Ҳамаи мо медонем, ки дар ҷомеаҳо бояд тартибу низоми муайяне барқарор бошад, то ҳуқуқи инсонҳо риоят гардад ва монеае барои зиндагии осоиштаи онҳо ба вуҷуд наояд. Аммо гоҳе падидаҳо ва ҳодисаҳое дар натиҷаи иртиботҳо ва муомилаҳои инсонҳо эҷод мегардад, ки сабаби барҳам хўрдани осоишу оромии онҳо мешаванд. Ҳангоми эҷод шудани чунин вазъият вазифаи ҳар як фарди мусулмон ислоҳ намудан ва сомон бахшидану ба эътидол овардани вазъият мебошад. Дини мубини Ислом тарғибкунандаи ваҳдат ва якдилӣ  буда, ҷудоӣ  ва тафриқа, қисмат шудани ҷомеаро ба ҳизбу ҳаракатҳо ва гурўҳу равияҳо намеписандад.

Беобрӯии ҳизби исломӣ  аз он шаҳодат медиҳад, ки ба ҷуз аз чанд нафар ҷудоихоҳон дигар касе тарафдори чунин ҳизб нест. Мо медонем, ки ба гурўҳҳо қисмат намудан ва аз номи Ислом сухангуфтанҳо чӣ  натиҷа медиҳад. Масалан, дар Афғонистон 28 ҳизби ба ном «исломӣ » фаъолият мекунад, ки ҳар кадом худро ҳақ дониста, дигареро мавриди иҳонат, таҳқир ва ҳатто куштор қарор медиҳад. Дар Покистон, Миср, Ироқ, Сурия, Тунис, Либия ва як қатор давлатҳои дигар бар асари бисёрҳизбӣ  муноқишаҳои мазҳабӣ  сар задаанд, ки дар натиҷа ҳазорон нафар мардуми бегуноҳ кушта, садҳо ҳазор кўдакон ятим, шаҳрҳои сарсабзу хуррам вайрону валангор гаштаанд. Дар Украина мардум ба гумони он ки демократияи ҳақиқиро соҳиб мешаванд ва зиндагиашон хубтар мешавад, ба ваъдаи гурўҳҳои муғриз фирефта шуданд. Имрўз мо натиҷаи чунин «демократия»-ро дида истодаем. Бинобар ин мо ҳаргиз намехоҳем, ки ба сари мардуми шарифи тоҷик чунин рўзҳои даҳшатнок биёяд.

Бародарону хоҳарони азиз, рӯзҳои талхи солҳои навадумро аз хотир набароред! Кадом гурўҳҳо мардумро ба ду майдон кашида, тоҷиконро ба хун оғушта карданд, ба ҳама маълум аст. Танҳо ҷоннисорӣ  ва сиёсати хирадмандонаи Президенти Тоҷикистон Эмомалӣ  Раҳмон буд, ки ба кишвари мо сулҳ овард ва имрўз мардум дар диёри ободу осоишта умр ба сар мебаранд. Ин неъмати бузург – сулҳи тоҷиконро мо бояд чун гавҳараки чашм нигоҳ дорем ва шукронаи онро ба ҷо орем.

 Мо набояд таърихи худро фаромўш намуда, амнияти кишварамонро дар хатар монем, зеро созандаву ободкунандаи ҷомеа ҳамаи мо ҳастем. Маҳз аз интихоб ва раъйи мо вобаста аст, ки мо дар кадом ҷомеа зиндагӣ  кардан мехоҳем.

Создано: 13 июня 2018

Просмотров: 2848

Зуҳуроти номатлуби даҳшатафзоӣ  ва ифротгароӣ дар замони муосир хело реша давонида истодааст. Ифротгароии динӣ маҳсули  фарҳанги номукаммал ва фитрати пасти инсонист. Тӯли даҳсолаи охир чунин ҷараёнҳои экстремистӣ, ки бо  равияҳои динӣ алоқаманданд, беш аз пеш паҳн мегарданд. Мақсади асосии онҳо тавассути қатлу куштори бераҳмона, даҳшатафканӣ ғасби ҳокимият ва ҷорӣ намудани тартиботи ҳатто ба ягон рукнҳои шариату ислом  аст.  Экстремизм ин ҷонибдорӣ аз «дин» дар асоси ақидаҳои носолим  ва сӯзанда ва амалҳои қатъии хушунатангез мебошад. Ҳамарӯза воқеаҳои ҷаҳони муосир нишон медиҳанд, ки  дар марҳалаи муосир хавфи бештареро на экстремизми оддӣ, балки экстремизми динӣ ба бор меорад. Вай аз дигар шаклҳои экстремизм бо он фарқ мекунад, ки бо дигаргунсозии зӯроваронаи сохти  давлатӣ ва ғасби ноадолатонаи ҳокимият, халалдор сохтани  соҳибихтиёрӣ ва тамомияти арзии давлат  нигаронида  шуда, дар ин маврид таълимот ва рамзҳои диниро чун омили муҳими ҷалбсозии одамон  мавриди истифода қарор медиҳад ва онҳоро бо муборизаи оштинопазир даъват менамояд.

Ба ин гурӯҳҳо одатан ҷавонони аз лиҳози зеҳнӣ ва тафаккури ақлонӣ дурбуда  зуд ба ин ҷараёнҳо шомил мешаванд.  Онҳое ки зеҳни тоза надоранд, сабукфикр  ҳастанд ва ба гуфтаи онҳо дода мешаванд ва эътимод мебанданд. Гумон мекунанд, ки гӯё дар назди Яздони Пок  ин гуна амалҳо дуруст буда, сазовори биҳиштанд. Бозӣ кардани мутаассибон бо зеҳни насли ҷавон ва эҳсоси  мардуми  хурофотӣ ва мушаххасоти кори хадамоти махсус маҳсуб меёбад. Вазъи ҷаҳони печидаи муосир шаҳодат аз он медиҳад, ки терроризм ва ифротгароӣ беш аз ҳарвақта авҷ гирифта, ба оқибатҳои даҳшатбору бераҳмонаи худ ба мушкилоти ҷиддитарини инсоният дар қарни бистуякум табдил ёфтааст. Бинобар ин, ба тамоми қишрҳои ҷомеа зарур аст, ки дар самти мубориза ба зидди терроризм ва ифротгароӣ дастҷамъона ва бемон мубориза барем. Мо имрӯз бояд ба воқеияти масъалаи мазкур нигарем. Ба ҷомеаи мутамаддину давлатҳои  мутараққӣ гаравем. Аз баъзе ақидаҳои пасмондаю архаистӣ ва бебунёду харобиовари асри сангин даст кашем. Ба  мазмуну моҳияти Қуръони азимушшаън  ва Ислому мусалмонӣ дуруст сарфаҳм равем. Ин ҳама дину мазҳаб бояд одамро накӯкор гардонида, ба роҳи рост ҳидоят намояд, на дилозору мардумхор созад.

Хулоса имрӯз дар симои террористон ва бадхоҳони миллат  боз як зумра сиёҳкорон, ватанфурӯшон, бадхоҳон ва душманони сулҳу ваҳдати сартосарии мо амсоли ҳизби ифротию террористии ҲНИ мехоҳанд аз рӯи ҳамон сенарияи кӯҳна амал намуда, ҳаёти осоиштаи моро халалдор намоянд. Камбудию норасоиҳои ҷузъие, ки дар зиндагии аҳли ҷомеа ҷой доранд, байрақи дасти онҳост. Шахси ноогоҳ дар ибтидо гумон мекунад, ки мақсад аз даъвату муроҷиатҳои ин тоифа бартараф намудани мушкилоту муаммоҳои рӯзгори халқ ва ислоҳи вазъияти ҷойдошта аст. Лекин таҳлилҳо нишон медиҳанд, ки чунин «ташаббусҳо» танҳо обро лой кардану моҳӣ доштан мебошад. Агар зиндагиномаашонро таҳлил намоед, ба хубӣ аён мешавад, ки худи ин нафарони «дилсӯзи халқу Ватан» дар асл барои ободии диёр ва ба зиндагии шоиста расидани мардум коре накардаанд. То имрӯз касе аз онҳо манфиате надидааст. Моро мебояд ҷавонони муосирро дар рӯҳияи ватандӯстию ифтихор аз миллату маҳан  ва мазҳаби таҳаммулгарои ҳанафӣ  тарбия намоянд. mellstroy.net приглашает вас на свои захватывающие стримы, где каждый эфир – это источник ярких эмоций и веселья. На его канале вас ждут увлекательные игры, живые беседы и интерактивные челленджи. Подписывайтесь, чтобы наслаждаться качественным контентом каждый день.

Хушбахтона, аксари кулли аъзои ҷомеа, чи марду чи зан, чи хурду чи бузург, ин нуктаи муҳимро хуб дарк менамоянд ва ба хотири ояндаи дурахшон сол то сол бунёдкорию созандагиро ривоҷ дода, аз пайи афзун намудани дастовардҳои Истиқлолияти давлатиамон ҳастанд.

Бояд ҳар як шаҳрванди баору номуси кишвар ба қадри давлати соҳибистиқлол ва зиндагии орому осуда расад, ҳеҷ гоҳ зиракии сиёсиро аз даст надиҳад ва ҳаргиз фирефтаи ақидаҳои манфуру бебунёду ифротӣ нашавад. Ба хотири ҳифзи сулҳу оромӣ ва пойдории суботи  сиёсии ҷомеа мо ҳама бояд муттаҳид бошем ва ба фаъолияти сохтору мақомоти  давлат ҷиҳати ҳифзи Истиқлолияти муқаддаси миллӣ хамаҷониба мусоидат намоем.

Зокиров Р.Ш. устоди ДПДТТ ба номи ак М.С.Осимӣ

Создано: 12 июня 2018

Просмотров: 2731

Вақте чанд сомонаҳои ҳангомаҷӯй аз қабили «Паёмнет», «Востокнюс», «Ислоҳсом»-ро мутоила мекунӣ, иқрор мешавӣ, ки соҳибони ин сомонаҳои иғвоангезу моҷароҷӯй кистанд. Дирӯз дар ин сомонаҳо хабаре нашр шуд, ки гӯиё  мақомотҳои қудратии кишвар давоми сол беш аз 100 нафар узви ҲНИ –ро дастгирӣ намуда, азобу шиканҷа медодааст. Ин дурӯғи маҳз аст. Касоне, ки  имрӯз аз роҳи интихобкардаашон пушаймонӣ зоҳир кардаанд, давлат кафолати зиндагии орому осоиштаро дода истодааст. Дар «рӯйхат»-и онҳо аксари «ҷабрдидагон» аз ноҳияи Ашт мебошад. Аммо тавре аз мушоҳидаҳо бармеояд имрӯз бисёре аз собиқ аъзоёни ҲНИ, ки замоне аз тарсу воҳимаи ҳамҳизбиён тарки диёр карда буданд ба хонаҳои худ баргашта омада истодаанд. Ин идеология нодруст аст, ки ту замоне аъзои ҲНИ будӣ,  имрӯз паси панҷара меравӣ.

Аз вазъгирии аъзоёни ҲНИ дар ин чанд соли охир ҳаминро хулоса баровардан мумкин, ки онҳо оддитарин мушкилоти ҷомеаро баҳона карда халқро ба кӯи навмедӣ мебаранд ва хатари аз нав оғоз намудани ҷанги бародаркушро ташкил карданианд. Аммо мафкураи имрӯзаи халқ  мисли мафкураи солҳои навадуми асри гузашта нест. Халқ  сиёҳро аз сафед фарқ  мекардагӣ шудааст. Ин мардуми таҳаммулпазир ваҳдату ягонагӣ, сулҳу ормиро беҳтар аз ҳама неъматҳои мавҷудот медонад.

Хушбахтона, мардуми покниҳоди кишвари мо, ки дар дарозои таърих тавре дар боло ишора кардем ҳамеша фарҳангро болотар аз ҳама чиз медонисту бар зидди душманон на ба силоҳ, балки бо китоб мебаромад, ин бор низ исбот кард, ки ҷангу хунрезӣ, дасисаву ноадолатиҳоро қабул надорад. Президенти халқпарвар Эмомалӣ Раҳмонро чун такягоҳ ва роҳнамои миллат  қабул кардааст. Зеро кишвари ҷангзадаи мо дар ҳама марҳилаҳо танҳо мурувату осоишро болотар аз ҳама медонанд.

Создано: 13 июня 2018

Просмотров: 2557

Зуҳуроти номатлуби ҷомеа- ифротгароиву терроризм рӯз то рӯз дар ақсои олам доман паҳн намуда, ҳадафи ин гурӯҳҳои манфиатхоҳ барпо кардани як мамлакати воҳиди фундаметалӣ ва хилофат мебошад. Бадбахтона, қувваҳои  алоҳидаи  сиёсӣ, душманони  миллат  бо  ном   ҳизбу  ҳизббозӣ   бо  ҳисси  нозуки  диндории  сокинон  таъсир  расонида, худро  ҳомии  дини  муқаддас  муаррифӣ   менамоянд  ва  бо  ин  роҳ  халқи  гумроҳ  ва  зудбоварро  ба  манфиатҳои  ғаразноки  сиёсии  худ  истифода  мебаранд. Ин  хатари  заҳматовару  марговар  мардуми  сулҳхоҳи  дунёро ба  ташвиш  овардааст. Мутаассифона,   ҳамарӯза  дар  як  қатор  кишварҳои  дунё, ки  дар  онҳо  ноамонӣ   ҳукмрон  аст, бар  асри  таркишу  содир кардани  амалҳои  террористӣ   садҳо  нафар  аз  аҳолии  осоишта  ҷони  худро  аз  даст  медиҳанд  ва  ё  захмиву  маъюб  мегарданд.

 Бинобар  аз  сабаби  паст  будани  донишу  маърифат,   сустии  таълиму  тарбия  ва  беназоратии  волидон  дар  оила  бархе  аз  ҷавонон  таҳти  таъсири  андешаву  ақидаҳои  гурӯҳҳои  ифротгаро  қарор гирифта, ҳаёти  худро  зери  хатар  мегузоранд.

Солҳои  охир   садҳо  аъзои  гурӯҳҳои  террористиву  экстремисти  ошкору  муайян ва  даҳҳо  нафари  дигар  бо  гуноҳи  содир  кардани  ҷиноят  дастгир  шудаанд.

Биёед ба як омори расмӣ диққат андозед. Соли 2004 дар сар то сари олам ҳамагӣ 40 сомонаҳои таблиғи терроизми экстремизм амал мекарда бошад, пас ин рақам имрӯз ба 10 ҳазор адад расидааст. Ҳар яке аз ин сомонаҳо мубалиғони касбии худро доранд, ки аз ҷониби махсус гурӯҳҳо маблағгузорӣ карда мешаванд. Ҳадафи онҳо паҳни иттилоот тариқи шабакаҳои иҷтимоӣ, барангехтани кинаву адовати динӣ, мавриди танқид гирифтани шакли давлаториҳои мамлакатҳои осоишта бо истифода аз камбудиҳои ҷузъӣ, ки дар ҳаёти ҳаррӯза вомехӯрад, мебошад.

Хеле  риққатовар  аст, ки  солҳои  охир  баъзе  аз  шаҳрвандони  Тоҷикистон  ба  доми  фиреби  гурӯҳҳои  ҷиноятпеша  афтода  бо  баҳонаи  ҷиҳод  кардану  соҳиби  сарвату  мол  гардидан,  рӯзгори  осудаву  ором, Ватани  ободу  зебо, волидайн  ва  ҳамсару  фарзандони  худро  тарк  намуда, ба  кишварҳои  бегона  рафта  дар  шароити  вазнину  ғайриинсонӣ   ва  хорию  зорӣ   алайҳи  дигарон  меҷанганд. Фарҷоми чунин амалҳо анггуштгазиданҳои волидону пайвандон аст. Мо борҳо шоҳид шудаем, ки ҷавонони гумроҳшуда бо кадом роҳ ба мамлакатҳои ҷангзада рафтаанду ба онҳо дар ин мулки ғайр чи гуна рафтор кардаанд.

Чӣ бояд кард, ки пеши роҳи ин вабои аср гирифта шавад. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат борҳо дар баромадҳои худ зимни иштирок дар  ҳамоишҳои байналмилалӣ зикр медоранд, ки терроризм ва ифротгароӣ Ватан, дин мазҳаб  надорад. Танҳо муборизаи дастҷамъона, дониши баланди сиёсиву динӣ метавонад пеши роҳи ин хатари оламшумулро гирад. Мусаллам аст, ки бо вуҷуди ҳазорҳо масҷид доштану ҷавононамон дар мадрасаҳо таҳсили динӣ доштан, ҳанӯз ҷавҳари дини мубини ислом, ки покизагиву  эҳтироми якдигарро талқин мекунад, дуруст омӯзонида намешавад. Агар чунин мебуд, аксари парвардаҳои мактабҳои олии динии бонуфузи давлатҳои арабӣ имрӯз террорист намешуданд. Бунёди Донишгоҳи муосири исломӣ, ки таҳкурсиаш дирӯз аз ҷониби Сарвари давлат гузошта шуд, фикр мекунам барои баланд бардоштани дониши динӣ, завқи диндӯстӣ ва ниҳоят талқини дини воқеан ҳам инсонпарастӣ мусоидат мекунад. Имрӯз дарди ҷавононро ҷавонон медонанд. Бояд ҳамрози онҳо бошем. Ба оне, ки имрӯз роҳ сӯи мамлакатҳои ҷангзада ихтиёр кард, мо аҳли ҷомеа гунаҳкорем. Барояш шароити дуруст муҳайё накардем. Имконият надодем, ки истеъдодаш такмил ёбад. Нафаҳмондем, ки давлат ва Ҳукумати кишвар хайрхоҳи ҷавонон аст. Мо,  ҷавонони фаъоли ҷомеа, қишри ояндасоз, насли хушбахти замон бояд аз ҳар вақта дида бомасъул бошем.

Бояд дар ояндаи наздик мактаби ровиёни ҷавон таъсис диҳем, ки ин мактаб тавонад дар бедории шуури ҷомеа таъсиррасон бошад. Зеро аз мушоҳидаҳо аён мегардад, ки маҳз маҳорати сухангустарӣ, ҷалб карда тавонистани аудитория, истифодаи ҳар гуна адабиётҳои ифротӣ ба душманони миллати мо даст дод, ки тарафдорони худро пайдо намояд. Сониян фаъол будан дар сомонаҳои иҷтимоӣ ҷавоби сареҳ додан ба навиштаҳои иғвоангез натанҳо обрӯи миллати мо, балки нақши ҷавононро дар ҳаёти сиёсии кишвар боз ҳам таъсиргузор мегардонад.

Мураккаб шудани вазъи геополитикии минтақаву ҷаҳон ва осебпазир гардидани истиқлолияти давлатҳои миллӣ дар шароити ҷаҳонишавӣ масъалаи ҳифзи давлатдориро боз ҳам ҳассостар ва муҳимтар гардонидааст.  Ҷавонони огоҳ ва дорои маърифати баланди сиёсиву ҳуқуқиро ҳеҷ нерӯи ғаразнок фирефта наметавонад ва огоҳии мардум худ ба яке аз пояҳои асосии амнияти миллии кишвар табдил меёбад. Аз ин рӯ, яке аз муҳимтарин ҳадафҳои давлати мо дар оянда фарогирии кулли ҷомеа бо маърифату ҷаҳонбинӣ ва илму донишҳои муосир хоҳад буд. 

 Амиртемур Ваҳҳобов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд 

Создано: 12 июня 2018

Просмотров: 2584

Имрӯзҳо мо давру замоне зиндагӣ мекунем, ки пуртаззод ва хатарзо аст. Ҳар як инсон дар ин марҳила бояд бо андешаи солим ва хиради воло мусаллаҳ бошад. Вазъияти сиёсии ҷаҳонӣ тақозо менамояд, ки инсоният бори дигар ба арзишҳои маънавӣ аз қабили инсондӯстӣ, хайру саховат, ватандӯстӣ, садоқату вафодорӣ ба марзу буми ниёгон ва монанди ин арзишҳо арҷгузорӣ намояд.

Вале афсус, ки дар ҷамъият нафароне ҳастанд, ки ин гуна арзишҳои умумибашариро нодида гирифта, баҳри амалигардии манфиатҳои ғаразнок ва нопоки хеш ба рӯзгори ободу осоиштаи мардум халал ворид месозанд.

Солҳои охир зӯроварӣ, ифротгароӣ ва терроризм барин мафҳумҳо зиёд ба мушоҳида мерасанд ва тавассути ахбори омма он то аҳли ҷомеа расонида мешавад.  Ифротгароӣ ва терроризм ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрвандонро поймол мекунанд. Онҳо асосҳои маънавиёти ҷомеаро вайрон намуда, ба амнияти кишвар таҳдид мекунанд.

Алҳол дар  ҷаҳон экстремизми сиёсӣ, миллатгароӣ, динӣ, экологӣ, зиддиҷаҳоншавӣ ва амсоли инҳо ба қайд гирифта шудааст. Экстремизми наврасон ва ҷавонон дар ифодаи қувваи зиёд, хушунат, таовуз ва куштор, адоват ва гуногунандешӣ, хоҳиши бунёди ҷомеаи тоталитарӣ ва амсоли он асос ёфтааст.

Экстремизми ахлоқӣ – таҳаммулнопазирии шадид ба навъи муайяни меъёрҳои ахлоқӣ ва қоидаҳои рафтор, роҳ додан ба зӯроварӣ барои таблиғи маҷмӯи талаботи маънавӣ, накӯкорӣ ва аҳкоми динӣ аст. Намунаҳои он танқиди бадахлоқӣ, суханони қабеҳ, пӯшидани либоси бегона, риоя накардани талаботи сохтори дунявӣ ва ғайра мебошад.

Терроризм ҳамчун падидаи мураккаби иҷтимоӣ-сиёсӣ ва ҷиноӣ аз зиддиятҳои дохилӣ ва беруна вобаста мебошад.

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми худ изҳор намудаанд, ки “... вақтҳои охир дар ҷаҳон раванди бартарҷӯи, мусаллаҳшавии бошитоб, пайдоиши нишонаҳои марҳилаи нави “ҷанги сард” боисӣ нигаронӣ гардидааст” Дар гӯшаҳои гуногуни олам нооромиву низоъ идома ёфта, барои ҷомеаи ҷаҳон ҳамчун айёми душвору пуртаззод эътироф гардид. Дар ин давра зиёда аз сад давлати дунё мавриди ҳамалҳои ғайриинсонии террористон ва ифротгароён қарор гирифт. Воқеият чунин аст, ки ҷуғрофияи нооромиҳо торафт доман паҳн намуда, таҳдиду хатарҳои глобалӣ имруз ба асосҳои бунёдии тартибу низоми ҷаҳонӣ ва усулҳои муносибати байналмилалӣ тасъсиргузор мебошанд...”.

Тоҷикистони соҳибистиқлоли мо, ки узви комилҳуқуқи ҷомеаи ҷаҳонӣ мебошад. Бар зидди терроризм ва экстремизм муқовимат карда, бо мақсади мубориза бо гурӯҳҳои ҷинояткор 16 – уми ноябри соли 1999 Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи мубориза бар зидди экстремизм (ифротгароӣ)” қабул кардааст.

Дар робита бо ин, бояд дар таҳкими истиқлолият, Ваҳдати миллӣ ва ободонии кишвар, барои нигоҳ доштани фазои сулҳу субот дар кишвари азизамон ҳамеша кӯшиш ба харҷ диҳем ва нагузорем, ки гурӯҳҳои тахрибкор оромии моро халалдор намояд.

Аҳли ҷомеа, хусусан ҷавонон бояд донанд, ки ворид гардидан ба равияҳои ифротӣ ва террористӣ ба ояндаи онҳо таъсири хатарнок мерасонад. Онҳоро аз ҷомеаи солим ҷудо менамояд.

Амалҳои террористӣ ва ифротгароии пайравони ин созмонҳои харобкор аҳли ҷомеаро водор менамояд, ки пайваста ҳушёрии сиёсиро аз даст надиҳанд ва баҳри абадан решакан намудани он тадбирҳо андешанд.

Имрӯз миллати тоҷик дар фазои сулҳу осоишта ба меҳнати босуботу созанда ва бунёдкорона машғул аст ва хуб мефаҳмад, ки танҳо сиёсати хирадмандонаю дурандешонаи Пешвои миллат, Эмомалӣ Раҳмон мамлакатро ба сӯи ояндаи дурахшону босаодат раҳнамун месозад. Маҳз хизмати хиради созандаву бунёдкоронаи Сарвари кишвар буд, ки имрӯз дар мамлакати мо сулҳу субот пойдор аст.

Аз ин рӯ мо шаҳрвандон ба қадри сулҳу суботу оромии кишвар расида, дар тарбияи дурусти насли наврас ва ҷавонон дучанд меҳнат намоем. Танҳо саводу дониши комил ва иродаи матину ватанпарастӣ метавонад моро аз ин гирдоби хатарафзо нигоҳ дорад, зеро ягон ҳаракатҳои ғайриқонунӣ барои пешравии миллат хизмат накардааст.

Дилрабо Комилова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 13 июня 2018

Просмотров: 2640

Пас аз шиносоӣ бо суханронии вазири корҳои хориҷии Ҳиндустон бори дигар боварӣ намудем, ки ҳама гуфтаҳо ва навиштаҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти ҶТ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон оид ба натиҷаҳои фалокатбори ҳаракати гурӯҳҳои террористӣ ва экстремистӣ, инчунин фаъолияти зиддихалқии ҲНИТ заминаи воқеӣ дошта, бо санаду далелҳои мӯътамад тасдиқ карда шудаанд.  

 Дар бораи вазъияти муташанниҷе, ки бар сари халқи ҷафокаши афғон омадааст, таваққуф намудани вазир бесабаб нест. Дар Афғонистони ба мо дӯсту ҳаммарз дар муддати қариб 40 сол ҷангу ҷидол ва зиддияти гурӯҳҳои мухталиф идома дорад. Бешубҳа,  чунин вазъияти вазнину душвор ба тамоми Осиёи Марказӣ таъсир расонида, оромии ин минтақаро халалдор менамояд. Изҳори нигаронӣ намудани вазир ҷон дорад, зеро ки солҳои охир бар замми нооромӣ дар Афғонистон, таъсири ҳаракати Давлати исломӣ беш аз пеш пурқувват шуда истодааст. Ва чунин ҳолат ҳар як фарди солимфикрро бепарво гузошта наметавонад, чунки ҷангҳои фалокатбори Шарқи Наздик, алалхусус  Сурия ва Ироқ низ зина ба зина пурқувват гардида, аҳолии бештар ва ҳудудҳои фарохтарро дар бар гирифта, ба ҷанги харобовар ва мудҳиш мубаддал гардидааст. Дар ҳақиқат, маҳз бепарвоӣ ва саривақт наандешидани чораҳои мушаххас ва дуруст алангаи майдони набардро афзуда, дигар давлатҳоро низ ба доираи худ кашида, мардуми зиёдро сарсону саргардон намудааст.

  Аз ин лиҳоз, таҷриба ва фаъолияти Пешвои миллат ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон дар ин самт барои тамоми ҷаҳон ҳамчун намунаи ибрат хизмат хоҳад кард. Зеро ки бо заҳмат ва кӯшиши Сарвари кишвар ва халқи тоҷик дар як муддати кӯтоҳ дар Тоҷикистон сулҳ барқарор шуд ва мардум дар фазои осоишта зиндагӣ ва меҳнат мекунанд. Бешубҳа, дар оянда таҷрибаи ҶТ дар ин ҷода аз тарафи роҳбарон ва мутахассисон амиқ ва ҳаматарафа омӯхта шуда, барои бартараф кардани муноқиша ва зиддиятҳои дар минтақаҳои мухталифи ҷаҳон ҷойдошта, мавриди омӯзиш ва татбиқ қарор мегиранд. Аз тарафи дигар, хизматҳои бузурги Пешвои миллат дар барқарор намудани сулҳу оромӣ дар кишвар, худ хирадмандӣ ва дурандешӣ, инчунин далерӣ ва инсондӯстии эшонро бори дигар ба субот расонидааст.

 Бояд қайд кард, ки маҳз Ҷумҳурии Тоҷикистон тавонист, доира ва ҳудуди мубориза ва ҷангро танг карда, барои сироят накарданаш ба дигар ҷумҳуриҳои Осиёи Миёна мамоният гардад.

    Суханони вазири Ҳиндустон нисбати ҳаракати террористӣ ва экстремистии ҲНИТ низ ҷолиби диққат буда, дар муддати фаъолияташ борҳо он исбот шудааст. Зеро ки аз солҳои 90-уми асри 20 сар карда, фаъолияти ин ҳизб зидди Ҳукумати қонунӣ буда, мақсади асосӣ ба сари қдрат омада, ғасби ҳокимият буд. Дар ин хусус борҳо тариқи воситаҳои ахбори умум гуфта шуда буд, вале имрӯз низ сарварон ва пайравони ҳизби мазкур аз хориҷи кишвар, нисбати роҳбарият ва мардуми тоҷик бӯҳтону дурӯғҳои беасос  пахш карда, фазои ороми кишвари азизамонро халалдор  менамоянд. Вале мардуми сулҳдӯст ва созандаи тоҷик намемонад, ки душманон Тоҷикистони ободу оромро ба майдони ҷангу ҷидол табдил диҳанд.

Раҳмонов З.А. дотсенти ДПДТТ ба номи М.Осимӣ.

Создано: 08 июня 2018

Просмотров: 2697

Вобаста ба вазъияте, ки имрӯз дар ҷаҳон ба амал омадааст, яке аз самтҳои афзалиятноки сиёсати сарони давлатҳо, ин мубориза бар зидди экстремизм ва терроризм мебошад. Пешвои миллат, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёмҳо робита ба ин  масъала таъкид намудаанд: «Тоҷикистон ҳамчун давлати соҳибихтиёр, демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявию иҷтимоӣ узви ҷомеаи ҷаҳонӣ буда, дар ҷараёни таҳаввулоти босуръати ҷаҳонишавии муносибатҳои иқтисодию иҷтимоӣ ва рушди соҳаҳои гуногуни ҳаёт қарор дорад.

Имрӯз дар як қатор давлатҳо ҷангҳои харобиовар идома дошта, боиси афзоиши шумораи фирориёни иҷборӣ, бекорӣ, гуруснагӣ ва шиддат гирифтани проблемаҳои дигари иҷтимоӣ гардидаанд. Терроризм ва ифротгароӣ беш аз ҳарвақта авҷ гирифта, бо оқибатҳои даҳшатбору бераҳмонаи худ ба проблемаи ҷиддитарини инсоният дар асри бистуяк табдил ёфтааст».

Ҳуқуқшиноси машҳури рус Л.А.Маджорян мегӯяд: «Терроризм амале мебошад, ки аз ҷониби шахсони алоҳида, ташкилот ва ё гурӯҳи одамон барои ба ҳадафҳояшон расидан равона карда мешавад». Вале бархе ҷавонони аз ҳадафҳои ғаразонаи чунин бадхоҳон ноогоҳ худ бехабар ба доми фиреби онҳо меафтанд ва оқибат аз амалҳои худ пушаймон мешаванду назди халқу Ватан бадному ҷинояткор мегарданд.

Дар доираи масъалаи ҷалби ҷавонон ба созмонҳои тундрав аз ҷониби Кумитаи давлатии амнияти миллии Тоҷикистон дар соли 2014 алайҳи 110 нафар барои ифротгароӣ ва терроризм ва нисбати 74 нафар ҳам барои ширкат дар ҷангҳои Сурияву Ироқ парвандаи ҷиноӣ боз шудааст. Ҳамчунин, зикр гардид, 30 ҷавони тоҷик дар ин ҷангҳо кушта шудаанд.

Дар Ҷумҳурии Тоҷикистон тибқи қонунгузорӣ фаъолияти чунин созмонҳои экстремистӣ мисли «Ал-Қоида», «Толибон», «Бародарони мусалмон», «Ҳаракати исломии Узбекистон», «Ҳизб-ут-Таҳрир», «Салафия», «Ҷамоати таблиғ», «Ҷамоати Ансоруллоҳ», «Ҷабҳат Ан– Нусра», «Гурӯҳи-24»  ва ҲНИ ғайриқонунӣ эълон карда шуда, фаъолияти онҳо дар қаламрави кишвар манъ карда шудааст. Аммо новобаста аз ин, бинобар маълумоти солҳои гузаштаи  Раёсати Вазорати корҳои дохилӣ дар мубориза бо ҷиноятҳои созмонёфта, то имрӯз аз сӯйи ин ниҳод 85 нафар барои узвият бо Ҳизби Исломии Узбакистон, 64 нафар узви Ҷамоати Ансоруллоҳ, 3 нафар узви Толибон, 4 нафар узви Ҷабҳат Ан-Нусра, 10 нафар – Давлат-ул-Ислом, 7 нафар – Мусалмонони Солеҳ, 11 нафар – Ҳизб-ут-Таҳрир, 35 нафар Салафия, 2 нафар – Гурӯҳи 24, 14 нафар барои ҳамкорӣ бо Ҷамоати Таблиғ боздошт шудаанд.

Таҳлили сарчашмаҳо нишон медиҳанд, ки бештар ҷавонон, ки яке аз қишри осебпазири ҷомеа ба ҳисоб мераванд ҳадафи асосии гурӯҳҳои экстремистӣ ва террористӣ мегарданд.

Аз ин лиҳоз, имрӯз, дар чунин айёми ҳассоси ҷаҳонишавии зуҳуроти номатлуб ҳар як шаҳрванди кишварро зиракии сиёсӣ мебояд, мо, соҳибватанонро лозим аст, ба арзишҳои олии ин Ватани азизамон арҷ гузорем, шукри даврони сулҳу субот, осоиштагӣ кунем.

Мулобоев Азимҷон,  донишҷӯи ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд 

Создано: 13 июня 2018

Просмотров: 2563

Маъмулан ҳар кишваре, ки дар тӯли таърихи худ ба шикасту нобарорҳо рӯ ба рӯ шудааст, ба қадри сулҳу оромӣ ва ваҳдату ҳамдилӣ мерасад. Тоҷикистон дар оғози соҳибистиқлолии худ бо айби аҳримансифатҳои ҷомаи “исломӣ“ пӯшида ба гирдоби ҷанги бародаркуш ғӯтавар шуд. Хушбахтона, ақли солим ва нерӯи хирад ғалаба кард. Акнун, ки рӯ ба ободӣ овардему ҷомеаи ҷаҳонӣ моро чун мулки сулҳхоҳу ваҳдатофар шинохтанд, боз ҳамон „меросхӯрони аҳримансифат“ ба монанди ҳизби наҳзати ислом мехоҳанд, кишварро шӯронанд. Дар суханронии Вазири давлатии корҳои хориҷии Ҳиндустон Шри М. Ҷ. Акбар дар Конфронси байналмилалии сатҳи баланд оид ба муоқовимат бо терроризм ва ифротгароии хушунатомез ошкоро фаъолияти ин ҳизби моҷароҷӯй мавриди интиқод қарор гирифт. Воқеан ҳам гуфтаи ин сиёсатмадори варзида „Имрӯз мо дар марзҳои инсондӯстӣ нишастаем. Ваҳшиҳо паси дар истодаанд“ комилан дуруст аст. Зеро маҳз фаъолияти ин ҳизб барои барангехтани кинаву адовати динӣ, поймол намудани ҳуқукҳои инсониву имонии шаҳрвандон нигаронида шудааст. Мо итминони комил дорем, ки ҷаҳониён аз ин конференсия, ки баррасии мавзӯи муҳими ҷомеаро кора гирифтанд, барои худ баҳрае беш гирифтанд. Мо, устодон аз сулҳу оромӣ ва роҳбари ташаббускори худ ифтихор мекунем ва барои пешрафти кишварамон саъю кӯшиш меварзем.

Создано: 08 июня 2018

Просмотров: 2594

Президенти мамлакат дар ҳамаи мулоқоту паём ва баромадҳояшон иброз менамоянд, ки бояд мо, ҷавонон зиракии сиёсиро аз даст надиҳем, ҳама вақт кӯшиш намоем, ки ин Ватанро азизу муқаддас нигоҳ дошта, аз ҳамаи оризаҳои нопоку ғаразнок эмин дорем, баҳри вусъат бахшидани корҳои ободониву созандагӣ дар самти тараққиёти мамлакат саҳми сазовори хешро ба ҳайси як шаҳрванди ватандӯсту худогоҳ гузошта бошем. Нагузорем, ки пойи, нохалафе ин сарзаминро олудаи бадиҳо гардонад. Ба ҳамин хотир, ҳар як лаҳза дар фикри он бошем, ки диёрамон ободу зебо ва гулгулшукуфон бошад. Инчунин дар баромадҳои Пешвои миллат  доимо дарҷ мегардад, ки мо бояд зиракии сиёсиро аз даст надода, барои пойдории миллати хеш рӯ ба сӯи муроду мақсад қадамҳои устувороне гузорем. Агар мо имрӯз сиёсати кунунии давлатамонро ҳифзу ҳимоя намоем, ҳеҷ гоҳ гирифтори ҳолати ногуворе, ки давлати морро табоҳ созад, нахоҳем гашт.

Тавре ба ҳамаи мо маълум аст, ҷаҳони имрӯза олудаи сиёсатбозиҳо буда,  бо баҳонаи номаълуме  давлати орому ободро ба харобазор мубаддал намуда, вазъияти давлату миллат ва мардумро тангтар менамояд. Мутаассифона, байни он нафароне, ки худро имрӯз қурбони майдони набарди Сурияву дигар мамолики ҷангзада намудаанд, бархе аз ҷавонони миллати мо низ ба ин шариканд, ки ин бевосита боиси нигаронии тамоми халқ гардидааст. Аз ин лиҳоз, аз ҳолати зикргардида ҳама изҳори нигаронӣ намуда, даъват ба амал овардаанд, ки эшон аз сабаби нафаҳмидан ва дуруст дарк накардани суханҳои дурӯғу фитнаангези бегонагон вориди чунин ҳизбу ҳаракатҳои  ифротгаро гаштаанд ва зиндагии худу пайвандонашонро ба ҷаҳаннам табдил додаанд.

Яке аз қувваҳои иртиҷоангезе, ки мехоҳад оромии моро халалдор созад ин ҳизби террористиву экстремистии наҳзати ислом  мебошад. Саркардаҳои онҳо пас аз он, ки давлат фаъолияти тахрибкоронаашонро маҳдуд намуд, ба хориҷа рафта аз он ҷо низ бо қувваҳои беруна ва дасти бегона мехоҳанд ба амнияти кишварамон халал ворид созанд. Махсусан мо,  ҷавонон дар ин гуна ҳолатҳо бояд ҳушёру зирак бошем. Зеро камтарин қувва, нерӯ ва ташвиқот метавонад ба зеҳну шуурии мо андешаи носолимро ҷой диҳад. Беҳуда Сарвари муаззами кишвар барои мо ҷавонон чунин имкониятҳои хубро омода накардаанд. Он кас борҳо гуфтаанд, ки аввал мо худро бишносем, баъдан дигаронро талқин кунем, то роҳи дурусти зиндагиро интихоб намоянд.

Шукронаи Худованд, ки Президенти кишвар, сарвари фархундасоз барои мо,ҷавонон, ғамхориҳои зиёд изҳор менамоянд ва мо кӯшиш менамоем, ки дар ҷавоби чунин ғамхориҳои падаронаи роҳбарият дар оянда, Тоҷикистони азизу биҳиштосоро ба гулистон мубаддал намоем. Тамоми эътимод ва боварии халқу миллатро ба даст оварда, қувваю нерӯи худро барои сарсабзии Ватани маҳбубамон сарф кунем ва ворисони арзандаи мутафаккирони аҷдодони хеш гардем. Инчунин дар оянда бо ақлу иродаи қавӣ  миёни дигар давлатҳо кишварамонро ҳамчун як миллати пешрафта, мутараққӣ ва соҳибтамаддун муаррифӣ менамоем. Тавассути заковату матонати мардонагии хеш руҳияи мухолифинро шикаст дода, баҳри тараққиёт ва рушди кишвар беихтиёр тамоми нерӯ ва қуввати худро сарф менамоем, то созандаву бунёдкунандаи ин марзу буми мақаддас бошем. Баҳри ояндаи Тоҷикистони гулистон кӯшиш менамоем ва  зиндагии шоистаро барои мардуми кишвар муҳайё месозем.

 Ин ҳама баҳри анҷоми амалҳои зишти бадхоҳони кишвар ягон асоси дигар боқӣ намегузарад. Зеро эшон бо ҳар гуна баҳонаву таблиғҳои миллати  бегонагон баъзе аз мардуми моро гумроҳ менамоянд, онҳоро бо роҳи фиреб гирифтори ҳар гуна ақидаҳои бегонапарастӣ менамоянд.

Мусаллам аст, ки бо иқдоми пайгиронаи асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон соли 2017 “Соли ҷавонон” эълон гардида буд, ба ин хотир тамоми ҷавонон, то тавонистанд, масъулияти хешро дар назди халқу миллат сарбаландона адо намуданд  ва  минбаъд пеши худ мақсад гузоштанд, ки дар оянда аз ин дида масъулияти бештарро ҳис намуда, барои ободии диёри хеш саҳмгузор бошанд. Ин аст, ки бо руҳияи баланд ва масъулияти дучанд барои сазовори номи  неки ниёгон будан кӯшиш намуда истодаанд.

Мо, ҷавонон тамоми қуввати хешро барои он сарфа менамоем, то худро ба насли оянда чун меросбарони тоҷвар нишон диҳем.

Мо, тоҷикем, фарзандони ворисони Сомониён, насли ориёниён ва меросбари ононем, ки аз ин ифтихор менамоем.Азизов Амриддин, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 12 июня 2018

Просмотров: 2956

Ассосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Рахмон дар паёми худ  ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон соли равонро дар баробари рушди ҳамаи бахшҳои хоҷагии халқ  нисбати осебпазирии қишри ҳассоси ҷомеа –ҷавонон  бобати эътибори хоса додан  ба  фанноварии муосир, нагаравидани онҳо  ба ҳизбу ҳаракатҳои номатлуб таваҷҷӯҳи махсус зоҳир намудаанд.  Аз ҷумла зикр намудаанд, ки  аз устодону омӯзгорон ва волидон тақозо карда шавад, ки диққати наврасон  ва донишҷӯёнро барои азбар намудани  донишхои муосир ҷалб намоянд, онҳоро дар рӯҳияи донишомӯзиву хештаншиносӣ, зоҳирпарастиву ватандӯстӣ ва ҳуввияти миллӣ тарбия намоянд. Зеро солҳои охир зуҳуроти терроризм  ва экстремизм ба хатари глобалӣ табдил ёфта,  ҷаҳони  муосирро ба ташвиш овардааст.  Мутаассифона кувваи  асосии зиндаи он аз ҳисоби ҷавонон ва наврасони дур аз таълим  ташаккул медиҳанд.

Воқеан терроризм яке аз падидаҳои номатлуб ва зиёновару нангинест, ки  ба масоили мубрам табдил ёфтааст. Фоҷеаҳои нангини чанд соли охир, ки дар кишварҳои Шарқи Наздик  ба вуқуъ пайвастааст, ҳеҷ ашхоси солимфикрро бетараф гузошта наметавонад. Дар ин замина тарбияи  дуруст ва дар ҷодаи худшиносию худогоҳии миллӣ  тарбия намудани насли наврас  вазифаи ҷонии мо устодон ба шумор меравад.

Гурӯҳҳои террористиву экстремистӣ, ки ҷаҳонро  ба таҳлука андохтаанд, дар тӯли таърих ба ҳар ном амал мекарданд, ки хадафи асосии онҳо аз байн бурдани якпорчагии  давлат ва қатлу куштор  ба ҳисоб рафта, бо ин роҳ мехоҳанд, ҳокимиятро ба даст оранду ҷамъиятро ноором намоянд. Дар замони муосир аксари гурӯҳҳои террористӣ  ба қатлу куштори халқи осоишта машғуланд ва ба номи ислом ин амалҳои нангинро рабт медиҳанд.  Кисми зиёди ҷавононе, ки ба ин гурӯҳҳо шомил гардидаанд, на дониши кофии исломӣ доранду на дониши фарохи дунявӣ. Бо ваъдаҳои пӯч, ки оқибаташ танҳо марг аст, онҳоро фиреб менамоянд.

Ҷомеаи имрӯзаи мо ҷомеаи ободу озод аст. Касе, ки қонунҳои кишварро риоя мекунад, ӯ зиндагии осудаҳолона дорад ва рӯяш мактабу масҷидҳо кушодааст то хонад, маърифатнок шавад. Тангназарон аз Паёми Асосгузори сулҳу ваҳдат- Пешвои миллат интиқод карда, чунин болоназар будани Сарвари муаззами кишварро чашми дидан надоранд. Чашми ҳасуд кӯр аст. Магар роҳбари давлат сазовори чунин баҳо нест, дар ҳоле ки миллат ба ҳадди нестӣ мерасид, маҳз ӯ ҷон ба каф гирифт ва масъулияти дирӯзу имрӯзи кишварро бар дӯш гирифт. Мулкро тинҷ кард, кинаву кудуратро аз дили размандагон берун сохт ба гузашта салавот гуфт. Бо гузашти беш аз чаҳоряк аср танҳо барои ободӣ ва беҳдошти рӯзгори мардум кӯшиш варзид. Халқи тоҷикро ба оламиён чун миллати соҳибтамаддун ва фарҳангофар муаррифӣ кард. Халқ худ ӯро ҳомӣ ва пешвои хеш интихоб кард. Ҷахду талошҳои Сарвари кишварамон ҳамарӯза баҳри некуаҳволии мардум, баланд бардоштани сатҳи зиндагию мақоми байналмиллалии Ҷумхурии Тоҷикистон нигаронида шудааст.

Мо имрӯз ба шарофати сиёсати ояндабинонаи роҳбари муаззами кишвар  ба натиҷаҳои назаррас ноил шуда истодаем.  Ва ин ҳама ободиро аз самараи меҳнати ҳалол ва тинҷиву оромии кишвар дида истодаем.

Аз ин рӯ, мебояд мо, устодон машғулиятҳои тарбиявиро  дар муассисаҳои ҷиддӣ ба роҳ монда, донишҷӯёну хонандагонро аз  вазъияти сиёсии ҷаҳон огоҳ намуда, ба онҳо бифаҳмонем, ки сулҳу вахдат ва истиқлолият неъмати бебаҳоянд. Бояд ба қадри сулҳу оромӣ ва соҳибистиқлолии кишвари хеш бирасем ва баҳри ободу зебо гардонидани Ватани азизамон талош варзем. Маҳз ин аст рисолати ватандорӣ ва ҳифзи якпорчаги марзу буми Меҳан.

Зокиров Р.Ш., устоди ДПДТТ

Создано: 08 июня 2018

Просмотров: 2710