Зуҳуроти номатлуби ҷомеа- ифротгароиву терроризм рӯз то рӯз дар ақсои олам доман паҳн намуда, ҳадафи ин гурӯҳҳои манфиатхоҳ барпо кардани як мамлакати воҳиди фундаметалӣ ва хилофат мебошад. Бадбахтона, қувваҳои  алоҳидаи  сиёсӣ, душманони  миллат  бо  ном   ҳизбу  ҳизббозӣ   бо  ҳисси  нозуки  диндории  сокинон  таъсир  расонида, худро  ҳомии  дини  муқаддас  муаррифӣ   менамоянд  ва  бо  ин  роҳ  халқи  гумроҳ  ва  зудбоварро  ба  манфиатҳои  ғаразноки  сиёсии  худ  истифода  мебаранд. Ин  хатари  заҳматовару  марговар  мардуми  сулҳхоҳи  дунёро ба  ташвиш  овардааст. Мутаассифона,   ҳамарӯза  дар  як  қатор  кишварҳои  дунё, ки  дар  онҳо  ноамонӣ   ҳукмрон  аст, бар  асри  таркишу  содир кардани  амалҳои  террористӣ   садҳо  нафар  аз  аҳолии  осоишта  ҷони  худро  аз  даст  медиҳанд  ва  ё  захмиву  маъюб  мегарданд.

 Бинобар  аз  сабаби  паст  будани  донишу  маърифат,   сустии  таълиму  тарбия  ва  беназоратии  волидон  дар  оила  бархе  аз  ҷавонон  таҳти  таъсири  андешаву  ақидаҳои  гурӯҳҳои  ифротгаро  қарор гирифта, ҳаёти  худро  зери  хатар  мегузоранд.

Солҳои  охир   садҳо  аъзои  гурӯҳҳои  террористиву  экстремисти  ошкору  муайян ва  даҳҳо  нафари  дигар  бо  гуноҳи  содир  кардани  ҷиноят  дастгир  шудаанд.

Биёед ба як омори расмӣ диққат андозед. Соли 2004 дар сар то сари олам ҳамагӣ 40 сомонаҳои таблиғи терроизми экстремизм амал мекарда бошад, пас ин рақам имрӯз ба 10 ҳазор адад расидааст. Ҳар яке аз ин сомонаҳо мубалиғони касбии худро доранд, ки аз ҷониби махсус гурӯҳҳо маблағгузорӣ карда мешаванд. Ҳадафи онҳо паҳни иттилоот тариқи шабакаҳои иҷтимоӣ, барангехтани кинаву адовати динӣ, мавриди танқид гирифтани шакли давлаториҳои мамлакатҳои осоишта бо истифода аз камбудиҳои ҷузъӣ, ки дар ҳаёти ҳаррӯза вомехӯрад, мебошад.

Хеле  риққатовар  аст, ки  солҳои  охир  баъзе  аз  шаҳрвандони  Тоҷикистон  ба  доми  фиреби  гурӯҳҳои  ҷиноятпеша  афтода  бо  баҳонаи  ҷиҳод  кардану  соҳиби  сарвату  мол  гардидан,  рӯзгори  осудаву  ором, Ватани  ободу  зебо, волидайн  ва  ҳамсару  фарзандони  худро  тарк  намуда, ба  кишварҳои  бегона  рафта  дар  шароити  вазнину  ғайриинсонӣ   ва  хорию  зорӣ   алайҳи  дигарон  меҷанганд. Фарҷоми чунин амалҳо анггуштгазиданҳои волидону пайвандон аст. Мо борҳо шоҳид шудаем, ки ҷавонони гумроҳшуда бо кадом роҳ ба мамлакатҳои ҷангзада рафтаанду ба онҳо дар ин мулки ғайр чи гуна рафтор кардаанд.

Чӣ бояд кард, ки пеши роҳи ин вабои аср гирифта шавад. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат борҳо дар баромадҳои худ зимни иштирок дар  ҳамоишҳои байналмилалӣ зикр медоранд, ки терроризм ва ифротгароӣ Ватан, дин мазҳаб  надорад. Танҳо муборизаи дастҷамъона, дониши баланди сиёсиву динӣ метавонад пеши роҳи ин хатари оламшумулро гирад. Мусаллам аст, ки бо вуҷуди ҳазорҳо масҷид доштану ҷавононамон дар мадрасаҳо таҳсили динӣ доштан, ҳанӯз ҷавҳари дини мубини ислом, ки покизагиву  эҳтироми якдигарро талқин мекунад, дуруст омӯзонида намешавад. Агар чунин мебуд, аксари парвардаҳои мактабҳои олии динии бонуфузи давлатҳои арабӣ имрӯз террорист намешуданд. Бунёди Донишгоҳи муосири исломӣ, ки таҳкурсиаш дирӯз аз ҷониби Сарвари давлат гузошта шуд, фикр мекунам барои баланд бардоштани дониши динӣ, завқи диндӯстӣ ва ниҳоят талқини дини воқеан ҳам инсонпарастӣ мусоидат мекунад. Имрӯз дарди ҷавононро ҷавонон медонанд. Бояд ҳамрози онҳо бошем. Ба оне, ки имрӯз роҳ сӯи мамлакатҳои ҷангзада ихтиёр кард, мо аҳли ҷомеа гунаҳкорем. Барояш шароити дуруст муҳайё накардем. Имконият надодем, ки истеъдодаш такмил ёбад. Нафаҳмондем, ки давлат ва Ҳукумати кишвар хайрхоҳи ҷавонон аст. Мо,  ҷавонони фаъоли ҷомеа, қишри ояндасоз, насли хушбахти замон бояд аз ҳар вақта дида бомасъул бошем.

Бояд дар ояндаи наздик мактаби ровиёни ҷавон таъсис диҳем, ки ин мактаб тавонад дар бедории шуури ҷомеа таъсиррасон бошад. Зеро аз мушоҳидаҳо аён мегардад, ки маҳз маҳорати сухангустарӣ, ҷалб карда тавонистани аудитория, истифодаи ҳар гуна адабиётҳои ифротӣ ба душманони миллати мо даст дод, ки тарафдорони худро пайдо намояд. Сониян фаъол будан дар сомонаҳои иҷтимоӣ ҷавоби сареҳ додан ба навиштаҳои иғвоангез натанҳо обрӯи миллати мо, балки нақши ҷавононро дар ҳаёти сиёсии кишвар боз ҳам таъсиргузор мегардонад.

Мураккаб шудани вазъи геополитикии минтақаву ҷаҳон ва осебпазир гардидани истиқлолияти давлатҳои миллӣ дар шароити ҷаҳонишавӣ масъалаи ҳифзи давлатдориро боз ҳам ҳассостар ва муҳимтар гардонидааст.  Ҷавонони огоҳ ва дорои маърифати баланди сиёсиву ҳуқуқиро ҳеҷ нерӯи ғаразнок фирефта наметавонад ва огоҳии мардум худ ба яке аз пояҳои асосии амнияти миллии кишвар табдил меёбад. Аз ин рӯ, яке аз муҳимтарин ҳадафҳои давлати мо дар оянда фарогирии кулли ҷомеа бо маърифату ҷаҳонбинӣ ва илму донишҳои муосир хоҳад буд. 

 Амиртемур Ваҳҳобов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд 

Создано: 12 июня 2018

Просмотров: 2475

Ба ҳамагон маълум аст, ки вақтҳои охир хатари глобалии терроризм ва экстремизм ҳама аҳли башарро таҳдид кардааст. Аммо аҷиб аст, ки ҳар қадар алайҳи терроризм ва экстремизм мубориза бештар шавад, ҳамон қадар ин ҷиноят рӯ ба афзоиш мениҳад.  Пешрафту мувафаққияти ҳар оила, ҳар  қавм, ҳар  халқ, ҳар миллат ва ҳар давлат ба муттаҳидӣ ва ягонагии он сахт марбут аст. Ин як ҳақиқатесст инкорнопазир. Вале дар марҳилахои гуногуни зиндагӣ бинобар сабабҳо ва омилҳои айнӣ ва зеҳнӣ унсурҳои  таъминкунандаи  ваҳдат  халалдор  шуда, боиси парокандагӣ  ва  ҳатто  нобудии қавмҳо, миллатҳо ва давлатҳо мешаванд.

Гурӯҳҳои муайяне ҳастанд, ки мехоҳанд тавассути фазои динӣ дар муҳити иҷтимоӣ ва фарҳангии кишвар мавқеъ пайдо намоянд. Ин рақобат аз доираи он хоҳишҳои эҳё намудани дину оини гузаштаи худ берун рафта, ба худ шакли дағалтар ва ҷудоиандозиро мегирад, ки солҳои 90-уми асри гузашта пайдо шуда буд.

Яке аз онҳо ҳизби наҳзат мебошад, ки ҳадафи онҳо пеш аз ҳама дар эҷоди нифоқу бадбинии байни мусалмонон, барҳам задани ягонагии онҳо медонанд. Имрӯзҳо саркардагони ин ҳизби саркаш хориҷ аз кишвар дунболи хизмати хоҷагони хориҷии худ қарор дошта, бо ҳизбу ҳаракатҳои амсоли «Ихвон-ул-муслимин», «ат-Тақфир в-ал-ҳиҷра», «ал-Ҷиҳод», «Муназзимат-ут-таҳрир ал-исломия». «Ҳизб-ут-таҳрир ал-исломия», «Ал-қоида», «ас-Салафия ал-ҷиҳодия»  ҳамкории зич доранд.  

Агар ҷавонони мо ба ин арзишҳои миллӣ аз назари фаҳмиши наҳзатиён муносибат кунанд, пояҳои ҳуввият, худшиносӣ ва ифтихори миллии мо хароб мегардад. Бинобар ин, вуруди ақидаҳои наҳзатӣ ба ҷомеаи тоҷик дар ибтидо таҳдиди мазҳабӣ-фарҳангиро ба миён оварда, минбаъд аз паи он метавонад таҳдиди сиёсиро низ ба бор орад.

Беҳуда нест, ки Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон дар мулоқот бо ҷавонон санаи 23 маи соли 2013 дар кишвар пайдо шудани равияҳои динии ғайрисуннатӣ, ҳизби сиёсии хусусияти динидошта ва ба онҳо шомилгардии ҷавононро яке аз мушкилиҳо дар ҳаёти ҷамъиятӣ-сиёсии Тоҷикистон ҳисобида, пешгирии онро яке аз вазифаҳои муҳими мақомоти дахлдори давлатӣ, аҳли зиё ва ашхоси баору номуси миллат ва ниҳоят вазифаи ҳар шаҳрванд донистаанд

Ҷилавгирӣ кардан аз ифроту тафрит яке аз омилҳои муҳими ҳифзи ваҳдати миллӣ, суботи ҷомеа ва рушди давлати миллӣ мебошад.

Создано: 08 июня 2018

Просмотров: 2459

Пас аз шиносоӣ бо суханронии вазири корҳои хориҷии Ҳиндустон бори дигар боварӣ намудем, ки ҳама гуфтаҳо ва навиштаҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти ҶТ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон оид ба натиҷаҳои фалокатбори ҳаракати гурӯҳҳои террористӣ ва экстремистӣ, инчунин фаъолияти зиддихалқии ҲНИТ заминаи воқеӣ дошта, бо санаду далелҳои мӯътамад тасдиқ карда шудаанд.  

 Дар бораи вазъияти муташанниҷе, ки бар сари халқи ҷафокаши афғон омадааст, таваққуф намудани вазир бесабаб нест. Дар Афғонистони ба мо дӯсту ҳаммарз дар муддати қариб 40 сол ҷангу ҷидол ва зиддияти гурӯҳҳои мухталиф идома дорад. Бешубҳа,  чунин вазъияти вазнину душвор ба тамоми Осиёи Марказӣ таъсир расонида, оромии ин минтақаро халалдор менамояд. Изҳори нигаронӣ намудани вазир ҷон дорад, зеро ки солҳои охир бар замми нооромӣ дар Афғонистон, таъсири ҳаракати Давлати исломӣ беш аз пеш пурқувват шуда истодааст. Ва чунин ҳолат ҳар як фарди солимфикрро бепарво гузошта наметавонад, чунки ҷангҳои фалокатбори Шарқи Наздик, алалхусус  Сурия ва Ироқ низ зина ба зина пурқувват гардида, аҳолии бештар ва ҳудудҳои фарохтарро дар бар гирифта, ба ҷанги харобовар ва мудҳиш мубаддал гардидааст. Дар ҳақиқат, маҳз бепарвоӣ ва саривақт наандешидани чораҳои мушаххас ва дуруст алангаи майдони набардро афзуда, дигар давлатҳоро низ ба доираи худ кашида, мардуми зиёдро сарсону саргардон намудааст.

  Аз ин лиҳоз, таҷриба ва фаъолияти Пешвои миллат ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон дар ин самт барои тамоми ҷаҳон ҳамчун намунаи ибрат хизмат хоҳад кард. Зеро ки бо заҳмат ва кӯшиши Сарвари кишвар ва халқи тоҷик дар як муддати кӯтоҳ дар Тоҷикистон сулҳ барқарор шуд ва мардум дар фазои осоишта зиндагӣ ва меҳнат мекунанд. Бешубҳа, дар оянда таҷрибаи ҶТ дар ин ҷода аз тарафи роҳбарон ва мутахассисон амиқ ва ҳаматарафа омӯхта шуда, барои бартараф кардани муноқиша ва зиддиятҳои дар минтақаҳои мухталифи ҷаҳон ҷойдошта, мавриди омӯзиш ва татбиқ қарор мегиранд. Аз тарафи дигар, хизматҳои бузурги Пешвои миллат дар барқарор намудани сулҳу оромӣ дар кишвар, худ хирадмандӣ ва дурандешӣ, инчунин далерӣ ва инсондӯстии эшонро бори дигар ба субот расонидааст.

 Бояд қайд кард, ки маҳз Ҷумҳурии Тоҷикистон тавонист, доира ва ҳудуди мубориза ва ҷангро танг карда, барои сироят накарданаш ба дигар ҷумҳуриҳои Осиёи Миёна мамоният гардад.

    Суханони вазири Ҳиндустон нисбати ҳаракати террористӣ ва экстремистии ҲНИТ низ ҷолиби диққат буда, дар муддати фаъолияташ борҳо он исбот шудааст. Зеро ки аз солҳои 90-уми асри 20 сар карда, фаъолияти ин ҳизб зидди Ҳукумати қонунӣ буда, мақсади асосӣ ба сари қдрат омада, ғасби ҳокимият буд. Дар ин хусус борҳо тариқи воситаҳои ахбори умум гуфта шуда буд, вале имрӯз низ сарварон ва пайравони ҳизби мазкур аз хориҷи кишвар, нисбати роҳбарият ва мардуми тоҷик бӯҳтону дурӯғҳои беасос  пахш карда, фазои ороми кишвари азизамонро халалдор  менамоянд. Вале мардуми сулҳдӯст ва созандаи тоҷик намемонад, ки душманон Тоҷикистони ободу оромро ба майдони ҷангу ҷидол табдил диҳанд.

Раҳмонов З.А. дотсенти ДПДТТ ба номи М.Осимӣ.

Создано: 08 июня 2018

Просмотров: 2584

Вазъи ҷомеаи ҷаҳонӣ имрӯз тамоми давлатҳоро ба ташвиш овардааст. Ин ташвиш падидаи номатлуб ва хатари бузург ба ҷомеа – экстремизм ва терроризм мебошад. Дар ҷаҳони мутамаддин дар баробари пешравиҳои илму техника, ҳамчунин зуҳуроти хатарзои терроризму экстремизм рӯ ба афзоиш аст. Зеро паҳни иттилоъ ба дараҷае осон шудааст, ки ҳаракату ҳизбҳои мамнӯъ дар муддати хеле кӯтоҳ метавонанд, ҳадафҳои худро ба шуури аҳли ҷомеа, бахусус ҷавонон расонанд.  Пӯшида нест, ки имрӯзҳо шомилшавии ҷавонон ва насли наврас ба гурӯҳ ва ҳизбу ҳаракатҳои гуногун бештар ба назар мерасад. Ба ҳамагон маълум аст, ки бештаре аз ин рафторҳои аз ақли инсон берун дар давлатҳои исломӣ ба амал меоянд.

Баргузории Конфронси байналмилалии сатҳи баланд дар мавзӯи “Муқовимат бо терроризм ва ифротгароии хушунатомез”, ки санаи 4 –уми май баргузор гардид, тамоми кишварҳои ҷаҳонро бо ҳам овард. Аз ҷумла дар нутқи пурмӯҳтавои Вазири давлатии корҳои хориҷии Ҳиндустон Шри М. Ҷ. Акбар зикр шуд, ки Тоҷикистон мувафаққона тавонист бар зидди ин зуҳуроти номтлуби ҷомеа мубориза барад. Ӯ Дар қиёс ба кишвари Афғон сиёсати роҳбари давлати моро дар ин ҷода нек арзёбӣ намуда, дар баробари ин амалҳои наҳзатиёнро маҳкум намудааст.

Таассуфовар он аст, ки Ҳизби наҳзати ислом чун ҳизбӣ қонунӣ фаъолият медошт, пас аз мағлубият дар интихоботи соли 2015 шеваи корбарии ҳизбу ҳаракатҳои болозикрро ба худ касб намуданд. Яъне, мардумро гумроҳ намудану бо роҳи табадуллоти давлатӣ сари ҳокимият ва қудрат омаданро бо роҳнамоии хоҷагони берунаи худ пешашон мақсад гузоштан. 

 Моро зарур аст, ки аз ҳар гуна ақидаҳое, ки гӯё ислом ин гуфаасту он гуфтааст даст кашида, балки худамон аз рукнҳои исломӣ огоҳӣ пайдо намоем. Танҳо кӯрдилон, беимонҳо аз номи ислом бар зидди ислом кор карда истодаанд. Пас моро мебояд ҳушёрии сиёсиро аз даст надода, оқибатҳои ин амалҳои нангинро дар мизони ақл санҷида, баъд рафтор намоем. Зеро тангназарӣ, зиёдаравӣ бар манфиати кор нест.

Дар Паёми худ Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон оид ба ин масъала чунин гуфта буданд:

«Мо хеле барвақт диққати ҷомеаи ҷаҳонро ба ин проблема ҷалб карда, ҳанўз дар Вена дар Конгресси даҳуми Созмони Милали Муттаҳид оид ба пешгирӣ намудани ҷинояткории трансмиллӣ мафҳуми дақиқ ва фарогири терроризмро пешниҳод намуда будем.  Вале на созмонҳои байналмилалӣ ва на кишварҳои гуногун то ҳол ба мафҳуми терроризм назари ягона надоранд».

Ҳар яки мо – сокинони кишвар бояд новобаста аз синну сол, фарқияти ҷинсиву вазъи иҷтимоӣ ва дин алайҳи терроризму экстремизм муборизаи ҳамҷоя барем. Нагузорем, ки ҷавонони мо ба гурӯҳу ҳаракатҳои гуногун шомил гардида, гумроҳ шаванд. Зеро якпорчагии Тоҷикистони азиз, фазои осудаву ором ва рушди иқтисодиёташ боиси ҳаёти хурраму обод ва дастархони пурнозу неъмат мебошад.

Создано: 08 июня 2018

Просмотров: 2436

Маъмулан ҳар кишваре, ки дар тӯли таърихи худ ба шикасту нобарорҳо рӯ ба рӯ шудааст, ба қадри сулҳу оромӣ ва ваҳдату ҳамдилӣ мерасад. Тоҷикистон дар оғози соҳибистиқлолии худ бо айби аҳримансифатҳои ҷомаи “исломӣ“ пӯшида ба гирдоби ҷанги бародаркуш ғӯтавар шуд. Хушбахтона, ақли солим ва нерӯи хирад ғалаба кард. Акнун, ки рӯ ба ободӣ овардему ҷомеаи ҷаҳонӣ моро чун мулки сулҳхоҳу ваҳдатофар шинохтанд, боз ҳамон „меросхӯрони аҳримансифат“ ба монанди ҳизби наҳзати ислом мехоҳанд, кишварро шӯронанд. Дар суханронии Вазири давлатии корҳои хориҷии Ҳиндустон Шри М. Ҷ. Акбар дар Конфронси байналмилалии сатҳи баланд оид ба муоқовимат бо терроризм ва ифротгароии хушунатомез ошкоро фаъолияти ин ҳизби моҷароҷӯй мавриди интиқод қарор гирифт. Воқеан ҳам гуфтаи ин сиёсатмадори варзида „Имрӯз мо дар марзҳои инсондӯстӣ нишастаем. Ваҳшиҳо паси дар истодаанд“ комилан дуруст аст. Зеро маҳз фаъолияти ин ҳизб барои барангехтани кинаву адовати динӣ, поймол намудани ҳуқукҳои инсониву имонии шаҳрвандон нигаронида шудааст. Мо итминони комил дорем, ки ҷаҳониён аз ин конференсия, ки баррасии мавзӯи муҳими ҷомеаро кора гирифтанд, барои худ баҳрае беш гирифтанд. Мо, устодон аз сулҳу оромӣ ва роҳбари ташаббускори худ ифтихор мекунем ва барои пешрафти кишварамон саъю кӯшиш меварзем.

Создано: 08 июня 2018

Просмотров: 2502

Ҳодисаҳои даҳсолаҳои охир шоҳид аст, ки терроризм дар асл таҳдиди воқеӣ ба тамаддуни умумибашарӣ мебошад. Муаммои реалӣ ва душвори даҳсолаҳои охири асри ХХ ва ибтидои асри ХХ1, ки дар як қатор мамлакатҳои дунё рӯй додааст, амали ҳаракатҳои террористӣ ва экстремистӣ  мебошад.

Террор яъне ситам ва ҷазои ҷисмонӣ, амали бераҳмона, ҷабру фишор, нобуд ва зӯроварӣ барои  мағлуб кардани мухолифони сиёсӣ кор фармуда мешавад. Вале, мутаассифона, имрӯз ин амали носавобу ношоиста нисбати мардуми бегуноҳ, кӯдакони маъсум, пирони барно нигаронида шудааст, ки боиси ташвиши ҷаҳониён гардидааст.

Террорист Ватан, миллат ва  дин надорад. Террористон ниятҳои разилонаи худро бо рехтани хуни мардуми бегуноҳ чи дар Афғонистону Покистон, Сурияву Ироқ, чӣ Либияву Миср бо мақсади тарсондани аҳли башар амалӣ намуда истодаанд,  вале инсоният ҳеҷ гоҳ аз ин гуна амалиётҳои ваҳшиёна  ба ҳарос намеафтад, балки чунин рафторҳои ғайриинсонӣ сабаби боз хам муттаҳид шудани аҳли башар зидди қатлу куштор, муборизаи дастҷамъонаи мардуми инсонпарвар зидди чунин падида мегардад.

Имрӯз кишвари мо новобаста аз дигаргуниҳои муносибатҳои ҷаҳонӣ, новобаста аз чунин амалу кирдори ғайриинсонии бархе аз гурӯҳҳо рӯ ба таррақӣ ниҳодааст, истиқлолият дорад, тинҷию оромӣ ҳукмфармо аст. Гуфтаҳои болоиро баргузории конференсияи байналмиллии дар мавзӯи “Муқовимат бо терроризм ва ифротгароии хушунатомез”  бо иштироки васеи коршиносон тасдиқ мекунад. Дар конференсия таъкид шуд, ки падидаҳои шомилшавӣ ва ифротгароӣ, худкушӣ, ҷинояткорӣ, бетарафию фориғболии як гурӯҳ ҷавонон бо айби гурӯҳҳои ифротгароӣ вусъати тоза касб менамояд. Ҳолатҳои террористӣ, экстремистӣ, ифротгароӣ, шомилшавӣ ба ҳизбу ҳаракатҳои иртиҷоӣ, ҷинояткорӣ, хариду фурӯши инсон ва ғайра, ҳаёти ҷамъиятиро халалдор карда, ба амнияти миллию давлатӣ таҳдид мекунад.

Махсусан, барои ҷомеаи мо ҳизби ифротгарою террористии наҳзати ислом хатари зиёде ба бор меорад. Саркардаҳои ҳизб хориҷ аз кишвар бо мақолаҳои иғвоангез ва даъватҳои беасоси худ мардумро ба гумроҳӣ бурда истодаанд. Ба андешаи онҳо василаи пурқувватшавии ҳизб ин зиёд кардани тарафдорон ва нишон додани камбудиҳои ҷомеа аст. Яъне онҳо мехоҳанд, ки эътимоди мардумро нисбати давлат коста гардонда, ҷонибдорони худро зиёд нмоянд. Моро мебояд, ки  дар тарбияи ҷавонон, дар рӯҳияи ватандӯстӣ, меҳанпарастӣ, худшиносиву худогоҳӣ ҷавонон аз ҳар вақта дида ҷиддитар бошем.  Ҷавононро бояд чунин тарбия намуд, ки дар муқобили хавфу хатарҳои террористӣ муттаҳидшуда, бо зиракӣ ва хушёрии ватандӯстона барои пойдории давлат, таҳкими сулҳу ваҳдат ва рушди ҷомеъа пайваста кӯшиш намоянд.

Нагузорем, ки ҷонибдорони ҳамагуна ихтилофу тафриқа, ба кадом маънову мазмуну ранг набошад, пешравии босуботи ҷомеъаи осоиштаи маро халалдор гардонанд. Нагузорем, ки дигар гурӯҳи ифротгаре иродаи худро зӯран ба гардани халқи мо бор намуда, мардуми шарифи моро гирифтори балову кулфат намоянд.

Муҳаррама Темурова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 08 июня 2018

Просмотров: 2639

Ассосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Рахмон дар паёми худ  ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон соли равонро дар баробари рушди ҳамаи бахшҳои хоҷагии халқ  нисбати осебпазирии қишри ҳассоси ҷомеа –ҷавонон  бобати эътибори хоса додан  ба  фанноварии муосир, нагаравидани онҳо  ба ҳизбу ҳаракатҳои номатлуб таваҷҷӯҳи махсус зоҳир намудаанд.  Аз ҷумла зикр намудаанд, ки  аз устодону омӯзгорон ва волидон тақозо карда шавад, ки диққати наврасон  ва донишҷӯёнро барои азбар намудани  донишхои муосир ҷалб намоянд, онҳоро дар рӯҳияи донишомӯзиву хештаншиносӣ, зоҳирпарастиву ватандӯстӣ ва ҳуввияти миллӣ тарбия намоянд. Зеро солҳои охир зуҳуроти терроризм  ва экстремизм ба хатари глобалӣ табдил ёфта,  ҷаҳони  муосирро ба ташвиш овардааст.  Мутаассифона кувваи  асосии зиндаи он аз ҳисоби ҷавонон ва наврасони дур аз таълим  ташаккул медиҳанд.

Воқеан терроризм яке аз падидаҳои номатлуб ва зиёновару нангинест, ки  ба масоили мубрам табдил ёфтааст. Фоҷеаҳои нангини чанд соли охир, ки дар кишварҳои Шарқи Наздик  ба вуқуъ пайвастааст, ҳеҷ ашхоси солимфикрро бетараф гузошта наметавонад. Дар ин замина тарбияи  дуруст ва дар ҷодаи худшиносию худогоҳии миллӣ  тарбия намудани насли наврас  вазифаи ҷонии мо устодон ба шумор меравад.

Гурӯҳҳои террористиву экстремистӣ, ки ҷаҳонро  ба таҳлука андохтаанд, дар тӯли таърих ба ҳар ном амал мекарданд, ки хадафи асосии онҳо аз байн бурдани якпорчагии  давлат ва қатлу куштор  ба ҳисоб рафта, бо ин роҳ мехоҳанд, ҳокимиятро ба даст оранду ҷамъиятро ноором намоянд. Дар замони муосир аксари гурӯҳҳои террористӣ  ба қатлу куштори халқи осоишта машғуланд ва ба номи ислом ин амалҳои нангинро рабт медиҳанд.  Кисми зиёди ҷавононе, ки ба ин гурӯҳҳо шомил гардидаанд, на дониши кофии исломӣ доранду на дониши фарохи дунявӣ. Бо ваъдаҳои пӯч, ки оқибаташ танҳо марг аст, онҳоро фиреб менамоянд.

Ҷомеаи имрӯзаи мо ҷомеаи ободу озод аст. Касе, ки қонунҳои кишварро риоя мекунад, ӯ зиндагии осудаҳолона дорад ва рӯяш мактабу масҷидҳо кушодааст то хонад, маърифатнок шавад. Тангназарон аз Паёми Асосгузори сулҳу ваҳдат- Пешвои миллат интиқод карда, чунин болоназар будани Сарвари муаззами кишварро чашми дидан надоранд. Чашми ҳасуд кӯр аст. Магар роҳбари давлат сазовори чунин баҳо нест, дар ҳоле ки миллат ба ҳадди нестӣ мерасид, маҳз ӯ ҷон ба каф гирифт ва масъулияти дирӯзу имрӯзи кишварро бар дӯш гирифт. Мулкро тинҷ кард, кинаву кудуратро аз дили размандагон берун сохт ба гузашта салавот гуфт. Бо гузашти беш аз чаҳоряк аср танҳо барои ободӣ ва беҳдошти рӯзгори мардум кӯшиш варзид. Халқи тоҷикро ба оламиён чун миллати соҳибтамаддун ва фарҳангофар муаррифӣ кард. Халқ худ ӯро ҳомӣ ва пешвои хеш интихоб кард. Ҷахду талошҳои Сарвари кишварамон ҳамарӯза баҳри некуаҳволии мардум, баланд бардоштани сатҳи зиндагию мақоми байналмиллалии Ҷумхурии Тоҷикистон нигаронида шудааст.

Мо имрӯз ба шарофати сиёсати ояндабинонаи роҳбари муаззами кишвар  ба натиҷаҳои назаррас ноил шуда истодаем.  Ва ин ҳама ободиро аз самараи меҳнати ҳалол ва тинҷиву оромии кишвар дида истодаем.

Аз ин рӯ, мебояд мо, устодон машғулиятҳои тарбиявиро  дар муассисаҳои ҷиддӣ ба роҳ монда, донишҷӯёну хонандагонро аз  вазъияти сиёсии ҷаҳон огоҳ намуда, ба онҳо бифаҳмонем, ки сулҳу вахдат ва истиқлолият неъмати бебаҳоянд. Бояд ба қадри сулҳу оромӣ ва соҳибистиқлолии кишвари хеш бирасем ва баҳри ободу зебо гардонидани Ватани азизамон талош варзем. Маҳз ин аст рисолати ватандорӣ ва ҳифзи якпорчаги марзу буми Меҳан.

Зокиров Р.Ш., устоди ДПДТТ

Создано: 08 июня 2018

Просмотров: 2608

Сухангӯи ҳизби террористиву экстремистии наҳзати ислом Маҳмудҷони Файзраҳмон дар яке аз мусоҳибаҳояш қайд намудааст, ки хизби наҳзатро чун ҳизби террористиву экстремистӣ ягон кишвари ҷаҳон эътироф  накардааст. Аммо бар рағми ин гуфтаҳо  Вазири давлатии корҳои хориҷии Ҳиндустон Шри М. Ҷ. Акбар дар Конфронси байналмилалии сатҳи баланд оид ба муоқовимат бо терроризм ва ифротгароии хушунатомез зимни суханронии хеш таъкид дошт, ки «Тоҷикистон ҳизби наҳзатро бидуни шарту шароит ҳамчун ташкилоти террористӣ манъ кард. Иҷозат диҳед, ин қарорро ба вокуниши диалектикӣ миқёсӣ намоям. Идеологияҳои ин ҳизб зери мафҳуми «наҳзат» чӣ маъно доранд? Чун мусулмон ман ба таваллуди Ислом бовар дорам, зеро ки таваллуд аз Худованд омадааст. Ин наҳзати қалбакӣ — кори одамони гумроҳ  аст. Худованд Исломро қосиди сулҳ офаридааст. Ин одамони бадгумонанд, ки Исломро ба воситаи асбоби ҷанг табдил додаанд. Худованд Исломро ба эътимоди плюрализм табдил дод: Қуръони Карим мефармояд: «Лакум диникум вал ядим» (Имони Шумо барои Шумо ва имони ман барои ман). Роҳбарони гумроҳи наҳзатӣ имонро ба зулми одамони дигар дину эътиқод табдил додаанд. Гузашта аз ин ҷавҳари таблиғоти ин ҳиз аз решаҳои ифродгароӣ об мехӯрад. Аксари размандагоне, ки дар Сурия намедонанд ба хотири чӣ ва кӣ ҷангидаанд иқрор мешаванд, ки онҳоро маҳз мубаллиғони наҳзатӣ ба он ҷо фиристоданд. Пас маълум, ки мйдони набарди Сурия ба ин размандагони гумроҳ майдони имтиҳон аст, агар зинда монанд барои табадуллоти Тоҷикистон нерӯи онҳо сафарбар карда мешуд. Ана ин аст, чеҳраи наҳзатиён, чеҳраи Кабирӣ ва ёрони ӯ.  

Ҳадафи конфронси байналмилалӣ, ки ахиран дар ягон давлати пурқудрат не, балки дар кишвари мо доир гардиданд, маҳз ҳушдор додани ҷомеаи ҷаҳонӣ аз хатари  терроризм ва ифротгароӣ ва шинохтани дӯсту душман аст. Ин ангезаи вабо натанҳо кишвари мо, балки ҷаҳониёнро ба ташвиш овардааст. Терроризм  беш аз пеш хусусияти фаромиллӣ ва глобалӣ касб карда, дар минтақаҳои гуногуни ҷаҳон доман густурда аст. Ин мафҳуми хатарзо дар дили мардуми олам таҳдидҳои нав ба навро дар либосу тобишҳои гуногунзоҳир месозад.

Сурати якмарому доимӣ гирифтани амалҳои ғайриинсонии террористон ба муқобили мардуми оддӣ дар қаламрави бархе аз кишварҳои дунё, аз шумори Покистон, Афғонистон, Сурия, Ироқ, Либия, Нигерия, Фаронса, Амрико, Туркия, Русия  ва давлатҳои дигар далолат аз он менамояд,  ин нерӯи харобкори сиёсӣ торафт дар курраи арз доман паҳн менамояд.

Дар асоси маълумоти коршиносони мӯътамад дар ҷаҳон беш аз  500 созмонҳои террористии пинҳонкор амал мекунад, ки  бештари онҳо барои қурбон шудан дар роҳи ислом (дар асл барои бадном кардани дини ислом) фаъолият мекунанд. Дар кишварҳои мусалмонии Сурия ва Ироқ  ташкилотҳои террористии пинҳонкор ба қатли берамонаи оммавӣ даст зада истодааанд, ки чунин рафтори ваҳшиёнаи ғайриинсониро дар ҷомеаи ҷаҳони мутамаддин дидану таҳаммул кардан номумкин аст.

Имрӯзҳо аз тариқи расонаҳо сабту наворҳое паҳн мешаванд, ки террористони беаслу насаб кӯдакону наврасонро низ ба гуруҳҳои худ шомил месозанд, истифодаи силоҳ, куштану сӯзонидани одамон ва тарконидани биноҳо ба онҳо меомӯзанд. Ин навъ хатарҳо ба вайрон кардани тафаккури насли наврас, тағйир додани роҳи камолоти фикриву маънавӣва ҷисмонии чунин табақаи бонуфузи ҷамъият оварда мерасонад.

Аз ин рӯ, қурбонии терроризм дар ин ё он минтақа асосан ҷавонон буда, ноогоҳӣ, кам мутолиа доштан, номукаммал будани шуури сиёсӣ, динӣ, фарҳангӣ, инчунин бетаҷрибагии насли рӯ ба камол боис мешавад, ки террористон нерӯи онҳоро барои амалӣ сохтани мақсадҳои нопоки худ истифода баранд.

Бо назардошти вазъи кунунии сайёра ҷавонони моро мебояд, ки зиракии сиёсиро аз даст надиҳанд, фирефтаи ҳар гуна ваъдаву таълимоти бегона нашаванд ва ба қадри сулҳу ваҳдат, оромиву субот ва осоишагиву хотирҷамъии кишвар бирасанд.

Амиртемур Ваҳҳобов,

устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 08 июня 2018

Просмотров: 2723

Дар ҷаҳони муосири илму техника муошират бо воситаи шабакаҳои иҷтимоӣ хеле тараққӣ карда истодааст. Чи хеле, ки ба ҳама аз ахборҳои умумиҷаҳонӣ маълум гашт, ҳамаи ҷавононе, ки ба гурӯҳҳои террористӣ ва экстримистӣ шомил мешаванд, аввал тӯли чанд муддат бо воситаи шабакаҳои иҷтимои фикронии онҳоро нисбат ба давлати худ шахсони ба ин гурӯҳҳо шомилшуда дигаргун месозанд.

Аз таърихи гирдиҳамоиҳои оммавӣ ба ҳамаи мо маълум аст, ки борои барҳам додани давлат ё ин ки барои ҷорӣ кардани система идоракунии давлатӣ асосан гирдиҳамоиҳо ва норозигиҳои худро гурӯҳҳои гуногунӣ экстремистӣ бо воситаи ҷавонон иброз менамоянд, яъне ҷавононро бо воситаи суханҳои ноҳақ ва беасос барои хиёнат кардан ва норозигиҳоро баён кардан даъват менамоянд. Дар умум гурӯҳҳои экстремистӣ барои ҷалби ҷавонон усулҳои гуногунӣ таъсири психологӣ ба шуур ва фикрронии онҳо бо воситаи видеороликҳо ва суратҳо таъсир расонида, шуури онҳоро тағйир ва асабашонро хароб мекунанд.

Бо назардашти ин омилҳои хатаровар ба сулҳу суботи давлатӣ азизамон мо бояд, ҷавононро аз шомилшавӣ ба ин гурӯҳҳои ифротгароӣ ва экстримистӣ ҳимоя намоем. Ба фикри ман барои эмин доштани насли наврас ва ҷавонон барои ба чунин гурӯҳҳо шомил нашудан, назоратӣ шабакаҳои иҷтимоиро аз тарафи шахсони масъул бо таври аниқ, яъне бо таврӣ махкамкунии гурӯҳҳои шубҳаовар дар шабакаи иҷтимои, нест ва муҳосира кардани суроғаҳои интернетиӣ, ки ба тарғибу ташвиқи гурӯҳҳои экстримистӣ машғул ҳастанд, дар фазои Ҷумҳурии Тоҷикистон манъ намоянд.

Мо, устодон бояд имрӯз зиракии сиёсии худро аз даст надода, барои тарбияи насли худогоҳи кишвар кӯшиш ба харҷ диҳем.

Танҳо дониши баланд сиёсӣ, огоҳ будан аз дониши исломӣ моро аз кӯчаи сарбаста мераҳонад.

Создано: 08 июня 2018

Просмотров: 2369

Суханронии Вазири давлатии корҳои хориҷии Ҳиндустон Шри М. Ҷ. Акбар дар Конфронси байналмилалии сатҳи баланд оид ба муоқовимат бо терроризм ва ифротгароии хушунатомез, ки санаи 4 май дар шаҳри Душанбе баргузор гардид, бори дигар аз хирадмандӣ ва иқдомҳои башардӯстонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон дарак медиҳад. Баҳогузории нафаре, ки шояд дар кишвари Ҳиндустон ба он сатҳе, ки имрӯз дар кишвари мо ба дини мубини ислом таваҷҷӯҳ ҳаст, набошад моро ҳушдор медиҳад, ки ба қадри оромиву осудагии ҷомеа расем. Бояд донем, ки имрӯз наздик дар 40 нуқтаҳои олам ҷангу хунрезӣ идома дошта, хатари терроризму ифротгароӣ то рафт доман паҳн мекунад. Бояд гуфт, ки дар охири қарни XX ва ибтидои қарни XXI инсоният ба хатари ҷиддие мисли ифродгароӣ ва терроризм рӯ ба рӯ шуд, ки ба бақои оламу одам таҳдид мекунад. Имрӯзҳо хатари терроризм ва ифродгароӣ дар  авҷи болоравист ва ин аҳли ҷомеаи солими тамоми сайёра, аз он ҷумла Тоҷикистону тоҷикистониёнро низ бертараф гузошта наметавонад. Маҳз аз ҳамин нуктаи назар Тоҷикистон ташаббускори Конфронси байналмилалии сатҳи баланд дар мавзӯи “Муқовимат бо терроризм ва ифротгароии хушунатомез» гардида, ба он роҳбарони Созмони миллали муттаҳид ва дабири кулли Созмони амният ва ҳамкорӣ дар Аврупо, коршиносони масоили сиёсиву динӣ даъват шуданд.

Ин иқдоми башардӯстонаи роҳбари давлат идомаи мантиқи дигар таклифи башардӯстонаи он кас Даҳсолаи амал «Об барои рушди устувор» аст. Бинед як мамлакати хурдтарак, ки ҷанги шаҳрвандии азимеро паси сар намуд имрӯз ташаббускори чунин иқдомоти бузург аст. Чаро? Барои он, ки роҳбари давлат аз тақдири насли имрӯз ва фардоён андеша мекунанд.  Боиси таасссуф аст, ки ҷавонон имрӯзҳо аз сабаби дониши мукаммал ва  саводи кофӣ надоштан худро ба коми терроризм ва ифродгароӣ андохта истодаанд. Маҳз гумроҳӣ, ҳисси молу сарват, надоштани ҳисси ватандустӣ ва инсондӯстӣ, эҳсоси  эҳтиром ва дустдорӣ нисбати оила ва наздикони худ ҷавонони моро ба коми марг мебарад.

   Зуҳури ифродгароии сиёсӣ, қавмӣ, мазҳабӣ ва ғайра падидаҳои бисёр ҷиддӣ ва дар айни замон нигароникунанда барои давлат ва тамоми ҷомеа мебошад. Мутаассифона, дар реша рондани терорризиму экстремизм ташкилотҳои ба ном «ислом»-ӣ саҳми ногузир доранд. Ва Вазири корҳои хориҷии Ҳиндустон дуруст таъкид намуд, ки наҳзатиён бо роҳбарии Муҳиддин Кабирӣ бо номи муқаддаси ислом ҳизбе таъсис дода, мусулмонро аз мусулмон ҷудо намуданд. Хуб бубинед, Ҳиндустон кишвари саросар мусулмонӣ нест, аксаран дини бутбарастиро ихтиёр кардаанд, аммо тоату ибодат ба онҳо маҳдуд нашудааст. Дар мо низ ҳамин шароитҳо ҳаст, аммо ҷараёни равияҳои гуногун мафкураи ибодаткунандаҳоро олуда кардаанд. Яке дар мазҳаби Абӯ Ҳанифа адои намоз мекунаду дигаре аз рӯи мазҳби мазҳаби Шофеъӣ. Пас решаи ҳама гуна терроризму ифротгроӣ маҳз камсаводии сокинон маҳсуб мешавад. Аз хотираи таърих бармеояд, ки дар охири асри гузашта ва ибтидои ҳазораи нав амалҳои ифродгароӣ ва террористӣ бештар характерӣ сиёсӣ гирифтанд, доираи фаъолияти террористон хеле васеъ гардид.

     Бо инкишофи техника ва технологияи нав шаклу намудҳои нави террористӣ ба вуҷуд омаданд,ки аз рӯи иқтидорӣ харобиовариашон ба амалиёти калони ҷанги шабоҳат доранд.

    Имрӯзҳо ин масоили доғи рӯз миёни ҷавонону наврасони шаҳру ноҳияи мо мисли зарпечак байни шаҳрвандон реша давонда истодааст. Рӯз аз рӯз шумораи гумроҳшудагон ва даст ба ҳар гуна корҳои ношоям зада истодани ҷавонону наврасон аҳли ҷомеаро ба ташвиш дода истодааст. Ҷавонон ҳоло меҳнат кардан намехоҳанд, роҳи осони пулёбиро ҷустуҷӯ мекунанд. Аз ин рӯ онҳоро гумроҳ кардану ба гурӯҳҳои ифродгарою террористӣ шомил намудан осон аст.

    Ҷавонон набояд фирефтаи суханҳои пучу бемағз ва пулу сарвати «хӯҷаинҳои аҷнабӣ» амсоли ҳизби ифродгарову террористии наҳзат  гарданд.

  Зарур аст,ки аҳли ҷамоатчигӣ аҳли маорифу фарҳанг,  волидон, муассисаҳои таълимию касбӣ бо ҷавонон ҳама вақт дар робита бошанд. Ба онҳо моҳият, сабабҳои авҷгирии терроризм ва ифродгароиро  фаҳмонанд.Онҳоро ба маҳфилҳои касбомӯзӣ ҷалб намоянд. Ҷавонон вақтҳои холигии худро ба варзиш сарф намоянд. Ҳунарҳои гуногунро омӯзанд ва барои пешрафт ва ободии Ватани хеш саҳмгузор бошанд.

Абдусабури Абдуваҳҳоб, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 08 июня 2018

Просмотров: 2600