Солҳои  охир   садҳо  аъзои  гурӯҳҳои  террористиву  экстремисти  ошкору  муайян ва  даҳҳо  нафари  дигар  бо  гуноҳи  содир  кардани  ҷиноят дастгир  шуд. Хеле  риққатовар  аст, ки  солҳои  охир  баъзе  аз  шаҳрвандони  Тоҷикистон  ба  доми  фиреби  гурӯҳҳои  ҷиноятпеша  афтода  бо  баҳонаи  ҷиҳод  кардану  соҳиби  сарвату  мол  гардидан,  рӯзгори  осудаву  ором, Ватани  ободу  зебо, волидайн  ва  ҳамсару  фарзандони  худро  тарк  намуда, ба  кишварҳои  бегона  рафта  дар  шароити  вазнину  ғайриинсонӣ   ва  хорию  зорӣ   алайҳи  дигарон  меҷанганд   Қайд  кардан  бамаврид  аст, ки  оид  ба  терроризми  байналхалқӣ   ва  экстремизми  динӣ   ин  нуктаро  Рамазон  Раҳимзода  вазири  корҳои  дохилии  Ҷумҳурии  Тоҷикистон , генерал –лейтенанти  милитсия  дар  семинари  илмӣ  - амалӣ   «Ҳамкории  ҷавонон бо мақомоти  корҳои  дохилӣ   дар  мубориза  бар  зидди  ифротгароӣ » дар  Муассисаи  давлатии    «Китобхонаи  миллии  Тоҷикистон» баргузор  гардид, ироа  намудаастю

Мавсуф   доир  ба  арҷгузорӣ   ба  арзишҳои  миллӣ   сухан  ронда  , зикр  кардааст, ки  сабабҳои бегонапарастӣ   ва  шомилшавии  баъзе  ҷавонон  ба  ҳизбу  ҳарактҳои  ифротгаро  аз  наддонистани  илмҳои  дунявӣ   ва  исломӣ   аст.

 Бо  ташаббуси  Президенти  кишвар муҳтарм  Эмомалӣ   Раҳмон   китоби  муқаддаси  «Қуръон» бо  хатти  кирилӣ   ва  ба  забони  тоҷикӣ   тарҷума  шуда  дастраси  ҳамагон  гардидаст. Хоҳишмандон  метавонанд  ин  китоби  муқаддасро  хонда, худ  боварӣ    ҳосил  намоянд, ки  оид  ба  қатлу  куштори  мусулмон   аз  ҷониби  мусулмон  дар  ягон  ояти  он  ҳарфе  гуфта  нашудааст.

Аз  ин  рӯ   алайҳи  чунин  падидаҳои  номатлуб  мубориза  бурда, танҳо  дар  якҷоягӣ , ҳамдилӣ , ҳамбастагӣ   метавонем  кишварамонро  боз ҳам  ободу  хуррам  гардонида, дар  арсаи  ҷаҳонӣ   мусбат  муаррифӣ   намоем.».

Бояд  ёдовар  шавем,  ки  ҷаҳони  имрӯза  ҷаҳонест, ки  сияҳкорон  ба  таблиғи  ҳама гуна  идеологияҳои  тахрифкорона  ва  хурофотии  худ  миёни  инсоният  ҳисси  бадбинӣ , нафрат, миллатгароӣ  ва  қадр  накардани  арзишҳоро  ба  вуҷуд  оварда, ҷомеаи  инсониро  носолим  мегардонад   ва  ҳуқуқҳоямонро  поймол  мекунанд. Ва  барои  амалӣ   кардани  барномаҳои  сиёсӣ   ва  ҳадафҳои  нопоки  худ  ҷӯёи  он  роҳҳо   мешаванд, ки  тавонанд  тавассути  истифода  аз  онҳо  ба  мақсадҳои  ниҳоии  худ  расанд. Дар  ин  маврид  дар  мадди  аввал  ташкилотҳое, ки  ҳадафашон  тамоюли  террористӣ   ва  ифротгароидошта , фаъолияташон  дар  Ҷумҳурии  Тоҷикистон пурра  маъмнӯъ  аст, ба  мисли  «Ал- Қойида», «Ҳаракати  Толибон», «Бародарони  мусулмон», «Ҳизби  исломии  Туркистон (Собиқ Ҳаракати исломии  ӯзбекистон»), «Ҷамоати  таблиғ», «Ҷамоати  Ансоруллоҳ»  ва  ғайра,  ки  теъдодашон  аз  даҳ  зиёд аст , мебошанд…

   Ҳадфҳои   нопок  ва  ғаразноки  ин  ҷамоатро  моҳи  майи  соли  2012   Прократураи  генералии  ҶТ  бо  ташкилотҳои  тунгарои  динӣ  – экстремистӣ   ва  террористии  «Ҳизби  таҳрир », «Салафия», «Ҷамоати  Таблиғ»  ва  «Ҳизби  исломии  ӯзбекистон»- ро  як  маром  ҳисобид .

  Имрӯз мо  бояд  ҳушёрию  зиракиро  аз  даст  надода, зудбоварона  ҳар  гуна  ақидаҳоро  пазируфта  ба  идеологияи  ифротгароёна  нагаравем.

Бо  таасуф ёдрас  мешавем,  ки  имрӯз на  ҳама  ҷавонон  ба  қадри  ин  сарзамини  бароямон  муқаддас,  ин  обу  хоки  пок, ин  кишвари  биҳиштосо  мерасанд.

Чӣ   тавре, ки  аз  расонаҳои  хабари  ва  садову  симо  огаҳ  мегардем,  бархе  аз  ҷавонон (аксари  онҳое, ки  дар  муҳоҷирати  меҳнатӣ   қарор  доранд) бо сабаби  ноогоҳӣ   ва  паст  будани  донишҳои  сиёсӣ   ба  ҷараёну  равияҳои  тундгаро шомил  гашта,  ҷавонии  худро  қурбони  сиёсати  як  гурӯҳ  ашхоси  бадхоҳ  мегардонанд.

Мафҳуми  ифрот  ва  ифротгароӣ   , ки  истилоҳи  байналмилалии  экстремист  ва  ё  экстремизм  мебошад, ҳамчунин  ифротгароӣ   як  навъи  амалест, ки  тариқи  зӯроварӣ   ишғол  кардани Ҳокимият, ворид  намудани  халал  ба  фаъолияти  муназзами  сохторҳои  давлатӣ , таҳдид  карда  ба  амнияти ҷомеа  ва  ғайраро  дарбар  мегирад.

Мо  бояд  аз  сабабҳои  ҷанги  таҳмиллии  бо  истилоҳ бародаркуш   сабақ  гирифта, хулоса намуда, ҷавононро  ба  роҳи  дуруст ҳидоят  намоем.

Имрӯз  вақти  он  расидааст, ки  ба  дарки  амиқи  ин  арзишҳои  маънавӣ, маънову  мақсад  ва  аҳамияти  он  бештар  маълумот  дошта,  чун  шахсони  сарбаланд  огоҳонаву  масулиятшиносона  ба  дастовардҳои  беназири  Тоҷикистони  соҳибистиқлол  дастоврадҳои  нав  ба  нав  зам  намоем.

Олимҷон Расулов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд