Тавре дар баромаду паёмҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти кишвар, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид мегардад, сарвари давлат мардумро ба роҳи рости зиндагӣ ҳидоят намуда, хосатан ба насли ҷавон даъват ба амал овардаанд, ки: «Шаҳрвандони кишвар бояд ба қадри давлати соҳибистиқлол ва зиндагии орому осуда расанд ва ҳеҷ гоҳ зиракии сиёсиро аз даст надода, фирефтаи таблиғоту ақидаҳои бебунёди ифротӣ нашаванд».
Имрӯз тамоми мамолики дунё рӯ ба тараққӣ ниҳода истодаву миллати мо низ аз ин дар канор нест, зеро ҷаҳон дигаргун мешавад ва мо низ бояд ҳамқадами замон бошем. Миллате, ки аз замона ақиб мемонад, аз таҳаввулоти равандҳои ҷаҳоннишавӣ низ бехабар мемонад, ҳамеша дар ҷаҳлу ҷаҳолат ғӯтавар гашта, ба пешрафту комёбиҳои назаррас ноил намегардад. Ҳамин аст, ки бо мақсади аз байн бурдани амалҳои бебунёди мухолифон давлату ҳукумати кишвар талоши ӣбеш аз пеш мекунад, то амнияти миллииву мардумӣ таъмин бошанд. Мутаасифона мухолифони миллат аз ҷумлаи кӯрдилону носипосони наҳзатӣ таҳти роҳбарии Кабирӣ ва дигар намояндагони ифротиаш бо амалҳои ваҳшиёнаи худ амнияти мардумро вайрон кардани шуданд. Хушбахтона масъулияти баланди кордонии мақомотҳои давлатибуд, ки пеши роҳи чунин ифротиёнро гирифтанд, то мардуми диёр ҳамеша дар фазои озод умр басар бурда бошад. Алббата ба низоми муайя даровардани тартиоти ҷомеаи шаҳрванди дар дасти мост. Мо бояд донем, ки ватани моро агар худ обод накунем, дигарон вайрон мекунанд, на бунёд. Ана маҳз барои ҳамин ба хотириободии диёри азизамон тамоми ҷомеа муваззаф аст.
Наҳзатиҳои хиёнаткору терорист, дар миллати худ бо фармонҳои хоҷагони беруна мехоҳанд, ки ҳар лаҳза ба ин арзишҳои олии милати мо зарба зананд. Ҳамарӯза тариқи шабакаҳои иҷтимоии гуногун изҳороту баёнияҳои бардурӯғро расонаи намуда мардумро зидди якдигар мешӯронанд. Ва даъвои онро доранд, ки бояд маҳбусони сиёсӣ озод гарданд. Мо барои манфаитҳои милли худ бояд талоош варзем то он пойдору устувор бошанд, на ин ки хиёнат бар ватан карда, гурезаву дар ба дари мамлакатҳои бегона шавем. Бояд ҳар як фард шахсияти худро донад, ҷой ва мақоми худро дарк намояд. Вагарна ҳамин тавр бечораву бенаво мегардад, зеро кӯрнамаки кардааст. Боре худ қазоват намоед, ки мо чи тавр метавонем, онҳоеро, ки миллати моро баҷангу ҷидол ва дисисаҳо рӯ ба рӯ сохтанд озод кунем. Охир маънои озод кардани онҳо дар он аст, ки мо хоҳони он ҳастем, ки гӯё боз дар кишвар оташи ҷанг аланга гирад. Мо якбор оташи ҷангро дидаем ва дигар намехоҳем, ки он афрӯзаду ҳазорон нафар дилшикаставу маъюс монанд. Муаммои озод намудани Муҳаммадд Ҳаит бошад айнан он ҳодисаи дар боло қайд кардаро ба миён меоварад. Ӯ як хиёнаткор ва ватанфурӯшу мухолифи миллат аст. Ӯ дар пайравии Кабирӣ як ҳадаф дорад, ки мардумонро алайҳи якдигар шуронида таҳрик намоянд ва нияти мансаб аз худкунӣро доранд. Бояд зикр намуда, ки ин ҳама баёнияву изҳоротҳои бекора бо он хотир аст, ки мақсад беҳтаркунии вазъ нест ин баҳона аст. Мақсад ҳасуд аз ба сари ҳокимият омадани мухолифон аст.
Мо бояд ба нафъи халқу Ватан ва ояндаи нек пурмаҳсул меҳнат намуда, ҳамагонро ба таҳкими сулҳу ваҳдат, истиқлолият ва давлатдории миллӣ даъват намоем. Моро зарур аст, ки дар пешрафту шукуфоии кишвар саҳмгузор бошем ва баҳри ҳифзи якпорчагии Ватани азиз сина сипар созем.
Бакаев Мирзохамид Хабибович, номзади илмҳои техникӣ,дотсент,
