Ягона ҳадафе, ки афкори тарафҳои мухолиф, яъне роҳбарият ва намояндагони ТЭТ ҲНИ-ро, ки ҳамчун гурӯҳҳои иртиҷоӣ эътироф гардидааст, ғасп менамояд ин дар сохти конститутсионии миллатамон ворид намудани ҳар гуна тағйирот ба тимсоли аз байн барии озодиву ободкорӣ ва ба харобазор табдил додани ин мамолике, ки биҳишти рӯи олам гаштааст. Бори дигар қобили зикр аст, ки агар ҳизби наҳзати исломӣ сари давлат ояд, аввалин коре, ки анҷом медиҳад, ин дигар кардани сохтори конститутсионӣ аст. Айнан ба мисоли гуфтаи худи Кабирӣ, ки мардумро ба босмачиёни асри гузашта, табдил медиҳад. Инро албатта мардум рад мекунанд, зеро касе дигар тобу тоқати дидани манзараи ҷангу даҳшатро надорад.
Мардум сарбаланди тоҷик имрўз бо Пешвои миллати хеш ифтихор доранд, зеро ки ин марди қавииродаву оқил ҳанўз дар давраи мудҳиштаринни кишварамон ба по хесту барои хомўш намудани алангаи оташи ҷанг камар баст. Ин ҷоннисори ба хотире буд, ки мардуми тоҷик дар фазои сулҳу дўстӣ зиндагони карда, лаззати истиқлоле, ки солҳо дар интизораш буданд, чашанд.
Муттассифона, имрўз нафароне аз зодагони ҳамин хоки ватан ба кишвари худ ба диёри худ хиёнат намуда, ба ҷои он ки дар пайравии Пешво барои ободии ватан саҳм гиранд. Баракси ҳол, ки рафтанд фармонбардору мутаккои хоҷагони “бузурги” хориҷӣ шуданд, ки барояшон дар ниқоби исломи пок амалҳои ваҳшиёнаро омўхт. То ин фиребхўрдагон дар ватани худ ҷангу маломатро оғоз кардани шудаанд.
Қабирӣ, Илҳом ва дигар намояндагони “фаъол”-и ТЭТ ҲНИ магар он танқиду тақлиди бемаъниатон ба дилатон назад, зеро он ягон натиҷа надодааст. Ин дигар чи кор аст, ки барои Эмомалӣ Раҳмон шуда, ин вафот кард ва барои ў шуда, кадоми дигар аз кор ронда шуд, ў иҷозат намедиҳад, ки ошкорбаёни шавад. Бобати Шабнам Худойдоваи гуфтаатон худ ягон маълумоти дақиқ доред ё не? Замоне танқидҳои беасос миёни матбуотчиён зиёд ва аз ин бисёре масъулон истифода намуда, тавре хоҳанд навиштанд, ки ин расидан ба иззати нафси нфарони зиёд гардид. Муҷиби аз кор ронда шудани ў низ шояд аз ҳад зиёдарави карданаш бошад. Чи қадар аз номи ў “хубу мавридӣ” навиштаед. Ростӣ ба ин дар ҳайрат уфтодам. Дар ҳақиқат чашми шумобаринҳо барои дидани ҳақиқат кўри мекунад. Ман итминони комил дорам, ки дигар мардум низ ба ин васвасаву шайтонии шумо бовар намекунад, дигар дил хун накунед худро бо чунин оворагиҳо. Дар масъали бадкинагииву ғаразнокиатон гуфтаниам, ки ботинатон пур аз фасод аст, ки ҳатто ба хотире мардум ба суханони Пешвои миллат қарсак мезананд, чашм дўхтаед. Чи шуд вақте М.Кабирӣ ба шаҳру ноҳияҳои вилояти Суғд ва дигар манотиқи ҷумҳурӣ барои баромади пешазинтихоботи рафт, мардумро ўро бо чи маломат шарманда сохт, саволҳоеро пурсиданд, ки ў аз минбар истода аз шарм рўсурх гардид. Магар он вақтҳо ва ҳатто имрўз ҳам ба баромадҳои “пурмўҳтавоятон” касе кафкўби накарданд ва ё имрўз иштирокдорони конфронси САҲА чӣ?
Хушбахтона имрўзҳо аксари мардуми тараққипарвар зўровариву ваҳшоният ва хунхории низоми иртиҷоиро маҳкум менамоянд. Инсоният дар шароите, ки ба озодиҳои сиёсӣ, демократӣ ва дунявӣ муносиботи ҳусни тафоҳуми ҷомеа роҳ гирифтааст, ин гуна зўроварӣ ва террор, ки мақомоти роҳбарикунандаи давлати Исломӣ пеш гирифтааст, ҳар фарди ҷомеаро набояд бетараф гузорад. Ин гуна роҳу усули мубориза, зўроварӣ ва ваҳшониятро тамоми мардуми кишварҳои демократӣ ва сулҳпарвар, аз ҷумла, ҷомеаи мо маҳкум менамоянд. Вақте ки дин сиёсӣ мешавад, он ба қудрати мутлақ табдил меёбад, яъне сиёсат ҳунар, фарҳанг, тафаккур, рафтори ахлоқӣ тобеияти мутлақи дин мешавад.
Омезиши сиёсату дин озодиро аз байн мебарад ва ҷаҳонро фақат зери шишаҳои идеологияи динӣ мебинад. Озодиро нисбати зан маҳдуд месозад ва намегузорад, ки мақоми зан дар ҷомеа рушд кунад.
Он дастоварду пешравиҳое, ки то имрӯз, давоми 27 соли истиқлолияти давлатӣ дар ҳаёти мо воқеъ шудаанд, махсусан аз байн бурдани ҷанги бародаркуш ва барқарории сулҳу субот, ваҳдати миллӣ, таҳкими қонуният, рушди устувори иқтисодию иҷтимоии кишвар, пайваста боло рафтани сатҳи хиндагии миллати тољик аз бисёр ҷиҳат натиҷаи фаъолияти баланд ва пурсамари сарвари маҳбуби кишвар Эмомалии Раҳмон аст. Тамоми миллати тољик шоҳид аст, ки баъди барҳам хӯрдани давлати абарқудрати шӯравӣ халќи тољик ба муқовиматҳои сиёсию иҷтимоӣ рӯ ба рӯ гашт. Ҷанги ҳамватанӣ ҳазорон ҳазор нафарро қурбону фирорӣ ва хонахароб намуд. Ҳама манзили авлодии худро тарк намуда буданд.
Мардуми шарафманди тоҷик бо роҳбарии Пешвои миллати мо сарвари кордону оқил, Ҷаноби Олӣ, мўҳтарам Эмомалӣ Раҳмон имрўз роҳу равишеро барои ҷилавгирӣ аз шомилшавии ҷавононро ҷустуҷӯ мекунад ва мардуми азизи мо кўшиш мекунанд, ки ҳар чӣ бештар ин ҷавонони гумроҳро аз ин роҳ баргарданд ва ҳамеша ба ватани азази худ хидмат кунанд, бо кору фаъолияти хуби худ давлати азизашонро ба пеш баранд ва имрӯз муроҷиати ҳизби наҳзати ислом ба СММ ба тамоми ҷаҳон даъвои беҳуда аст. Зеро ҶТ ягон таъқиб нисбат ба аҳзоби сиёсӣ ва ё ашхос раво надидааст. Баръакс мардум имрӯз ҳушдор гашта, аз нооромии давлатҳои араб ба хулоса омада, худро аз ҳизбҳои динӣ канорагирӣ карда истодааст.
Комилова Дилрабо Абдуалиевна,
номзади илмҳои техникӣ, дотсент,
мудири кафедраи химия ва технологияи хӯрока
- Просмотров: 2884
Бо баромади Кабирӣ, ки дар шаҳри Варшава дар конфронси САҲА тавассути сомонаҳои Интернет ошно гаштем. М. Кабирӣ дар якчанд давлатҳои Аврупо буда, бо масъулин ва дипломатҳои аврупоӣ сўҳбат оростааст. Мавзӯи асосии ин сӯҳбатҳо вазъи минтақаи Осиёи Марказӣ ва Тоҷикистон, ҳодисаҳои ахири кишвар, вазъи авзо ва тарафдорони ТЭТ ҲНИ будааст. Ӯ мисли шахси ватанфурӯш (ин амалро дигар хел номидан мумкин нест) Тоҷикистон ва давлатии онро дар назди дигарон бадном намудааст. Аввал ин, ки дар Тоҷикистон аллакай чунин ҳизб вуҷуд надорад. Аз тарафи Суди Олии ҶТ мамнӯъ гашатани ҲНИ айби давлати Тоҷикистон нест. Бигзор ҷаноби Кабирӣ аз худ ва аъзоёни ҳизби мамнӯъи худ домангир шавад. Дигар ин, ки бигзор масъулини Аврупо аз вазъи Тоҷикистон нигаронӣ накунанд. Тоҷикистон Ватани мост ва барои таъмини сулҳу ваҳдат халқи тоҷик ва давлати пойбарҷои Тоҷикистон аз тамоми имкониятҳои худ истифода хоҳад бурд. Мехостем аз масъулини Аврупои пурсон шавем, ки он амалҳои аз ҷониби намондагони “ватандўстӣ” ҲНИ дар Тоҷикистон рух дод, агар дар ватани онҳо ба амал меомад, давлатҳои шомили Иттиҳоди Аврупо ба мисли Олмону Шветсария магар сари ифротгароёнро “сила” мекарданд. Ҳеҷ гоҳ! Пас барои чӣ онҳо ба суханони Кабирӣ гӯш дода, аз вазъияти Тоҷикистон изҳори нигаронӣ менамоянд.
Ҷаноби Кабирӣ мегӯяд, ки ӯ тарафдори сулҳу субботи Тоҷикистон аст. Ин дуруғи маҳз аст. Агар ӯ ва тарафдоронаш бегуноҳ бошанд, барои чӣ аз ватан фирор намуданд? Ӯ боз дар бораи таҳлилу таҳлилгарони вазъи иҷтимоиву сиёсии Осиёи марказӣ ва Тоҷикистон сухан мегӯяд. Афсӯс, ки М. Кабирӣ ному насаби ин таҳлилгарон ба забон намегирад. Мо такроран ба ин ҷаноб гӯшрас менамоем, аз таҳлилҳои коршиносони хориҷи эҳтиёт бошанд. Дар гузаштаи на он қадар дур ин ба ном “таҳлилгарон”-и зархарид (шояд онҳоро таҳмилгарон гуфтан ҷоиз бошад) вазъияти ҷомеаҳои якқатор давлатҳои Араб, Африқо ва Украинаро ба таври худ “таҳлил” карда буданд ва бубинед, ки имрӯз ин ҷомеаҳо ба кадом рӯзи сиёҳ гирифтор шуданд. Таҳлилгарони хориҷӣ ҳеҷ гоҳ манфиатҳои миллии моро, аз он ҷумла манфиатҳои аъзоёни ҲНИ-ро дифоъ намекунанд, онҳо аз паи амали гардонидани манфиатҳои абарқудратҳо дар ин ё он давлат мебошанд. Ин ё он ҳизб ё созмон бошад, дар дасти онҳо лӯхтакеро мемонад, ки чи тавр хоҳанд ҳамон тавр бозӣ медоронанд. Рафторҳои ахирини М. Кабирӣ ин чизро бори дигар исбот намуд.
Дар хулоса ҳамин чизро таъкид менамоям, ки мамнӯъ гаштани ҲНИ айби давлати Тоҷикистон нест, балки аъмоли ҷинояткоронаи аъзоёни Шӯрои сиёсӣ ва аъзоёни ҲНИТ мебошад. Аз давлати Тоҷикистон домангир нашавед, айбатонро дар худ ҷӯед, мӯҳтарам М. Кабирӣ!
И Зокиров, устоди кафедраи дизайн ва меъмории ДПДТТ
- Просмотров: 2852
Таъсис ва ташкили созмони ба ном «Паймони миллӣ», ки дар Варшава, пойтахти Лаҳистон рӯи кор омад, моро ҳушдор месозад, то аз ҳифозати Ватан, марзу буми он, оромиву осудагии кишвар бори дигар андеша намоем, нагузорем, то хоинони Ватан, ба мисли Муҳиддин Кабирӣ, Шарофиддин Гадоев, Илҳом Ёқубзода ва Алим Шерзамонов мардуми мо, алалхусус, ҷавононро ба доми фиреби хеш мекашанд, ҳар лаҳза эшонро ба хештаншиносӣ, арҷгузорӣ ба Ватани худ, ки ин ҷо хуни нофи онҳо рехтааст, садоқат ба Меҳани азиз даъват намоем!
Имрӯз, ки арзиши асосӣ ва муҳимтарин меъёри давлатдорӣ адолати иҷтимоӣ маҳсуб меёбад ва маҳз ин вижагӣ маҳаки асосии фаъолияти Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон арзёбӣ мегардад, бояд дар атрофи сарвари ин давлати ҳуқуқбунёд ҷамъ оем, бо ҳам кишварро ободу хуррам гардонем ва аз ҳаёти босаодати хеш шукргузор бошем, зеро мазмуну моҳияти кору пайкори Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамчун Сарвари давлат ва пешвои халқ адлу инсоф ва ғамхорӣ дар ҳаққи мардум аст.
Намунаи беназири он мулоқоти Раиси кишвар бо мардуми Бадахшони Кӯҳӣ ба шумор меояд, ки санаҳои 14,15-16.09.2018 баргузор гардид.
Меҳрубонию ғамхории Сарвари давлат ба аҳли ҷомеа беҳадду канор аст. Андеша, суханрониҳои адолатпарвари Эшон ба пири фартут ҳам ҷавонӣ ато менамояд. Гумон дорем, изҳороти мо, дар мавриди маҳкум намудани ҳаракат, андеша ва рафтори нопоки чанд тан аз зархаридони миллати тоҷик зуҳуроти адолат аст, то онҳо дар зиндагии хеш роҳи дурустро дарёбанд. Дар роҳи адолату садоқат, накӯкорӣ ва башардӯстӣ пайваста ташаббус нишон диҳанд, зеро зода ва парвардагони сарзамини Тоҷикистон ҳастанд.
- Просмотров: 2545
Таи рӯзҳои охир тавассути оинаи нилгун ва расонаҳои хабарӣ огаҳӣ пайдо намудем, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ -Пешвои миллат, Президенти кишвар, мӯҳтарам Эмомоалӣ Раҳмон дар вилояти мухтори Кӯҳистони Бадахшон сафари корӣ анҷом додаанд. Тавре ба мо маълум шуд, дар сафар Сарвари давлат дар шаҳру ноҳияҳои вилояти мазкур ба кушодашавии чанде аз корхонаву макотиб, корхонаҳои иқтидорашон хурду миёна ширкат варзида, онҳоро ба истифода доданд. Аз ҷумла дастоварди калони замони истиқлолият, маросими ба истифода супоридани Донишгоҳи Осиёи Миёна низ бо иштироки бевоситаи Пешвои миллат сурат гирифт.
Мо, мардуми тоҷик, ки аз азал илмдӯсту маорифпарвар, ҳамчун вориси арзандаи Аҳмади Дониш то ба имрӯз мерос овардем. Аз ин лиҳоз таҳти ҳидояти Пешвои муаззами миллат пеш аз ҳама дар ҳамаи шаҳру ноҳияҳои кишвар ба соҳаи маориф бештар таваҷҷӯҳ зоҳир менамоянд, ки ин бевосита барои пешрафии маънавиёти мардум заминаи мусоид аст.
Аз чеҳраҳои хушнудии мардумони Бадахшон хурду бузург бараъло маълум буд, ки то чи андоза аз ташрифи Пешвои миллат хурсанду шод буданд. Тӯҳфаҳои сарвари давлатро бо хурсандӣ пазируфта, васфи эшонро аз таҳти дил ситоиш намуданд. Аз ҳама ифтихормандии бузург дар он аст, ки имрӯз мардуми ориёитабори мо, бо ҳисси баланди сарфарозӣ аз доштани чунин як Пешвои муаззам, марди оқилу доно хушбахтанд. Ҳангоми суханронии Сарвари давлат, тамоми мардум ҳамчун мояи ифтихор ба по хеста, кафкӯбӣ мекарданд.
Маҳз нуқтаи асосии навиштани ин матн низ дар ҳамин ниҳон аст, зеро чанде пеш бо изҳороти роҳбарият ва намояндагони ТЭТ ҲНИ ошноӣ пайдо намуда, барои ифшои изҳорот ба ҳоли эшон бисёр «нигарон» шудам. Бовар кунед, Кабирӣ ва намояндагони ӯ маълум аст, ки аз бечорагии беш чи кор карданашонро надониста истодаанд. Бинед, ҳатто САҲА замоне розшунавӣ онҳо буд. Ҳоло нияти дасткашҳӣ аз иштироки онҳо дорад. Имрӯз ин созмон фаҳмид, ки ин ташкилот бо омода намудани террористон машғул аст. Зеро онҳо дар назди ҳамаи иштирокчиёни конфронс идао намуданд, ки онҳо давомдиҳандагони босмачиёни ҷангталабанд ва то метавонанд дар даъвои худ содиқ мемонанд. Аз ин рӯ қарор кард, ки минбаъд иштироки онҳоро дар конфронс иҷозат нахоҳад дод. Ба Кабирӣ ва намояндагонаш мегӯям, ки аввал гурезаи хок шудед, баъдан аз конфронс ронда шудед. Акунун равед ба он бошишгоҳи хоҷагони фармондеҳ, ҳозир то он ки мақсади нопокашон амалӣ шавад бо фатиру ҳалво меҳмон мекунанд, ҳамин ки шуморо истифода карданд, бовар кунед аз он ҷо низ ронда хоҳед шуд.
Маълум аст, ки бо ҳидоятҳои хоҷагон ё бо ҳисси бадбинии ботинатон бошад, эҳтироми мардумонро ба Пешвояшон нахостед, дар умум тақлид намудед. Чӣ дигар мавзӯи актуалӣ набуд, магар?
Мардуми бомаданияти тоҷик аз тамоми он заҳаматҳои шабонарӯзии Сарвари давлат бохабаранд, ки барои некӯаҳолии мардум чӣ тадбирҳоро ба роҳ монданд. Ин аст, ки бо ҳисси эҳтироми воло ва арҷгузорӣ ба меҳнати софдилонаи Сарвари давлат, ба ҳар як нуқтаи сухани эшон кафкӯбӣ намуда, аз ҷой бархостанд.
Ин масъала низ яктараф, марги Санавбар Раҷабов, ки ӯ худ бо амри тақдир маризии сактаи дил дошта, вафот кардааст, даъво доштанд, ки сабаби ба вуқӯъ пайвастани ин ҳодиса дар он аст, ки роҳ баста буду ӯ реҳлат кард.
Тамоми мардуми вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон шод аз онанд, ки ташрифи Пешво ба хонадони ҳар кадоми онҳо фараҳу шодӣ овардаст. Зеро ба истифода додани мактабҳои боҳашамат ва ифтитоҳи ДОМ тӯҳфаи арзандаи Ҳукумати кишар, ширкати Оғохон ва махсусан Пешвои миллат аст.
Раҳимова Алия Раҳимовна, номзади илмҳои химия, дотсент
- Просмотров: 2897
Имруз аз ҷониби бархе душманони миллати тоҷик, ки пешрави ва осудаҳолии мардуми сарбаланди Точикистонро намехоҳанд суханони ноҷо ва фирефтакунандаву гумроҳсозандаро пахш карда истодаанд ва инҳо фикр мекунанд, ки муввафақ мешаванд аз он бехабаранд, ки барои худашон чоҳ канда истодаанд. Ин бешарафон бо роҳбарии раиси ХНИ-и террористӣ Муҳидин Кабири, имруз ба ҳамон найрангиҳои худ барои маблағи муфт гирифтан чунин кирдору амалҳои нобахшиданиро иҷро карда истодаанд.
Вале фаромуш набояд кард, ки тамоми мардуми Тоҷикистон хурду бузург ин амалҳои нопоки онҳоро маҳкум карда хеҷ гоҳ ва ҳеҷ вақт намегузорад, ки ин амалҳои хоинонаи онҳо фазои софу беғуборӣ Ватанамонро халалдор созад.
Ин шахсиятҳое, бо хоҷагони хеш ва зархаридҳои худ садоқат нишон медиҳанд, дар кунҷи дилашон нисбати меҳан заррае меҳр надоранд. Онҳо аз он бехабаранд, ки мардуми тоҷик ватан, модар, замини зархез, оби мусаффо, ки ҷаҳон аз ин ифтихор дорад ва Пешвои миллат доранд, ки аз ҳеҷ кас ва ҳеҷ чиз наметарсанд ва аз ҳеҷ чиз ҳаросе надоранд ва танҳо мегуянд, ки ин сагҳои палид несту нобуд гарданд ва дар назди қонун ҷавоб гуянд.
Ин амалҳои нопоки онҳоро ҷомеаи ҷаҳони низ маҳкум мекунанд.
- Просмотров: 2690
Дар тӯли беш аз 50 соли фаъолияти кориам борҳо пастиву баландиҳои рӯзгорро дида, ҳаёти орому ибратбахш ва мулки ободу озодро танҳо дар даврони соҳибистиқлолии кишвар эҳсос кардам. Аз он меболам, ки сол то сол кишвари сулҳпарварамон ба маҷрои ободкориву созандагӣ усуворона қадам мегузорад. Сол то сол сафи донишҷӯёни рӯ ба илмҳои муосири техникаву технология майлдошта зиёд мешаванд. Ин аз он далолат медиҳад, ки сиёсати ба ободонӣ нигаронидашудаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллатро хурду бузурги кишвар сармашқи кори худ қарор додаанд.
Аммо ба ҳайси устоди донишкада, марди рӯзгордида маро як зумра нотавонбиноне, ки аз хориҷи кишвар истода, ба ҷониби кишвар санг меғуронанд, ба ташвиш овардааст. Тайи даҳ рӯз аст, ки дар шаҳри Варшаваи Ҷумҳурии Лаҳистон нишасти солонаи САҲА баргузор шуда истодааст. Дар ин ҳамоиши байналмилалӣ дар қатори дигар давлатҳо намояндагони Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон низ ширкат варзида, аз намояндагони ба ном опозитсионии кишвар даъват ба амал оварданд, ки сари мизи гуфтушунид нишинанд. Аммо баръакси ҳол нерӯҳои мухолифини кишвар бо сарварии Муҳиддин Кабирӣ созмони худро бо унвони «Паймони миллӣ» таъсис доданд. Онҳо бо ин тадбирандешии худ мехоҳанд ҷомеаи ҷаҳониро ҳушдор диҳанд, ки норозиён нисбати давлатдории Ҳукумат зиёданд. Аммо ин нафарон ҳамагӣ аз 10- 12 нафар зиёд нестанд.
Мо ин амали онҳоро қотеъона маҳкум мекунем. Зеро медонем, ки халқи баору номуси кишварамон ин «масхарабози»-и онҳоро хуш надорад.
Итминони комил дорам, ки ин созмони «хасакӣ» дар фурсати кӯтоҳ завол меёбад.
- Просмотров: 2609
Ҳамватанон, «Муҳтарам» Муҳиддин Кабирӣ!
Дар бобати давомдиҳандагони босмачиёни садаи гузашта буданатон маърўзаи бениҳоят «пурмўҳтаво» шояд, ки моҳҳо омода намудед, то дар минбари конфронси САҲА овоз баланд намоед. Вале тавре, ки бузургони фарҳангсолори мо гуфтаанд : «Бори каҷ, ҳеҷ гоҳ ба манзил намерасад». Азбаски ин баромади роҳбарияти ТЭТ ҲНИ Кабирӣ ягон маънои хосу аниқ надошт ва бо бетамизи дар минбар баромад намуд. Муҳассилини конфронс маҷбур гашт, ки барои идомаи баромадаш монеъ шавад ва ҳатто таъкид хам карданд, ки дигар бо чунин ҳадафҳои ғаразнок аз минбар баромад накунанд.
Маълум шуд, ки ин Кабирӣ ва шогирдони лагандбардораш боз фармонбардору мутаккои хоҷагонаш гардида ва ба гапи онҳо гўш карда, миёни омма хандахариши мардум гашт ва натиҷаи баромадаш бо шармандагӣ ҳусни анҷом пазируфт.
Дар асл ман ба суханрониву мўҳтавои ин баромади роҳбарият ва намояндагони ТЭТ ҲНИ коре надорам. Аммо ин суханҳо бениҳоят пур аз эҳсоси хиёнат, ғаразнок ва нотавонбинона эҷод гаштааст. Кабирӣ ба илҳоми сухангўии Шумо «қоил» гардидам, зеро илҳоми Шумо вақте омадааст, ки чашму гӯшу ҳиссу бӯиши лаззатфаҳмии шуморо нест карда, фақат ба роҳи кину ғараз шуморо ҳидоят намудааст. Ҳамон «Илҳом»-и бо зӯри пайдогаштаи Шумо шуморо нобинову кар, бе ҳиссу карахт намудааст. Агар чунин намебуд пешравиҳои давлати Тоҷикистонро бо ҳисиётҳои Худодода эҳсос мекардед.
Магар ҳамин «Илҳом»-ҳои зӯраки набуд, ки мардуми Тоҷикистонро ба вартаи бало гирифтор намуд ,ки то ба имрӯз мо паи ишфои ангебатҳои он боло саъй дорем.
Муҳиддин Кабирӣ ва чанде аз шогирдони «сухандон»-у кабириҳо! Агар ин Ватану ин мардумро эҳтиром кунед. Андешед, ки давлати кунунӣ давлати фаношудаистодаро бе хазина қабул карда буду мардуми бесарусомон нобовару гуреза гашта, аз дунё умед канда буданд. Онҳоро уммеду зиндагии дубора бахшид. Ин ҳама талошу заҳматҳои фарзанди фарзони миллат, Пешвои муаззами тоҷикон, ки барои мо истиқлолияти воқеиро тақдим сохт ба даст омад.
Барои ба сомон баровардани ин давлат ғайрати волову қаҳрамоние содир кардан лозим буд, то Тоҷикистон пойдору роҳрав гардад. Магар ин ҷасорату корнамоиҳо аз тарафи садрнишинони давлати кунунӣ содир нагашт?! Содир гашт , ки Тоҷикистон чун узви мустақили СММ дар харитаи ҷаҳон ҷой дораду то рафт обуруву эҳтироми он дар арсаи байналхалқӣ мефизояд. Ин заҳмати ҳамон хирадмандонаи «ҳукуматдорони имрўзае» гуфтед, ҳасту халос . Чаро Шумо чун узви «дилсӯз» -и ин Ватан ин бузургкории давлати кунуниро надида меангоред?!
Ҳамватан, Тоҷикистон Ватани мову Шумост. Биёед , на ғаразгӯӣ, балки маслиҳатҳои ватандӯстона диҳед, то Тоҷикистон гул-гул шукуфад.
Фарҳод Бобокалонов, номзади илмҳои кишоварзӣ, мудири шуъбаи таълими ДПДТТ
- Просмотров: 2626
Таҷрибаи давлатдории тоҷикон имрӯз дар аксари давлатҳои рӯ ба тараққӣ мавриди омӯзиш қарор гирифтааст. Зеро бовуҷуди ҷанги шаҳрвандиро паси сар намуданд, имрӯз иқтидори кишвар рӯ ба рушд аст. Ҳамасола дар мамлакатамон садҳо иншоотҳои гуногун мавриди истифода қарор гирифта истодаанд, ки бозгӯи пешравиҳост. Танҳо дар ҳошияи 1300 рӯзи ободониву бунёдкорӣ дар вилояти Суғд то ҷашнгирии 30- солагии Истиқлолияти давлатӣ наздики 3000 ҳазор иншооти тайиноти гуногун сохта ба истифода хоҳад шуд. Сокинони кишвар аз ташрифи кории Сарвари давлат ба ин ё он минтақаи кишвар изҳори хушнудӣ менамояд. Зеро ба шарофати пои қадами Роҳбари муаззами кишвар ҳатман ободониву бунёдкорӣ вусъати тоза мегирад.
Мо ҳама шоҳиди он будем, ки Президент дар сафари панҷрӯзаи худ ба вилояти мухтори Кӯҳистони Бадахшон чандин иншоотҳои хурду бузургро ифтитоҳ намуданд. Рӯзгори ин минтақаи азими баландкӯҳ ба тадриҷ беҳтар мешавад. Аммо кӯрдилону носипосон хориҷ аз кишвар истода ба қавле «аз таги нохун чирк мекобанд». Дар кишвар зӯргӯиву мафиябозӣ кайҳо аз байн рафтааст, вақте расидааст, ки адолату ҳақиқатро барпо намуд. Воқеан ҳам аз рӯи нақли мушоҳидон имрӯз дар шаҳри Хоруғ ва атрофи он чанд гурӯҳҳои мавҷуданд, ки бо нашъаҷаллобиву аслиҳафурӯшӣ машғуланд. Агар пеши роҳи онҳоро нагирем, кишвар боз ноором хоҳад шуд. Ва мусаллам аст, ки ба ин кор мақомотҳои қудратӣ бояд мубориза баранд. Зеро ободии макон ва тинҷии он ҳамеша дар мадди назари роҳбари давлат аст. Ин ҳамаро кувваҳои бадбини кишвар ҷомаи сиёсӣ пӯшонида, дар нигоштаҳои муғризонаашон Ҳукуматро смёҳ карданӣ мешаванд. Аммо тирашон хок мехӯрад. Зеро сокинони кишвар ба ягон ҳарфу ҳиҷои душманони миллат бовар намекунанд.
- Просмотров: 2699
Аз баромади навбатии роҳбарият ва намояндагони ТЭТ ҲНИ дар конфронси навбатии САҲА дар Варшава бармеояд, ки ин навбат баромади назҳатиҳо тавре ҷарарён гирифтаст, ки онҳоро дубора миёни мардуми олам шарманда сохтааст. Зеро Кабирӣ ва намояндагони назҳатиаш идао кардаанд, ки онҳо давомдиҳандаи босмачиёни асри бистум шуда, амалиётҳои зиддидавлатии худро давом медиҳанд. Дар ҳамин ҳошия посух ба ин мактуби Кабирӣ навиштаи чанде аз муаллифонро мутолиа намудам, ки барҳақ навиштаанд: «Босмачӣ шояд то Аврупо равад вале аврупоӣ нашавад». Дар ҳақиқат имрӯз тамоми олам тарафдори сулҳу суботи воқеӣ ва тинҷиву оромист. Кабирӣ шояд бо ҳамон «ақлу хиради волояш» миёни ин қадар намояндогон, иштирокдорони конфронс чунин маърӯза сохт, ки ӯ босмачӣ аст ва ҳамин хел мемонад. Ӯ фикр кард, ки бо хислати босмачӣ буданаш ҳузури иштирокдорони конфронсро ба таҳлука меорад ва ҳама бо тарс ӯро гӯш мекунанд. Ӯ чи фикру ақида дошт, маълум нест. Ва муҳимаш он, ки дар конфронс нафарони бомаданият ва бошахсият ҳузур доштанд, ки баромади пучу бемӯҳтавои назҳатиҳоро рад намуданд. Баромади бо «заҳматҳои беандоза» омода сохтаи Кабирӣ ҳатто ба анҷом норасида, масъулини конфронс маҷбур гардид, ба баромадаш хотима бахшад ва ба обрӯи ӯ шармандагӣ зам намояд.
Ин ҳама шармандагиҳо шояд алам кардааст, ки имрӯз чашми ҳасуд бар корнамоии Пешвои миллат зада, кори эшонро нодида гирифтааст. Камбудӣ ҷустааст, то мардум нисбати Ҳукумати кишвар нобоварӣ намоянд. Магар ҳамин аст, камбудии ёфтаи назҳатиҳо, ки мулоқоти Президенти кишвар буду роҳ бандӣ шуд ва Санавбар Раҷабов вафот кард. Хандаам омад, зеро вақте умри инсон ба анҷом мерасад, касе сабаби зинда мондани ӯ шуда наметавонад, ба ҷуз Холиқи-якто. Ман аз чунин ғамхориҳое, ки Сарвари давлат ба мо мардуми тоҷик нисор мекунанд ба хулоса меоям ва итминони комил дорам, ки агар ин давоми умри Санавбар Раҷабови 61-сола дар дасти Пешвои миллат мебуд, ба хотири хурсандии мардум ин корро низ анҷом медоданд. Тавре, ки барои барқарор намудани Ваҳдати миллӣ борҳо ҷони хешро дар хатар гузошта буданд.
Ин назҳатиҳо худ шайтонсифатон ҳастанд ва аз ночори санги маломатро бо шайтонгӯиҳо ба сари Пешвои миллат ва С. Ятимов мезананд. Ин шайтонкориҳои Шумо набуд, ки дар миллати мо ҳар лаҳза дасисаҳои нав ба миён оардед. Ин шайтонсифатон Шумо набудед, ки оташи хомӯшгаштаро пуф кардан хостед. Ва ин шайтонбашарон Шумо ҳастед, чуни ҷавонони моро гумроҳ сохта, мутеи гурӯҳҳои иртиҷои намуда, ҷони ҷавонашонро ба ящмо бурдед.
Дар асл ба ҳамин Кабириву кабириён менигараму барояшон ҳар нафаси гирифтаашонро ҳайф медонам, зеро ба он нафароне, ки зиёнкоранд умуман дар ин дунё барояшон ҳаққи зиндагӣ нест, ҳол он ки онҳо то имрӯз марзи хоки поки муқаддаси моро меҳан мехонанд. Чаро ин истиқлолро чашми дидан надоред? Маълум аст, ки хубӣ бароятон хушоянд несту пардаи чашми шуморо хуни дар замин яксон шудаи одамони бегуноҳ пӯшонидааст. Медонам ин одат аст, барои шумо акнун, ки ҳар дақиқа ба қатлу куштор даст занед. Ва маҳз барои ҳамин ҳам ин сарзамин ҷои ифротиён нест. Ин ҷо сулҳу салоҳ ҳукмфармоӣ дорад ва ба мо мардуми саодатманди диёр ҳама чизро дод, ки муҳимтарини он ба он дасисаҳои бемаънии хиёнаткорон нуқтаи ҳамешагӣ гузошт, то мардум дар фазои озоди истиқлоол нафаси озод кашад. Зиндагии шоиста ба сар бурда аз миллату аз авлоди худ ифтихор намояд.
Наим Рашидов, номзади илмҳои кишоварзӣ, дотсент, устоди кафедраи химия ва технологияи хӯрока
- Просмотров: 2665
Нӯшервони одил аз вазири худ мепурсад:
- Тавонгар кист?
Бузургмеҳр ҷавоб медиҳад:
- Он ки ба ҳама некӣ кардан мехоҳад.
Нӯшервон боз мепурсад:
- Бадтарин кас кист?
- Бадтарин кас онест, ки бадхоҳи одамон асту ба онон бадӣ мекунад, - мегӯяд Бузургмеҳр.
Аз ин гуфтаҳо бармеояд, ки инсони нек бояд дар ҳамаи давру замон аз худ амали неке ба ёдгор гузорад, то пас аз марг ӯро ба некӣ ёд кунанд. Зеро баъди инсон танҳо ёди нек, амали хайру савоб ҷовидон боқӣ мемонад.
Шахси неку хайрандеш ҳамеша бообрӯ, соҳибхирад, некном ва маркази диққати ҳамагон аст. Накӯкорон ҳамеша бо мадади Офаридгори бузург дар раҳматанд. Беҳуда нагуфтаанд:
Ҳар кӣ ӯро хайр одат мешавад,
Бегумон, молаш зиёдат мешавад.
Дунё саросар пур аз шодиву хурсандӣ ва ғаму дардҳост. Инсон, ки ҳамчун як мавҷуди бузурги олам арзи ҳастӣ мекунад, чун офтобест, ки лаҳзае ҷилои равшанию нур медиҳаду лаҳзае ба ғуруб меравад. Чун оташест, ки даме бо сӯхтану сохтанҳояш ҷаҳонро пурнуру сипас ба хокистар мубаддал мегардонад. Агар инсон хоҳад, бо қувваю мафкураи бузургаш сангро ёқут ва лаълро гавҳар мегардонад, вале агар хоҳад, зиндагиро тамом мебахшад.
Инсон танҳо тавассути некиву накукорӣ, саховатмандиву мардонагӣ метавонад сазовори номи неку рузгори осоишта бигардад.
Аз ин рӯ зарур аст, ки дасти мадад ва ёрии худро ба дармондагону мӯҳтоҷон дареғ надорем.
Ба номи директори ДПДТТ ба номи академик М.Осимӣ дар шаҳри Хуҷанд Саидӣ Дилафрӯз Раббизода боз як номаи сипос омада расид.
Дар партави дастуру ҳидоятҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба ятимону бепарасторон, ниёзмандон Раёсати донишкада низ тасмим гирифтааст, ки ба ниёзмандон ёрӣ расонад.
Сипоси беандоза аз номи Муассисаи таълимии томактабии ширхоргоҳ – кӯдакистони №19 “Зебо”, ки дар ҷамоати Хистеварзи ноҳияи Бобоҷон Ғафуров воқеъ аст, барои кӯмаку дастгирии Раёсати донишкада дар заминаи аз нав бунёд гардидани кӯдакистони мазкур, ки бахшида ба таҷлили ҷашни бузурги миллӣ 30-солагии Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон нигаронида шуда буд, омада расидааст.
Раёсат, устодон ва донишҷӯёни донишкада тасмим гирифтаанд, ки то қадри имкон ба ятимону бепарасторон, хона-интернатҳо, хонаи маъюбон кӯмак расонанд.
Ҳар амалеро подошест. Боварӣ дорем, ки амалҳои неку сахо ҳатман оқибати хайри худро хоҳанд ёфт.
Ба гетӣ намонад ба ҷуз номи нек,
Ҳар он кас, ки хоҳад саранҷоми нек.
- Просмотров: 2913
Тоҷикистони соҳибистиқлол, ки имрӯз онро бо шукӯҳу шаҳомати хосаш дар тамоми олам мешиносанд, бархе аз зодагони хиёнаткору кӯрнамак ва кӯрсаводаш бо ношукрии беш мустақилияти кишварро пушти по мезанад. Вале бояд донист, ки истиқлолият, демократия ва сулҳу дӯстӣ ба маънои томаш дар Тоҷикистон аст.
Мусаллам аст, ки имрӯз Тоҷикистони соҳибистиқлоли мо таҳти роҳбари хирадманду оқилаш ба яке аз давлатҳои пешқадам ва пешрафта табдил ёфтааст, зеро он дорои потесиали бузурги тавлиди нерӯи барқ, заводҳои муқтадир, иншоотҳои баланд ва зебо, мардумони тинаташон поку адолатпешаву босиришт, меҳмондӯсту меҳмоннавоз, аз ҷиҳати иқтисоди пешрафта, дорои сангҳо ва сарчашмаҳои бойу ғанӣ, ҷойгузин ва тамошоҷойи миллионҳо нафар хориҷиён аз шарқу ғарб ва аз шимолу ҷануб мебошад.
Мардуми азизи мо имрӯз бояд донанд ин Сулҳу Ваҳдате, ки болои сари мо парафшон аст бо заҳмату талошҳои хело зиёди Пешвои муаззами мо ба даст омадааст ва ҳар як шаҳрванди кишвар аз он вазъи сулҳу амоние, ки дар кишварамон ҳаст, фахр бояд кунад, зеро ки кишвари мо бо қадамҳои устуворона пеш рафта истодааст.
Ин ҳама талошҳои бевоситаи Пешвои миллатро тарафҳои мухолифин нодида гирифта, ҳар чи сухан вирди забонаш омадааст, бо зиёдаравии беш тавасути расонаҳои хабари дар шабакаҳои интернетӣ паҳн намудаанд. Дар асл ин гуна изҳороти аз ҷониби мухолифон дар мисоли намояндагони “башардӯстӣ” назҳатиҳо паҳн гардидааст аз нигоҳи навишт танқиди ҳукумати кишвар ва корнамоии Пешвои миллат бошад, чуқуртар назар андозем, ин таҳрику ташвиқ ба гурӯҳҳои мухолифи давлатӣ, яъне ҷалб намудан ба ташкилотҳои терористӣ мебошад. Кабирӣ ва умуман шогирдони ин назҳатиҳо, ки фирорианду дар дохили кишвар амал карда натавониста истодаанд, шабакаҳои иҷтимоиро васеъ истифода кардаанд. Ҳоло шабаккҳои интернетӣ ба тамом аз мактубу корнамоиҳои намояндагон ва роҳбарияти ТЭТ ҲНИ пур гаштааст. Ин ҳама фаъолияти “ватанхоҳии онҳо” танҳо барои гумроҳ намудани халқ аст ва истифодаи сомонаҳои интернетӣ василаи хубе гардидааст, ки онҳо тавассути он мардумро бо дасиса оварда фиреб кунанд. Алайҳи давлату миллат ҳар гуна тӯҳамтҳо носазо карда мардумро зидди якдигар шӯронанд. Ин Кабирии “таърифӣ ва истилолхоҳро” бинед, ки худро давомдиҳандаи босмачиёни ҷангталаб унвон дода, шогирдонашро идомабахшандаи кори худ номидаст.
Имрӯз Кабирӣ ва назҳатиҳояш дигар мавзӯи танқид наёфтааст, ки пушти Пешвои миллат ва Карим Оғохонро гирифтааст. Якбор Шумо андешед, ки агар Карим Оғохон нияти бо Тоҷикистон буданро намедошт, чи ҳоҷат буд, ки барои бинои ДОМ санги асос гузорад. Дар масъалаи чанде аз намояндагони вафот кардаи гуфтаатон иброз мекунам, ки агар умр вафо нокарда бошад, айби Сарвари давлат дар чист? Дар куҷои олам ва дар кадом кишвар дидаед, ки ягон нафар бо рӯзи каси дигар зиндагӣ кунад. Умраш ба поён расидааст ва дар тақдираш будааст, ки дар роҳ реҳлат намояд. Ин васвасаҳои Шуморо дилам зад, намешавад, ки паи мавзӯҳое шавед, то мардумро каме эҳсосотӣ кунад. Он масъалае, ки бобати ҷинояткорон Сарвари давлат иброз намудаанд, ҳақ ҳастанд, зеро то кай мо месозему чунин бадтинатон месӯзонанд. Айнан ба мисли ҳодисаҳои аз сар гузаронидаи Тоҷикистон, ки асари онро то ҳол мебинем. Ин қарори бениҳоят олист, ки бояд ҷомеа аз чунин нопокиҳо орӣ бошад ва мардум ҳаёти осоиштаро гузаронанд.
Ҳатто ба воситаи оинаи нилгун низ чанде аз ҷинояткоронро дастгир намуданд, ки дар шаҳри Хоруғ зиндагӣ менамоянд ва аз хонаҳои истиқомати эшон бисёре аз лавозимотҳои ҷангиро паёдо сохтанд. Дар ҳақиқат баробари дидани ин манзара суол ба миён меояд, ки ба қавле сарвари давлат иброз намуданд: “ Ин ҳама барои чист ва бар зидди кист?”
Ҳама медонад, ки Пешвои миллат барои мо ҳама дастовардҳоро тақдим сохт, ки аз ҳама муҳимтарини неъмати бебаҳо истиқлолият ва озодист.
Ҳамватанони азиз ҳар кадоми Шумо бо ҳисси баланди масъулиятшиносӣ ва худогоҳии миллӣ бояд барои пешравии миллатамон саҳмгузор бошед, зеро ин омил боиси пайваста нусрат ёфтани миллати тоҷдори тоҷик, пойдор мондани истиқлолият хоҳад шуд, дар ҳамин замина тамоми мардуми миллатамон бо сарфарозӣ аз дастгириҳои бевоситаи Пешвои муаззами миллати тоҷик мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон барои пешравии сиёсати кунунии Ҷумҳуриамон саҳми сазовореро гузоранд.
Тоҷику Тоҷикистониён худ мардуми босаводу бофарҳанганд ва медонанд, ки к адом роҳ барои зиндагии шоистаи мардум ҷоиз аст. Аз ин рӯ ягон ҳоҷате вуҷуд надорад, ки мардумро бо чунин суханони фитнаангез алайҳи якдигар шӯронида, вазъи оромиро муташанниҷ гардонанд.
Мазбут Холиқов, унвонҷӯйи кафедраи нақлиёти ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Просмотров: 2764
