Мардуми ваҳдатшиор ва сулҳҷӯи тоҷик ҳанӯз аз давраҳои хело таърихӣ дорои маданияти баланду фарҳангӣ бою ғанист. Ин аст, ки барои зинда нигоҳ доштани фарҳанги миллии тоҷикона тамоми мардуми кишвар таҳти роҳбарии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон талоши беш аз пеш доранд. Ва бо ҳамин ҳадаф мехоҳанд, ки теша ба решаи онҳое мезананд, ки бо амали зишти хеш ба фарҳанги миллии моро рахна зада, онро олуда карданианд. Гузашта аз ин зиддият ҳам нишон медиҳанд бо таҳдидҳо, ки набояд алайҳи ҷинояткорон бояд ҳукумати кишвар мубориза набаранд. Чи магар тамошо кунем, ки фарҳанги миллати мо чи тавр завол меёбад. Майдони тамаддуну фарҳангро холӣ гузорем, ки шумо онро барои сер кардани нафси худ истифодакунед. Ин хоҳиш ва тавсияҳоятонро бо онҳое гӯед, ки бо чунин кор машғуланд ва ҳатман онҳо бо даҳ гӯши худ гӯш карда аз шумо ҷонибдорӣ хоҳанд кард.
Албатта кишваре, ки фазои орому истиқлолияташро ҳазорон орзу менамоянд барои наҳзатиҳо нафорам асту дигар роҳи таъсиррасониро наёфта зӯрашон танҳо ба ибрози ақидаҳое, ки доираи одобро намедонад, расидааст.
