Имрӯз терроризм беш аз пеш хусусияти фаромиллӣ ва глобалӣ касб карда, дар минтақаҳои гуногуни ҷаҳон  доман густурдааст, ки барои амнияти ҷомеаи ҷаҳонӣ  воқеан таҳдид мекунад.

Дар гӯшаю канори ҷаҳон фаъолшавии созмонҳои террористӣ ва ниҳодҳои маблағгузори онҳо ба мушоҳида мерасад.

Тибқи маълумоти коршиносони муътамад дар ҷаҳон тақрибан 500 созмонҳои террористии пинҳонкор амал мекунанд. Мусаллам аст, ки мубориза бо тамоми ин хатарҳо бояд яке аз самтҳои муҳимтарини ҳамкории байналмилалӣ ва талошҳои муназзами кишварҳо ва созмонҳои байналмилалӣ гардад.

Аммо ҷоиз ба қайд аст, ки имрўз ба ҷои он ки созмонҳо ва ташкилотҳои амалкунанда муборизаи худро алайҳи чунин гурўҳҳои ифротӣ пурзўр намоянд, баракси ҳолат, ки дар минбари худ ба намояндагони ТЭТ мақоми махсусро муносиб донистаанд. Дар назар дорам САҲА-ро, ки ин ташкилоти бонфуз  ба ҷаласаи навбатии худ намояндагони ТЭТ ҲНИ-ро, ки ин ҳизби террористиву экстремистӣ эътироф гардидааст, даъват сохтааст.

Дастовардҳои маҳдуд ва ҷузъӣ дар мубориза бо терроризми фаромиллӣ, ки дар марзи асрҳо хислати оммавӣ пайдо кардааст, натиҷаи он аст, ки ин мубориза то ҳол фақат аз ҷониби давлатҳои алоҳида амалӣ мегардад.

Мутаассифона, дар ин давра ҷомеаи ҷаҳонӣ дар самти таҳия ва татбиқи амалии барномаи фарогири созанда ва мусбат, ки ҳадафи он пеш аз ҳама аз байн бурдани сабабҳои умдаи пайдоиши терроризми фаромиллӣ бошад, қадамҳои ҷиддӣ нагузоштаст. 

Дар ҳоле ки ғалаба бар терроризм осон набуда, мубориза бо он тӯлонӣ ва душвор аст. Барои пиёда намудани ин ҳадаф аз усулҳои низомӣ ва ғайринизомӣ низ истифода мешавад. 

        Тоҷикистон аз рӯзе, ки соҳиби мустақилият шуд, мардумонашро дар атрофи худ ҷамъ намуда то имрӯз орому осоишта зиндагонии оромро паси сар менамояд, аммо  чунин зиндагонии мардуми мо ба рои бархе аз тарафҳои муқобил хуш намеояд, зеро тафаккури онҳоро танҳо амалҳои ғайриинсонӣ ғасб намудааст.  Ва ё ба маъное, чашми ҳасуд бар ин миллати комилҳуқуқ мебанданд.  Тавре, ки аз расонаҳои хабарӣ ба мо маълум буд, онҳо тамоми кӯшишу талоши худро ба он харҷ менамуданд, ки сохти конститутсионии мамлакатҳои ҷаҳонро халалдор созанд. Ба хотири он, ки мардумонро ба ҷониби хеш кашанд  эшон ҳаракат мекунанд,  бо ҳар роҳ,  шомили ин давлат шаванд  ва ҳамеша хоҳони онанд, ки фирефтагон  дар маҳалли зисти худ фармонҳои онҳоро иҷро кунанд.  Дар ҳамин ҳолат баъзе аз рафтору кирдори чунин шахсони ҳисси инсонӣ надошта, бармеояд, ки онҳо ҳатто саводи динӣ як тараф истад, саводи таърихӣ низ надоранд, ки аз худ барои ҳолатҳои гуногун истифода намуда, хешро аз вартаи ногувори бароранд. То кай ё худ чанд, рӯз онҳо бо ваъдаҳои дурӯғ фиребхӯрдагонро нигоҳ медоранд, билохира барои корҳои ифлоси худ истифода карда ба мақсади хеш мерасанд ва парвое надоранд, ки онҳо мурдаанд ё ин ки зинда. Бечорае, ки ба доми оташбор афтодаанд дар  ҷангҳои бемаъни ва ваҳшиёнаву беадолатона беному нишон шуда мераванд. Чунин ҳолатҳо  моро водор месозад, ки мо дар байни мардум корҳои фаҳмондадиҳиро пурзӯр кунем. Дар атрофи ҳизби халқи демократии Тоҷикистон, Ҳукумати Тоҷикистон муттаҳид шуда , якҷоя бо ин вабои асри XXI  мубориза барем. Мардумро даъват кунем, ки ба донишомӯзи машғул шуда соҳиби касбу ҳунарҳои гуногун шаванд ва дар ободонии ватани азизамон ҳиссаи худро гузоранд.  

Амиртемур Ваҳҳобов,

номзади илмҳои техникӣ,

декани факултети муҳандисӣ - технологӣ

Создано: 17 сентября 2018

Просмотров: 2628

Мо, устодон ва шогирдони факултет бо қатъияти том суханронии Алим Шерзамонов, роҳбари Анҷумани озодандешони Тоҷикистонро дар таҷлили 27 солагии Истиқлолияти Тоҷикистон дар шаҳри Варшава ва баромадашро дар анҷумани «Паймони миллӣ » маҳеум мекунем. Ӯ дар баромадаш Тоҷикистонро соҳибистиқлол унвон накард ва таъкид ҳам дошт, ки  ӯро бахшида ба  ин ҷашн табрик ҳам накунанд. Мавсуф ҳамчунин гуфт, ки ягон интихобот дар кишвари мо озоду шаффоф доир намешаванд. Магар ин ҳама дурӯғи маҳз нест. Ӯ бояд бо чашми воқеъбин имрӯз мамлакати моро бубинад. Агар ӯ истииқлолияти моро эътироф накунад, ягон боке нест. Чунки мавҷудияти Тоҷикистонро беш аз 195 давлати дунё эътироф кардааст. Имрӯз Тоҷикистон  ҳамонгуна Тоҷикистоне нест, ки ба ҳудуди худ душманонро ворид намуда, пойбанди мафкураи беруна гардад. Мо мустақилем ва дар роҳи дуруст равонаем. Дар масъалаи интихобот ҳамин нукта кифоя аст, ки имрӯз дигар ҳизбҳои сиёсие, ки тарафдорон дошт, дар парлумон намояндагонаш фаъолият надоранд. Дар ҳоле, ки ҲНИ ва Алим Шерзамонов маҳбубият ва самимияти худро гум кардаанд, айби ҳукумат   нест, ки онҳо дар интихобот шикаст хӯрданд. Халқ заршинос ҳаст ва дӯсту душманро фарқ мекунад. Барои мо ободӣ, тинҷӣ ва хуррамии кишварамон болотар аз ҳама манфиатҳост.

Создано: 14 сентября 2018

Просмотров: 2604

Мусаллам аст, ки ҷомеаи имрӯзаро яке аз зуҳуроти номатлуб фаро гирифта, он хатари ҷиддиест барои амнияти миллии ҷаҳони муосир ба ҳисоб меравад. Раванди исломикунонии бархе аз давлатҳое, ки фирефтаи доми терористон гардида, баъзеи онҳо иҷборан барои исломи гаштани давлат идао доранд, мо, мардуми Тоҷикистониёнро водор месозад, то аз фарҳангу анъанаҳои неки ниёгон ҳамаҷониба бохабар бошему дар ҳифзу ҳимояи он кӯшем.  Моро мебояд, то  нагузорем, ки заҳмати чандинсолаи гузаштагони мо барбод наравад, зеро барои имрӯзиён ҳазорҳо аҷдодони мо ҷоннисорӣ намуда, барои насли оянда миллати тоҷдореро ба ном Тоҷикистон эҳё намудаанд. Албатта мо наберагону фазандони он нафароне ҳастем, ки барои ободии ватан ҷони хешро бедареғ фидо намудаанд ва ҳамаи ин саргузашти эшон дарси ибрати мо ҷавонон асту таҷрибае аз ин корнамоиҳои чунин қаҳрамонони ватанпарвар аз худ намуда бояд саъю талош бар он варзем, ки мо низ барои насли оянда кишвари озоду обод ва соҳиби демократияро муҳайё намоем. Аз ин лиҳоз баҳри баланд бардоштани ҳисси хештаншиносии ҷавонон, пешгирии падидаҳои номатлуб дар байни ҷавонону наврасон, шомилшавии онҳо ба ҳар гуна ҳизбҳои экстремистиву-террористӣ Ҳукумати Ҷумҳурӣ , бахусус дар маҳалҳо чораҳои махсус дида истодааем.

 Боиси сарфарозиҳои мост, ки имрӯз ҷавонони давлати мо таҳти сарварии бевоситаи Пешвои миллати тоҷик таваҷҷӯҳи махсус зоҳир намуда,  самти сиёсати ҷавононро боло мебардоранд.

Вазъи иқтисодии на танҳо ҷумҳурии мо, балки тамоми ҷаҳон имрӯз муташанниҷ гардидаву баъзе аз масъалаҳои дигар ба мисоли амалҳои номатлуби гурӯҳҳои ифротгорою иртиҷоии терористон вақтҳои охир каме коҳиш ёфтааст. Ин ҳама сабаби он гардидааст, ки дар байни мардум, каме ақидаҳои бемаънӣ пайдо гардида истодааст ва  ин масъала аз тарафи дигар боиси бекор мондани муҳоҷирони меҳнатӣ дар хориҷаи кишвар  шуда истодааст.  Ва маҳз ҳамин зуҳуроти номатлуб, ҳам ба иқтисодиёти ҷаҳони ва ҳам ба мафкураи ҷомеаи ҷаҳони халал ворид менамояд. ба ҷумҳури воридоти маблағи пули кам шуда истодааст.  

       Ягона ҳадафи нопоки чунин гурӯҳҳои ифротӣ аз ҷумла, ҲНИ ин аз байн бурдани давлатҳое, ки имрӯз соҳибистиқлол гардидаву мардумонаш озод ҳастанд онро зери ҳадаф қарор дода, аз баъзе ҳолатҳои ногувори мамлакатҳо сӯи истифода менамоянду  мехоҳанд вобаста ба дини мубини ислом ҳарф зада, ба маъное, ки ақли инсонҳоро бо ҳар гуна  роҳҳо дуздида истодаанд. Масалан чанд гурӯҳҳои ба ном опозитсионии кишвар дар якҷоягӣ “Паймони миллӣ” ташкил намуда,  мехоҳанд мардумони соддафикрро ба доми олудаи хеш кашида эшонро ба фоидаи худ истифода баранд.  Маҳз барои ҳамин намояндаҳои онҳо дар маҳалҳо зери ниқоби дини мубини ислом   мардумро ба ҳар гуна амалҳои зидди инсонӣ даъват мекунанд.  Афсӯс,  ки  нафароне ҳам дар ҷомеаи мо вуҷуд доранд, ки  ба мардумфиребӣ ё худ ба  доми чунин ҳизбҳо ё ин ки шахсони алоҳида меафтанд. Ба қавлу алфози дурӯғини эшон, ки гӯё дар давлати исломӣ  зиндагии аз ин ҳам орому осуда онҳоро мунтазир аст,  эътимод менамоянд, дар урфият як зарбулмасале аст, ки “шахси бегона ҳеҷ гоҳ хонаи моро обод намекунад”.

Зариф Довудов,

устоди ДПДТТ,

номзади илмҳои техникӣ

Создано: 17 сентября 2018

Просмотров: 2844

Миллати соҳибфарҳанги мо дар тӯли арзи вуҷуди хеш шоҳиби бисёр аҳдшиканиву хиёнаткорон гардидааст. Ин решаи амали нобахшиданӣ то ба имрӯз пойбарҷост. Мо аз он шигифтзада шудем, ки фарзанде, ки миллат хононд, соҳибмаълумот намуд, барои густариши соҳибкориаш монеа эҷод накарду дар оилаи зиёӣ ба камол расид, имрӯз аз пои миллат мегирад. Ӯ худ медонад, ки роҳи интихобкардааш фарҷоми нек надорад. Умед ба ояндаи худ надоранд. Дар ягон кунҷи Ватан барояшон маконе нест. Ин беватанон шодии мардуми хушфоли тоҷикро дида натавониста, маҳз рӯзи хотирмоне, ки  мардум ҷашни 27-солагии Истиқлолияти кишварро тантана доштанд, изҳороти бардурӯғи хешро баён намуданд. Ин амали  душманони миллат  аз беақливу бемаданиятист, зеро гуфтаҳои онҳо комилан дурӯғ аст. Мо – устодон ва донишҷӯёни факултет рафтори хиёнаткори миллат – Илҳом Ёқубовро сахт маҳкум намуда, кӯтоҳандешии хоинони давлатро ҳаргиз намебахшем. Мо бояд фарзандони ояндасози миллатро тарбия намуда, ба камол расонем. Нагузорем, то ки ягон нохалафе, беватане сулҳу салоҳ ва оромии кишварро халалдор созад.

Создано: 14 сентября 2018

Просмотров: 2650

Мо, устодону шогирдони факултети муҳандисӣ- иқтисодӣ гуфтанием, ки хоинони миллати тоҷик аз қабили ҲНИ, Анҷумани озодандешагон, Ҷумбиши Ислоҳот ва рушд дар Тоҷикистон, Анҷумани муҳоҷирони Осиёи Марказӣ яқин бидонанд, ки ҳеҷ гоҳ ва ҳеҷ вақт ба ҳадафҳои нопоки хеш нахоҳанд расид. Мурдуми шарафманд ва бонангу номуси Тоҷикистон он амалҳоеро, ки дар солҳои навадуми асри гузашта бо дастгирии хоҷагонатон анҷом додед, ҳеҷ гоҳ фаромӯш нахоҳад кард. Ва он амалӣ нангине, ки дар ноҳияи Данғара ба вуқуъ пайваст, ки дар он маҳз ТЭТ ҲНИ даст дошт ва бо ин восита мехост Тоҷикистонро дар арсаи байналмиллӣ аз лиҳози амну субот заиф нишон диҳед, фаромӯшношуданист. Тамоми сокинон ва бошандагони Тоҷикистон аз хурд то бузург якдилона аз ҳақиқат огаҳанд ва онро хуш қабул мекунанд.

Мардуми Тоҷикистон дар муҳити сулҳу субот дар ҳамдиливу ва ҳамдигарфаҳмӣ зисту зиндагонӣ доранд. Шумо бадхоҳони миллат фаромӯш накунед, ки мо миллати тавоноем ва арзиши Истиқлолиятро, ки бо ҷонбозиҳо ва заҳмату машақати зиёд ба даст овардаем медонем. Самараи неки истиқлол аст, ки имрӯз Тоҷикистон дар дунё чун давлати сулҳхоҳу сулҳпарвар шинохта шудааст. Таҷрибаи сулҳи тоҷикон - манбаи омӯзиши сулҳхоҳони ҷаҳон гашт, ки боиси ифтихори ҳар як тоҷик мебошад. Мо аз ин миллати баруманди худ ифтихор дорем ва барои боз ҳам машҳуртар гардидани он кушишу ғайрат менамоем

Создано: 14 сентября 2018

Просмотров: 2734

Мо, устодону шогирдони факултети информатика ва энергетикаи Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон  «иқдоми» навбатии гурӯҳе аз хоинони миллатро, ки имрӯзҳо дар шаҳри Варшава дар нишасти САҲА қарор доранд, қатъиян маҳкум мекунем. Зеро «рақибони сиёси»-ии мо ҳамагӣ дар ҷомаи наҳзатиён гурӯҳҳои худро созмон дода, бо ин амалашон мехоҳанд, ҷомеаи ҷаҳонро ҳушдор диҳанд, ки зиди давлат ва Ҳукумати Тоҷикистон як рақиби сиёсӣ не, балки чор ниҳоди пурқудрат мубориза мебарад.Аммо ҳамон Алим Шерзамнов, Илҳом Ёқубов ва Шарофиддин Гадоев дар гузашта аъзо ва ҳатто роҳбарони ҲНИ дар минтақаҳо буданд. Имрӯз ин нафарон бо таъсиси “Паймони миллӣ” қудрат ва тавоноии худро мехоҳанд нишон диҳанд. Бояд гуфт, ки мардуми тоҷик гумроҳзада нест ва медонад, ки ин нақшаву тарҳ аз ҷониби кӣ шурӯъ шудаву муалллифи ин мазҳака кист. Интихоб шудани Муҳиддин Кабирӣ ҳамчун роҳбари ин «Паймони миллӣ» бори дигар гуфтаҳои болоиро шаҳодат медиҳад. Гузашта аз ин аъзоёни «Паймони миллат» ҳамагӣ он нафаронеанд, ки собиқ дӯстону ҳамҳизбиёни худро дар чорраҳаи тақдир танҳо гузошта, аҳдшиканона тарки диёр намуданд ва имрӯз хориҷ аз кишвар бо маблағҳои хоҷагонашон фақат иғвову дасисаро ба ҷомеа паҳн мекунанд.

Ин амалҳои хиёнатпешаи душманони миллати руҳи моро шикаста намегардонад, балки моро боз ҳам муттаҳидтару қавитар мегардонад.   Миллати мо аз имтиҳонҳои сахту сангин борҳо гузаштааст. Иродаи қавӣ, масъулияти бештар дар муқобили ин ҳама тадбиркориҳои «дӯстони миллат» моро ҳатман пирӯз мегардонад. Мо ҳама сарҷамъона дар атрофии сиёсати созандаву бунёдкоронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон сарҷамъ шуда, баҳри ободии диёр саҳм хоҳем гирифт.

Создано: 14 сентября 2018

Просмотров: 3011

 Президенти мамлакат дар ҳамаи мулокоту паём ва баромадҳояшон иброз менамоянд, ки бояд мо ҷавонон зиракии сиёсиро аз даст надиҳем ҳама вақт кӯшиш намоем, ки ин ватанро аз ҳамаи оризиҳо пок нигоҳ дошта баҳри вусъат бахшидан дар самти тараққиёти он саҳмгузор бошем. Ба он маъни ҳар дафъа аз зиракии сиёсӣ ҳарф мезаданд, ки агар мо имрӯз сиёсати кунунии давлатро ҳимоя кунем, ҳеҷ гоҳ гирифтори ҳолате намегардем, ки моро табоҳ созад. Тавре ба ҳамаи мо маълум аст, ҷаҳони имрӯза паи ҳар гуна сиёсатбозиҳо мегардаду бо баҳонае давлати орому ободро ба харобазор мубаддал намуда, вазъиятро тангтар карда истодаанд. Мутаассифона, вазъияти он нафароне, ки худро имрӯз қурбони хоҷагони хориҷӣ намудааст, дуруст ба мисоли роҳбарият ва намояндагони ТТЭ ҲНИ Кабирӣ ва шогирдони бесаводаш ба ҳолашон раҳми кас меояд, зеро имрўз онҳо ба он ҳоле гирифтор гардидаан, ки ҳатто аз ин сарзамин аз зодгоҳи худ дидан наметавонанд, чун баъди ин ҳама хиёнаткори ҷасорати ба ин ҷо омаданро надоранд. Имрўз танҳо зўрашон ба он расида истодааст, ки бо ҳар роҳ аз ин амалкарди худ бо роҳи тўҳмат ба ин миллат дифоъ намоянд. Ба ҳамин Кабириву Илҳоми хиёнаткор гуфтаниам, ки чунин беҳудагуиро бас кунед, домани мавзўеро пайгирӣ намоед, ки заррае ҳақиқат дошта бошад. Агар натавонистед, хомўширо пеша кунед ва ба осудагии дигарон халал низ ворид насозед, дигаронро низ ба мисли худ хиёнаткор накунед.

Создано: 14 сентября 2018

Просмотров: 2679

Тоҷикистони соҳибистиқлол, ки имрӯз онро бо шукӯҳу шаҳомати хосаш дар тамоми олам мешиносанд, бархе аз зодагони хиёнаткору кӯрнамак ва кӯрсаводаш бо ношукрии беш мустақилияти кишварро пушти по мезанад. Вале бояд донист, ки истиқлолият, демократия ва сулҳу дӯстӣ ба маънои томаш дар Тоҷикистон аст.

Гарчанде, ки инро ҳамон Илҳом Ёқубови роҳбари “Анҷумани муҳоҷирони Осиёи Марказӣ” аз ин неъматҳои миллати мо огаҳ асту дигар илоҷи ба ин сарзамин ворид шуданро надорад. Имрӯз аз ночорӣ  ва пуштибонӣ аз хоҷагони фармондеҳаш намуда, иддао дорад, ки дар миллати мо ба озодандешон гӯё ҷой набошад. Ин танҳо аз назарии маҷбурияти ӯст ё шояд назари асосиаш бошад, аммо баробари шунидани ин изҳороти Илҳом ба ҳоли маъюсаш “раҳм” кардам, ки ӯ дигар кор наёфтааст ва пайгирии ин муамморо намудааст. Дар қаламрави кишвар наздики 350 нашрияҳои дафлативу махсусгардонидашуда, фаъолият мебкаранд. Ва ҳамаи онҳо хабарнигорону кормандони масъул доранд ва ҳар кадоме мавзӯъеро пайгирӣ намуда, онро ба нашр мебароранд. Касе бобати нашрияи эшон ва баёни суханашон коре надорад.

Дар масъалаи журналисти “муваффақ” Исмоилови Аштӣ гуфтаниам, ки ӯро барои ситонидани ришва ба бар киссаи мардум зарар ворид намуданаш аз кораш сабукдӯш намуда, зиндонӣ карданд. Илҳом бояд фаҳмад, агар ин қадар “озодандешу сухандону журналист” бошад, ки агар дар ҳақиқат Исмоилов бегуноҳ ҳабсӣ мешуд, худ аз ҳамаи қоидаву қонуниятҳои муаллифӣ дифоъ намуда, худро раҳо мекард. Айб дар гарданаш печ задааст, ки аз худу аз касбаш дифоъ карда натавонист.

Гузашта аз ин чаро ин қадар ин Илҳоми замоне бо сарварии ТТЭ ҲНИ дар шаҳри Хуҷанд, худро муаррифӣ менамуду бо пулу моли ҳароми хоҷагонаш гӯё сарватманду бизнесмен гардида, ба хоки поки ватанаш хиёнатро раво дид. Имрӯз бошад ӯро кӣ ва бо кадом салоҳият Раиси Анҷумани муҳоҷирони Осиёи Марказӣ кардааст, ҳайрон шудам.

Бисёр аҷибу хандаовар, ки Илҳом худро гӯё журналиста барҷаста ҳисобида атрофи озодии баён дар Тоҷикистон талош намуда истодааст.  Ӯ худ кист, ки тоҷику Тоҷикистониёнро фикр мекунад. Тавре ҳарф задааст, ки ӯ журналист асту барои нашри баёнаш касе иҷозат надода бошад.

Ҳоло аниқ ба кори  ташкилоти САҲА баҳои худро медиҳам, ки он бар шаҳри бедарвозае мубаддал гардидааст. Дар асл макони буду боши намояндагони ТТЭ ҲНИ гаштааст, ки ҳар кадоме мехоҳад аз минбари он рози дил ва маърӯзаи бардурӯщу ифроташро паҳн мекунад. Дуруст ба мисоли роҳбарияти ТТЭ ҲНИ ва шогирдони дар мактаби “сухандонон”-и Кабирӣ тарбиятдида.

Илҳом Ёқубов бояд донад, ки дар миллати мо озодии баён дар баробари ба даст овардани истиқлолияти давлатиамон ҳукмфармо гашт ва бо боварии беш аз пеш метавонем зикр намуда бошем он нафаре ки ба озодиву ободии диёру ватани хеш бетарафӣ зоҳир менамояд ба қадри оила, ёру дӯстон ва бар зидди фарзандон намерасад, шукронаи ин сарзамини муқаддас намекунад, нонро аз нонреза тафовут мерасонад, бедорхобиҳову сарсониҳои волидайни хешро намедонад ва ҷоннисориҳои қахрамононро пушти по мезанад экстремист гуфта тавонем. Ҳамин тавр дигар аз инсонии Илҳом осоре боқӣ намондааст, дар умум ин чиз дар ниҳоди тамоми ватанфурӯшону хоинони миллат бармоло ба мушоҳида мерасад. Шумо ба қавле назҳатиҳо дар ҳақиқат ба гардани ташкилоти САҲА бор шуда гирифтед, дар ҳамин замина ба Шумо маслиҳат медиҳам, ки ин созмон замоне барои нафароне кор мекард, ки бо баромади худ аз минбари он ба кишварҳои аъзо роҳҳои дурусти рушду тараққиётро нишон диҳад. На ба мисоли имрӯз паҳнкунандаи нашрияи ифротиву муҳалгарои ва ҷудоиандозии мардумон.

Кабирӣ ва намояндагони “фаъоли” ӯро зарур аст, ки агар дар гузашта аз демократӣ  будани кишвари мо дарак надошта бошанд, бори дигар таърихи начандон дури онро варақгардон намоянд. Он гоҳ хоҳанд дид, ки Тоҷикистон мазраи ободу озоди мардумони соҳибфарҳанг аст.

Наимхон Рашидов,

номзади илмҳои кишоварзӣ, дотсент,

устоди кафедраи маҳсулоти хӯрока ва агротехнология

Создано: 14 сентября 2018

Просмотров: 2829

Муаммои  мубрами  рӯз  падидаи номатлуб, афзоиши ташкилотҳои терористиву экстремистӣ, ки таи солҳои охир  ҳамаи ҷаҳониёнро  ба  ташвиш оварда, аксар  кашварҳоро  муташанниҷ  карда истодааст. Соле чанд бо фаъолияти ТЭТ ҲНИ дар кишвари мо низ амалҳои ваҳшиёнаи чунин гурӯҳҳои ифротӣ ба вуқўъ пайваст. Ин падида тамоми мардуми Тоҷикистонро ба таҳлука овард ва барои қатъномаи фаъолияти ТТЭ ҲНИ пайравӣ намуданд, зеро фаъолияти чунин як ташкилоти ифротӣ ба нафъи халқу миллат буда наметавонад. Имрўзҳо ҳар гуна амалҳои террористиву  экстремистиро  тариқи расонаҳои хабарӣ  мешунавем, ки  ин тамоми  мардумро  ба ваҳм меоварад, тарсу  ваҳшониятро дар  наҳоди мардум  ҳукмрон намуда, вазъи руҳонии эшонро табоҳ  намуда  истодаанд. Мушкилӣ  дар он аст, ки ба ин ҷанги  иттилоотии бемаънои  нотавонбинон ҷавонони  кишвари мо низ  ҳамроҳ шуда, ҳаёти  ҷавони худро  беамният  мегузаронд, ҳол он ки дар даврони  ҷавониашон эшон  бояд  илм омӯзанду  дар пешрафт ва  тараққиёти ин  сарзамин  саҳми  босазои хешро гузоранд.

Ҳамаи ин намоишоти характери терористӣ дошта кам набуд, ки имрўз ҲНИ ба танқиди навбатии беасос равона кардааст. Маълум, ки талошҳои Кабирӣ самар надодааст, ҳоло шогирдони «сухангўйу озодандешаш» дар мисоли Илҳом Ёқубов, замоне, ки сарварии ТЭТ ҲНИ дар шаҳри Хуҷанд буд, бо даъвои он ки дар миллати  мо барои озодандеши ҳуқуқ нест, ба сароидан даромадааст. Ин ҳам бо суханони дурўғу бемаъно. Охир ў дар мактаби ки сабақ омўхтааст, ба ҳама бараъло маълум аст.  Охир ў кист, худ як хиёнаткору ифротгар. Охир ў кист як нафаре, ки дар дохили кишвар, нону намаки ҳамин хокро хўрда истода, барои бар бод рафтани ин хоки муқаддас нақша кардааст. Ў ва намояндагони терористу экстремистанд ва ба қавле аз гуфтаи гузаштагон, агар некӣ карда  морро дар остинат ҷой кунӣ, вақти ба озоди баромадан дастатро мегазад. Маълум гардид, ки мо низ барои мор дар остини хеш ҷой дода будем.

Муаммои асоси дар ин суханони дурўгу бемавриди «сухандони барҷаста» Илҳом Ёқубов нест, зеро ў бо чунин суханонаш маъюсии худро нишон дод, ки дигар чора наёфта, пушти ҳамин мавзўи ба журналистон марбутро гирифтааст. Муаммои асосӣ дар он аст, ки чунин террористон  дар зеҳни  мардум  то метавананд ба маънои  ислом  ҳар гуна  ақидаҳои  экстремистиро ҷой дода, онхоро  алайҳи  якдигар  таҳрик  менамоянд ва иғво меандозанд, билохира аз як  манотиқи тинҷу ором ҳеҷ осоре ба ҷуз харобазору  қатли  ваҳшиёна дигар чизе боқӣ  намемонад. Ҳоло хулоса  мекунем, ки дар кадоме аз ин  аъмол нишонаи ислому  мусалмонӣ ниҳон аст, дар  тарконидани масҷиду ибодатгоҳ ё дар  куштори модарону фарзандони бегуноҳ. Албатта, ки имрӯз  терористон дар ниқоби  ислом  тарғиботи иртиҷоии хешро  адо  мекунанду ҷавонони  аз дини пок  бехабарро  гумроҳ  ва фирефтаи ваъдаҳои  бевафоёнаи худ мегардонанд.

Гуфтан айни  муддаост, ки баробари  дигар  тараққиёту  пешрафт, таассуб низ ақибнишинӣ  накарда,  пеш меравад ва  тафаккури  мардумро то ба дараҷае заиф  гардонидааст, ки  ҳатто  ба исломи  гуфтаи хоҷагони ифротгаро эътиқод  доранду ба қавле таассуб мекунанд, бегонапарастӣ  нисбати  фарҳанги  миллат, тақлид  ба либосҳои  мамлакатҳои  аврупову Эрону Афғон, миллати тоҷик ҳеҷ гоҳ  чодарпӯш набуд, ки имрӯз  қабиле аз  занону духтарони мо худро бо чодару либоси сиёҳ, ки нишонаи мотам аст,  ба бар намудаанд, гӯё ба ин васила имони худро ба дигарон намоиш медиҳанд ва хешро фидоии ислом меҳисобанд. Билохира имонро аз таассуб ҷудо карда наметавонанд. Имон доштану ибодат кардан ба хотири худ аст, на ба хотири намоиш.

Ақидае, ки имрӯз тарафи мухолифин мегӯяд давлатро исломӣ мегардонанд хеҷ гоҳ нахоҳад шуд, зеро мардуми имрӯза ба мисли халқи солҳои 80-90-ум нест, ки пушти ин суханҳои бардурӯғу хислати экстремистӣ доштаро гирифта, ин мамлакати биҳиштосоро ба тороҷу яғмо бубарад. Моро мебояд, ки ба қадри озодӣ дар зиндагӣ, ҳаёти ширин дар бари ёру фарзанд, хоби осуда, табассум дар лабони кӯдакони маъсум ва қабл аз ҳама хонаи ободу тани саломати хеш бирасем. Шукронаи ин давлату миллати боамн кунем, дар ҳар нафаси худ бояд шукрона кунем, то ин ки дар нафасҳои минбаъда низ Худованд хайри моро бидиҳаду давлат ва ҷомеаро боз ҳам оромтару тинҷтар гардонад. 

Шабнам Ашӯрова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд,

унвонҷӯйи кафедраи барномарезӣ ва низомҳои иттиллоотӣ

И

Создано: 14 сентября 2018

Просмотров: 2774

Тоҷикистони ҷавону соҳибистиқлол нав ба синни 27 даромадаву мустақилияти давлатиашро ба даст гирифтааст. Ҳамин буд, ки баробари дигар давлатҳои мутараққии олам ба пеш, ба роҳи ободиву озодӣ мунтазам қадам мезанад, ки ин ифтихори тамоми мардуми хештаншиноси миллати кӯҳантамаддуни тоҷик бояд бошад. Мутаассифона, имрӯз боз як қабил афродон ҳамаи ин озодиву ободӣ ва ин мустақилияти давлати  комилҳуқуқамонро нодида гирифта, фирефтаи ду танга пули ночиз ва ё ҳар гуна суханҳои бардурӯғу ифротгароёнаи атрофиён мегарданду роҳи худро дар чаҳорсӯи зиндагӣ гум мекунанд. Дар ҳақиқат боиси таассуф аст, ки алалхусус ҷавонони мо ба фиребу найранги бардурӯғи хоҷагони беруна бовар намуда, имрӯз ба хотири чанд дирҳам худро дар майдони бесару сомони дигар мамоликҳои дунё мебинанд. Магар эшон дар зиндагӣ дигар орзуву омол ё ёру бародар  ва модару фарзанд надоранд, ки бидуни андеша ба чунин ҳизбу ҳаракатҳои ифротгароёна шомил гардида, амнияти ҳаёти худ ва хешу ақрабояшро дар хатар мегузорад. Афроди комилақл наметавонад ин корро кунад, зеро ҳар як сухану ваъдаҳое, ки гурӯҳҳои мухолифин мегӯяд ба зиндагии орому осоиштаи мо зарар меорад, на нафъ. 

Тавре аз баромадҳои Пешвои муаззамамон, муҳтарам Эмомалии Раҳмон бармеояд «қабл аз он ки мо ба бунёдкориву созандагӣ даст бизанем, сараввал бояд аз ҷавонон то калонсолон зиракии сиёсиро аз даст надиҳем», зеро ки ҷаҳони имрӯза паи ҳар гуна амалҳои сиёсатбозист. Якпорчагии ин марзу бум барои ҳар кадоми мо муҳим аст, ба хотире ки баҳри ба даст овардани хазорҳо нафар дар роҳи адолату хақиқат ҷоннисориҳо кардаанд. Дуруст аст, ки барои  ба даст овардани истиқлолияти давлатӣ ҳазорҳо ҷони худро фидои ин сарзамини муқаддас намудаву сад афсӯс, ки дар ҳамон замон  ҳам як қабил нафароне хони миллатро  пушти по задаанд, то кунун ҳастанд нафароне, ки  намехоҳанд кишвари замоне ҷангзадаву имрӯз дарои истиқлолият шуда пеш раваду дар ҳоли рушд бошад. Ба ҳамин  маънӣ чанд сухани дигереро ҳам мехоҳам замима кунам, зеро ҷоизи қайд аст, ки як гурӯҳи  махсуси  террористон  дар ҳамаи  манотиқи олам  маскан гирифтаву  кори тарғиботиву  ташвиқотии  хешро идома дода истододаанд ва   сабаби гумроҳ намудаи ҷавонони мо дар он аст, ки дар  ниҳоди  онҳо  илми дини  мубини  Исломро ғалат  мефаҳмонанд, гуё  агар  фирефтагон  ба суханони бадхоҳон  амал кунанд  дунёро аз ҳамаи  нопокиву олудагиҳо  софу тоза  мегардонанд. Дар  ҳоле, ки  ҳамаи ин  баръакси кор аст.  Эшон  бо ин амалашон дар кишвари мо  нооромиро эҷод мекунанд, худашон доғеро   дар ҷомеа  мӯҳр мезананд. 

Барои тамоми мардуми сарбаланди тоҷик озодӣ аз ҳама чиз авлотар аст, зеро ин неъмати бебаҳоро ба мушкилӣ ба даст овардаву ба ягон неъмати дунё иваз нахоҳем кард.

Хуршед Худойбердиев,

номзади илмҳои физика ва математика, дотсент,

мудири кафедраи  барномарезӣ ва низомҳои иттиллотӣ

Создано: 13 сентября 2018

Просмотров: 2635