Муҳтарам устодон ва шогирдон!

Аз номи ҳамаи бонувони Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон дар шаҳри Хуҷанд фаро расидани 25 - солагии таъсисёбии Рӯзи Қувваҳои мусаллаҳи ҷумҳурии соҳибистиқлоламонро ба Шумо муборакбод мегӯям.

 

 Сарсухан шукронаи сулҳ ва шукронаи оромии кишвари беҳамтои мо Тоҷикистони азиз, ки рӯз аз рӯз боз ҳам зебову ва боз ҳам гулгуншукуфост. Ин ободиро бояд қадр намуд, то ки ин оромии ҷомеаро баъзе ашхосони бе виҷдон халалдор насозанд.

Изҳороти Анҷумани озодандешони Тоҷикистонро мутоила карда, ба чунин хулоса омадем, ки дар кишвари мо то ҳол ҳамагӣ торикандешон зиндагӣ доштаанду мо ба «қадри» озодандешагон нарасидем.

Имрӯз яке аз масъалаҳои мубрами ҷаҳон, ки хатари байнимиллалиро ба миён овардааст – рушди ифротгарроию  даҳшатафканӣ ва тероризм мебошад, ки беш аз пеш хусусияти фаромиллӣ ва глобалӣ касб мекунад.

Мо, устодон ва шогирдони Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон дар шаҳри Хуҷанд дар ҷавоб ба изҳороти «Анҷумани озодандешагони Тоҷикистон», ки худро аз пешравон ва донотарошони ҷомеаи пешрави берун аз Тоҷикистон мегиранд, гуфтанием, ки аз суханҳои по дар ҳавои худ даст кашида, мағлубияти худро ҳамчун «рақиби  ноӯҳдабаро» қабул намоянд. Воқеияти ҳол он аст, ки душманони миллат пешравии кишварамонро нодида мегиранд. Дар кишвари мо таҳти сиёсати хирадмандона ва оқилонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон  ҳама соҳаҳо пеш рафта, зина ба зина сатҳи зиндагии сокинон рӯ ба беҳбудӣ ниҳода, дараҷаи дониш ва мафкураи мардум, хосса ҷавонон боло рафтааст. Дар изҳороти гурӯҳи ба ном «Озодфикрон» омадааст, ки ҳадафи ин Анҷуман пешгирии зуҳуроти номатлуби ришваситонӣ дар кишвар аст. Аммо то кадом андоза суханони онҳо рост аст, касе намедонад.

Мардуми сарбаланд ва ваҳдатшиори диёр! Дар ҷаҳони пур аз таззоду нобасомониҳо имрӯз қувваҳое арзи ҳастӣ намуда истодаанд, ки ҳадафшон нооромии ҷомеа ва паҳн кардани иғвову дасисаҳо мебошад. Мо сад дар сад ба навиштаҳои корманди Академияи илмҳои ҶТ Сайфуллоев Нуриддин розием. Зеро он анҷумане, ки чанд тан аз ба гуфте «рӯшанфикрону озодандешон» таъсис додаанд, ҳаргиз маънии онро надорад, ки онҳо иродаи халқро соҳиб ҳастанд.

Бузғунчилик характеридаги кўплаб оқимлар (секта) ҳеч бир давлатга ҳам миллатга ҳам ҳеч қачон фойда етказмаган. Аксинча, ҳамма вақт моддий, руҳий ёки жисмоний зарар етказиб келган.

 

Мо, духтарони Донишкадаи полиехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон ва ҷавонони саодатманди диёр  нисбати изҳороти аъзоёни  «Форуми озодандешони Тоҷикистон»  ҳаминро гуфтанием, ки аз дурӯғғуиву лофзаниҳои беҳуда даст кашида,  воқъияти ҳолро пешниҳоди мардум кунанд. Мо аз «дилсӯзони миллат» қотеъона талаб дорем, ки номи баланди миллатро доғдор накунанд ва тӯҳмату бӯҳтонҳои муғризона обрӯи кишварамонро дар арсаи ҷаҳонӣ паст назананд. Ин марзи биҳиштосо ва сокинони ваҳдатшиор кайҳо душманро аз дӯст фарқ намудаанд.

ҲНИТ ҳизбест, ки хусуматҳои зиёди сиёсӣ, динӣ буда, мухолифи оромию суботи ҷомеа мебошад. Ин ҳолатро воқеаҳои солҳои ҷанги шаҳрвандӣ дар Тоҷикистон нишон дод. Новобаста аз он, ки бо Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ ҷиноятҳои вазнини аъзоёни он бахшида шуданд, аммо онҳо хулосаи зарурӣ набароварда, то ҳол мухолиф ба ҳукумату давлат ва сулҳи байни тоҷикион боқӣ мондаанд. Далели ин гуфтаҳо баёнияи навбатии Шӯрои сиёсии ҲНИТ мебошад, ки чун ҳарвақта пур аз фитнаву бадбиниҳо нисбати ҳукумат ва давлат рӯи  қоғаз оварда шудааст. Дар баёния қайд карда шудааст «гӯё мақомоти давлатӣ ҳадафи ғайриқонунӣ заиф ва аз саҳнаберун кардани ҳамаи неруҳо, аз ҷумла ҲНИТ мебошад», ки ин туҳмати соф нисбат ба давлат мебошад. Дар Ҷумҳурии Тоҷикистон ба ғайр аз ҲНИТ  боз ҳафт ҳизби сиёсӣ ва якчанд иттиҳодияҳои ҷамъияти озодона амал менамоянд ва ягонтои онҳо мисли раёсат ва баъзе аз аъзоёни  ҲНИТ кӯрнамакӣ ва бе шармуҳаёӣ накардаанд. Бояд таъкид намуд, ки раёсат ва шӯрои ин ҳизб аз дасткашии оммавии аъзоёнаш ба қаҳр омада, алами худро намедонанд аз ки бигиранд ва бо ин амалҳои номатлуби худ ҳамаи ҳадду ҳудуди меъёрҳои қонунгузориро гузаштанд.

Рӯзи гузашта расонаҳои наҳзатӣ эълон намуданд, ки гӯё «гурӯҳе аз шахсиятҳои сиёсии тоҷик, ки дар хориҷ аз кишвар ба сар мебаранд», созмонеро бо номи «Анҷумани озодандешони тоҷик» таъсис намудаанд. Ин номи баланд ва ин даъвои бузург боис шуд, то таваҷҷуҳ намоем, ки ин ин «озодандешон» кистанд ва ин иқдом то куҷо ҷиддист?

Албатта дастовардҳое, ки мо имрӯз аз баракати мустақилият ба даст овардаем, осон ба даст наомадааст. Сари ҳар қадам ҳадафи манфиатҷӯёни беруна қарор гирифтаем, ки дар амалҳои бадхоҳонаамон ҳатман  фарзандони худфурӯшу хиёнаткори миллати худамонро истифода  бурданду доранд ва  мебаранд.