Имзо гардидани «Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризо­ияти миллӣ дар Тоҷикистон» дорои аҳамияги байналхалқӣ буда, пеш аз ҳама барои таъмини соҳибистиқлолии ҷумҳуриямон, ваҳдати миллӣ ва ба минтақаи сулҳ табдил ёфтани Тоҷикистони азиз мусоидат кард.

Он лаҳза қабл аз созишномаи сулҳ амалан ҳал намудани масъалаҳои ҳаёти муҳими иқтисодӣ - иҷтимоӣ, сиёсии ҷумҳурӣ меистод ва барои ҳарчи зудтар бартараф кардани сохтори фалаҷгаштаи идораҳои давлатӣ, пеш аз ҳама ҳарбӣ кӯшиш ба харҷ мерафт.

Яке аз омилҳое, ки пояи сулҳро ба мустаҳкамшавӣ наздик месохт, ин ба Ватан баргардонидани гурезаҳо ва муҳоҷирони иҷборие, ки садҳо ҳазар нафар худро ба шимоли Тоҷикистон ва хоки Афғонистан афканда буданд. Тибки оморҳои расмӣ соли 1993 теъдоди онҳо ба 800 ҳазор расида буд.

Бо ташаббуси Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам  Эмомалӣ Раҳмон як силсилаи тадбирҳо андешида шуданд, ки онҳо барои таъмини сулҳу субот ва бозгаштани ҳамватанон мусоидат намуданд. Дар ин бобат қабули қонунҳо авф ва иловаҳо ба қонунҳои “Матбуот ва дигар воситаҳои ахбори омма”, “Дар бораи озодии виҷдон”  ва ғайраҳо шаҳодат медиҳанд.

Баъди имзо шудани Созишноми умумӣ  27 июни соли 1997 дар шаҳри Москва заминаи сулҳ ва ваҳдат дар Тоҷикистон амалӣ гардид. Пас аз ин воқеаи таърихӣ дар мамлакат тадбирҳои ба сохтори ҳукуматӣ шомил кардани намояндагони мухолифин, ба ҷумҳурӣ баргардонидани қувваҳои мусаллаҳи онҳо, таъмини фаъолияти озоди ҳамаи азҳоб ва ҷараёнҳои сиёсӣ, ки фаъолияташон ба қонунҳои ҷумхурӣ мухолифат намекунанд, андешида шуданд. Ин тадбирҳо роҳи сулҳро пойдор намуд ва то ба ҳол ваҳдати милли-ро мустаҳкам карда истодаанд.

Бояд гуфт, ки ҷанги шаҳрвандӣ ба мамлакат зарари моливу ҷониву маънавии бузург овард. Дар ин хусус Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Ҷаноби Олӣ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон чунин навиштааст: «Дар натиҷа садҳо биноҳои маъмурию истиқоматӣ, дабистону кӯдакистонҳо ва деҳаҳои бутун валангор шуданд. Ғоратгарӣ ва талаву тороҷ авҷ гирифт. Маҳсули меҳнати солҳо ҷамъовардаи мардум барбод рафт. Зарари моддии ба ҷумхурӣ расонидаи ҷанг бештар аз 10 миллиард доллари амрикоиро ташкил медод...»

Сулҳ барои Тоҷикистони соҳибистиқлол хеле гарон ва бо роҳи мушкилу тӯлонӣ ба даст омад. «Ваҳдати миллӣ - қайд менамояд Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам  Эмомалӣ Раҳмон - бояд аз ҳамагуна ихтилофи назар, гуногунандешии сиёсй, манфиатҳои ҳизбӣ, гурӯҳӣ ва ғайра болотар ва даҳлнопазир бошад, аҳли ҷомеаро муттаҳид, якдил, эҳтиром ва якпорча созад".

Дар чунин шароити тақдирсоз баҳри ҳарчи зудтар аз нав барқарор намудани ҳаёти иқтисодию - иҷтимоӣ ва фарҳангӣ, нигоҳ доштани соҳибистиқлолии Ҷумҳурии Тоҷикистон роҳбарони ҳизбу созмонҳои ҷамъиятӣ, ходимони намоёни давлатӣ, илму маданият ва собиқадорони ҷангу меҳнат бо ташаббуси наҷиб оид ба ташкили  “Ҳаракати ваҳдати миллӣ ва эҳёи Тоҷикистон” баромад намуданд.

Рӯзи 18 июли соли 1997 қариб 600 вакилон аз тамоми ҷумҳурӣ дар Театри опера ва балети ба номи Садриддин Айнӣ ҷамъ омада “Ҳаракати ваҳдати миллӣ ва эҳёи Тоҷикистон”-ро таъсис доданд. Вакилон якдилона Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам  Эмомалӣ Раҳмонро Раиси “Ҳаракати ваҳдати миллӣ ва эҳёи Тоҷикистон” интихоб карданд. Дар оинномаи ин ҳаракат чунин қайд шудааст: “Ҳадафи асосии ҳаракат муттаҳид сохтани саъю кушишҳои табақаҳои мухталифи иҷтимоӣ ва неруҳои Тоҷикистон дар мавриди барқарор намудани сулҳу суботи доимӣ, боварии тарафайну ризоияти шаҳривандӣ, аз буҳрон раҳо додани ҷомеа, таҳкими яклорчагии давлат ва интегратсия ба Иттиҳода Давлатҳои Мустақил, устуворӣ ва вусъат бахшидани демократия, комёб шудан ба риояи ҳуқуқи инсон ва шаҳрванд мебошад.”

Имзои Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ овози гардиши куллӣ дар ҳаёти сиёсӣ, иҷтимоӣ ва маънавии халқи тоҷик гардид.

Ин сулҳ, боварии даҳҳо ҳазор ҳамватанони бегуноҳ, занону кӯдакон, пиронсолону ҷавононро, ки маҷбуран тарки Ватан карда буданд ба зиндагӣ ва ба ояндаи гулгулшукуфоии Ватан гарм намуд. Сулҳи ба даст омада, натиҷаи заҳматҳои зиёди сулҳрфарони миллати тоҷик ва иродаи некм ҳарду ҷониб буд.

Далели гуфтаи боло чандин давлат аллакай бо истифода аз таҷрибаи сулҳи тоҷикон ба сулҳи деринтизорашон расиданд. Дар дарсҳои макотиби оливу миёнаашон аз сулҳи тоҷикон бо хубӣ ва ҳамчун соатҳои ибратбахши зиндагияшон ёдовар мешаванд.

Бинобар ин моро лозим аст, ки ин неъмати бебаҳо ва муқаддас-ваҳдати миллиро пос нигоҳ дорем, ҷавонони ватандӯсту ватанпарварро тарбия намоем, ки дар оянда ин гавҳари ноёбро ҳифзу эҳтиёт намоянд.

Дар муддати 21-сол Ваҳдати миллӣ дар кишвари мо решаӣ мустаҳкам давонд ва боровар гар­дид. Имрӯз Тоҷикистони азизи мо ба муваффақиятҳои назарраси сиёсӣ, иқтисодӣ, иҷтимоӣ, илмӣ ва фарҳангӣ ноил шуда, дар ҷаҳони муосир ҷойгоҳи худро пайдо кардааст. Пояҳои истиқлолияти давлатии мо сол ба сол қавитар мегарданд.

Ба хулосае омадем, ки Ваҳдат зеботарин ва бузургтарин баҳори зиндагии мо ҳаст. Бигзор Ваҳдати миллӣ сарчашмаи ободӣ, озодӣ, оромӣ ва зиндагии шоистаи  мардуми Тоҷикистон мебошад. Таманно мекунем, ки ин ваҳдати миллии мо зиндаву ҷовидон бошад!

Муҳаррама Темурова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 29 июня 2018

Просмотров: 2472

 Дар таъриху сарнавишти ҳар як миллату давлат санаҳои тақдирсозе мавҷуд ҳастанд, ки бо маънии томаш ҳамчун даврони саодатофарин ва оғози созандагиҳои бузург маҳсуб мешаванд. Барои мо - шаҳрвандони Тоҷикистони соҳибистиқлол 27 – уми июни соли 1997 аз шумори ҳамин санаҳои тиллоии тақдир мебошад. Дар ин рӯзи мубораку саид пас аз талошу кӯшишҳои қаҳрамононаву ҷонбозиҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон ба имзо расид. Тасвиби ин ҳуҷҷати ваҳдатофарин баҳри мо тоҷикистониён ба қавли Лоиқи ширинсухан «сулҳи бунёдкор»-ро ба армуғон овард. Аммо аҳримансифатон ба монанди ҳизби ифротгарову террористии ҲНИ мехоҳанд дар ин рӯзҳои муборак аз саҳми худ дар фароҳам овардани сулҳи тоҷикон ҷор зананд Ягон кас инкор намекунад, ки нерӯи мухолифини кишвар  дар ба даст овардани сулҳи тоҷикон саҳме надорад. Оре, онҳо ҳам заҳмат кашидан, вале бештарини онҳо ба хотири манфиатҳои худ маҷбурӣ ба ин санади муҳим имзо монданд. Сониян макони баргузории гуфтушунидҳоро  маҳз аз рӯи гуфти нерӯҳои мухолифин анҷом дода мешуданд.

Имрӯз бо гузашти 21- сол аз ин рӯйдоди муҳиму тақдирсоз баъзе аз розхои нухуфта рӯи об баромаданд. Масалан Кабирӣ дар як мусоҳибаи худ гуфтааст, ки дар майдони «Шаҳидон» ягон нафар наҳзатиён набуд. Аммо Саид Қиёмиддин Ғозӣ яке аз парвардаҳои ин ҳизб иқрор мешавад ва ҳатто навори видеоиро пешниҳод кардааст, ки ӯ ва Саид Абдуллоҳи Нурӣ дар майдони «Шаҳидон» мардумро ба «ҷиҳод» даъват мекарданд.

Пас маълум мегардад ин ҳизб, ки худро чун ҳизби поку мубарро, талқингари дини мубини ислом унвон мекунад, дар амал ба хотири нафсонияти дунё чи корҳоеро ба анҷом расониданд.

Ин амали ноҷавонмардонаро онҳо баҳри он анҷом дода истодаанд, ки Тоҷикистонро минбаъд майдони корузори террористону экстремистон гардонанд.

Аммо мо ба як чиз мутмаинем, ки ҷомеаи тифоқи сокинони кишвар зери ҳимояи давлатанд ва имрӯз пуштибони ҳамаи мо Роҳбари дилсӯзу ғамхор, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонанд.

Мо як ҷону як танем. Ва намегузорем, ки шикасте ба кохии муҳташами Истиқлол расад.

Создано: 22 июня 2018

Просмотров: 2557

Ҷумҳурии Тоҷикистон манфиатҳои миллии хешро, чун дигар давлатҳои мутамаддин, бо қатъият ҳимоя мекунад ва бар зидди он падидаҳое, ки ба манфиати милливу давлатӣ таҳдид мекунанд, дар ҳамбастагӣ бо ҷомеаи ҷаҳонӣ мубориза мебарад ва дар ин самт мавқеи муносибро ишғол менамояд. Сарвари давлатамон аз минбарҳои баланди анҷуманҳои СММ ва дигар созмонҳои байналхалқӣ доир ба афзоиш ёфтани терроризми байналхалқӣ, хавфи он барои амнияти давлатҳо, ба ҷинояти трансмиллӣ табдил ёфтани он ҳарф зада, ҷомеаи ҷаҳониро ба муборизаи қатъӣ даъват мекунанд.

Мубориза алайҳи терроризми байналхалқӣ, экстремизму ифротгароии динӣ, интиқоли ғайриқонунии маводи нашъадор (наркотрафик), ҷинояткории муташаккил аз самтҳои муҳими фаъолияти Созмони Ҳамкориҳои Шанхай мебошад, ки Тоҷикистон ҳамчун узви комилҳуқуқи ин созмони бонуфузи байналхалқӣ дар ин самт саъю талош намуда, корҳои назаррасро анҷом дода истодааст.

Имрўзҳо экстремизм дар қиёфаи мухталиф намоён мегардад. Шакли оддиву оммавии он экстремизми иҷтимоӣ мебошад, шакли хавфноки он – экстремизми сиёсист. Экстремизми динӣ бошад, ҳам ҷанбаи иҷтимоӣ ва ҳам ҷанбаи хавфноки сиёсӣ дорад. Инро воқеа ва ҳодисаҳои дар як қатор давлатҳои ҷаҳон рухдода собит мекунанд. Гурўҳҳои ифротгароӣ-экстремистӣ бо номҳои гуногун: «Ҳизб-ут-таҳрир», «ал-Қоида», «Акромия», «Ҷамоати Ансоруллоҳ», «Ҳаракати исломии Ўзбекистон», «Ҷамоати таблиғ», «Салафия», «Ҳаракати толибон» ва ғайра андешаву амалҳои вайронкоронаи экстремистии хешро ба тамоми ҷаҳон паҳн мекунанд. Чанд соли охир дар мамлакатҳои мусулмоннишини Шарқи Наздик ташкилоти экстремистии ғайриқонунии ба ном Давлатии исломии Ироқу Шом (ДИИШ) зуҳур намуда, ба хунрезиҳои зиёд, муҳоҷирати иҷбории аҳолии зиёд сабаб гардид. ДИИШ сараввал дар ибтидои солҳои 2000-ум ҳамчун гурўҳи созмони террористии «ал-Қоида» пайдо шуда, сипас ба сифати ташкилоти мустақил ба фаъолият пардохтааст. Фаъолияти ДИИШ собит мекунад, ки экстремизм то кадом андоза нооромӣ, марг, офату харобиро ба бор меоварад.

Экстремизм дар кадом шакле намоён нагардад, асоси онро андешаву тафаккури носолим ташкил медиҳад. Тафаккури носолим дар заминаи таъсири шахсиятпарастӣ, худбинӣ, бегонашавии иҷтимоӣ дар феълу атвори инсон ба вуҷуд меояд. Экстремизм, ифротгароӣ дар натиҷаи дарку эҳсос ва баҳодиҳии нодурусти воқеаву ҳодисаҳои ҷамъият ташаккул меёбад. Вайрон шудани тамоюлҳои адолати иҷтимоӣ дар ҷамъият, риоя нагардидани қонун, қоида ва меъёрҳои ахлоқи иҷтимоӣ, авҷ гирифтани маҳалгароӣ, хешу таборчигӣ, шиносбозӣ, амалҳои коррупсионӣ ва амсоли онҳо боиси пайдо шудани ғояҳои вайронкор, заиф гаштани асосҳои ҳокимият мегардад ва оқибат ҳаракатҳои экстремистиро ба вуҷуд меорад.

Аз ин бармеояд, ки экстремизм дар кадом шакл зуҳур накунад, он маҳсули муҳити носолим ва муносибатҳои носолими иҷтимоӣ мебошад. Агар дар бораи ДИИШ сухан ронем, аз рўзи таъсисёбиаш он якчанд маротиба номашро иваз намуд. Сарвари он Абўбакри Бағдодӣ (номи аслиаш Саид Иброҳим Аввад Бадрӣ) худро «халифа» эълон намуда, ин ташкилотро «Давлати исломӣ» ном гузошт. Мақсади аслии ин ташкилот ҳимояи ислом набуда, мубориза алайҳи мақсадҳои поки дину этиқоди исломӣ мебошад. Дар натиҷаи мушоҳидаи фаъолияти ДИИШ ва дигар созмонҳои экстремистӣ тасаввуроти нодуруст дар бораи мафҳумҳои «ҷиҳод», «ҳиҷрат», «халифа» ва ғайра пайдо мешаванд.

Тарафдорони гурўҳҳои экстремистӣ, алахусус ДИИШ, андешаҳои бофтаи салафиро шиори худ намуда, ҳатто ба таври ошкоро нақшаи вайрон кардани шаҳри Макка ва мушаххасан Каъбаро тарҳрезӣ мекунанд. Зери ниқоби ҷиҳоди исломӣ ҳамарўза ҳазорҳо одамони бегуноҳро ба қатл мерасонанд. Ҳатто ба куштори кўдакон, занҳо ва пиронсолон даст мезананд. Аз расонаҳои хабарии Интернет ба таври намоишкорона қатл намудани асирон, оташ задану лагадкўб намудани сарҳои буридаи асиронро намоиш медиҳанд. Имрўз ягон давлат, ҳатто уламои олами ислом, ДИИШ-ро эътироф накардаанд. Дар асл ин ташкилот бо дини мубини ислом ягон алоқамандие надорад. Мақсади асосии ҷонибдорони гурўҳҳои террористӣ ва ифротгаро бо кадом роҳе набошад ҳокимиятро ғасб намудан, низоми кўҳнаи ба қаъри таърих фурўрафтаро эҳё намудан аст.

Мутаассифона, ДИИШ тарафдорони худро дар Тоҷикистон низ пайдо намуд. Чанд нафар шаҳрвандони гумроҳшудаи кишварамон ба сафи ҷангиёни ин давлати ба ном исломӣ пайваст шуда, дар амалиёти террористии Шарқи Наздик иштирок мекунанд.

Чӣ бояд кард, ки пеши роҳи ин қабил амалҳои номатлуб гирифта шавад? Терроризму экстремизм (ифротгароӣ) дин, миллат, ватан надорад. Дар замони муосир алайҳи терроризму экстремизм муборизаи маънавӣ, мафкуравӣ ва ғоявӣ ба роҳ монда шудааст. Барои дарки моҳияти муборизаи ғоявӣ мо бояд аз таълимоту ақида, фалсафаву ҳуқуқшиносӣ, фарҳангу ахлоқи исломӣ бархурдор бошем. Дар фаҳмонидани моҳияти онҳо бояд олимони ҷомеашинос (муаррихон, файласуфон, сотсиологҳо, сиёсатшиносон, фарҳангшиносон, диншиносон), рўзноманигорон - таҳлилгарони сиёсӣ пешсаф бошанд.

Роҳи муҳими мубориза алайҳи ақидаҳои бегона, ифротгароиву терроризм ин тарбия намудани ҷавонон дар рўҳияи парастиши арзишҳои миллӣ ба шумор меравад. Ба ҷавонон бояд, пеш аз ҳама, маълумоти бештар доир ба афроди номвар, шахсиятҳои мондагори таъриху фарҳанг, ҳаёт ва фаъолияти олимону адибон, китобҳои эҷоднамудаи онҳо пешниҳод гардад. Бояд дар тафаккури насли наврас фаъолияти уламову удабо, аз ҷумла олимони мутасаввиф, ҳадиснигорону фақеҳон, ки дар рушди фарҳанги исломӣ нақши мунир гузоштаанд, ҷойгир карда шавад, то ки онҳо аз моҳияти аслии дини мубини ислом бархурдор бошанд ва кўр - кўрона аз ҳар гуна мазхабу гурўҳҳои ифротгаро пайгирӣ нанамоянд. Арзишҳои ахлоқӣ, таълимоти ирфониву фалсафӣ, донишҳо оид ба инсон ва камолоти ў, андешаҳо роҷеъ ба поксириштӣ, таҳаммулпазирӣ, меҳанпарастӣ, бунёдкорӣ, ки ҷавҳари таълимоти исломиро ташкил медиҳанд, имрўз дар ташаккулёбии ҷаҳонбинӣ, камолоти ахлоқиву маънавии ҷавонон бояд нақши муҳим бозанд.

Амиртемур Ваҳҳобов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 22 июня 2018

Просмотров: 2629

 Таърих гувоҳ аст, ки инсоният сароғози зиндагонии маънавии худро тавассути ба ҳам омадан ва муттаҳид шудан нусрат бахшида, бо дарки маҷмӯъ шудан ва иттиҳоди ростин роҳе ба фарҳанги иҷтимоӣ боз намуда, эҳсоси воқеиву дурусти будан кардааст. Ин замоне буда, ки нерӯи ҳамоиш дар зеҳни инсоният қудрати кашфи пирӯзӣ алайҳи ҳамагуна неруҳои ғайрро таҷаллӣ рехт ва дар зимни ҳамин мукошафат буд, ки одаме танҳо ба авлоду қабилаву қавму миллат расид ва мардум шуд. Фаротар аз ин роҳи расидан аз ниёз то ба истиғно, талаб то матлаб, хоҳиш то ормонро пайдо кард, ки саодати ҳамешагии ӯ сафари мубораку ҳумоюн аз ҳамин тариқ аст ва сорбониву раҳнамояндагии пири ин тариқат-ваҳдат.Тафаккури ваҳадгароёнаи инсоният баробари атиябахшии ақлонияти олӣ ва фатҳи ҷодае ба сӯи маҷмӯи кушоишҳо барояш камолоти маънавӣ ато кард ва суроғаи абадиятро  нишон дод. Пас, месазад, ки    ваҳдатро воҷаи рӯҳманд бишморем, зеро дар андешаи инсоният нахуст он маъние, ки бо шунидани воҷаи мазкур пайдо мегардад, ҳузури 2-3 нафар, як гурӯҳ ва ё як ҷомеаи муттаҳиду мутамаддин маҳсуб мешавад.

Дар  ин рӯзҳои ёдкарди Созишномаи истиқрори сулҳ филми мустнади «Решаҳои ноён» тавассути шабакаҳои ҷумҳурӣ нафрату надомати мардумро нисбати «чеҳраҳо»- маъруфи олами ба қавле  исломи кишвар ба монанди Кабирӣ Саид Қиёмиддин Ғозӣ зиёдтар намуд. Дар баромади худ Саид Қиёмиддин Ғозӣ бори дигар даст доштани наҳзатиёнро дар ҷангҳои дохилии кишвар, ноамниҳои сентябри соли 2015, гумроҳшавии ҷавонон ва шомили онҳо ба ҳаракатҳои тундгаро, даъват ба шиамазҳабӣ аз ҷониби наҳзатиён исбои шуд. Мо намедонем наҳзатиён ин бор чиро барои рӯпӯш кардани гуноҳҳои худ баҳона мекарда бошанд. Вақт довари ҳақ аст.  Солҳо мегузарад, боз амалҳои ноҷои наҳзатиён рӯи об хоҳад баромад.

Создано: 22 июня 2018

Просмотров: 2603

Дар замони пешрафти техникаву технология, ки кишвари мо сол то сол ба он ноил мегарданд, нафароне ҳам ҳастанд, ки тинҷию оромии мулк, пешрафти иқтисодиёту иҷтимоиёт, саодати ҳамватанон ва садоқати онҳоро ба давлату Ҳукумат дидан намехоҳанд. Ҳар ободиву пешрафт ба чашми онҳо чун хор мехалад ва ба гуфте айшашонро талху хобашонро ҳаром месозад. Онҳо собиқ раис ва як гурӯҳ фаъолону аъзоёни  ташкилоти террористию экстремистии Ҳизби наҳзати ислом (ТТЭ ҲНИ), пайравони дигар ҳизбу ҳаракатҳои ифротгаро мебошанд, ки баъди шикаст хӯрдан дар рақобати сиёсӣ ва ба ниятҳои нопокашон нарасидан аз Ватан фирор намуда, дар кишварҳои хориҷӣ паноҳ бурдаанд.  Аз ҷумла,  собиқ раиси ТЭИ ҲНИ Муҳиддин Кабирӣ ва дигар ҳаммаслаконаш  бо дастгирии хоҷагонашон дар хориҷа амалҳои разилонаю хоинонаашонро давом дода истодаанд ва мақсаду мароми ягонаашон ноором сохтани вазъият дар Тоҷикистон, халалдор сохтани раванди пешрафту инкишоф, ба кӯи гумроҳӣ бурдани мардум, ташкили табаддулот ва бо ҳар роҳу васила бадном намудани Ҳукумати қонунии кишвар аст. Маҳз бо ҳамин нияту нақшаҳои разилона онҳо муроҷиатномаҳо қабул менамоянд, дар васоити ахбори омма ҳар гуна изҳорот пахш мекунанд,  намоишҳо ороста, аз поймол шудани ҳуқуқи  инсон ва арзишҳои исломӣ дар Тоҷикистон ба ташкилотҳои ҷамъиятию созмонҳои байналмилалӣ гузориш медиҳанд. Ҳатто дар хусуси таъсис додани ҳизбу ҳаракатҳои нав аз ҳисоби бадхоҳони миллат ва мухолифини дар хориҷа фирорибудаи Ҳукумати кунунӣ овозаҳо паҳн мекунанд ва даъватҳояшон ба хунрезиву ҷанг рӯирост садо медиҳад. Масалан онҳо дар ояндаи наздик мехоҳанд Иттиҳодияи опозитсионии наверо таъсис додани ҳастанд.

    Тавре ҳамагон медонем, дар оғози солҳои соҳибистиқлолӣ ҷанги шаҳрвандӣ дар диёри мо аз ҳамин гуна шиорпартоиҳо, низоъандозиҳо, даъватҳои зиддиинсонӣ, изҳороту муроҷиатҳо, майдоннишинию бегонапарастии як зумра нафарони ба гуфти худашон демократ, ислоҳотталаб, навҷӯву навгаро ва дилсӯзи халқу Ватан оғоз ёфт. Аммо ҳамин ки оташи ҷанг фурӯзон шуд, онҳо худро мисли муш ба сӯрохиҳо кашиданд, ҷонашонро гирифта гурехтанд, ҳаволаи ҳазорон нафар бегуноҳонро ба Худо карданд. Он бесарусомониҳо рушду нумуи Ватанамонро ба даҳсолаҳо қафо партофт, миллиардҳо доллар ба хоҷагии халқ зиён расонд. Мутаассифона, талафоти ҷонӣ ҳам кам набуд.

     Имрӯз Муҳиддин Кабирӣ, Саидюнус Бурҳонов (мулаққаб ба «Истаравшанӣ»), Шамсиддин Саидов, Абдуманнон Шералиев, Муҳаммадҷон Ғайратов (мулаққаб ба «Муҳаммад –таке», «Кабуд» ва «Абдураҳмон»), Умед Исоев, Шоиста Мамадшеховаю фарзандонаш  Бегзод ва Ҷавоҳир +риновҳо, ки зодагони минтақаҳои гуногуни Тоҷикистонанд ва даҳҳо нафар миллату ватанфурӯшон, ки замоне аъзои фаъоли ин ташкилоти террористию экстремистӣ буданду баъзеашон ҳатто мазҳаби худро иваз намудаанд,  мехоҳанд, ки боз ҳамон рӯзҳои сиёҳ такрор шаванд.

        Ҳамагӣ чанд рӯз пеш дар як қатор васоити чопии ахбори оммаи Тоҷикистон мақолаи таҳлилии рӯзномаи бонуфузтарини Шарқи Миёна «Ал – Аҳром» бознашр шуд. «Ал – Аҳром» аз соли 1875 инҷониб дар Ҷумҳурии Арабии Миср ба табъ мерасад. Чуноне аз ин мақола маълум мешавад, ТТЭ ҲНИ на танҳо бо ҳаракатҳои террористии «Толибон»-у «Ҷунбиши исломии Ӯзбекистон», балки бо ташкилоту созмонҳои террористии дигар аз қабили Давлати исломии Ироқу Шом (ДИИШ), «Ҷабҳат ан – Нусра», «Ҷайш – ал – ҳур» ва «Ихвон – ал – муслимин» низ ҳамкории густурда дошта, дар сафарбар намудани садҳо нафар ҷавонони гумроҳ барои анҷом додани амалҳои террористӣ ва иштирок дар набардҳои хунин ба Сурия, Ироқу Афғонистон ва дигар минтақаҳои ноором даст доштааст.  

    Барои чунин хизмати хирсона соҳиби маблағҳои калон ва даромади ҳангуфт шудани саркардагоне чун Муҳиддин Кабирӣ афсона нест. Аҳли ҷомеа чанде пеш аз асрори чор миллион доллар маблағи барои ташкили ҷиҳод ҷудонамудаи «бародарони эронӣ» ба ТТЭ ҲНИ бохабар шуданд, ки он мисоли ягона нест. Зикри ҳама амалҳои нопоку зиддиинсонии ин ташкилоти террористию экстремистӣ, хоинию ватанфурӯшии раиси ҳизб ва як гурӯҳ фаъолону аъзоёни он дар маҷмӯъ як китоб мешавад.

    Хулоса имрӯз дар симои Кабирию пайравонаш боз як зумра сиёҳкорон, ватанфурӯшон, бадхоҳон ва душманони сулҳу ваҳдати сартосарии мо мехоҳанд аз рӯи ҳамон сенарияи куҳна амал намуда, ҳаёти осоиштаи моро халалдор намоянд.

    Шукрона, ки имрӯз Тоҷикистони мо Тоҷикистони солҳои 90-уми асри гузашта нест. Воқеоти сангину нангини он айёми хатарзо барои мардуми фарҳангпаноҳу сулҳпарвар сабақи бузург гардид. Албатта, душманону бадхоҳони миллату давлат чун гирдоб ба зудӣ сари хешро мехӯранд ва ба ниятҳои нопокашон намерасанд. Вале метавонанд муддате ба зиндагии орому осоиштаамон халал расонида, дар самти бунёдкорию созандагӣ монеа эҷод намоянд.

     Мо - аҳли ҷомеаҳои хонандагон ва омӯзгорони Гимназияи №13-и шаҳри бостонии Хуҷанд рафторҳои хоинона ва ватанфурӯшонаи Муҳиддин Кабирӣ ва пайравону ҳаммаслаконашро сахт маҳкум намуда, чун     тамоми сокинони Ватанамон намегузорем, ки онҳо нақшаву ниятҳои нопокашонро амалӣ созанд. Бо муттаҳидӣ дар атрофи Пешвои муаззами миллат даст ба дасти ҳамдигар дода, аз як гиребон сар бароварда, ба муқобили онҳо муборизаи беамон мебарем, истиқлолияту озодӣ, ваҳдату ҳамдилӣ ва диёри ҳамешабаҳорамонро чун гавҳараки чашм ҳифз менамоем. 

Соҳибназар Раҳимов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 22 июня 2018

Просмотров: 2512

 Мо, устодони факултети информатика ва энергетика пас аз тамошои ин филми мустанад бори дигар боварӣ ҳосил намудем, ки ҳизби ифротию террористии наҳзати ислом чи тарҳу нақшаҳое барои амалӣ намудани манфиатҳои шахсии худ кашида буданд. Миллате, ки соҳибтамаддун аст, ба ҳеҷ ваҷҳ барои душманони аҳримансифат таслим нахоҳад шуд. Ва ин навор парда аз рӯи маккориву дасисабозӣ, дурӯягиву манфиатхоҳии Кабириву ёронаш бардошт. Наход нафаре, ки дар ҳар суханронии худ, аз Худову Расул ёд мекунад, дар амал барои миллати хеш, марзу буми муқаддаси он, модару падари худ чунин хиёнатро раво бинад. Мо миллати шикаста будем дар солҳои навадум ва ҳамин домуллотарошон маҳз ба хотири супоришҳои хоҷагони худ хостанд, ин диёрро ба нестӣ расонанд. Ҷомеа бунёд кунанд, ки мутассибу фундаменталӣ, аммо тирашон хок хӯрд. Миллат ба рағми ин ҳама носипосиҳо гуноҳи саркардаҳои ҷангро бахшид, аммо ин хиёнаткорон бо истифода аз мавқеъ, шароити мусоиди фаъолият боз даст ба таҳримҳо заданӣ шуданд. Саид Қиёмиддини Ғозӣ ин нафаре, ки аз мактаби бузурги динӣ гузаштааст, имрӯз иқрор мешавад, ки ӯ фармудаҳои Худовандро иҷро накард, балки супоришҳои хоҷагонашро болотар аз оятҳои Қуръонӣ донист. Яъне, мардумро ба гумроҳӣ бурд. Имрӯз пушти панҷара нишаста афсӯс мехӯрад, ки чаро пойбанди макру ҳияли Кабирӣ ва дигар роҳбарони «руҳонӣ» шудааст. Мо миллати созандаю бахшандаем.  Имрӯз ҳам дер нашудааст, ба хотири амну амонӣ ҳарзгӯиҳоро як тараф бояд гузошт. Пешрафт кишварамонро бо чашми сар бояд дид. Онгоҳ фардоиён онҳоро хоҳад бахшид.

Создано: 22 июня 2018

Просмотров: 2571

Таъмини амният дар ҷомеаи ҷаҳонӣ дар сархати масъалаҳои мубрами рӯз қарор дорад. Рӯзҳое нест, ки дар ин ё он гӯшаи ҷаҳон амалҳои террористӣ ба вуқуъ напайвандад.  Бахусус, даҳсолаи пайдо шудани гурӯҳи террористии бо ном «Давлати исломӣ» хатари терроризмро шадидар месозад.

          Қатлу, ваҳшоният ва аз байн бурдани хонаҳои мардуми осоишта танҳо хоси ҳамин гурӯҳҳои ифротӣ буда, зарбаи мудҳиш ба тахриху фарҳанг ва арзишҳои олии инсониву башарият аст. Мо бояд ин масъаларо ба ҷавонон вобаста ба фарҳанги сиёсӣ ва дарку фаҳмишашон бифаҳмонем, то онҳо худ ваҳшония, даҳшатнокии ҷараёнҳои тундгароёнро эътироф, накарда аз онҳо худро дур нигоҳ доранд. Масъалаи баланд бардоштани огоҳии сиёсии ҷавонон, худшиносиву ватандӯстии онҳо дар Паёми Президент, мҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олӣ ишора шуда, ҷавоноро бори дигар ба масъулиятшиносиву ватандӯстӣ даъват мекунад:

    «Терроризм ва экстремизм, аз як ҷониб, чун вабои аср хатари глобалии ҷиддӣ буда, аз ҷониби дигар, аъмоли он гувоҳ аст, ки террорист ватан, миллат ва дину мазҳаб надорад, балки як таҳдиде ба ҷомеаи ҷаҳонӣ ва ҷони ҳар як сокини сайёра аст. Терроризм ва ифродгароӣ беш аз ҳама авҷ гирифта, бо оқибатҳои даҳшатбору бераҳмонаи худ бо проблемаи ҷиддитарини инсоният дар асри бисту як табдил ёфтааст.»

    Бо мушоҳидаи воқеаҳои дилхароши кишварҳои хориҷа, куштори кӯдакону занон, пиру ҷавонони бегуноҳ тавассути телевизон, хусусан, ба доми найранги исломиҳои исломшинос гирифтор шудани як идда ҷавонони мо ва бо номи «Далати исломӣ» ба хоку хун кашидани мусулмонони бегуноҳ кас водор мешавад, ки мӯҳри хомӯширо бишканад ва ба ҷавонони азиз роҳро аз чоҳ нишон диҳад.

      Ба ҷавонони азиз насиҳат мекунем қадри тинҷӣ ва оромии кишварро ва ваҳдати милиро, ки ба осонӣ ба даст наомадааст, ғанимат дониста, тамоми кӯшишу ғайраташонро сарфи ободию шукуфонии ватани маҳбубамон кунанд ва оқилу ояндабин бошанд. Ба ҳарфи ҳар шахсу гурӯҳи ғаразнок гӯш надиҳанд ҳарфи падару модар, ки меҳрубону дӯсти холиси онҳоянд, гӯши ҷон супоранд. Бояд фаромӯш накунанд, ки иҷозати падару модар кор кардан нобахшиданист.

     Бисёрии ҷавонони мо азоби ноамонӣ, ҷанги хонумонсӯзи бародаркушӣ ва аз Ватан беватану хору зор шудани падару бобояшонро надидаан ва фақат баъзе лаҳзаҳояшро аз филмҳо тамошо кардаанд. Бинобарин, қадри тинҷӣ ва осудагиро, ки бо ташаббуси Президенти мамлакат ба даст омадаасту қурбониҳои зиёдро додааст, намедонанд.

   Агар насли имрӯза ба даст гирифтани аслиҳаи ҷангиро омӯзад, оё байни хоҳару бародар, ёру дӯстон, хешу ақрабо меҳру муҳаббат мемонад?

     Ҳоло мо саволи меҳру муҳаббат ба Ватанро намедиҳем. Ба ин савол ҷавоб гирифтан вагарна осон мешавад? Ҳол он ки мегӯем, ки ояндаи дурахшони кишвар дар дасти ҷавонон мебошад. Агар имрӯз мо насли наврасро ба ин хислатҳои нек наомӯзонем, мо дар рӯи замин некиро намебинем. Беҳуда нагуфтаанд, ки одамони нек, ҷавонмардон хайрхоҳу ҳимматбаланд буда, дар рӯи замин ғайр аз ҷангҳои бародаркушӣ чизеро намегирем. «Ҷаҳонро гир на бо камону шамшер гуфтаанд, балки бо панду ҳикмат, бо ақлу заковат, бо илму дониши воло»

      Имрӯз дар аксар кишварҳои ҷаҳон аз ин нерӯ, ҷавонони ҳушёру огоҳ баъзан ба манфиат, гоҳе бар зарари миллатҳову давлатҳо истифода мебаранд. Бар зарари мардум истифода шудани ин нерӯи хасос танҳо ба шарофати ҷавонони «ноогоҳ» ва «бехабар» аст. Бояд афкори ҷавонон тавре тағийр дода шавад, ки онҳо дар ҷомеа қудрату нерӯ ва тавонмандиҳои худро бештар ҳис кунанд. Дар ин сурат онҳо худро бештар ҳис кунанд. Дар ин сурат онҳо худро аз «ҳамла»-и «ғофилгирона» эмин нигоҳ дошта метавонанд. Ҳимояи манфиатҳои ҷавонон тӯли чанд сол аст, ки пайгирона аз ҷониби Ҳукумати мамлакат ҳадафмандона татбиқ карда мешавад.

      Ба таъкиди Президенти мамлакат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон «Имрӯзҳо беш аз 12 ҳазор нафар ҷавонони соҳибистеъдоду лайқатманди мо, дар хориҷи кишвар аз ҳисоби давлат таҳсил карда истодаанд».

   Ин ташаббусҳо гувоҳи он аст, ки Ҳукумат нерӯи ободгар, фидокор ва ватандӯстонаи ҷавононро эътироф карда, барои нишон додани қобилият ва тавонмандиҳояшон омода сохтааст.

Соҳибназар Раҳимов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 22 июня 2018

Просмотров: 2724

Тоҷикистон бо гузашти 27 – соли истиқлолияти давлатии хеш марҳилаҳои хеле муҳиму душворро паси сар намуд. То кунун доғи ҷанги хонумонсӯз аз дилҳои мардум нарафтааст. Ва аксаран саркардаҳои ин ҷанги бемаъниро лаънат мехонанд. Давлат ва Ҳукумати кишвар ба хотири сулҳу салоҳ аз гуноҳи размандагон гузашт, вале маҳз ҳамон нафароне, ки таҳти ғамхории доимии давлат қарор доштанд, ба қавле аз пушт ханҷар заданӣ мешаванд. То замоне, ки Ҳоҷи Ҳалим Назарзода силоҳ ба дасту алайҳи давлат сар набардошт, то замоне, ки Саид Қиёмиддини Ғозӣ чеҳраи аслии ҳизби наҳзатро кушода надод, аксаран гумон мекарданд, ки ин ҳизб мардумро ба роҳи рост, дину диёнат, покизагиву хушрафтор даъват месозад. Аммо тавре Саид Қиёмиддин Ғозӣ дар филми «Решаҳои ноаён» иброз доштааст, мақсади ниҳоии ҳизби наҳзат ва саркардаҳои он хиёнат ба Ватан аст. Онҳо барои ҳифзу манфиатҳои худ омода ҳастанд, ки дину мазҳаб ва хоки муқаддаси худро фурӯшанд. Қабирӣ дар яке аз мусоҳибаҳояш будани аъзо ва пайравонашро дар майдони «Шаҳидон» рад мекунад, аммо Саид Қиёмиддин Ғозӣ мегӯяд, ки ба сифати таблиғгари фаъоли ҲНИ дар ин майдон ҳамроҳи Сайид Абдуллоҳи Нурӣ мардумро бар зидди давлат мешӯронд. Ӯ дар идомаи суханаш эътироф кардааст, ки  тӯли чандин солҳои охир маҳз бо дастгирии Кабирӣ ва хоҷагони эронии худ барои таблиғи ҷараёни шиапарастӣ ва  дар ояндаи наздик ба даст овардани ҳокимият дар кишвар бо муҳоҷирони меҳнатӣ сӯҳбатҳо анҷом додааст ва ба сифати раиси ин ҳизб дар Федератсияи Русия кору фаъолият бурдааст. Номбурда бори дигар эътироф кардааст, ки пас аз шикасти ҲНИ дар интихоботи соли 2015 аз рӯи нақшаи қаблан тарҳрезишуда бо ҳоҷи Ҳалим Назарзода ҳамкориро вусъат бахшида, барои шӯриш заминаи мусоид фароҳам овард. Яъне, маҳз Кабирӣ ба навкронаш маблағҳои зиёде додааст, то дар кишвар шӯру валвала барпо намояд.

Мантиқан нодуруст аст, ки ҳизбе, ки номи поки исломро дорад, барои ноамнии ҷамъият, қатлу куштор даст занад. Гузашта аз ин тафриқаандозӣ миёни мусулмонон худ гуноҳест азим. Пас, исломи покро ба бозии сиёсӣ кашидан, худ дур будан аз имондорист  Ваҳдату суботро имрӯз миллат дорад. Кабириву ёронашро мебояд, ки  баҳри таҳкими давлатдорӣ  рушди соҳоти ҳаёти ҷомеа донишу маърифат саъй варзад. Вагарна як умр ва ҳатто дар саҳифаи таърих чун Заҳҳок онҳоро ёд мекунанд.

Абдусабур Абдуваҳҳобов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 21 июня 2018

Просмотров: 2669

Мо, ҷавонони фаъоли Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон ҳама гуна маводҳои ғаразнок ва суханҳои бардурӯғи маддоҳон ва тарафдорони ҳизби ба ном террористиву экстремистии ҲНИТ-ро маҳкум намуда, қайд карданием, ки чунин шеваи таблиғотие, ки имрӯз «аъзоёни содиқ»-и ин ҳизб тавассути шабакаҳои иҷтимоӣ паҳн мекунанд, аз рӯи оини ҷавонмардӣ нест. Зеро он асноде, ки онҳо дар нигоштаҳояшон меоранд, ягон заминаи воқеӣ надоранд. Баръакс, ин нафарони «фидоӣ» дар ҳар суханронии худ аз Худову расул ёдовар шуда, худ намедонанд, ки ягон рукни диниро ба  инобат намегиранд.

Инро навори 30 дақиқагии «Решаҳои ноён» ва иқрории гуноҳҳои  кардаи яке аз пешвоёни ҳизби наҳзати ислом  Саид Қиёмиддини Ғозӣ исбот намуд. Ӯ зикр медорад, ки ҷавонон ба умеди ояндаи зиндагии шоиста дар муҳоҷирати меҳнатӣ қарор дошта, побанди банди макру ҳияли таблиғгарони ҲНИ гардида, ҳаёти худ, волидон ва фарзандони худро сӯзонида истодаанд. Иддаи дигар ба хотири таълимоти илми исломӣ дар хориҷи кишвар аз ҷониби афроди маълуми ҲНИ таълимоти террористиву экстремистиро меомӯзанд, ки ин хатар ба ҷомеаи ҷаҳонӣ, хатар ба миллат аст.

 Худованд он касонеро дӯст медорад, ки худро дӯст дорад, пойбанди ҳама гуна иғвоҳо нашавад.

Дар ҳоли ҳозир ҲНИ душмани миллат ва аз ҳама асосаш душмани ҷавонон аст. Аъзоён ва пайравони ин ҳизби ошӯбгар мехоҳанд ҷавононро ба истлоҳ манқурт созанд.  

Мо медонем, ки имрӯз ҲНИ такя ба ҷавонон дорад ва дар гузашта низ ҷавононро гумроҳона ба ҳизбашон шомил намуда буданд. Ба ҷавонони хушёру зирак, ватандӯсту имони пок дошта муроҷиатан гуфтнием, ки ба қадри оромӣ ва шароити хуби таълиму тадрис расед. Зеро имрӯз барои тақвияти дониш, маҳорату малака, ҳунаромӯзиву рушди истеъдод дар Тоҷикистон ҳама шароит мавҷуд аст. Бигзор садоқати худро барои ободии диёр, барои модарону хоҳарони худ нишон диҳем. Зеро дӯст доштани  Ватан, обу хок, модар як ҷузъи имон аст.

Создано: 22 июня 2018

Просмотров: 2570

Ман навореро, ки шоми 18 июн дар шабакаи давлатии телевизионии "Тоҷикистон” бо номи "Решаҳои ноаён” дар бораи Саид Қиёмиддини Ғозӣ намоиш дода шуда буд, дидам ва ба чунин хулоса омадам. Ин навор аз вазъияти солҳои навадуми асри гузашта ва аз  кори дасти "хиёнаткорон”-е ба монанди  асосгузорони ҲНИ Саид Абдуллоҳи Нурӣ, Муҳаммадшариф Ҳимматзода ва Эшони Қиёмиддин нақд мекунад..

Дар филм ман мушоҳида намудам, ки дар сар задани амалҳои ҷинояткорона нақши ин ҳизби саркаш хеле калон аст ва инро намояндаи мухолифин Эшони Қиёмиддин тасдиқ мекунад. Ӯ мегӯяд зимни майдоннишиниҳо  барои ҷалби тарафдорони худ суханҳои боҳарорат задам, онҳоро даъват намудам, ки бар зидди давлат ва Ҳукумат бархезанд.  Ҳамин суханҳои ноҷо, ҳамин даъватҳои ноҷо, боис шуд, ки миллионҳо одам муҳоҷир шуд, ҳазорҳо одам бехонумон шуд, ҳазорҳо кӯдак ятим монанд.

Эшони Қиёмиддин барои ин даъватҳои, ба таъбири худи ӯ, "ноҷо” дар ин филм аз мардум узр пурсид. Ӯ ҳамчунин Эронро ба маблағгузории ҲНИ айбдор кард. Эшони Қиёмиддин гуфт, Эрон мехоҳад наҳзатро аз нав зинда карда, барои Тоҷикистон мушкил эҷод кунад. Ӯ аз ҷумла аз як нақшаи "пароканда кардани интихоботи соли 2020” ҳарф зад, вале ҷузъиёте дар ин бора надод. Дар филм гуфта мешавад, ки Эшони Қиёмиддин бо лақабҳои Бобои Эшон ва Генерали мардумӣ маъруф буда, 21 марти соли 1952 ба дунё омадааст ва соҳиби 8 зан ва 28 фарзанд будааст. Худ қазоват кунед, ба наҳзатиён серзанагӣ ва талх кардани ҳаёти занони тоҷик расм шудааст. Ва гумонам ғолиб, ки ин бонувон дар зиндагӣ хушбахт набуданд.

Воқеан ҳам то замоне, ки ҳамингуна афрод аз воқеияти ҳол баён мекунад, мардум, хосса онҳое, ки ба ин ҳизб бовар доштанд, ангушти ҳайрат мегазанд. Зеро сухан дигару амал дигар. Мо ҳар рӯз тавассути шабакаҳои иҷтимоӣ аз вахнгӯии Кабирӣ огоҳ мешавем. Ин нафар худро тавре вонамуд мекунад, ки гӯиё ӯрову ҳизбашро бегуноҳ манъ кардаанд. Аммо Эшони Қиёмиддин яке аз наздикон ва пешвоёни ҳизб иқрор мешавад, ки ҳадафи онҳо натанҳо гирифтани давлат бо зӯрӣ буд, балки кишварро саросар ба тобеияти мазҳаби шиа ворид кардан буд. Ба ин амали “савоб”-и худ аз хоҷагони эронии худ маблағҳои калон мегирифтанд. Ва инро худи Эшони Қиёмиддин зимни дастгир шудан тасдиқ намуд.

 Агар мо имрӯз қадру манзалати Ватан,  миллат ва забони худро дарк насозем, зарурати густариши худшиносиву худогоҳӣ, таҳкими ваҳдати миллӣ ва пояҳои Истиқлолиятро таъкид накунем, амнияти миллӣ ва рушди иқтисодиву фарҳангиро таъмин карда наметавонем.

Аз ин, рӯ моро зарур аст, ки ба ҷомеа фаҳмонем, ки чи нақшаҳои «бориз» доранд душманони миллати мо. Танҳо якдиливу сарҷамъи моро ғолиб мегардонад. 

Ғуфрон Рустамов, донишҷӯи ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 21 июня 2018

Просмотров: 2571