ТЭТ ҲНИ боз ҷангҷӯй ва беимону бефарҳанг буданашро нишон дода истодааст, оё ин ҳизб нест, ки аз будани худ сӯйиистифода намуда ба сабру таҳаммули мардуми кишвар бо ҳар гуна дасисабозиҳо дахолат намуда, мардуми гумроҳро ба хунрезиҳои нав, интиқомҷӯйиву бесарусомонӣ, бо таҳдиду фишорҳои динӣ гӯё мусулмонӣ ба ҳар гуна ҳизбу ҳаракатҳо шомил намуда, сабабгорӣ беооромии кишвар гардидааст, чӣ хел нодида гирем.

Имрӯз баъзе мардуми бесавод  бо риш мондану ба тан сатр гирифтан ин мусалмонӣ комил будани худро гӯё нишон медиҳанд ба ваъдаҳои росту дуруғи ТЭТ ҲНИ бовар мекунад, ба ҷои ин, ки ба Худо бовар дошта бошанд, мутаасифона Худои худро дар симои наҳзатиҳои пастфитрат ва бадахлоқон мебинанд. Ин мардум намефаҳмад, ки зери коса нимкоса ҳасту ҳамаи ин “дилсӯзони ислом” барои мансабу барои ҷой  мехоҳанд бо ин роҳ осоиштагии мардумро барбод диҳанд.

Ҳоло бошад, риояи дини исломро дар он мебинанд, ки бигзор ҳар нафаре чи коре кунад кардаст, ба ин дахолат набояд кард. Вале дар ҷое Кабирӣ баён доштааст, ки дахолат ба масоили шахсӣ ва беобрӯ кардани нафаре фарҳангӣ наҳзатиҳо набудааст. Бале, алббата маҳз дар ҳамин масъалаи бадахлоқӣ ва пинҳон нигоштани он фарҳангӣ шумо инъикос мешавад. Ва масъалаҳои хиёнат ба ватан ба падару модар динфурӯшиву мансабталошӣ умуман наҳзатиҳо фарҳангро кор намебаранд.