиҳои пайваставу хунрезиҳои шадиде тазоҳур дорад, ки фазои нисбатан ороми ҷомеаи башариятро халалдор ва руҳияи соири мардуми сайёраи заминро шикаставу осебпазир намудааст.

Аз дидани манзараи мудҳиши қатлу ғорати инқилобгароёнаи афроди ба ном мусалмоне, ки аз кишварҳои бонуфузи исломӣ бархоста, теша бар решаи ҷони бародарони исломии худ мезананд, кас сахт ба доми андешае фурӯ меравад ва посухе барои суоли «Чаро?» дарёфт карда наметавонад. Оё дар ягон кутуби динӣ ва ё оини инсонгароӣ сабт шудааст, ки бародар бар муқобили бародар танҳо ба хотири тафовуте бар мазҳабу дин бераҳмонаву ваҳшиёна кушторе бар амал оварад? Оё Паёмбари дини мубини Ислом Муҳаммад (с)  чунин шеваи даъват ба исломро талқин менамуданд? На, ҳаргиз! Ин амали разилона ва бешармонаи чунин инсонҳои девсират, ки дар зоҳир худро мусалмони комил вонамуд сохта, зери ҳиҷоби Ислом бар алайҳи Ислом фаъолият мебаранд, дар тасаввурхонаи ягон фарди солимақлу соҳибхирад ғунҷоиш ёфта наметавонад.

Чи хеле ки Паёмбари Худо Муҳаммад (с) дар муроҷиат ба кулли инсонҳо фармудаанд, «Муъмин бародари муъмин аст», аммо бар вуҷуди бадгуҳари ин қабил мардуми пастфитрат заррае коргар наафтода ва тағйироте бар амали ношоистаи онҳо ворид накарда, ки зери аҳдоф ва шиори сари қудрат омадан мубориза алайҳи ҳамдигар менамоянд. Бад-ин васила, шаъну шарафи «Инсон» будан ва маънии рӯзгор ба сар бурданро аз даст медиҳанд. Дар ҳақиқат, кас аз намоиши панорамаи ҷоҳилонаи чунин афроди ба ном «Инсон», ки имрӯзҳо тариқи оинаи нилгун, шабакаи интернетӣ ва Васоити ахбори омма мушоҳида мекунем, бетафовут буда наметавонад.

Имрӯз барои мо мардуми тоҷик саодати бузург аст, ки дар чунин фазои озоду кишвари обод умр ба сар мебарем. Ин пеш аз ҳама, нахуст аз шарофати неъмати Илоҳӣ ва саъю кӯшиши шабонарӯзиву сиёсати хирадмандонаи Раиси Ҷумҳур Эмомалӣ Раҳмон мебошад. Мо мардуми ҳушёру бозаковатро зарур аст, бо шукргузорӣ аз ин истиқлолияти миллӣ ва шароити мусоиду рӯзгори матлуб ҳама рӯза бар андешаи он бошем, ки чигуна ҷомеаи озоду фазои кушоди кишварамонро аз иллат ва сирояти чунин вирусҳои марговар раҳо созем. Ҳамеша дар мазраи қалбу зеҳн ва тафаккури мо ҳисси меҳанпарастӣ, худшиносӣ, ватандӯстӣ ва инсонгароӣ ҷӯш занад. Муҳаббат ба ватанро чун ибодат ба Худо фарз шуморем ва дар ҳифзи якпорчагиву ваҳдати комили он саъю талош намоем.    

Создано: 04 мая 2018

Просмотров: 2574

Хатарҳои нави геополитикӣ, ки сарчашмааш аз давлати исломии Ироқ ва Шом бармеояд, ҷомеаи ҷаҳониро ба ташвиш овардааст. Махсусан ангезаҳои ин қувваҳои иртиҷоӣ дар мамлакати ҳамсояи мо авҷи тоза гирифта истодааст. Ба ҷузъ он, ки ҳаракати Толибон дар Афғонистон аз нав зуҳур карда, қисмате аз Бадахшони Афғонистонро тасарруф намудаанд, пайравони «Ал – қоидаву», «Салафиҳо» дар ин давлат тарафдорони бештаре пайдо карда истодаанд.   Шиддатнокӣ меафзояд-исломиҳои бунёдгаро ҳудудҳои васеъро дар Сурия ва Ироқ таҳти назорати худ даровардаанд. Дар ин ҳол мақсадҳои эълон намудаи он мустақиман ба доираи манфиатҳои Русия дар Қафқоз, Осиёи Миёна ва дигар заминҳои каму беш мусулмондошта таҳдид мекунанд.

«Иттиҳодияи экстремистии равияи Салафия» ба амният ва суботи сиёсӣ, бехатарии иқтисодӣ, оромии авзои динӣ ва фазои иттилоотии муҳити мазҳабӣ, хатари азим ва ҷиддӣ дорад. Салафияи ифротие, ки барои ширкат кардан дар ҷангҳои зидди давлатҳои қонунии Ироқ ва Сурия шомили ДИИШ гаштанд.

Мувофиқи иттилооти Вазорати корҳои дохилии Тоҷикистон ҳоло дар кишварҳои Сурия ва Ироқ наздик ба 300 нафар шаҳрвандони Тоҷикистон меҷанганд. Нисбати 85 шаҳрвандони Тоҷикистон, ки дар кишварҳои Ироқ ва Сурия меҷанганд, аз ҷониби Прокуратураи генералии Љумҳурии Тоҷикистон парвандаи ҷиноятӣ кушода шудааст.

Боиси зикр аст, ки «Иттиҳодияи экстремистии равияи динии Салафия» пеш аз ҳама ҷузъи таркибӣ ва ҷудонопазири шабакаи террористии «Ал-қоида» буда, бо ҷабҳаҳои экстремистии «Ан-Нусра», «Муҷоҳидони қаҳрамони Ироқу Шом», «Ансоруллоҳ», «Байъат», «Ҳаракати исломии Ӯзбекистон», «Ьаракати Толибон», «Ьаракати исломии Туркистони Шарқӣ», «Артиши саҳоба», «Армияи Худо», «Љамоати  тавҳид ва ҷиҳод», «Хуросон», «Гурдони Имом Бухорӣ», «Лашкари Тайиба», «Ал-мудҷаҳидуна фи Афғонистон», ҳаракати «Дор-ул-ҳақ», «Минбар-ат-тавҳид ва-л-ҷиҳад», «Университети омӯзиши ҷиҳод», «Маркази иттилоотии умумиҷаҳонии исломӣ», «Маркази донишнома оид ба тайёр намудани яроқи ядроӣ» ва «Бомбаи атомӣ беҳтарин чиз барои ҷиҳод» ҳамкориҳои мустақим ва муштарак дорад ва дорои ақидаю идеологияи ягона буда дар пайи таъсиси «Хилофат»- ДИИШ дар ҷаҳон ҳастанд.

Пешвоён ва аъзоёни ҷараёнҳои такфирӣ ва ифротии Осиёи Марказӣ барои ташкил ва таъсиси «Хилофат»-и ДИИШ, ғоибона ва ошкоро бо Абубаркри Бағдодӣ ва Абдураҳмони Мусалмондӯст байъат кардаанд. Салафия дар якҷояги бо дигар ташкилотҳои террористӣ дар пайи таъсиси «Артити байналхалқии ҷиҳодӣ» бо ДИИШ ҳастанд.

Чӣ бояд кард? Беҳтарин мубориза бар зидди тундгароён ин маърифати баланди сиёсӣ доштан аст. Ҷомеаро бояд мо омода кунем, то мафкураи онҳо ба ин ҳизбҳо нагаравад. Он гоҳ мо пирӯз хоҳем шуд.

Хуршед Худойбердиев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 09 мая 2018

Просмотров: 2818

Идеология ва сиёсати ташкилоти созмонҳое, ки дар арсаи ҷаҳонӣ ба унвони ниҳодҳои террористӣ дониста мешавад, зоҳиран ба анъанаҳои исломи анъанавӣ такя менамояд, ба аҳолӣ ақидаи номафҳуми гурӯҳҳои ба номи исломиро ташвиқу тарғиб наменамояд, аммо бо ташкилотҳову гуруҳҳои мухталифе, аз ҷумла баъди ташкил ёфтани коалитсияи байналхалқии зидди ДИИШ бо баъзе гуруҳҳои оппозитсияи суриягӣ, мисли «ҲАМОС», «Бародарони мусалмон» ҳамкорӣ менамояд.

Имрӯз ДИИШ дар сафҳои худ даҳҳо ҳазор ҷанговаронро муттаҳид намуда, бар зидди қувваҳои амрикоӣ ва НАТО дар ҳудуди Ироқ, ҳарбиёни ироқӣ, шаҳрвандон фаъолияти экстремистӣ мебарад. Аз дасти онҳо аллакай ҳазорон нафар «ғайридинҳо» - аҳли насронӣ, шиа, язидиён ба ҳалокат расида, ҳазорон одамон аз ноҳияҳои забтнамудаи онон гуреза шуда,занону бачагони зиёд дар дасти онҳо асир ва дар лагерҳои консентратсионии террористон нигоҳ дошта мешаванд.

Соли 2013 ДИИШ дар Сурия бар зидди сиёсати Башар Асад ба ҷанги шаҳрвандӣ оғоз намуд ва чун гуруҳи бераҳму золимтарин ном баровард. Соли 2014   гуруҳ дар қисмати шимолу ғарбии Ироқ ва дар Сурия ҳуҷуми пурраи худро оғоз намуда,  ташкил намудани давлати худ –«халифат»-ро эълон намуда, халифи худ – Абдуллоҳ Иброҳим ас-Сомараиро интихоб намуданд, давлати худро дар харитаи ҷаҳон бо номи «Давлати исломӣ» нишон доданд.

ДИИШ ро имрӯз ягон давлати ҷаҳон онро эътироф накардааст, вале аз ҷониби гурӯҳи тундрав дар тамоми ҷаҳон, аз ҷумла Покистон, Афғонистон, Эрон ташвиқоти фаъолона барои ҷалб намудани мардум ба сафҳои он бурда мешавад. Мутаассифона гурӯҳе аз ҷавонони тоҷик низ ба ин гурӯҳи терростӣ шомил шуда, имрӯз дар ҷангҳои мазкур иштирок доранд. Мутаассифона, воқеан ҳузури ҷавонони тоҷик ва шомилшавии онон ба ҳаракатҳои эктремистӣ хатаре ба амнияти миллӣ метавонад бошад, чун ин гурӯҳҳо бо таассуф ҳастии миллииро инкор мекунанд ва бархе ҳатто аз хонаводаву фарҳанз гузаштаанд.

Қувваҳои иртиҷоии ДИИШ кӯшиш менамоянд, ки аз ҳар роҳу восита истифода бурда, диққати аҳли ҷаҳонро ба сӯи худ кашанд. Дар ин роҳ сайтҳои интернетӣ бо нишон додани қувваи худ, зӯровариву ваҳшоният ба дилу ақидаи одамон таъсир мерасонанд. Намунаҳои зиёди ин қурбониён дар интернет зикр шудаанд. Яке аз охирин ваҳшонияти Қувваҳои иртиҷоии ДИИШ видеонамоиши қатли 21 нафар мисриёни масеҳӣ тавассути сомонаҳои интертентӣ ва шабакаҳои иҷтимоӣ аст, ки бо гуноҳи фишор ба занони мусалмон ба ҷо оварда шудааст.

Имрӯз тамоми инсонияти тараққипарвар зӯровариву ваҳшоният ва хунхории ин низоми иртиҷоиро маҳкум менамоянд. Дар шароите, ки ҷамъият ба озодиҳои сиёсӣ, демократӣ ва муносиботи ҳусни тафоҳуми ҷомиа роҳ гирифтааст, ин гуна зӯроварӣ ва террор, ки мақомоти роҳбарикунандаи давлати Исломӣ пеш гирифтааст, ҳар фарди ҷомеаро набояд бетараф гузорад. Ин гуна роҳу усули мубориза, зӯроварӣ ва ваҳшониятро тамоми мардуми кишварҳои демократӣ ва сулҳпарвар, аз ҷумла, ҷомеаи мо маҳкум менамоянд. Мардуми шарифи Тоҷикистон, бо раҳнамоии сарвари давлат, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон имрӯз роҳу воситаеро барои ҷилавгирӣ аз шомилшавии ҷавононро ҷустуҷу мекунад ва мардуми азизи мо кӯшиш доранд, ки ҳар чӣ бештар ин ҷавонони гумроҳ аз ин роҳ баргарданд ва на барои бегонагон, балки баҳри миллати азизи худ хидмат кунанд. Мо, ҷавонон бояд бар он ифтихор кунем, ки тамоми шароит барои таҳсил, кор дар кишварамон фароҳам омадааст ва ба таъбири роҳбари давлат бояд шукронаи ин обу хок намуда, баҳри пешрафти Тоҷикистони азиз хидматгузор бошем.

Создано: 04 мая 2018

Просмотров: 2555

Дар замони муосир, ки рушди технологияи иттилоотӣ рӯз аз рӯз  вусъати беш меёбад, бояд ба тарбияи насли наврас диққати хосса дод. Онҳо бояд аз решаронии  падидаҳои  номатлуб,  аз қабили ифротгароиву экстремизми динӣ, терроризми байналҳалқӣ, гардиши ғайриқонунии маводи мухаддир ва дигар падидаҳои номатлуб дар ҷомеаи  иттилооти амиқ ва огаҳӣ дошта бошанд. Ҷавононро мебояд, ки дар тафаккури худ арзишу оқибати ин рушди иҷтимоии замони муосирро дарк карда , баҳо дода тавонанд. Дар телевизион ва нашрияҳо бисёр мисолҳо оварда мешавад, ки гумроҳии баъзе ҷавонон дар ин падидаҳои номатлуб ба чӣ оварда расонд, яъне оқибаташ ба куҷо мебарад?

Ба ҳамагон маълум аст, ки имрӯз Тоҷистони азизамон дар давраи истиқлолият аз ҷиҳати иқтисодю иҷтимоӣ ва тинҷиву оромӣ  рушд карда истодааст, ки мо бояд ин ҳолати беҳтарини ватани ҷоноҷонамонро  эҳтиёт намоем ва дар оянда сайқал диҳем. Барои ба мақсадҳои ниҳоии худ расидан ҷавонон бояд донад, ки мақсади ибтидоии терроризм халалдор сохтани амнияти ҷамъиятӣ, тарсонидани одамон, ба воҳима ва таҳлука овардани аҳолӣ равона буда, тавассути он фишор овардан ба мақомоти давлатӣ мебошад. Имрӯз дини мубини исломро як гурӯҳи манфиатҷӯён на ҳамчун арзиши диниву ирфонӣ ва эътиқодӣ муаррифӣ мекунанд, балки ин дини покро  ба сиёсат омезиш дода,  бо ҳар гуна фатвои беасос медиҳанд. Барои  ба мазмуни ин масоил расидан  бояд дар бораи мавҷудияти се ҷараён дар   исломи муосир маълумот дошта бошем:

- ҷонибдорони ҷараёни аввал мӯътақиди секуляризм, зидди сиёсишавии ислом ва аз давлат ҷудо будани дин ҳастанд. Дар айни замон онҳо ҷонибдори риояи одобу ахлоқи динӣ, фармудаҳои Парвардигор (иҷро намудани шариат) мебошанд.

- ҷонибдорони ҷараёни дуюми ислом зидди ҳамагуна навовариҳо дар дин мебошанд, онҳо мардумро ба ҳифз намудани тартибу низоми динии асримиёнагӣ, ба сабру таҳаммул даъват мекунанд.

- ҷонибдорони ҷараёни сеюми дини ислом  мақсади ислоҳ намудани  оини диниро дар назди худ гузоштаанд, онҳо ба худ номи «фундаментализми исломӣ»-ро гирифтаанд. Ҷонибдорони ин ҷараён аз тартибу низоми мавҷудаи давлат  норозӣ мебошанд, баҳри тағйир додани низоми давлатӣ мекӯшанд. Ҳадаф доранд, ки тамоми ҷомеаи мусулмонон аз рӯи тартиботи динии солҳои аввали зуҳури ислом амал намоянд, риояи ҳатмии аркони Шариат ва аҳкоми динӣ пешаи худ қарор диҳанд. Аз ҷониби фундаменталистон қонунҳои воқеии давлат инкор карда мешавад.

Яке аз намудҳои фундаментализми сиёсӣ «Ваҳҳобия» ба шумор меравад. Ваҳҳобия  аз одобу ахлоқи динӣ ба ақидаҳои сиёсии динӣ гузаштанро таблиғ мекунад. Он  бо роҳи зӯроварӣ соҳиби ҳокимият гаштани мусулмонони «ҳақиқӣ»-ро тарғиб мекунад.  

Мутаасифона, имрӯзҳо дар ҷомеаи навини Тоҷикистон ҳар гуна гурӯҳҳои иртиҷопараст пайдо шудаанд,  онҳо дар байни қишрҳои мухталифи ҷомеа  низоъ меандозанд, бо фундаментализми исломиву ифротгароӣ, экстремизм таҳдид мекунанд, кӯшиш мекунанд, ки боварии мардум ба давлати дунявӣ коста гардад, ба ваҳдату ягонагии мардум рахна ворид кунанд, низои байни миллату халқиятҳоро барангезанд. Зери ниқоби ислом амал намуда, бо ёрии гурӯҳу шахсиятҳои ғаразнок дар байни мардум ақидаҳо ва адабиёти хусусияти ифротгароӣ доштаро паҳн мекунанд.

        Сарвари давлат, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид ба таъкид изҳор медоранд, ки дар атрофи ғояи Тоҷикистони озоду соҳибистиқлол- Ватани маҳбуби мо муттаҳид намудани тамоми гурӯҳҳо ва қишрҳои ҷомеаи кишвар ҳадафи мо мебошад. Дар ин ҷо асос ҳамин Ваҳдат аст, ки миллати тоҷикро худшиносию таҳаммулпазирӣ ба хушбахтию саодат хоҳад овард.

         Аз ҷавонон хоҳиш дорам, ки арзандагиҳо миллати тоҷикро чуқур дарк намоянд ва аз ин падидаҳои номатлуб фаҳмиш амиқ дошта бошанд, то ки ба роҳи рости покин раванд, аз каҷу килебҳои ҳаёт худро канор кашанд ва бо ин равияҳо мубориза баранд.   

Назаров А.А. , д.и.и., профессор, устоди ДПДТТ

Создано: 09 мая 2018

Просмотров: 2532

Ба фаъолият шурӯъ намудани ҳизбҳои сиёсӣ дар оғозгоҳи ба даст овардани истиқлолияти давлатӣ худ ишорае ба мавҷуд будани фазои мусоиди сиёсӣ дар кишвари азизамон дорад ва бо эҳсоси пайдо шудани чунин як омили муҳими тақдирсоз, яъне эъломи давлати соҳибихтиёр, демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва ягона дар Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки дар Конститутсия ҳукми қонунӣ гирифт, пас аз пош хӯрдани давлати абарқудрати Шӯравӣ заминаи мусоидеро барои бо муваффақият паси намудани як марҳалаи муҳими сиёсӣ фароҳам овард.  

Тайи ин солҳо ба мушкилиҳои зиёд нигоҳ накарда Тоҷикистон муваффақ ба таъсиси парлумони дупалатагии касбӣ, инчунин баргузории интихоботи Маҷлиси намояндагону маҷлисҳои маҳаллии вакилони халқ дар чандин навбат гардид ва барои ҳифзи чунин дастовардҳои барои халқу миллат зарурӣ ҳар шаҳрванди Ҷумҳурии Тоҷикистонро зарур аст, ки бояд аз тақдири панҷсолаи минбаъдаи давлату миллати худ бетараф набошанд. Ёдовар бояд шуд, ки бо истифода аз фазои демократияву озодӣ ҳизбҳои сиёсӣ дар ҷараёни кӯшиши роҳандозии ташвиқу тарғиби афкори сиёсии хеш бо ҳадафҳои барои ҷомеаи мутамаддин маълум барои ба боварии мардум сазовор гардидан чораҳои амалӣ андешида истодаанд. Тафаккури ҷомеаи муосир имрӯз имкон намедиҳад, ки нафарони маҳдуд ба ҳизбу ҳирфаҳои сиёсӣ мардумро ба ҷониби мақсаду омолҳои шахсиашон раҳнамун созанд. Зеро халқи тоҷик аз зарбаҳои сахти таърих сабақ омӯхта, аз худсӯзиву ҷудоихоҳӣ ба худсозиву кишварсозӣ омада расидааст. 

Муҳиддин Кабирӣ, раиси ҳизби экстремистиву террористии ҲНИТ ва ҷамъи ёронаш натавонистанд аҳдофу мароми ҳизби хешро дар замони фаъолияти қонуниашон миёни ҷомеа роҳндозӣ намоянд.  Тавсеаи суҳбату нишастҳои мардум бо Муҳиддин Кабирӣ худ ошкор буд, ки ӯ ва ҳизби ӯ чи мақсадҳои нопок доранд.  Бояд ӯ амалан ба анҷоме коре даст занад буд, ки он шоиста бошад ва агар аз дасташон намеомад ақаллан, кӯшиш мекарданд, ки ба истиқрору оромии кишвар халал ворид насозанд. Аммо фарҷоми сабукфикриҳо чи шуд ба худатон маълум. Мо бояд аз ин сабақи хуб гирем ва ҳушёрии сиёсиро аз даст надиҳем.

Создано: 04 мая 2018

Просмотров: 2934