Имрӯз дар Ҷумҳурии Тоҷикистон ба эътирофу эътиқоди шаҳрванд нисбат ба дину мазҳаб садде гузошта намешавад. Давлати дунявӣ ва демократӣ ифодагари манфиату талаботҳои тамоми мардуми кишвар мебошад. Ин аст, ки баъди истиқлолияти Тоҷикитон, аксари мардуми тоҷик ба дини ислом ҳамчун манбаи ростӣ, покизагӣ, накӯкорӣ, меҳнатдӯстӣ, инсондӯстӣ, ҳидоятгари роҳи рост рӯй оварданд. Ҳамаи ин бе дахолати беруна, дар асоси таъмини озодии интихоби эътиқод буд.

Аммо ҲНИ ин шароиту имкониятро бо мақсадҳои ғаразона истифода бурд. Натиҷаи амалҳои хоинонаи онҳо буд, ки имрӯз ҳамчун гуреза дар хориҷи кишвар зиндагӣ доранд ва ҳар лаҳзаву соат мехоҳанд барои амнияти кишвар халал ворид созанд. Роҳбарияти ҲНИ ва умуман, аъзоёни он бо ташкили ҳизби худ мусулмонони кишварро ба ду тақсим намуданд. Яке ҳуҷҷатдору дигар беҳуҷҷат. Бар ақидаи аксари онҳо гӯё шомил шудан ба ҲНИ нишони эҳтиром ва арҷ гузоштан ба дини мубини ислом аст. Ин фикронӣ ғалат аст. Агар дар асл чунин мебуд, даҳҳо нобиғаҳои гузашта чунин равия ва қувваро ташкил намуда, баҳри мустаҳкамии пояи ислом кӯшиш ба харҷ медоданд.

Мақолаҳои баҳсбарагез ва муғризонаро дар шабакаҳои иҷтимоӣ интишор намуда, умедвории онро доранд, ки халқ бар дифояшон мехезанд. Аммо ҳадафашон пояи воқеият надорад. Зеро халқи яктану якмроми миллати тоҷик бар зидди оинони ғаддори худ якҷоя бо давлат ва Ҳукумати кишвар мубориза мебарад.

Мо тарафдории амну осиш ва Ҳукумати кунунӣ ҳастем ва барои ҳифзу шарафи он омодаем, ки ба ҳар гуна мақолаву хабарҳои бӯҳтонангез посухи воқеӣ дода бошем.

Создано: 01 июня 2018

Просмотров: 2558

 Даҳшату ваҳшате, ки одамкушони давлати исломӣ нисбати сокинони Сурия ва Ироқ вақтҳои охир содир мекунанд, имрӯз ҷаҳониёнро ба ташвиш овардааст.  Зеро дар вуҷуди ин пастфитратони ҷангиёни ба ном исломӣ аз ҷавҳари инсонӣ нишонаи дигаре боқӣ намондааст. Ин тӯдаи манқурт зери таъсири идеологияи мағзхӯру душмани илму маърифат ва тамаддуни умумибашарӣ ҳадафи ягонааш ба чӯлистону регзорони ҳазорсолаи пеш табдил додани дунёи мутараққӣ ва маҳв сохтани аҳли илм дар шуури инсонҳост. Чанд соли охир дар кишвари мо ба инкишофу равандҳои ислом бештар таваҷҷуҳ дода мешавад. Чуноне, ки аз расонаҳои хабарӣ бармеояд,сохтмони масҷидҳои нав, нашри китобҳои динӣ, мақолаҳои илмиву оммавӣ, филмҳову барномаҳои телевизионӣ роҷеъ ба мавзӯҳои ислом ва ҷаҳони имрӯза хеле зиёд шуданд. Мавриди истифода қарор гирифтани Донишгоҳи исломӣ бо тамоми шароиту имконоташ, ки дирӯз Сарвари давлат ба он асос гузоштанд, бори дигар аз нигохи хайрхоҳона ва мардумсолории Пешвои муаззами халқ далолат медиҳад.  Гурӯҳҳои экстремистӣ барои расидан ба мақсадҳои нопоки сиёсии худ ба амалҳои бешарафона даст зада, аз қатли кӯдакон ва занони бегуноҳ рӯй намегардонанд. Дар зери шиорҳои «ҷиҳоду ғазоват» мехоҳанд ин «бемории бедаво»-ро бо кишварҳои дуру ҳамсоя таҳмил созанд. Бо ин кирдорҳои носолим, дунёро дар гирдоби тарсу даҳшатҳои тасаввурнопазир мехоҳанд нигоҳ доранд ва бо ин васила мавқеи сиёсии худро мустаҳкам намуда, соҳиби иқтидори иқтисодӣ гарданд. Ислом динест, барои осудагиву амният ва ҳар як амале, ки дар аснои ибодат сурат мегирад, қалби инсонро ба шафқату муҳаббат ва раҳму адолат водор месозад. Тавре аз сарчашмаҳои аслӣ бармеояд, дар он дуруштиву ситам, таҷовузу ифрот ва дигар аъмоли зиддиинсонӣ вуҷуд надорад.

Бадбахтона ба амалҳои ноҷавонмардонаи худ чодари исломӣ пӯшонидан хатои маҳз аст.

Душманони миллати мо ҳар лаҳзаву соат мехоҳанд бо маводҳои ҳангомаҷӯёна, наворҳои авомфиребона дили халқро ба худ моил кунанд. Чунончи дар расонаҳои хабарӣ видеоролике нашр шудааст, ки гӯё давлат муқобили ҷашнҳои динӣ бошад ва онро асос кардаанд, ки соли гузашта санаи 1 сентябр дар рӯзи Иди Қурбон  дар муассисаҳои таълимӣ дарс буд. Агар давлат ба дину диндорӣ арҷ намегузошт дари ҳазорон ҳазор масҷидҳо ба рӯи намозгузорон боз намешуд. Барои ҳаҷҷи Каъба шароиту имкониятҳои фарох намедод.

Эй аҳримансифатон бас кунед,  аз ин иддаои бепояатон

Создано: 31 мая 2018

Просмотров: 2565

Пешгирӣ ва мубориза бар зидди терроризм яке аз самтҳои афзалиятноки сиёсати ҳуқуқии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба ҳисоб меравад.

Ҷумҳурии Тоҷикистон пешгирӣ ва мубориза бар зидди терроризмро ҳамчун вазифаи муҳимтарини таъмини амнияти миллии худ ва тамоми ҷаҳониён зери таваҷҷуҳи махсус зоҳир намуда, барои тақвияти минбаъдаи ҳамкориҳои муштарак дар ин самт чораҳои таъхирнопазир меандешанд.

Аз ҷониби Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳанӯз таърихи 21 апрели соли 1997 Фармон  “Оид ба чораҳои пурзӯр намудани мубориза бар зидди терроризм”қабул карда шуда буд. Мубориза бар зидди терроризм ва экстремизм қисми таркибии таъмини амниятӣ  , натанҳо Ҷумҳурии Тоҷикистон, балки тамоми ҷомеаи чаҳонӣ мебошад. Вазъи бўҳрони ҷомеа, пеш аз ҳама дар иқтисодиёт, мавҷудияти муноқишаҳои иҷтимоию сиёсӣ дар муносибатҳои байнидавлатӣ ва байнимазҳабӣ номукаммалии заминаи меъёрии ҳуқуқӣ, ки проблемаҳои баҳсноки минтақавӣ ва байналмилалиро танзим менамояд, барои ба миён омадани чунин ҷиноятҳо ба монанди терроризм ва экстремизм ) мусоидат мекунад. Аз ин рў, мубориза бар зидди терроризм ва экстремиз, (иифротгароӣ), ки вақтҳои охир хусусияти байналмилалӣ гирифтааст, бояд дар асоси тадбирҳои маҷмўи умумидавлатии муқовимат анҷом дода шавад.

Аз ҷониби Маҷлиси Олӣ барои пешгирӣ ва мубориза бо терроризм  як қатор санадҳои меъёрии ҳуқуқӣ қабул гардиданд ва амал менамояд: Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи мубориза бар зидди терроризм» Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи муқовимат ба қонунгардонии даромадҳои бо роҳи ҷиноят бадастоварда ва маблағгузории терроризм»: Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи амният».

Ҷумҳурии Тоҷикистон сиёсати зидди террористиро пеша кардааст, зеро дар рафти ҷанги шаҳрвандии соли 1992 фоҷеаи террористиро аз сар гузаронида, аз даҳшати он хуб хабардор мебошад.

Созишномаҳои байналмилалиро ба асос гирифта, бояд бо дигар давлатҳо, мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва хадамоти махсуси онҳо, инчунин созмонҳои байналмилалӣ, ки вазифаашон аз мубориза бар зидди терроризм ва экстремизм (ифротгароӣ) иборат аст, ҳамкории самарабахш анҷом дода шаванд. Бояд аз таҷрибаи байналмилалӣ ҷиҳати мубориза бо чунин зуҳурот васеъ истифода намуд, механизми ҳамоҳанги муқовимат ба терроризм ва экстремизми (ифротгароӣ) байналмилалиро таъсис дод, ҳама гуна роҳҳои қочоқи яроқ, маводи тарканда дар дохили кишвар ва роҳҳои воридоти онҳоро аз хориҷа ба таври эътимоднок баст.

Мо, ҷавонон бояд татбиқкунандаи ин сиёсати дурбинона бошем ва нагузорем, ки нафаре ё гурӯҳе ба оромии ва суботи сарзамини мо таҳдид намояд.

Создано: 01 июня 2018

Просмотров: 2427

  Вақтҳои охир   ҷараёни  баҳамоии терроризм  бо шаклҳои мухталифи  ҷиноят – гардиши  ғайриқонунии маводи мухаддир  ва аслиҳа, хариду фурӯши  одамон, муҳоҷирати  ғайриқонунӣ  ба  назар мерасад, ки  аз  ҳама хавфноктарини он гардиши ғайриқонунии маводи мухаддир    маҳсуб  ёфта, тибқи  маълумот  яке аз манбаъҳои асосии бо маблағ таъмин намудани  амалҳои террористӣ   ба  шумор меравад.

 Тоҷикистон  ҳамчун ҷузъи ҷудонашавандаи  ҷаҳони муосир дар марҳилаи нави дигаргуниҳои иқтисодиву  иҷтимоӣ  қарор дошта, барои  шароити  хуб фароҳам  овардан  ба мардуми  шарифи  кишвар  ва ободии  Ватан талошҳо  дорад.

Аммо сулҳу суббот ва ободии меҳани азизамонро баъзе аз гурӯҳу шахсони алоҳида амсоли ҲНИ, «Озодандешагон»ва гурӯҳи 24 таҳти сарварии Муҳиддин Кабирӣ дидан намехоҳанд. Ҳар он изҳорот ва муроҷиате, ки аз ҷониби гурӯҳҳои фаъолу ватандӯст дар посух ба мақолаҳои иғвангезу ҳангомаҷӯёна дода мешавад, беибо онҳо низ ҷавоби по дар ҳаво медиҳанд. Чунончи дирӯз Шӯрои уламои дини кишвар ахиран гуфт, ки ҷониби Эрон нисбати кишвари мо хайрхоҳ несту душманони моро тарафгирӣ мекунанд, сафири Эрон посухи ноҷо додааст. Қайд кардааст, ки Шӯрои уламои дин на Тоҷикистонро, балки мусулмонони Фаластинро, ки аз ҷониби Исроилиён мавриди торумор қарор гирифтаанд, ҳимоя кунанд. Шояд ҷаноби сафир надонанд, ки рисолати аслии Шӯрои уламои дини кишвар ҳимояи манфиатҳои шаҳрвандон ва амнияти Тоҷикистон аст. Вақте ту орому тинҷ ҳастӣ, баъд ба ҳамсоягону ҳаммаслаконат ёрмандӣ намоӣ. Алҳол мақсади ҳамаи мо як аст, тинҷиву оромии кишвар ва ваҳдати сартосарӣ.                   

Создано: 31 мая 2018

Просмотров: 2451

Ҳамдиёрони азиз!

Мо дар асре зиндагӣ дорем, ки таҳаввулотҳои илму техника ба суръати кайҳонӣ пеш меравад. Иттилоъ ва дастрасии онро  низ хоҷати тасвиру шарҳ ва эзоҳ нест. Агар даҳ сол қабл ҳамагӣ дар олам беш аз 40 сомонаҳои ҳангомаҷӯй ва даъват ба ифротгароиву терроризм мавҷуд бошад, пас  имрӯз ин гуна сомонаҳо аз сарҳади  4 ҳазор гузаштаанд. Ва мусаллам аст, ки ин сомонаҳо таҳти контроли «хоҷа»- ҳо қарор дорад. Яъне, ҳифзу фаъолият доштани сомонаҳо маблағҳои калонро тақозо мекунад. Яъне, мақсади  ин сомонаҳо барангехтани кинаву адоват, динситезӣ ва умуман ҷалби шаҳрвандон ба ин ё он гурӯҳ ва ахиран бар манфиати худ истифода бурдани нерӯи онҳо мебошад.

Сомонаи «Востокнюс», ки муассисисонаш ҳизби террористиву экстремистии наҳзати Ислом, гурӯҳҳои 24 ва «Озодандешагон» аст, мекӯшад, ки бо мақолаҳои тӯҳматангези худ ба зеҳну тафаккури мардум нисбати ҳукумати кунунӣ кинаву адоватро бархезонад. Матолиби охирини онҳо манъи ҷавононии зери 18 –сола ба масҷид намунаи гуфтаҳои болоист.

Ин нафарони «диншинос» дар мақолаҳояшон овардаанд, ки давлат ва Ҳукумат барои намозгузорон, хосса, ҷавонон монеа эҷод мекунад. Аз ин тӯҳмати хушку холӣ шарм намекунанд. Дар Тоҷикистон масҷид ба рӯи ҳама намозгузорон кушода аст, ба ҷузъ аз мактабиёну донишҷӯён. Онҳо метавонанд тоату ибодати худро дар хонаҳои худ гузаронанд. Алҳол дар Тоҷикистон наздики 4 ҳазор масҷидҳои панҷвақта амал мекунад ва мо нашунидаем, ки нафари намозгузорро аз масҷид боздошт карда бошад. Ба ҷузъ он нафароне, ки пайрави дигар мазҳабҳои амосоли салафияву ваҳхобия бошанд. Ин нафарон миёни мусулмонон тафриқа гузошта, онҳоро ба ҷузъ аз ибодат ба «ҷиҳод»-у ҷоҳилият даъват мекунанд.

 Дар назди мо, устодон вазифаи бузург ва муқаддасе меистад, ки бояд дар тарғибу ташвиқи ғояҳои олии инсонӣ, маърифатпарварӣ, омӯзиши забонҳои хориҷӣ, таъриху фарҳанги миллӣ саъй намуда, барои пешгирии шомилшавии ҷавонон ба ҳизбу ҳаракатҳои тундгаро ҳаматарафа мубориза барем. Нагузорем, ки ҷавонон дар чорсӯи зиндагӣ гумроҳ монда, ба ҳар гуна ҳизбу ҳаракатҳои террористию ифротӣ шомил шаванд. Зеро ҷавонони огоҳ ва соҳиби маърифати баланди сиёсиву ҳуқуқиро ҳеҷ нерӯи наметавонад фирефта созад.

Создано: 01 июня 2018

Просмотров: 2482

 Асри 21 дар баробари таҳаввулоти илмиву техникӣ,  ҳамзамон пешорӯи инсоният хатари терроризму экстремизимро ба вуҷуд овард. Имрӯз дар аксари гӯшаҳои олам ҷангу ҷидол ва нофаҳмиҳо рух дода истодаанд. Мавриди зикр аст, ки омили асосии ин хунрезиҳо манифат бардоштани давлатҳои абарқудрат аз фурӯши яроқҳои худ ва ҳамчунин ба даст овардани нафту дигар сӯзишвориҳо мебошад. Бузургтарин нуқтаи гарми олам ин давлати Сурия аст. Зеро ин кишвар интиқолдиҳанда ё ба таври дигар гӯем коридори нафтрасонӣ аз шарқи наздик ба Аврупову дигар минтақаҳо мебошад. Ба ин хотир тарафҳои манфиатгир бо дасти ифротиён мехоҳанд, ки ҳамин ҳудуд зери тасарруфашон қарор гирад. Бадбахтӣ он аст, ки дар меҳвари асосии ҷангиён дини мубини ислом аст. Мо борҳо тариқи навор дидаем, ки ҷавонони аз ҷанги Сурия баргашта зимни мусоҳиба гуфтанд, ки ба дасти мо яроқ дода, мардуми мусулмонро ҳамчун кофир ба қатл расонанд. Чун ба хонадони ҳамон “кофир” ворид мешавем, мебинем, ки дар хона ҷойнамоз ва китоби муқаддаси “Қуръон” истодааст, пас мо чӣ гуна мусулмонро куффор гуфта ба қатл расонем.    

Мутаассифона, маҳз ҳамин таблиғи бегонапарастӣ, исломситезӣ амали носавобу ношоиста нисбати мардуми бегуноҳ, кӯдакони маъсум, пирони барно нигаронида шудааст, ки боиси ташвиши ҷаҳониён гардидааст.

Террорист Ватан, миллат ва дин надорад. Террористон ниятҳои разилонаи худро бо рехтани хуни мардуми бегуноҳи дар Афғонистону Покистон, Сурияву Ироқ, чӣ Либияву Миср бо мақсади тарсондани аҳли башар амалӣ намуда истодаанд,  вале инсоният ҳеҷ гоҳ аз ин гунна амалиётҳои ваҳшиёна  ба ҳарос намеафтад, балки чунин рафторҳои ғайри инсонӣ сабаби боз хам муттаҳид шудани аҳли башар зидди қатлу куштор, муборизаи дастҷамъонаи мардуми инсонпарвар зидди чунин падида мегардад.

Боиси ташвиш аст, ки риштаҳои терорризму экстремизм дар кишвари мо тавассути аъзо ва пайравони ҳизби наҳзати исломи Тоҷикистон паҳн мешавад. Мисоли барҷастаи он аз ҷониби  кормандони амнияти кишвар дастгирӣ шудани чанде аз размандагони ин ҳизб мебошад, ки дирӯз тавассути телевизон “асрори шӯриш” кушода шуд.  

Имрӯз кишвари мо новобаста аз дигаргуниҳои муносибатҳои ҷаҳонӣ, новобаста аз чунин амалу кирдори ғайриинсонии бархе аз гурӯҳҳо рӯ ба таррақӣ ниҳодааст, истиқлолият дорад, тинҷию оромӣ ҳукмфармо аст. Ҳамаи ин дастовардҳо ва омилҳо дар он вақт устувор ва абадӣ мегарданд, ки агар аксарият ба он эҳтиром гузоранд, дарк кунанд ва аз ҳар гуна қувваҳои бегона кишварро ҳифз намоянд. Имрӯз падидаҳои шомилшавӣ ва ифротгароӣ, худкушӣ, ҷинояткорӣ, бетарафию фориғболии як гурӯҳ ҷавонон ба мо маълуманд. Аз расонаҳои дохиливу хориҷӣ огаҳӣ дорем, ки ҷавононро  аз Ҷумҳурии Тоҷикистон низ гумроҳ намуда, барои тайёр кардан ҳамчун террорист ба мамлакатҳои хориҷа сафарбар намудаанд. Ҳолатҳои террористӣ, экстремистӣ, ифротгароӣ, шомилшавӣ ба ҳизбу ҳаракатҳои иртиҷоӣ, ҷинояткорӣ, хариду фурӯши инсон ва ғайра, ҳаёти ҷамъиятиро халалдор карда, ба амнияти миллию давлатӣ таҳдид мекунад. Аз ин лиҳоз, тарбияи ҷавонон дар рӯҳияи ватандӯтӣ, меҳанпарастӣ, худшиносиву худогоҳӣ вазифаи муқаддас аст. Ҷавононро бояд чунин тарбия намуд, ки дар муқобили хавфу хатарҳои террористӣ муттаҳид шуда, бо зиракӣ ва ҳушёрии ватандӯстона барои пойдории давлат, таҳкими сулҳу ваҳдат ва рушди ҷомеъа пайваста кӯшиш намоянд.

 Нагузорем, ки ҷонибдорони ҳама гуна ихтилофу тафриқа, ба кадом маънову мазмуну ранг набошад, пешравии босуботи ҷомеъаи осоиштаи маро халалдор гардонанд. Нагузорем, ки дигар гурӯҳи ифротгаре иродаи худро зӯран ба гардани халқи мо бор намуда, мардуми шарифи моро гирифтори балову кулфат намоянд.

Муаттара Раҳматова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 31 мая 2018

Просмотров: 2498

Дар замони муосир дар шароити ҷаҳонишавӣ, мардуми давлатҳои пешқадам ҳар гуна ҳизбу ҳаракатҳо таъсис медиҳанд, лекин аз мақому ояндаи он фикр намекунанд. Ҳатто андеша ҳам намекунанд, ки ин ҳизбҳои таъсисдодаи онҳо ба давлат ва миллат чӣ манфиате дорад?

Нахондану надонистан ва огаҳ набудан аз донишҳои замони муосир сабаби аслии зери таъсири идеяҳои бегонангон мондан ва пайрави равияҳои ифротӣ гаштанӣ баъзе аз ҷавонон мегардад. Ин ҷавонон намедонад, ки ташкили равияҳои гуногуни мазҳабӣ, кори дасти иғвогарону дасисакорон мебошад. Онҳо равияҳои гуногунро ба вуҷуд меоранд, маблағгузорӣ мекунанд, тафриқа меандозанд, байни кишварҳои исломӣ тухми низоъ мекоранд, ки ҳамаи ин кор бар суди онҳо мебошад.

Афсӯс, ки ҳамин ҳолро як зумра намояндагони бонуфузи аҳли ислом намефаҳманд, ки бо гуфтор ва рафтори худ ба номи поки ислом иснод меоранд. Ҳамин аст, ки имрӯзҳо ҳама гуна амалҳои террористӣ ва ифротгароиро мардумони давлатҳои Ғарб ба ислом алоқаманд месозанд.

Хуруфот ва хуруфотпарастӣ аз падидаҳои номатлубест, ки метавонад ба афкори ҷомеа зарбаи ҷиддӣ расонад. Ақидаҳои маҳдуди хуруфотӣ пайдо шуда, густариш меёбад.

Дар Тоҷикистони азизи мо ҳам, бо баробари ба даст овардани мутақилияти давлатӣ ҳизбу ҳаракатҳое пайдо гаштаанд, ки оромиву осудагии кишварро халалдор сохтанд. Яке аз чунин ҳаракатҳо ин ҲНИ мебошад. Роҳе, ки онҳо интихоб кардаанд, ба мардуми мо нохушиҳои зиёд овард. ҲНИ ба пешравии давлат монеа эҷод карда, барои амнияти кишвар халал ворид кард. Имрӯз онҳо низ аз берун истода корбарӣ мекунанд, то оромиву осудагии ватани моро халалдор созанд.

Мувофиқи гузориши хабарнигорони “Ховар” ҲНИ аз таҷрибаи ДИИШ истифода бурда, роҳу василаҳои махфии наверо барои ҷалби ҷавонон мавриди истифода қарор дорад.

Мувофиқи маълумоти коршиносони ҷаҳонӣ ҲНИ ягона ҳизби исломие буд, ки дар Осиёи Марказӣ расман фаъолият мебурд. Ин далели он аст, ки Ҷумҳурии Тоҷикистон дар ҳақиқат давлати демократӣ буда, барои озодона фаъолият бурдани ҳар як ҳизби сиёсӣ ва иттиҳодияи ҷамъиятӣ имконият фароҳам овардааст.

Аммо ҲНИ аз озодии додашуда сӯйистифода карда, барои татбиқи ғояҳои нопокӣ худ фаъолияташро вусат бахшид. Аз ҷониби аъзоёни ҲНИ содир кардани ҷиноятҳои вазнин ва махсусан вазнин ба қайд гирифташуда, ки аксарияти онҳо ҷиноятҳои хусусияти экстримистӣ ва террористӣ дошта, аз ҷумла, барангехтани кинаю адовати динӣ, иштирок иттиҳодҳои ҷиноятӣ ва экстремистию террористӣ, даъватҳои оммавӣ барои бо роҳи зӯроварӣ тағир додани сохти конститутсионии Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошанд.

Аз рафтору кирдори онҳо маълум гардид, ки онҳо зоҳиран дар байни мардум худро гӯё дилсӯзи дини мубини Ислом меҳисобанд, аммо вақт нишон дод, ки ҳамаи онҳо нақшаву ниятҳои онҳо мазҳабу фарҳангу урфу одатҳои ҳазорсолаи миллати тоҷик аз байн бурдан аст.

Айни ҳол ин ҳизб мамнуи террористӣ дар мамалкати хориҷа аз ҳисоби ячейкаҳои дигари ихвонӣ таблиғоти густурдаро алайҳи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба роҳ мондааст ва тавассути шабакаҳои иттилоотӣ ва дигар расонаҳо кӯшиш менамояд, кизеҳнҳоро мағшуш намояд.

Набояд фаромӯш кард, ки мубориза бо террориз зуҳуроти барои инсоният хатарноку бегона, бинобар мураккабиаш, вазифаи дарозмуддат ва ҳамарӯзаи бани башар аст.

Муборизаи мо ба муқобили экстремизму терроризми байналмилалӣ дар асл мубориза барои ҳифзи давлат, истиқлолият, фарҳангу забон, арзишҳои миллӣ ва зиндагии озоду осудаи халқамон мебошад. Бинобар ин, мо шаҳрвандони Тоҷикистони азизро зарур аст, ки дар ин олами пурошӯб ва ҷаҳоншавӣ бо дарки масъулияти бузурги фарзандию шаҳрвандӣ баҳри боз ҳам ободтару зеботар гардидани Ватани биҳиштосоямон аҳ таҳти дил кору меҳнати самимию бобаракат карда, дар таълиму тарбияи насли ҷавон дар рӯҳияи меҳнатпарастӣ, асолату ваҳдати миллӣ, арҷгузорӣ ба арзишҳои миллию динӣ саҳми арзанда дошта бошем. Корҳои тарғиботию ташвиқотиро тарзе ба роҳ монем, ки ҳар як ҷавони шунаванда ё бинанда аз роҳи бад гашта, ба фаъолияти худ аз рӯи ақлу фаҳмиш баҳо диҳад. То бошад, ки иддае аз ҷавонони фиребхӯрдаю роҳгумгардида дигар ба мулкҳои хуношом нарафта, ба ҳизбҳои бардурӯғ даст назада, дар ватани худ, аз пайи кору фаъолияти созанда шаванд.

Имрӯз Тоҷикистон бо роҳбари Пешвои Миллат – Эмомалӣ Раҳмон ба дараҷаҳои пурвусъати тараққиёти иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангӣ расидааст.

Сулҳ барои мо, тоҷикон, бо нархи ҷон муяссар гаштааст. Маҳз бо кӯшишу ҷонбозиҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, абрҳои сиёҳфазои сиёсии Тоҷикистонро тарк кардаанд. Дар натиҷа сулҳу ваҳдати миллӣ, якдигарфаҳмӣ ба вуҷуд омад ва миллати тоҷик аз маҳвшавӣ эмин монд. Аз ин рӯ, бояд шукргузор аз он бошем, ки дар фазои сулҳу оромӣ зиндагӣ ва кору фаъолият мебарем ва бар зидди ҳаракатҳои номатлуб баҳри ватан модар муборизаи шадид барем.

Создано: 01 июня 2018

Просмотров: 2578

Вақтҳои охир шоҳиди падидҳои манфии иҷтимоӣ, ки ҳаёти ҷамъиятиву сиёсиро халалдор намуда, ба сулҳу субот ва амнияти мамлакат халал ворид менамояд, аз қабили ҳодисаҳои гаравидани баъзе аз ҷавонони мо ба ҳизбу ҳаракатҳои бегонаи ифротӣ ва ҳатто террористӣ мешавем. Ин томоюл, бешак, мардуми ватандўст,  бахусус қишрҳои солимфикру пешоҳанги ҷомеаро, ки осудагиву ваҳдати миллӣ ва суботу амният барояшон азиз аст, бетараф гузошта наметавонад, зеро ин мушкилест, ки миёни ҷавонон ба зуҳур омадааст. Рӯзи гузашта мо аз телевизиони Тоҷикистон боздошти як гурӯҳ размандагони генерали ошӯбгар ҳоҷӣ Ҳалим Назаровро дидем, ки иқрор шуданд, ки ба хотири пулу моли Муҳиддин Кабирӣ ва дастури ҳизби наҳзат ба даст яроқ гирифта, алайҳи нерӯҳои  ҳукуматӣ бар зидди халқ бархостанд. Ин навор бори дигар авомфиребӣ, дурӯягӣ ва хиёнаткории Муҳиддин Кабириро исбот намуд.

Бояд гуфт, ки дар кишвари мо намояндагони динҳои гуногун умр ба сар мебаранд, дар баробари ин аксари зиёди сокинони он мусалмонанд. Ҳамаи онҳо дар амали намудани фаъолияти динии худ озод мебошанд ва  давлат фаъолияти тамоми равияҳои  диниро, ки расман сабти ном шудаанд, эътироф мекунад ва барои пайравии онҳо тамоми шароитҳоро муҳайё месозад. Аммо ин амал дар ҳолате ба роҳ монда мешавад, ки фаъолияти онҳо зидди сиёсати давлат ва давлатдорӣ ё характери «иғвогарию хусуматпарастӣ»- ро  миёни шаҳрвандон надошта бошад. Зеро дар моддаи -1 уми Сарқонун Ҷумҳурии Тоҷикистон давлати дунявӣ муаррифӣ шудааст. Маҳз ин мафҳум  шоҳиди он мегардад, ки дин ва муассисаҳои дини ба фаъолияти давлатдори набояд дахолат кунанд.

Дини мубини Ислом дар сират поку адолатпарвар буда, инсонҳоро ба покизагию инсондустӣ ва эҳтироми дигарон даъват мекунад.

Ислом ба зоти худ надорад айбе,

Ҳар айб, ки ҳаст дар мусулмонии мост

Пас,  баҳри пешгирии ин тамоюли номатлуб пеш аз ҳама мо бояд ҷавононро ба худшиносии миллӣ, ифтихори ватандорӣ ва фарҳангшиносӣ даъват кунем. Дар баробари ин, бояд ҳар кас баёни назари худро нисбат ба ин ё он равияву гурӯҳҳо дарк намояд, вагарна ба гирдоби бегонашавӣ ва бегонапарастӣ дучор мегардад. Фарҳангу ҳувият ва худшиносии миллӣ на бо майлу ҳавас, балки аз бомаърифат тай намудани зинаҳои маърифат, ҷустуҷўи дониши ҳақиқи пойдор мебошад.

Аз ин рў мо бояд ҷавононро дар руҳияи эҳтиром ба арзишҳои миллӣ тарбия намуда, як лаҳза аз он бояд ғофил намонем.

Насим Тошхӯҷаев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 31 мая 2018

Просмотров: 2510

Имрӯзҳо яке аз масъалаҳои  ташвишовари  ҷомеа ин, ба равияҳои экстремистии динӣ шомил шудани баъзе ҷавонон ва наврасон мебошад.

Терроризм – ин амале мебошад, ки аз ҷониби шахси алоҳида, ташкилот ва ё гурӯҳи одамон, барои ба ҳадафҳояшон расидан равона карда мешаванд.  Умуман дар бораи терроризм фикру ақидаҳо мухталифанд ва аз ҷониби таҳлилгарон ва олимони ин соҳа ба таври васеъ шарҳ дода шудаанд.

Дар тамоми Паёмҳои Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва суханрониҳои ӯ дар мулоқот бо аҳли зиё, ҷавонон дар бораи пешгирӣ намудани шомилшавии шаҳрвандон, бахусус ҷавонон, баҳаракатҳои ифротгарою террористӣт ва мазҳабу равияҳои бегона ба тхотири ҳифзи суботуамнияти ҷомеа ва рушди давлати миллӣ дар фазои осоишта таъкид гардидааст.

Тоҷикистон дар кӯтоҳтарин мӯҳлат оиди ин раванд ба ҷомеаи ҷаҳонӣ пайваста, аз рӯзҳои аввалини давлатдории хеш ин қабил ҷиноятҳоро маҳкум карда, ба қонунҳои амалкунанда тағйироту иловаҳо ворид карда, ба ташкилотҳои байналмиллалии давлатию ғайридавлатӣ дар ин раванд ҳамроҳ шуда, ҳамагуна зуҳуроти террористӣ ва экстремистиро қотеъона маҳкум кард.

Дар Қонуни дигари Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи мубориза бар зидди терроризм» аз 16 ноябри соли 1999 мавқеи Ҷумҳурии Тоҷикистон дар ин самт тибқи талаботи санадҳои меъёрии байналмилалӣ мушаххасан дарҷ гардидааст ва Тоҷикистон ӯҳдадориҳои худро дар ин замина ба таври доимӣ ба иҷро мерасонад.

Дар масъалаи бартараф кардани сабабу шароитҳое, ки ба содир шудани ин қабил ҷиноятҳо оварда мерасонад, аз ҷониби Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва дигар қишрҳои ҷомеа ҳамаи  чораҳо андешида шуда истодаанд, аз қабили баланд бардоштани сатҳи зиндагии мардум, зиёд кардани ҷойҳои нави корӣ, фаро гирифтани ҷавонон ба варзиш, ташаккул додани мафкураи баланди ватандӯстию ватанпарастӣ, корҳои фаҳмондадиҳӣ, сохтани масҷидҳои замонавӣ, табъу нашр кардани китобҳои динӣ ба забони модарӣ, ташкили барномаҳои динию ахлоқӣ дар садову симо, чопи мақолаҳо дар рӯзномаю  маҷаллаҳо, созмон додани ҳизбу ҳаракатҳо. Ин ҳама чорабиниҳо дар барномаҳои дурнамои тараққиёти имрӯзаи Ҷумҳурии Тоҷикистон васеъ таҷассум ёфтааст.

Создано: 31 мая 2018

Просмотров: 2394

Қадам ба қадам мураккаб шудани авзои сиёӣ, иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангӣ дар арсаи ҷаҳонӣ ҳар як узви ҷомеаро ҳушдор медиҳад, ки дар муқобили ин гуна зуҳурот истодагарӣ намояд. Гузашта аз ин, Тамоюлҳои имрӯзаи рушди ҷомеаи ҷаҳонӣ дар тафаккур ва назари ҷавонон ба арзишҳо дигаргунии куллиеро ба вуҷуд овардаанд.

Мутаассифона, бархе аз насли муосир ба таҳаввулоти техникаву технологияи муосир сарбанд шуда, аз арзишҳои таърихии худ бехабар мемонанд.

Дар сомонаҳои интернетӣ хабаре хеле паҳн шуд, ки кишвари Туркия дар яке аз Донишгоҳҳои олии тиббии худ ҳайкали Абӯалӣ ибни Синро гузошта, ин абармарди таърихӣ, олими бузурги шарқ ва дар асл тоҷикро олими худ хондаанд. Ба ёдам хотираҳои навиштаи шарқшиноси ҳолландие омад, ки дар як навори видеоӣ гуфта буд. Ман аз сафар ба Осиёи Миёна ҳам хурсанд будаму ҳам ҷое ғамгин. Шодмон аз он, ки баъзе аз халқияту миллатҳои ин гӯшаи олам аз ҳеҷ чи як чизро месозанд. Яъне, моли дигаронро моли худ медонанд. Аммо тоҷикон, ки фарҳанги бою  ғанӣ доранд ба таври шоиста миллати худро муаррифӣ карда наметавонанд. Маҳз аз ҳамин нуктаи назар Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон соли 2018- ро Соли рушди сайёҳӣ ва ҳунарҳои мардумӣ эълон намуданд. Ба ин васила хонаву дари сокинон обод, миллат ба таври шоиста муаррифӣ хоҳад шуд. Сарвари давлат дар вохӯрӣ бо зиёини мамлакат дар остонаи ҷаши байналмилалии Наврӯз таъкид дошта буданд:  «Таърих ойинаи ҳар як халқу миллат мебошад. Мо бояд ин ойинаро ҳамеша беғубор нигоҳ дорем, то ки мардум ва махсусан, наврасону ҷавонон роҳи пуршарафи тайкардаи халқамонро дар он равшану возеҳ дида тавонанд.

Таърихи начндон дури кишварамон моро ҳушдор медиҳад, ки дар баробари донистани фарҳанг ва тамаддуни хеш ҳамзамон зиракии сиёсӣ дошта бошем. Махсусан нофаҳмиҳои солҳои навадум асри гузашта ба ҷавонон бояд дарси ибрат шавад.  Вазъият аз моҳи феврали соли 90-ум мураккаб шуда баъдтар ба дараҷаи олии худ  расид  (яъне ҷанги бародаркуш оғоз шуд). Бо пайдо шудани ҳар гуна ҳизбу ҳаракатҳо «Растохез», «Рӯ ба рӯ», « Лаъли Бадахшон»  ва ғайра на бо роҳи муколамаи солим,  балки  бо роҳҳои  гуногун кӯшиши ба даст овардани ҳокимият (бо кадом арзише, ки набошад) вазъиятро торафт тезу тунд мекард. Маҳз дар ҳамин давра, принсипи асосии мубориза бо роҳи осоишта ба даст овардани  ҳокимият ба назар намерасид. Дар натиҷа вазъи мазкур  ба ҳодисаҳои фалокатовар оварда расонид. Тоҷикистонро бӯҳрони иқтисодӣ, иҷтимоӣ, сиёсӣ ва маънавӣ фаро гирифта буд.

Ҷанги шаҳрвандӣ ба сари мардуми мо кулфатҳои зиёдеро овард. Дар рафти ҷанги бародаркуш иқтисодиёти ҷумҳуриямон беш аз 10 миллиард доллари амрикоӣ зарар дида, зиёда аз 150 ҳазор  нафар одамони бегуноҳ қурбон шуданд, 55 ҳазор кӯдак ятиму 25 ҳазор  оила бе саробон монда, муҳоҷирати иҷбории наздик як миллион тоҷикистониён, даҳҳо ҳазор хонаҳо сӯхта, ҳазорҳо иншоотҳои хоҷагӣ аз кор бозмонданд. Тоҷикистон дар натиҷаи ҷанги шаҳрвандӣ ба қатори мамлакатҳои камбизоату дастнигар дохил шуд ва 80% аҳолиаш мӯҳтоҷи ёрии башардӯстона гардид. Дар  ибтидои асри ХХI Тоҷикистон аз мамлакатҳои хориҷа 840 млн. доллари амрикоӣ қарздор шуд».  Тоҷикистонро бӯҳрони иқтисодӣ, иҷтимоӣ, сиёсӣ ва маънавӣ фаро гирифт, ки оқибатҳои он то имрӯз ба чашм мерасад. Хусусан, насли ҷавон, ки дар ҳамон давра аз таълиму тарбия дур монданд ва имрӯз бинобар паст будани сатҳи савод ва таълиму тарбияи онҳо ба ҳар гуна корҳои ғайриқонунӣ даст мезанад. Чунки онҳо мавқеъи худро дар ҷомеаи имрӯза  ёфта наметавонанд ва барои қонеъ гардонидани талаботи худ ба тамоми корҳои зишт  даст мезадагӣ шуданд. Бадии кор дар он аст, ки бархе аз ҷавонон бо вуҷуди дар даврони осоишта зиндагӣ кардан ба ҳар гуна корҳои ношоиста даст мезананд. Ба назар чунин менамояд, ки онҳо аз ҳодисаҳои солҳои 90-ум гӯё бехабар бошанд ё  барои худ ягон таҷриба наомӯхта бошанд.

Дар мардум мегӯянд, ки «Кӯр як маротиба асои худро гум мекунад»,  яъне  мо дар солҳои 90-уми қарни гузашта ба хатоӣ  роҳ додем, ки  дарси ибрат барои наслҳои оянда шуда метавонад. Чунки одамият ҳамин хел офарида шудааст, ки то ба чашми худ набинаду онро бо тамоми вуҷудаш ҳис накунад қаноатбахш намегардад. Барои ҳамин сиёсатмадорон,  табақаи зиёиёни кишвар, бо мардум наздик шуда, бо онҳо доимо корҳои фаҳмондадиҳӣ  мегузаронанд.то ки ҳарчи зиёдтар шуури сиёсии мардумро  баланд бардоранд, забони мардумро ёфта, дарду камбудиҳои ҷойдошташро ошкор намуда дар якҷоягӣ бартараф намоянд. Ҳисси худшиносии миллӣ, ифтихори миллӣ ватандории мардумро боз ҳам ҷоннок намуда онҳоро ба роҳи рост ҳидоят намуд. Бояд  мудом аз таҷрибаи гузаштаи худ ва имрӯзаи ҷомеаи ҷаҳонӣ ибрат гирифт, зеро зикр менамоянд, ки агар шахс гузаштаи худро надонад имрӯз ва ояндаи худро дуруст дарк карда наметавонад.

Амриддин Азизов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 30 мая 2018

Просмотров: 2633