Ҳанӯз солҳои 80-уми қарни гузашта ҳизби экстремистии ҲНИ ба фаъолиятҳои ҷангчӯёнаю ифротии худ иқдом намуда буд. Далелҳои тавассути расонаҳо имрӯз паҳнгашта бозгӯи онанд, ки ин ҳизби мамнуъ аз ҷумлаи созмонҳои террористию экстремистӣ буда, амалан аз интиҳои солҳои 80-уми асри гузашта амалҳои ифротгароёнаашро дар ҷануби кишвар оғоз намудааст. Маҳз хонаи худо-масҷидро макони амалҳои ифротӣ интихоб намудаанд. Тибқи бозгӯи шоҳидони ҳол ҳанӯз дар давраи Шӯравӣ бо истифода аз калтаку корд ва дигар олоти пешомада ҳуҷум намудан аввалин шеваҳои зӯроварии наҳзатиҳо будааст. Маҳз аз масҷидҳо шурӯъ намудани нооромӣ ва даст задан ба зӯроварию масҷидро аз макони муқаддасу ибодат табдил додан ба мавзеи шарорату муқовимат амали касифонаи ин тоифаи ҷиноятпеша буд. То ин замон мардуми мо чунин зеҳнияте дошт, ки масҷид макони бисёр муқаддас буда, он ҷо ба ҷуз аз ибодат анҷоми амали дигар ношоиста аст.
Ҳанӯз пас аз таназзули Иттиҳоди Шӯравӣ, замоне, ки дигар ҷумҳуриҳо дар ҳоли тақсими мероси бозмондаи ин давлати пошхӯрда буланд, ҲНИдар такя бо дастури хоҷагони хориҷиаш барои бо роҳи зурӣ ба даст овардани ҳокимият бо набарди мусаллаҳона даст зад ва ҳукумати конститутсиониро соли 1992 ғасб намуда, кишвари азизамонро ба майдони ҷанг ва қатлу куштор табдил дод. Дар як фурсати кутоҳ дар натиҷаи ин амали нангини онҳо, ҳокимият дар саросари Тоҷикистон фалаҷ гардид, миллат пароканда шуд ва вуҷуди ягонагии кишварамон ба ҳайси давлат зери суол монд. Мусаллаҳшавии наҳзатиён ба фаъолияти экстремистии онҳо тақвият бахшида, минбаъд ба фаъолиятҳои террористона пардохтанд. Кушторҳои ваҳишёнае, ки соли 1992 дар водии Вахш террористони наҳзатӣ анҷом додаанд, назирашро таърих ёд надорад. Ин гурӯҳ имрӯз нашармида аз миллату инсоният ҳадс мезананд, аммо хиёнатҳо ва аъмоли фоҷиаборашон аз ҳуҷуми чингизиён ба минтака камтар нест. Наҳзатиҳо бадтарин шеваҳои қатли инсонро дар ин минтақа нисбат ба ҳаммеҳани худ раво дидаанд, ки онро ҳеҷ инсон ба ягон кас раво надидааст. Ин тоифаи фирории ифротӣ, ки имрӯз дар хориҷ аз ватан аз ҳифзи ҳуқуқи инсон садо баланд мекунанд, аз аъмоле, ки дар баробари ҳамватанони худ анҷом додаанд, нашармида худро ҳомии ҳуқуқи башар эълон мекунанд.
Имрӯз, ки онҳо дод аз донишмандиву нобиғагӣ мезананд ва ихтирооти илмию дастоварди олимонро ночиз мешуморанд, дар давоми мавҷудияти ташаккули террористии худ як «кашфиёт» кардаанд, ва он ҳам кашфиёти «бочка-зиндон», ки андаруни ин зарфи сӯзишворӣ ҳамватанони худро бо бадтарин шева мекуштанд.
Фаъолияти ин ҳизб ҳамеша зиддимиллӣ ва зиддиинсонӣ буд. Силсилакушторҳои ҲНИТ дар солҳои ҷанги шаҳрвандӣ афзоиш ёфта, ҳатто пас аз ба имзо расидани созишномаи сулҳ идома ёфтаанд. Ҳамаи ин баёнгари он аст, ки ин ҳизби экстремистию террористӣ, ки айни ДИИШ аст, бо фаъолиятҳои зиддиинсонии худ ҳазорон хонадони тоҷикро аз сарбони оилаву аз ҷигарбандон маҳрум намудааст. Амалҳои террористии ин гурӯҳ, ки боиси аз байн бурдани ҷони 150 ҳазор сокини осоиштаи Тоҷикистон гардид, бузургтарин хиёнат ва ҷафоест, ки аз тарафи онҳо содир шудааст.
Имрӯз мо шукрона аз сулҳу суботи бебозгашти механ менамоем, аммо фирориёни ҲНИ дар хориҷи кишвар паноҳ бурда, худро афроди мутамаддин вонамуд мекунанду пиндореро дар зеҳни худ мепарваранд, ки гӯё бо гузашти вақт аъмоли ғайриинсонии онҳо фаромӯш шуда бошад. Вале бехабар аз онанд, ки дар саҳифаҳои таърих ва зеҳни ин миллат даҳшатафканию қатли наҳзатиҳо абадан нақш бастааст. Ҳанӯз ҳам зиёдаравии мазҳабии онҳо маҳфуз буда, дар сурати имкон ёфтан бо шеваҳои дигар мисли истифодаи нақлиёт, истифодаи теғ ва мисли онҳо аъмоли касифонаи хешро анҷом медиҳанд. Имрӯзҳо дар шабакаҳои иҷтимоӣ бо роҳи дурӯғпардозиҳо худро уламо нишон дода, тавассути он мағшӯӣ кардани ҷавонони ноогоҳ ва роҳнамуд кардани онҳо ба самти муғризонаи зиддиинсонӣ идомаи хиёнатҳои қаблии хешро дар баробари ҳаммеҳанони худ ба роҳ мондаанд. Ғайр аз ин рафтори ноҷавонмандонаи наҳзатиҳо буд, ки ҳазорон ҳамватанони мо, ки аз миллатҳои ғайр буданд, ё эътиқодии рӯҳонии дигарро доштанд, вале ҳамчун мутахассисони чашмикордон дар ободии кишварамон саҳми босазо доштанд, фирор намуданд. Кабирӣ баринҳо имрӯз дар кишварҳои хориҷӣ бо роҳи шиорфурӯшӣ мехоҳанд, ҷомеаи ҷаҳониро фиреб диҳанд, ки гӯё инҳо воқеан демократанд ва барояшон ҳуқуқи инсон, озодии виҷдон арзишманд аст. Вале ин нидоҳо танҳо баҳонаеанд, то худро аз ҳошияи террористӣ орӣ нишон диҳанд ва аз масъулият дар назди Ватан озод шаванд, лекин шеваи адолат ин нест.
Зокиров Р.Ш., устоди ДПДТТ ба номи ак. М.С.Осимӣ
- Просмотров: 2600
Имрӯз дар ҷаҳони ислом як қатор ҳизбу ҳаракатҳои ифротгароӣ дар заминаи эътиқодоти динӣ амалкунанда арзи ҳастӣ доранд, ки аз ҷониби қудратҳои ҷаҳонию минтақавӣ бо мақсади амалӣ сохтани манофеи геополитикиашон ба кишварҳои Осиёи Марказӣ, аз ҷумла Тоҷикистони соҳибистиқлол интиқол ёфта, имконияти дар оянда вайрон кардани мувозинати динию мазҳабӣ, вазъи сиёсию идеологӣ ва субботу амнияти ҷомеаро доранд.
Мутаассифона, доираҳои муайяне дар ҷаҳони муосир мавҷуданд, ки дар ноором сохтани вазъи сиёсии кишварҳо даст дошта, бо ин роҳ мехоҳанд, ҳадафҳои иқтисодии худро пиёда созанд. Ин гурӯҳҳо маҳз аз заифии дониши дунявию динии мардум истифода намуда, зери шиори «ҷиҳод» сохтори мавҷудаи кишварҳоро фалаҷ карда истодаанд, ки аз ин вабои идеологӣ ягон давлат эмин буда наметавонад. Зеро технологияи муосир пайвандгари ин равандҳо мебошад. Дар натиҷаи чунин амалиётҳои ифротгароӣ бо номи исломиён шумораи зиёди аҳолии бегуноҳ ба ҳалокат расида, нисбат ба дини мубини ислом ҳисси бадбинии мардуми ғайримусулмонро ба вуҷуд меорад.
Бо мақсади пешгирии фаъолияти экстремистӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон таъсису бақайдгирӣ ва амалкардани ташкилотҳои экстремистӣ ё созмонҳое, ки ба экстремизм мусоидатмекунанд, тарғиби экстремизм ва паҳн кардани маводи экстремистӣ манъ аст.
Мутобиқи моддаи 8-и Конститутсияи мамлакат дар Тоҷикистон ҳаёти ҷамъиятӣ дар асоси ҷараёнҳои гуногуни сиёсӣ ва идеологӣ инкишоф меёбад. Ягон идеология, аз ҷумла динӣ, наметавонад идеологияи давлатӣ бошад. Ташкилотҳои динӣ, ки аз давлат ҷудоанд, ба корҳои давлатӣ дахолат карда наметавонанд. Ин чунин маъно дорад, ки дар давлати дуняви ё чун Тоҷикистон муассисаҳои динӣ аз давлат ҷудо карда шудаанд ва онҳо имконият надоранд, ки ба фаъолияти мақомоти давлатӣ таъсир расонанд. Ва мувофиқи моддаи 28 Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон «ҳар кас ҳуқуқ дорад муносибати худро нисбат ба дин мустақилона муайян намояд…»
Дар шароити кунунӣ вазифаи ҳар як фарди ватандӯсту ватанпарвар, миллатдӯсту хештаншинос, алалхусус ҷавонон, ки ҳамчун нерӯи асосии пешбарандаи ҷомеа маҳсуб меёбанд, аз он иборатаст, ки аз таълимоти гурӯҳҳои манфиатҷӯе, ки дини мубини исломро бо терроризму экстремизм айният медиҳанд ва тундгароиро омили ҳифзи ислом муаррифӣ мекунанд, худдорӣ намоянд, зеро дар натиҷаи гароиш ба ин гунна ҳизбу ҳаракатҳои радикаливу экстремистӣ ҳам ҷони худро аз даст медиҳанд ва ҳам сабаби аз байн бурдани ҷони ҳазорон нафарони дигар мегарданд. Бояд ҳар як шаҳрванд, ҳар як фарди ин ҷомеа барои ҳифзи истиқлолият ва якпорчагии кишвар талош варзад. Зеро ояндаи халқу миллати тоҷикро бе мавҷудияти давлати миллии тоҷикон тасаввур кардан ғайриимконаст.
- Просмотров: 2451
Фарҳанг яке аз рукнҳои асосии миллат ба ҳисоб рафта, арҷгузорӣ ба он ва пос доштани анъанаҳои гузаштагон вазифаи муққадаси ҳар як шаҳрванди ҷомеа аст. Махазҳои таърихӣ нишон медиҳад, ки миллати тоҷик таърихи қадима дошта, бо фарҳанги ғании хеш дар байни миллатҳои дигар маъруф аст. Бостоншиносон исбот кардаанд, ки пӯшидани ҳиҷоб дар суннатҳои қадимаи миллии миллати тоҷик вуҷуд надошт, зеро дар ангораҳои аз давраҳои қадим ёфтшуда бонуи тоҷик бо сатр тасвир нашудааст. Аммо зани тоҷик чун олиҳаи ҳусну зебои ва боиффатию порсои шинохта шуда буд. Занони кӯҳистон ҳамеша рӯймоли калон ба сар мекарданд., ки дар мавридҳои зарури чеҳраи худро аз ҳамсуҳбати ношинос паноҳ мекарданд. Бонувони тоҷик то ба имрӯз либоси миллии худро тарзе мупӯшиданд, ки худ роҳад буданд ва мухолифи шариати ислом набуд. Занони бо маърифат дар баробари риояи аркони ислом баробари мардон дар ҳама соҳаҳо фаъолият менамуданд.
Аз рӯи аҳкоми шариат пӯшонидани мавзеъҳои бадан аз назари шахсони бегона ва номаҳрам сатри аврат аст, вале бархе аз бонувони тоҷик имрӯз ба тақлидкори роҳ дода, сатру ҳиҷоб ба бар мекунанд, ҳол он ки либоси миллии тоҷикӣ мухолифи аҳкоми шариат нест. Як гуруҳ духтарони ҷавон ва бонувон ҳиҷоб ба бар мекунанд, ки ин ҳам аз байн хоҳад рафт.
Либоси миллӣ як ҷузъи фарҳанги миллӣ ба ҳисоб мервад ва мо, ки дар замони муракаби ҷаҳонишавӣ умр ба сар мебарем, бояд ин ҷузъи муҳими фарҳанги ниёгонамонро чун гавҳараки чашм эҳтиёт намоем ва ба ҷаҳониён фарҳанги волои либоспӯшии тоҷикиро муаррифӣ кунем ва бояд чуноне, ки аз гузаштагонамон ба мо расидааст ба ояндагон мерос гузорем.
- Просмотров: 2501
Мо, коллективи устодони кафедраи молия ва қарз фаъолияти ғайриқонунии ҳизби террористиву экстремистии ҲНИТ-ро хориҷ аз кишвар маҳкум намуда, гуфтанием, ки ягон қувва ва нерӯи марказгурез наметавонад, оромии ҷомеаи имрӯзаи кишварро халалдор созад. Зеро шаҳрвандони кишварамон, хосса ҷавонон дар партави сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон осудаҳолона пайи таълиму тарбия ва ҳунаромӯзӣ буда, дар иҷрои ҳадафҳои стратегии кишвар саъй меварзанд.
Имрӯз ин ҳизб бо фирориёни худ бо сарвари Муҳиддин Кабирӣ мехоҳад бо ҳамдастии хоҷагони берунаи худ ба амнияти миллии мо халал ворид кунад. Ва гуфтаҳои «Ин бор бо музаффарият хоҳем баргашт» воқаен ҳам даъват ба ҷанг аст. Тавре дар боло гуфтем вақте миллат сарҷамъ аст, сорбони он оқилу хирадманд ва муҳимтар аз ҳама ҷасуру бебок аст, моро ягон қувва ноором нахоҳад кард. Зеро мо як муштем.
Мо қатъиян аз Шумо ва ҳаммаслаконатон талаб дорем, ки таҳрибкориро бас кунед, обрӯи миллати тоҷдори моро дар арсаи ҷаҳонӣ нарезонед. Ба навиштаҳои муғризонаи худ хотима бахшед. Баръакс, нафарони ҳамсафу кӯрдили худро ҳушдор диҳед, ки халқи шарифи кишвар дигар гумроҳиро ба гӯшаи фаромӯшӣ бурдаанд. Мо якдил ва яктанем ва барои ободиву тинҷии мамлакатамон тифоқона кор мебарем. Ягон душман ҳақ надорад, ки бо қиммати ҷони ҳазорон-ҳазор ҷавонон, оҳу зори модарони дилфигор ва заҳматҳои шабонарӯзи Сарвари давлат сулҳи ба дастовардаро ба норомӣ бадал кунад.
Устодони кафедра
- Просмотров: 2532
Сулҳу осоиштагӣ, фазои софу беғубор, хандаҳои беғаши кӯдакон, таҳсили бемамониаи наврасону ҷавонон, озодии кулл дар ҷомеа беҳтарин неъмат барои насли одамӣ маҳсуб меёбад.
Танҳо ҳамдиливу муросо метавонад миллатро ба сӯи шукуфоӣ раҳнамун намояд.
Ба андешаи Сарвари давлат Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон «Давлат ҳам мисли падару модар аст. Насли калонсоли имрӯз тамоми зиндагӣ ва фаъолияти худро дар талошу мубориза барои рафъи буҳрону мушкилот ва бунёдкориву созандагӣ гузаронида истодааст
Насли калонсоли имрӯз бо ҳамаи камбудиву мушкилоте, ки дошт, давлатро аз нестиву миллатро аз парокандагӣ наҷот дод, дар кишвар сулҳу суботи пойдор ва ваҳдати миллиро таъмин намуд ва пояҳои давлатдории миллиро устувор гардонид.
Акнун насли калонсол, яъне падару модарон фақат як орзу доранд, ки фардои Тоҷикистонро боз ҳам ободу пешрафта, марзу буми ин давлатро орому осуда ва ҳар фарди миллатро хушбахт бинанд. Шумо таҷрибаи дӯст доштани Ватан, обод намудани он ва ҳифзи манфиатҳои миллиро аз насли калонсол омӯзед.
Маҳз бо кӯшишҳои пайгиронаи Президенти кишвар Эмомалӣ Раҳмон миллати парешон сарҷамъ омад, мамлакат обод шуд, пеш рафт, гул-гул шукуфт ва имрӯз дар чеҳраи ҳар фарзанди тоҷик нишоту хурсандист, ваҳдату сулҳ падидор аст.
Аммо, мутаассифона, ҳанӯз ҳам дар ҷомеаи мо ҳастанд қувваҳое, ки пешрафти мамлакатамонро нодида мегиранд. Мехоҳанд бо ҳар баҳона камбудиҳои ҷузъии ҷомеаро бузург нишон дода, ҷомеаро ба гирдоби нобасомониҳо кашанд. Ин амалкардҳо дар ҳоле рух медиҳанд, ки зиёда аз сад давлати дунё мавриди ҳамлаҳои ғайриинсонии террористон ва ифротгароён қарор гирифтааст. Воқеият чунин аст, ки ҷуғрофияи нооромиҳо торафт доман паҳн намуда, таҳдиду хатарҳои глобалӣ имрӯз ба асосҳои бунёдии тартибу низоми ҷаҳонӣ ва усулҳои муносиботи байналмилалӣ таъсиргузор мебошанд.
Идомаи минбаъдаи ин ҳолат метавонад боиси амиқ гардидани таҳдиду хатарҳои сиёсиву иқтисодӣ, амниятӣ ва башариву фарҳангӣ дар минтақаҳои гуногуни олам гардад.
Тоҷикистони азизи мо дар арсаи байналмилалӣ бояд мақом ва мавқеи устувор дошта бошад. Аммо фаъолияти бархе аз гурӯҳҳову ҳизбҳои фаъолияташон мамнӯъ дар кишвар боиси коста гаштани обрӯи кишвар мегардад. ҲНИТ аз ҷумлаи чунин ҳизбу гурӯҳҳои ифротгаро ба ҳисоб рафта, имрӯзҳо дар арсаи сиёсиву байналмилалӣ на танҳо мақому манзали худро аз даст дод, балки пайваста ба номи халқу миллат ва давлати Тоҷикистон тӯҳмату бӯҳтонҳои беасос изҳор менамояд.
Мо, устодони факултети сохтмон ва нақлиёт амалҳои номатлуб ва иғвоангезонаи ҲНИТ-ро сахт маҳкум намуда, ҷонибдори сиёсати пешгирифтаи Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва оромиву суботи Тоҷикистони азиз мебошем.
Мо ҷавононро талқин мекунем, ки танҳо илм омӯзанд ва роҳи ростинро пеша созанд.
Гурӯҳе аз устодони факултети сохтмон ва нақлиёт
- Просмотров: 3156
Ҳар ҷомеа, ки ба миллати худ содиқ аст, меҳани худро дӯст медорад, ба арзишҳои миллӣ арҷ мегузорад, ниёгони худро эҳтиром менамояд бо боварии комил гуфта метавонем, ки ин ҷомеа, ин миллат, ин фард, ин шахс, ин кӯдак ба ҳеҷ гуна корҳои ношоиста, ба ҳеҷ гуна ҳизбу ҳаракатҳои ғайриқонунӣ, ба ҳеҷ гуна гурӯҳбозӣ, ба ҳеҷ гуна амалҳои ношоиста, ба ҳеҷ гуна ифротгароию терроризму экстремизм даст нахоҳад зад. Бо ин амали нек ҷомеаи мутамаддини мо ҳамешагӣ бо роҳбарии хирадмандонаи Сарвари давлат Ҷаноби Олӣ Эмомалӣ Раҳмон ба сӯи созандагӣ, бунёдкорӣ ва ваҳдати ҷовидонаи миллӣ хоҳад расид. Миллати куҳанбунёди мо на ҷонибдори ифротгароӣ, балки тарафдори инсонгароӣ мебошад.
Ҳамин тавр, мо мардуми сарбаланди Тоҷикистон ҳамешагӣ кӯшиши онро дошта бошем, ки ҳар зарраи хок ва ҳар қатраи обро чун гавҳараки чашм эҳтиёт намоем ва бидуни амалҳои ношоистаи вожаҳои мавриди назар барои саодати зиндагии оилаи худ ҳиссагузор бошем ва ба василаи ин кору хайру савоб саҳми худро дар пешрафту шукуфоии диёри арҷманди худ, ки номаш Тоҷикистон аст гузорем.
Аъзоёни шӯрои собиқадорони ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Просмотров: 2602
Бо қарори суди олии кишвар ҲНИТ ҳамчун ҳизби террористиву экстремистӣ эълон шуда, фаъолияташ қатъ гардидааст. Аммо мушоҳидаҳо нишон медиҳанд, ки ба қавле роҳбарияти олии ҳизб, ки дар кадом давлати Аврупо панаҳ бурдаанд, мехоҳанд, ки аз нав тарафдорони худро дар хориҷ пайдо намоянд. Онҳо ба ин хотир «қаноти парвоз»-и худро бо анҷумани «Озодандешон», ки ба он зиёиёни «дилсӯз»-и кишвар шомиланд, пурқувват карданианд.
Сомонаи «Паём. нет» дар саҳифаи охирини худ зикр доштааст, ки Ҳукумат шабу рӯз аз хавфу хатари ҲНИТ сухан мегӯяд. Воқеан чаро нагӯяд, дар ҳоле, ки мубаллиғони ХНИТ ҳанӯз ҳам умедвори дубора фаъолият бурдани ҳизби худ ҳастанд. Ва сокинони кишвар ба хубӣ медонанд, ки роҳбарияти олии ҲНИТ чи нақшаҳои муғризона дорад.
Таърих фаромӯш намешавад. Ҳодисаҳои солҳои 90-уми асри гузаштаро ҳамин ҳизб роҳбарӣ карду сабабгори фоҷиаҳои мудҳиш гардид. Ҳоло мо аз шарм ҷангро «таҳмилӣ» ном кардаем. Киҳо онро тарҳрезӣ карданду болои миллат таҳмил, ба ҳама маълум аст.
Вале ба хотири наҷоту ваҳдати миллат ҳамаи ҷинояткорон бахшида шуданд. Аммо имрӯзҳо ба мо маълум аст, ки хоинони миллат фирор аз Ватан ҳастанду то ҳол оромии моро халалдор кардани мешаванд. Боис гӯш медиҳанд, нигаронист, ки дар баъзе мамоликҳои Ғарб ба ҷонибдорони Кабирӣ ва «Гурӯҳи -24»Мо хоҳони онем, ки ҳама дар атрофи сиёсати пешгирифтаи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон шахсан ба сиёсати хирадмандонаи сардори давлат Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат Президенти мамлакат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон сарҷамъ гардида, барои пешрафти кишвари азизамон саҳмгузор ва барои амнияти халқу миллат ва давлати худ собитқадам бошем.
Устодони факултети муҳандисӣ- технологии Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон
- Просмотров: 2963
Имрӯзҳо яке аз масъалаҳои ташвишовари ҷомеа ин, ба равияҳои экстремистии динӣ шомил шудани баъзе ҷавонон ва наврасон мебошад.
Дар тамоми Паёмҳои Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва суханрониҳои ӯ дар мулоқот бо аҳли зиё, ҷавонон дар бораи пешгирӣ намудани шомилшавии шаҳрвандон, бахусус ҷавонон, ба ҳаракатҳои ифротгарою террористӣ ва мазҳабу равияҳои бегона ба хотири ҳифзи суботу амнияти ҷомеа ва рушди давлати миллӣ дар фазои осоишта таъкид гардидааст.
Тоҷикистон дар кӯтоҳтарин мӯҳлат оиди ин раванд ба ҷомеаи ҷаҳонӣ пайваста, аз рӯзҳои аввалини давлатдории хеш ин қабил ҷиноятҳоро маҳкум карда, ба қонунҳои амалкунанда тағйироту иловаҳо ворид карда, ба ташкилотҳои байналмиллалии давлатию ғайридавлатӣ дар ин раванд ҳамроҳ шуда, ҳамагуна зуҳуроти террористӣ ва экстремистиро қотеъона маҳкум кард.
Дар Қонуни дигари Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи мубориза бар зидди терроризм» аз 16 ноябри соли 1999 мавқеи Ҷумҳурии Тоҷикистон дар ин самт тибқи талаботи санадҳои меъёрии байналмилалӣ мушаххасан дарҷ гардидааст ва Тоҷикистон ӯҳдадориҳои худро дар ин замина ба таври доимӣ ба иҷро мерасонад.
Дар масъалаи бартараф кардани сабабу шароитҳое, ки ба содир шудани ин қабил ҷиноятҳо оварда мерасонад, аз ҷониби Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва дигар қишрҳои ҷомеа ҳамаи чораҳо андешида шуда истодаанд, аз қабили баланд бардоштани сатҳи зиндагии мардум, зиёд кардани ҷойҳои нави корӣ, фаро гирифтани ҷавонон ба варзиш, ташаккул додани мафкураи баланди ватандӯстию ватанпарастӣ, корҳои фаҳмондадиҳӣ, сохтани масҷидҳои замонавӣ, табъу нашр кардани китобҳои динӣ ба забони модарӣ, ташкили барномаҳои динию ахлоқӣ дар садову симо, чопи мақолаҳо дар рӯзномаю маҷаллаҳо, созмон додани ҳизбу ҳаракатҳо. Ин ҳама чорабиниҳо дар барномаҳои дурнамои тараққиёти имрӯзаи Ҷумҳурии Тоҷикистон васеъ таҷассум ёфтааст.
Аммо ҳамоно рақибони заифи сиёсии мо аз қабили ҳизби террористиву экстремистии наҳзати исломи Тоҷикистон мехоҳад ин ҳама ободгариву таваҷҷӯҳи ба нерӯи солимро нодида гирад. Онҳо бо сарвари Муҳиддин Кабирӣ дар расонаҳои иттилоотӣ мехоханд обрӯи кишвари мо дар арсаи ҷаҳонӣ паст зананд. Аммо мушоҳидаҳо нишон медиҳанд, ки ягон созмони бонуфузи ҷаҳонӣ мақсадҳои “оли”-и онҳоро дастгирӣ намекунад. Гузашта аз ин онҳо дар кофтукови байналмилалӣ қарор доранд. Он рӯз дур нест, ки онҳо иқрор шаванд, ки дар раҳи хатоянд
Устодони факултети муҳандисиӣ- иқтисодии Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон
- Просмотров: 2901
Дар мусоҳибаи охирини худ Муҳиддин Кабирӣ, роҳбари ҳизби экстремистиву террористии ҲНИТ бо хабарнигорон дар сомонаи “Паём нет” қайд кардааст, ки Ҳукумати кунунии кишвар барои фаъолияти ҳизб монеаҳо эҷод карда, роҳбарон ва тарафдорони онро бегуноҳ ба маҳкама шинондаанд. Ин “олими саршинос” дар посух ба саволҳои хабарнигор дар мавриди хомушӣ ба изҳороти тезу тунди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ягон сухане гуфта натавонист. Балки бо суханбозиву ҳарфи “муҳаббат” ба обу хоки диёри кишвар хизматҳои худро замони дар Парлумони кишвар буданаш ёдовар шуд.
Ин ман – маниҳои абёти зеринро ба хотир меоварад:
Воизон к-ин ҷилва бар болои меҳробу минбар мекунанд,
Чун ба хилват мераванд, он кори дигар мекунанд
ҲНИТ воқеан ҳам аз замони зуҳур карданаш то ҳозир маблағҳои ҳангуфти хоҷагони хориҷиашонро сарф мекунанд. Агар солҳои пешин бо баҳонаи ҷалби аъзо ва пайравон ин маблағҳоро мегирифтанду онро сарфи хонаву дар, мошинҳои гаронарзиш ва маишати худ намуда, халқи бечораро бо азёди чанд пора аз оятҳои “Қуръон”-ӣ тарсонда, ба сафи худ ворид мекарданд. Дар асл ҷавҳари ин нафарон танҳо аз разолату кина пур буд. Ин нафарон мехостанд дар кишварамон табаддулотро барпо намуда, ҳокимияти кунуниро сарнагун созанд. Ягона касб ва ҳунари онҳо гуфтани сухани хуб ва ҳукуматро дар ҳама ҳолат мавриди танқид қарор додан буд.
Дар сӯҳбатҳои мардуми оддӣ мепурсем, ки барояш чӣ чиз аз ҳама қимматар аст? Онҳо мегӯянд. Хотири ҷамъу дили шод. Магар ҳамин неъматро давлат ва ҳукумат таъмин накард. Магар мо зиндагии талхи мардуми Афғонро аз ёд фаромӯш кардем. Дар ин кишвар низ мардум ба “суханҳои волои” 4 нафар саладорон ворид шуда, имрӯз зиндагонии вазнинро паси сар намуда истодаанд. Маҳз ҳодисаи моҳи сентябри соли 2015 парда аз рӯи мақсад ва ҳадафҳои ҲНИТ бардошта шуд. Давлат ва Ҳукумати кишвар 24 сол ба ин ҳизб имконият дод, то бо идеяҳои милливу созандаи худ кишварамонро пеш барад. Аммо ҳамон “устодон” ва “донишмандони илми динӣ” барои пешравии миллат чӣ кор карданд? Мо мегӯем ягон кор. Магар ин нафарон набуданд, ки ба сафи ҳизби худ муллоҳои кӯрсаводро ҷамъ намуда, бо дамсозию дамбозӣ ба иффати занону модарони мо дастдарозӣ намуданд. Магар ин саркардагон набуданд, ки ҷавонони гумроҳи мо ба хотири бунёди давлати исломӣ бо мақсади “шаҳид” шудану ба “ҷаннат” рафтан ҷони ҷавони худро дар майдонҳои давлати Сурия ва Ироқ қурбон намуданд. Магар ҳамин “падарони руҳони”-и мо набуданд, ки масҷидро ба ҷойи ибодат ба макони таблиғоти зиддиҳукуматӣ табдил доданд. Магар ҳамин “роҳбарони олимақом” набуданд, ки ба мактаб рафтани духтарони беҳиҷобро куфр дониста, ҷои талабагонро дар масҷидҳо дидан мехостанд. Мо агар аз рӯи гуфти ин нафарон кор мекардем ҷомеаи мо аз як мутаассибхона беш намешуд.
Мо бо азмияти том гуфтем ва мегӯем, ки дигар мардум мардуми солҳои навадум нест. Ва сияҳро аз сафед ҷудо карда метавонад. Бале мо бояд иқрор шавем. Дар ҷомеа камбудиҳо ҳастанд, ҳанӯз вазъи иқтисодӣ на ба он сатҳ ҳаст, ки мо мехоҳем. Вале инро танҳо давлат ва ҳукумат бартараф намекунад. Мо бояд дар атрофи Сарвари муаззами худ сарҷамъ оем. Идеяи миллии худро дошта бошем, то тавонем ба сӯи ояндаи дурахшон қадам ниҳем.
А. Акбаров, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Просмотров: 2589
ИЗҲОРОТИ ҷомеаи меҳнатии факултети информатика ва энергетикаи Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон ба «Роҳбарияти олии ҳизби террористиву экстремистии наҳзати Исломи Тоҷикистон»
Қатлу куштор ва хунрезиҳое, ки қариб ҳамарӯза аз ҷониби қувваҳои ифротгаро бо супориши ҳоҷагони хориҷии онҳо дар Покистон, Ироқ, Шом, Сурия, Яман содир карда мешавад ба ягон аҳкому ахлоқи исломӣ мувофиқат намекунад. Ин ҳама бедодгариҳоро насли калонсоли Тоҷикистон дар солҳои ҷанги таҳмилии солҳои 90-уми қарни ХХ, ки дар асл ин фоҷиаи миллӣ ҳам буд дар мағзу устухонҳои худ санҷидаанд. Дар солҳои 90-ум қарни гузашта ифротгароён ба мақсади нопоки худ расидан тамоми усулу воситаҳои тундрав, радикализм, зурӣ, аз он ҷумла терроризмро истифода бурда фарзандони беҳтарини миллати тоҷик-прокурори кулли ҷумҳурӣ Нурулло Ҳувайдуллоев, академик М.Осимӣ, депутатҳои Шӯрои Олй Муродали Шерализода, Моёншоҳ Назаршоев, олимони машҳури соҳаи тиб Юсуфҷон Исоқӣ, Минҳоҷ Ғуломов, хабарнигори барҷаста Муҳиддин Олимпур ва дигаронро ба қатл расонданд.
Ифратгароӣ дар зери ниқоби дин сабабгори бенизомию бетартибии ҷомеа, бадандешӣ, кинаю адовати байни одамон гардида барои рушди иқтисодӣ, иҷтимоӣ, фарҳангӣ, устувории вазъи сиёсати ҷомеа монеаҳои зиёда эҷод мекунад. Сади роҳи ташаккули ҳисси ватандустӣ, ифтихори миллӣ, худогоҳи ва худшиносии миллӣ мегардад. Дар шуури мардум нисбати давлат ва низоми сиёсии ҷомеа ҳисси бегонагӣ, бетарафӣ ва бадбинӣ ҷойгирӣ мекунад.
Имрӯз бо гузашти 20- сол мардум фаҳмиданд, ки саркардаҳои чунин бедодагариҳо маҳз аъзо ва пайравони ҲНИТ будаанд. Онҳо тавассути хоҷагони зархариди хеш мехостанд зиёиёни миллати моро несту нобуд намуда, фарҳанг ва оини бегонаро бар сари мо таҳмил намоянд.
Аммо ин миллати тамаддунофар дар тӯли асрҳои зиёд тавонист аз ғиреви душманон раҳо шавад, ин бор низ бо руҳияи шикастнопазир ғалаба ба даст овард.
Мо, ҷомеаи устодон эътимод бар он дорем, ки ягон қувва садди роҳи пешрафти мамлакат нахоҳад шуд.
Устодону шогирдони факултети информатика ва энергетика
- Просмотров: 2552
Дар ҷомеаи мо тайи солиёни охир бинобар талқини амалҳои хурофоту фарҳанги бегона иддае аз шаҳрвандон имонро аз таассуб ҷудо карда наметавонистанд. Ҳамсояеро медиданд, ки намозхон шудаасту барои ба қавле хату саводро гирифтан фарзандашро пеши «домулло»-и маҳалла мефиристад, ӯ ҳам дар пайравӣ бо ӯ масҷидро ҷойи худ дида, барои илмомӯзӣ баназди домулло мефиристад. Албатта ин амали волидон аз як ҷиҳат хуб аст, ки нисбати худу фарзандашон корхои шоистаеро мекунанд. Аммо мантиқи гуфтаҳои болоӣ он аст, ки то кадом андоза доммуллои маҳалла хату савод дорад ва то куҷое намозхонии ӯ барои пок гуфтану пок рафтори ӯ мусоидат мекунад. Мутаассифона ба таассуб ба масҷид рафтану фарзандҳоямонро бовар карда назди домулло бурдан ба он оварда расонд, ки ҷавонон ифротгапроиву ба қавле «фонат»-и равияҳои бадхоҳ гарданд. Таассуб ва ифротгароӣ яке аз падидаҳои номатлуби ҷаҳони муосир ба ҳисоб рафта, хатари умумиинсониро дар сайёра ба бор овардааст. Мусаллам аст, ки аҳдофи ҳар гунна гурӯх ё ташкилоти ифротгаро бо роҳи зӯриву истибдод ва ғайриқонунӣ бесуботу ноором намудани ҷомеа ва сарнагунсозии ҳокимияту давлат мебошад. Заминаҳои зуҳури тассубу ифротгароӣ мухталиф буда, бар ҷаҳолату авомфиребӣ, баҳрамандиҳои молиявӣ, дастрасӣ ба сармоягузориҳои ғайриқонунии манфиатҷӯёни хориҷӣ асос меёбад. Чунин падидаи номатлуб ҳамчун василаи фишор ва амалисозии манофеъ ва хоҳиши давлатҳои абарқудрат дар ҷомеаҳои ҳассосияти баланди динидошта, ки аксари бошандагон мусалмонон мебошанд бештар ба назар расида истодааст. Мисоли равшани онро метавон дар ҳодисаҳои ҳузнангези Ироқ, Либия, Сурия, Афғонистон ва Покистон ба осонӣ мушоҳида намуд.
Шукри сулҳу субот ва ободиву шукуфоии Ватани азизамон Тоҷикистони соҳибистиқлолро бояд намоем, ки аз замони ба имзо расидани санади тақдирсози Оштии миллӣ то ба имрӯз ба василаи ҳидояту раҳнамоиҳои хирадмандона ва иқдомҳои ваҳдатгароёнаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ _ Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон осоиштагиву амният ва суботи комили кишвар таъмин гашта, мамлактамон ҳамвора қадами устувор рӯ ба рушд ниҳода истодааст.
Вале назар ба иттилои расонаҳои хабарӣ то ҳанӯз будаанд он нафароне, ки дучори таассуботу нодонӣ гашта, ба файзу нусрат ва ҳаёти гулафшони Ватани маҳбубамон назари бад зоҳир менамоянд. Дар ин раванд яке аз масъалаҳои доғи рӯз шомилшавии ҷавонон ба гурӯҳҳои ифротгарову тундрав ва ҳизбу ҳаракатҳои ғайриқонунӣ буда, боиси ташвиш ва таассуфи аҳли ҷомеа гардидааст.
Маҳз бо заҳмату талошҳои пайгиронаи Сарвари давлатамон мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон садҳо ҷавонони кишвар, ки дар муассисаҳои динии ғайриқонунии мамолики хориҷа таҳсили илм доштанд, ба Ватан баргардонида шуда, барояшон имконоти мусоиди таҳсил ва кору зиндагиро фароҳам оварда шудаанд.
Бояд гуфт, ки иллати асосии гироиши ҷавононро ба ин равияҳои маҷароҷӯву исёнкор дар надоштани донишҳои сиёсиву ҷаҳонбинии илмӣ, ҳамчунин гирифтори таассубу хурофот гардидани онҳо дониста, ҳамаҷиҳата баҳри рафъи ин камбудиҳо бо таблиғи ғояҳои олии сулҳу ваҳдат ва ватандӯстиву инсонгароӣ корҳои фаҳмондадиҳро ҷоннок намудаанд. Бо маърифати ғамхориву пуштибонии давлату Ҳукумат омӯзишу парвариши насли наврасу ҷавонро дар мадди аввал гузошта, барои боло бурдани маънавиёту фарҳангии кӯдакону наврасон ҷаҳди доимӣ ба харҷ медиҳанд.
Дар замони пешрафту тараққиёти илму техникаи муосир ҷавонони моро зарур аст, ки пойбанди расму оинҳои хурофотӣ набошанд ва кӯшиш намоянд, ки ҳамқадами замон бошанду аз дастовардҳои илмию техникӣ огоҳманд гардида, ҷаҳонбинии хешро такмил бахшанд.
Дар чунин вазъият масъулияти азими таърихӣ ва рисолати шаҳрвандии мо аз он иборат аст, ки давлати ҷавони миллӣ, истиқлолияти он ва ҷомеаи худро аз чунин паёмадҳои манфӣ эмин дорем.
Назира Бобоҷонова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Просмотров: 2595
